ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Άρθρο του Ευάγγελου Καρακώστα στην εφημερίδα «Εμπρός«

Η αιματοβαμμένη Ιστορία του μεγάλου μας Έθνους είναι κληρονομιά βαρύτατη για να αφεθεί στα γαμψά νύχια μιας κλίκας φιλελεύθερων και μαρ­ξιστών. Πολύ περισσότερο, όμως, για εμάς τους Εθνι­κιστές, αποτελεί την υπέρτατη Ύβρη προς τη Φυλή να τίθεται στην ζυγαριά το ελληνικό αίμα που χύθηκε για Ε­λευθερία με την παραμονή ή έξοδο από τη ζώνη του ευ­ρώ.

Το Ελληνικό Πρόβλημα, προσεγγίζεται υπό εντελώς διαφορετική οπτική από φιλελεύθερους και μαρξιστές, σε σχέση με τους Εθνικιστές. Τόσο οι φιλελεύθεροι ό­σο και οι μαρξιστές, αδυνατούν να δουν το ζήτημα πέ­ρα από την οικονομική του διάσταση. Οι ίδιοι, αντιλαμ­βάνονται τους εαυτούς τους ως διαχειριστές οικονομι­κών μεγεθών και υπό αυτό το πνεύμα έχουν ανάγει τους δανειστές σε συνδιαμορφωτές επί της λήψης οικο­νομικών αποφάσεων. Από τον αισχρό τούτο συνεταιρι­σμό ωφελούνται οικονομικώς και οι δυο πλευρές: τόσο οι εγχώριοι υποτακτικοί όσο και οι τοκογλύφοι, τα οφέ­λη τους όμως διαμορφώνονται πάνω στην στυγνή κατα­πίεση του Ελληνικού Λαού.

Οι Εθνικιστές από την άλλη πλευρά, αποδίδουν μια πολυδιάστατη υφή στο Ελληνικό Πρόβλημα: δεν είναι βεβαίως, αποκλειστικά οικονομικό, τουναντίον είναι εξό- χως πολιτικό και ακολούθως ηθικό και κοινωνικό. Το οι­κονομικό σκέλος του Προβλήματος δεν δημιουργήθηκε άξαφνα, αλλά υπήρξε ως συνέπεια πολιτικών αποφάσε­ων. Επιπρόσθετα, η πολιτική και οικονομική διάσταση συντέλεσαν στην διόγκωση του κοινωνικού και ηθικού εκφυλισμού.

Ο φιλελευθερισμός και ο μαρξισμός ερμηνεύουν κά­θε πρόβλημα σε οικονομική βάση. Το Έθνος όμως, δεν μπορεί να ιδωθεί υπό οικονομικούς όρους ως μια ανώ­νυμος εταιρεία που διοικείται από τεχνοκράτες. Στην πραγματικότητα, εκεί ακριβώς οφείλεται η συνολική -και όχι μόνο οικονομική- χρεοκοπία του μεταπολιτευτικού Κράτους: οι πολιτικές του ηγεσίες το αντιλαμβάνονται ως επιχείρηση εκ της οποίας επιχειρούν να καρπωθούν κέρδη, πολιτικά και οικονομικά.

Υπό αυτό το πρίσμα, τόσο ο φιλελευθερισμός όσο και ο μαρξισμός συνηγορούν υπέρ της υποδοχής εκατομ­μυρίων λαθρομεταναστών και περαιτέρω, της ελληνο- ποιήσεώς τους. Δεν τους ενδιαφέρει διόλου εάν εξου­σιάζουν έναν Λαό ή ένα μίγμα εθνοτήτων διαφορετικής καταγωγής, κουλτούρας και ιστορίας. Βλέπουν μονάχα και μετρούν αριθμούς, δια των οποίων επιδιώκουν να ε­πιλύσουν οικονομικής υφής θέματα, όπως το ασφαλιστι­κό. Θυμηθείτε το αισχρό επιχείρημα των «δημοκρατών» περί θωράκισης και αναζωογόνησης των ταμείων από τις στρατιές των λαθρομεταναστών. Επί της ουσίας βε­βαίως, το ασφαλιστικό πρόβλημα είναι παράμετρος του πραγματικού προβλήματος το οποίο καλείται Δημογρα- φικό και Υπογεννητικότητα. Οι παραπάνω έννοιες ό­μως, δεν βρίσκονται στα λεξικά της πολιτικής ορθότητος της σύγχρονης φιλελεύθερης δημοκρατίας. Κι εδώ οι δημοκράτες επιχειρούν να μετατρέψουν ένα μείζονος εθνικής σημασίας θέμα, σε στενά οικονομικής υφής ζή­τημα.

Για τον Λαϊκό Εθνικισμό όμως, η οικονομία δεν είναι ο βασικός πυλώνας γύρω από τον οποίο περιστρέφεται το Έθνος. Η οικονομία είναι εργαλείο άσκησης κρατικής πολιτικής, με γνώμονα πάντοτε το συμφέρον της Πατρίδος και του Λαού. Οι πολυφυλετικές ΗΠΑ και τα πολυ­φυλετικά κράτη της Κεντρικής και Βορείου Ευρώπης, διατηρούν την κοινωνική τους συνοχή όσο οι οικονομίες τους ευημερούν. Όταν αναπόφευκτα εισέλθουν σε φά­ση οικονομικής ύφεσης τότε θα αναδυθούν και τα δει­νά του πολυφυλετισμού, όπως διαβλέπουμε ξεκάθαρα πλέον, σε ήπια ακόμη μορφή. Στην Ελλάδα, εκλείπει α­κόμη και αυτός ο οικονομικός παράγων προκειμένου να επιτευχθεί η περίφημη κοινωνική συνοχή μιας κοινωνίας διαμορφωμένης στα πρότυπα του πολυφυλετισμού.

Το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα δεν εισέρχεται σ’ αυτή τη στενή, περιχαρακωμένη και αντιφυσική λογική: είτε με ευρώ είτε με εθνικό νόμισμα, εκείνο το οποίο πραγμα­τικά προέχει είναι η συνειδητοποίηση από μέρους του Λαού μας της αναγκαιότητας για επιστροφή στην εθνι­κή μας παραγωγή. Ζητούμενο λοιπόν, είναι να υπάρ­χουν ελληνικά χέρια για να βαστάξουν το άροτρο και το σπαθί για το μεγάλωμα του Έθνους και την ευημερία του Λαού μας. Κάθε άλλη λύση είναι συνειδητή μετατό­πιση ενός προβλήματος στο μέλλον, η δε χρονική μετα­τόπιση του προβλήματος απεδείχθη πως το διογκώνει με απρόβλεπτες συνέπειες.

Το Εθνικό Κράτος δεν πρέπει να λογίζεται ως οικονο­μική λύση, αλλά ως η ικανή και αναγκαία συνθήκη προς συνολική επίλυση του Ελληνικού Προβλήματος, μέρος του οποίου είναι και το οικονομικό. Όταν το Κράτος ξαναγίνει ελληνικό, τότε και η οικονομία του θα λειτουργεί όχι προς όφελος των δανειστών αλλά προς το συμφέ­ρον του σκληρά δοκιμαζόμενου Λαού μας!

Ἐθνικισμός