ΕΛΛΑΣ ΑΙΩΝΙΟΝ, ΑΘΑΝΑΤΟΝ,ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑ: Ἡ Ἅλωσις τῆς Βασιλίδος τῶν Πόλεων

Πέμπτη 29 Μαΐου 2025

Ἡ Ἅλωσις τῆς Βασιλίδος τῶν Πόλεων

φωτό

Τοῦ Δρος Κωνσταντίνου Β. Χιώλου, Προέδρου ᾿Εθνικῆς ῾Ενώσεως Βορείων ῾Ελλήνων

Τὴν πρωΐα τῆς Τρίτης 29 Μαΐου 1453, «῾Εάλω ἡ Πόλις» καὶ τὸ Βυζάντιο εἶχε παύσει πλέον νὰ ὑπάρχει. ῞Ο,τι ἀπέμεινε ἐντὸς ὀλίγου περιῆλθε ὁλοκληρωτικῶς στοὺς Τούρκους. ῾Ο Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος πίπτει ἐνδόξως πρὸ τῆς Πύλης τοῦ Ρωμανοῦ, τὴν ὁποία ἐλάμπρυνε ἡ ὑπερτάτη αὐτοῦ θυσία. ῾Η Βασιλίδα τῶν Πόλεων ὑπέκυψε. ῾Η Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία κατέρρευσε καὶ ἐπὶ τῶν ἐρειπίων αὐτῆς ὁ νικητὴς ἄσκησε ἐπὶ πέντε καὶ πλέον αἰῶνες τὴν αἱμοχαρῆ δεσποτεία του. ῞Ενα βασιλικὸ λείψανο στὴν Πύλη τοῦ Ρωμανοῦ, σφραγίζει μὲ τὸ αἷμα τοῦ τελευταίου τῶν ῾Ελλήνων Αὐτοκρατόρων τὴν δόξα Δέκα Αἰώνων.

Ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος, λίγο πρὶν πέσει ἐπὶ τοῦ πεδίου τῆς τιμῆς, ἀπευθύνθη πρὸς τοὺς συμπολεμιστάς του μὲ τὰ ἑξῆς λόγια: «᾿Αδελφοὶ καὶ συμπατριῶται, ταῦτα κατὰ νοῦν ἐνθυμήθητε, ἵνα τὸ μνημόσυνον ἡμῶν καὶ ἡ ἐλευθερία αἰώνιος γένηται». ᾿Εγνώριζε ὅτι μὲ τὸν ἐπικὸν ἀγῶνα του, ἔγραφε τὴν τελευταία ἡρωικὴ σελίδα τῆς ζωῆς του, δημιουργῶντας τὶς προϋποθέσεις γιὰ τὴν ἀναγέννηση τοῦ ῎Εθνους.

Κατὰ τὸν Κωνσταντῖνον Παπαρρηγόπουλο, ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος «περιεβλήθη τὸ ἀκάνθινον τοῦ Βυζαντίου Στέμμα ἀπαραλλάκτως, ὅπως ἀξιωματικὸς προχειρισθεὶς φρούραρχος πόλεως, πανταχόθεν ὑπὸ τῶν πολεμίων περιεζωσμένης καὶ μὴ ἐχούσης οὔτε ὀχυρώματα ἀποχρῶντα, οὔτε φρουρὰν ἱκανήν, ἤθελεν ὑπακούσει εἰς τὴν δοθεῖσαν αὐτῶ ἐντολήν. Οὕτως ἀνέλαβε τὸ ὑπὸ τῆς τύχης ἐπιβληθὲν αὐτῷ μαρτύριον». ᾿Εξ ἄλλου, ὅπως γράφει ὁ ἀείμνηστος Καθηγητὴς καὶ ᾿Ακαδημαϊκὸς Διονύσιος Ζακυνθηνὸς στὸ βιβλίο του «῞Αλωσις τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ Τουρκοκρατία»: «῾Η ὑπερτάτη θυσία τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου τοῦ ΙΑʹ καὶ τῶν περὶ αὐτὸν ἀγωνιστῶν, κατηύθυνε πράγματι τῶν αἰώνων τὰς τύχας». ῾Ο μεγάλος Γάλλος Βυζαντινολόγος Κάρολος Ντὴλ γράφει: «῾Ο ἡρωικὸς θάνατος τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου ὡδήγησε ἀποφασιστικὰ στὴν ἀποκατάσταση τῆς νέας ῾Ελλάδος κατὰ τὸν 19ο αἰῶνα». ῾Ο Αὐτοκράτωρ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος ἔκλεισε μία μεγάλη περίοδο τῆς ῾Ιστορίας τοῦ ῾Ελληνικοῦ ῎Εθνους, ἡ ὁποία διήρκεσε ἐπὶ 1.123 συναπτὰ ἔτη. Μετὰ τὴν ῞Αλωση, ἡ Κωνσταντινούπολη ἦταν τελείως κατεστραμμένη ἀπὸ τὶς μάχες καὶ ἀπὸ τὶς λεηλασίες. ῾Ο Μωάμεθ Βʹ γιὰ νὰ τὴν ἐποικίση μετέφερε πληθυσμοὺς ἀπὸ τὴν Μικρὰ ᾿Ασία καὶ ἀπὸ ἄλλες κατακτηθεῖσες περιοχὲς (ὅπως ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο, τὴν Θεσσαλονίκη κ.λπ.), ἐνῶ ἀποκατέστησε τὴν ᾿Εκκλησιαστικὴ Διοίκηση, καθὼς ἀναγνώρισε τὸ Πατριαρχεῖο, τὸ ὁποῖο ἀπὸ τοῦ ἔτους 1601 ἐγκατεστάθηκε στὸ Φανάρι, ὅπου εἶναι μέχρι σήμερα.

Ἀπίστευτη στὴν ἀρχὴ ἐθεωρήθη ἡ εἴδηση τῆς πτώσεως τῆς Βασιλίδος εἰς χεῖρας τῶν βαρβάρων. Καὶ ὅταν διαπιστώθηκε ἡ πτώση, σύμπασα ἡ Χριστιανοσύνη ἐθρήνησε τὸ θλιβερὸ τοῦτο γεγονός. Θρῦλοι καὶ ᾄσματα γιὰ τὴν Παλιγγενεσία ΑΛΛ᾿ ἀκριβῶς μέσα στὸν ὄλεθρο, καθ᾿ ὅν χρόνον τὸ Βυζαντινὸ Κράτος διεγράφετο ἀπὸ τὶς δέλτους τῆς ῾Ιστορίας, πλάσσονταν ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ἐθνικοὶ θρῦλοι καὶ ὅλα ἐκεῖνα τὰ ἐθνικὰ ἄσματα, στὰ ὁποῖα διατυπώνονταν κάλλιστα οἱ πόθοι καὶ οἱ ἐλπίδες τῶν δούλων ῾Ελλήνων περὶ εὐτυχεστέρου μέλλοντος, περὶ πολιτικῆς παλιγγενεσίας καὶ ἀνορθώσεως, τῶν ὁποίων ἐπιστέγασμα τίθεται ἡ ἀνάκτηση τῆς Βασιλεύουσας καὶ ἡ ἀναβίωση τοῦ Βυζαντινοῦ Κράτους, παρηγόρησαν καὶ ἐνίσχυσαν ἐπὶ αἰῶνες τὸ Γένος τῶν ῾Ελλήνων.

