Ο Hans Vogel ξεγυμνώνει την Ευρωπαϊκή Ένωση και την προσποίησή της για δημοκρατία, καταδικάζοντας τη γραφειοκρατική της ανικανότητα, την οικονομική παρακμή και την αυταρχική κυριαρχία της ψυχοπαθούς ελίτ, η οποία επιταχύνει την κατάρρευση της ΕΕ ενώ φιμώνει τη διαφωνία.
Τοῦ Hans Vogel
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει είκοσι επτά κράτη μέλη, πληθυσμό 450 εκατομμυρίων και ακαθάριστο εθνικό προϊόν άνω των δεκαοκτώ τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Κατά κάποιο τρόπο, η άρχουσα ελίτ της ΕΕ έχει την πεποίθηση ότι αυτό που τους αρέσει να αποκαλούν «Ευρώπη» είναι δημοκρατία. Αυτό από μόνο του τους δίνει επαρκείς λόγους να αισθάνονται ανώτεροι.
Καθαρά στα χαρτιά, αυτά τα στατιστικά στοιχεία της ΕΕ φαίνονται αρκετά εντυπωσιακά. Μόνο οι ΗΠΑ έχουν μεγαλύτερο ΑΕΠ ενώ η Κίνα (με πληθυσμό τρεις φορές μεγαλύτερο από αυτόν της ΕΕ) είναι περίπου στα ίδια με αυτό της ΕΕ. Ως εκ τούτου, η ΕΕ φαίνεται και οικονομικά εντυπωσιακή και πλούσια. Στην πραγματικότητα, ίσως αυτός είναι ο λόγος που τόσοι πολλοί «ευρωκράτες» φαίνονται τόσο ικανοποιημένοι με οτιδήποτε ευρωπαϊκό, που κατά τη γνώμη τους είναι το ίδιο με την ΕΕ. Είναι πάντα χρήσιμο να έχουμε κατά νου ότι η Ευρώπη είναι πολύ μεγαλύτερη από την ΕΕ. Αποτελείται από τη Ρωσική Ομοσπονδία δυτικά των Ουραλίων, την Ουκρανία, τη Λευκορωσία, τη Σερβία, την Αγγλία, τη Σκωτία και την Ουαλία, τη Νορβηγία, και για να είμαι ειλικρινής, την Τουρκία επίσης ( τό μέρος της που ανήκει στην Εὐρωπαϊκή ἤπειρο, τό λεγόμενο "Εὐρωπαϊκή Τουρκία". Ὅμως ἡ Τουρκία ΔΕΝ ἀνήκει στήν Εὐρώπη. Ἐπίσης ὁ ἀρθρογράφος ἔχει ξεχάσει τήν Γεωργία ) . Έτσι, σχεδόν 300 εκατομμύρια Ευρωπαίοι παραμένουν εκτός ΕΕ.
Ενώ μόλις πριν από τρεις δεκαετίες, τα κράτη μέλη της ΕΕ όπως η Γερμανία, η Ιταλία και η Γαλλία θεωρούνταν οικονομικές δυνάμεις, βασισμένες στη σταθερή γεωργία και την εξαιρετική μεταποιητική βιομηχανία, τώρα βρίσκονται σε πλήρη κατάρρευση. Η Ισπανία και η Πολωνία έχουν ενταχθεί στις τάξεις των σημαντικών βιομηχανικών χωρών, αλλά πουθενά εκτός από τη Γερμανία (31%) η μεταποίηση δεν αντιπροσωπεύει περισσότερο από περίπου το ένα τέταρτο του ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει ότι στην πραγματικότητα, το ΑΕΠ της ΕΕ είναι αρκετά μικρότερο, επειδή πολλά αποτελούνται από στατιστική χειραγώγηση. Τα περισσότερα μεμονωμένα ΑΕΠ της ΕΕ φαίνονται εντυπωσιακά λόγω των παρασιτικών κρατικών «εισοδημάτων» (φόροι και άλλες μορφές εκβιασμού) και των δαπανών. Όλες οι αποφάσεις σε αυτή τη σφαίρα λαμβάνονται από τους ανθρώπους που κυβερνούν την ΕΕ και τα κράτη μέλη της, που φαίνεται να έχουν την πρόθεση να επιφέρουν μια συνολική οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική αυτοκτονία. Είναι «ο πλανήτης» που θέλουν να σώσουν αυτοί οι άνθρωποι, παρά οι πληθυσμοί στους οποίους κυβερνούν.
Το να αποκαλούμε αυτό το καθεστώς «δημοκρατία» είναι στην πραγματικότητα προσβολή. Η δημοκρατία προϋποθέτει, μεταξύ άλλων, κράτος δικαίου, αμερόληπτη τήρηση του νόμου και της τάξης, δίκαιες και έντιμες εκλογές, ελευθερία του λόγου, ελευθερία οικονομικής δράσης και ελευθερία κινήσεων. Η δημοκρατία δεν είναι το είδος της «ανοιχτής κοινωνίας» όπου μόνο απατεώνες όπως ο George Soros μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς ποτέ να αναγκαστούν να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους.
Η αποκρουστική συχνότητα και επιμονή με την οποία οι ευρωπαίοι πολιτικοί αναφέρονται στη «δημοκρατία μας» είναι από μόνη της ένδειξη ότι μια τέτοια «δημοκρατία» δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση.
Όσον αφορά το ερώτημα πώς να οριστεί πολιτικά η ΕΕ, απαντάται καλύτερα μέσω μιας αναλογίας. Η πιο κοντινή αναλογία φαίνεται να είναι η προπολεμική ΕΣΣΔ, όταν η κυβέρνησή της αποτελούνταν από λαϊκούς επιτρόπους. Παρά τα όσα θέλει να προτείνει το επίθετο, αυτοί οι κομισάριοι διορίστηκαν δεν εκλέχθηκαν. Τα μέλη της κυβέρνησης της ΕΕ (η Επιτροπή της ΕΕ) ονομάζονται επίτροποι. ( καί αὐτοί διορίζονται ἐπίσης ) Η μόνη πραγματική πολιτική διαφορά μεταξύ της ΕΣΣΔ ( USSR) και της ΕΕΣΔ (EuSSR) είναι ότι η τελευταία δεν έχει παντοδύναμο αρχηγό κόμματος όπως ήταν ο Στάλιν στη Σοβιετική Ένωση.
Αυτό που εντυπωσιάζει κἀποιον όταν εξετάζει τα επαγγελματικά προσόντα των Επιτρόπων της ΕΕ είναι η απόλυτη ασχετοσύνη τους. Οι περισσότεροι έχουν κάποιο είδος πανεπιστημιακού πτυχίου, αλλά αυτό που σπούδασαν δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, ούτε είναι σε καμία περίπτωση χρήσιμο για την αντιμετώπιση των σημερινών πολιτικών ζητημάτων, τα οποία συχνά απαιτούν καλή κατανόηση των θεμάτων STEM (Επιστήμη, Τεχνολογία, Μηχανική, Μαθηματικά). Αντίθετα, οι περισσότεροι επίτροποι αποφοίτησαν στα νομικά, δημόσια διοίκηση, δημοσιογραφία ή πολιτικές επιστήμες. Αυτά τα θέματα δεν απαιτούν ιδιαίτερη ευφυΐα, διορατικότητα ή άλλες βασικές διανοητικές ιδιότητες. Δεν υπάρχει σχεδόν κανένας που να έχει σπουδάσει κάποιο από τα θέματα STEM. Ομολογουμένως, υπάρχει ο περιστασιακός γιατρός, αλλά το Great Covid Show έδειξε ότι οι περισσότεροι γιατροί δεν κατανοούν την ανθρώπινη υγεία και έχουν ελάχιστη κατανόηση της ιατρικής. Αυτό που ισχύει για την Επιτροπή της ΕΕ ισχύει για όλες τις κυβερνήσεις των κρατών μελών: οι θέσεις των υπουργικών συμβουλίων καλύπτονται κυρίως με δικηγόρους, δημοσιογράφους, πολιτικούς επιστήμονες και πτυχιούχους δημόσιας διοίκησης.
Είναι περίεργο πώς όλοι αυτοί οι αδαείς επίτροποι και υπουργοί του υπουργικού συμβουλίου λαμβάνουν επιζήμιες αποφάσεις; «Δύσκολα», θα έπρεπε να είναι η προφανής απάντηση. Άλλωστε, τους λείπει η γνώση, η μόρφωση, η ευφυΐα και η κοινή λογική για να αμφισβητήσουν το περιεχόμενο όλων εκείνων των χαρτιών και των εγγράφων που υπογράφουν με τόση επιμέλεια στα γραφεία τους. Ούτε είναι διανοητικά εξοπλισμένοι για να αμφισβητήσουν την εγκυρότητα προγραμμάτων όπως η Ατζέντα 2030 ή οι λεγόμενοι ΣΒΑ (Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης).
Ως εκ τούτου, οι Επίτροποι και οι υπουργοί του υπουργικού συμβουλίου δεν είναι τίποτα περισσότερο από είτε ανόητοι, ηλίθιοι ή άνθρωποι που η ακόρεστη δίψα τους για αναγνώριση και χρήματα τους κάνει να κάνουν οτιδήποτε.
Επιπλέον, οι επίτροποι και οι υπουργοί εξαρτώνται από πλήθη γραμματέων, συμβούλων και δημοσίων υπαλλήλων. Με ετήσιο κόστος περίπου οκτώ δισεκατομμυρίων ευρώ, περίπου 40.000 από αυτά απασχολούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και σταθμεύουν στις Βρυξέλλες, το Λουξεμβούργο και το Στρασβούργο. Όπως μπορεί κανείς να δει στην ασυναγώνιστη αγγλική κωμική σειρά Yes Ministry και τη συνέχειά της Yes Premier (1980-1988), οι υπουργοί του υπουργικού συμβουλίου εξαρτώνται πλήρως από τους βοηθούς τους.
Ωστόσο, ενώ κάποτε αυτοί οι βοηθοί θα είχαν τουλάχιστον καλή γνώση βασικών θεμάτων, ασφαλώς σχετικά με τους τομείς με τους οποίους έπρεπε να ασχοληθούν τα υπουργεία τους, σήμερα αυτοί οι ίδιοι οι βοηθοί είναι του ίδιου διανοητικού διαμετρήματος με τους υπουργούς τους. Σύμφωνα με τις συνολικές ευρωπαϊκές στατιστικές, η συντριπτική πλειονότητα δεν έχει την παραμικρή έννοια των θεμάτων STEM (Επιστήμη, Τεχνολογία, Μηχανική, Μαθηματικά).Ούτε είναι πιθανό αυτή η κατάσταση να αλλάξει δραστικά σύντομα.
Στα περισσότερα κράτη της ΕΕ, οι μαθητές STEM αποτελούν μια μικρή μειοψηφία, εκτός από τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ελλάδα. Σε παγκόσμιο επίπεδο, μόνο η Γερμανία και η Γαλλία πλησιάζουν ακόμη και τα ποσοστά των ηγετών σε αυτόν τον τομέα όπως η Κίνα, η Ρωσία και η Ινδία. Από την άλλη πλευρά, τα μέσα ποσοστά των ατόμων με πραγματικά ολοκληρωμένη ακαδημαϊκή εκπαίδευση (MA και PhD) στην ηλικιακή ομάδα 25 έως 64 ετών κυμαίνονται περίπου μεταξύ 15% και λίγο πάνω από 20%. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών σε οτιδήποτε άλλο εκτός από θέματα STEM, εκτός από τη Γερμανία και τη Γαλλία. Στατιστικά, τα περισσότερα από αυτά τα άτομα με πανεπιστημιακή μόρφωση θεωρούν τους εαυτούς τους «προοδευτικούς» και είναι από τους πιο ενθουσιώδεις υποστηρικτές του αριστερού αυταρχισμού που ενσωματώνεται στους SDGs ( Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης) και στην Ατζέντα 2030.
Ίσως έχουμε εδώ μια εύλογη εξήγηση για την καθαρή βλακεία των κυβερνητικών διαταγμάτων και αποφάσεων σε όλη την ΕΕ. Οι περισσότεροι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ειδήμονες και δημόσια πρόσωπα δεν έχουν καμία ιδέα και καταπίνουν με λαχτάρα όλες τις ανοησίες σχετικά με την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή, καθώς και την τρέλα που ξύπνησε και τους τρανς. Ίσως αυτή η δημοτικότητα μεταξύ ενός μέρους των ταχέως γερασμένων «προοδευτικών» αστικών ελίτ ήταν ένα κίνητρο για τους ευρωκράτες να αυξήσουν τους δικούς τους μισθούς κατά 15% σε μόλις δύο χρόνια (2022-2024). Η πρόεδρος της Επιτροπής Ursula von der Leyen ( ἡ μέδουσα ) εισπράττει ετησίως περίπου μισό εκατομμύριο ευρώ. Άλλοι επίτροποι λαμβάνουν κατά μέσο όρο περίπου 1.500 ευρώ την ημέρα «εργασίας».
Γίνεται ολοένα και πιο προφανές ότι όλο και περισσότεροι πολίτες της ΕΕ αισθάνονται προδομένοι και εγκλωβισμένοι από το καθεστώς. Παρά τη μαζική χειραγώγηση των ψήφων, το γερμανικό κόμμα AfD συγκεντρώνει τακτικά τουλάχιστον το ένα τρίτο των ψήφων στις περιφερειακές εκλογές, το αυστριακό FPÖ έγινε πρόσφατα το μεγαλύτερο κόμμα και στη Γαλλία (Rassemblement National) και στην Ολλανδία (Forum voor Democratie) μπορεί κανείς να δει συγκρίσιμα πρωτοφανής. Στην Ιταλία, οι δεξιοί εθνικιστές υπό τη Giorgia Meloni είναι στην κυβέρνηση, ενώ στην Ισπανία (VOX), την Πορτογαλία (Chega), την Ελλάδα (ἐδῶ νά φανταστοῦμε πώς ἐννοεῖ τά κόμματα Βελόπουλου, Νατσιό καί Λατινοπούλου μέ 9,3% , 4,4% καί 3,04% ) και αλλού, η αντίσταση ενάντια στους πολιτικά ορθούς εξουσιαστές της ΕΕ είναι εδώ και πολύ καιρό σημαντική.
Είναι ιδιαίτερα μεταξύ των μη προνομιούχων αστικών μεσαίων και κατώτερων στρωμάτων και των αγροτών (τους σημερινούς κουλάκους) που αυτά τα κινήματα βρίσκουν πολλούς υποστηρικτές. Καθώς και ανάμεσα σε αυξανόμενους αριθμούς νέων ανθρώπων υψηλής μόρφωσης που βλέπουν το μέλλον τους να καταστρέφεται από την EuSSR.
Σε μια προσπάθεια να σταματήσει την ανάπτυξη όλων αυτών των μετριοπαθών δεξιών κινημάτων, η λογοκρισία γίνεται όλο και πιο αυστηρή μέρα με τη μέρα. Ταυτόχρονα, ευρύ φάσμα δικαστικών διαδικασιών ασκείται εναντίον δημοφιλών δεξιών πολιτικών στη Γερμανία, την Αυστρία, την Ολλανδία, τη Γαλλία και την Ιταλία.
Όσο πιο πολύ σκληραίνουν οι μέθοδοι καταστολής, τόσο ισχυρότερα οι ευρωκράτες της EuSSR και τα διεφθαρμένα συστημικά μέσα ενημέρωσης, με την υποστήριξη λίμπεραλ και σοσιαλδημοκρατικών «ελίτ», ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται τη «δημοκρατία» και τις «δημοκρατικές αξίες». Φοβάμαι ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους ευρωκράτες πιστεύουν ειλικρινά ότι βρίσκονται στο τιμόνι ενός δημοκρατικού συστήματος και ότι οι αποφάσεις τους είναι πολιτικά και ηθικά άψογες.
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι η ΕΕ είναι σαν ένας ετοιμοθάνατος γίγαντας. Όπως ο Gulliver που δένεται στο έδαφος από τους λιλιπούτειους, η ΕΕ, όντας το απομεινάρι μιας τρομερής ηπείρου που κάποτε ήταν μια τρομερή ήπειρος χωρίς την οποία ο σύγχρονος πολιτισμός θα ήταν αδιανόητος, έχει ακινητοποιηθεί από τις μοιραίες αποφάσεις των ηγεμόνων της. Αμέτρητοι σύγχρονοι λιλιπούτειοι, οι περισσότεροι από τους οποίους κατάγονται από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή, γλεντούν με κάτι που δεν είναι ακόμη πτώμα. Ταυτόχρονα, στήνουν ανεμόμυλους και ηλιακά πάρκα στην κοιλιά και τα πόδια του γίγαντα. Έχουν κάνει επίσης επιδρομές στα ράφια του, αλλά απλά δεν μπορούν να αποκρυπτογραφήσουν τι υπάρχει στα βιβλία.
Αυτός ο μισοπεθαμένος γίγαντας αποκαλείται «δημοκρατία» από όλους τους ευρωκράτες και τους συντρόφους και τα τσιράκια τους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο μακριά από την πραγματικότητα που τώρα θέλουν να ξεκινήσουν έναν πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Λοιπόν, αυτό θα επιταχύνει μόνο την οριστική κατάρρευση της ΕΕ, η οποία φαίνεται ούτως ή άλλως αναπόφευκτη.
Ἀπό : arktos.com
Δέν ἔχω νά προσθέσω κάτι παραπάνω ἀφοῦ ἡ ἄποψίς μου ἐπί τοῦ θέματος εἶναι ταυτόσημος καί ἔχει ἐκφραστεῖ πολλάκις. Τά χάλια τῆς Εὐρώπης φυσικά καί δέν εἶναι τυχαῖα καί αὐτό τό καταλαβαίνουν ὅλο καί περισσόετροι Εὑρωπαῖοι πολίτες. Ποιό θά εἶναι τό ἀποτέλεσμα τοῦ ἐπικειμένου θανάτου τῆς Ε.Ε. ; Δέν εἶναι καί τόσο δύκολο νά τό "προφητέψῃ " κανείς. Ἡ Ἀξία τοῦ Πολυπολικοῦ κόσμου θά κερδίσῃ καί τήν Εὐρωπαϊκή Δύσιν, ἄν δέν τό ἔχει κάνει ἤδη...
Ἡ Πελασγικἠ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου