Τό παλιό ...Νέο Κῦμα

Στό jukebox τοῦ Σαββάτου ἕνα Νέο Κῦμα ἀπό τά παλιά. Βεβαίως μπορεῖ νά μπῆκε πάλι στήν πρίζα τό ἀγαπημένο μας jukebox, δέν σημαίνει ὅμως πώς θά εἴμαστε καί πιστοί στά Σαββατόβραδα. Πιστοί εἴμαστε στίς Ἰδέες μας, τά Ἰδανικά μας, τίς Ἀξίες μας καί τήν Πίστη μας. Διότι σ᾿ἄλλες φάσεις τῆς ζωῆς μας ἡ ἀπιστία ἔχει καί μία γεύσιν, μᾶλλον ἀπροσδιόριστη θά τήν ἔλεγα ἀπό πικρή ἕως γλυκιά, ἀλλά ὡς δόσις στήν ἀνθρώπινη πραγματικότητα ἔχει τό μερίδιό της. Εὐτυχῶς παροδική...

Συνεπῶς κάποια Σαββατόβραδα θά εἶναι ἔντονα βαμμένα μουσικά, κάποια ἄλλα...χμμ... Δέν ξέρω ὅ,τι φέρει ὁ καιρός ! 

Rema Radio gram 1960s. Ἔχουμε στό πατρικό μου, ἀκριβῶς τό ἴδιο. Ἀπό τότε πού θυμᾶμαι τόν ἑαυτό μου, θυμᾶμαι καί τό πικ-ἄπ ἔπιπλο. Ἔχει καί μπαράκι, τό ντουλαπάκι κάτω ἀπό τό ράδιο.  ( ἡ φωτό ἀπό ἐδῶ)

Νέο Κῦμα λοιπόν, πού πραγματικῶς σημάδεψε τήν ἑλληνική μουσική μέ πάρα πολλά πράγματα ἐκτός ἀπό τίς νότες του.Ἔδωσε νέες μορφές διασκεδάσεως ( μπουάτ ), νέα μόδα στήν ἐμφάνισιν, χτένισμα , ξέφυγαν ἀπό τά στυλιζαρισμένα καί πέρασαν στό πιό ἄνετο... Ἄνοιξε δρόμους πρός μουσικές διακλαδώσεις, κυριολεκτικῶς ἀφοῦ σκάζοντας στό ἀκρογιάλι ἀκοὐστηκε ὁ ἀπόηχος τοῦ κυματισμοῦ σέ στύλ ἐλαφροῦ, ἔντεχνου, ἀπομίμησις γαλλικοῦ, ἀλλά καί ἐλαφρο-λαϊκοῦ. Ὅλα ἦταν τό Νέο Κῦμα καί ὅλα τά Νειάτα ἦσαν Νέο Κῦμα. Καί οἱ ἐρμηνευτές, στιχουργοί, μουσικοί τό ἴδιο ἤσαν Νέοι. Καί στήν ἡλικία. Κάπου στά μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ ᾿60. 

Νέο Κῦμα, ἀπό τά Παλιά λοιπόν. 

στίχοι Γιώργου Παπαστεφάνου, μουσική Γιάννης Σπανός, τραγουδᾶ ἡ Καίτη Χωματᾶ 

« Μία Ἀγάπη γιά τό Καλοκαίρι » 

     

                  Στίχοι Ντίνος Δημόπουλος, μουσική, Νίκος Μαμαγκάκης,τραγουδᾶ ἡ Πόπη Ἀστεριάδη 

 «Σκληρό μου ἀγόρι»

Στίχοι Δημήτρης Ἰατρόπουλος, μουσική Λάκης Παπᾶς, ἐρμηνεία Λάκης Παπᾶς

«Κι᾿ὕστερα μοῦ μιλᾶς γιά καλοκαίρια» 

             Στίχοι Ἀρλέτα, μουσική Γιάννης Σπανός, ἐρμηνεία Ἀρλέτα                  

 « Μιά φορά θυμᾶμαι »

Στίχοι: Ἀργύρης Βεργόπουλος, Μουσική: Λίνος Κόκοτος, ἐρμηνεία Γιῶργος Ζωγράφος 

« Μικρό παιδί σάν ἤμουνα » 

                       Στίχοι Γιῶργος Παπαστεφάνου, μουσική Γιάννης Σπανός,Ἐρμηνεία Καίτη Χωματᾶ                          «Κι᾿ἄν σ᾿ἀγαπῶ δέν σ᾿ὁρίζω»

                      Στίχοι: Γιάννης Ἀργύρης. Μουσική: Παντελῆς Λεούσης. Ἐρμηνεία: Λάκης Παππάς.

«Ἔλα μαζύ μου »

Στίχοι Σωτήρης Σκίπης, μουσική Γιάννης Σπανός, ἐρμηνεία Μιχάλης Βιολάρης - Καίτη Χωματᾶ

«Ἄσπρα καράβια τά ὄνειρά μας »

Στίχοι Νίκος Γκάτσιος, μουσική Μάνος Χατζιδάκις,ἐρμηνεία Γιῶργος Ζωγράφος 

« ὁ Ἰρλανδός κι᾿ὁ Ἰουδαῖος » 

Στίχοι Ἄκος Δασκαλόπουλος, μουσική Ἡλέκτρα Παπακώστα, ἐρμηνεία Καίτη Χωματᾶ  

« Νά διώξω τά σύννεφα» 

Στίχοι Κώστας Ἀσημακόπουλος, μουσική Γιάννης Σπανός, ἐρμηνεία Δήμητρα Γαλάνη  

« Μήν μοῦ μιλᾶς γιά ἀγάπη »

 Στίχοι Γιῶργος Παπαστεφάνου,μουσική Σταῦρος Ξαρχάκος, ἐρμηνεία Μαρία Δημητριάδη  

« Ἕνα πρωϊνό » 

Στίχοι Διονύσης Σαββόπουλος,μουσική Διονύσης Σαββόπουλος, ἐρμηνεία Διονύσης Σαββόπουλος

 « Συννεφούλα » 

Στίχοι Διονύσης Σαββόπουλος,μουσική Διονύσης Σαββόπουλος, ἐρμηνεία Διονύσης Σαββόπουλος 

   «Μή μιλᾶς ἄλλο γιά ἀγάπη » 

Στίχοι Ἀλέκος Σακελλάριος, μουσική Γιάννης Σπανός, ἐρμηνεία Καίτη Χωματᾶ  

 « Στόν οὐρανό εἶναι ἕνα ἀστέρι »

 

                                                                                          φωτό 

Περιμένοντας τίς δικές σας ἐπιλογές,ἄς πιοῦμε ἕνα gin fizz. Θά πίναμε gin tonic πού μᾶς ἀρέσει περισσότερο ἀλλά ἀπό tonic δέν διέθετε τό ψυγεῖο μας. 

Στήν ὑγειά μας καί Καλή διασκέδασιν ! 

Υ.Γ. Δέν φαντάζομαι νά μέ ἀφήσετε νά πίνω μόνη...

Πᾶμε νά βάλουμε τά τραγούδια τῶν ἀγαπητῶν μας φίλων πού μᾶς κάνουν τόσο ὄμορφη συντροφιά. 

Ἀπό τόν ἀγαπητό μας Bill- Kill  : 

Στίχοι Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μουσική Μίμης Πλέσσας, ἐρμηνεία Ῥένα Κουμιώτη

« Πρώτη Φορά » 

Ἀπό τόν ἀγαπητό Γρηγόριο « Κατακομβική Ἐκκλησία» :

Στίχοι Κώστας Τουρνᾶς, μουσική Κώστας Τουρνᾶς, ἐρμηνεία Κώστας Τουρνᾶς 

«Κυρίες καί Κύριοι» 

Ἀπό τήν ἀγαπητή μας Σοφία : 

Στίχοι: Γιώργος Παπαστεφάνου, Μουσική: Γιάννης Σπανός, ἐρμηνεία Καίτη Χωματᾶ 

« Μικρό ταξείδι στόν γιαλό» 

Κι᾿ἕνα ἀκόμη ἀπό ἐμένα : 

Στίχοι: Ἀλέξης Ἀλεξόπουλος ,Μουσική : Γιῶργος Χατζηνάσιος, ἐρμηνεία :Robert Williams

«Ἐσύ κι᾿ἐγώ» 

Ἀπό τόν ἀγαπητό ΕΑΦ : 

Στίχοι Νῖκος Βρεττός, μουσική Γιῶργος Χατζηνάσιος, έρμηνεία Τόλης Βοσκόπουλος

« Στοιχηματίζω »

Στίχοι Πυθαγόρας, μουσική Γιῶργος Κατσαρός, ἐρμηνεία Πάνος Γαβαλᾶς -Ῥία Κούρτη 

«Κάθε λιμάνι καί καημός » 

Ἀπό τόν ἀγαπητό AlchoholGaming  : 

Στίχοι Νῖκος Γκάτσος, Μουσική Μίκης Θεοδωράκης, ἐρμηνεία Γιοβάννα 

« Ἄν θυμηθεῖς τ΄ὄνειρό μου » 

Ἀπό τόν ἀγαπητό Ν.Γ.Μ. ( μέσῳ ἡλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου καί τόν εὐχαριστῶ τά μάλα , μέ μεγάλη ἐκτίμησιν.) : 

Στίχοι Ἀλεξόπουλος Ἀλέξης, μουσική Γιάννης Σπανός, ἐρμηνεία Γιάννης Φέρτης-Ἀφροδίτη Μάνου

« Σάν μέ κυττᾶς» 

Ἡ Πελασγική

Εὐρασιατισμός καί Ῥωσσία

Τοῦ Leonid Savin

«οι Ευρασιάτες παρέχουν μια νέα γεωγραφική και ιστορική κατανόηση της Ρωσίας και ολόκληρου του κόσμου, τον οποίο αποκαλούν ρωσικό ή «Ευρασιατικό»». Ο Savitsky σημείωσε επίσης ότι «ο Ευρασιατισμός δεν είναι μόνο ένα σύστημα ιστοριοσοφικών ή άλλων θεωρητικών κρίσεων. Επιδιώκει να συνδυάσει τη σκέψη με τη δράση και, στα όριά του, να οδηγήσει στην καθιέρωση, μαζί με ένα σύστημα θεωρητικών απόψεων, μιας συγκεκριμένης μεθοδολογίας δράσης».

Στις 28 Μαΐου συμπληρώθηκαν 130 χρόνια από τη γέννηση ενός μοναδικού Ρώσου στοχαστή και επιστήμονα, του Pyotr Nikolaevich  Savitsky

Ο Pyotr Nikolaevich  Savitsky γεννήθηκε στις 28 Μαΐου 1895 στην οικογένεια ενός πλήρους κρατικού συμβούλου, του ηγέτη της αριστοκρατίας του Κυβερνείου Chernigov (επαρχία). Είναι γνωστό ότι σπούδασε σε γυμνάσια στις πόλεις Chernigov και Gomel, αν και η οικογενειακή τους περιουσία βρισκόταν στην περιοχή Krolevetskii uiezd (τώρα η περιοχή Sumy της Ουκρανίας). Από την παιδική του ηλικία, ο Pyotr Savitsky  ενδιαφερόταν για την ορθόδοξη αρχιτεκτονική και μάλιστα ετοίμασε μια μονογραφία για το θέμα, αλλά ολόκληρο το τυπωμένο βιβλίο κάηκε (ο Εμφύλιος Πόλεμος είχε ήδη ξεκινήσει εκείνη την εποχή). Έλαβε την τριτοβάθμια εκπαίδευσή του στην Αγία Πετρούπολη και έγινε οικονομολόγος και γεωγράφος. Επιπλέον, ήταν πολύγλωσσος και γνώριζε ευρωπαϊκές γλώσσες. Πιθανώς για αυτόν τον λόγο, ο Pyotr Savitsky  στάλθηκε στη ρωσική διπλωματική αποστολή στη Νορβηγία σε αρκετά νεαρή ηλικία. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, ο Savitsky εργάστηκε στο γραφείο του Pyotr Struve, εκτελώντας στην πραγματικότητα τα καθήκοντα του Γραμματέα του Υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης που αντιτίθετο στους Μπολσεβίκους. Για το λόγο αυτό, ταξίδευε τακτικά στην Ευρώπη για κάθε είδους διαπραγματεύσεις, όπου συναντιόταν με γνωστούς πολιτικούς και ήδη από τότε είχε συνειδητοποιήσει ποια πραγματικά ενδιαφέροντα είχαν οι Σύμμαχοι της Αντάντ σε σχέση με τη Ρωσία. Η μετανάστευση της οικογένειας Savitsky  ξεκίνησε από την Κωνσταντινούπολη, αλλά από εκεί σύντομα μετακόμισε στη Σόφια, όπου ίδρυσε το Ευρασιατικό κίνημα μαζί με τους Nikolai Trubetskoy, Georgy Florovsky, Pyotr Suvchinsky και A. Lieven. Μετά από λίγο καιρό, μετακόμισε στην Πράγα, όπου διετέλεσε Διευθυντής του Ρωσικού Γυμνασίου.

Αν αξιολογήσουμε αναδρομικά τις δραστηριότητες του Pyotr Savitsky σε αυτόν τον τομέα, θα είναι προφανές ότι ήταν ένας από τους ηγέτες (και μετά το 1929, ο μόνος) του ευρασιατικού κινήματος. Αν και ο Nikolai Trubetskoy ήταν ο παλαιότερος σε αυτήν την ομάδα και είχε ήδη επιτεύγματα στην επιστήμη, σύμφωνα με την προσωπική του ομολογία, ο ευρασιασιασμός ήταν κάπως επιβαρυντικός γι' αυτόν και προτιμούσε να βυθίζεται στη φιλολογική έρευνα, ωστόσο προετοίμαζε τακτικά δημοσιεύσεις για ευρασιατικά περιοδικά.

Και στο βαθμό που ο Pyotr Savitsky ήταν επίσης γεωγράφος στην εκπαίδευση, ήταν αυτός που ανέπτυξε τις κύριες γεωπολιτικές έννοιες (ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο «γεωπολιτική» μεταξύ των Ρώσων συγγραφέων). Αν και τα θεωρητικά και φιλοσοφικά μοντέλα όλων των συμμετεχόντων στον Ευρασιατικό πολιτισμό, συμπεριλαμβανομένων των στελεχών που τους προσχώρησαν αργότερα (και αυτοί ήταν γνωστές προσωπικότητες όπως ο ιστορικός και φιλόσοφος Lev Karsavin, νομικός Nikolai Alekseev και άλλοι) επικαλύπτονταν οργανικά μεταξύ τους.

Ο Savitsky τόνισε ότι η Ρωσία είναι ένα μοναδικό κράτος. Όντας μη Ευρώπη και μη Ασία, αλλά ταυτόχρονα γεωγραφικά τοποθετημένη τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ασία, κατέχει μια μεσαία, κεντρική θέση στην ήπειρο. Αυτή η μοναδική τοποθεσία στην ήπειρο αποτελεί τη βάση της ταυτότητας για τη Ρωσία-Ευρασία. Ο Savitsky ισχυρίζεται ότι «αντί για τις συνηθισμένες δύο στην ηπειρωτική χώρα του «Παλαιού Κόσμου», διακρίνουμε τρεις ηπείρους: την Ευρώπη, την Ευρασία και την Ασία... Τα σύνορα της Ευρασίας δεν μπορούν να καθοριστούν με βάση καμία αναμφισβήτητη...».

Στην ήπειρο της Ευρασίας, προσδιορίζει τρεις γεωγραφικές περιοχές:

• η Μέση Ήπειρος, ή η ίδια η Ευρασία·
• ο περιφερειακός ασιατικός κόσμος (ο οποίος περιελάμβανε την Κίνα, την Ινδία και το Ιράν)·
• και ο περιφερειακός ευρωπαϊκός κόσμος που συνορεύει με την Ευρασία περίπου κατά μήκος της γραμμής των ποταμών Νέμαν-Δυτικό Μπουγκ-Σαν-Δέλτα του Δούναβη.

Σε συμφωνία με αυτούς τους ορισμούς έρχεται και η έννοια της Ηπείρου-Ωκεανού, η οποία αντικατοπτρίζει τη θέση της Ρωσίας στην παγκόσμια οικονομία και την κληρονομιά των Μογγόλων νομάδων που έθεσαν τα θεμέλια της ρωσικής κρατικής υπόστασης. Σε πολλά από τα άρθρα του, ανέπτυξε επίσης την έννοια της «Ανάπτυξης Τόπου» ως ειδική κατηγορία δυναμικής ανάπτυξης ενός λαού και ενός κράτους σε ένα γεωγραφικό και πολιτιστικό περιβάλλον. «Η Ρωσία-Ευρασία είναι ένας «τόπος ανάπτυξης» - που είναι ταυτόχρονα ένα γεωγραφικό, εθνοτικό, οικονομικό, ιστορικό κ.λπ. τοπίο», έγραψε.

Η «ανάπτυξη τόπου», σύμφωνα με τον Savitsky, ενσαρκώνει τη συγχώνευση του κοινωνικο-ιστορικού περιβάλλοντος και της επικράτειάς του σε ένα ενιαίο σύνολο. Ωστόσο, η στέπα αποτελεί ενοποιητικό παράγοντα για την Ευρασία, χάρη στον οποίο οι ιστορικοί λαοί μπόρεσαν γρήγορα να μετακινηθούν από τις εκτάσεις της Σιβηρίας στη Βαλκανική Χερσόνησο. Ο Savitsky αναγνωρίζει επίσης τη δυνατότητα ισονομίας μεταξύ της «ανάπτυξης τόπου» και της έννοιας των «πολιτισμικών-ιστορικών τύπων» του Nikolai Danilevsky. Με άλλα λόγια, στην πραγματικότητα μιλούσε για τη Ρωσία ως πολιτισμό, κάτι που πλέον γίνεται αποδεκτό σε επίπεδο δογματικών εγγράφων.

φωτό

Όσο για την ίδια την ιδεολογία του Ευρασιατικού νου, στη δημοσίευσή του «Δύο Κόσμοι» του 1922, ο Pyotr Savitsky σημείωσε ότι «ο Ευρασιατισμός συνοψίζεται στην επιθυμία να πραγματοποιηθεί και να κατανοηθεί η συνεχιζόμενη και ολοκληρωμένη έξοδος της Ρωσίας από το πλαίσιο του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού». Η βασική εναλλακτική θέση ήταν ότι, σύμφωνα με τα λόγια του Savitsky, «οι Ευρασιάτες παρέχουν μια νέα γεωγραφική και ιστορική κατανόηση της Ρωσίας και ολόκληρου του κόσμου, τον οποίο αποκαλούν ρωσικό ή «Ευρασιατικό»». Ο Savitsky σημείωσε επίσης ότι «ο Ευρασιατισμός δεν είναι μόνο ένα σύστημα ιστοριοσοφικών ή άλλων θεωρητικών κρίσεων. Επιδιώκει να συνδυάσει τη σκέψη με τη δράση και, στα όριά του, να οδηγήσει στην καθιέρωση, μαζί με ένα σύστημα θεωρητικών απόψεων, μιας συγκεκριμένης μεθοδολογίας δράσης».

Είναι γνωστό ότι οι Ευρασιάτες έχουν επισημάνει τη σημασία του πνευματικού παράγοντα στη ζωή των εθνών και, πάνω απ' όλα, της Ρωσίας. Ήδη στην πρώτη συλλογή δοκιμίων «Έξοδος προς την Ανατολή» (1921), ο Pyotr Savitsky  επεσήμανε ότι «η Ρωσία είναι πραγματικά μια ορθόδοξη-μουσουλμανική, ορθόδοξη-βουδιστική χώρα». Στον ορισμό του Ευρασιατισμού το 1927, λέγεται ότι «οι μάζες των Ρώσων-Ευρασιατών δεν αντιλαμβάνονται τη ζωή χωρίς την ιδέα του Θεού. Σε αυτήν την ιδέα κατευθύνονται τα κίνητρα της καλοσύνης και της ηθικής». Επιπλέον, υποστηρίζεται ότι «είναι απαραίτητο οι κρατικές αρχές να αντιμετωπίζουν με καλοσύνη και να προωθούν κάθε πίστη που πρεσβεύουν οι λαοί της Ρωσίας και της Ευρασίας, συνειδητοποιώντας ότι μόνο η πίστη μπορεί να χρησιμεύσει ως βάση για κοινωνικές σχέσεις διαποτισμένες με το πνεύμα της αγάπης και του ακλόνητου σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας». Και η πρώτη παράγραφος της Διακήρυξης του Ευρασιατισμού του 1932 αναφέρει: 

«Ως σύστημα κοσμοθεωρίας και ζωής, ο Ευρασιατισμός στηρίζεται σε θρησκευτική βάση. Οι Ορθόδοξοι Ευρασιατικοί αποδίδουν ύψιστη σημασία στην Ορθοδοξία στην έκκλησή της στην κοινωνική ζωή, ως τη δίκαιη αρχή πάνω στην οποία οικοδομείται το ευρασιατικό κράτος της εργασίας και του κοινού σκοπού. Οι Ευρασιατικοί που ανήκουν σε άλλες ομολογίες της Ρωσίας, της Ευρασίας, προσεγγίζουν τα ίδια καθήκοντα από το βάθος των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων».

Ταυτόχρονα, τονίστηκε η σημασία μιας τέτοιας κρατικής πολιτικής, όπου τα πνευματικά θεμέλια θα συνδέονται οργανικά με τις πολιτιστικές παραδόσεις και τις οικονομικές πρακτικές.

Στη Διατύπωση του Ευρασιατισμού του 1927, αναφέρεται ότι «η πολιτική του κράτους στον οικονομικό τομέα θα πρέπει να βασίζεται στην αρχή της υπηρεσίας του καθενός προς τους συμπολίτες του και το εθνικό κράτος ολόκληρο... Οι Ευρασιατικοί θεωρούν τη δημοτική εξουσία που βασίζεται στις πλατιές μάζες των εργαζομένων ως τη μόνη δυνατή δύναμη και το σοβιετικό σύστημα ως το μόνο δυνατό σύστημα της Ρωσίας-Ευρασίας...» Τον Νοέμβριο του 1936, ένα άλλο ψήφισμα ανέφερε ότι «ο παράγοντας που ευνοεί την εγκαθίδρυση των ευρασιατικών απόψεων σε σοβιετικό έδαφος έγκειται στην αυξανόμενη ανάγκη στην ΕΣΣΔ να συμφιλιωθεί η επανάσταση με την παράδοση. Στον τομέα των ιστορικών απόψεων, έχουν ήδη γίνει βήματα προς μια τέτοια συμφιλίωση. Ο Ευρασιατισμός, ο οποίος έχει από καιρό θέσει ως στόχο του μια τέτοια συμφιλίωση, έχει πλήρη επίγνωση της σημασίας αυτών των βημάτων... Η ευρασιατική ιδέα ως προσανατολισμός προς την ταυτότητα ενός «ειδικού κόσμου» Ρωσίας-ΕΣΣΔ, στο σύνολο των παραδόσεων και των καθηκόντων της, είναι ικανή να γονιμοποιήσει οποιονδήποτε κλάδο πολιτιστικού έργου, δίνοντάς του νέα ζωή. Ούτε ο βραχύβιος «ευρωπαϊσμός» ούτε ο εξαντλημένος κομμουνισμός είναι σε θέση να εκπληρώσουν αυτόν τον ρόλο. Μόνο ο Ευρασιατισμός ως μια νέα, άνευ προηγουμένου κατανόηση ολόκληρου του περιβάλλοντος κόσμου και του ρόλου της Ρωσίας-Ευρασίας σε αυτήν μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία ενός είδους ολοκληρωμένης τέχνης και επιστήμης των λαών της Ευρασίας.

Ειπώθηκε επίσης ότι «οι Ευρασιάτες θεωρούν απαραίτητο να επεκτείνουν τα δικαιώματα αυτονομίας σε λαούς και ομάδες που είναι ιδιόρρυθμες από καθημερινής και ιστορικής άποψης... Είναι ο ρωσικός πολιτισμός, συμπληρωμένος από στοιχεία των πολιτισμών άλλων Ευρασιατικών λαών, που θα πρέπει να γίνει η βάση ενός υπερεθνικού (Ευρασιατικού) πολιτισμού που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες όλων των λαών της Ρωσίας-Ευρασίας, χωρίς να περιορίζει την εθνική τους ταυτότητα... Οι Ευρασιάτες είναι υποστηρικτές της ευρείας κρατικής ρύθμισης και ελέγχου της οικονομικής ζωής, καθώς και υποστηρικτές της ανάληψης ουσιωδών οικονομικών λειτουργιών από το κράτος».

Όπως μπορούμε να δούμε, ο χρόνος έχει δείξει την ορθότητα αυτών των διατάξεων. Αν και το ρωσικό σύνταγμα διαχωρίζει το κράτος από τη θρησκεία, η Ορθόδοξη Εκκλησία, καθώς και οι παρόμοιες διοικήσεις άλλων ομολογιών, παίζουν πλέον σημαντικό ρόλο στη ζωή της χώρας και του λαού.

Μετά τη σύλληψή του το 1945 από τις σοβιετικές αρχές, ο Pyotr Savitsky καταδικάστηκε σε δεκαετή ποινή φυλάκισης, την οποία εξέτισε στα στρατόπεδα. Μετά την απελευθέρωσή του, επέστρεψε στην Πράγα. Αλληλογραφούσε με τον Lev (Leo) Gumilev, ο οποίος θεωρούσε τον Savitsky μέντορά του και συνέχισε να αναπτύσσει τις ιδέες του για τους ιστορικούς κύκλους και τους ρυθμούς. Η επιρροή του Pyotr Savitsky μπορεί να εντοπιστεί, ειδικότερα, στο άρθρο του Gumilev με τίτλο «Η προέλευση του ρυθμού του νομαδικού πολιτισμού της Κεντρικής Ασίας (Η εμπειρία της ιστορικής και γεωγραφικής σύνθεσης) του 1966», όπου ιδέες από τα έργα «Άνοδος» και «Κατάθλιψη στην αρχαία ρωσική ιστορία» και «Ρυθμοί του μογγολικού αιώνα», που εκδόθηκαν από τον Savitsky  το 1935 και το 1937, αντίστοιχα, παρουσιάζονται σε ελαφρώς τροποποιημένη μορφή. 

Ο Gumilev ομολόγησε ότι μελέτησε προσεκτικά τα έργα της ευρασιατικής κλασικής σχολής και συμφωνούσε με τα κύρια ιστορικά και μεθοδολογικά συμπεράσματα. Ωστόσο, συμπλήρωσε και ανέπτυξε επίσης το ευρασιατικό επιστημονικό σύστημα, εισάγοντας νέα στοιχεία σε αυτό.

( Pyotr Savitsky- φωτό ἀριστερά )

Αν και υπήρξαν πολλές τραγικές στιγμές στη ζωή του Pyotr Savitsky - μετανάστευση στην Ευρώπη από την πατρίδα του, ζωή υπό ναζιστική κατοχή, σύλληψη και εργασία σε στρατόπεδο υλοτομίας στα στρατόπεδα της Μορδοβίας, ήταν πάντα αισιόδοξος για το μέλλον μιας ξεχωριστής Ρωσίας. Για παράδειγμα, σε μια επιστολή που έγραψε τον Σεπτέμβριο του 1959 προς τον Georgy Vernadsky, ο οποίος τότε ζούσε ήδη στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Pyotr Savitsky με χαρά τόνισε ότι «δεν έχει συμβεί κανένας πραγματικός «εξευρωπαϊσμός» της Ρωσίας. Ο ευρασιατικός κόσμος παρέμεινε ο ευρασιατικός κόσμος και ακολουθεί τον δικό του δρόμο. Είναι πιθανό ότι ο «Ευρασιατισμός» («Ρωσικοποίηση») της Δύσης, κάποια στιγμή, θα αποδειχθεί βαθύτερος από τον προηγούμενο «εξευρωπαϊσμό» της Ρωσίας. Αλλά αυτό είναι, φυσικά, θέμα μέλλοντος».

Ο Pyotr Savitsky  θεωρούσε σημαντική τη μελέτη της Ρωσίας σε όλες τις εκφάνσεις της. Επινόησε επίσης τον όρο «Rossievedenie» («Ρωσική έρευνα») και έγραψε ότι «μαζί με τη γεωπολιτική, είναι δυνατό και απαραίτητο να δημιουργηθεί ένα γεωοικονομικό, γεωεθνογραφικό, γεωαρχαιολογικό και γεωγλωσσολογικό δόγμα της Ρωσίας-Ευρασίας. Και όλα αυτά μπορούν και πρέπει να συνδυαστούν σε ένα ενιαίο «σύστημα εικόνων». Αυτή είναι μια από τις πτυχές της ιστορικής και γεωγραφικής σύνθεσης που απαιτεί η εποχή μας... Κάθε ευρασιατική δημοσίευση είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας μεταξύ εκπροσώπων διαφόρων βιομηχανιών για την επίλυση ενός συγκεκριμένου προβλήματος... Κάθε φαινόμενο εντός της Ρωσίας-Ευρασίας θα πρέπει να συμπεριληφθεί στο γενικό σύστημα των ευρασιατικών φαινομένων. Αλλά δεν μπορούμε να περιοριστούμε σε αυτό. Η ρωσική επιστήμη πρέπει να αποκτήσει παγκόσμιους ορίζοντες».

Ο βαθύς πατριωτισμός, η εξαιρετική σκέψη και η αίσθηση της πλανητικής κλίμακας είναι τα χαρακτηριστικά που ήταν εγγενή στον Pyotr Nikolaevich  Savitsky και αποτελούν επίσης τα κριτήρια του ίδιου του ευρασιατικού δόγματος.

