Κοινωνία Tων Εθνών ( πρώην ΟΗΕ), Round Tamble (Στρογγυλή Τράπεζα), RIIA ( Βασιλικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων) CFR (Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων)

Εάν επιθυμείς να εγκαταστήσεις μονοπώλια θα πρέπει να ελέγχεις τις Εθνικές Κυβερνήσεις, εάν επιθυμείς να εγκαταστήσεις διεθνή μονοπώλια ή καρτέλ θα πρέπει να εξουσιάζεις μια Παγκόσμια Κυβέρνηση. Οι αμερικανοί βεβαίως δεν επιθυμούσαν να συμμετάσχουν σε μίαν παγκόσμιον Κυβέρνησιν, με διπροσώπους Ευρωπαίους, των οποίων η ειδικότης ήτο μία μυστική Συνθήκη πίσω από άλλη μυστική Συνθήκη. Χωρίς δε τους Αμερικανούς μία παγκόσμιος Κυβέρνησις θα ήτο άνευ σημασίας . Μετά την ανακωχή 11- 11 – 1918 ( τέλος Α’ Παγκοσμίου Πολέμου), ο Ουΐλσων και ο «άλλος» του εαυτός, ο Συνταγματάρχης Χάουζ ( ο Ουΐλσων πρόεδρος των ΗΠΑ στην ουσία μαριονέτα του Χάουζ), ήλθαν στην Ευρώπη με την ελπίδα να εγκαταστήσουν μια Παγκόσμια Κυβέρνηση, με διπρόσωπους Ευρωπαίους, των οποίων η ειδικότητα ήταν μια μυστική συνθήκη. Χωρίς δε τους Αμερικανούς μια Παγκόσμια Κυβέρνηση θα ήταν άνευ σημασίας.

Ο “Συνταγματάρχης” Χάουζ στο βιβλίο του Philip Dru: Administrator, το 1912, αναφέρει ένα σχέδιο καταλήψεως της Αμερικής δια της εφαρμογής “του σοσιαλισμού”, όπως την ωνειρεύθη ο Κάρλ Μάρξ. Περιέγραψε μίαν ομάδα, την οποίαν ωνόμαζε “συνωμοσία “, η οποία θα επιτυγχάνη να εκλέγη Πρόεδρον της Αμερικής μέσω δόλου, «.. όσον αφορά τις πραγματικές του γνώμες και προθέσεις».  Οι εκλογές αποτελούν μόνον φανφάρες για τα μάτια του όχλου. Η βασική ιδέα ήταν να χρησιμοποιηθούν και το Δημοκρατικό και το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, για την προώθησιν της Παγκοσμίου Κυβερνήσεως.

Το 1919, ο Χάουζ συνηντήθη στο Παρίσι με τα μέλη της Βρεταννικής “Μυστικής Οργανώσεως Στρογγυλή Τράπεζα ” (Round Table), για να σχηματίσουν έναν Οργανισμό, του οποίου το έργον θα ήτο να προπαγανδίζη τους πολίτες της Αμερικής, της Αγγλίας και της Δυτικής Ευρώπης, περί των πλεονεκτημάτων μιάς Παγκοσμίου Κυβερνήσεως. Η Στρογγυλή Τράπεζα ήταν το όνειρο της ζωής του βασιλιά του χρυσού και των διαμαντιών Σέσιλ Ρόντς, για ένα ” παγκόσμιο σχήμα “.

Πάντως ο πρωτοπόρος αυτού του τύπου των μυστικών οργανώσεων, ήταν ο Αδάμ Βάϊσχάουπτ, το τέρας που ίδρυσε το Τάγμα των Ιλλουμινάτων, την 1-5-1776, με σκοπόν να καταλάβουν την παγκόσμιον κυριαρχίαν δια της συνωμοσίας. Η τεχνική των Ιλλουμινάτων έχει προ καιρού αναγνωρισθή ως πρότυπον δια την Κομμουνιστικήν Μεθοδολογίαν. Ο Βάϊσχάουπτ ξανάγραψε τον κώδικά του, σε Μασσωνικούς όρους .
Το 1888, ο Ρόντς, με την τρίτη διαθήκη του, άφησε τα πάντα στον Λόρδο Ρότσιλντ. Δια λόγους όμως στρατηγικής, αντικατεστάθη υπό του γαμβρού του, Λόρδου Ρόζμπουρυ εις την μυστικήν ομάδα του Ρόντς και διωρίσθη ως διαχειριστής στην τελευταία διαθήκη του Ρόντς.

Η Στρογγυλή Τράπεζα ειργάσθη παρασκηνιακώς στα υψηλότερα επίπεδα της Βρεταννικής Κυβερνήσεως, διαμορφώνουσα την εξωτερικήν πολιτικήν και την διενέργειαν και εμπλοκήν της Αγγλίας εις τον Α’ Παγκόσμιον Πόλεμον. Ο Καθηγητής Κουίγκλεϋ αναφέρει:
« Από το τέλος του Πολέμου του 1914, εφάνη ότι η μυστική αυτή οργάνωσις έπρεπε να επεκταθή. Ο Λόϊονελ Κέρτις εγκατέστησε στην Αγγλία και σε κάθε μέλος της Κοινοπολιτείας, ανά μίαν πρωπετωπίδα της Ομάδος της Στρογγυλής Τραπέζης. Αυτή η Οργάνωσις ωνομάζετο Royal Institute of International Affairs (RIIA) (Βασιλικόν Ινστιτούτον Διεθνών Υποθέσεων) – (ΒΙΔΥ). Εις την Νέαν Υόρκην ήτο γνωστόν ως Council of Foreing Relations (CFR) (Συμβούλιον Διεθνών Σχέσεων) – (ΣΔΣ), και ήτο το προκάλυμμα του Τζ. Π. Μόργκαν & Σία, εν συνεργασία μετά της πολύ μικρής Αμερικανικής Ομάδος της Στρογγυλής Τραπέζης. Τα αρχικά σχέδια για το ΒΙΔΥ και του ΣΔΣ έγιναν στο Παρίσι». 

Ο Ιωσήφ Κράφτ (μέλος ΣΔΣ) μας λέγει ότι, ο κύριος παράγων της επισήμου δημιουργίας του ΣΔΣ ήτο ο ” Συνταγματάρχης ” Χάουζ, βοηθούμενος υπό τοιούτων προστατών ως οι: Ουώλτερ Λίπμαν, Τζών Φόστερ Ντάλλες και Κρίστιαν Χέρτερ. Ο Χάουζ ενήργησεν ως οικοδεσπότης δια την ομάδα της Στρογγυλής Τραπέζης, αμφοτέρων των Άγγλων και των Αμερικανών, στην κυρία συνάντησι της 19-9-1919, στο ξενοδοχείο Majestic των Παρισίων. Κατ’ αυτήν ετελέσθη η συνωμοσία της δημιουργίας του ΣΔΣ. Έπρεπε να φαίνεται ανεξάρτητον το ΣΔΣ και το ΒΙΔΥ, ενώ εις την πράξιν ήσαν παραρτήματα της Ομάδος της Στρογγυλής Τραπέζης.

Κατά τον καθηγητήν Κουίγκλεϋ, οι πλέον σημαντικές οικονομικές Δυναστείες της Αμερικής μετά τον Α’ Παγκόσμιον Πόλεμον ήσαν: Οι Μόργκαν, οι Ροκφέλλερ, οι Κούν Λόεμπ & Σία και οι αδελφοί Μπράουν Χάρριμαν. Όλοι ήσαν μέλη του ΣΔΣ και οι Πώλ Βόρμπουργκ (ένας από τους ιδρυτές), μαζί με τους Ιωσήφ Σίφφ, Δ. Χάρριμαν, Φ. Βόντελιπ, Ν. Ώλντριτς, Β. Μπαρούχ, Τζ. Π. Μόργκαν και Τζ. Δ. Ροκφέλλερ. Είναι η ίδια γνωστή μας κλίκα των κολοσσών του χρήματος και της εξουσίας, που εδημιούργησε το ΣΔΣ ως όργανο για τις περαιτέρω φιλοδοξίες τους.

Τακτικά μέλη του ΣΔΣ είναι περίπου 1.500, από τα πλέον επίλεκτα ονόματα εις τους κύκλους της Κυβερνήσεως, της Εργασίας, Επιχειρήσεων, Χρήματος, Επικοινωνίας, Ιδρυμάτων και Ακαδημιών. Όλοι αυτοί επανδρώνουν όλες τις κύριες θέσεις της Διοικήσεως, απο της εποχής του Φρ. Ρούζβελτ. Εν τούτοις όμως, είναι σχεδόν τελείως άγνωστον απο τον Αμερικανικό λαό, όπως και οι σκοποί και η δομή του ΣΔΣ. Παρά το γεγονός ότι μεταξύ των μελών του ήσαν οι κυρίαρχοι των μαζικών μέσων ενημερώσεως, απέφευγαν επιμελώς την δημοσιότητα .

Με το πλησίασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ομάς της Στρογγυλής Τραπέζης ήσκησεν επιρροή και επέβλεψεν ώστε να μή σταματήση ο Χίτλερ εις την Αυστρίαν, την Ρηνανίαν ή την Sudetenland και συνεπώς ήσαν σημαντικώς υπεύθυνοι δια την τροφοδοσίαν του ολοκαυτώματος.

Ένας δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος θα προωθούσε μεγάλως την δυνατότητα εγκαταστάσεως μιάς Παγκοσμίου Κυβερνήσεως.