φωτό

Εὐθὺς μετὰ τὴν ῞Αλωση τῆς Βασιλίδος, ἡ μορφὴ τοῦ Αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, ἔγινε θρῦλος καὶ εἰσέδυσε στὶς ποικίλες δημώδεις παραδόσεις τοῦ ῾Ελληνικοῦ Λαοῦ. «Πῆραν τὴν Πόλη. Πῆραν την. Πῆραν καὶ τὴν ῾Αγιὰ Σοφιὰ τὸ μέγα μοναστήρι!». Μὲ τοὺς σπαραχτικοὺς αὐτοὺς στίχους, ἐθρήνησε ἡ λαϊκὴ μοῦσα τὴ μεγάλη ἐθνικὴ συμφορά, τὸ σκλαβωμὸ τῆς δοξασμένης Πόλης καὶ τὸ τέλος τοῦ Βυζαντινοῦ ῾Ελληνισμοῦ κατὰ τὴν ἀποφράδα ἐκείνη Τρίτη 29 Μαΐου 1453. ῾Ο ἢλιος βασιλεύοντας τὴν μαύρη ἐκείνη ἡμέρα, ἐχάϊδεψε γιὰ τελευταία φορὰ τὰ χριστιανικὰ σύμβολα στοὺς θόλους τῆς ῾Αγίας Σοφίας. Τὸ μισοφέγγαρο στυλώθηκε στὴ μέση, ποὺ ὑπερήφανος ὑψωνόταν ὁ Σταυρὸς καὶ ὁ δικέφαλος ᾿Αετὸς γοργόφτερος πέταξε μαζὶ μὲ τὴν ᾿Ελευθερία ἀπὸ τὶς ῾Ελληνικὲς Χῶρες. Τὸ ῎Εθνος σήκωσε στὸν ὦμο τὸ σταυρὸ τοῦ μαρτυρίου καὶ πῆρε τὸ δρόμο γιὰ τὸν ᾿Εθνικὸ Γολγοθᾶ, μὲ τὴν καρδιὰ ματωμένη. ῾Η ῞Αλωση τῆς Πόλεως τῶν Παλαιολόγων, «τῆς ῾Επταλόφου καὶ τῆς Βασιλίδος», ἦταν ἡ ἀπαρχὴ τοῦ νέου ᾿Αγῶνος γιὰ τὴν ᾿Εθνικὴ ᾿Αποκατάσταση τοῦ Γένους μας. Τὸ μαρτυροῦν οἱ λαϊκοὶ θρῆνοι γιὰ τὴν τραγικὴ συμφορά. Τὸ βεβαιώνει τὸ παρήγορο μήνυμα τὸ ἀγγελικὸ ποὺ ἀπευθύνεται στὴ δακρυσμένη εἰκόνα τῆς ῾Υπερμάχου Στρατηγοῦ τῆς Παναγίας μας:

«... Σώπασε, Κυρὰ Δέσποινα, καὶ μὴν πολυδακρύζεις, πάλι μὲ χρόνια μὲ καιρούς, πάλι δικά μας θἆναι!».

᾿Εκ παραλλήλου, συνετέθησαν καὶ διάφορα δημοτικὰ ἄσματα καὶ θρῆνοι ἀναφερόμενοι στὴν ῞Αλωση τῆς Πόλης. Τὸ πλέον διαδεδομένο ἀπὸ τὰ δημοτικὰ ἄσματα, εἶναι τὸ ἀρχόμενο διὰ τῶν στίχων:

«Σημαίνει ὁ Θεὸς σημαίνει ἡ γῆς / σημαίνουν τὰ ἐπουράνια.

Σημαίνει κι᾿ ἡ ῾Αγιὰ Σοφιὰ / τὸ μέγα μοναστήρι...!».

᾿Εξ ἄλλου, σύμφωνα μὲ σχετικὸ θρῦλο, ἡμεῖς οἱ ῞Ελληνες θὰ διώξουμε τὸν Τοῦρκο στὴν «Κόκκινη Μηλιά», ὅπου βρίσκεται ἡ κοιτίδα τοῦ ᾿Ασιατικοῦ αὐτοῦ λαοῦ, ὅταν θὰ ἀναστηθῆ ὁ μέγας νεκρὸς τῆς Πύλης τοῦ Ρωμανοῦ, ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος.

φωτό

Ἡ 29η Μαΐου 1453, ἡμέρα ὑπέρτατης θυσίας, ἡμέρα ἐξαίσιου ἡρωισμοῦ ποὺ μετεβλήθη σὲ ἡμέρα θρύλου, δὲν δημιουργήθηκε ξαφνικὰ τὴν ἡμέρα ἐκείνη, καθ᾿ ὅσον κατὰ τὸν ἐθνικό μας ποιητὴ Κωστῆ Παλαμᾶ:

«῾Η Πόλη καρτέραγε τὸν Τοῦρκο νὰ τὴν πάρει».

῾Η ῞Αλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως δὲν δημιουργήθηκε ξαφνικὰ στὶς 10 τὸ πρωῒ τῆς Τρίτης 29 Μαΐου 1453. Προηγήθηκαν αἰῶνες συρρικνώσεως ἀπὸ τὶς ληστρικὲς ὀρδὲς τῶν βαρβάρων ᾿Ασιατῶν καὶ τῶν ἁρπάγων Φράγκων καί, πρὸ πάντων, τῆς Τετάρτης Σταυροφορίας, στὶς 12 ᾿Απριλίου 1204, ὅτε ἡ ῞Αλωση τῆς Πόλης ὑπῆρξε ἡ τρισχειρότερη ληστρικὴ κατακτητικὴ πράξη τῶν Παπῶν τῆς Ρώμης!

Τὸ κάστρο, ὅθεν, τῆς Βασιλεύουσας Πόλης ἦταν πλέον διάτρητο ἀπὸ Κερκόπορτες. ῎Αλλωστε, τὸ θρυλικὸ Βυζάντιο ἦταν χαμένο ἀπὸ τότε ποὺ ἀπώλεσε τὰ Μικρασιατικά του ἐδάφη μὲ τοὺς σχεδὸν ἀμιγεῖς ῾Ελληνικοὺς πληθυσμούς, μὲ τὸν ἀκμαῖο Πολιτισμό, τὴν ὑγιᾶ οἰκονομία καὶ τὴν πλούσια παραγωγὴ ποικίλων ἀγαθῶν.

Τέλος, ἡ Κωνσταντινούπολη, ἡ Βασιλεύουσα Πόλη, καὶ ὁ θρυλικὸς τελευταῖος Αὐτοκράτορας τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος ΙΑʹ, θὰ ἐπιζήσουν μέσα στὶς καρδιές μας, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, μὲ τὶς μνῆμες, μὲ τὶς παραδόσεις καὶ μὲ τοὺς θρύλους τοῦ «Μαρμαρωμένου Βασιλιᾶ» ποὺ κάποτε θὰ ξυπνήσει «στῆς Χώρας τῆς ῾Εφτάλοφης ἀπάνου τὰ μουράγια», κατὰ τὸν ἐθνικό μας ποιητὴ Κωστῆ Παλαμᾶ, καὶ τοῦ «Παπᾶ τῆς ῾Αγια-Σοφιᾶς», ποὺ ἐξαφανίσθηκε τὴν ἡμέρα τῆς ῾Αλώσεως, γιὰ νὰ συνέχιση τὴν τέλεση τῆς διακοπείσης Θείας Λειτουργίας στὸ Μεγάλο Μοναστήρι...

Ἀπό : ἐδῶ ὅπου ὁλόκληρο τό θέμα

572 χρόνια ἀπό τήν πτῶσιν, κι᾿ἀκόμη περιμένουμε τό νεῦμα γιά τήν Μεγάλη Μάχη ...

Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ἡ Πελασγική

3 σχόλια:

Θεοδώρα Παλαιολόγου29 Μαΐου 2025 στις 2:47 μ.μ.
Ἀγαπητή Πελασγική, μετά ἀπό 35 ἔτη βυζαντινῶν σπουδῶν καί μελέτης θεωρῶ πώς ἡ πτώση τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀλλά κυρίως ἡ ἀπώλεια τῶν μικρασιατικῶν ἐδαφῶν ἧταν ἡ πιό ὀδυνηρή ἧττα τοῦ Ἑλληνισμοῦ! Ὅμως! Ἡ οἰμωγή πρέπει νά κοπάσει! Ὁ θρῆνος μᾶς καθηλώνει ὥς ἑθνος καί μᾶς ἀδρανοποιεῖ. Μᾶς ἐμποδίζει νά μποῦμε στήν ἀνακύκλιση τῆς Ἱστορίας, κάτι πού πλέον ἐπιβάλλεται, εἷναι ἀναγκαῖο γιά τήν ἐθνική μας ἐπιβίωση. Πέρα ἀπό τίς ἀναφορές στά γεγονότα τῆς 29ης Μαϊου 1453, πού στοχεύουν στό θυμικό μας, πρέπει, νομίζω, νά ἔχουμε ὑπόψη μας τά ἐξῆς: Kανείς δέν ξέρει τί ἔγινε τίς τραγικές μέρες τῆς πολιορκίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως , οἱ πηγές εἷναι ἐλιππεῖς, οἱ νοητικοί ὀρίζοντες, τά κίνητρα καί τό κοινό στό ὁποῖο ἀπευθύνονται οἱ ἱστορικοί τῆς περιόδου αὐτῆς εἷναι ἀντικρουόμενα καί ἀσαφῆ στοιχεῖα. Εἴμαστε σέ θέση νά γνωρίζουμε ἄν ἡ Πόλη ἁλώθηκε ἤ... παραδόθηκε;;; Ἄν παρατηρήσουμε τόν ζωγραφικό πίνακα τοῦ Μακρυγιάννη ""Η Πτῶσις τῆς Κωνσταντινουπόλεως", θά δοῦμε ὄτι στό ἐν λόγῷ καλλιτέχνημα ἐμφανίζονται ἄλλοι Ἕλληνες νά σφάζονται μέ ἐντολή τοῦ Μωάμεθ Β΄καί ἄλλοι νά βγαίνουν ἀκωλύτως γιά νά τόν ὑποδεχθοῦν. Ποιά εἷναι ἡ ἀλήθεια;;; Ξέρουμε ὅτι οἱ Παλαιολόγοι -μέ μόνη ἐξαίρεση τόν Ἀνδρόνικο Β΄(1282-1328)-ἧταν ὑπέρ τῆς ἐνώσεως τῆς Ὁρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ τήν Ῥωμαιοκαθολική καί ἐξαιτίας τῶν ἐνωτικῶν του φρονημάτων ὁ Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος δίστασε νά στεφθεῖ στήν Κωνσταντινούπολη καί ἔτσι ἡ στέψη ἔγινε στόν Μυστρᾶ. Ἡ Ἀγία Σοφία εἷχε πάψει νά εἷναι ὁρθόδοξη ἐκκλησία καί ἀπό τόν Δεκέμβριο τοῦ 1452 λειτουργοῦσε μέ τό λατινικό τυπικό μέ καρδινάλιο. Ὁ λαός τῆς Κωνσταντινουπόλεως δέν πατοῦσε πλέον ἐκεῖ ....Ἄν μελετήσει κανείς τή διαμάχη Πλήθωνος -Γεμιστοῦ καταλαβαίνει πολλά...
Ἐμεῖς ὅμως ἄς κρατήσουμε τή γενναῖα ἀπάντηση τοῦ τελευταίου βασιλιᾶ μας πού συμπυκνώνει τήν ὑπερήφανη καί ἀδούλωτη ἱστορική μας διαδρομή ἀπό τοῦ Αιῶνος! Εἶναι αὐτή πού ξέπλυνε καί τόν ἴδιο καί τήν οἰκογένειά του ἀπό τά πολιτικά τους ἁμαρτήματα....
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις