ΚΟΥΙΖ 1: Παρακαλείται το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που
διαθέτει τη «γραφομηχανή της 17Ν», να την παραδώσει στο «Τμήμα
Προστασίας Πολιτεύματος» της Κρατικής Ασφάλειας
Θα παρακαλούσαμε κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ
πουΠΑΝΤΑ οι αρχές τον υποψιάζοντανγια τον σημερινό κάτοχο της γραφομηχανής της 17Ν (η οποία ως γνωστόν
δεν έχει βρεθεί από την παλιά φρουρά της αντιτρομοκρατικής, στην οποία
συμμετείχε και ο σημερινός επικεφαλής της Κρατικής Ασφάλειας που
κυνηγάει απηνώς τους κακοποιούς δημοσιογράφους, εισβάλλει στα σπίτια
τους και ψάχνει τις κρεβατοκάμαρες των παιδιών τους, ο γνωστός Ιαβέρης
κύριος Θανάσης Πράπας), να την παραδώσει στις αρχές.
Η γραφομηχανή είναι πια μουσειακής αξίας και ως εκ τούτου κάθε κατοχή
και χρήση της που υπάρχει στα χέρια του σημερινού κατόχου, θα πρέπει να
δοθεί στις αρχές, έστω και με κάποιο πακέτο με την αποστολή ΡΑΔΙΟ-
ΤΑΧΙ.
Επίσης για τον κ.Πράπα, το ερώτημα: Τηλεφωνικές συνομιλίες (άλλες από
αυτές που έχουν βγει στη δημοσιότητα)για μεγάλη υπόθεση του
παρελθόντος, έχετε ακούσει και αν ναι, γιατί δεν δόθηκαν και δεν μπήκαν
στο προανακριτικό υλικό της δικογραφίας; Για την αποκατάσταση της
ιστορίας, μιλάμε και για κανέναν άλλο λόγο.
Εἶπε ὁ θανάσης Κλάρας ἤ Μιζέριας ἤ Βελουχιώτης,στήν ὁμιλία του στήν Λαμία (πού παρίστανε καί τόν ...πατριώτη,τρομάρα του. Αὐτός πού ἔλεγε: δύο ἑκατομμύρια Ἕλληνες νά μείνουν,μοῦ φτάνουν. Τόσο μεγάλος ...πατριώτης !!! ) :
«...Η αντίδραση, ντόπια και ξένη, για να ευνουχίσει το λαϊκό
χαραχτήρα του κινήματος και να επιβάλει νέα σκλαβιά, χρησιμοποίησε όλα
τα μέσα. Και στο τέλος το πέτυχε. Η αρχή έγινε κολλώντας στο σβέρκο της
πατρίδας μας αυτόν που σας είπα πρωτύτερα:
Τον Καποδίστρια. Ο Γιάννης Καποδίστριας από την ανασύσταση του ελληνικού κράτους
άρχισε την καταστροφή της χώρας μας, κι ένας άλλος Γιάννης, ο Μεταξάς,
έβαλε σ' αυτήν το καπάκι». »
Καί ὅπως πολύ σωστά σημειώνει ὁ Σπῦρος Χατζάρας : Αλλά ο πούστης Θανάσης ,
ο «ιστοριοφίδης» δεν είχε τίποτα να πεί για τους δανειστές, τους
Ρόσιλντ, τα δάνεια της Αγγλίας, την αγγλική πολιτική, και τους πράκτορες
της. Για το Μεταξά και τον Καποδίστρια λύσσαγε ο πούστρος.
Ὁ Θανάσης Κλάρας (Βελουχιώτης) στήν ὁμιλία του στήν λαμία. Δῖπλα του ὁ ἑβραῖος Ἀαβουρί(Σημίτης Γιῶργος),πατέρας τοῦ Ἀαρών-Κώστα Σημίτη
Για κάθε τίμιο και ηθικό άνθρωπο, υπάρχει καλό και κακό. Η αλήθεια και το ψεύδος. Όμως για τον
«συνωμότη»,τον μαρξιστή και τον επικοινωνιολόγο, δεν υπάρχουν ούτε
αλήθεια και ψεύδος , ούτε καλό και κακό. «Αληθινό» ,είναι ότι του
φαίνεται σαν τέτοιο, ή ότι πρέπει να φαίνεται σαν τέτοιο.
Ο μαρξισμός, πολύ πριν
γίνει φιλοσοφικό, οικονομικό και πολιτικό σύστημα, ήταν πάνω απ' όλα,
ήταν μια επαναστατική συνωμοσία. Και αφού η επανάσταση είναι για τους
Μαρξιστές η μόνη απόλυτη πραγματικότητα, τότε, όλα , είναι αληθινά
εφόσον οδηγούν στη νίκη της επανάστασης.
Θεμελιώδης αλήθεια δεν υπάρχει.
Έτσι ο πούστρος ο Θανάσης, που παρίστανε τον πατριώτη είπε στην πλατεία της Λαμίας:
«Όταν έχουμε τη μέρα της εθνικής ανεξαρτησίας μας, πού γιορτάζουμε στις
25 Μάρτη, χαιρόμαστε, τραγουδάμε και κλαίμε από τη συγκίνηση. Μα από δω
και πέρα θα έχουμε δυο εθνικές γιορτές: την 25η Μάρτη και την 27η
Σεπτέμβρη επέτειο της δημιουργίας του ΕΑΜ, που αποτέλεσε τη βάση της
σημερινής μας απελευθέρωσης».
Ο πούστης θα έκλαιγε από
συγκίνηση και στην Μικρά Ασία όταν τα κομμούνια έλεγαν οίκαδε και στο
Αλή Βεράν όπου οι κομμουνιστές εργάστηκαν για τη Νίκη του Κεμάλ, και
όταν μοίραζε προκηρύξεις για την ανεξάρτητη Μακεδονία και όταν υπέγραφαν
τα σύμφωνα με τους βουλγάρους.
Πάντως έχει πλάκα η σύγκριση του Θανάση που έλεγε ψευδώς ότι τα
κομμούνια γιορτάζουν την 25η του Μάρτη, και «χαίρονται , τραγουδάνε
και κλαίνε από τη συγκίνηση»,με τα κομμούνια των ΕΚΟΥΜΟΥ.
Ο πούστρος, ο Θανάσης, είπε στην πλατεία της Λαμίας ότι ο Μεταξάς ήταν πράκτορας των Γερμανών.
«Μυρίστηκαν οι έξυπνοι ψητό από τη μοναρχία και βρίσκοντας ότι
«έφταιγε» η δημοκρατία για τη δυστυχία του λαού, ξαναφέρανε το βασιλιά.
Και τότε άρχισαν πιο ξετσίπωτα ακόμα να ξεζουμίζουν και να καταπιέζουν
το λαό. Και για να μπορούν να πνίγουν τις κραυγές του, βάλανε στο
κεφάλι μας το Μεταξά, που ήτανε πάντα πράχτορας του ΙΙ γραφείου του
γερμανικού επιτελείου, από τον καιρό που σπούδαζε στη στρατιωτική σχολή
της Γερμανίας. Έτσι, ύστερα από 120 χρόνια, ξαναπέσαμε πάλι στη σκλαβιά, γιατί έτσι
κακά μας κυβερνήσανε στο διάστημα αυτό.
Σ' αυτή την κατάσταση βρεθήκαμε, όταν ξέσπασε η πολεμική λαίλαπα και η
σύγκρουση μεταξύ των κολοσσών. Μα κανένας απ' αυτούς δε σκέφτηκε
ελληνικά και να δει πώς θα ξέφευγε η χώρα μας τη λαίλαπα αυτή. Με την
επίγνωση ότι η χώρα μας θα τραβούσε στην καταστροφή μπήκανε στον πόλεμο.
Έχουμε ντοκουμέντα στα χέρια μας, πού μας αποδείχνουν, ότι οι άνθρωποι
αυτοί είχανε σκοπό να ρίξουνε μόνο τρεις τουφεκιές στο Αλβανικό μέτωπο
κι ύστερα να μας παραδώσουν στους φασίστες.
Υπάρχουν ντοκουμέντα που μας
πείθουν ότι το Νοέμβρη προς το Δεκέμβρη του 1940 μπορούσαμε να
πετάξουμε τους Ιταλούς στη θάλασσα. Μα αυτοί συγκρατούσαν το στρατό
μέχρι που να λύσει το στρατιωτικό της πρόβλημα, η Γερμανία στην Ευρώπη
κι ύστερα να δικαιολογηθούν ότι δε μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με δυο
κολοσσούς. Δεν πίστευαν στις δόξες του στρατού μας, στο θάρρος, στην
τόλμη, στην αυταπάρνηση και τον ηρωισμό του, που πολεμούσε με φλόγα
ενάντια στο φασισμό, νηστικός και ξυπόλυτος πάνω στα βουνό της Αλβανίας
με τη βοήθεια όλου του ελληνικού λάου. Αυτοί δεν πίστευαν σ' αυτά και
περιμένανε πως θα καμφθεί. Γι' αυτό το έπος της Αλβανίας είναι
ολοκληρωτικά έργο του λαού. Είναι έργο του λαού που το πραγματοποίησε με
το μένος που είχε ενάντια στο φασισμό και το ζυγό του Μεταξά, με θυσίες
και ηρωισμούς.
Έτσι, μας ξαναδέσανε στη σκλαβιά».
Τα «ντοκουμέντα» που επικαλέστηκε ο Θανάσης, ήταν η έκθεση της Επιτροπής
Καθηνιώτη που επεσήμαινε τις ευθύνες του Παπάγου και του Βασιλιά. Αλλά
για τον Πούστη Κομμουνιστή σημασία ειχε να συκοφαντίσει τον Μεταξά και
μόνον. Για τους πράκτορες των Αγγλων δεν είχε να πει τίποτα γιατί οι
Αγγλοι τους τάιζαν και οι Αγγλοι τους κάλεσαν στον Λίβανο
Ο Νικόλαος Πλαστήρας δεν
ήταν υποστηρικτής του Άξονα και δεν ήταν φίλος του Μεταξά.
Πίστευε
όμως, σαν πατριώτης ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να
εμπλακεί σε πόλεμο με τη Γερμανία, και είχε την άποψη πως η Ελλάδα
όφειλε να δεχθεί τις μεσολαβητικές γερμανικές προτάσεις που προέβλεπαν
ανακωχή στο μέτωπο της Β. Ηπείρου με προσωρινή ελληνική διοίκηση στις
περιοχές που είχε απελευθερώσει ο ελληνικός Στρατός .
Τις απόψεις του αυτές
τις διατύπωσε γραπτά στον πρέσβη στην Γαλλία του Βισύ, Πλούταρχο Μεταξά ,
τον Σεπτέμβριο του 1941, ο οποίος εκπροσωπούσε την «βασιλική» κυβέρνηση
Τσουδερού.
Η ουσία είναι ότι μετά
τον θάνατο του Μεταξά απέμειναν «οι αργυρώνητοι και ανάλγητοι των
Αθηνών», «...οι βλεδυροί συμμορίται που εν γνώσει του αναποφεύκτου της
εθνικής συμφοράς, παρέσυραν την πτωχήν Ελλάδα με το μέρος των
πλουτοκρατών και του Διεθνούς Εβραιομασσωνισμού...».
Όπως έλεγε και ο Πλαστήρας , «η έπαρσις των ανθρώπων του σεσηπότος
καθεστώτος της 4ης Αυγούστου αναζωογονηθέντων υπό την μαχητικήν ορμήν
του Έλληνος στρατιώτου, υπερέβη κάθε όριον».
Ο Πλαστήρας έγραψε περί «αστόχου πολιτικής» , περί, «ανυπαρξίας ικανής διευθύνσεως των πολεμικών επιχειρήσεων», και για «τύφλωση» των ανθρώπων του καθεστώτος. Οι αναφορές του αυτές
αφορούν πρωτίστως τον βασιλιά και τον Παπάγο, και τους Παπαγικούς
τενεκέδες, που ηθελαν να πετάξουν τους ιταλούς στη θάλασσα και ξόδεψαν
το αίμα 8000 ελλήνων στρατιωτών.
Και εξηγούσε ο Πλαστήρας, ότι ζώντος του Μεταξά, «κατά το τέλος του μηνός Νοεμβρίου του 1940»,
«υπήρξε έδαφος διευθετήσεως της ιταλοελληνικής συρράξεως τη
μεσολαβήσει της Γερμανίας», και προσέθετε: «Έκαμα ότι ήταν δυνατόν, ώστε
η Ελλάς να επωφεληθεί της ευκαιρίας», «δεν έπαυσα τας ενέργειας μου,
όπως ωθήσω προς μιαν απευθείας συννενόησιν της Γερμανίας μετά της
Ελληνικής Κυβερνήσεως Μεταξά, ήτις κατά τας πληροφορίας μου, ήρξατο από
του Δεκεμβρίου, αλλ΄άνευ αποτελέσματος, χωρίς να γνωρίζω τους λόγους της
αποτυχίας των διαπραγματεύσεων εκείνων».
Ούτε ο Μεταξάς στο ημερολόγιο του αναφέρθηκε.
Στη συνέχεια , μετά τον θάνατο του Μεταξά, ο Πλαστήρας λέει:
«Κατά Ιανουάριον και
Φεβρουάριον, ο κίνδυνος ήτο οφθαλμοφανής. Ανήσυχος μέχρι απελπισίας
ηθέλησα να μεταβώ εις Αίγυπτον. Εσκέφθην να επιχειρήσω, όπως επιτύχω
μετάβασιν εις Βηρυττόν, οπόθεν θα μου ήτο εύκολον να επικοινωνήσω μέσω
προσώπου τινός της Ελληνικής κυβερνήσεως, δια να της παραστήσω τον
κίνδυνον και τας ελπίδας αποφυγής της καταστροφής δια μιας συμφωνίας
μεσολαβήσει της Γερμανίας....Δυστυχώς όλαι αι προσπάθειαι μου απέτυχον,
οφειλόμεναι εις την εχθρικήν διάθεσιν εναντίον μου της πρεσβείας. Εάν κ.
πρεσβευτά κατόρθωνα να μεταβώ εις Βηρυττόν, έτρεφον πολλάς ελπίδας ότι
θα έπειθον την κυβέρνησιν Κορυζή τουλάχιστον να επιδιώξη την
προτεινόμενην εκ μέρους της Γερμανίας διευθέτησιν της ιταλόελληνικής
συρράξεως. Είχα αρκετά σοβαρά πειστήρια προς τούτο. Παρ΄όλα αυτά δεν
έπαυσα τας ενέργειας μου, όπως ωθήσω προς μιαν απευθείας συννενόησιν της
Γερμανίας μετά της Ελληνικής Κυβερνήσεως».
Άρα ακόμη και τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο υπήρχε έδαφος συνεννοήσεως.
Και συνεχίζει ο Πλαστηρας. «Και το μοιραίον επήλθεν. Η Ελλάς ήχθη προς αυτοκτονίανπαρά
μιας βασιλικής κυβερνήσεως δεχθείσης μετ΄απεριγράπτου αφελείας
ν΄αντιμετωπίση τας δύο μεγαλυτέρας στρατιωτικάς δυνάμεις της Ευρώπης,
καίτοι της υπεδείχθη υπό της συμμάχου Αγγλίας ότι η βοήθεια της θα ήταν
αυστηρώς περιορισμένη. Η ανήκουστος κουφότης
της Βασιλικής κυβερνήσεως υπήρξεν η αφορμή μιας τραγικής καταστροφής
για της χώρας εντός ολίγων ημερών και ως να μην ήρκει ετούτο ένεκα
τελείας αγνοίας των νεότερων πολεμικών μεθόδων, παρέτειναν ασκόπως τον
πόλεμον δια να συντελεσθή η πράξις η τελευταία του δράματος δια την
μετατροπίν εις ερείπια της ωραίας αλλά ατυχούς νήσου Κρήτης, την ευθύνην
της οποίας κατά μέγα μέρος φέρει επί των ώμων του ο κ. Τσουδερός,
γέννημα αυτής». Αυτοί είναι οι
αργυρώνητοι και ανάλγητοι των Αθηνών, η βδελυρά βασιλική συμμορία που
οδήγησαν στην «τραγική καταστροφή για της χώρας εντός ολίγων ημερών» και
«ένεκα τελείας αγνοίας των νεότερων πολεμικών μεθόδων», ο Παπάγος και ο
Βασιλιάς, «παρέτειναν ασκόπως τον πόλεμον».
Δηλαδή ο Πλαστήρας έλεγε ότι ο Τσολάκογλου δεν ηταν προδότης αλλά Σωτήρας του Έλληνα Στρατιώτη και της Χώρας.Αλλά οι αργυρώνητοι των Αθηνών, έγραψαν την δική τους πλαστή ιστορία.
Μεταφέρουμε από το βιβλίο του Σπύρου Κουζινόπουλου«Το Μεγάλο άλμα, η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης»,
ένα απόσπασμα από μια πολύτιμη μαρτυρία του παλιού πολεμιστή Χαρίλαου
Χαρίση από τις πρώτες ώρες του ελληνικού στρατού στη Θεσσαλονίκη.
«Προηγούντο περί τους είκοσι σαλπιγκτάς και έπετο ο αξιωματικός
σημαιοφόρος με αναπεπταμένην την σημαίαν και τους παραστάτας εφ’ όπλου
λόγχην. Ηκολούθει έφιππος ο συντ/ρχης Κωνσταντινόπουλος και αυτόν
ηκολούθουν οι λόχοι. Όλοι με γυμνά τα ξίφη των με πρόσωπα ηλιοκαμένα και
λάμποντα απο ψυχικήν χαράν...»
«Τριακόσιοι μαθηταί με τα μπλε πηλήκια και ένα πλήθος Ελλήνων
περικυκλώσαμε και ανεμίζοντας τα πηλήκια στον αέρα, ζητωκραυγάζαμε
έξαλλοι. Ζήτω η Ελλάς, Ζήτω ο Διάδοχος, Ζήτω ο γενναίος ελληνικός
στρατός. Όλοι φιλήσαμε την πολεμικήν σημαίαν με δάκρυα χαράς. Και επειδή
δεν ήτο δυνατόν να σφίξουμε το χέρι του έφιππου συνταγματάρχη, άλλοι
θωπεύαμε τις μπότες του και όλοι μαζί βαδίζοντες μεταξύ των τετράδων των
ευζώνων και έχοντες εν κύκλω τον συνταγματάρχην, εζητωκραυγάζαμε
συνεχώς...».
Η είσοδος των ελληνικών στρατιωτικών τμημάτων προκάλεσε μοναδικές
εκρήξεις χαράς και ρίγη έξαλλου ενθουσιασμού. Έχουμε πολλές περιγραφές
από αυτές τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησε η πόλη, από
δημοσιογράφους, λογοτέχνες και στρατιωτικούς, ενώ εντυπωσίαζε το γεγονός
πού είχαν βρεθεί σε λίγες μόνο ώρες αμέτρητες ελληνικές σημαίες οι
οποίες είχαν υψωθεί στα μπαλκόνια.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπισε η Ελληνική κυριαρχία
στην πόλη ήταν η έλευση των Βουλγάρων που εποφθαλμιούσαν την Θεσσαλονίκη
και αδυνατούσαν να αποδεχθούν ότι οι Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις τους
είχαν προλάβει. Έτσι όταν η παράδοση της πόλης είχε ήδη γίνει από τους
Τούρκους στους Έλληνες και είχε υπογραφεί το σχετικό πρωτόκολλο, στην
ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης βρέθηκε η 7η Βουλγαρική μεραρχία υπό
τον στρατηγό Θεοδόρωφ. Η μεραρχία
αυτή δεν είχε εμπλακεί σε εχθροπραξίες και η παρουσία της εξέφραζε την
επιθυμία της Βουλγαρίας να αμφισβητήσει την Ελληνική κυριότητα στην
Θεσσαλονίκη. Η αμφισβήτηση αυτή εδραζόταν στο γεγονός ότι η συνθήκη
μεταξύ των Βαλκανικών συμμάχων που είχε υπογραφεί πριν την έναρξη του
πολέμου, δεν προέβλεπε σαφώς τα εδαφικά κέρδη για τον κάθε εταίρο της
μετά την ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο λόγος ήταν ότι ποτέ
μια τέτοια διαπραγμάτευση δεν θα μπορούσε να δώσει αποτέλεσμα. Πάντως
φαινόταν αδιαμφισβήτητο πως η στρατιωτική κατοχή σε εδάφη δύσκολα θα
μπορούσε να ανατραπεί με συνθήκη και όχι με νέα προσφυγή στα όπλα. Εκτός
αυτού στην Βουλγαρική μεραρχία υπηρετούσαν 2 γόνοι της Βουλγαρικής
Βασιλικής οικογένειας, ο Βούλγαρος διάδοχος Βόρις και ο πρίγκιπας
Κύριλλος, γεγονός που είχε μεγάλη συμβολική σημασία.
Ο κίνδυνος ήταν μεγάλος και δεν διέφυγε της Ελληνικής αντιπροσωπείας που βρισκόταν επί τόπου. Ο Ίων Δραγούμης
που συμμετείχε στην Ελληνική αντιπροσωπεία, έστειλε αγωνιώδες μήνυμα
στον Διάδοχο ότι ο Ελληνικός στρατός όφειλε οπωσδήποτε να εισέλθει το
ταχύτερο δυνατό στην πόλη χωρίς την παραμικρή αναβολή. Αφού οι Ελληνικές
δυνάμεις εισήλθαν τελικά εγκαίρως την Θεσσαλονίκη και απέτυχαν όλες οι
Βουλγαρικές δολοπλοκίες να τους παραδοθεί η Θεσσαλονίκη για δεύτερη
φορά, ο Θεοδόρωφ ζήτησε άδεια από τον Διάδοχο Κωνσταντίνο για να
εισέλθουν στην Θεσσαλονίκη 2 λόχοι της μεραρχίας του δήθεν για να
"ξεκουραστούν" επειδή σε αυτούς υπηρετούσαν τα μέλη της Βουλγαρικής
οικογένειας. Ο Κωνσταντίνος προσπάθησε να αποφύγει να δώσει συγκατάθεση η
να καθυστερήσει την ανεπιθύμητη αυτή εξέλιξη, ενώ ο Βενιζέλος
τηλεγραφούσε από
Βουλγαρικά στρατεύματα παρελαύνουν στην Καμάρα
την Αθήνα να μην γίνει αποδεκτό το σχετικό Βουλγαρικό αίτημα. Τελικώς ο
Κωνσταντίνος έδωσε την συγκατάθεση του χωρίς να περιμένει την απάντηση
του Βενιζέλου και οι Βούλγαροι εισήλθαν και κατέλυσαν στην πόλη με
δύναμη που άγγιζε ένα πλήρες Σύνταγμα πεζικού.
Οι Βούλγαροι πέτυχαν να πάρουν την συγκατάθεση του διαδόχου καθώς τον
εκβίασαν πως ακόμη και αν δεν τους επιτρεπόταν η είσοδος, δεν θα
πειθαρχούσαν στην απαγόρευση και έτσι οι σχέσεις των 2 συμμάχων θα
έβαιναν προς ρήξη στην πιο κρίσιμη στιγμή του πολέμου με την Οθωμανική
Αυτοκρατορία. Η είσοδος των Βουλγαρικών στρατευμάτων όμως υπήρξε
υποβαθμισμένη και δεν προσέλκυσε το ενδιαφέρον των πολιτών της
Θεσσαλονίκης και των θρησκευτικών και εθνικών κοινοτήτων της, για τον
απλούστατο λόγο ότι οι Βούλγαροι είχαν φτάσει δεύτεροι και πιθανή
επικυριαρχία τους στην Θεσσαλονίκη φάνταζε απίθανη. Σε τελευταία ανάλυση
η είσοδος τους στην πόλη έγινε με καθυστέρηση, δεν είχε στρατιωτικό
περιεχόμενο και εξαρτήθηκε από την Ελληνική συγκατάθεση και καλή διάθεση.
Ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ εισέρχεται στην Θεσσαλονίκη
συχνά επεισόδια και οι παρεξηγήσεις δυσκόλευαν το έργο του. Πολύ σύντομα
άλλωστε φάνηκε πως οι Βούλγαροι μόνο για ξεκούραση δεν είχαν σταθμεύσει
στην πόλη, αλλά αντιθέτως η παρουσία τους έμοιαζε να είναι μια άτεχνη
προσπάθεια είτε για να δημιουργήσουν τετελεσμένα για συγκυριαρχία είτε
για πολεμικό αντιπερισπασμό σε μια μελλοντική ρήξη, που πλέον δεν
φάνταζε απίθανη.
Τότε η Ελληνική κυβέρνηση και ο Ελευθέριος Βενιζέλος αποφάσισαν να
κάνουν ότι ήταν δυνατόν για να ενισχυθεί συμβολικά (εκτός από
στρατιωτικά) η Ελληνική κυριαρχία στην Θεσσαλονίκη: ορίστηκε ο Ρακτιβάν
γενικός διοικητής Μακεδονίας, νομάρχης ο Περικλής Αργυρόπουλος, ενώ
στάλθηκαν χίλιοι βρακοφόροι Κρητικοί ως χωροφυλακή για την πόλη.
Ταυτόχρονα με αυτά η Ελληνική κυβέρνηση προετοίμασε την θριαμβευτική
είσοδο του Βασιλιά Γεώργιου στην Θεσσαλονίκη, που αναμφίβολα θα είχε ένα
μεγάλο συμβολικό βάρος και θα διατράνωνε την Ελληνική αποφασιστικότητα
να παραμείνει η Θεσσαλονίκη Ελληνική. Έτσι, στις 29 Οκτωβρίου 1912 ο
γηραιός Έλληνας Βασιλιάς Γεώργιος Α΄εισήλθε έφιππος στην Θεσσαλονίκη
συνοδευόμενος από τον Διάδοχο Κωνσταντίνο ενώ τον υποδέχθηκαν
σημαίνουσες προσωπικότητες της πόλης, οι θρησκευτικοί της ηγέτες και ο
δήμαρχος Οσμάν Ιμπέλ Χακί μπέης. «Ολόκληρος η πόλις, έγραφαν οι εφημερίδες,
είχε διακοσμηθεί πλουσίως και εορταστικώς, από πρωίας δε, παρά την
πίπτουσαν βροχήν, είχε προσλάβει όψιν πρωτοφανώς πανηγυρικήν».
Η λαμπρή δοξολογία για την απελευθέρωση της πόλης, «χοροστατούντος
του μητροπολίτου Γενναδίου και παρουσία του ανωτάτου άρχοντος, της
βασιλικής οικογενείας, των τοπικών και προξενικών αρχών και πλήθους
ενθουσιώδους λαού», έγινε στην εκκλησία του Αγίου Μηνά στις 30 Οκτωβρίου.
I. B. Δ. Πηγές
Σόλων Γρηγοριάδης, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι 1912-1913
Γαβριήλ Συντομόρου, Σαραντάπορο, Κιλκίς, Λαχανάς, οι πρώτες μας νίκες
1. Το μέγα έγκλημα του αυστραλιανού σίτου. Ο Κορυζής είχε αγοράσει,
προβλέποντας το κακό, πληρώνοντας μετρητοίς σιτάρι από την Αυστραλία,
200.000 τόννους ετησίως επί τετραετία. Πράγματι, η πρώτη παρτίδα έφθασε
στην Αλεξάνδρεια και εκεί παρεκρατήθη από τους Αγγλους με την σύμφωνη
γνώμη της εξορίστου Ελληνικής Κυβερνήσεως, η οποία είπε: "Να πεινάση ο
λαός να διώξη τους Γερμανούς!" Πολύ πρωτότυπη ιδέα στην παγκόσμιο
στρατηγική σκέψι, στίφη πειναλέων εκδιώκουν τακτικούς στρατούς! 2. Ο εγκληματικός Αγγλικός ναυτικός αποκλεισμός που δεν επέτρεπε την
άφιξη εμπορικών πλοίων από την Τουρκία. Μόλις έληξε ήρκεσαν 2-3 αφίξεις
του Κουρτουλού γιά να γεμίση η Αθήνα τρόφιμα. 3. Η εγκληματική
σαδιστική στάσις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που απηγόρευσε στους αγρότες να πωλήσουν
προϊόντα τους στις πόλεις. Ελάμβανε αυτό ό,τι ήθελε και δεν άφηνε καν το
υπόλοιπο να πωληθή, "γιά να πεινάσουν οι πόλεις, να γίνουν
κομμουνιστικές"! ΠΗΓΗ ἀπό :Φιλοσοφία -Ἔρευνα
«...Εκεί ( στήν Αἴγινα) έφθασε το 1996 και έζησε για
τρία χρόνια μια Ιταλοελβετίδα, η οποία τη δεκαετία του '70 έδρασε σαν
«βαποράκι» μεταφοράς εκρηκτικών σε τρομοκρατικές οργανώσεις σε όλη την
Ευρώπη, όπως η Γερμανική RAF, οι Ιταλικές Ερυθρές Ταξιαρχίες, η Γαλλική
ActioDirecte. Οταν το 1998 εντοπίσθηκε από τις διωκτικές αρχές και
προσεγγίσθηκε, εγκατέλειψε την Αίγινα και τα ίχνη της εντοπίσθηκαν
αργότερα στα βόρεια προάστια της Αθήνας...»
«Ο Δημήτρης Κουφοντίνας δεν διάλεξε τυχαίο νησί», επισημαίνει ανώτατος
αξιωματικός, αναφερόμενος όμως περισσότερο στη γειτνίαση που έχει το
Αγκίστρι με την Αίγινα. Για την Αίγινα ειδικότερα, λέει ότι «δεν είναι
αθώο νησί».
...οι άνδρες της αντιτρομοκρατικής δεν θα επιστρέψουν
στην Αθήνα αν δεν εντοπίσουν την ομάδα υποστήριξης του Κουφοντίνα και
γι' αυτό ερευνούν στην Αίγινα...
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι πλέον η πλειοψηφικά λευκή,
χριστιανική χώρα, και αυτό έχει ήδη αρχίσει να έχει σοβαρές κοινωνικές και
πολιτικές επιπτώσεις. Με ένα 45 τοις εκατό του πληθυσμού, οι λευκοί χριστιανοί
είναι μια ομάδα που συρρικνώνεται δημογραφικά - και η αντίδραση από πολλά μέλη
της ομάδας, ενάντια στην αυξανόμενη διαφοροποίηση της Αμερικής υπήρξε άμεση και
πικρή. "Οι άνθρωποι πολεμούν όταν χάνουν την αίσθηση του τόπου, την
αίσθηση του ανήκειν, και την αίσθηση της χώρας που κατανοούν και αγαπούν», λέει
ο RobertP. Jones, ο συγγραφέας του βιβλίου
"Το Τέλος της Λευκής Χριστιανικής Αμερικής" ("TheEndofWhiteChristianAmerica"), στο παρακάτω βίντεο.
Στο βιβλίο του, ο Jones, ιδρυτής καί Διευθύνων Σύμβουλος του Ινστιτούτου PublicReligionResearch(Έρευνας
Δημόσιας Θρησκείας), λέει ότι η Λευκή Χριστιανική Αμερική είναι νεκρή και οι
εκλογές του Νοεμβρίου θα το αποδείξουν.
"Αρχίζω το βιβλίο με μια νεκρολογία για την λευκή χριστιανική
Αμερική, και καταλήγω στο συμπέρασμα, τελειώνοντας το βιβλίο, με ένα εγκώμιο. Το επιχείρημά
μου στο βιβλίο είναι ότι έχουμε ήδη βιώσει το τέλος της Λευκής Χριστιανικής
Αμερικής", λέει ο Jonesστην WashingtonPostσε συνέντευξή του στον JohnSides, αναπληρωτή καθηγητή πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο GeorgeWashington, που ειδικεύεται
στην κοινή γνώμη, στην ψήφο και στις αμερικανικές εκλογές.
«Αν και ο ισχυρισμός αυτός στηρίζεται σε δημογραφικές
αλλαγές, στηρίζεται επίσης και στην πτώση της δύναμης μεγάλων θεσμικών οργάνων,
όπως το Εθνικό Συμβούλιο των Εκκλησιών ή της Χριστιανικής Συμμαχίας της
Αμερικής. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η χώρα θα δει ποτέ ξανά την Λευκή Χριστιανική
Αμερική ως μια κυρίαρχη πολιτιστική δύναμη», είπε.
Χρησιμοποιώντας ένα γράφημα που δημιουργήθηκε από το 2014
και δεδομένα, ο Jones
τόνισε την ταχεία μείωση του ποσοστού των λευκών, μη-ισπανόφωνων χριστιανών από
γενιά σε γενιά.
«Σήμερα, οι νεαροί ενήλικες, ηλικίας από 18 έως 29, έχουν λιγότερο
από τις μισές πιθανότητες να είναι λευκοί χριστιανοί όπως οι ηλικιωμένοι ηλικίας
από 65 ετών και άνω. Σχεδόν 7 στους 10 Αμερικάνους ηλικιωμένους (67 τοις εκατό)
είναι Λευκοί Χριστιανοί, σε σύγκριση με λιγότερους από 3 στους 10 (29 τοις
εκατό ) νεαρούς ενήλικες», σημείωσε ο Τζόουνς.
Και ενώ αυτή η διαφοροποίηση μεταξύ των γενεών στο ποσοστό
των λευκών χριστιανών οφείλεται εν μέρει στην αλλαγή των δημογραφικών
στοιχείων, ο Τζόουνς εξηγεί ότι οφείλεται επίσης και στο ότι οι νέοι ενήλικες
απορρίπτουν την οργανωμένη θρησκεία.
«Οι νεαροί ενήλικες είναι τρεις φορές πιθανότερο, σε σχέση
με τους ηλικιωμένους να ισχυριστούν ότι δεν έχουν σχέση με καμία θρησκεία (34
τοις εκατό έναντι 11 τοις εκατό, αντίστοιχα)», είπε.
Ενώ αυτή η ομάδα, των μη συνδεδεμένων με κάποια εκκλησία Αμερικανών,
έχει απορρίψει την οργανωμένη θρησκεία, ο Τζόουνς έσπευσε να εξηγήσει ότι αυτό
δεν σημαίνει ότι έχουν απορρίψει τον Θεό.
ΟΥΤΕ ΠΟΠ-ΚΟΡΝ.. ΟΥΤΕ ΚΑΡΑΜΠΙΝΕΣ...
-
*ΑΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΡΧΗ, ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ, ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΘΕΙ Η
ΝΔΟΥΛΑ...*
* ΚΑΙ.. ΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΟΡΔΈΣ "ΕΠΕΝΔΥΤΩΝ"...*
The Transgender Endgame is Transhumanism
-
[image: transhumanism1.jpg]
The 'Gay' Agenda is Not Finished
*The goal of transhumanism is to *
*use technology to release mankind *
*from the "confines"...
Τό κόμμα «Νίκη» πρέπει νά μπεί στην Βουλή!
-
Η απάντηση της ΝΙΚΗΣ στις ύβρεις περί «χριστεμπορίου»
Το Κίνημα ΝΙΚΗ κατηγορείται από ποικίλους «καλοθελητές» ότι επιδίδεται τάχα
σε «χριστεμπόριο», ότι...
Η πιθανή δεύτερη 29η/05/1453 της 2ας/06/2023
-
…Άλλως, ο κουκλοχαιρετάκιας στο Όροc! . . . . . . . . . . . Οι ειδήσεις
λένε ότι, από τις 3 μέχρι τις 5 Ιουνίου τρέχοντος έτους (Σαββατοκύριακο καί
Δευτέρα...
Symbolic Pics of the Month 05/23
-
In this edition of SPOTM: Dolly Parton is a one-eyed "rockstar"; Kanye's
new wife models a cross on her butt; Also: More proof that the occult
elite's agen...
«Απόψε προβατάκια μου σάς δίνω τού Θεού μου».
-
"Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΚΥΡΙΑ"
Ένα θαύμα που συνέβη σε έναν κτηνοτρόφο την νύχτα της Αναστάσεως ,
εξιστόρησα στα παιδιά του νηπιαγωγείου και μου απάντησαν χωρ...
Οδηγίες προστασίας από το πολικό ψύχος
-
Με αφορμή το ζόρικο πενταήμερο (μάλιστα για τα δύο διαφορετικά φαινόμενα
έδωσαν τα ονόματα ΡΑΦΑΗΛ (Πρωτοχρονιά και επόμενη μέρα) και ΣΟΦΙΑ (3 έως
5/1) κα...
72% ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΕΔΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ
-
*ΕΙΣΑΓΩΓΗ*
*ΣΟΦΙΑ ΒΛΑΧΟΥ*
Ο κόσμος μας, όσο παράξενο καί να ακούγεται, αποτελείται από δύο είδη
ανθρώπων.
Αυτούς πού προέρχονται από το γήϊνο στοιχείο...