Η χρηματοδότησις της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία, διεχειρίσθη μέσω της Τραπέζης Μύντελσον του Άμστερνταμ, ελεγχομένης πλήρως υπό του Βόρμπουργκ και αργότερα από την Τράπεζαν Τζ. Χένρυ Σρόεντερ, με υποκασταστήματα στην Φρανκφούρτην, Λονδίνον και Ν. Υόρκην.

Το πρώτο μέλημα του ΣΔΣ ήτο να διεισδύση και να αναπτύξη αποτελεσματικόν έλεγχον του Σταίηντ Ντηπάρτμεντ, για να βεβαιωθή ότι μετά τον πόλεμον δεν θα υπάρξη υπαναχώρησις, όπως μετά τον Α’ Παγκόσμιον Πόλεμον, για την εγκατάστασιν της Παγκοσμίου Κυβερνήσεως.

Εις την υπ’ αριθμ. 2349, Δημοσίευσιν του Σταίηντ Ντηπάρτμεντ αναφέρεται, υπό του Υπουργού Ε.Ρ. Στεtτίνιους (μέλος του ΣΔΣ), προς τον Πρόεδρον Τρούμαν, ότι: “Από το 1939, μία Επιτροπή δια τα Μεταπολεμικά προβλήματα (εγνώριζαν δηλαδή ότι θα εισέλθουν στον πόλεμο δύο χρόνια πρίν), συνεστήθη κατόπιν εισηγήσεως του ΣΔΣ. Η Επιτροπή απετελείτο απο μέλη του ΣΔΣ πλήν ενός.

Αυτή είναι η Ομάς που εσχεδίασε τον Οργανισμόν Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), το πρώτο μεγάλο βήμα για την εγκατάστασιν ενός Παγκοσμίου Υπερκράτους. Τουλάχιστον 47 μέλη του ΣΔΣ ήσαν μεταξύ των αντιπροσώπων δια την ίδρυσιν του ΟΗΕ, στο Σάν Φραντσίσκο το 1945. Μεταξύ αυτών των μελών του ΣΔΣ ήταν και ο Όουεν Λόττιμορ, γνωστός στην Γερουσία ως συνειδητόν όργανον της Σοβιετικής συνωμοσίας, ο Άλτζερς Χίςς, κατάσκοπος του Κομμουνισμού και οΧάρρυ Χουάϊτ, κομμουνιστής πράκτωρ. Είναι να απορή κανείς γιατί δεν ερευνήθη ποτέ, γιατί το κόμμα έπρεπε να υποστηρίζη μίαν οργάνωσι κυριαρχημένην απο τις μισητές προσωπικότητες της Γουώλ Στρήτ.Τα μέσα μαζικής ενημερώσεως επέτυχον ό,τι καλύτερο μπορούσαν, να ζωγραφίσουν τον ΟΗΕ σαν έναν ειρηνευτικόν οργανισμόν, αντί μίας βιτρίνας, ενός κυκλώματος των Διεθνών Τραπεζιτών .

Τα μέλη του ΣΔΣ εξουσιάζουν τον ΟΗΕ. Μέλη του ΣΔΣ ήσαν δίπλα στον Πρόεδρο Ρούζβελτ, στις συνδιασκέψεις της Τεχεράνης, του Πότσδαμ και της Γιάλτας. Εκεί όπου εκατομμύρια ψυχών διενεμήθησαν στα χέρια του Στάλιν, επεκτείνοντας έτσι την εξουσία της Διεθνούς Κομμουνιστικής Συνωμοσίας. Εκτελεστικός βοηθός του Ρούζβελτ, αυτή την εποχή ήταν ο Λώχλιν Κόρρη, μέλος του ΣΔΣ ο οποίος αναγνωρίσθηκε από τον Αρχηγό του FBI ως σοβιετικός πράκτωρας. Το Σταίηντ Ντηπάρτμεντ εξουσιάζεται πλήρως από το ΣΔΣ. Όλοι οι υπουργοί εκτός τριών ήσαν μέλη του ΣΔΣ. Ο Χ. Κίσσινγκερ προήλθε από το επιτελείο του ΣΔΣ.

Σήμερα το ΣΔΣ εργάζεται για μία Παγκόσμια Κυβέρνηση ελεγχόμενη από το Κατεστημένο.Προσπαθούν να καταργήσουν τις Συνταγματικές εξουσίες της Δημοκρατίας στις ΗΠΑ. Στή δημοσίευση του ΣΔΣ, Μελέτη Νο 7, της 25.11.1959, συνηγορούν ανοικτά:

« να κτίσουμε μία νέα διεθνή κυριαρχία ανταποκρινόμενη περισσότερο στις προσδοκίες της Οικουμένης για ειρήνη, κοινωνική και οικονομική αλλαγή, μία διεθνή κυριαρχία περιλαμβάνουσα κράτη ονομαζόμενα σοσιαλιστικά» (κομμουνιστικά).

Δεν πρέπει να φαίνεται παράδοξο ότι ένας οργανισμός μπορεί να ελέγχη τόσο μεγάλο αριθμό γιγαντιαίων επιχειρήσεων αφού αυτές χρηματοδοτήθηκαν και ελέγχονται από τους Μόργκαν, Σίφφ και τους συμμάχους των.

Ο “Συνταγματάρχης” Χάουζ πίστευε πάντα ότι θα έπρεπε να έχωμε δύο πολιτικά κόμματα, αλλά μόνον μίαν ιδεολογίαν (παγκόσμιον σοσιαλισμόν). Αυτό ακριβώς το σχήμα έχει σήμερα η Αμερική.

Οι κατωτέρω αποκαλούνται δημοκρατικοί, που ήσαν ή είναι τώρα πράκτορες του ΣΔΣ: Ντήν Άτσεσον,Άλτζερ Χίςς (κομμουνιστής κατάσκοπος), Τζών Κέννεντυ, Ρόμπερτ Κέννεντυ, Έντουαρντ Κέννεντυ,Άβερελλ Χάρριμαν, Τζώρτζ Μπώλ, Χένρυ Φόουλερ, Ντήν Ρόσκ, Αδάμ Γιαρμολίνσκυ, Τζών Κέννεθ Γκάλμπραϊθ, Χιούμπερτ Χάμφρεϋ και Τζών Λίντσαιυ. Του Ρεπουμπλικανικού κόμματος ήσαν: Ντουάϊτ Αϊζενχάουερ, Τζών Φόστερ Ντάλλες, Τόμας Ντιούι,Ιακώβ Τζάβιτς, Ρόμπερτ Μακναμάρα, Χένρυ Κόμποτ Λότζ, Πώλ Χόμφαν, Τζών Γκάρτνερ, το συνάφι των Ροκφέλλερ, Έλλιοτ Ρίτσαρντσον, Άρθουρ Μπέρνς, Χένρυ Κίσσινγκερ και Ρίτσαρντ Νίξον.

Τα κύρια στελέχη αμφοτέρων των κομμάτων (μέλη του ΣΔΣ), αποτελούν τις δύο πλευρές μιάς πυραμίδος, στην κορυφή της οποίας αι αποφάσεις λαμβάνονται πίσω από τα παρασκήνια, συνωμοτικά, ανεξαρτήτως πολιτικής πεποιθήσεως. Είναι αληθές ότι κάθε Κυβέρνησις από του Φ. Ρούζβελτ εκυριαρχείτο υπό του ΣΔΣ. Η κυβέρνησις όμως του Νίξον ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, διορίζοντας περισσότερους από 110 μέλη του ΣΔΣ σε θέσεις κλειδιά.

Ο Χ. Κίσσιγκερ, ο “Συνταγματάρχης” Χάουζ, της Κυβερνήσεως Νίξον, ανέλαβε την θέσιν του απ’ ευθείας από το επιτελείον του ΣΔΣ.

Θα πρέπει να τονίσωμεν ότι αυτή η συνωμοσία δεν αποτελείται αποκλειστικά από Τραπεζίτες, διεθνή Καρτέλ και πολιτικά σχήματα, αλλά περιλαμβάνει κάθε τομέα της ανθρωπίνης δραστηριότητος, της εργασίας, της θρησκείας, των φυλετικών διακρίσεων κλπ..

Αρχίζοντας από τον Βολταίρο και τον Αδάμ Βαϊσχάουπτ, προχωρώντας στον Τζών Ρόσκιν, Σίντνεϋ Γουέμπ, Νίκολας Μόρραϋ Μπάτλερ και φθάνοντας μέχρι τον σημερινό Χένρυ Κίσσινγκερ και τον Τζών Κέννεθ Γκάλπραϊθ, πάντοτε υπήρξεν ο ακαδημαϊκός, ζητώντας λεωφόρους δυνάμεως για να δείξουν “στους υιούς των πολύ δυνατών” πως ο πλούτος θα ηδύνατο να χρησιμοποιηθή για να κυβερνήσουν τον κόσμο .

Εάν όμως χρησιμοποιής την λογική, την τιμιότητα και την ακρίβειαν και προσπαθήσεις να αποκαλύψης αυτούς τους κυνηγούς της εξουσίας, τα μέσα ενημερώσεως του Κατεστημένου θα σου επιτεθούν και θα σε κατηγορήσουν ως έναν επικίνδυνο παρανοϊκό, που διαιρεί τον Λαόν μας….

Από το βιβλίο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ του Ιωάννη Ε. Αντωνόπουλου