" ...μητρός τε καί πατρός καί τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν πατρίς καί σεμνότερον καί ἁγιώτερον καί ἐν μείζονι μοίρᾳ καί παρά θεοῖς καί παρ᾽ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι..." Σωκράτης

Κυριακή 11 Μαΐου 2025

Σ᾿ ὅλες τίς Μητέρες ...

Κανείς δέν εἶναι τέλειος ἀλλά οἱ μαμάδες εἶναι ὅσο δέν φαντάζεστε πιό κοντά σέ κάτι τέτοιο  ! Εὐτυχισμένη ἡμέρα τῆς Μητέρας ! ( ἀπό ἐδῶ)

*


Ὅταν ἡ μητέρα σου ἔχει μεγαλώσει,

Κι᾿ ἔχεις μεγαλώσει κι᾿ἐσύ,

Ὅταν αὐτό πού κάποτε ἦταν εὔκολο καί ἀβίαστο

τώρα γίνεται βάρος,

*

Ὅταν τ᾿ ἀγαπημένα της, πιστά μάτια

δέν βλέπουν πιά τήν ζωή ὅπως κάποτε,

Ὅταν τά πόδια της κουράζονται,

καί δέν αντέχουν πιά νά τήν κουβαλοῦν,καθώς περπατᾷ 

*

Τότε, δῶσε της τό χέρι σου γιά στήριγμα.

Συνοδεψέ την μέ χαρά κι᾿ εὐχαρίστηση.

Θά ἔρθῃ ἡ ὥρα πού κλαίγοντας

θά τήν συνοδεύσεις στόν τελευταῖο της περίπατο.

*

Καί ἄν ζητήσῃ κάτι, τότε ἀπάντησέ της.

Καί ἄν ρωτήσῃ ξανά, τότε μίλησέ της.

Κι᾿ ἄν ξαναρωτήσῃ, ἀποκρίσου της,

Ὄχι μέ σκληρότητα, ἀλλά εὐγενικά,ἤρεμα.

*

Καί ἄν δέν μπορεῖ νά σέ καταλάβει καλά,

ἐξήγησέ της τά πάντα μ᾿εὐχαρίστηση.

Θά ἔρθῃ ἡ ὥρα, ἡ πικρή ὥρα,

πού τό στόμα της δέν θά ζητήσει τίποτα ἄλλο.

(Ἀδόλφος Χίτλερ)

* «Denk es», ἀπό τήν Sunday Morgenpost, Μόναχο, 14 Μαΐου 1925  ( ἀπό ἐδῶ)


Η ΜΑΝΝΑ 

Τή χαρά σου καί τή λύπη,
μέ τή μάννα τή μοιράζεις,
ποθητά τήν ἀγκαλιάζεις,
δέν τῆς κρύβεις μυστικό.
Εἰς τόν κόσμον ἄλλο πλάσμα,
δέν θά βρεῖς νά σέ μαντεύει,
σάν τή μάννα πού λατρεύει,
σάν τή μάννα πού πονεῖ.
*
Τήν ὑγειά της, τή ζωή της,
ὅλα ἡ μάννα τ' ἀψηφάει,
γιά τό τέκνο π' ἀγαπάει,
γιά τό τέκνο πού φιλεῖ.
*
Ὅπου τρέχεις, πάντα ἡ μάννα,
μέ τό νοῦ σέ συντροφεύει,
σέ προσμένει, σέ γυρεύει,
μ' ἀνυπόμονη καρδιά.
*
Κι ἄν σκληρός ἐσύ φαρμάκια,
τήν ποτίζεις τήν καημένη,
πάντα ἡ μάννα σ' ἀπανταίνει,
μέ τά ὁλόθερμα φιλιά.
*
Δυστυχής ὅποιος τή χάνει,
ὁ καημός εἶναι μεγάλος.
Σάν τή μάννα δέν εἴν' ἄλλος,
εἰς τόν κόσμο θησαυρός.
*
Κι' ὅποιος μάννα πιά δέν ἔχει,
«Μάννα» κράζει στ' ὄνειρό του.
Πάντα «Μάννα» στόν καημό του,
εἴν' ὁ μόνος στεναγμός!

Γεώργιος Μαρτινέλλης 

Ἀναγνωστικό Ε΄Δημοτικοῦ (1967)

Μέ ῥώτησε τό μεσημέρι ἡ μητέρα μου : «Ποῦ πᾶς κορίτσι μου ;  » Καί μή θέλοντας νά τήν στεναχωρήσω ἐπεί δή ἡ ἐπίσκεψη ἦταν μικρή, τῆς εἶπα « πάω νά ψωνίσω κι᾿ἔρχομαι », «Ἄ, καλά » εἶπε μέ ἰκανοποίησιν...

Οἱ μητέρες μᾶς βλέπουν γιά πάντα σάν παιδιά πού θέλουν νά τά ἔχουν κάθε στιγμή κοντά τους.

Στήν μητέρα μου ...



Ἡ Πελασγική

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου