Φαίνεται εδώ και πολύ καιρό, αλλά από πολιτική άποψη, ήταν στην πραγματικότητα μόλις χθες που η τελευταία, βαθιά αντιδημοφιλής γερμανική κυβέρνηση κατέρρευσε στις 6 Νοεμβρίου του περασμένου έτους.
Βασισμένη σε έναν διασπασμένο συνασπισμό και με επικεφαλής τον άτυχο Olaf Scholz, ήταν μια αποτυχία σχεδόν από την αρχή μέχρι το πικρό τέλος. Αλλά αυτό που τελικά κατέρρευσε το υπουργικό συμβούλιο του Scholz ήταν η άρνηση του υπουργού Οικονομικών να άρει τους αυστηρούς περιορισμούς της Γερμανίας -τότε- στο δημόσιο χρέος, ειδικά για να ρίξει ακόμη περισσότερα χρήματα στην Ουκρανία .
Ακριβώς μισό χρόνο μετά από αυτό το φιάσκο, η επόμενη και τρέχουσα γερμανική κυβέρνηση "επέτυχε" άλλο ένα, πριν καν ξεκινήσει πραγματικά να κυβερνά: Στις 6 Μαΐου, ο ορισμένος ηγέτης της Friedrich Merz από το κυρίαρχο συντηρητικό κόμμα (CDU) απέτυχε να πείσει το κοινοβούλιο να τον εκλέξει καγκελάριο . Αυτό μπορεί να μοιάζει με τυπικότητα, επειδή, μετά από περίπλοκους και ταπεινωτικούς ελιγμούς, ο Μερτς κατάφερε να βρει αρκετές ψήφους σε μια δεύτερη προσπάθεια.
Ωστόσο, να είστε σίγουροι ότι κανείς στη Γερμανία δεν πιστεύει ότι επρόκειτο για ένα μικρό σφάλμα. Καταρχάς, σε αντίθεση με μια κατάρρευση συνασπισμού, αυτή ήταν μια εντελώς άνευ προηγουμένου αποτυχία: κανένας Γερμανός καγκελάριος μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν απέτυχε ποτέ να εκλεγεί στον πρώτο γύρο. Γι' αυτό, την ημέρα της καταστροφής, ορισμένοι βουλευτές μίλησαν ακόμη και για μια θεμελιώδη « κρίση του κράτους ».
Δεν είναι περίεργο στην πραγματικότητα, επειδή οι επίδοξοι καγκελάριοι ζητούν από το κοινοβούλιο αυτήν την ψηφοφορία μόνο όταν πιστεύουν ότι έχουν την πλειοψηφία των βουλευτών με το μέρος τους. Το ίδιο έκανε και ο Merz. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αρχική του αποτυχία ήταν πολύ χειρότερη από μια απλή θλιβερή ιστορική πρωτιά: Ο μόνος τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε να αποτύχει ήταν μέσω αθόρυβης αλλά σκόπιμης ανταρσίας από τα κάτω και, σαφώς, αλαζονικής αμέλειας από την πλευρά του.
Ο συνασπισμός του αποτελείται από τους δικούς του συντηρητικούς και τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD). Αν κάθε μέλος του κοινοβουλίου από αυτά τα δύο κόμματα τον είχε υποστηρίξει στον πρώτο γύρο, δεν θα χρειαζόταν ένας δεύτερος. Σαφώς, λοιπόν, ήταν βουλευτές από το δικό του κόμμα ή τους συμμάχους του συνασπισμού που αρνήθηκαν να συμμορφωθούν ; Δεν θα μάθουμε ποτέ ποιοι ακριβώς επειδή η ψηφοφορία ήταν μυστική, αλλά γνωρίζουμε ότι υπήρχαν τουλάχιστον 18 αντάρτες . Ένας σημαντικός συντηρητικός σχολιαστής είχε δίκιο: Αυτό το χτύπημα κάτω από τη ζώνη από τις τάξεις του Merz θα πονάει για πολύ καιρό .
Αυτός είναι ένας άσχημος τρόπος για να ξεκινήσει κανείς μια καγκελαρία. Και όχι μόνο επειδή από τώρα και στο εξής, εξαρχής, οι «εταίροι» - ναι, αυτοί οι τρομακτικοί τάχα μου εταίροι - που τώρα μοιράζονται εξουσία και θέσεις στο Βερολίνο θα πρέπει πάντα να αναρωτιούνται ποιος από αυτούς - το SPD ή το CDU (ή ακόμα και τα δύο); - κρύβει φίδια στον κόρφο του Και πότε μπορεί να ξαναχτυπήσουν; Καλώς ήρθατε στον ολοκαίνουργιο συνασπισμό: το ίδιο ύπουλος με τον προηγούμενο αλλά πιο γρήγορος στο στόχο.
Πιο ουσιαστικά, αν δεν μπορείτε να διατηρήσετε τα στρατεύματά σας ενωμένα μέχρι να σας επικυρώσουν ως επικεφαλής, πώς περιμένετε να περάσουν οι προϋπολογισμοί και οι νόμοι σας; Αλλά τα πράγματα είναι ακόμη πιο δυσοίωνα σε αυτή την περίπτωση. Διότι ο Merz θα μπορούσε να έχει μόνο μια ευκαιρία για υψηλό αξίωμα, επειδή η Γερμανία βρίσκεται σε ένα τόσο εκτεταμένο χάος: δημογραφία, οικονομία, υποδομές , κομματικό σύστημα, εξωτερική πολιτική, τεχνολογία και, τέλος, αλλά εξίσου σημαντικό, το δημόσιο αίσθημα. Ό,τι κι αν πείτε - τίποτα, πραγματικά τίποτα, δεν πάει καλά.
Σε αυτό το σκοτεινό φόντο, ένας σημαντικός Γερμανός οικονομολόγος που υπηρετεί στο συμβούλιο εμπειρογνωμόνων της κυβέρνησης θέτει ήδη το αναπόφευκτο ερώτημα : Πώς μπορεί αυτή η νέα κυβέρνηση συνασπισμού να εκπληρώσει την βασική υπόσχεση του Merz να αντιμετωπίσει επιτέλους αυτή την εθνική δυστυχία, αν στερείται, τόσο προφανώς, ενότητας; Και, μπορούμε να προσθέσουμε, πειθαρχίας και διορατικότητας, επίσης, επειδή χρειάζεται εκπληκτική προχειρότητα για να προετοιμαστεί τόσο άσχημα μια ψηφοφορία για την καγκελάριο. Ένας άλλος οικονομολόγος σημειώνει ότι το φιάσκο έστειλε επίσης ένα « καταστροφικό μήνυμα » στον υπόλοιπο κόσμο. Πράγματι. Και καλή τύχη στον Merz όταν προσπαθεί να επιπλήξει τον Τραμπ για την ανάμειξη της ομάδας του στην γερμανική πολιτική: Είτε το πει ο Τραμπ είτε όχι, είναι βέβαιο ότι έχει ήδη κατατάξει τον Merz στους «ηττημένους».
Και ο Αμερικανός αρχι-επιθετικός έχει δίκιο. Όχι μόνο λόγω της ντροπιαστικής έλλειψης επαγγελματισμού που αποκαλύφθηκε κατά την κακοδιαχείριση αυτής της κρίσιμης ψηφοφορίας, αλλά και επειδή το CDU του Merz και οι εταίροι του στο συνασπισμό SPD υπό τον Lars Klingbeil άξιζαν απόλυτα την τιμωρία τους. Μεταξύ των τελευταίων εκλογών και της συγκρότησης του συνασπισμού τους, σχεδίασαν έναν χονδροειδή άθλιο ελιγμό: Σαφώς αντίθετοι στο πνεύμα, αν όχι στο γράμμα, του συντάγματος, χρησιμοποίησαν το παλιό κοινοβούλιο -που είχε ήδη καταψηφιστεί de facto από τους πολίτες της Γερμανίας- για ίσως τη μεγαλύτερη αποτυχία στην μεταπολεμική ιστορία της Γερμανίας.
Θυμάστε εκείνα τα αυστηρά όρια για το δημόσιο χρέος, για τα οποία κατέρρευσε ο προηγούμενος συνασπισμός; Ο Merz διεξήγαγε την προεκλογική του εκστρατεία υποσχόμενος ότι δεν θα εγκατέλειπε αυτό το λεγόμενο «φρένο στο χρέος». Ως ένας πεισματάρης συντηρητικός, βρισκόταν σε εξαιρετική θέση για να κάνει αυτόν τον ισχυρισμό και να κάνει τους ψηφοφόρους να τον πιστέψουν. Κι όμως, ήταν η πρώτη του ενέργεια -ακόμα και πριν αναλάβει τα καθήκοντά του- ήταν να αθετήσει αυτή την υπόσχεση.
