Ἐβραϊκή πρόκλησις

Το ασίγαστο μίσος των εβραίων κατά των Ελλήνων α­ποτελεί ιστορική διαπίστωσι, που την γνωρίζει όλος ο κόσμος, που διαβάζει βιβλία ιστορίας. Ένας ακατάρτι­στος θα απορήση γιατί μας μισούν οι Ιουδαίοι, ίσως και να το αμφισβητήση. Όποιος όμως μελετήση λίγη ιστορία αμέσως θα αντιληφθή το γεγονός του Ιουδαϊκού μίσους κατά της Ελλάδος, των Ελλήνων και ιδίως του συνόλου των πνευματικών αξιών, που συγκροτούν τον Ελληνισμό.

Σχετικά έχουν γράψει πάρα πολλοί συγγραφείς, εδώ και στο εξωτερικό: Ο Μητροπολίτης Κορίνθου Παντε­λεήμων εκυκλοφόρησε μελέτη του, υπό τον τίτλον: «Εβραίοι και Χριστιανοί». Εκεί μέσα (εκδ. «Πνοή» Κόριν­θο 1980, σελ. 10) γράφει:

«Ακόμη οι Εβραίοι μισούν τον Ελληνισμό. Είναι φυσικοί εχθροί του Ελληνισμού, για­τί ο Ελληνισμός εδράζεται στην ορθή τοποθέτηση του νου, στην ορθολογική διανόηση, στην ορθή τοποθέτηση του ανθρώπου στην πραγματική του διάσταση, ενώ ο Εβραϊσμός τον οδηγεί σε απίθανα και ουτοπιστικά όνειρα, υλικής υφής, ενώ ο Ελληνισμός υπηρέτησε πάντοτε πνευματικές απόψεις, διότι ο Ελληνισμός είναι, γενικά, το θε­μέλιο του σημερινού Ευρωπαϊκοδυτικού πολιτισμού, που με την καλλιέργεια που έδωσε και δίνει εμποδίζει την πο­λιτισμένη ανθρωπότητα από το να γίνεται εύστοχη βορά των Εβραϊκών παγκοσμίων επιδιώξεων και γιατί στα φτε­ρά της σοφίας, της κουλτούρας και της λεπτότητας της γλώσσας του Ελληνισμού, διαδόθηκε ο Χριστιανισμός, στον τότε κόσμο, ο Χριστιανισμός που τόσο μισούν οι Εβραίοι».

Ανέφερα το ανωτέρω κείμενο, διότι η διαπίστωσι του Ιεράρχου ότι οι Εβραίοι «είναι φυσικοί εχθροί του Ελληνισμού» αποδίδει μ' ακρίβεια την αλήθεια. Την αλήθεια, που πρέπει να γίνη συνείδησις στον λαό.

Το ηρωικό στοιχείο απουσιάζει στον εβραϊσμό. Οι ε­βραίοι δεν γράψανε δοξασμένες ιστορικές σελίδες. Μαραθώνες, Θερμοπύλες και Σαλαμίνες δεν υπάρχουν στους Ιουδαίους. Ούτε ποτέ τους οι εβραίοι αγωνισθήκανε για ιδέες. Απεναντίας κάθε προσπάθειά τους απέβλεπε στην ικανοποίησι υλικών αισθημάτων. Πάντοτε έκαναν ή δεν έκαναν με κίνητρο το όφελος και πιο συγκεκριμένα το οικονομικό κέρδος. Το Ισραήλ, όπως αποδεικνύεται εκ της ιστορίας του, ενδιαφερότανε για όνους, ημιόνους, θηλυκάς καμήλους και φυσικά για χρυσίον και άργυρον. Δεν γνωρίζω ούτε ένα πόλεμο, ούτε μια μάχη, ούτε μια εκ­στρατεία που να είχε σκοπό την δόξα, την τιμή, το μεγαλείον, τον πολιτισμόν, τα ιδανικά. Όλα αυτά που συγκι­νούσαν τους Έλληνες και κατηύθυναν την ιστορικήν εξέλιξίν τους είναι τελείως άγνωστα στους εβραίους. Η αξία των εβραίων υπολογίζεται σε υλικά αγαθά. Κατά την εβραϊκή νοοτροπία ευτυχής είναι ο κάτοχος ζώων, δούλων και χρυσού.

* * *

Ο Αυτοκράτωρ Μέγας Κωνσταντίνος κατάργησε τα προνόμια, που είχαν οι εβραίοι και ευνόησε τον εκχριστιανισμό τους. Οι Ιουδαίοι που εβαπτίζοντο ελιθοβολούντο από τους ομοθρήσκους τους μέχρι θανάτου. Σ' απάντηση ο Κωνσταντίνος έκαιγε στην φωτιά τους υπευθύνους του λιθοβολισμού. Ο Κων­σταντίνος προσπάθησε να τους διώξη από το Βυζάντιο κι από την Παλαιστίνη. Αλλά δεν το κατώρθωσε, διότι εκείνοι μένανε κολλημένοι σαν την βδέλλα στο θύμα τους. Ο Θεοδόσιος Α' και ο Θεοδόσιος Β', ο Αρκάδιος κ.α. πυρπολούν τις συναγωγές, αλλά οι εβραίοι δεν μετακι­νούνται. Γίνονται μάλιστα και προκλητικοί. Επί Φωκά π.χ. αιφνιδιαστικά στην Αντιόχεια επιτίθενται κατά των Ελλήνων και σφάζουν πολλούς μεταξύ των οποίων και τον Πατριάρχη Αναστάσιο. Ο Αυτοκράτωρ στέλλει ι­σχυρή στρατιωτική δύναμη και συντρίβει τους επαναστά­τες, που τιμωρεί αμείλικτα. Άλλους σκοτώνει κι άλλους ακρωτηριάζει. Οι Ιουδαίοι υποκύπτουν, αλλά όταν ο βασιλεύς της Περσίας Χοσρόης εξεστράτευσε κατά του Βυ­ζαντίου νόμισαν, ότι βρήκαν την ευκαιρία να εκδικηθούν. Συμμαχούν με τους Πέρσες και κατατάσσονται στον στρα­τό τους. Ξαναγύρισαν στην Παλαιστίνη και έσφαξαν Έλ­ληνες. Τελικά ο Ηράκλειος νίκησε τον Χοσρόη και τους κατέσφαξε και ακόμη τους έδιωξε απ’ τα Ιεροσόλυμα:

«ο Ηράκλειος τους εξώρισε από την Ιερουσαλήμ εις αν­τίποινα της βοηθείας που έδωσαν εις τους Πέρσας και κα­τέβαλε πάσαν προσπάθειαν δια να τους εξολόθρευση» (Will Durant, «Παγκόσμιος Ιστορία του Πολιτισμού» εκδ. «Συρόπουλοι» τόμος Δ, σελ. 463).

Ο Ολλανδός καθηγητής της Βυζαντινής λογοτεχνίας Δ. Έσσελιγγ («Βυζάντιον και Βυζαντινός πολιτισμός» εκδ. «Παπακωνσταντίνου» ΑΘ. 1970, σελ. 68) βεβαιώνει ότι επί «Ηρακλείου οι εβραίοι είχαν κατά το πλείστον θανατωθή ή εκδιωχθή...»

* * *

Στα 1894 ο εβραίος Μπερνάρ Λαζάρ δημοσίευσε το βιβλίο του «L’ antisemitisme son histoire et ses causes», δη­λαδή «Ο Αντισημιτισμός, η ιστορία και οι αιτίες του». Το έργο αυτό πρωτοκυκλοφόρησε το 1988 στην Ελλάδα από τις εκδόσεις «Ελεύθερη Σκέψις» και το θεωρώ χρησι­μότατο για κάθε ασχολούμενο με το εβραϊκό ζήτημα. Εκτός από τις ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες που μορφώνουν ιστορικά υπάρχει και η διαπίστωσις, ότι γενική αιτία του αντιεβραϊσμού είναι οι ίδιοι οι εβραίοι. 

Συνιστώ να δια­βάσετε με την μεγαλύτερη προσοχή την παρακάτω παρά­γραφο:

«Εάν αυτή η εχθρότητα, αυτή η απέχθεια, δεν είχαν εκδηλωθεί προς τους Εβραίους παρά μόνον σε έναν χρόνο και σε μια χώρα, θα ήταν εύκολο να επισημανθούν οι περιορισμένες αιτίες τους· όμως αυτή η φυλή, αντιθέτως, κυνηγήθηκε και μισήθηκε από όλους τους λαούς στους κόλπους των οποίων εγκαταστάθη­κε. Θα πρέπει λοιπόν, εφ' όσον οι εχθροί των Ε­βραίων ανήκαν στις πιο ποικίλες φυλές, ζούσαν σε χώρες πολύ μακρυνές μεταξύ τους, εκυβερνώντο από διαφορετικούς νόμους, εκυριαρχούντο από αντι­τιθέμενες αρχές, δεν είχαν ούτε τα ίδια ήθη, ούτε τα ίδια έθιμα, εμπνέονταν από ανόμοιες αντιλήψεις που δεν τους επέτρεπαν να κρίνουν ομοιομόρφως όλα τα πράγματα, να υπήρχαν ανέκαθεν οι γενικές αιτίες του αντισημιτισμού μέσα στο ίδιο το Ισραήλ και όχι μέσα σ' εκείνους που τον καταπολέμησαν». (Μπερνάρ Λαζάρ, ενθ. ανωτ. εκδ. «Ελεύθερη Σκέψις» Αθ. 1988, σελ. 11).

Ο συγγραφεύς θέτει άμεσα το ερώτημα: «Γιατί οι Ιου­δαίοι μισήθηκαν σε όλες αυτές τις χώρες, σε όλες τις πό­λεις;» και απαντά ο ίδιος εξ ίσου άμεσα:

«Επειδή ποτέ δεν εντάχθηκαν στις πόλεις σαν πολίτες αλλά πάντοτε σαν προνομιούχοι. Ήθελαν πριν απ’ όλα, αν και εγκατέλειψαν την Παλαιστίνη να παραμείνουν Ιουδαίοι και πατρίδα τους ήταν πάντοτε η Ιερουσαλήμ... Σχημάτιζαν παντού ένα είδος πολιτειών συνδεδεμένων με την Ιουδαία και με την Ιερουσαλήμ.

Έχουμε λοιπόν μέσα στο κράτος του οποιουδήποτε έ­θνους κάποιον αριθμό οργανωμένων εβραίων, που υποτί­θεται ότι είναι πολίτες του κράτους, όπου ζούν, ενώ εργάζονται για το Ισραήλ. Και δεν αρκούνται σε τούτο, προχωρούν ακόμη πιο πέρα. Επιδιώκουν με κάθε μέσο την επικράτησί τους προς όφελος του Ισραήλ. Την τάση τους για κυριαρχία με κάθε τρόπο την αποδίδουν στο ότι ο Θεός τους προώρισε να επικρατήσουν διότι τάχα είναι ο «εκλε­κτός λαός του Θεού».

Ο αντιεβραϊσμός επομένως είναι η αντίδρασις των λαών κατά της δράσεως των εβραίων να επιβληθούν. Αν οι εβραίοι, όπου βρίσκονται δεν επεδίωκαν την επικράτησίν των στα διάφορα Έθνη, ασφαλώς δεν θα προκαλού­σαν την αντίδρασίν των και δεν θα ανεπτύσσετο πουθενά αντιεβραϊσμός. 

Στη διασπορά υπάρχουν Έλληνες, Αρ­μένιοι και άλλοι λαοί. Οι Έλληνες π.χ. καθώς και οι Αρ­μένιοι δεν προσπαθούν δια παντός τρόπου να επιβληθούν στις χώρες όπου ζουν. Ούτε υπονομεύουν τα κράτη στα οποία είναι πολίτες για να αρπάξουν την εξουσία υπέρ των Ελλήνων ή των Αρμενίων, ούτε συνωμοτούν για να ελέγ­χουν κυβερνήσεις άλλων εθνών. Γι' αυτό δεν ανεπτύχθη διεθνώς κίνησις ανθελληνική ή αντιαρμενική.

Απεναντίας οι εβραίοι υποκινούμενοι από τους ηγέτες των αποπειρώνται να κυριεύσουν πολιτικά και οικονομι­κά τους λαούς, οι οποίοι φυσικά δεν κάθονται με σταυρω­μένα χέρια. Άλλοτε νωρίτερα, άλλοτε αργότερα αποκα­λύπτεται ο ρόλος των εβραίων και γιγαντούνται το μίσος εναντίον τους. Μίσος που οι ίδιοι οι εβραίοι δημιουργήσανε, με τις πράξεις τους.

Το εγκυκλοπαιδικόν λεξικόν «Ελευθερουδάκη» (εκδ. «Ελευθερουδάκη» τόμος 2, σελ. 219 λ. «Αντισημιτι­σμός») κυκλοφόρησε το 1927. Κανείς δεν μπορεί να το αποκαλέση «ναζιστικόν». Διότι το 1927 ο ναζισμός δεν ε­ξουσίαζε την Γερμανία. Επομένως η εγκυκλοπαίδεια δεν είναι επηρεασμένη κατά των εβραίων. Εκεί διαβάζουμε:

«αντισημιτισμός (ο). Κοινωνικόν και πολιτικόν δόγ­μα, πρέσβευαν την καταπολέμησιν της μεγάλης ε­πιρροής των Ιουδαίων εν τισι χώραις δια της λήψεως περιοριστικών μέτρων κατ' αυτών. Το δόγμα τούτο ωνομάσθη αντισημιτισμός, καίτοι στρεφόμενον κατά μόνων των Ιουδαίων, διότι ούτοι θεωρούν­ται ως οι μόνοι αντιπρόσωποι της σημιτικής φυλής, εν Ευρώπη.

Ο αντισημιτισμός αποτελεί την εκδήλωσιν αντι­δράσεως κατά της επικρατήσεως και εν γένει της αναμίξεως του Ισραηλιτικού στοιχείου εις την πολιτικήν και οικονομικήν ζωήν άλλων λαών, στερείται, δ' ούτω χαρακτήρας θρησκευτικού ουχ ήττον, πλειστάκις τα θρησκευτικά πάθη εχρησιμοποιήθησαν προς επιβολήν των οικονομικών και πολιτικών αρ­χών του αντισημιτισμού. Η ιστορία αυτού ως δόγ­ματος άρχεται μόνον από των μέσων του ΙΘ' αιώνος, ότε και τον πρώτον εγένετο χρήσις του ονόματος. Αλλ' η ασυστηματοποίητος αντίδρασις κατά του ισραηλιτικού στοιχείου ήρχισεν εις πολύ παλαιοτέ­ρους χρόνους, θα ηδύνατο δε να λεχθή ότι προς ου­δέν έθνος συνώκησαν Ιουδαίοι χωρίς να συναντή­σουν, εις ωρισμένην στιγμήν, την αντίδρασίν του».

Η διαπίστωση της εγκυκλοπαίδειας ότι «προς ουδέν έ­θνος συνώκησαν Ιουδαίοι χωρίς να συναντήσουν εις ωρι­σμένην στιγμήν την αντίδρασίν του» αποδεικνύει ότι παντού οι εβραίοι προκαλούσαν λαϊκές αντιδράσεις. Τούτο είναι ιστορικά βεβαιωμένο. Ποιοί όμως είχαν δίκαιο; Οι εβραίοι ή οι λαοί; Ποιος λογικός άνθρωπος θα παραδεχθή, ότι διαφορετικοί λαοί, σε διαφορετικές χρονικές περιό­δους, σε διαφορετικά καθεστώτα, που κατεδίωξαν τους εβραίους είχαν όλοι τους άδικο και δίκαιο οι εβραίοι;

Για να μη χρονοτριβούμε αφήνουμε την αρχαία εποχή όπου Αιγύπτιοι, Βαβυλώνιοι, Ασσύριοι, Έλληνες, Ρω­μαίοι και τέλος πάντων όλοι οι λαοί είναι αντιεβραίοι κι ερχόμεθα στο Βυζάντιο όπου εκβάλλονται οι εβραίοι ως διαβρωτές του κράτους και της θρησκείας. Το 1290 οι εβραίοι διώχνονται ομαδικά από την Αγγλία. Το 1395 τους καταδιώκουν οι Γάλλοι, κατόπιν το 1492 εκδιώκονται από την Ισπανία, μετά τους κυνηγούν οι Πορτογάλοι. Γύρω στα 1750 οι Αυστριακοί τους περιορίζουν. Η Αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία τους υποχρεώνει να φέρουν κιτρίνη ταινία στον βραχίονά τους. Μέτρα εναντίον τους παίρνουν και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως στην Ι­ταλία, Πολωνία και Ελβετία. Το 1881 ιδρύεται στη Γερ­μανία ο Μέγας Αντισημιτικός Σύλλογος. Εκείνη την πε­ρίοδο στην Ουγγαρία αναγκάζονται οι εβραίοι να φύ­γουν. Η Ρωσία φημίζεται για τα «πογκρόμ» κατά των Ιουδαίων. Το μεγαλύτερο «Πογκρόμ» συνέβη το 1903. Δύο χρόνια πριν στην Ζάκυνθο και στην Κέρκυρα οι εβραίοι ερεθίζουν τον λαό και προκαλούν τις γνωστές αντι-ιουδαϊκές ταραχές. Επεισόδια μεγάλης εκτάσεως έγιναν και στην Ρουμανία, όπου οι εβραίοι εστερούντο του δικαιώματος της ψήφου κ.τ.λ.

Οι λαοί ενεργούσαν αυθόρμητα εναντίον των εβραίων, όταν πια ξεχείλιζε το ποτήρι της υπομονής τους. Παραδέχομαι ότι κατά την διάρκειαν τέτοιων αναστατώσεων σημειούνται αγριότητες κατά των Ιουδαίων. Το λέγω αυτό, διότι είναι αλήθεια και επιθυμώ να είμαι αντικειμενικός. Δεν δικαιολογώ τις αγριότητες, αλλά τις εξηγώ. Οφεί­λονται στην εβραϊκή πρόκληση. Έτσι χάριν ακριβείας ε­κείνο που ονομάζουμε «διωγμός» κατά των εβραίων ουσια­στικά είναι άμυνα κατά των εβραίων που πραγματοποιεί­ται δι’ επιθέσεως. Οι λαοί δηλαδή υπομένουν, υπομένουν, υπομένουν και αιφνίδια ξεσπούν, μ' όλες τις συνέπειες των λαϊκών εξεγέρσεων. Ταυτόχρονα με τους λαούς επιφανείς προσωπικότητες πολεμήσανε συνειδητά τον εβραϊσμό, διότι γνωρίσανε την ουσία και τις επιδιώξεις του. Από που να αρχίσω και που να τελειώσω;!

Ο Κικέρων τους κατηγόρησε ως συκοφάντες («Υπέρ Φλάκκου»). Ο Σενέκας τους απεκάλει «απαίσιο έθνος» («Περί της προλήψεως» 36). Ο Τάκιτος («Ιστορία» 5, 4, 5) ο Οβίδιος («Τέχνη του αγαπάν»). 

Ο Πετρώνιος («Fragment poet»). Ο Πλίνιος («Φυσική ιστορία» 13, 4). Ο Σουετόνιος (Sat. 14,96,104). Ο Γιουθενάλης (Sat. 14,96, 104) γράφουν εναντίον των εβραίων.

Ο Βολταίρος για τους εβραίους έχει σαφέστατη γνώμη. Την εκθέτει στο «Φιλοσοφικό Λεξικό» (τμ. 1):

«Δεν θα εύρητε εις τους εβραίους παρά έναν λαόν α­μαθή και βάρβαρον όστις συνενώνει από πολλού την πλέον αισχράν φιλαργυρίαν, την απεχθή δεισιδαιμονίαν με το ακατανίκητον μίσος δι' όλους τους λαούς οίτινες τον ανέχονται και τον πλουτίζουν».

Επίσης και σ' άλλα έργα του κατακρίνει τους Ιουδαί­ους π.χ. «Ο Θεός και οι άνθρωποι», «Δοκίμιον επί των ηθών». Αξιομνημόνευτος είναι επίσης και η από 15-12-1773 επιστολή του προς τον Ντε Λουϊνού όπου γράφει:

«Ανήκουν, αυτοί οι περιτετμημένοι, εις την φυλήν του Ναφθαλείμ ή του Ησαγάρ, πολύ ολίγον εν­διαφέρει, αλλά αυτοί εν πάση περιπτώσει, είναι οι πλέον δόλιοι λωποδύται οι οποίοι ποτέ ερρύπαναν την γη».

Δια περισσότερα παραπέμπω εις την εργασίαν του Δρ. Αρ. Ανδρόνικου: «Ο Ιούδας δια μέσου των αιώνων» (έκδ. «Μέλισσα» Αθ. 1928, σελ. 5 κ.έ.).

Ο Μ. Ναπολέων στην συνεδρίασι του Συμβουλίου του κράτους (30 Απρ. 1806) είπε τα εξής:

«Η νομοθεσία πρέπει να τίθεται σε ισχύν οπου­δήποτε το γενικόν καλόν βρίσκεται σε κίνδυνο. Η κυβέρνησις δεν μπορεί να παρακολουθή με αδιαφορία τον τρόπο με τον οποίον ένα καταφρονημένο έ­θνος, κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα της Γαλλίας. Οι Εβραίοι πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν ιδιαίτεροι άνθρωποι. Είναι ένα κράτος εν κρατεί! Είναι απο­γοητευτικό δια το Γαλλικό έθνος να τελειώση (να σβύση) κάτω από την διακυβέρνησι των κατωτέρων αυτών ανθρώπων. Οι Εβραίοι είναι οι αρχιληστές των μοντέρνων καιρών. Είναι οι απομυζηταί της αν­θρωπότητας. Πρέπει να κρίνωνται βάσει πολιτικού δικαίου και όχι αστικού δικαίου (δικαιοσύνης) διότι ασφαλώς δεν είναι πραγματικοί πολίται».

(δια περισσότερα εις Ι. Πασσά: «Η αληθινή προϊστορία» εκδ. εγκυκλοπ. ΗΛΙΟΣ, σελ. 266). 

Ο Βενιαμίν Φραγκλί­νος σ' επιστολή του (26 Νοε. 1781) προς τον πρόεδρο Άνταμς έγραφε:

«Συμφωνώ απόλυτα με τον Στρατηγόν Ουάσιγκτων, πως πρέπει να προστατέψουμε αυτό το νεαρόν έθνος από μια ύπουλη επίδραση και διείσδυση. Αυ­τή η απειλή είναι οι Εβραίοι. Σε οποιοδήποτε χώρα και αν εγκαταστάθησαν οι Εβραίοι σε μεγάλο αριθ­μό, κατέβασαν το επίπεδο της ηθικής και της εμπορικής της ακεραιότητας. Απετέλεσαν δική τους κοι­νωνία (μέσα στο κράτος) και δεν αφομοιώθηκαν. Εχλεύασαν και προσπάθησαν να υπονομεύσουν την Χριστιανικήν θρησκείαν επάνω εις την οποίαν, έχει θεμελιωθή αυτό το κράτος. Έφτιαξαν ένα Κράτος εν Κράτει! Και όταν συνάντησαν αντιρρήσεις προσ­πάθησαν να πνίξουν οικονομικά αυτό το έθνος, ό­πως, και εις την περίπτωση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας».

Ο πρώτος Πρόεδρος των ΗΠΑ Γεώργιος Ουάσιγκτων θεωρούσε την δράση των εβραίων «ως πλέον επικίνδυνον και από τους φανερούς αντιπάλους του Αμερικάνικου Έθνους». Ο διάσημος Άγγλος δραματικός συγγραφεύς Χριστόφορος Μάρλοου στον «Ιουδαίο της Μάλτας» κι ο Σαίξπηρ στον «έμπορο της Βενετίας» περιγράφουν την εκμεταλλευτική φύση του εβραϊσμού. Στον «έμπορο της Βε­νετίας» ο εβραίος Σάϋλοκ εδάνεισε τον Αντώνιο, που εμ­πορευότανε στην Βενετία 3000 δουκάτα, με τον όρον αν σε τρεις μήνες δεν τον εξοφλήση, θα πλήρωνε επί πλέον ως ποινική ρήτρα, ένα χιλιόγραμμο από την σάρκα του! Φοβερό.

Ο Φούερμπαχ, ο Καντ, ο Νίτσε, ο Καρλάϋλ, ο Βάγκνερ, ο Έγελος, ο Σω, ο Λούθηρος, ο Γκαίτε, ο Ντοστογιέφσκυ, ο Φίχτε, ο Μαρκ-Τουαίν, ο Σαβοναρόλα, ο ´Eρασμος, ο Σουίφτ, ο Τολστόϊ, ο Λιστ, ο Μπραμς, ο Προυντόν, ο Βάκων, ο Μπρούνο, ο Ντε Γκωλ, ο Έμερσον, ο Βίσμαρκ, ο Χιούμ, ο Κέλσος, ο Σοπενχάουερ, ο Μοντεσκιέ, και ατελείωτος αριθμός διασήμων προσωπικοτήτων της πολιτικής, της επιστήμης, της τέχνης, των Γραμμάτων κατήγγει­λαν τους εβραίους. Τι θέλετε λοιπόν; λαοί όλων των επο­χών και προσωπικότητες όλων των εποχών έχουν άδικο; και δίκαιο οι εβραίοι;

Η ειλικρίνεια με υποχρεώνει να δείξω το αόρατο, αλλ' αισθητό πρόσωπο του εβραϊσμού. Δεν δύνανται ούτε αξί­ζουν οι εβραίοι να προβληθούν, χάριν στο δημιουργικό έργο τους και να ξεχωρίσουν. Έτσι διαλέγουν τον υπόγειο δρόμο της συνομωσίας. Βρίσκονται πίσω από κάθε πολιτι­κή αναταραχή για να επωφεληθούν. Συνήθως συμβάλλουν στην δημιουργία της. Βρίσκονται πίσω από κάθε οικονομική ανωμαλία για να κερδοσκοπήσουν. Αναμφισβήτητα φροντίζουν να ελέγχουν, όσο γίνεται, τα μέσα ενημερώ­σεως της κοινής γνώμης, ώστε να παραπλανούν και να αποπροσανατολίζουν τον κόσμο.

Από που αντλούν δύναμη όμως; Η κοινωνιολογική ανατομία του εβραϊσμού δείχνει ότι η δύναμη των εβραίων εντοπίζεται σε δύο σημεία:

α) στον αδίστακτο χαρακτήρα τους, που τους επιτρέπει την χρησιμοποίηση κάθε μέσου για να ωφεληθούν και

β) στην ενότητά τους έναντι των τρίτων.

Αποδίδουν ιδιαίτερη σημασία στην ενότητά τους μέσα στα κράτη όπου ζουν, διότι ενωμένοι διατηρούν τις παραδόσεις τους και τον κοινό στόχο τους και διότι ενωμένοι είναι ισχυρώτεροι από τον μεμονωμένο αντίπαλο ή θύμα τους.

Χωρίς την ελαχίστην αμφιβολίαν πιστεύω ότι αντικει­μενικά οι εβραίοι είναι ανίσχυροι. Δεν θελήσανε οι λαοί να τους αντιμετωπίσουν σοβαρά. Διότι αν πραγματικά αντιμετωπισθούν οι εβραίοι από τα διάφορα Έθνη στα σοβαρά, τότε θα φανή ότι ο εβραϊσμός σαν πολιτικό κίνημα είναι ασήμαντος. Πρόκειται για έναν ετοιμοθάνατο που παριστάνει το θηρίο. Όπως ξέρετε η φαντασία τρέφεται από τον εαυτόν της. Έτσι τα πλήθη πέφτουν θύματα της δικής τους φαντασίας, που θέλει τους εβραίους πανίσχυρους. Συχνά ακούμε φήμες ότι οι εβραίοι κυβερνούν τον κόσμο, ότι κάνουν οτιδήποτε θέλουν κ.τ.λ. Απλοϊκότητες. Οι εβραίοι έχουν περισσότερη νομιζομένη, παρά πραγματική δύναμη. Ζουν πάντα με τον φόβο ενός διωγ­μού, που μοιραία ξεσπά εξ αιτίας των καμωμάτων τους. Ζουν πάντα με την αίσθηση ότι είναι ξένο σώμα σ' έναν ορ­γανισμό που οποτεδήποτε θελήση θα τους αποβάλη. Επο­μένως να μη σας τρομάζουν οι εβραίοι. Επειδή όμως κι­νούνται στην αφάνεια και με ύπουλα μέσα επιδιώκουν την επιβολή τους χρειάζεται να πάρουμε μερικά μέτρα προφυλάξεως. Ποια είναι αυτά; Το καλύτερο είναι να απομα­κρυνθούν από την Ελλάδα. Να πάνε στην γη των πατέρων τους. Κάποτε παρεπονούντο ότι δεν έχουν πατρίδα και είναι υποχρεωμένοι να μένουν στην ξενητειά. Τώρα έχουν πατρίδα. Αιώνες ολόκληρους αγωνίζονταν για να δημιουργήσουν το κράτος τους. Λοιπόν να μεταναστεύσουν εκεί. Σαν ελάχιστα μέτρα προφυλάξεως του Ελληνικού λαού από τον εβραϊσμό προτείνω:

α) να καταργηθή η υπέρ των εβραίων νομοθεσία

β) να διαλυθούν οι εβραϊκές κοινότητες που έχουν αναγορευθή σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου,

γ) να προσδιορισθούν τα περιουσιακά τους στοιχεία

δ) να θεωρηθούν οι εβραίοι αλλοδαποί

ε) να ελεγχθούν από των καθ' ύλην αρμοδίων υπουργείων όλες οι εβραϊκές και παρασιωνιστικές οργανώσεις.

Κάποτε οι εβραίοι και ξέρουμε άφθονα κείμενά τους, από πολλά δημοσιεύματα μέχρι επίσημες ανακοινώσεις, ισχυρίζοντο και διέδιδον, ότι δεν έχουν την γη των πατέ­ρων τους, ότι στερούνται πατρίδος κι ότι μόλις κάνουν το δικό τους κράτος, θα πάνε εκεί.

Εν τέλει από το 1948 διαθέτουν το κράτος τους, διαθέ­τουν και κατεχόμενα εδάφη! Γιατί λοιπόν δεν μας αφή­νουν ήσυχους και δεν μεταβαίνουν στην πατρίδα τους;

Ας πάνε λοιπόν στο καλό οι άνθρωποι. Ας γυρίσουν στην πατρίδα τους και τότε θα δήτε, ότι θα σταματήση α­μέσως ο αντιεβραϊσμός. Διότι δεν θα υπάρχουν εβραίοι στις διάφορες χώρες για να προκαλούν αντιεβραϊκές εκ­δηλώσεις. Που όμως να αφήσουν οι εβραίοι τους λαούς, όπου παρασιτούν; Το Ισραήλ εξακολουθεί να ζη, διότι το υποστηρίζει και το συντηρεί η Αμερική. Δίχως την αμε­ρικανική στρατιωτική, πολιτική και οικονομική βοήθεια το Ισραήλ θα διελύετο στους τέσσαρες ανέμους.

Όποιος εβραίος με ηρεμία και απροκάλυπτα ερευνήση την ιστορία του λαού του θα διαπιστώση, ότι οι Ιουδαίοι υπήρξαν θύματα της μεγαλομανίας των εθνικοθρησκευτικών ηγετών των. Διότι δεν είναι τυχαίον, ότι διαφορετι­κοί λαοί, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, κάτω από διαφορετικά καθεστώτα κατεδίωξαν τους εβραίους. Δεν είναι δυνατόν όλοι αυτοί οι λαοί να έχουν άδικο και δίκαιο οι εβραίοι.

Οι Ιουδαίοι είναι οι κύριοι υπεύθυνοι των διωγμών που υπέστησαν, διότι με την συμπεριφοράν τους και προ παν­τός με τις επιδιώξεις τους προκαλέσανε την οργήν των εθνών, όπου ζούσαν ή ζουν.

Πιστεύουν ότι είναι οι «εκλεκτοί του Θεού» κι ότι ο Ιεχωβάς τους διάλεξε για να κυβερνήσουν τον κόσμο και να υποτάξουν όλα τα έθνη. Αυτό δεν μας πειράζει καθόλου. Ας πιστεύουν στο παραμυθάκι που τους έμαθαν από μι­κρά παιδιά. Αλλά να θέλουν να επιβληθούν στα έθνη, όχι ανεβάζοντας τους εαυτούς των, αλλά κατεβάζοντας τους άλλους, είναι λογικόν ότι θα συναντήσουν αντίδρασι. Διότι κανένα έθνος και κανένας λαός δεν μπορεί να ανεχθή την εβραϊκή κυριαρχία. Δυναμικά και πολιτιστικά οι εβραίοι ουδέποτε εστάθησαν ικανοί να επικρατήσουν, όπως πολλές φορές συνέβη με τους Έλληνες, οι οποίοι κυβερνήσανε όλο τον κόσμο, χωρίς την βοήθεια κανενός Ιεχωβά, αλλά χάρις στη πολιτιστική και πολεμική τους ικα­νότητα. Ακόμη κι όταν μας νίκησαν οι Ρωμαίοι υπετάγησαν σε μας, χάρις στην ανωτερότητα του πολιτισμού μας.

Ο Ρωμαίος ποιητής Οράτιος (65-8 μ.Χ.) σ' ένα και μό­νο στίχο απέδωσε αυτήν την ιστορικήν αλήθειαν: «Graecia capta ferum victorem cepit» (δηλαδή: «η κατακτηθείσα Ελλάς κατέκτησε τον αγροίκον νικητήν της» («Επιστο­λές» π, 1,156).

(Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Κ. Πλεύρη  " Ἄς μιλήσουμε γιά ἐβραίους")

Θερμοπύλαι