Εἰρήνη κι᾿ Εὐδοκία ἡ Αἰωνία Λαχτάρα τοῦ Ἀνθρωπίνου Γένους

φωτό

Είς τὴν εἰδυλλιακὴν διήγησιν τῆς Γεννήσεως, ὅπως μᾶς τὴν μεταδίδει ἡ Γραφή, ὑπάρχει ἕνα ὑπερβατικὸν «ἐπεισόδιον»,μέ δραματικῶς γήϊνον νόημα. Ἡμπορεῖ κανεὶς ν᾿ ἀμφισβητήση
τὴν μορφὴν του - ἂν εἶναι ἄπιστος. Τὸ βαθύτερον ὅμως περιεχόμενόν του εἶναι ἱερὸν δι᾿ ὅλους τοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς ἀπίστους, ποὺ σφαδάζουν ἐπάνω εἰς τὸν φλοιὸν τοῦ πλανήτου αὐτοῦ. 

Οἱ ποιμένες, - λέγει ὁ Εὐαγγελιστής - ἀγραυλοῦσαν τὴν νύκτα ἐκείνην. Ὁπότε ἐνεφανίσθη ἐνώπιόν των πάμφωτος ἄγγελος Κυρίου καὶ τοὺς ἀνεκοίνωσε τὴν καλὴν εἴδησιν τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος. Καὶ ἀμέσως κατόπιν προέβαλε σὺν τῷ ἀγγέλῳ πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίου αἰνούντων τὸν Θεὸν καὶ λεγόντων : «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἔν ἀνθρώποις εὐδοκία». 

 Εἰς τὰς δύο αὐτὰς λέξεις, τὴν «εἰρήνην» καὶ τὴν «εὐδοκίαν» (τὴν ἀγαθὴν προαίρεσιν, τήν καλὴν θέλησιν, τὴν φιλαλληλίαν) συνοψίζεται ἡ αἰωνία λαχτάρα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καὶ ἡ πεμπτουσία τῆς διδασκαλίας τοῦ ᾿Ιησοῦ. Οὔτε φιλοσοφικόν, οὔτε θεολογικὸν σύστημα ἦλθε νὰ προσφέρῃ εἰς τοὺς ἀνθρώπους ὁ ἱδρυτὴς τοῦ χριστιανισμοῦ, Κανόνα ζωῆς πρακτικὸν τοὺς ὑπέδειξε. 

Δύο χιλιετηρίδες ἔχουν παρέλθη ἀπὸ τότε. Καὶ διερωτῶνται πάντοτε οἱ μελετηταὶ τοῦ μοναδικοῦ αὐτοῦ εἰς ἐλκυστικότητα μηνύματος τῆς «εἰρήνης» καὶ τῆς εύδοκίας» : Τί ἧτο; Ἧτο ἔκφρασις τοῦ αἰσθήματος τῆς φυγῆς, ποὺ δὲν ἔλειψε πὸτὲ ἀπό τοὺς ἀνθρώπους ; Ἦτο ἕνα αἰσθητικὸν ὄνειρον μὲ τὴν συναίσθησιν τοῦ ἀνεφίκτου; Ἤ ἦτο ἡ ἐλπὶς μιᾶς τελειώσεως, ποὺ ἡμπορεῖ κάποτε νὰ καταστῇ πραγματικότης;

 Πιθανότατα εἶναι καὶ τὰ τρία: καὶ φυγὴ καὶ ὄνειρον καὶ ἐλπὶς, Δι᾿ αὐτὸ καὶ μολονότι ἀπὸ τότε δὲν ἔγινε καμμία οὐσιώδης μεταβολὴ εἰς τα ἀνθρὼπινα πράγματα, ὁ χριστιανισμὸς ἐξακολουθεῖ ὡς μήνυμα νὰ θερμαίνῃ τὰς καρδίας μεγάλου μέρους τῶν θνητῶν καὶ νὰ διατηρῇ τὴν δύναμίν του, ἐν μέσῳ τῶν ἀνέμων τοῦ σκεπτικισμοῦ.

 Αἱ γενεαὶ ἔρχονται καὶ παρέρχονται. Καὶ μένει πάντα εἰς τὰ ἀνθρώπινα πλάσματα ἡ προσδοκία ὅτι ϑὰ ἔλθῃ κάποτε ἡ ὥρα, ὁπότε ἡ σκληρότης καὶ ἡ πικρία τῆς καϑημερινῆς ζωῆς ϑὰ ἐκλείψουν, τὰ ξίφη θὰ γίνουν ἄροτρα καὶ οἱ λύκοι θὰ παίζουν μὲ τὰ πρόβατα. Ἡ λαχτάρα τῆς «εἰρήνης» καὶ τῆς «εὐδοκίας» δέν θὰ ἐγκαταλείψῃ ποτὲ τὰ στήθη τῶν ἀνθρώπων.

( Ἐφημερίς " ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" τοῦ Πάνου Β. Κόκκα. Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 1955.  ἐδῶ στήν ψηφιακή της μορφή ) 

Χρόνια Πολλά ! 

Ἡ Πελασγική