Και όχι με έναν μικρό, αδέξιο τρόπο. Ο Merz δεν έκανε περικοπές στις γωνίες, αλλά ισοπέδωσε το οικοδόμημα. Έχοντας θέσει υποψηφιότητα και κερδίσει (με το ζόρι) ως δημοσιονομικό γεράκι, έκανε γρήγορα μια στροφή 180 μοιρών - σύμφωνα με τα λόγια του CNN - προς «μαζική επέκταση του δανεισμού και υπεραύξηση των στρατιωτικών δαπανών». Κατά περίπου ένα τρισεκατομμύριο δολάρια την επόμενη δεκαετία. Πολλοί ψηφοφόροι και μέλη του δικού του κόμματος όχι μόνο έμειναν έκπληκτοι αλλά και άναυδοι. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με βεβαιότητα, αλλά εγώ και πολλοί άλλοι Γερμανοί πιθανώς έχουμε δίκιο να υποθέτουμε ότι αυτή η τεράστια παραβίαση της πίστης κίνησε τουλάχιστον ορισμένους από τους επαναστάτες κατά την ψηφοφορία για την καγκελάριο.
Αυτό που γνωρίζουμε με βεβαιότητα είναι ότι τα προσωπικά ποσοστά δημοτικότητας του Merz έχουν καταρρεύσει ακόμη και πριν σχεδόν αποτύχει να γίνει καγκελάριος. Αν και ποτέ δεν ήταν δημοφιλής εξαρχής, έχει φτάσει στο ναδίρ: Την παραμονή των κοινοβουλευτικών εκλογών, το 56% των Γερμανών ήταν κατά του να γίνει ο Merz καγκελάριος , μόνο το 38% χαιρέτισε αυτή την προοπτική.
Και ο Merz δεν είναι ο μόνος που βγήκε πληγωμένος από αυτή την υπόθεση: Για περίπλοκους διαδικαστικούς λόγους, ο Merz χρειαζόταν τη συνεργασία του κόμματος Die Linke ( κομμούνια) υπό την ηγεσία της Heidi Reichinnek για να πάρει τη δεύτερη ευκαιρία της. Για το Die Linke, η παροχή αυτής της βοήθειας ήταν πιθανώς μια πολύ κακή κίνηση. Η Reichinnek είναι για τη Γερμανία ό,τι είναι η Alexandria Ocasio-Cortez για τις ΗΠΑ: μια αριστερή lifestyle γνώστης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με αλαζονική ρητορική (υπάρχει κανείς υπέρ της κατάργησης του καπιταλισμού, εντελώς, τώρα και με τατουάζ, παρακαλώ;) και βαθιά τακτική συμπεριφορά στον πραγματικό κόσμο. Βοηθώντας τον αντιδημοφιλή αρχι-καπιταλιστή Merz, μπορεί να το παράκανε ακόμη και για μερικούς από τους πιο αφοσιωμένους θαυμαστές της στο TikTok.
Αλλά δεν είναι όλα άσχημα νέα. Τουλάχιστον όχι για όλους. Το AfD - υπό την πίεση της εσωτερικής υπηρεσίας πληροφοριών της Γερμανίας και την πιθανή απειλή πλήρους απαγόρευσης - είναι πιθανό να επωφεληθεί. Μπορεί να έχασε μια εξαιρετική ευκαιρία να φέρει σε δύσκολη θέση τον Merz ψηφίζοντας τον . Υπάρχει όμως και ένα άλλο αποτέλεσμα: Η συνεργασία της τόσο τρομερά ριζοσπαστικής Reichinnek και του κόμματός της έχει ήδη κάνει ορισμένους Γερμανούς παρατηρητές να θέσουν ένα απλό, εύλογο ερώτημα: Αν τόσο το Die Linke όσο και το AfD αντιμετωπίζονταν κάποτε ως πέρα από τα όρια - ή, στη γερμανική ορολογία, όρια ως «τείχη προστασίας» - και όμως ο Merz δεν είχε κανένα πρόβλημα να βασιστεί στο Die Linke για να αναλάβει την εξουσία , τότε, προφανώς, όλο αυτό το θέμα με το τείχος προστασίας δεν είναι όπως φαίνεται. Και αν είναι έτσι, τότε το τείχος προστασίας κατά του AfD μπορεί κάλλιστα να καταρρεύσει μια μέρα. Στην πραγματικότητα, για λόγους συνέπειας και δικαιοσύνης, θα πρέπει, είτε να σας αρέσει το AfD είτε όχι.