[πηγή]

Ἀπό : geopolitikaru

Ἡ Πελασγική

Ὁ Ἐρντογάν καί τά ἐγχώρια ρετάλια

Καί φυσικά ὁ ἀγαπημένος χαιρετισμός τοῦ Ἐρντογάν. Ἡ «ραμπιά», ( τέσσερα ) πού σημαίνει : «ἕνα ἔθνος, μία πατρίδα, μία σημαία, ἕνα κράτος » ( φωτό ἐδῶ)

 Ὁ Ἐρντογάν ἔκανε τήν συνήθη ὅπως κάθε χρόνο ὀμιλία του κατά τήν ἐθνική τους ἑορτή γιά τήν Ἅλωσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Βεβαίως κανείς δέν θά περίμενε νά μήν ἀκούσῃ ἕναν ἐπαρμένο Ἐρντογάν νά ὑμνῇ τόν ἥρωά τους ἡγέτη τῶν ὀθωμανῶν καί πορθητή τῆς Πόλεως. Ὅπως καί τά πολλά βαρύγδουπα πού εἶπε ἀλλά καί ψευδῆ μαζύ. Τί εἶπε γιά τό κανόνι πού ἦταν ἀπό τά πλέον καθοριστικά ὄπλα γιά τήν Ἅλωσιν τῆς Πόλεως ;

« ...Ο Πορθητής δεν ήταν μόνο ένας μεγάλος στρατιωτικός διοικητής και πολιτικός, αλλά και ένας λαμπρός επιστήμονας που ήταν πρωτοπόρος στη σύγχρονη μηχανική. Τα πυροβόλα που κατασκεύασε άλλαξαν εξ ολοκλήρου τη φιλοσοφία του πολέμου της εποχής εκείνης και έμειναν στην Ιστορία...»

Καλά κάνει ὅταν ἀπευθύνεται σέ ἀνίδεους καί ἀνιστόρητους, ἀλλά ἀπορῶ οἱ ἀπό ἐδῶ, οἱ ἐγχώριοι κλόουν πού θέλουν νά λέγονται ἑλλαδική ἐξουσία ( Πρωθυπουργός, Πρόεδρος καί λοιποί κλόουν ) δέν ἔχουν τήν παραμικρή ἰδέα ποιός ἦταν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ὁ κατασκευαστής αὐτῶν τῶν κανονιῶν ; 

Οἱ κλόουν τῆς ἑλλαδικῆς ἐξουσίας. (φωτό)

Εἶναι ἀνιστόρητοι ἤ χ@σμένοι πάνω τους καί δέν τολμοῦν νά ἀρθρώσουν οὔτε μία λέξιν ἀπέναντι στόν Σουλτάνο ; Οἱ ῥαγιάδες, γραικύλοι...

Πᾶμε γιά τήν Ἀλήθεια σέ θέμα πού εἴχαμε γράψει πρό 4ετίας : 

Τό κανόνι τό εἶχε κατασκευάσει ἕνας Οὔγγρος, ὀνόματι Οὐρμπάν μηχανικός, κατασκευαστής πυροβόλων μέ δικό του χυτήριο,ἀπό τό Μπράσο τῆς Τρανσιλβανίας στό βασίλειο τῆς Οὐγγαρίας. Τόν πρῶτο πού ἐπισκέφθηκε γιά νά τοῦ πουλήσῃ τό κανόνι ἦταν ὁ Βυζαντινός Αὐτοκράτωρ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος. Διαβάζουμε ἀπό τό παλαιό μας θέμα : 

...πῆγε [ὁ Οὐρμπάν] τό 1452,ἕνα χρόνο πρός τῆς ἁλώσεως τῆς Πόλης, στόν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο,στήν Κωνσταντινούπολη ἐπιζητώντας μία συνεργασία μέ τό Βυζάντιο,γιά τήν κατασκευή ἑνός μεγάλου κανονιοῦ..Ὅμως ὁ Κωνσταντῖνος δέν ἀπεδέχθη τήν πρότασιν διότι καί στόν ὑψηλό μισθό πού ζητοῦσε ὁ Ὀρμπάν δέν μποροῦσε νά ἀνταπεξέλθη τό κράτος,ἀλλά οὔτε καί τά ὑλικά εἶχαν γιά μία τέτοια παραγωγή...

Ἡ ἑπόμενη κίνησις τοῦ Ὀρμπάν ἦταν πρός τήν πλευρά τοῦ Μωάμεθ.Τόν βρῆκε πάνω στίς προετοιμασίες γιά τήν πολιορκία τῆς Πόλεως. Ἡ πλέον ἰδανική χρονική στιγμή ! Ὁ Ὀρμπάν ἰσχυρίσθηκε πώς τό κανόνι του ἦταν ἰκανό νά καταρίψῃ καί τά «τείχη τῆς Βαβυλώνας» ἀπό μόνο του ! Ἐννοεῖται ὁ Μωάμεθ δέχθηκε καί παρεῖχε στόν Ὀρμπάν ἄφθονο χρῆμα καί ὑλικά. Ἡ κατασκευή πραγματοποιήθηκε ἐντός τριῶν μηνῶν,στήν Ἀνδριανούπολη,ἡ ὁποία βρισκόταν ὑπό ὀθωμανική κατοχή καί μεταφέρθηκε στήν Κωνσταντινούπολη μέ ἑξῆντα βόδια ! Καί βεβαίως δέν ἔμεινε μόνον στό μεγάλο αὐτό κανόνι,ἡ παραγγελία τοῦ Μωάμεθ στόν Ὀρμπάν. Παρήγαγε,ὁ Οὔγγρος ἤ γερμανός ἤ ἐκ Δακίας ἤ Βλαχίας Ὀρμπάν,γιά λογαριασμό τοῦ Μωάμεθ πού ἑτοιμαζόταν γιά τό μεγάλο βῆμα,τήν κατάκτησιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως,πολλά ἀκόμη μικρότερα κανόνια πού θά συμμετεῖχαν στήν πολιορκία,ἀλλά καί πού θά ἔμελλε νά θέσουν τίς βάσεις γιά τό βαρύ πυροβολικό τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας μέ πρῶτο καί δημοφιλέστερο τό μεγάλο κανόνι τοῦ Ὀρμπάν,τό γνωστό ὡς  Dardanelles Gun. 

Γράφαμε λοιπόν στό θέμα μας, τό ὁποῖο καλό εἶναι νά διαβάσετε ὁλόκληρο, διότι πέραν αὐτῶν τῶν ἱστορικῶν γεγονότων, ὑπάρχουν καί τά παρασκήνια ἀπό τήν πλευρά τῶν Βυζαντινῶν, στό Δουκᾶτο τῶν Ἀθηνῶν ( Φλωρεντιανοί κατακτητές )  καί Πελοπόννησον μέ τό Πριγκηπάτο τοῦ Μυστρᾶ ( οἰκογένεια Παλαιολόγων). Εἶναι αὐτά τά ψιλά γράμματα τῆς Ἱστορίας πού ὅμως κάνουν, πάντα,τήν μεγαλύτερη ζημιά. 

Ἕνας Ὀρμπάν,ἕνα κανόνι καί ἡ Ἅλωσις τῆς Πόλεως

Ἀλλά ποιός νά τά πῆ αὐτά ; Ποιός, ἀλήθεια ; Ὁ κλόουν ὁ Κούλης νά τολμήσῃ νά διαψεύσῃ τόν Σουλτάνο ; Ἀλλά ἔτσι εἶναι. Καί δέν θά κουράζομαι νά τό λέω. Τί νά τό λέω ; Νά τό φωνάζω : 

ΠΡΩΤΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΜΑΣ, ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΖΟΥΝ. 

Ο,ΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΟ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΟΥ. 

Πόσο ξεφτιλισμένοι εἶναι ; Οὔτε μία κουβέντα γιά τήν μνήμη ἔστω τῆς μαύρης ἐπετείου ; Ἀπό κανέναν ! 

Καί μετά λέω γιά διάψευσιν τοῦ Σουλτάνου !!! 

Πάντως ἐάν ὅλα αὐτά τά θεώρησαν οἱ Ἕλληνες ὡς «πρόκλησιν», ὅπως γράφουν τά περισσότερα συστημικά καί μή, μμε, δέν ἔχει νά κάνῃ τίποτε περισσότερο αὐτός ὁ λαός, ἀπό τό νά τούς στείλει ΑΠΑΝΤΕΣ ἀπό τήν μία πλευρά μέχρι τήν ἄλλην, πακέτο στό σπίτι τους ( γιά νά μήν πῶ πουθενά ἀλλου...). Τό πῶς ; Ξέρει ...

Υ.Γ. Κάθε φορά πού καταπιάνομαι μέ θέματα ἐγχώρια, συγχίζομαι...

Ἡ Πελασγική

Ἀκόμη περισσότερη ...δημοκρατία !

 Στήν Ε.Ε., ποῦ ἀλλοῦ ;

Οἱ δημοκραταραῖοι τῆς Ε.Ε. Γελᾷ ὁ Ἑμμανουέλ,τότε. Τώρα νά τόν ᾿δῶ μετά τά χαστούκια πού ἔπεσαν, μέ τί μοῦτρα θά φωτογραφίζεται... ΚΛΟΟΥΝ  ( φωτό) 

Η απαγόρευση του βέτο θα σήμαινε το τέλος της ΕΕ, λέει ο Fico 

Η προσπάθεια των Βρυξελλών να παρακάμψουν τα μέλη του μπλοκ που ψηφίζουν ενάντια στις επιθυμίες τους αποτελεί απειλή για τη δημοκρατία, προειδοποίησε ο Σλοβάκος πρωθυπουργός 

 Ένα φερόμενο σχέδιο της ΕΕ για την κατάργηση του δικαιώματος βέτο των κρατών μελών σε θέματα εξωτερικής πολιτικής θα σήμαινε το τέλος του μπλοκ και θα μπορούσε να γίνει «ο πρόδρομος μιας τεράστιας στρατιωτικής σύγκρουσης», προειδοποίησε ο Σλοβάκος πρωθυπουργός Robert Fico.

Η Σλοβακία και η γειτονική της χώρα στην Κεντρική Ευρώπη, η Ουγγαρία, αντιτίθενται εδώ και καιρό στην προσέγγιση της ΕΕ στην ουκρανική σύγκρουση, επικρίνοντας τη στρατιωτική βοήθεια προς το Κίεβο και τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Και οι δύο κυβερνήσεις έχουν επανειλημμένα απειλήσει να χρησιμοποιήσουν το δικαίωμα βέτο που έχουν για να εμποδίσουν ενέργειες της ΕΕ που θεωρούν επιζήμιες για τα εθνικά συμφέροντα.

Για να παρακάμψουν τη διαφωνία, οι Βρυξέλλες φέρεται να εξετάζουν το ενδεχόμενο μετάβασης από την ομόφωνη ψηφοφορία, μια θεμελιώδη αρχή της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, στην ψηφοφορία με ειδική πλειοψηφία (QMV), υποστηρίζοντας ότι αυτό θα απλοποιούσε τη λήψη αποφάσεων και θα εμπόδιζε τα μεμονωμένα κράτη να παραλύσουν κοινές δράσεις.

Ο Fico, ωστόσο, καταδίκασε την πρόταση την Πέμπτη κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου Πολιτικής Δράσης των Συντηρητικών (CPAC) στην Ουγγαρία.

«Η επιβολή υποχρεωτικής πολιτικής γνώμης, η κατάργηση του βέτο, η τιμωρία του κυρίαρχου και του γενναίου, το νέο Σιδηρούν Παραπέτασμα, η προτίμηση του πολέμου έναντι της ειρήνης. Αυτό είναι το τέλος του κοινού ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Αυτή είναι μια απόκλιση από τη δημοκρατία. Αυτός είναι ο προάγγελος μιας τεράστιας στρατιωτικής σύγκρουσης», είπε.

Οι κυρώσεις της ΕΕ κατά της Ρωσίας απαιτούν επί του παρόντος ομόφωνη ανανέωση κάθε έξι μήνες, με την τρέχουσα περίοδο να λήγει στα τέλη Ιουλίου. Οι Βρυξέλλες προετοιμάζουν επίσης ένα πακέτο 18 νέων κυρώσεων που αποσκοπεί στην αυστηροποίηση των περιορισμών στον ενεργειακό τομέα και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Ρωσίας.

Νωρίτερα αυτόν τον μήνα, κατά τη διάρκεια επίσκεψης στη Μόσχα για τους εορτασμούς της Ημέρας της Νίκης, ο Fico διαβεβαίωσε τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν ότι η Σλοβακία θα ασκήσει βέτο σε οποιαδήποτε προσπάθεια σε ολόκληρη την ΕΕ να απαγορεύσει τις εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου ή φυσικού αερίου.

Οἱ Βρυξέλλες ἔχουν ἐκτροχιάσει τό μέλλον μας (φωτό)

Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Viktor Orban έχει υιοθετήσει παρόμοια στάση. Ενώ η Ουγγαρία δεν έχει επίσημα μπλοκάρει ένα πακέτο κυρώσεων, έχει καθυστερήσει αρκετούς γύρους για να αποσπάσει παραχωρήσεις.

Ο Orban έχει επίσης προειδοποιήσει ότι η άρση του βέτο θα στερήσει από τα μικρότερα έθνη την κυριαρχία τους.

«Θέλουμε οι Βρυξέλλες να μας δείξουν, όπως και όλες τις άλλες χώρες μέλη, τον ίδιο σεβασμό, όχι μόνο συμβολικά, αλλά και λαμβάνοντας υπόψη τα συμφέροντά μας», δήλωσε τον περασμένο μήνα.

Τόσο η Σλοβακία όσο και η Ουγγαρία έχουν αντισταθεί στην αυξημένη στρατιωτική υποστήριξη προς το Κίεβο, με τη Βουδαπέστη να μπλοκάρει αρκετές βασικές αποφάσεις επικαλούμενη ανησυχίες για τα εθνικά συμφέροντα και την πιθανότητα κλιμάκωσης. Ο Fico έχει τονίσει την ανάγκη για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις αντί για τη συνεχιζόμενη στρατιωτική εμπλοκή.

ἀπό : swentrsite

Βρέ παιδί μου, τί εἶναι αὐτό τελευταίως ; Πολύ ...δημοκρατία ! Θά σκάσουμε πιά ! Χορτάσαμε λέμε στήν ...δημοκρατία σας...

( Σᾶς ἔχω πεῖ πού ἔχω γραμμένη τήν δημοκρατία τους ; Ναί, σᾶς τό ἔχω πεῖ...) 

Ἡ Πελασγική

Κρεμλῖνο : Στό Βατικανό γιά συνομιλίες ; Εὐχαριστοῦμε, ΟΧΙ. Εἴμαστε Ὀρθόδοξοι !

Από τον Νίκο Σταματάκη

Για άλλη μια φορά κατά τη διάρκεια των ετών της ουκρανικής σύγκρουσης συνειδητοποιούμε ότι η Ορθοδοξία βρίσκεται στο επίκεντρο αυτού: η Δύση, από την αρχή κιόλας με το βιβλίο του Samuel Huntington (αρχές της δεκαετίας του 1990) «Σύγκρουση Πολιτισμών», το οποίο χρησιμεύει ως η βίβλος των νεοσυντηρητικών, στόχευε να υπονομεύσει τα θεμέλια του ρωσικού πολιτισμού και εθνότητας, που είναι η Ορθοδοξία, και χρησιμοποίησε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο για να επιτύχει αυτόν τον στόχο. Η ρωσική ηγεσία έχει πλήρη επίγνωση αυτής της προσπάθειας και την δείχνει σε κάθε βήμα.

Πρό ημερών, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ εξέφρασε έντονες επιφυλάξεις σχετικά με το Βατικανό  ως χώρο για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας.  Κατά την άποψή του , η διεξαγωγή συζητήσεων  σε ένα κυρίως καθολικό περιβάλλον θα ήταν ακατάλληλη για δύο  χώρες με μεγάλο μέρος τους ορθόδοξες ,  με την υπόνοια ότι  ακόμη και το Βατικανό  θα μπορούσε  να βρει μια τέτοια επιλογή ενοχλητική .           

Τα  σχόλια  του Λαβρόφ  ήρθαν  μετά από δήλωση της Ιταλίδας  πρωθυπουργού Τζόρτζια Μελόνι ότι ο Πάπας Λέων ΙΔ΄ -ο πρώτος  πάπας που γεννήθηκε  στην Αμερική- είχε  τεθεί στη διάθεσή του ως μεσολαβητής για  ειρηνευτικές  συνομιλίες .  Το Βατικανό δεν έχει ακόμη  ανακοινώσει επίσημα  νέα   σχετικά με  την πιθανή εμπλοκή του .        

Παρόλο που  το Βατικανό έχει  χρησιμοποιηθεί εδώ και αιώνες ως χώρος  επίλυσης διεθνών  διαφορών, η στάση της Ρωσίας υπογραμμίζει τις  δυσκολίες στην  επιλογή ενός  τόπου που να είναι  ταυτόχρονα ουδέτερος και  αποδεκτός παντού . Θρησκευτικές και πολιτικές  παράμετροι  φαίνεται να βρίσκονται  στον πυρήνα της  άρνησης  της Μόσχας να θεωρήσει  το Βατικανό ως  χώρο  για ειρηνευτικές συνομιλίες.           

Ορθόδοξη Ταυτότητα: Ο Λαβρόφ τόνισε ότι δύο κυρίως ορθόδοξα έθνη δεν μπορούν να διαπραγματευτούν με  βάση  ένα καθολικό  θεμέλιο , υπονοώντας ότι η  θρησκευτική  δυσαναλογία  θα μπορούσε  να  φθείρει την  αξιοπιστία  ή  την απλότητα της διαδικασίας. 

Θέση της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας: Το Πατριαρχείο Μόσχας ακολούθησε  το παράδειγμά του αμφισβητώντας  το γεγονός αυτό . Επέκρινε τον Πάπα Φραγκίσκο για την υποτιθέμενη  παραπλάνηση  μιας  συνάντησης  με τον Πατριάρχη Κύριλλο,  υποστηρίζοντας ότι  μια τέτοια  ενέργεια εμποδίζει την θετική επικοινωνία μεταξύ της Ρωμαιοκαθολικής και της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Πολιτικές ανησυχίες: Ο Λαβρόφ αμφισβήτησε  την  εξουσία  του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι στην αναστολή των εκλογών υπό στρατιωτικό νόμο.  Έθεσε το ερώτημα  εάν η διεξαγωγή προεδρικών εκλογών στην Ουκρανία θα μπορούσε  να οδηγήσει σε ειρήνη.    

Προστασία  των ρωσόφωνων Ουκρανών: Ο Λαβρόφ  επανέλαβε την αντίθεση της  Ρωσίας σε αυτό που αποκάλεσε  κυβέρνηση « χούντας »  στο Κίεβο. Κάλεσε τη διεθνή κοινότητα να πιέσει την Ουκρανία  να καταργήσει  νόμους που, όπως ισχυρίζεται, εισάγουν διακρίσεις εις βάρος των ρωσόφωνων  — κατηγορίες που απορρίφθηκαν  κατηγορηματικά από τις ουκρανικές  αρχές . 

ἀπό : helleniscope.com

Βεβαίως ὁφείλουμε νά συγχαροῦμε τήν Ἰταλίδα Πρωθυπουργό διότι ἀκόμη καί μέσῳ αὐτῆς τῆς προτάσεως, ἀποδεικνύει πόσο ἔχει ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τίς θέσεις τῶν λοιπῶν κλόουν τῆς Ε.Ε. Εἶναι πραγματικῶς πολύ εὐχάριστο πού συμβαίνει αὐτό καί χαίρομαι τά μάλα πού γιά ἀκόμη μία φορά, μία γυναῖκα ἀποδεικνύει πόσο πιό ἀνεξάρτητη καί πραγματική ἡγέτης εἶναι σέ σχέσιν μέ κάτι ἄλλους καί μάλιστα ...ἄνδρες ( λέμε τώρα... Στό μυαλό μου ἔρχεται ὁ Κούλης καί τό φιλαράκι του πού τρώει τά χαστούκια ἀπανωτά ! ). 

Ἡ Πελασγική

Μαῦρες Γυναῖκες σέ Κυρίαρχη Θέσιν

φωτό

 Η επέτειος του θανάτου του  George Floyd ( μία ματιά σέ παλιά μας σχετικά θέματα ἐδῶ) το περασμένο Σαββατοκύριακο σημαδεύτηκε από ισχυρισμούς ότι η προσπάθεια της χώρας να  αντιμετωπίσει επιτέλους  τον συστημικό ρατσισμό της είχε παραμεριστεί από την « αναβίωση των παλιών δομών εξουσίας» - όπως το έθεσε η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Connecticut, Manisha Sinha, η οποία εκπροσωπεί τη ΝΕΑ δομή εξουσίας όπου οι Ινδοί μετανάστες παίρνουν όλες τις καλές θέσεις εργασίας.

Εμπνευσμένο από τον θάνατο ενός εθισμένου στο κρακ, το Racial Reckoning ( ῥατσιστική ἀντιμετώπισις ) απαιτούσε, μεταξύ άλλων, να ανατεθεί στις μαύρες γυναίκες η υπευθυνότητα για τα πάντα. Το σχέδιο ήταν αλάνθαστο. Κυριολεκτικά δεν είχε κανένα ελάττωμα. Χωρίς να έχει επιβαρυνθεί με όσα έχουν συμβεί, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία για το τι μπορούσαν να κάνουν αυτές οι ατίθασες κοπέλες.

Αυτό το θέμα θα είναι το δεύτερο μέρος μιας συνεχιζόμενης σειράς που ονομάζω «Μαύρες Γυναίκες σε Κυρἰαρχη θέση  ». (Η τελευταία ήταν το 2023, και στη συνέχεια μεσολάβησαν άλλες ειδήσεις.)

Εκλεγμένος μετά το καλοκαίρι της τρομοκρατίας του Black Lives Matter, ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν έβαλε  περισσότερες μαύρες γυναίκες στα Εφετεία των ΗΠΑ από ό,τι όλοι οι προηγούμενοι πρόεδροι μαζί. Οι μισοί από τους υποψηφίους δικηγόρους των ΗΠΑ ήταν μαύροι. Δεδομένου ότι μόνο το 5% των δικηγόρων της χώρας είναι μαύροι, τα τελευταία τέσσερα χρόνια, κάθε μαύρος δικηγόρος στη χώρα είχε μια αξιοπρεπή  ευκαιρία να γίνει ομοσπονδιακός εισαγγελέας ή δικαστής. (Εξ ου και η έκφραση, η «καταφατική δράση στον ομοσπονδιακό δικαστήριο»).

Μεταξύ των υποψηφίων ήταν η Rachael Rollins, ( φωτό ἀριστερά) η επιλογή του Μπάιντεν για να είναι η εισαγγελέας της Μασαχουσέτης. Αλλά τα πράγματα δεν είναι ποτέ εύκολα για μια μαύρη γυναίκα. Όπως έθεσε ο Charles Pierce, πολιτικός δημοσιογράφος του Esquire, δύο «αγενείς» γερουσιαστές αποφάσισαν να συμπεριφερθούν «δημαγωγικά» απέναντι σε μια «απόλυτα καταρτισμένη υποψήφια εισαγγελέα των ΗΠΑ».

Συγκεκριμένα, οι γερουσιαστές Ted Cruz και Tom Cotton εναντιώθηκαν στην Rollins με το σκεπτικό ότι υποστήριζε την αποποινικοποίηση μιας σειράς εγκλημάτων, όπως η κλοπή από καταστήματα, η κακόβουλη καταστροφή περιουσίας, η κατοχή ναρκωτικών με πρόθεση διανομής και η αντίσταση στη σύλληψη. (Δεν υπάρχουν ακόμη πληροφορίες για το πώς έχουν εφαρμοστεί αυτές οι πολιτικές σε πόλεις όπως  το San Francisco, Los Angeles, New York, Seattle κ.λπ.)

Η Γερουσία ψήφισε με αναλογία 50-50 για τον διορισμό της Rollins.

Σε μια υπερβατική στιγμή της Μαγείας των Μαύρων Κοριτσιών, η πρώτη μαύρη γυναίκα αντιπρόεδρος έριξε την 51η ψήφο για να κάνει τη Rollins την πρώτη γυναίκα εισαγγελέα της Μασαχουσέτης στις ΗΠΑ. Μετά την επικύρωση του διορισμού της Rollins, οι γερουσιαστές Εντ Μάρκι και Ελίζαμπεθ Γουόρεν επαίνεσαν τη Rollins για τον « μετασχηματισμό  του συστήματος ποινικής δικαιοσύνης».

Και, Θεέ μου, είχαν δίκιο! Μέσα σε δύο χρόνια, η Rollins είχε «μετατρέψει» το γραφείο της σε κέντρο προσωπικής εκδίκησης, διαρρέοντας κυβερνητικά μυστικά για να βλάψει έναν πολιτικό αντίπαλο, μεταξύ άλλων εξαιρετικά παράνομων πράξεων. Το Γραφείο Ειδικού Συμβούλου του Μπάιντεν τον ενημέρωσε ότι οι παραβιάσεις της ήταν «μεταξύ των πιο  κραυγαλέων  παραβάσεων» που είχε δει ποτέ το γραφείο.

Παραιτήθηκε προτού ληφθούν περαιτέρω μέτρα εναντίον της και αυτή τη στιγμή εξετάζει προσφορές από διάφορα πανεπιστήμια του Ivy League.

φωτό

Η Atlanta, γνωστή ως η Μαύρη Μέκκα, φιλοξενεί έναν μεγάλο αριθμό μαύρων εκατομμυριούχων. Υπάρχει η Shelitha Robertson, πρώην βοηθός δημοτικού εισαγγελέα της Atlanta που έγινε podcaster lifestyle, η οποία είναι τόσο πλούσια που φορούσε ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι 10 καρατίων και οδηγούσε μια Rolls Royce. Πώς μπόρεσε να αντέξει οικονομικά τέτοιες πολυτέλειες με τον μισθό μιας βοηθού δημοτικού εισαγγελέα, θα ρωτάτε; Αποδείχθηκε ότι όλα τα στολίδια της αγοράστηκαν με τα  15 εκατομμύρια δολάρια που έκλεψε  από   τα ταμεία ανακούφισης για την COVID-19 για λογαριασμό των 400 ανύπαρκτων υπαλλήλων της.

Η Robertson χρησιμοποίησε τα κλεμμένα χρήματά της για να κάνει μια  δωρεά στην προεκλογική εκστρατεία  της Fani Willis, το όνομα της οποίας μπορεί να μας συγκινήσει (είναι τό γένος Floyd) . Αμέσως μετά την εκλογή της ως εισαγγελέας της Ατλάντα, η Willis ανακοίνωσε μια εκστρατεία έρευνας στοιχείων  εναντίον του Τραμπ και των συμμάχων του, κατηγορώντας τους για εγκληματική συνωμοσία επειδή εμπλέκονταν σε καθιερωμένες, καθημερινές πολιτικές. Εάν η αμφισβήτηση των αποτελεσμάτων των προεδρικών εκλογών της Georgia από τον Τραμπ αποτελεί παραβίαση του νόμου RICO, τότε ο Al Gore θα πρέπει να κυνηγηθεί και να του επιβληθεί η θανατική ποινή για τις εκλογές του 2000. (Υπάρχει ακόμα ηλεκτρική καρέκλα με ηλιακή ενέργεια;)

Για να βοηθήσει το γραφείο της να συνεχίσει τις κατηγορίες κατά του Τράμπ και των συνεργατών του, η Willis έκανε κάτι που ένα παιδί θα ήξερε ότι είναι λάθος. - Το ξέρω. Θα προσλάβω τον φίλο μου και μετά θα μπορεί να με πάει διακοπές με όλα τα χρήματα που του πληρώνω. Ο φίλος της, εισαγγελέας Nathan Wade. ( φωτό κάτω ) 

Για την κωμική της διαφθορά, το Εφετείο της Georgia απέσυρε την Willis από την υπόθεση. Κανένας άλλος εισαγγελέας δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον να ασκήσει δίωξη, γεγονός που υποδηλώνει κάποια ελαττώματα στη θεωρία της Willis για την υπόθεση. (Τουλάχιστον ο Γκορ μπορεί να είναι ήσυχος.) Το γραφείο της Willisς αργότερα διατάχθηκε να πληρώσει περίπου 75.000 δολάρια σε  πρόστιμα  και δικηγορικές  αμοιβές 

Μόλις την περασμένη εβδομάδα, η Tiawana Brown, μέλος του δημοτικού συμβουλίου του Charlotte, της North Carolina,  κατηγορήθηκε , μαζί με τις κόρες της Tijema Brown και Antionette Rouse, για κλοπή τουλάχιστον 124.165 δολαρίων από χρήματα ανακούφισης για την COVID και δαπάνη αυτών των χρημάτων σε είδη πολυτελείας, συμπεριλαμβανομένου ενός πάρτι γενεθλίων αξίας 15.000 δολαρίων με μια άμαξα με άλογα και έναν θρόνο. (Νομική συμβουλή: Εάν η ποινική καταγγελία εναντίον του πελάτη σας περιλαμβάνει τις λέξεις «άμαξα με άλογα» ή «θρόνος», ξεκινήστε τη διαπραγμάτευση για την ένσταση.)

Κάθε άλλο παρά μετανιωμένη, η Brown φαίνεται λίγο ενοχλημένη που κάποιος θα περίμενε να παραιτηθεί λόγω του κατηγορητηρίου για πολλαπλά κακουργήματα, λέγοντας: «Γιατί να παραιτηθώ; Δεν έχω καταδικαστεί για τίποτα».

Η τελευταία μου συμμετοχή στο επεισόδιο αυτής της εβδομάδας του "Black Women in Charge" είναι η Dr. Karen Johnson, η οποία αυτοαποκαλείται " Κόσμος που Αλλάζει ", " Δημιουργός Ιστορίας" και "Οραματίστρια", αποδεικνύοντας πώς ο συστημικός ρατσισμός συντρίβει την αυτοεκτίμηση των μαύρων. (Μέχρι στιγμής δεν έχω καταφέρει να προσδιορίσω ποια ιατρική ειδικότητα ασκεί η Dr. Johnson, αλλά θα συνεχίσω να ψάχνω.)

Τον Μάρτιο του 2021, η Dr. Johnson διορίστηκε διευθύντρια του πρώτου  Γραφείου Ισότητας στην πολιτεία της Washington. Κάνοντας ένα σπουδαίο ξεκίνημα, δήλωσε σε ένα τοπικό συνεργάτη ειδήσεων του NBC: «Κανένας μαύρος άνθρωπος με τα λογικά του... δεν θέλει να ηγείται αυτού του είδους της δουλειάς, να πείθει τους λευκούς ότι θέλουν να κάνουν κάτι που δεν έχουν καμία πρόθεση να κάνουν».

Σε σύντομο χρονικό διάστημα, το ένα τρίτο του γραφείου παραιτήθηκε λόγω του σεξισμού, του ρατσισμού και της ντροπής της Johnson για το πάχος. Κάποια στιγμή, ανακοίνωσε: «Γενικά δεν εμπιστεύομαι τους Μεξικανούς». *Αρνούμενη ότι ήταν ρατσιστικό, είπε: «Αυτό δεν ήταν το συμπέρασμά μου από τη συζήτηση». Μετά από δύο χρόνια προώθησης της «ισότητας», η Johnson απολύθηκε.

Μαύρες Γυναίκες Αναλαμβάνουν την Κυριαρχία

Αλλά δεν υπάρχει ποτέ έλλειψη θέσεων εργασίας για τις μαύρες γυναίκες που κατηγορούν όλους τους άλλους για ρατσισμό, οπότε η Dr. Johnson είναι τώρα εκτελεστική διευθύντρια  του Κέντρου Δικαιοσύνης και Ισότητας του Τέξας, και αυτή η σειρά με τίτλο «Μαύρες Γυναίκες σε Κυρίαρχη Θέση» μπορεί να μην τελειώσει ποτέ.

Ἀπό : theoccidentalobserver.net

Ἡ Πελασγική

Κᾶντε την στάχτη !

  Ἡ γερμανική νυφίτσα καί ὁ κοντοπίθαρος πρώτη φορά μέ σακάκι !!! 

«Η Γερμανία θα βοηθήσει την Ουκρανία να κατασκευάσει όπλα μεγάλου βεληνεκούς», δήλωσε ἡ νυφίτσα

Το Βερολίνο θα παράσχει στο Κίεβο άλλα 5 δισεκατομμύρια ευρώ (5,6 δισεκατομμύρια δολάρια) σε στρατιωτική βοήθεια, επιπλέον των 28 δισεκατομμυρίων ευρώ που έχει δώσει από την κλιμάκωση της ουκρανικής σύγκρουσης στις αρχές του 2022, ανακοίνωσε το γερμανικό υπουργείο Άμυνας. Η Μόσχα δήλωσε σε απάντηση ότι η περαιτέρω βοήθεια προς την Ουκρανία θα μπορούσε να επιταχύνει την «κατάρρευση» της Γερμανίας...   Οι υπουργοί Άμυνας της Γερμανίας και της Ουκρανίας υπογράφουν συμφωνία για κοινή παραγωγή όπλων μεγάλου βεληνεκούς :  «Ένας σημαντικός αριθμός» οπλικών συστημάτων μεγάλου βεληνεκούς μπορεί να κατασκευαστεί εντός της Ουκρανίας, λέει η δήλωση... ( ὁλόκληρο τό θέμα, ΕΔΩ ) 

Ο Μερτς δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ότι σκοπεύει να χρηματοδοτήσει την παραγωγή πυραύλων οποιουδήποτε βεληνεκούς στην Ουκρανία, είπε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Sergey Lavrov και συνέχισε : 

«Η Γερμανία ολισθαίνει στον ίδιο ολισθηρό κατήφορο που έχει ήδη περπατήσει μερικές φορές τον περασμένο αιώνα — μέχρι την κατάρρευσή της.

» Και οι δύο πυροδοτούν εντάσεις και υποστηρίζουν τον πόλεμο. Η Γερμανία εμπλέκεται τώρα άμεσα σε αυτόν τον πόλεμο.. Θυμηθείτε τα γερμανικά τάνκς. Δεν κυλούν, ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ. » ( ΕΔΩ) 

   

Η Γερμανία κινδυνεύει να γίνει στόχος της Ρωσίας - για πρώτη φορά από την εποχή του Χίτλερ

( χτυπιέται προσπαθώντας νά τό παίξῃ "σκληρός ἄνδρας", ἡ γερμανική νυφίτσα,τώρα πού οἱ δύο ἀπό τούς τέσσερις ἐναπομείνατες ὑποστηρικτές τῆς Οὐκρανίας, ἔχουν ἀποτύχει παταγωδῶς !  ἐδῶ κι᾿ἐδῶ) 

«Αν κάποιος εξετάσει την πολιτική και τη διαδικασία της στρατιωτικής ανάπτυξης της ΕΕ, είναι προφανές ότι πρόκειται για προετοιμασίες για μια στρατιωτική σύγκρουση», σημείωσε. «Η στάση τους απέναντι στην ουκρανική διευθέτηση και στην κατάσταση γύρω από την Ουκρανία γενικότερα δεν περιέχει ούτε ένα στοιχείο που να φέρνει πιο κοντά την πολιτική διευθέτηση. Αντίθετα, ο στρατηγικός στόχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι να νικήσει στρατηγικά τη Ρωσία και να την παραλύσει οικονομικά», εξήγησε ο Υφυπουργός Εξωτερικών Alexander Grushko (φωτό), στην εφημερίδα Izvestia...( Ὁλόκληρο τό θέμα ΕΔΩ ) 

Κάνω μίαν Εὐχή : Ῥῶσσοι, κᾶντε τήν Γερμανία ΣΤΑΧΤΗ ! ! ! 

Ἡ Πελασγική

Σύμπλεγμα Λευκῆς Ἐνοχῆς

Γράφει ὁ Constantin von Hoffmeister

Το λευκό δέρμα είναι τώρα ένας θάλαμος εξομολόγησης, γδαρμένο από γραφειοκράτες ιερείς με ενδυμασίες των μέσων ενημέρωσης που προωθούν την μετάνοια ως αρετή και την αφήγηση ως ναρκωτικό. Μια ήπειρος που κάποτε έστελνε γαλέρες σε άγνωστους ωκεανούς τώρα πνίγεται σε θρηνητικές ιστορίες που μεταδίδονται κάθε βράδυ ανάμεσα σε διαφημίσεις σαμπουάν. 

Το κρανίο ενός αγρότη σπάει κάτω από την αιώρηση μιας ματσέτας στο  Limpopo, και οι άγκυρες ανοιγοκλείνουν αργά τα μάτια τους και κοιτάζουν αλλού. Μια μητέρα πυροβόλησε μέσα από το παράθυρο του αυτοκινήτου της στο Ελεύθερο Κράτος ενώ το μωρό της ουρλιάζει στα Αφρικανικά, και ο τύπος δημοσιεύει ένα ακόμη κήρυγμα για τη «δικαιοσύνη της γης» και τις «επίμονες πληγές». 

Οι αριθμοί στοιβάζονται σαν κρανία σε οστεοφυλάκιο που μόνο οι αιρετικοί παρατηρούν. Τους λένε: Η Νότια Αφρική θεραπεύεται. Τι γίνεται με τους νεκρούς; Τι γίνεται με τους ακρωτηριασμένους; Το να μιλάς γι' αυτούς ισοδυναμεί με αφορισμό από τη Νέα Πίστη, όπου η ενσυναίσθηση ρέει μόνο προς μία κατεύθυνση. Το αίμα των λευκών είναι αόρατο εκτός αν μπορεί να υφανθεί σε μια ευρύτερη ιστορία κάρμα. Σε αυτή τη νέα λειτουργία, ο πόνος έχει χρώμα, και αν αιμορραγήσεις τη λάθος απόχρωση, οι θεοί δεν σε ακούνε. Απέναντι από τη θάλασσα, στην Αμερική, μια γιαγιά ξυλοκοπημένη με τούβλο γίνεται υποσημείωση θαμμένη κάτω από έναν τίτλο για μικροεπιθέσεις. Η αφήγηση απαιτεί θυσία, και όσοι έχουν λευκό δέρμα είναι πάντα επιλεγμένοι. Πάντα ήδη ένοχοι. Πάντα ήδη καταδικασμένοι στη σκιώδη πλευρά του στημένου θεάτρου της ιστορίας. Το έγκλημα είναι η ύπαρξη, και η ποινή είναι η σιωπή.

Σε αυτό το θέατρο πόνου, στα παιδιά δίνονται γραπτά μούσκεμα σε απολογία πριν προλάβουν να γράψουν τα ονόματά τους. Το λευκό παιδί στο αμερικανικό σχολείο διδάσκεται να βλέπει την καταγωγή του ως ένα βιβλίο εγκλημάτων. Απαγγέλλει την λιτανεία: αλυσίδες, μαστίγια, βαμβάκι, αίμα. Μαθαίνει ότι η κληρονομιά του είναι μολυσμένη, ότι οι ανέσεις του σπιτιού του στοιχειώνονται από τα φαντάσματα των φυτειών. Η ενοχή προσφέρεται όχι ως επίγνωση αλλά ως ταυτότητα, ως υποκατάστατο της δύναμης. Στη Βρετανία, η ενοχή είναι παλαιότερη, πιο πυκνή, απολιθωμένη στα τούβλα κάθε βικτωριανού κτιρίου. Οι δάσκαλοι με τουίντ ψιθυρίζουν ότι ο αποικισμός ήταν μια κατάρα μεταμφιεσμένη σε αποστολή, ότι ο Rudyard Kipling ήταν προφήτης της κακίας, ότι η Αυτοκρατορία ήταν ένας βρικόλακας που ρούφαγε το χρώμα από τον κόσμο. Το παιδί μαθαίνει να απεχθάνεται τον εαυτό του ενώ χαμογελάει, να νιώθει υπερηφάνεια μόνο όταν μαστιγώνεται. 

Δεν θα του ζητηθεί ποτέ τι αγαπά, μόνο τι λυπάται. Και όταν μιλάει για τα δάση των προγόνων του, για τους μεγαλιθικούς βράχους και τις αίθουσες διασκέδασης, για τα τραγούδια και τους παγωμένους μύθους που γέννησαν το αίμα του, θα του πουν ότι αυτά είναι φαντασιώσεις, στην καλύτερη περίπτωση επικίνδυνες. Το πρόγραμμα σπουδών είναι ένα κλουβί. Το παρελθόν είναι μια αίθουσα δικαστηρίου. Και το μέλλον, για αυτόν, είναι ένα καλυμμένο κελί ζωγραφισμένο με τις λέξεις «ένταξη, ισότητα, ποικιλομορφία».

Δεν υπάρχει διαφυγή μέσα από την εστία. Το σπίτι είναι αποικισμένο. Το σαλόνι τρεμοπαίζει με προγράμματα που ψάλλουν το ίδιο μάντρα σε διαφορετικά κουδουνίσματα. Διαφημίσεις που κάποτε πουλούσαν προϊόντα τώρα πουλάνε οράματα ενός μέλλοντος όπου η λευκή οικογένεια έχει εξαφανιστεί, έχει βγει από το μεγάλο άλμπουμ της ανθρώπινης ιστορίας με το photoshop. Η πυρηνική οικογένεια αναδιαμορφώνεται: κάθε πατέρας είναι αφοπλισμένος, μαλακωμένος, μεταμορφωμένος σε ένα χαμόγελο χωρίς σπονδυλική στήλη. Η μητέρα λάμπει στην αμφισημία της, πλαισιωμένη από παιδιά με διαφορετικό χρώμα δέρματος, επειδή το να ταιριάζεις είναι πλέον έγκλημα.. 

Το να αναπαράγει κανείς την εικόνα του είναι σαν να απειλεί τη νέα τάξη. Έτσι, παρελαύνουν ατελείωτα τις εναλλακτικές: η οικογένεια ως fusion κουζίνα, η ταυτότητα ως παζλ χωρίς κομμάτια. Ο θεατής δεν πείθεται. Είναι προγραμματισμένος. Αυτό είναι το μάρκετινγκ ως ηθική οδηγία, η οπτική αποπλάνηση ως ιδεολογικό ρόπαλο. Δεν βλέπεις οικογένεια. Βλέπεις ένα μήνυμα: Η γενεαλογική σου γραμμή τελειώνει εδώ . Οι διαφημίσεις δεν λένε ψέματα. Απλώς παραλείπουν. Και η παράλειψη είναι η νέα αλήθεια. Το αποτέλεσμα είναι ένας λαός που χειραγωγείται στη λήθη, τραγουδώντας μαζί με κουδουνίσματα που προβλέπουν την εξαφάνισή του.

ἐδῶ

Η ιστορία, η μεγάλη άγκυρα της ταυτότητας, ανυψώνεται από τον βυθό της θάλασσας και αντικαθίσταται από ένα πλωτό ψέμα. Στο Netflix, το παρελθόν είναι μια επίδειξη μόδας όπου ο χρόνος λυγίζει στις ιδιοτροπίες των ατζέντηδων κάστινγκ που εργάζονται με ποσοστώσεις. Το Bridgerton χρησιμεύει ως ο καθεδρικός ναός αυτού του δόγματος, όπου μαύροι δούκες πίνουν τσάι κάτω από πολυελαίους γεωργιανού στιλ και κανείς δεν αναρωτιέται πώς έφτασαν εκεί. Ο θεατής μαθαίνει ότι αυτό είναι πρόοδος. Ότι η ακρίβεια είναι σκληρότητα και ότι η μυθοπλασία πρέπει να αντανακλά τον κόσμο όπως τον επιθυμεί η ελίτ, όχι όπως ήταν. Αυτή είναι ιστορία που ξαναγράφεται όχι με τη φροντίδα της ακαδημαϊκής έρευνας αλλά με την ωμή δύναμη της πολιτικής ιδιοτροπίας. Είναι cosplay ντυμένο ως πρόγραμμα σπουδών. Οι παλιές ιστορίες απογυμνώνονται από το πλαίσιο, το μεδούλι τους απορροφάται και στη συνέχεια ντύνεται με νέα δέρματα. Νεαρά μυαλά που τρέφονται με αυτό το ψηφιακό χαρτί πιστεύουν τώρα ότι η βασίλισσα Charlotte ήταν Αφρο-Καραϊβικής καταγωγής και ότι η αποικιακή Βρετανία ήταν ένα καρναβάλι πλουραλιστικής αρμονίας. Δεν το αμφισβητούν επειδή η αμφισβήτηση είναι «ρατσιστική». 

Το να ζητάς πίστη στην αλήθεια ισοδυναμεί με αίρεση. Έτσι, το χρονοδιάγραμμα καταρρέει και το παρελθόν γίνεται σκηνή για παντομίμες αρετής. Αυτό που είχε σημασία — οι γενεαλογικές γραμμές, το καθήκον, η θυσία — αντικαθίσταται με ό,τι ευχαριστεί. Οι πρόγονοι αναδιαμορφώνονται και οι ζωντανοί καλούνται να χειροκροτήσουν.

Ο μύθος, κάποτε ο ψηλός πύργος από τον οποίο η ψυχή μπορούσε να δει την αιωνιότητα, είναι τώρα ένα περίπτερο εμπορικού κέντρου που πουλάει ειδώλια που δεν έχουν καμία ομοιότητα με τους θεούς που κάποτε επικαλούνταν. Τα Δαχτυλίδια της Δύναμης είναι μια βεβήλωση. Ο Tolkien έγραψε για φυλές, ξεχωριστές και περήφανες, για γλώσσες με ρίζες παλαιότερες από τη Ρώμη, για ομορφιά που ορίζεται από τη μορφή και την καταγωγή. Η εκδοχή του Amazon είναι ένα μωσαϊκό πιτσιλισμένο με χρώματα από διευθυντικές προτιμήσεις. Τα ξωτικά δεν λάμπουν πλέον με σκανδιναβική χάρη, αλλά εκπέμπουν «ποικιλομορφία» εγκεκριμένη από το Ανθρώπινο Δυναμικό. Οι νάνοι αναδιατάσσονται δημογραφικά. Οι Χόμπιτ, αυτοί οι τελευταίοι σύνδεσμοι με την αγροτική Αγγλία, επαναπροσδιορίζονται ως ένα μείγμα παγκόσμιων κλισέ. Ο μύθος θρυμματίζεται, σπάει για να προσαρμοστεί στο καλούπι. Αυτό που προκύπτει είναι ένα κήρυγμα ντυμένο με κοστούμι. Στον θεατή λέγεται ότι αυτό είναι σύγχρονο, «περιεκτικό», απαραίτητο. 

Κι όμως κάτι λείπει. Ο συντονισμός έχει χαθεί. Το ξόρκι αποτυγχάνει. Γιατί ο μύθος δεν μπορεί να πει ψέματα. Επαναστατεί όταν ξαναγράφεται. Καταρρέει όταν εξαναγκάζεται. Και όταν πέφτει ο μύθος, καταρρέει και η μνήμη. Και όταν πέφτει η μνήμη, πέφτει και ο άνθρωπος.

Το λευκό παιδί παρακολουθεί, με τα μάτια ορθάνοιχτα, το στόμα ραμμένο κλειστό από φόβο μήπως προσβάλει. Μαθαίνει νωρίς ότι η υπερηφάνεια είναι επικίνδυνη και ότι η αγάπη για τον λαό κάποιου απέχει πάντα ένα βήμα από την καταδίκη. Ραντεβού στον κύκλο των χρωμάτων όχι λόγω επιθυμίας, αλλά επειδή η ίδια η επιθυμία έχει χαρακτηριστεί ύποπτη. Μιλάει για τους παππούδες του ως προβληματικούς. Ονειρεύεται ένα μέλλον χωρίς σταθερή μορφή, χωρίς ταυτότητα, απλώς ατελείωτη γέννηση. Ο κύκλος συνεχίζεται: η ντροπή τροφοδοτείται στην κυκλοφορία του αίματος, γενιές διαλύονται στο οξύ της μετάνοιας μέσω ανελέητης κατήχησης. Η λευκότητα που τους λένε να μισούν δεν είναι απλώς δέρμα. Είναι δομή, είναι ιστορία, είναι ο καθεδρικός ναός και ο κώδικας, η Ιλιάδα και το σιδηρουργείο, το σιδηρουργείο και το φιόρδ. Το να καταστρέψεις αυτή τη λευκότητα ισοδυναμεί με καταστροφή της συνέχειας. Κι όμως χαμογελούν καθώς το κάνουν, πεπεισμένοι ότι είναι δικαιοσύνη. Κανένα μνημείο δεν χρειάζεται όταν η ίδια η ψυχή έχει δυναμιτιστεί.

Το σύμπλεγμα της λευκής ενοχής είναι λιγότερο μια πεποίθηση και περισσότερο μια τελετουργία: καθημερινή, συνεχής, επιβαλλόμενη με χαμόγελα και χορηγίες. Υπάρχει για να απομυζά τη δύναμη, να συγχέει την αγάπη με την αλαζονεία, να διασφαλίζει ότι κανένας γιος δεν θα αναδυθεί με τη σαφήνεια του σκοπού που κάποτε κρατούσαν οι πρόγονοί του σαν λάβαρα μέσα στο χιόνι και το αίμα. 

Είναι μια αργή ευθανασία της ψυχής μεταμφιεσμένη σε συμπόνια. Ο σκοπός είναι η εκκαθάριση: της μνήμης, της ταυτότητας, της ύπαρξης. Η καταστροφή είναι απαλή, τραγουδώντας νανουρίσματα «ισότητας» ενώ θάβει το γενεαλογικό δέντρο στο αλάτι. 

Κι όμως, κάτι αναδεύεται. Κάτω από τα στρώματα της απολογίας και της αφαίρεσης, παραμένει ένα καρδιοχτύπι, μια ανάμνηση του κυνηγιού, της εστίας, του ύμνου. Η Ευρώπη δεν πεθαίνει. Κοιμάται, ονειρεύεται και τα όνειρα μπορούν να πυροδοτήσουν. Τη στιγμή που η ενοχή κλονίζεται, η υπερηφάνεια επιστρέφει. Και όταν έρθει εκείνη η μέρα, ο κόσμος θα θυμηθεί τι θάφτηκε κάτω από τα συνθήματα του DEI.

Ἀπό : eurosiberia.net

ἐδῶ

Ἡ Πελασγική