Εὐτυχῶς πού μένουν οἱ Ἰδέες...

 
Διαβάζοντας στήν βιογραφία τοῦ Δομίνικου Βέννερ,τοῦ προηγουμένου ἄρθρου μας, τήν αὐτοκτονία του, σκεφτόμουν τί εἶναι ἄρα γε αὐτό πού μπορεῖ νά ὀδηγήσῃ ἀνθρώπους σέ μία τέτοια πρᾶξιν ἀκραία ; Μία πρᾶξι πού μπορεῖ νά ἐνέχει βεβαίως μία διαμαρτυρία ἀπέναντι σ᾿ἕναν κόσμο πολύ πέρα ἀπ᾿ὅ,τι μπορεῖ νά ἔχει πλάσει ὁ προβαίνων στήν ἀκραίαν ἔκφρασιν ἀντιδράσεως, ὅμως ἀπό τήν ἄλλη σκέφτεσαι πώς ἕνα τέτοιο μυαλό, ἕνας ἄνθρωπος πού ζωντανεύει τίς ἡρωϊκές μνῆμες μέσα ἀπό τά γραπτά του, πού μεταφέρει μεγάλες ἰδέες καί πού στέκεται ὡς ὀδηγός, μπροστάρης στήν μάχη κατά τῆς κατάρρευσης τῶν Ἀξιῶν, Ἰδανικῶν, στήν λήθη τῶν Ἰδεῶν, πῶς ἕνα τέτοιο ἄτομο μπορεῖ νά φτάσῃ στήν πιό ..., θά τήν γράψω ἔτσι ὅπως πιστεύω ὅτι εἶναι, στήν προσβολή ἀπέναντι στήν Ζωή ! Διότι εἶναι προσβολή νά στερῇς τήν ζωή ἀπό τήν ἴδια τήν Ζωή πού δέν τήν κατέκτησες μόνος, ἀλλά σοῦ ἐδόθη ὡς σκαλί γιά νά δημιουργήσῃς κι᾿ἐσύ, νά κτίσῃς, νά θέσῃς θεμέλια βαθιά πού θά σταθοῦν στηρίγματα γιά τίς μελλοντικές γενιές. 

Τό ἔκανε καί ὁ Περικλῆς Γιαννόπουλος. Ἕνας ἐπίσης μεγάλος Ἰδεαλιστής καί Ἐθνικιστής, φορέας μεγάλων Ἰδεῶν οἱ ὁποῖες ἔμειναν παρακαταθήκη βεβαίως,ὅμως αὐτός ποιός ξέρει πόσα μπορεῖ ἀκόμη νά εἶχε δώσει ἤ πόσο νά πίκρανε ἀνθρώπους πού δέν χάρηκαν τήν παρουσία του δίπλα τους.

Λές νά εἶναι ἡ κραυγή πού θά ταρακουνήσῃ, θά ξεκουφάνῃ, θά ξεσηκώσῃ ; 

Κι᾿ὅμως, ἔχουν περάσει 12 χρόνια ἀπό ἐκείνη τήν ἡμέρα τῆς μεγάλης ἀποφάσεως τοῦ Δομίνικου καί ἐκτός ἀπό κάποιους πού ἀνῆκουν στόν Ἰδεαλιστικό χῶρο τοῦ Ἐθνικισμοῦ, κάποιους λογίους, ἀκαδημαϊκούς ποιός ἄρα γε τόν γνωρίζει ; 

Ἀντί νά ξεκουφάνῃ ἡ κραυγή, δυστυχῶς πέρασε στό κενό διάστημα. Τό ἴδιο καί ὁ ξεχωριστός, ἐπίσημος θάνατος τοῦ Περικλῆ Γιαννόπουλου. Πέρασε στό ἀπέραντο γαλάζιο, παρασύρθηκε ἀπό τά πελάγια κύμματα καί ἔσβησε ὅπως σβήνουν οἱ κύκλοι στά ταραγμένα ἀπό ἕνα βότσαλο νερά.

Σκεπτόμενη ὅλα αὐτά δέν μποροῦσε νά μήν μέ πιάσῃ μία μελαγχολία σέ σχέσιν μέ τήν προσωπική μου προσπάθεια. Σκέφθηκα, τόσα χρόνια, τόση ἐνέργεια, πνευματική, τόσο διάβασμα, τόση ἔντασι στό πῶς θά μεταφερθῇ μέ τόν πιό σωστό καί παραγωγικό τρόπο ὅλο αὐτό πού λέγεται ἀγῶνας μεταδόσεως ὑψηλῶν ἰδεῶν, ἀπό προγονικές μνῆμες, πιό σύγχρονες μεγαλειώδεις σκέψεις τόσων ἀξιολόγων ἀνθρώπων. Καί ; 

Καί νά βλέπῃς μία χώρα πού διατηρεῖ τέτοια γελοία πρόσωπα πού θέλουν νά λέγονται πολιτικοί, νά σέ ἐξουσιάζουν καί κυρίως νά ξέρῃς πώς στήν οὐσία αὐτό πού σέ ἐξουσιάζει εἶναι ἡ δύναμις καί οἱ ἐπιλογές τοῦ ὄχλου. Καί ἐκεῖ ἀντιλαμβάνεσαι τό μάταιο...Γιά τά πάντα...

Δομίνικε, Περικλῆ θυσιαστήκατε γιά τό καλλίτερο πού δέν ἦρθε ποτέ... 

Εὐτυχῶς πού μένουν οἱ Ἰδέες...

Υ.Γ. Τήν ὥρα πού ἔγραφα, ψάχνοντας στό διαδίκτυο έπεσα σ᾿ἕνα τραγούδι. Καί μᾶλλον συνῆλθα ἀντιλαμβανόμενη πώς Ζωή σημαίνει πάρα πολλά πράγματα. Καί πέραν τῶν ἰδεῶν, τοῦ ἀγῶνος γιά τά ἰδανικά ὑπάρχουν καί οἱ μικρές χαρές τῆς ζωῆς πού ἐάν τίς ἀφήσεις νά σέ κάνουν νά τίς καταλάβῃς στό ἀληθινό τους βάθος, ἐνθουσιάζεσαι. Καί αὐτός ὁ ἐνθουσιασμός εἶναι τό κίνητρο γιά τήν συνέχιση τοῦ σκοποῦ. 

Κι᾿αὐτό ἦταν τό τραγούδι. Τό ἀφιερώνω σ᾿ἐσᾶς πού ἔχετε μείνει πιστοί καί πού γνωρίζετε πώς σᾶς εὐχαριστῶ γι᾿αὐτό. 

φωτό πάνω 

Ἡ Πελασγική