Τι περίεργος τρόπος να γίνεις ο νέος ηγέτης του πολιτικού ρεύματος της Γερμανίας:
Να κουτσαίνεις μέσα από την πύλη εισόδου, άσχημα τραυματισμένος και ταπεινωμένος όσο κανένας άλλος καγκελάριος, ενώ για άλλη μια φορά ενισχύει de facto το μεγαλύτερο και πιο απειλητικό αντάρτικο κόμμα της χώρας.
Ο προκάτοχος του Merz, ο Scholz , ξεκίνησε με πολλούς, αδίκως, προκαταρκτικούς επαίνους και κατέληξε άσχημα. Ο Merz έχει ήδη καταφέρει να ξεκινήσει άσχημα.
ἀπό : * Ο Tarik Cyril Amar είναι ιστορικός από τη Γερμανία που εργάζεται στο Πανεπιστήμιο Koç της Κωνσταντινούπολης, με θέμα τη Ρωσία, την Ουκρανία και την Ανατολική Ευρώπη, την ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τον πολιτιστικό Ψυχρό Πόλεμο και την πολιτική της μνήμης.
Ἀπό : swentr.site
Καθώς ἑορτάσαμε τήν Ἡμέρα Νίκης ἐπί τῆς Γερμανίας τοῦ Γ΄ Ῥάϊχ,ἀξίζει νά διαβαστῇ τό θέμα αὐτό. Μία Γερμανία σέ ἄθλια κατάσταση πού ἴσως ἀπεικονίζει ὅλο τό νεοταξίτικο ἀφήγημα. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πώς τό χαίρομαι. Ξέρετε γιατί ; Διότι αὐτοί οἱ, δέν ἔχω τήν κατάλληλη λέξιν νά τούς χαρακτηρίσω ὡς ὅ,τι πιό χείριστο, αὐτοί λοιπόν πού ἔδωσαν στήν Ἀνθρωπότητο ὅ,τι πιό χειρώτερο μποροῦσαν, μέ δύο παγκοσμίους πολέμους πού εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα τά δεκάδες ἑκατομμύρια νεκρούς νέους ἀνθρώπους, τίς καταστροφές πόλεων, ὑποδομῶν, παραγωγῆς, βιομηχανίας κ.λπ., δέν πλήρωσαν τό ἐλάχιστον, ἐκτός ἀπό τούς ἑβραίους οἱ ὁποῖοι ΚΑΛΟΠΛΗΡΩΘΗΚΑΝ ( ἄν σημαίνει κάτι αὐτό...). Καί ὄχι μόνον δέν πλήρωσαν ἀλλά,παραδόξως, βοηθήθηκαν τόσο πολύ ἀπό ἐκείνους πού τούς πολέμησαν, τούς λεγομένους "Συμμάχους" ( ἐξαιρέστε τήν Σοβιετική Ἕνωσιν πού βρισκόταν πλέον στήν πλευρά τοῦ "ἐχθροῦ" γιά "Συμμάχους" καί Γερμανούς ) , βοηθήθηκαν λοιπόν τόσο πολύ ὥστε σέ ἐλάχιστο χρονικό διάστημα ἔγιναν καί πάλι ""Μεγάλη Δύναμις".
Αὐτή τήν ἄθλια χώρα παρατηροῦμε σήμερα νά ὀδεύῃ ἀπό τό κακό στό χειρώτερο. Θά ἤθελα πάρα πολύ νά τήν ᾿δῶ νά καταρρέῃ ἤ ἀκόμη καλλίτερα νά πέσῃ ἐξ ὁλοκλήρου στά χέρια τῶν ἀγαπημένων της " Ἀφρο-ασιανῶν μεταναστῶν", ὅπως ἡ φίλη της Ἀγγλία...
Υ.Γ. Νά βλέπω νέγρους ὑπουργούς Ἑθνικῆς Ἀμύνης καί Ἐξωτερικῶν, καί τί ἄλλο !!!
Y.Γ.2 Ἄς ξαναδιαβάσουμε :
Ἡ Γερμανία τῶν δύο πολέμων,οἱ δράκοι-τραπεζίτες καί ἡ Τράπεζα τῶν τραπεζῶν BIS ! ! ! ( μέρος Α΄)
Ἡ Γερμανία τῶν δύο πολέμων,οἱ δράκοι-τραπεζίτες καί ἡ Τράπεζα τῶν τραπεζῶν BIS ! ! ! ( μέρος Β΄)
Ἡ Πελασγική
%CE%BD%CE%BD%CE%BD.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου