Τί συμβαίνει μέ τά μπλάκ-ἄουτ σέ χῶρες τῆς Εὐρώπης ;

 Η Ισπανία και η Πορτογαλία έχουν παραλύσει από μια εκτεταμένη διακοπή ρεύματος σήμερα

Μια τεράστια διακοπή ρεύματος έπληξε την Ισπανία και την Πορτογαλία γύρω στο μεσημέρι της Δευτέρας, παραλύοντας τα μέσα μαζικής μεταφοράς και καθυστερώντας τις πτήσεις. Η αιτία του μπλακάουτ δεν έχει επίσημα προσδιοριστεί, αν και ένας φορέας εκμετάλλευσης δικτύου της ΕΕ ανέφερε ένα «σπάνιο ατμοσφαιρικό φαινόμενο» ως πιθανό παράγοντα.

Οι κυβερνήσεις των δύο χωρών της ΕΕ έχουν συγκαλέσει έκτακτες συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου μετά τη διακοπή λειτουργίας, η οποία επηρέασε επίσης για λίγο τμήματα της Γαλλίας.

Στην Ισπανία, καταγράφηκαν μπλακ άουτ στη Σεβίλλη, τη Βαρκελώνη και την Παμπλόνα, με επιπλέον διακοπές στη Βαλένθια. Τα δρομολόγια του μετρό στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη ανεστάλησαν, αναγκάζοντας τους επιβάτες να εκκενώσουν τα τρένα. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι τηλεφωνικές γραμμές διακόπηκαν σε μεγάλο μέρος της Ισπανίας και το κύριο αεροδρόμιο της Μαδρίτης έμεινε χωρίς ρεύμα.

Εκατοντάδες άνθρωποι βγήκαν έξω από κτίρια γραφείων στους δρόμους της Μαδρίτης και υπήρχε έντονη αστυνομική παρουσία γύρω από βασικά κτίρια, κατευθύνοντας την κυκλοφορία και περιπολώντας τα κεντρικά αίθρια με φώτα, σύμφωνα με το Reuters, επικαλούμενο μάρτυρες.

Η Πορτογαλία και τμήματα της νότιας Γαλλίας ανέφεραν επίσης πτώσεις δικτύου, σύμφωνα με τοπικά μέσα ενημέρωσης.

Ο εθνικός φορέας εκμετάλλευσης δικτύου της Ισπανίας είπε ότι ένα «μεγάλο περιστατικό» στο σύστημα μεταφοράς ενέργειας μπορεί να προκάλεσε το μπλακ άουτ. Οι εταιρείες ηλεκτρικής ενέργειας δήλωσαν ότι εργάζονται για την αποκατάσταση των υπηρεσιών το συντομότερο δυνατό.

Ο πορτογαλικός φορέας εκμετάλλευσης δικτύου, Redes Energeticas Nacionais (REN), δήλωσε ότι ένα «σπάνιο ατμοσφαιρικό φαινόμενο» πάνω από την Ισπανία, που προκλήθηκε από «ακραίες διακυμάνσεις θερμοκρασίας», μπορεί να προκάλεσε το τεράστιο μπλακ άουτ.

Η REN πρόσθεσε ότι είναι ακόμη πολύ νωρίς για να καθοριστεί πότε θα αποκατασταθεί πλήρως η τροφοδοσία.

«Αυτή τη στιγμή, είναι ακόμα αδύνατο να προβλεφθεί πότε θα ομαλοποιηθεί η κατάσταση», ανέφερε σε ανακοίνωσή της, προσθέτοντας ότι έχει «διαθέσει όλους τους πόρους» για την επίλυση της διακοπής, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο.

Η πρόεδρος της περιφερειακής κυβέρνησης της Μαδρίτης, Isabel Diaz Ayuso ζήτησε από τον Ισπανό πρωθυπουργό Pedro Sanchez να εξουσιοδοτήσει τη χρήση του στρατού εάν χρειαστεί.

«Ζητάμε από την εθνική κυβέρνηση να ενεργοποιήσει το Σχέδιο 3, ώστε ο Στρατός να μπορεί να διατηρήσει την τάξη, αν χρειαστεί», είπε.

Ο Sanchez έκανε ένα ταξίδι έκτακτης ανάγκης στα κεντρικά γραφεία της Red Electrica, του εθνικού φορέα εκμετάλλευσης του δικτύου, καθώς οι αξιωματούχοι εργάζονται για να επιλύσουν γρήγορα τη διακοπή.

Μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου, ο Διευθύνων Σύμβουλος της Red Electrica, Eduardo Prieto, είπε ότι η επιχείρηση για την αποκατάσταση της ηλεκτροδότησης μπορεί να διαρκέσει «από 6 έως 10 ώρες».

Η ανώτερη αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Teresa Ribera είπε στο ισπανικό Radio 5 ότι δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής στοιχεία ότι το μπλακ άουτ προκλήθηκε από σκόπιμη ενέργεια, όπως δολιοφθορά ή κυβερνοεπίθεση.

Ἀπό : swentr.site

φωτό

Τί ἔγινε ; Λές νά περάσαμε στήν Ζώνη τοῦ Λυκόφωτος ; Περίεργα πράγματα συμβαἰνουν. Καί γιατί ἄρα γε σ᾿αὐτές τίς δύο συγκεκριμένες χώρες ; Θά μποροῦσε νά σημαίνει κάτι αὐτό ; Ἤ τό : «σπάνιο ατμοσφαιρικό φαινόμενο» πάνω από την Ισπανία, που προκλήθηκε από «ακραίες διακυμάνσεις θερμοκρασίας» εἶναι ἡ ...αἰτία ; 

Καί ἡ νύξη γιά ἐπέμβασιν τοῦ Στρατοῦ ; 

Περίεργα, πολύ περίεργα πράγματα... Καί γίνονται ἀκόμη πιό περίεργα ὅταν αὐτό εἶχε συμβεῖ πρό 2 μηνῶν στήν ἄλλη πλευρά τοῦ Ἀτλαντικοῦ, σέ Ὀνδοῦρα καἰ Χιλή . Στήν Ὀνδοῦρα « ...ακόμη συλλέγονται πληροφορίες για να βρεθεί η αιτία της βλάβης...» 

Ἡ Πελασγική 

Γιατί ὁ ἡττημένος Ζελένσκυ θέτει ὅρους ;

 Οι ειρηνευτικοί όροι της Ουκρανίας που υποστηρίζονται από την Ευρώπη μυρίζουν «δολιοφθορά» και φαινομενικά προσανατολίζονται «προς τη συνέχιση της σύγκρουσης στο άμεσο μέλλον», δήλωσε στο Sputnik ο συνταξιούχος αντισυνταγματάρχης Earl Rasmussen και βετεράνος διεθνής σύμβουλος.

Το ουκρανικό σχέδιο δεν είναι μόνο «σε έναν διαφορετικό κόσμο», αλλά ουσιαστικά δεν είναι καν μια πραγματική πρόταση ειρήνης, που βασικά απαιτεί «μια άνευ όρων παράδοση της Ρωσίας», είπε ο Rasmussen .

Οι όροι της Ουκρανίας περιλαμβάνουν απαιτήσεις για επιστροφή όλων των εδαφών, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας, απεριόριστη ανάπτυξη του στρατιωτικού-βιομηχανικού της συγκροτήματος, ελευθερία ένταξης στο ΝΑΤΟ ή οποιαδήποτε άλλη διεθνή συμμαχία και εγγυήσεις ασφαλείας των ΗΠΑ.

"Αυτό είναι εντελώς μη ρεαλιστικό. Η Ρωσία ούτε για αστείο δεν θα το εκλάμβανε. Συνήθως ο ηττημένος δεν μπορεί να υπαγορεύσει τους όρους ειρήνης, και αυτό ουσιαστικά συμβαίνει εδώ", τόνισε ο Rasmussen . «Είναι χάσιμο χρόνου ακόμη και να συζητήσουμε αυτήν την πρόταση».

 Ἀπό : sputnikglobe.com

«Το γραφείο Τύπου της Υπηρεσίας Εξωτερικών Πληροφοριών της Ρωσίας αναφέρει ότι, σύμφωνα με πληροφορίες που έλαβε η SVR, οι νεοσύστατοι Ευρωπαίοι πολεμοκάπηλοι ξεκινούν μια εκστρατεία για να υπονομεύσουν τις ειρηνευτικές προσπάθειες του Προέδρου Τραμπ»  Οι Ευρωπαίοι πολεμοκάπηλοι υπονομεύουν τις ειρηνευτικές προσπάθειες του Τραμπ (φωτό)

Ἡ ἁπλούστατη ἀπάντησις στό «γιατί ἕνας ἡττημένος μπορεῖ νά ἔχει τέτοιο ἀπύθμενο θράσος», εἶναι : οἱ «γερές πλάτες». Καί ἴσως αὐτό νά εἶχε κάποια ἀξία ὅταν ὁ Μπάϊντεν ἦταν ἀκόμη κυβέρνησις στίς ΗΠΑ, τώρα ὅμως ὄχι δέν ἔχει καμμία ἀξία,ἀλλά μοιάζει τόσο τρελλό, μά καθόλου ἀστεῖο ἀφοῦ τά λυκόρνια ἔχουν χάσει κάθε ἐπαφή μέ τήν πραγματικότητα καί προφανῶς ὁδηγούμενοι ἀπό τό ἄμετρον μῖσος τους γιά τήν Ῥωσσία, σκοπεύουν νά θυσιάσουν καί τόν τελευταῖο Οὐκρανό. Τόν Ζελένσκυ...

Ἡ Πελασγική

Ἕνας ἀκόμη παπικός ἐγκληματίας πέρασε στήν Ἱστορία

φωτό

 « ...καὶ ἤκουσαν ἐκ τῶν Φαρισαίων ταῦτα οἱ ὄντες μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ ἡμεῖς τυφλοί ἐσμεν;

 εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· εἰ τυφλοὶ ἦτε, οὐκ ἂν εἴχετε ἁμαρτίαν· νῦν δὲ λέγετε ὅτι βλέπομεν· ἡ οὖν ἁμαρτία ὑμῶν μένει.» (Κατά Ιωάννη κεφ. 9, ἐδάφ. 40-41.)

Δῆλα δή :

   Και ήκουσαν αυτά μερικοί από τους Φαρισαίους, που έτυχε να βρίσκονται κοντά του, και του είπαν· “μήπως είμεθα και ημείς τυφλοί πνευματικώς;”

Τους είπε δε ο Ιησούς· “εάν ήσαστε τυφλοί και δεν εγνωρίζατε τας Γραφάς, δεν θα είχατε αμαρτίαν. Τωρα όμως λέγετε ότι· Γνωρίζομεν τας Γραφάς και βλέπομεν. Δια τούτο η αμαρτία σας μένει ασυγχώρητος, επειδή γίνεται με επίγνωσιν”.» 

Γράφει ὁ Michael Hoffman

Θα ήταν ωραίο να μπορούσαμε να συμμετάσχουμε στη χορωδία των hosannas που προσφέρεται τώρα για τον Jorge Bergoglio («Πάπας Φραγκίσκος») σε όλο το φάσμα της Αριστεράς και της Δεξιάς — ο «Πάπας των φτωχών» και ούτω καθεξής.

Αλίμονο, δεν μπορώ. Ο φάκελος των εγκλημάτων του παρουσιάστηκε αναλυτικά από μελετητές πριν από λιγότερο από ένα χρόνο ανήμερα του Αγίου Αθανασίου. Είναι ένα ισχυρό αντίδοτο στους πανηγυρικούς που πλημμυρίζουν τα ερτζιανά και το χαρτί εφημερίδων σήμερα.

Αυτό είναι υποχρεωτικό για διάβασμα:

«Ζητήστε τήν παραίτηση του Πάπα Φραγκίσκου» 

Ωστόσο, υπάρχει ένα πρόβλημα με το κατηγορητήριο, και είναι γνωστό, η αμνησία .

Στο βαθμό που η «Κλήση για την Παραίτηση του Πάπα Φραγκίσκου» προχώρησε αξιέπαινα στα τεκμηριωμένα στοιχεία της που καταστρέφουν την άδικη φήμη του Φραγκίσκου ως καλού ποντίφικα , διαπράττει το αμάρτημα της παράλειψης.

Ανάμνηση της ιεροσυλίας της Ασίζης Ι

Για παράδειγμα, ο φάκελος ξεχνά τα αδικήματα κατά του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού από τον Πάπα «Άγιο» Ιωάννη Παύλο Β΄, στο βλέμμα του οποίου σημειώθηκε ασυνείδητα ένας κατακλυσμός αρπαγών σε παιδιά, καθώς και η απαίσια γνωστοποίηση της απόκρυφης θεολογίας της Αναγέννησης, την οποία αναβίωσε στην Ασίζη κατά την παραβίαση του 1986 στην Ασίζη .

Η Prisca theologia ( είναι το δόγμα που υποστηρίζει ότι υπάρχει μια ενιαία, αληθινή θεολογία, η οποία διασχίζει όλες τις θρησκείες και η οποία δόθηκε από τον Θεό στον άνθρωπο στην αρχαιότητα...ΕΔΩ )  κατέκτησε το παπικό οίκο στην πρώιμη Αναγέννηση και δεν έχει ποτέ εξαλειφθεί. Εμφανίστηκε πλήρως στον θρησκευτικό συγκρητισμό που υποστήριξε ο Ιωάννης Παύλος Β' .

Όσοι φαντάζονται ότι ο Φραγκίσκος ήταν μια άνευ προηγουμένου ανωμαλία που εκτοξεύτηκε σαν μετεωρίτης από τον Άδη στον παπικό αξίωμα και την Εκκλησία, είναι καταδικασμένοι να πέφτουν θύματα από τον επόμενο ποντίφικα . Αυτό είναι το μοιραίο ελάττωμα της κριτικής της Δεξιάς στον παπισμό του Φραγκίσκου .

Μια απόκρυφη παράδοση ξεκίνησε μέσα στην Εκκλησία το 1450 στη Σύνοδο της Φλωρεντίας με τη βάπτιση του απόκρυφου Πλήθωνα του Γεμιστού, που εκτόξευσε τη νεοπλατωνική ερμητική θεουργία στην Εκκλησία. ( ...απέρριψε τον Χριστιανισμό υπέρ της επιστροφής στη λατρεία των κλασικών ελληνικών θεών , αναμεμειγμένη με την αρχαία σοφία βασισμένη στον Ζωροάστρη και τους Μάγους ἐδῶ )   Ο Πάπας Φραγκίσκος ήταν παραδοσιακός αν γνωρίζουμε τη ρεβιζιονιστική εκκλησιαστική ιστορία, καθώς ήταν ο πιστός γιος μιας σχεδόν 600χρονης αποκρυφιστικής κληρονομιάς. Αυτό τεκμηριώνεται στην Απόκρυφη Αναγεννησιακή Εκκλησία της Ρώμης .

Απόκρυφη Αναγεννησιακή Εκκλησία της Ρώμης

Η Καθολική Εκκλησία της αυθεντικής ευαγγελικής παράδοσης ξεκίνησε το 33 μ.Χ. και δεν έχει τίποτα κοινό με τη ληστρική Εκκλησία που άρχισε να αναδύεται κατά τη διάρκεια των παπικών της Αναγέννησης.

Στη μελέτη μου, « Αυτο-δολιοφθορά από τους συντηρητικούς κριτικούς του Φραγκίσκου », παρακολουθώ τις συνδέσεις μεταξύ των επαναστατών παπών - του Αγίου Παύλου ΣΤ', του «Άγιου» Ιωάννη Παύλου Β' Βενέδικτου ΙΣΤ' - και του Μακιαβελικού φορέα αλλαγής που προήλθε από τη διείσδυση των τελευταίων έξι αιώνων.

Στην εισαγωγή μου σε αυτή τη μελέτη έγραψα:

«Η… θανατηφόρα αδυναμία είναι η υπόθεση της ορθοδοξίας του επαναστατικού τρίου των παραγόντων αλλαγής και των διευκολυντών της παιδικής παρενόχλησης που προηγήθηκαν του Φραγκίσκου: Πάπες Βενέδικτος XVI, Ιωάννης Παύλος Β΄ και Παύλος VI. Τα εγκλήματα και οι αιρέσεις τους καταγράφονται… Επιπλέον, η ζωτικής σημασίας ιστορία της αναγεννησιακής κρίσης πρέπει να προηγηθεί … ».

Δολοφονήθηκε ο Φραγκίσκος ;

Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Α' σκόπευε να μεταρρυθμίσει την Τράπεζα του Βατικανού. Πιθανότατα δολοφονήθηκε . Μήπως την ίδια τύχη είχε και ο πονηρός Φραγκίσκος, ο οποίος έζησε περισσότερο για  την χρησιμότητά του για την Κρυπτοκρατία; Αν είχε παραιτηθεί όπως ο Ratzinger (Βενέδικτος XVI) μπορεί να είχε γλιτώσει. Ο θάνατός του τη Δευτέρα του Πάσχα φωτίζει την αύρα του «αγίου».

Ένα μαξιλάρι στο πρόσωπό του, ίσως; Μην υποτιμάτε ποτέ την εγκληματικότητα του Βατικανού. Λέγεται ότι ο Στάλιν εστάλη βιαστικά με αυτό το μέσο και ίσως ο Φραγκίσκος πήγε στο αιώνιο πεπρωμένο του με παρόμοιο τρόπο. Σκόπευε εγωιστικά να συνεχίσει να κυβερνά ως ένας εξασθενημένος, σωματώδης, μειωμένος 88χρονος, κάτι που θα έβλαπτε την ικανότητα του εκκλησιαστικού συνδικάτου του εγκλήματος να λειτουργεί άρτια.

Ο Φραγκίσκος, ο πρώτος Ιησουίτης Πάπας στην ιστορία, απεχθανόταν τον Καθολικισμό.

Σχεδόν οπουδήποτε οι Καθολικοί γέμιζαν τις εκκλησίες προσφέροντας μια παραδοσιακή λατινική Λειτουργία ή όπου τα σχολεία ήταν γεμάτα με ένστολα παιδιά που παρευρέθηκαν σε εκείνη τη Λειτουργία και γίνονταν προσκυνήματα με χιλιάδες παραδοσιακούς νέους, όπως στο Παρίσι, ο Φραγκίσκος και τα τσιράκια του τους απαγόρευσαν, τους εμπόδισαν ή τους παρενόχλησαν . Επέβαλε σημαντικούς περιορισμούς κυρίως μέσω του « motu proprio » του 2021 (με δική του πρωτοβουλία), με τίτλο Traditionis Custodes, και σε επακόλουθες πράξεις τυραννικής καταστολής.

Παρακάτω είναι μια περίληψη των βασικών περιορισμών του:

Απαιτήσεις για Έγκριση Επισκοπής :

Οι επίσκοποι πρέπει να εξουσιοδοτήσουν τους εορτασμούς της Λατινικής Λειτουργίας στις επισκοπές τους, αντιστρέφοντας την πολιτική του Πάπα Βενέδικτου XVI του 2007 ( Summorum Pontificum ), που επέτρεπε στους ιερείς να τελούν τη Λατινική Λειτουργία χωρίς να χρειάζονται τέτοια άδεια.

Οι επίσκοποι καλούνται να συμβουλευτούν το Βατικανό πριν χορηγήσουν άδειες, ιδιαίτερα για ιερείς που χειροτονήθηκαν μετά τις 16 Ιουλίου 2021, οι οποίοι επιθυμούν να κάνουν τη Λειτουργία.

Περιορισμοί στις τοποθεσίες :

Η σεβάσμια Λειτουργία απαγορεύτηκε γενικά από τον Πάπα σε κανονικές ενοριακές εκκλησίες, εκτός εάν δεν υπάρχει διαθέσιμη εναλλακτική τοποθεσία, και ακόμη και τότε, απαιτείται έγκριση από το Βατικανό μέσω του Δικαστρίου Θείας Λατρείας και Πειθαρχίας των Μυστηρίων.

Οι εγκεκριμένες ομάδες Λειτουργίας πρέπει να χρησιμοποιούν εναλλακτικούς χώρους που ορίζονται από τον επίσκοπο και αυτές οι Ακολουθίες δεν μπορούν να καταχωρηθούν στα προγράμματα της ενοριακής Λειτουργίας.

Όρια για νέες ομάδες και ιερείς :

Απαγορεύεται στους επισκόπους να εξουσιοδοτήσουν το σχηματισμό νέων λατινικών ομάδων μαζών εντός των επισκοπών τους.

Οι νεοχειροτονημένοι ιερείς πρέπει να ζητήσουν ρητή άδεια από τον επίσκοπό τους, ο οποίος πρέπει πρώτα να λάβει άδεια από το Βατικανό, για να γιορτάσουν τη λατινική τελετή.

Περιορισμοί στα Μυστήρια :

Τον Δεκέμβριο του 2021, το Βατικανό διευκρίνισε ότι ορισμένα μυστήρια, όπως οι ιερατικές χειροτονίες και οι επιβεβαιώσεις, δεν μπορούν να τελούνται σύμφωνα με την ιεροτελεστία πριν από το Βατικανό II.

Επίβλεψη και επιβολή του Βατικανού :

Η Διεύθυνση Θείας Λατρείας, με επικεφαλής τον Επίτροπο («Καρδινάλιο») Arthur Roche, έχει πλήρη εξουσία να αξιολογεί και να εγκρίνει αιτήματα για την παλιά Λειτουργία, διασφαλίζοντας την αυστηρή τήρηση των Traditionis Custodes .( Φύλακες της Παράδοσης ) 

Τον Φεβρουάριο του 2023, ο Πάπας Φραγκίσκος επιβεβαίωσε εκ νέου ότι οι επίσκοποι δεν μπορούν να χορηγούν εκπτώσεις χωρίς την έγκρισή του, αντιμετωπίζοντας τις προσπάθειες ορισμένων επισκόπων να παρακάμψουν τους περιορισμούς.

Ο Φραγκίσκος ήταν ένας άλλος ποντίφικας που έκανε βόλτα στο φέρετρο και φέρνοντας την υποτιθέμενη Εκκλησία του Χριστού σε απόλυτη ήττα . Ο παπισμός από την Αναγέννηση ήταν η κακοτυχία της Εκκλησίας.

ἀπό : michaelhoffman.substack.com

Αὐτόν τόν ἔκλαψαν ἀπό τήν πρώτη θέσιν γιά νά φαίνονται καλά ποῦ ἀνήκουν, ὅλοι οἱ κλόουν τῆς Ε.Ε. Λογικό νά θέλουν δίπλα τους τήν μαριονέτα τους τό Ζελένσκυ. Ὁ Τράμπ βρισκόταν πολύ μακρύτερά τους. 

Ο πρόεδρος της Εσθονίας Alar Karis ήταν στα αριστερά της Melania και ο Φινλανδός Alexander Stubb στα δεξιά του Trump

Καί σίγουρα αὐτοί πού κανόνισαν τό ποῦ θά κάθονταν οἱ ἡγέτες, ἤξεραν γιατί ἔβαλαν ἐκ δεξιῶν καί εὐωνύμων τοῦ Ἀμερικανοῦ Προέδρου καί τῆς συζύγου του Μελάνια, δύο διαβόλους ( φανατικούς ὑποστηρικτές τοῦ Ζελένσκυ - Ἐσθονό καί Φιλανδό. ἐδῶ) . Ἴσως νά μήν ἤθελε νά πάῃ καθόλου στήν κηδεία ὁ Τράμπ,ἀλλά ἄς ὄψεται ὁ καθολικός κόσμος.

Ἄ, ἦταν καί ἡ βαρυπενθοῦσα σύζυγος Μητσοτάκη ἐκεῖ, ἀλλοίμονο...

φωτό

Τόν "τίμησαν" ἅπαντες. Ἅπαντες ; ΟΧΙ. Ὁ Ποῦτιν δέν ἦταν ἐκεῖ...

Ἡ Πελασγική

Τό παράδοξον μίας θανατηφόρας ἐπαναλήψεως !

φωτό

 Ἀκόμη ἕνας ...μετανάστης  μέ μαῦρο αὐτοκίνητο, παραβατικός και βεβαίως-βεβαίως "ψυχικά ἄρρωστος", πέφτει πάνω σέ πλῆθος, σέ ἑορταστική ἐκδήλωσιν ἐθνικῆς μειονότητος στό Βανκοῦβερ τοῦ ΠΟΛΥπολιτισμικοῦ Καναδᾶ, σκοτώντας τό λιγώτερο 10 ἀνθρώπους καί τραυματίζοντας πολλούς περισσότερους . Μία ἡμέρα πρό τῶν ἐκλογῶν στήν χώρα ! 

Τουλάχιστον εννέα άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους όταν ένα αυτοκίνητο πέρασε στο φεστιβάλ δρόμου Lapu Lapu στην καναδική πόλη Βανκούβερ αργά το βράδυ του Σαββάτου, σύμφωνα με την τοπική αστυνομία. Αρκετοί άλλοι πεζοί τραυματίστηκαν 

Ο οδηγός του οχήματος τέθηκε υπό κράτηση, αναφέρεται στην ανακοίνωση. Η αστυνομία δήλωσε αργότερα ότι ο ύποπτος ήταν ένας 30χρονος άνδρας κάτοικος Βανκούβερ.

«Αυτή τη στιγμή, είμαστε βέβαιοι ότι αυτό το περιστατικό δεν ήταν τρομοκρατική ενέργεια», τόνισε. Σε ξεχωριστή συνέντευξη Τύπου, η αστυνομία είπε ότι ο οδηγός ήταν γνωστός στις υπηρεσίες επιβολής του νόμου «σε ορισμένες περιπτώσεις». Ο ύποπτος συνελήφθη από παρευρισκομένους του φεστιβάλ, οι οποίοι τον κράτησαν μέχρι να φτάσουν οι αστυνομικοί, πρόσθεσε.

Η εφημερίδα Vancouver Sun ανέφερε ότι ο οδηγός έλεγε στους περαστικούς μετά τον εμβολισμό ότι «λυπόταν» για αυτό που είχε συμβεί. Σύμφωνα με πηγές της εφημερίδας, ο άνδρας αντιμετώπιζε προβλήματα ψυχικής υγείας.

Οι νεκροί και οι τραυματίες ήταν συμμετέχοντες στο ετήσιο φεστιβάλ Lapu Lapu, το οποίο γιορτάζει τον πολιτισμό των Φιλιππίνων, σύμφωνα με τοπικά μέσα ενημέρωσης.

Ο δήμαρχος της πόλης, Ken Sim, είπε στο X ότι ήταν «σοκαρισμένος και βαθιά λυπημένος από το φρικτό περιστατικό» στο φεστιβάλ δρόμου. «Οι σκέψεις μας είναι με όλους όσους επηρεάστηκαν και με την κοινότητα των Φιλιππίνων του Βανκούβερ σε αυτήν την απίστευτα δύσκολη στιγμή», έγραψε.

Ο Καναδός Πρωθυπουργός Μαρκ Κάρνεϊ δήλωσε επίσης ότι είναι «συντετριμμένος» από αυτό που συνέβη. Σε ανάρτησή του στο X, εξέφρασε τα θερμά του συλλυπητήρια στους οικείους των πληγέντων και ευχαρίστησε τους πρώτους που ανταποκρίθηκαν για την «ταχεία δράση τους».

Ένας από τους μάρτυρες είπε στην εφημερίδα Vancouver Sun ότι "υπήρχαν πτώματα στο δρόμο. Τους είχε πατήσει το αυτοκίνητο. Μερικοί ήταν ήδη νεκροί επί τόπου".  Μεταξύ των τραυματιών υπήρχαν τουλάχιστον δύο παιδιά. ( ἀπό ἐδῶ) 

Ἔτσι εἶναι ὁ πολυπολιτισμός. Αὐτά τά ἀποτελέσματα ἔχει καί μαζύ σημειῶστε τά "παράδοξα" : 

• Αὐτοκίνητο νά πέφτῃ σέ πλῆθος κόσμου
• το περιστατικό να συμβαίνει σε ἑορταστικές ἐκδηλώσεις
• ὁ δράστης να εἶναι "μετανάστης"
• νά δηλώνεται ἀπό τήν ἀστυνομία ὡς γνωστός παραβατικός
• νά ἔχει "ψυχολογικό πρόβλημα"
• παρ᾿ὅλα αὐτά [παραβατικός,ψυχικά ἄρρωστος], νά εἶναι ἐλεύθερος
• νά μήν δηλώνεται ἀπό τήν ἀστυνομία ἡ καταγωγή του

Θυμᾶστε τόν Ἰούνιο τοῦ 2016 ὅταν ἕνα φορτηγό γεμᾶτο ὄπλα καί ἐκρηκτκά ἔπεσε πάνω σέ πλῆθος στήν Νίκαια τῆς Γαλλίας ; Τότε εἶχαν σκοτωθεῖ πάνω ἀπό 85 ἄνθρωποι. Καί παιδάκια ἀνάμεσά τους. 

Νομίζω πώς τότε εἶχε γίνει ἡ ἀρχή αὐτῶν τῶν περιστατικῶν ( τά ὁποῖα διαβάζαμε ὡς φαινόμενο σέ χῶρες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς)  πού ἐν συνεχείᾳ θά τά ἀκούγαμε τόσο συχνά ὥστε πλέον νά περνοῦν ὡς κάτι ...σύνηθες ! 

Ὅμως δέν εἶναι σύνηθες γιά τήν Δύσιν. Δυστυχῶς εἶναι αὐτά πού κουβαλοῦν μαζύ τους οἱ "κατατρεγμένοι μετανάστες" ὅπως καί τούς βιασμούς πού πλέον τήν ἔχουν χαρακτηρίσει οἱ ὑποστηρικτές τους ὡς "παράδοσιν" καί μᾶλλον προσπαθοῦν νά μᾶς κάνουν νά τό συνηθίσουμε. Κάπως ἔτσι καί μέ τά αὐτοκίνητα πού πέφτουν σέ πλῆθος πού ἑορτάζει. 

Τό ζητούμενο : Οἱ ΗΠΑ ἔχουν ξεκινήσει μέ τόν Τράμπ , τό σταμάτημα τῶν μεταναστευτικῶν ὀρδῶν ἀλλά κυρίως τό ξαπόστελμα αὐτῶν πού ἡ κυβέρνησις Μπάϊντεν μέ ὅλα τά νεοταξίτικα λίμπεραλ ὄντα ἔμπαζαν στήν χώρα ἀνεξελέγκτως, στίς πατρίδες τους σύν γυναξί καί τέκνοις.Ὁμαδόν. Ἄν τε νά τούς μιμηθοῦμε καί οἱ χῶρες τῆς Εὐρώπης.

Ὅσο γιά τόν Καναδᾶ, ὅπου τό περιστατικό συνέβη μόλις μία ἡμέρα πρό τῶν ἐκλογῶν ( ἀποπροσνατολισμός ἴσως ; ) , τί νά σᾶς πῶ ἐκεῖ εἶναι τόσο περίεργα τά πράγματα καί οἱ ἀνοχές τῶν πολιτῶν ὄχι μόνον στό μεταναστευτικό ζήτημα,ἀλλά καί σέ θέματα ...διαφορετικότητος καί γενικῶς φιλικοί πρός τήν woke ἀτζέντα (διαβάζω πώς ὁ , πολύ πιθανῶς, ἑπόμενος πρωθυπουργός τους, ὁ Mark Carney, μᾶλλον εἶναι γκέϊ, ΕΔΩ, ΕΔΩ μἐ ὅ,τι μπορεῖ νά σημαίνει αὐτό ...) πού εἰλικρινά μπορεῖ κάποιος νά πῆ δικαιολογημένα : ἡθελές τα κι᾿ ἐπαθές τα. Μήπως, ἐν τέλει, εἶναι καλλίτερα νά γίνη ὁ Καναδᾶς, ἡ 51η Πολιτεία τῶν ΗΠΑ ; 

Ἡ Πελασγική

Ὁ πιό ἀγαπημένος τραγουδιστής τήν πιό ὄμορφη ἐποχή τῆς Ἑλλάδος ...

 Ὁ Γιάννης Καλατζῆς ( φωτό) ὁ πιό δημοφιλής και πολύ ἀγαπημένος τραγουδιστής τῆς περιόδου ἀπό τά τέλη τῆς δεκαετίας ᾿60 μέχρι τά μέσα τῆς δεκαετίας ᾿70. Δῆλα δή τῆς ἐποχῆς πού ἡ Ἑλλάδα βρισκόταν στά καλλίτερά της, ἀπό κάθε ἄποψιν. 

Κι᾿ἀφοῦ ἔγινε τό ἀφιέρωμα γιά ἐκείνη τήν ἐποχή, ἄς ἀπολαύσουμε καί τά τραγούδια τοῦ ἐκ Θεσσαλονίκης ἀγαπημένου μας τραγουδιστή. 

Ὡραῖες ἐποχές, ξέρετε γενικῶς ὡραῖες...Καί γίνονται ἀκόμη πιό ὡραῖες οἱ ἀναμνήσεις ἀπό αὐτές ὅταν ἀκοῦμε τήν φωνή τοῦ πιό ἀγαπημένου τραγουδιστή ἐκείνων τῶν χρόνων. Τοῦ ἀξέχαστου Γιάννη Καλατζῆ.  

Καλό ξημέρωμα Κυριακῆς ! 

Ἡ Πελασγική

Τί συμβαίνει μεταξύ Ἰνδίας καί Πακιστάν ;

Γράφει ὁ Ilya Tsukanov

 Η θανατηφόρα τρομοκρατική επίθεση της Τρίτης στο Κασμίρ ώθησε τους αντιπάλους με πυρηνικά όπλα, την Ινδία και το Πακιστάν, στο χείλος της σύγκρουσης. Δείτε πώς έφτασαν τα πράγματα σε αυτό το σημείο και πού θα μπορούσαν να πάνε από εδώ.

Στις 22 Απριλίου, μαχητές του «The Resistance Front» (TRF), παρακλάδι της σαλαφιστικής-τζιχαντιστικής ομάδας Lashkar-e-Taiba με έδρα το Πακιστάν, πυροβόλησαν 26 πολίτες (κυρίως τουρίστες) και τραυμάτισαν άλλους 17 στην κοιλάδα Baisaran, στο Τζαμού και στο Κασμίρ.

Οι επιζώντες είπαν ότι οι δράστες ρώτησαν τα θύματα τα ονόματά τους και τη θρησκεία τους, διασφαλίζοντας ότι δεν ήταν μουσουλμάνοι πριν τα εκτελέσουν. Η αστυνομία αναγνώρισε 3 υπόπτους την Πέμπτη — λέγοντας ότι δύο από αυτούς είναι Πακιστανοί υπήκοοι.

Η Ινδία υποπτεύεται ότι η υπηρεσία πληροφοριών ISI του Πακιστάν χρηματοδοτεί, εκπαιδεύει μαχητές του TRF και τους χρησιμοποιεί ως πληρεξούσιους για να κρατήσει το Κασμίρ σε μια διαρκή κατάσταση χάους.

Το Πακιστάν αρνείται ότι υποστηρίζει το TRF, αλλά έχει εκφράσει ανοιχτά την υποστήριξή του στον «αγώνα για αυτοδιάθεση» των μαχητών του Κασμίρ σε ηθικό, πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο.

Η ισλαμιστική εξέγερση στο Κασμίρ, που χρονολογείται από το 1989, έχει στοιχίσει τη ζωή σε 45.000+, συμπεριλαμβανομένων πάνω από 20.000 αμάχων, μέχρι σήμερα.

Η απάντηση της Ινδίας στην επίθεση της 22ας Απριλίου μέχρι στιγμής περιλαμβάνει:

• Αναστολή της συνθήκης ορόσημο του 1960 για τα ύδατα του Ινδού.
• Κλείσιμο του συνοριακού σταθμού Attari, της τελευταίας διαδρομής που απομένει για το χερσαίο εμπόριο Ινδίας-Πακιστάν.
• Ακύρωση βίζας Πακιστανών υπηκόων και απαίτηση απέλασής τους εντός 48 ωρών.
• Απέλαση Πακιστανών στρατιωτικών ακολούθων στο Νέο Δελχί και απομάκρυνση των δικών του στρατιωτικών ακολούθων στο Ισλαμαμπάντ.

Το Πακιστάν, από την πλευρά του, έθεσε την Πολεμική Αεροπορία του σε επιφυλακή, ενίσχυσε την ασφάλεια των συνόρων, έκλεισε τον εναέριο χώρο του στις ινδικές αεροπορικές εταιρείες και ανέστειλε κάθε εμπόριο.

Το Ισλαμαμπάντ προειδοποίησε επίσης ότι «οποιοδήποτε κινητικό βήμα» (δηλαδή στρατιωτική ενέργεια) «θα δει μια απάντηση οφθαλμό αντί οφθαλμού».

Το Πακιστάν τόνισε ότι οποιαδήποτε απόπειρα άρνησης πρόσβασης σε νερό θα αντιμετωπίζεται ως «πράξη πολέμου». Το Πακιστάν, μια χώρα μη ασφαλής για το νερό, εξαρτάται από το δίκτυο του ποταμού Ινδού και τους παραποτάμους του για έως και 80% των επιφανειακών του υδάτων για τη γεωργία, τη βιομηχανία, την υδροηλεκτρική ενέργεια και το πόσιμο νερό.

Επίκειται Balakot 2.0;

ἐδῶ

Τον Φεβρουάριο του 2019, ινδικά πολεμικά αεροσκάφη στόχευσαν στρατόπεδα μαχητών στο Balakot του Πακιστάν ως απάντηση στην τρομοκρατική επίθεση εναντίον των στρατευμάτων του στο Κασμίρ.

Λίγο πριν τον βομβαρδισμό, η Ινδία ενημέρωσε διπλωμάτες για την τρομοκρατία στο Κασμίρ.

Παρόμοιες ενημερώσεις έγιναν και την Πέμπτη.

Σχέσεις Κασμίρ και Ινδίας-Πακιστάν

Οι εντάσεις στο Κασμίρ σιγοβράζουν ήδη πριν από την τρομοκρατική επίθεση της Τρίτης. Νωρίτερα αυτό το μήνα, οι εντάσεις κατά μήκος της Γραμμής Ελέγχου επεκτάθηκαν σε διασυνοριακά πυρά, με την Ινδία να κατηγορεί το Πακιστάν ότι τροφοδοτεί εντάσεις για να αποσπάσει την προσοχή από τα εσωτερικά οικονομικά και πολιτικά προβλήματα.

Το Κασμίρ έχει δηλητηριάσει τις σχέσεις Ινδίας-Πακιστάν από το 1947, πυροδοτώντας τρεις από τους τέσσερις μεγάλους πολέμους μεταξύ των δύο χωρών. Ορισμένοι ιστορικοί πιστεύουν ότι το Ηνωμένο Βασίλειο έσπειρε σκόπιμα τους σπόρους της εχθρότητας με μια στρατηγική διαίρει και βασίλευε που χώριζε τα έθνη ως προς την ανεξαρτησία με τέτοιο τρόπο ώστε να εγγυάται τη σύγκρουση.

Και σήμερα, η διαμάχη ωφελεί τη Δύση, με στόχο να διαταράξει τη συνεργασία του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης και των BRICS.

ἀπό : sputnikglobe.com

Θυμᾶμαι κάποια παλαιώτερα θέματά μας σχετικῶς μέ τίς χῶρες αὐτές, τήν διαμάχη τους καί τήν ἀναμιξιν τρίτων χωρῶν πυροδοτώντας τίς ἐντάσεις. 

Μία ἀπό αὐτές ἡ Τουρκία πού φαίνεται πώς ἔχει ἀναπτύξει πολύ ἰσχυρούς δεσμούς μέ τό Πακιστάν. Πρό 5ετίας ἡ Ἰνδία εἶχε κατηγορήσει τήν Τουρκία πώς χρηματοδοτοῦσε ἰσλαμιστικές ὀργανώσεις ἐντός τῆς Ἰνδίας : 

«Υπάρχει μια συντονισμένη από την Τουρκία προσπάθεια, να ριζοσπαστικοποιηθούν Ινδοί μουσουλμάνοι και να στρατολογηθούν φονταμενταλιστές» και υπογράμμισε ότι πρόσφατη αξιολόγηση στο Νέο Δελχί σημείωσε την εμφάνιση της Τουρκίας ως «κόμβου αντι-Ινδικών δραστηριοτήτων» που υποστηρίζει μόνο το Πακιστάν. ( στό θέμα μας : Γιά ποιόν δουλεύει,τόσο σκληρά,ἡ Τουρκία;)

Ἐπίσης καλόν εἶναι νά θυμηθοῦμε καί τήν ὑπόθεσιν μέ τόν πρώην πρωθυπουργό τοῦ Πακιστάν,Imran Khan, τόν ὁποῖον ἐνέπλεξαν σέ ὑποθέσεις οἰκονομικῶν σκανδάλων κλείνοντάς τον στήν φυλακή. Ἡ οὐσία τῆς ὑποθέσεως ἦταν πώς ὁ Khan εἶχε ἔρθει πολύ κοντά στήν Ῥωσσία καί τήν Κίνα καί αὐτό δέν ἄρεσε καθόλου στά γνωστά ἁρπακτικά : 

Ο πρώην πρωθυπουργός του Πακιστάν Imran Khan καταδικάστηκε σε 3 χρόνια φυλάκιση: «Μην κάθεστε άπραγοι στο σπίτι», προτρέπει τους υποστηρικτές του ...Το στρατηγικό Πακιστάν φιλοξενεί τον Οικονομικό Διάδρομο Κίνας-Πακιστάν -- έναν βασικό κόμβο της Πρωτοβουλίας Belt & Road (  Διαβάζουμε σχετικῶς, ὁπωσδήποτε, ΕΔΩ) που ηγείται το Πεκίνο, τον οποίο η Ουάσιγκτον [ τοῦ Μπάϊντεν] επιθυμεί να αποσταθεροποιήσει...  ( ἀπό τό θέμα μας : Ὅταν τά "ἁρπακτικά" πιάνουν δουλειά... )  

Τώρα βεβαίως πού βρίσκεται στήν ἡγεσία τῶν ΗΠΑ ὁ Ντόναλντ Τραμπ, γνωρίζουμε πώς ἔχει πάρα πολύ καλές σχέσεις μέ τόν Ινδό Πρωθυπουργό Narendra Modi συνεπῶς ἀπό ἐκείνη τήν κατεύθυνσιν προφανῶς ὑφίσταται μία στήριξις πρός τήν Ἰνδία. Τὀ ζητούμενο εἶναι πώς καί μέ τήν Ῥωσσία οἱ σχέσεις της εἶναι ἄριστες ἀφοῦ ἡ Ἰνδία εἶναι μία ἐκ τῶν ἱδρυτῶν τῶν BRICS. Αὐτό πού πρέπει κυριως νά προσεχθῇ ἐδῶ εἶναι ἡ παρέμβασις τῶν Ἄγγλων. Διότι ὑπάρχει βαθύ καί πού ἄσχημο παρελθόν τῶν Κίμβρων στήν περιοχή τῆς Νοτίου Ἀσίας.  

«Ὅποιος ἐλέγχει τήν Rimland κυβερνᾷ τήν Εὐρασία, ὅποιος κυβερνᾷ τήν Εὐρασία ἐλέγχει τά πεπρωμένα τοῦ κόσμου». Ο ΝΟΤΙΟΣ ΑΝΑΧΩΜΑΤΙΚΟΣ ΔΑΚΤΥΛΙΟΣ (RIMLAND) ΤΗΣ ΕΥΡΑΣΙΑΣ

Καί τό Μπαγκλαντές εἶναι ἐδῶ καί ἡ πρό ὀλίγων ἡμερῶν παραιτηθεῖσα Πρωθυπουργός Sheikh Hasina, δείχνει τά ἁρπακτικά καί τίς τακτικές τους  :

 

Ἡ Πρωθυπουργός του Μπαγκλαντές, Sheikh Hasina ( φωτό κάτω), αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την εξουσία την περασμένη εβδομάδα από μεγάλης κλίμακας, βίαιες διαδηλώσεις υπό την ηγεσία των φοιτητών. Την Κυριακή, η πολιτικός έδωσε την πιο άμεση εξήγηση μέχρι σήμερα για τις ξένες δυνάμεις που ευθύνονται για την απομάκρυνσή της από το αξίωμα. 

"Παραιτήθηκα για να μην χρειαστεί να δω την πομπή των νεκρών. Ήθελαν να έρθουν στην εξουσία μέσῳ των πτωμάτων των φοιτητών, αλλά δεν το επέτρεψα. Παραιτήθηκα από την πρωθυπουργία", πρόσθεσε η Hasina, ζητώντας από τους Μπαγκλαντές να μην επιτρέψουν στους εαυτούς τους να "χειραγωγηθούν από ριζοσπάστες".

... Ὁλόκληρο τὀ θέμα : Πώς η Θεωρία της Γεωπολιτικής Heartland του Mackinder βοηθά στην εξήγηση της απομάκρυνσης του πρωθυπουργού του Μπαγκλαντές Hasina

Πολλά ἔχουν μπερδέψει, πολλοί ἔχουν ἀνακατευτεῖ ἀπό Εὐρὠπη καἰ Ἀμερική σἐ Ἀσία μέχρι καί Ἀφρική  καί μᾶλλον γενικῶς, ὁπότε τά πράγματα φαίνεται νά γίνονται ὅλο καί πιό δύσκολα. Ἐλπίζω στό τέλος νά μήν γίνῃ αὐτό πού σχεδιάζει, τά τελευταῖα τοὐλάχιστον 15-20 χρόνια, ἡ παγκόσμια ἐξουσιατική ἐλίτ.  

Καί κυρίως θέλω νά τούς ᾿δῶ [ ὅλους ὅσους ἀπαρτίζουν τήν κλίκα πού λέγεται "ἐξουσιαστική ἐλίτ"] ὄχι ἁπλῶς νά βγαίνουν ἐκτός, ἀλλά στό τέλος νά μήν μείνει ἀπολύτως τίποτε ἀπό ᾿δαύτους...

Ἡ Πελασγική

Τί ἀκριβῶς συμβαίνει στήν Ῥουμανία ; Ὅ,τι καί στήν Ἑλλαδική : Τῆς δημοκρατίας τους τό ...

φωτό

 Νομίζω πὠς ἡ μόνη εἴδησις πού ἀξίζει νά δημοσιευτῇ σήμερα εἶναι ἡ ἀνατροπή στό θέμα τῆς δικαστικῆς ἀποφάσεως κατά τοῦ ὑποψηφίου γιά τήν Προεδρία στήν Ῥουμανία, Calin Georgescu. 

Ἐχθές, ὁ δικαστής Alexandru Vasile τοῦ Ἐφετείου τοῦ Ploiesti μέ ἀπόφασιν ἀκύρωσε τήν ἀπόφαση τοῦ Συνταγματικοῦ Δικαστηρίου πού εἶχε ἀποφασίσει τήν ἀκύρωσιν τῶν προεδρικῶν ἐκλογῶν τοῦ α΄ γύρου.

 

Ο George Simion, ο ηγέτης του κόμματος Alliance for the Union of Romanians, χαιρέτισε την απόφαση ως «επιστροφή στη δημοκρατία» και τη συνταγματική τάξη σε ανάρτησή του στο X. Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι το Κεντρικό Εκλογικό Γραφείο – το οποίο απαγόρευσε στον Τζορτζέσκου να είναι υποψήφιος στις εκλογές του Μαΐου – «την αγνοεί και συνεχίζει τη δραστηριότητά του». 

Ο πολιτικός, ο οποίος τελεί υπό απαγόρευση ταξιδιού 60 ημερών στο πλαίσιο δικαστικής εποπτείας, θα παραμείνει υπό δικαστική επίβλεψη για άλλες 60 ημέρες, σύμφωνα με δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης...  ( διαβάζουμε σχετικῶς ἐδῶ) 

Πιστεύω πώς αὐτὀ εἶναι ἕνα πρῶτο καλό βῆμα πρός τήν ἐπαναφορά στήν λογική καί τήν ὑγιή πολιτική πλαισιωμένη μέ τήν ἡθική καί τήν σύνεσιν γιά κάθε ἐκπρόσωπον κόμματος στήν Ῥουμανία. Τώρα ὡς συνέχεια θά ἦταν εὐχῆς ἔργον νά ἀπαλάσσονταν ἀπό κάθε κατηγορία ὁ Georgescu, ὥστε νά μπορέσῃ νά λάβῃ μέρος στίς ἐκλογές πού ἔχουν προκηρυχθεῖ γιά τίς 4 καί 18 Μαΐου ἀντιστοίχως γιά κάθε γύρο. 

Βεβαίως φαίνεται ἀπίθανο κάτι τέτοιο, ἀλλά θά ἦταν ὅ,τι πιό σωστό ἀπέναντι στό ἄδικο πού συνετελέσθη γιά τόν ὑποψήφιο Πρόεδρο. Ὅπως γνωρίζουμε ἀπό τίς δημοσιεύσεις πού ἔχομε κάνει σχετικῶς, ὁ Georgescu εἶναι σκληρός ἐπικριτής τοῦ ΝΑΤΟ, κατά τῆς βοήθειας πρός τήν Οὐκρανία ( ὑπό κάθε μορφή), ἐπίσης κατά τῶν νεοταξίτικων ἐπιταγῶν  καί τῆς παγκοσμιοποιητικῆς ἀτζέντας καί φυσικά κατά τῆς παγκόσμιας ἐξουσιαστικῆς "ἐλίτ" , τήν ὁποία ἔχει κατηγορήσει γιά πολύ σοβαρά θέματα καί κυρίως γιά ὅ,τι ἔχει νά κάνῃ μέ τήν παιδοφιλία. 

Ὅπως ἀντιλαμβάνεσθε ἕνας τέτοιος πολιτικός, πού μάλιστα ἀπεδείχθη πώς ἔχει μεγάλη ἀπήχησιν πρός τόν ῥουμανικό λαό, εἶναι ἐπικίνδυνος γιά τό Σύστημα ἐξ οὖ καί τό κυνήγι πού τοῦ ἔχει ἐξαπολύσει. Στό πλαίσιο αὐτό καί ἡ ἔφεσις πού ἄσκησε ἡ Εἰσαγγελία πού ὑπάγεται στό Δικαστηρίο τοῦ Ploiesti κατα τῆς νέας ἀποφάσεως πού δικαιώνει τόν Georgescu. 

Μοῦ θύμισε λοιπόν, τόν Εἰσαγγελέα Ἐφετῶν Λαμίας πού ἄσκησε ἔφεσιν κατά τῆς ἀποφασεως ἀποφυλακίσεως τοῦ Αρχηγοῦ τῆς Χρυσῆς Αὑγῆς, Νικολάου Μιχαλολιάκου. Με ἀποτέλεσμα νά ἀκυρωθῇ ἡ πρωτόδικος ἀπόφασις ἀποφυλακίσεως καί νά κριθῇ σέ β΄βαθμό πώς πρέπει νά συνεχίσῃ νά ἐκτίῃ τήν ποινή τῆς καταδίκης του. 

Καί φοβᾶμε πώς ἡ πανομοιότυπος δημοκρατία τους πού ὅπως καί ἐδῶ γνωρίζει πώς νά ἀνταπεξέρχεται στά ...ἀδιέξοδα, ἀποφασίσει ἐν τέλει σέ β΄βαθμό καί ἐκεῖ ὅτι καλῶς ἀκυρώθηκαν οἱ ἐκλογές τοῦ α΄γύρου. Ὁπότε ἄν τε πάλι στήν ἄκρη ὁ Georgescu. Ἄλλως τε τώρα μόλις 10 ἡμέρες πρίν τίς ἐκλογές τοῦ α΄γύρου νά μποῦνε σέ διαδικασίες ἐπανεξέτασης, ἀκυρώσεως κ.λπ. ; Τί λές βρέ παιδί μου, γίνονται αὐτά τά πράγματα ; Οἱ δημοκραταραίοι  να τρέχουν καί νά μήν φτάνουν ; Τώρα πού τά ἔφτιαξαν ὅλα στά μέτρα τους ; Χμμ... 

Ὅπως καί νά ἔχει, αὐτή τήν στιγμή ὁ Georgescu βάσει τῆς ἀποφάσεως τοῦ Ἐφετείου εἶναι ὁ α΄ὑποψήφιος μέ 23%, πού περνᾷ στόν β΄γύρο τῶν προεδρικῶν ἐκλογῶν. Ποιῶν  ἐκλογῶν εἶναι τό θέμα !!! 

Ἡ Πελασγική

Περί 21ης Ἀπριλίου 1967 τό ἀπάνθισμα !

ἀπό ἐδῶ

Κάποιοι φίλοι μοῦ ἔκαναν παράπονο πώς θά μποροῦσα νά γράψω πολλά περισσότερα γιά τήν 21η Ἀπριλίου. Τό ἀφιέρωμα τό βρῆκαν πολύ μικρό σέ σχέσιν μέ τήν σπουδαιότητα τῆς ἡμέρας ἐκείνης. Ναί, ἴσως ἔχουν δίκαιον. Ἔτσι λοιπόν σκέφθηκα νά μαζέψω κάποια θέματα πού ἔχουμε γράψει μέχρι σήμερα. Ἰδού λοιπόν περί 21ης Ἀπριλίου 1967 τό ἀπάνθισμα !

  Ἡ σπουδαιότης τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου κατά τό δόγμα Mackinder 

( Οἱ πρωτεργάτες τῆς 21ης Ἀπριλίου: Στυλιανός Παττακός, Γεώργιος Παπαδόπουλος καί Νικόλαος Μακαρέζος -  ἡ φωτό ἀπό τό βιβλίο ) 

Οι συνταγματάρχες και η κατάληψη της εξουσίας 

 Όσον αφορά την κρίσιμη νύχτα της 20ής προς την 21η Απριλίου, ορθό είναι να ξεκαθαριστούν ορισμένα σημεία, τα οποία μέχρι σήμερα έχουνε γίνει αντικείμενο συνθηματολογίας, που συχνά φτάνει στα επίπεδα της γελοιότητας. Τα σημεία αυτά είναι τα εξής: 

Πράγματι, σχεδιαζόταν την εποχή εκείνη βασιλική παρέμβαση, χάρη στην οποία θα αποτρεπόταν η ‘εγκατάσταση’ και παγίωση στην εξουσία του Ανδρέα Παπανδρέου. Η παρέμβαση αυτή, μάλιστα, θα εκδηλωνόταν μέσω των «στρατηγών», των ανωτάτων, δηλαδή, στελεχών του Στρατεύματος, που λόγω αξιώματος είχαν συχνότερη και ευκολότερη την πρόσβαση στα Ανάκτορα. Είναι λάθος όμως να λέγεται ότι τον βασιλιά και τους στρατηγούς «του» τους πρόλαβαν οι «συνταγματάρχες». Το γόητρο του Κωνσταντίνου Β΄, πράγματι, είχε τρωθεί λόγω της κρίσης του Ιουλίου του 1965. Και επειδή ο τότε Ρυθμιστής του Πολιτεύματος ανησυχούσε μήπως τυχόν μεγαλύτερη μείωση του γοήτρου του επέφερε την εναντίον του στροφή της λαϊκής μάζας, ήθελε να αποφύγει κινήσεις που θα μπορούσαν να εκληφθούν ως «συνταγματική εκτροπή». Έτσι, ήθελε να παρέμβει κατά του Ανδρέα Παπανδρέου όχι πριν αλλά μετά τις εκλογές του Μαΐου του 1967. Αυτό το ενδεχόμενο όμως ανησυχούσε πολύ τους ηγετικούς κύκλους του Ν.Α.Τ.Ο., διότι ο ευχερώς προβλέψιμος ‘ξεσηκωμός’ της ελληνικής Αριστεράς, με σκοπό την τελική κατίσχυση του Ανδρέα, οπωσδήποτε θα προκαλούσε μεγάλη αναταραχή στη «νοτιοανατολική πτέρυγα» της Ατλαντικής Συμμαχίας. Και η αναταραχή αυτή, με τη σειρά της, θα διευκόλυνε ακόμα περισσότερο την κάθοδο στη Μεσόγειο των Σοβιετικών (= Ρώσων). Έτσι προτιμήθηκε η «λύση των συνταγματαρχών», οι οποίοι δεν προλάβανε τον βασιλιά και τους στρατηγούς, μα ήτανε, απλώς, αποφασισμένοι να δράσουνε πριν από τις εκλογές και να τις ματαιώσουνε. 

Αντίθετα με τα περίφημα συνθήματα του τύπου «ΝΑΤΟ-CIA-προδοσία» ή και «Χούντα-CIA-προδοσία», η αμερικανική C.I.A. (Central Intelligence Agency) δεν είχε ανάμειξη στην κατάληψη της εξουσίας από τους «συνταγματάρχες»:

 Αυτή υπήρξε υπόθεση καθαρώς νατοϊκή. Έτσι ερμηνεύεται άλλωστε και το ότι οι πρωτεργάτες της στρατιωτικής εξέγερσης είχαν τοποθετηθεί σε νευραλγικέςς θέσεις του Στρατεύματος μέσα στο λεκανοπέδιο της Αττικής και, παρά το ότι τα σχέδιά τους ήτανε κοινό μυστικό, κανένας δεν τους ενόχλησε. Ο ίδιος ο τότε ταξίαρχος Στ. Παττακός μάλιστα απορεί με την ατιμωρησία αυτήν και την αποδίδει στον λόγω του εξαχρειωμένου κοινοβουλευτισμού «βαθύ ύπνο των Νόμων» - ακόμη και στο υπουργείο Εθνικής Αμύνης: 

 «Υπήρχε [τότε] κενό εξουσίας», έχει δηλώσει εγγράφως. Η διατύπωση αυτή, παρά τις εντυπώσεις που προκαλεί, στην πραγματικότητα δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Και τούτο, γιατί, εφόσον υπήρχε –κατά τη γνωστή νομική έκφραση- ‘συντεταγμένη πολιτεία’, δεν είναι δυνατόν να γίνεται λόγος για «κενό εξουσίας». Και μόνο το γεγονός άλλωστε ότι ο κατά τις παραμονές της 21ης Απριλίου 1967 υπουργός Εθνικής Άμυνας όχι μόνο απέφυγε να θίξει τους «συνταγματάρχες», μα και προσπάθησε, μετά την επιτυχία της «κίνησής τους», να έρθει σε επαφή μαζί τους μπορεί να θεωρηθεί τεκμήριο σιωπηρής αποδοχής των τεκταινομένων από μεγάλη μερίδα του πολιτικού κατεστημένου της εποχής. 

Βάσει των ανωτέρω ερμηνεύεται και η αμερικανική στάση ως προς το καθεστώς της 21ης Απριλίου. Οι στρατιωτικοί κύκλοι των Η.Π.Α. το επικρότησαν -ή, έστω, παρέμειναν φαινομενικώς αδιάφοροι- και αποφασιστικώς συνέβαλαν στο να μη διακοπεί η στρατιωτική βοήθεια προς τη χώρα μας. Αντίθετα, το εκεί πολιτικό κατεστημένο έδειξε εξαρχής τη δυσαρέσκειά του. Είναι χαρακτηριστικές εν προκειμένω οι δηλώσεις που έκανε, ήδη στις 29 Απριλίου 1967, ο τότε υπουργός Εξωτερικών των Η.Π.Α., Dean Rusk: 

«Από την… Παρασκευή [21η Απριλίου], οπότε οι στρατιωτικοί κατέλαβαν την εξουσία, παρακολουθούμε με πολλή προσοχή την κατάσταση στην Ελλάδα. Με ενθαρρύνει το γεγονός ότι ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος, στην πρώτη μετά την… Παρασκευή [21η Απριλίου] δημόσια δήλωσή του, έκανε έκκληση ταχείας επανόδου στο κοινοβουλευτικό πολίτευμα. Περιμένουμε [κατά συνέπεια] απτές αποδείξεις ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση θα καταβάλει κάθε προσπάθεια στην κατεύθυνση της αποκατάστασης των δημοκρατικών θεσμών…»

 Παράλληλα, ο Αμερικανός υπουργός εξέφρασε το «ενδιαφέρον» του για την τύχη των «πολιτικών προσωπικοτήτων» που είχαν συλληφθεί από τις αρχές του στρατιωτικού καθεστώτος:

 

φωτό

«Σημειώνω ότι ο υπουργός [Προεδρίας της Κυβερνήσεως] Παπαδόπουλος λέγεται ότι δήλωσε σε μία συνέντευξη τύπου πως τα πρόσωπα που συνδέονται με την πολιτική ηγεσία της Ελλάδας και [τώρα] κρατούνται [φυλακισμένα] θα αφεθούν ελεύθερα σε λίγες ημέρες. Πιστεύω ότι αυτό το μέτρο συντόμως θα ληφθεί.»

 Διακριτικώς, τέλος, αφέθηκε να διαρρεύσει από την κυβέρνηση των Η.Π.Α. προς τους Έλληνες «συνταγματάρχες» η πληροφορία ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε «πολλούς φίλους» στην Αμερική καθώς και ότι, μόλις απελευθερωνόταν, θα του δινόταν θέση καθηγητή στο ιουδαϊκού χαρακτήρα πανεπιστήμιο Brandeis, στη Βοστώνη, ή έστω στο –επίσης ιουδαϊκών καταβολών- πανεπιστήμιο του Michigan. Παρόμοια στάση σύντομα υιοθέτησε και η περιβόητη Α.Η.Ε.Ρ.Α. (American-Hellenic Educational Progressive Association). Κατά το πρώτο δεκαπενθήμερο του Μαΐου πράγματι, δηλαδή μόλις λίγες εβδομάδες μετά την 21η Απριλίου, ο πρόεδρός της έστειλε τηλεγράφημα στον βασιλιά Κωνσταντίνο και τον Κωνσταντίνο Κόλλια, τότε πρωθυπουργό, στο οποίο εξέφραζε τη «βαθειά αγωνία του» και την «ειλικρινή απογοήτευσή του» για τη «δικτατορία» που είχε επιβληθεί στη «Μητέρα Ελλάδα». Αυτό περίμενε και ο προαναφερθείς Dean Rusk: στις 19 Μαΐου κάλεσε τον πρεσβευτή της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον και του εξέφρασε τη «βαθειά ανησυχία, απογοήτευση και δυσαρέσκεια» της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών για την κατάσταση στη χώρα μας. 

Εξυπακούεται ότι ακριβώς κατά την ίδια χρονική περίοδο ο Αμερικανός στρατηγός Lyman Lemnitzer, ανώτατος διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων του Ν.Α.Τ.Ο., τηρούσε στάση διαμετρικώς αντίθετη: 

Σθεναρώς υποστήριξε τη «νέα ελληνική κυβέρνηση» στη σύνοδο υπουργών Εξωτερικών της Ατλαντικής Συμμαχίας που τότε είχε συγκληθεί στο Παρίσι, αφού προηγουμένως είχε δηλώσει στην «αρμόδια επιτροπή» του Κογκρέσσου των Ηνωμένων Πολιτειών ότι η στρατιωτική βοήθεια προς τη χώρα μας καθόλου δεν έπρεπε να διακοπεί. Μετά από τις επισημάνσεις αυτές, μπορεί να επιχειρηθεί και η προσέγγιση της στάσης του Ισραήλ. Δεν υπάρχουν ούτε καν ενδείξεις συμμετοχής ισραηλινών στρατιωτικών στα γεγονότα της νύχτας της 20ής προς την 21η Απριλίου. Ατεκμηρίωτη επίσης παραμένει η κατά τις ‘κρίσιμες ημέρες’ εκείνης της ‘γκαστρωμένης άνοιξης’ επίσκεψη και παραμονή στην Αθήνα του Moshe Dayan, ισραηλινού υπουργού Άμυνας εκείνη την εποχή. Όπως και να είναι όμως, η κατάληψη της εξουσίας από τους «συνταγματάρχες» στην Ελλάδα σαφώς ευνοούσε το Ισραήλ. Και αυτό, επειδή, όπως ήδη τονίστηκε, η μη ανάσχεση της πολιτικής ανόδου του Ανδρέα Παπανδρέου θα επέφερε τη σε βαθμό καθοριστικό ενίσχυση της ρωσικής παρουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο – και αυτό μεγάλωνε τους από την πλευρά των Αράβων κινδύνους του Ισραήλ. 

Έτσι, οι New York Times, η ισχυρότερη (κρυπτο-)μαρξιστική εφημερίδα του κόσμου μας μα και ταυτόχρονα ημιεπίσημο όργανο του ισραηλινού λόμπυ των Η.Π.Α. κράτησαν αρχικώς εχθρική στάση προς το «απριλιανό πραξικόπημα» στην Ελλάδα. Μετά όμως από εξηγήσεις που δόθηκαν στους βασικούς συντάκτες τους από τις ‘αρμόδιες’ ελληνικές αρχές δέχτηκαν να αλλάξουν γραμμή και να γίνουνε ‘φιλικοί’ προς τη «νέα κατάσταση». Την ισραηλινή υποστήριξη προς το καθεστώς της 21ης Απριλίου, πάντως, πλήρως τεκμηριώνει γεγονός δραματικό στο οποίο, περιέργως, ελάχιστοι αποτόλμησαν μέχρι σήμερα να αναφερθούν. Και το γεγονός αυτό είναι ο θάνατος του υπολοχαγού Γιώργου Παναγούλη, αδελφού του Αλέκου που αποπειράθηκε, το 1968, να σκοτώσει τον Γεώργιο Παπαδόπουλο. 

Ο Γιώργος Παναγούλης, μετά την επικράτηση των «συνταγματαρχών», εγκατέλειψε τον Ελληνικό Στρατό και μέσω Τουρκίας και Λιβάνου κατέφυγε στο Ισραήλ, για να ζητήσει πολιτικό άσυλο. Οι ισραηλινές αρχές όμως τον έπιασαν και τον παρέδωσαν δέσμιο στον πλοίαρχο ελληνικού επιβατικού σκάφους που έφευγε για τον Πειραιά. Στη διάρκεια του ‘ταξιδιού’ ο Γιώργος Παναγούλης «εξαφανίστηκε»: Το πτώμα του δεν βρέθηκε ποτέ… και ο επίσης μυστηριώδης θάνατος, την Πρωτομαγιά του 1976 του Αλέκου, εσφράγισαν ερμητικώς το όλο θέμα των –αρχικώς- φιλικών σχέσεων της 21ης Απριλίου με το Ισραήλ 

Η εξωτερική πολιτική  του νέου καθεστώτος

Το καθεστώς της 21ης Απριλίου ήταν –κυρίως, εάν όχι αποκλειστικώς- έργο του Στρατού Ξηράς. Το Βασιλικό Ναυτικό και η Βασιλική Αεροπορία είχαν πολύ μικρή ανάμειξη στην προετοιμασία των γεγονότων. Όπως και να είναι όμως, το κυριότερο πρόβλημα που αντιμετώπισε η νέα κυβέρνηση ήταν εκείνο των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που βεβαίως εστιαζόταν στην Κύπρο και αφορούσε την προσωπικότητα του Αρχιεπισκόπου Πάσης Κύπρου Μακαρίου Γ΄, που τότε ήτανε και Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Καμία ελληνική κυβέρνηση, από τις αρχές της δεκαετίας του 1950, οπότε, χάρη στο τότε «Ενωτικό Δημοψήφισμα» αναδύθηκε διεθνώς ο Ενωτικός Πόθος του Κυπριακού Λαού, έως το 1977, οπότε ο Μακάριος Γ΄ πέθανε στη Λευκωσία, δεν μπόρεσε να έχει μαζί του ομαλές σχέσεις. Η κρίση του Κωνσταντίνου Καραμανλή για αυτόν υπήρξε εύστοχη και ευχερώς αποδείξιμη:

 «Ο Μακάριος... δεν συνειδητοποίησε ποτέ το μικρό μέγεθος της χώρας του. Ο Κ. Καραμανλής του είχε τονίσει, όταν η Κύπρος κατέστη ανεξάρτητο Κράτος, την ανάγκη εισόδου αυτής της τελευταίας στον Ο.Η.Ε., το Ν.Α.Τ.Ο. και την Ε.Ο.Κ. Εάν γινόταν αυτό, ο Ελληνισμός θα διέθετε και στους τρεις αυτούς διεθνείς οργανισμούς δύο ψήφους. Η συνεχής εξ άλλου ευθυγράμμιση των θέσεων που θα ελάμβαναν [οι δύο χώρες] θα είχε ως αποτέλεσμα την επιτάχυνση της πορείας προς την Ένωση».

 Η ευθύνη του Μακαρίου, συχνά-πυκνά ετόνιζε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όταν πια είχε γίνει Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, υπήρξε μεγάλη όσον αφορά τα εξής επί μέρους θέματα:

 Α) Την απόρριψη των προτάσεων Χάρντινγκ [κατά το 1955, στα πλαίσια των οποίων προβλεπόταν Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, μετά από επταετές διάστημα αυτοκυβέρνησης και βάσει δημοψηφίσματος, στο οποίο ευχερώς θα επικρατούσε η ενωτική/ελληνοκυπριακή πλευρά]. 

Β) Υιοθέτηση της ιδέας της ανεξαρτησίας – και μάλιστα χωρίς καμία συνεννόηση με την [υπεύθυνη] ελληνική κυβέρνηση. 

Γ) Σταθερή τήρηση αδέξιας [αδικαιολόγητα καταπιεστικής στην πραγματικότητα] πολιτικής σε βάρος του τουρκικού στοιχείου της Μεγαλονήσου. 

Δ) Συνεχείς προκλήσεις κατά του στρατιωτικού καθεστώτος των Αθηνών, το οποίο, από κάποια στιγμή και μετά βρέθηκε στην ανάγκη να αντιδράσει, προκειμένου να μη τρωθεί ανεπανόρθωτα το γόητρο του σώματος των Ελλήνων αξιωματικών. 

φωτό

Ειδικά αυτό το τελευταίο θέμα θα εξεταστεί στη συνέχεια. Καίρια σημεία του όλου προβλήματος, πάντως, μπορεί να θεωρηθούν τα ακόλουθα:

 1) Ένωση της Κύπρου δεν ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθεί, χωρίς προηγούμενη αποφασιστική ελληνοτουρκική προσέγγιση και ειλικρινή συνεννόηση. Σε αυτήν την προσέγγιση/συνεννόηση προσπάθησε να επιτύχει μία βασισμένη στην ένωση με την Ελλάδα λύση του Κυπριακού ο Dean Acheson, πολιτική προσωπικότητα των Ηνωμένων Πολιτειών, κατά το πρώτο μισό της δεκαετίας του 1960. Ο Γ. Παπανδρέου φάνηκε τελικώς πρόθυμος να το αποδεχτεί, αλλά αντέδρασε ο Ανδρέας, που, μάλιστα, έσπευσε (προφανώς ξεχνώντας την ηλικία του πατέρα του) να κατηγορήσει τον Dean Acheson για ‘γεροντική μωρία’. 

 2) Δεδομένης της απροκάλυπτα εχθρικής στάσης του Μακαρίου γενικώς προς τους Τούρκους και ειδικότερα τους Τουρκοκύπριους και τη συστηματική, έτσι, απολάκτιση της ενωτικής προοπτικής, η Ελλάδα άρχισε να αντιμετωπίζεται στην Κύπρο ως χώρα που ‘επιβουλευόταν’ ή και απειλούσε τη Μεγαλόνησο. Αυτό έμελλε τελικά να έχει καταλυτικές συνέπειες, δεδομένου ότι ο Γ. Παπανδρέου είχε προχωρήσει, ακριβώς κατά το διάστημα της πρωθυπουργίας του (1964-1965), στην αμυντική θωράκιση της Κύπρου με την εκεί αποστολή και εγκατάσταση μιας μεραρχίας του Ελληνικού Στρατού. Αν και, στην πραγματικότητα, η δύναμη αυτής της μονάδας ήταν πολύ μικρότερη από εκείνη που προβλεπόταν για μεραρχίες, η πρωτοβουλία αυτή ενόχλησε πάρα πολύ την τουρκική πλευρά, διότι –και πέρα από όλα τα άλλα- αποτελούσε σαφή παραβίαση των συνθηκών Λονδίνου και Ζυρίχης του 1959, πάνω στις οποίες βασίστηκε η κατά το 1960 ίδρυση του ανεξάρτητου Κυπριακού Κράτους. 

 Η ‘ενόχληση’ αυτή, βέβαια, δεν απέτρεπε την πορεία προς την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα: Η Τουρκία, ήδη από το 1966, είχε σιωπηρώς αποδεχτεί αυτήν την κατάληξη του όλου ζητήματος, αλλά επιδίωκε η ενσωμάτωση της Μεγαλονήσου στην Ελλάδα να έχει χαρακτήρα «χαλαρό». Τούτο σήμαινε πως ήτανε αποφασισμένη να ζητήσει ‘ανταλλάγματα’ το μέγεθος των οποίων θα ήταν ευθέως ανάλογο με την οξύτητα των ελληνοτουρκικών σχέσεων: Όσο δηλαδή χειρότερο κλίμα επικρατούσε στις σχέσεις αυτές, τόσο μεγαλύτερα ανταλλάγματα ήταν σαφές πως θα ζητούσαν οι Τούρκοι, προκειμένου να στέρξουν στην Ένωση. 

Αυτό το κατάλαβε, την άνοιξη του 1967, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, απλώς υπουργός Προεδρίας και Τύπου τότε αλλά και ήδη ηγετική μορφή του καθεστώτος. Βάσει πληροφοριών άλλωστε που η ελληνική κυβέρνηση είχε από την πρεσβεία μας στις Η.Π.Α., και την Τουρκία ιδιαιτέρως ανησυχούσε η λόγω της αραβοϊσραηλινής σύγκρουσης προοπτική ρωσικής ‘καθόδου’ στη Μεσόγειο. Και αυτό δημιουργούσε βάση ελληνοτουρκικής συνεννόησης . Έτσι, αποφασίστηκε, να επιχειρηθεί η ελληνοτουρκική προσέγγιση – και στο πλαίσιο της προσπάθειας αυτής πραγματοποιήθηκε, στην ευρύτερη μεθοριακή ζώνη του ποταμού Έβρου, στην Κεσσάνη και την Αλεξανδρούπολη συγκεκριμένα, το φθινόπωρο του 1967, ελληνοτουρκική σύσκεψη κορυφής. 

Στην Κεσσάνη, ο Κ. Κόλλιας, πρωθυπουργός τότε, έθεσε ευθέως το θέμα της παραπέρα «εξέλιξης» των διμερών σχέσεων, δηλαδή βελτίωσης των μεταξύ των δύο χωρών κλίματος. Αμέσως απάντησε ο Τούρκος ομόλογός του, Σουλεϋμάν Ντεμιρέλ, ο οποίος εξήγησε πως αυτό έμελλε να εξαρτηθεί από την όλη πορεία του Κυπριακού. Παρενέβη τότε ο Γ. Παπαδόπουλος, που ζήτησε από τον Κόλλια να προτείνει «δεύτερη συνάντηση», στην Αλεξανδρούπολη. Στη διάρκεια όμως αυτής, της σε ελληνικό έδαφος σύσκεψης, ο Ντεμιρέλ πρότεινε ως λύση του Κυπριακού εναλλακτικώς τα ακόλουθα: Είτε διατήρηση της κυπριακής ανεξαρτησίας είτε άρση της ανεξαρτησίας αυτής. Στη δεύτερη περίπτωση, η εν λόγω άρση ή θα ήταν απόλυτη (= διπλή ένωση) ή περιορισμένη, οπότε η ανεξαρτησία της Κύπρου θα έμπαινε υπό την τριπλή ‘προστατευτική’ εγγύηση της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Μεγάλης Βρεταννίας. 

Ήταν σαφές ότι η τουρκική πλευρά, μετά τη ματαίωση της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα έναντι ανταλλαγμάτων προς την Άγκυρα, έβαζε ως κύριο στόχο της πολιτικής της όχι την ες αιεί διατήρηση της ανεξαρτησίας του νησιού (κάτι ουσιαστικώς ανέφικτο, εφόσον προϋπέθετε απάρνηση από τα δύο πληθυσμιακά στοιχεία του της ελληνικής και τουρκικής εθνικής συνείδησης), αλλά την περιορισμένη ανεξαρτησία που, κατά πάσα πιθανότητα, τελικά θα οδηγούσε στη διπλή ένωση. Αυτό η ελληνική πλευρά δεν ήταν τότε διατεθειμένη να το δεχτεί, με αποτέλεσμα το ‘ναυάγιο’ των συνομιλιών. 

Απογοητευμένος, πάντως, από την κατάληξη αυτήν ο Γ. Παπαδόπουλος, πήρε την απόφαση της ανάκλησης της ελληνικής μεραρχίας που είχε στείλει στην Κύπρο ο Γ. Παπανδρέου, με σκοπό την ανάκτηση της προς την Ελλάδα εμπιστοσύνης της τουρκικής πλευράς. H άποψη του Κωνσταντίνου Καραμανλή ήτανε πως αυτή η κίνηση δεν υπήρξε σφαλερή. Και τούτο, διότι λύση του Κυπριακού επωφελής για την Ελλάδα χωρίς ουσιαστική και σταθερή βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων ήταν αδύνατο να επιτευχθεί. Η εγκατάσταση της ελληνικής μεραρχίας στο νησί είχε κλονίσει την αξιοπιστία της χώρας μας. Κατά συνέπεια, η ανάκληση της εν λόγω στρατιωτικής μονάδας θα επέφερε βελτίωση του κλίματος στις μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας σχέσεις. Άλλωστε, η δύναμη της μεραρχίας αυτής δεν ήταν ούτε 15.000 άνδρες, όπως θεωρητικώς προβλέπεται για τις μεραρχίες του Ελληνικού Στρατού, ούτε 10.000, όπως ακόμα και σήμερα πιστεύεται. Σύμφωνα με ορισμένες μαρτυρίες πράγματι, η δύναμή της δεν ξεπερνούσε τις 4.000. Λογική λοιπόν ήτανε η κίνηση των «συνταγματαρχών». Και αυτό, διότι τουλάχιστον ο κίνδυνος ελληνοτουρκικής σύρραξης είχε «παρέλθει». Και αυτή ακριβώς η αποτροπή της πολεμικής προοπτικής αναζωπύρωσε τις ελπίδες ευτυχούς επίλυσης του Κυπριακού. Είναι γνωστό άλλωστε πως λίγες μόνο εβδομάδες μετά τη συνάντηση στον Έβρο επιτεύχθηκε η σύναψη ελληνοτουρκικής συμφωνίας την οποία έσπευσε να αποδεχτεί –καταρχήν- και ο Μακάριος. Και τα πράγματα επήγαιναν τόσο καλά, ώστε τον Αύγουστο του 1968, προτάθηκε ‘ημιεπισήμως’ από την Αθήνα η δημιουργία ενιαίου, ομοσπονδιακής υφής, ελληνοτουρκικού Κράτους Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι. Ο Μακάριος, πράγματι, μετά τη δολοφονική εναντίον του απόπειρα του Μαρτίου του 1970 (υπεύθυνος της οποίας είχε θεωρηθεί ο Πολύκαρπος Γεωρκάτζης) και βάσει συνομιλίας του στη Ρώμη, τον Σεπτέμβριο του 1970, με τον βασιλιά Κωνσταντίνο, υιοθέτησε και πάλι έκδηλα αρνητική στάση ως προς την προοπτική της –όποιας- Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Ήδη άνοιγε, με άλλα λόγια, η ‘οδός’ προς τα δραματικά γεγονότα του 1974. 

 * * * 

Το Κυπριακό, βέβαια, δεν ήταν το μόνο πρόβλημα εξωτερικής πολιτικής που αντιμετώπιζε το καθεστώς της 21ης Απριλίου. Εφόσον αυτό το καθεστώς υπήρξε αποκύημα του Ν.Α.Τ.Ο., δεν υπήρχε άμεσο θέμα διακοπής της αμερικανικής προς την Ελλάδα στρατιωτικής βοήθειας. Επιβλήθηκε βέβαια «εμπάργκο» πώλησης βαρέων όπλων από τις Η.Π.Α. στη χώρα μας, αλλά η απαγόρευση αυτή σταμάτησε τον Σεπτέμβριο του 1970. Στη Δυτική Ευρώπη και τις Η.Π.Α. πάντως όλοι οι ‘δημοκρατικοί’ φορείς και ρεύματα είχαν ενεργοποιηθεί, επηρέαζαν την κοινή γνώμη και επιχειρούσαν να παγιώσουν κλίμα δυσμενές προς την Ελλάδα. Η Μελίνα Μερκούρη έκανε στην Αμερική περιοδεία, το καλοκαίρι του 1967, και, ενώ στρεφόταν κατά του καθεστώτος, ζητούσε παράλληλα –και μάλιστα με «ιταμότητα» (σύμφωνα με την έκφραση του τότε Έλληνα γενικού πρόξενου στη Νέα Υόρκη)- ανανέωση του διαβατηρίου της. Στην αμερικανική μεγαλούπολη άλλωστε κινούνταν έντονα γνωστά πρόσωπα της εκεί ομογένειας όπως οι Paul Nord (ψευδώνυμο του Νικόλαου Νικολαΐδη, συζύγου της Αλίκης Θεοδωρίδου, κόρης [από δεύτερο γάμο] της ηθοποιού Κυβέλης, δεύτερης συζύγου του Γ. Παπανδρέου), Σ. Ρουσσέας, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, Βασίλειος Βλαβιανός, βοηθός-καθηγητής στο ίδιο πανεπιστήμιο και με ισχυρές διασυνδέσεις στους κύκλους των εφοπλιστών, Β. Βασιλόπουλος, πρόεδρος του «Συνδέσμου Ελλήνων Επιστημόνων», ο θιασάρχης Αδαμάντιος Λεμός και άλλοι. Όλοι αυτοί επιδίωκαν τη διακοπή κάθε είδους αμερικανικής βοήθειας προς τη χώρα μας. 

Λόγω της νατοϊκής προστασίας που περιέβαλλε το καθεστώς στις αρχικές φάσεις του βίου του, αυτές οι προσπάθειές τους, στην ουσία, δεν τελεσφόρησαν. Ο τότε Πρόεδρος Lyndon Johnson, όμως, επέτυχε την αποφυλάκιση και αναχώρηση από την Ελλάδα του Ανδρέα Παπανδρέου, επισείοντας στους «συνταγματάρχες», ως πρόσχημα, την αμερικανική υπηκοότητα που έως το 1964 είχε αυτός ο τελευταίος. (Η αποφυλάκιση του Α. Παπανδρέου έγινε στις 24 Δεκεμβρίου 1967, μετά δηλαδή την αποτυχία του βασιλικού κινήματος στις 13 εκείνου του μήνα, διότι ο Κ. Κόλλιας, πρωθυπουργός από τον Απρίλιο έως τον Δεκέμβριο του 1967, έτρεφε εναντίον του μεγάλη -και τεκμηριωμένη- αντιπάθεια.)

 Αντίθετα όμως παγώσανε οι διαπραγματεύσεις, που είχανε αρχίσει ήδη κατά τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960, για την ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (Ε.Ο.Κ.).Παράλληλα, τον Δεκέμβριο του 1969, η Ελλάδα αποχώρησε από το Συμβούλιο της Ευρώπης, ενώ από την πλευρά του αυτό το τελευταίο απαγόρευσε, τον Ιανουάριο του 1971, την ελληνική εκπροσώπηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η προσέγγιση, βέβαια, του όλου θέματος της Ε.Ο.Κ. απαιτεί ευρύτερη ανάλυση, επειδή ένα από τα βασικά τα οποία ακόμα επιρρίπτονται κατά της «χούντας» είναι ακριβώς η καθυστέρηση της ένταξης της χώρας μας στην Ε.Ο.Κ., δηλαδή τη σημερινή Ε.Ε. (= Ευρωπαϊκή Ένωση). Κανονικά –και σύμφωνα με μαρτυρία του ίδιου του Κωνσταντίνου Καραμανλή, πρωτεργάτη της ένταξής μας- η Ελλάδα δεν έχει θέση στην Ε.Ο.Κ. Και τούτο, επειδή, η χώρα μας δεν συνδέεται με τη Δυτική Ευρώπη. 

Επιπλέον, σαφείς ήτανε τότε οι φόβοι στα ‘μεγάλα κέντρα αποφάσεων’ ότι τελικώς η Ε.Ο.Κ. έμελλε να επωμιστεί το βάρος της «ελληνοτουρκικής διένεξης» καθώς και ότι, λόγω της φτώχειας που παραδοσιακώς μαστίζει την Ελληνική Γη, οι πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες θα έπρεπε να αναλάβουν το χρηματικό κόστος της ανόδου του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων. Επίσης σημαντικό ήτανε το ότι η –κατά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή- «πολιτική αστάθεια» του Ελληνικού Λαού έμελλε να επιφέρει, εφόσον η χώρα μας γινόταν δεκτή στην τότε Ε.Ο.Κ. και τωρινή Ε.Ε., την έξοδό της από αυτήν. Στην πραγματικότητα δηλαδή, σε όλη σχεδόν τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, κανένας Ευρωπαίος ηγέτης δεν ήθελε την εισδοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Μετά τη μεταπολίτευση του 1974 και μόνο, ο Valéry Giscard d’Estaing, Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας τότε, συνέδραμε αποφασιστικώς τον Κ. Καραμανλή στην προσπάθεια θεσμικού ‘εξευρωπαϊσμού’ της Πατρίδας μας. 

 Το πάγωμα των διαπραγματεύσεων για την ένταξή μας στην Ε.Ο.Κ. δεν προκάλεσε, πάντως, ούτε οδύνη ούτε σημαντικά προβλήματα στους «συνταγματάρχες». Αυτοί –ορθώς όπως αποδεικνύεται σήμερα- πιστεύανε πολύ περισσότερο στην ανάπτυξη και αξιοποίηση του ντόπιου, εθνικού δυναμικού παρά στην έξωθεν προς εμάς συμπαράσταση. Για αυτό άλλωστε και κύριο μέλημα του καθεστώτος υπήρξε, όπως επισημάνθηκε, η ελληνοτουρκική όχι απλώς προσέγγιση αλλά συνεννόηση. Αυτή η δυσπιστία προς το τότε ‘ευρωπαϊκό πνεύμα’ πάντως συνέβαλε στο να δημιουργηθεί σε μερίδα του δυτικοευρωπαϊκού τύπου η εντύπωση ότι «το κίνημα των συνταγματαρχών» αποτελούσε αντίδραση της «καθυστερημένης ελληνικής υπαίθρου» στις μίνι-φούστες και τα γυναικεία μαγιώ topless, που έτειναν να επικρατήσουν στην ‘κοσμοπολιτική’ Αθήνα και απειλούσαν τον παραδοσιακό τρόπο ζωής του «Ελληνισμού». Τροφή σε τέτοιου είδους δημοσιεύματα προσέφερε κυρίως ο Στυλιανός Παττακός, αεικίνητος, πανταχού παρών και πάντα τα δημόσια έργα πληρών, ο οποίος εμφορούνταν από ειλικρινή θρησκευτική Πίστη που προσπαθούσε να μεταδώσει και στις νεότερες γενεές. Περισσότερο συγκρατημένος ο Γεώργιος Παπαδόπουλος εξέφρασε αυτήν την πνευματική και πολιτιστική προσπάθεια του καθεστώτος στο περίφημο σύνθημα «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» (που ‘λανσάρισε’ στη Θεσσαλονίκη, τον Μάρτιο του 1968), το οποίο δεν ήταν καθόλου παράλογο, εφόσον εξέφραζε τον διττό χαρακτήρα, ειδωλολατρικό και χριστιανικό, του διαχρονικού Ελληνικού Πολιτισμού. Όπως και να είναι όμως, αυτή η –ακούσια έστω- επιστροφή στις ρίζες που επιχείρησαν οι «συνταγματάρχες» αποδείχτηκε οικονομικώς και εν πολλοίς κοινωνικώς εθνοσωτήρια. Είχε όμως ως αποτέλεσμα ψυχικώς να απομακρύνει από το καθεστώς τα μεσαία και ανώτερα οικονομικά στρώματα ιδίως της πρωτεύουσας – και κυρίως τη «χρυσή» φοιτητική νεολαία που, εκείνη την εποχή, κατά βάση σπούδαζε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και τη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών. Οι συνέπειες αυτής της αποξένωσης άργησαν βέβαια να φανούν, αλλά η εκδήλωσή τους έμελλε να έχει αντίκτυπο καταλυτικό 

(ἀπό τό βιβλίο  τοῦ Δημητρίου Μιχαλοπούλου : Ἡ ἐξωτερική πολιτική τῆς 21ης Ἀπριλίου ) 

( ΕΔΩ ) 

Ξημερώνοντας ἡ 21η Ἀπριλίου...

 

Η ΥΠΑΡΞΙΣ ΣΧΕΔΙΟΥ ΕΒΕΒΑΙΩΘΗ ΑΠΟ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΕΝΤΑ ΕΙΣ ΤΑ ΕΔΩ [ στήν Θεσσαλονίκη ] ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΕΔΑ 

Συμφώνως πρός συγκλινούσας πληροφορίας περιελθούσας εἰς γνῶσιν τῶν ἁρμοδίων ὑπηρεσιῶν µαχητικαί ὁμάδες κρούσεως τῆς ἄκρας ἀριστερᾶς, ἐν συνεργασίᾳ μέ δυναμικούς πυρῆνας τῆς κεντροαριστερᾶς, ἐπρόκειτο, μέ τήν εὐκαιρίαν τῆς συγκεντρώσεως τῆς Ἑνώσεως Κέντρου εἰς Θεσσαλονίκην -ἡ ὁποία εἶχε προγραμματισθῆ διά τήν Κυριακήν μὲ τήν ἐξαγγελθεῖσαν ἐπίσκεψιν τοῦ κ. Γ. Παπανδρέου- νά προκαλέσουν, βάσει σχεδίου εἰς τήν πρωτεύουσαν τῆς Βορείου Ἑλλάδος, ἀλλά συγχρόνως καὶ εἰς ἄλλας πόλεις τῆς χώρας αἱματηράς ταραχάς καί νά ἐπιχειρήσουν κατάλυσιν τοῦ κράτους.

Εἰδικώτερον διά τήν Θεσσαλονίκην ἐσχεδιάζετο ἡ κατάληψις τοῦ Διοικητηρίου καὶ ἄλλων δηµοσίων καταστημάτων. Καὶ ἀκόμῃ, ἡ καὺσις ὁμοιώματος τοῦ Βασιλέως, ὡς καὶ ἁπόπειρα καταλήψεως τής ἕδρας τοῦ Γ' Σ. Στρατού,

Κατόπιν τῶν πληροφοριῶν αὐτῶν αἱ ὁποῖαι ἐπεβεβαιώθησαν ἐκ τῶν ὑστέρων, διὰ στοιχείων εὐρεθέντων εἰς τά γραφεῖα τὴς ΕΔΑ, ὁ στρατός ἀπεφάσισε νά κινηθῆ τήν νύκτα τής Πέμπτης πρὸς τήν Παρασκευήν καί ἔθεοεν εἰς ἐφαρμογήν σχέδιον - ἐκτελεσθὲν ἀναιμάκτως εἰς ὅλην του τὴν ἕκτασιν - σκοπὸς τού ὁποίου ἦτο ἡ πρόληψις ταραχῶν κατόπιν τής δημιουργηθείσης ἐκρύθμου καταστάσεως.

Τὸ σχέδιον τοῦτο τοῦ στρατοῦ εἶχεν ἐκπονηθή ἀπὸ μακροῦ καὶ συγκεκριµένως ἀφ᾽ ὅτου ἀπεκαλύφθη ἡ ὕπαρξις τῆς συνωµοσὶας τοῦ ΑΣΠΙΔΑ εἰς τὰς ἐνόπλους δυνὰμεις. Καὶ ὁ χαρακτήρ του ἦτο προληπτικός, μὲ βασικὸν ἀντικειμενικόν σκοπὀν τὴν ἁποσόβησιν αἱματηρῶν ταραχῶν. 

Ἀπό τήν ἐφημερίδα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" τῆς Τρίτης 25 Ἀπριλίου 1967

Τί εἶχε προηγηθεῖ πού δημιουργοῦσε σοβαρές ὑπόνοιες γιά τό τί θά συνέβαινε σ᾿ἐκείνη τήν συγκέντρωσιν τῆς "Ἑνώσεως Κέντρου",στήν Θεσσαλονίκη, τήν Κυριακή τῆς 23ης  Ἀπριλίου ; 

ἀπό ἐδῶ

Τήν Πέμπτη 20 Ἀπριλίου, ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου εἶχε πραγματοποιήσει ὀμιλία στούς ἐκπροσώπους τῶν ...δημοκρατικῶν συνδέσμων ( ἀντιλαμβάνεσθε τί σήμαινε,ἰδίως τότε, "δημοκρατικοί σύνδεσμοι",ἔτσι ; )  ὅπου ἀπαντοῦσε σχετικῶς μέ τήν κλήσιν πού θά ἐλάμβανε γιά τήν δίκη τῆς ὑποθέσεως "ΑΣΠΙΔΑ" . Διαβάζουμε στό ἤδη σέ κυκλοφορία φύλλο τῆς "Μακεδονίας" ,τῆς 21ης Ἀπριλίου 1967, πρό τῆς ἐκδηλώσεως τῆς ἐπεμβάσεως τοῦ Στρατοῦ. 

« ...Το κρίσιμο σημείο, πράγματι, είναι ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου, γνήσιος, τροτσκιστικής απόκλισης Μαρξιστής, άρχισε να συσπειρώνει, ευθύς μετά την αναχώρηση του Καραμανλή από την Ελλάδα, τους «αριστερούς» και να τους προωθεί στην «Ένωση Κέντρου» (Ε.Κ.) που, κατά το 1961, είχε συμπήξει ο πατέρας του. 

Δεδομένου όμως ότι, όπως ήδη τονίστηκε, Τροτσκιστές δεν υπήρχανε τότε στη χώρα μας, αναγκαστικώς ο Ανδρέας στράφηκε προς τα κατάλοιπα του –σε παρανομία την εποχή εκείνη- Κ.Κ.Ε. και των δυνάμεων που συνέπλεαν με αυτό. Τα κατάλοιπα αυτά εκφράζονταν έως τότε μέσω της Ε.Δ.Α. (= Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά), η οποία είχε σοβαρή εκλογική ισχύ, αλλά εμποδιζόταν να ασκήσει εξουσία μέσω της βαθύτερης δομής του τότε Ελληνικού Κράτους. Πυρήνας αυτής της εσώτερης δομής ήτανε, βέβαια, ο Ελληνικός Στρατός...» (  Γράφαμε ἐδῶ, ἀπό τό βιβλίο τοῦ Δημητρίου Μιχαλοπούλου : " Ἡ ἐξωτερική πολιτική τῆς 21ης Ἀπριλίου" σελίδες 18-19 ) 

Αὐτά λοιπόν ἔλεγε τότε ὁ Ἀνδρέας,ἀλλά μετά ἦρθαν τά τάνκς καἰ οἱ μαγκιές τοῦ Ἀνδρέα ἔγιναν κλάματα...

...Πάντως μετά τά μεσάνυχτα δέν περίμενε τούς πραξικοπηματίες "στά μετερίζια μέ τό δάκτυλο στήν σκανδάλη". Προτίμησε νά σκαρφαλώσῃ στήν ταράτσα. Καί ὅταν παραδόθηκε κυριεύτηκε ἀπό γοερό κλάμα μέ βαθιά ἀναφιλητά κρύβοντας μέ τίς παλάμες τό πρόσωπό του. Ὁ λοχαγός τῶν ΛΟΚ πού τόν συνέλαβε εἶπε στούς στρατιῶτες οἱ ὁποῖοι τον παρακολουθοῦσαν χλευαστικά.....

( ἡ συνέχεια στό θέμα :  Ὁ νάρκισσος Ἀνδρέας,ἡ σκοποβολή,ἡ ταράτσα καί τό κλάμα ...) 

( ΕΔΩ ) 

( φωτό ἀριστερά τό βιβλίο τοῦ ἱστορικοῦ Μ. Χατζηδάκη, ἐδῶ) 

Ἦταν ἡ ἐπανάστασις τῆς 21ης Ἀπριλίου ἀμερικανοκίνητη;

Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός

Κυρίαρχος μύθος της καταστροφικής –όπως απεδείχθη- μεταπολιτεύσεως, είναι πως η 21η Απριλίου ήταν… αμερικανοκίνητη. Αφήνουμε στην άκρη το γεγονός ότι αμερικανοκίνητοι απεδείχθησαν στην πορεία οι πολιτικάντηδες του μεταπολιτευτικού κατεστημένου –ψευτοδεξιοί κι αριστεροί- και πάμε πίσω στο 1967.

Στην χώρα είχε χαθεί ο έλεγχος και επικρατούσαν ακυβερνησία, αβεβαιότητα και αναρχία, εξαιτίας των γεγονότων της αποστασίας του 1965 και της δράσεως των λεγομένων «Λαμπράκηδων», που ήσαν τα ερυθρά «Τάγματα Εφόδου» της εποχής και τρομοκρατούσαν την κοινωνία, με απώτερο σκοπό την κομμουνιστική επανάσταση για την κατάληψη της εξουσίας.

Εν όψει αυτής της καταστάσεως, ο Θρόνος, οι πολιτικοί της δεξιάς και του κέντρου και οι Αμερικανοί, καλόβλεπαν μία μικράς διαρκείας «εκτροπή», που θα αποκαθιστούσε την ομαλότητα και μετά από εύλογο χρονικό διάστημα (ενός χρόνου, το πολύ) θα αποκαθιστούσε την λεγομένην «δημοκρατία» (που μόνο δημοκρατία δεν ήτο…) και θα επανέφερε τα πράγματα στην προ του 1965 κατάσταση. Έτσι, εδημιουργήθη η λεγομένη «χούντα των στρατηγών», η οποία θα επενέβαινε προ των εκλογών του Μαΐου 1967, με τας ευλογίας του εγχωρίου κατεστημένου και του ξένου παράγοντος. Ωστόσο, τους επρόλαβαν οι συνταγματάρχαι και τους αιφνιδίασαν όλους!

Παρά, λοιπόν, τα περί του αντιθέτου διαδιδόμενα, οι Αμερικανοί –«προστάτες» και «σύμμαχοι» τότε και τώρα της Ελλάδος- δεν υποστήριξαν ούτε την Επανάσταση της 21ης Απριλίου, ούτε το καθεστώς που προέκυψε απ’ αυτήν. Ο λόγος είναι απλός: οι Αμερικανοί, όπως άλλωστε όλες οι μεγάλες δυνάμεις της σύγχρονης εποχής, προτιμούν να υπάρχει «δημοκρατία» στα κράτη που ελέγχουν, διότι δια της «δημοκρατίας» μπορούν να συνεχίζουν να τα ελέγχουν. Κι αν κάποια στιγμή ο οποιοσδήποτε «δημοκρατικός» κυβερνήτης τους κάνει νερά, μπορούν πανεύκολα να τον «συμμορφώσουν» δια της αντιπολιτεύσεως, των ΜΜΕ, των συνδικάτων, ακόμα δε και των παραγόντων του ιδικού του κόμματος. Ας θυμηθούμε τι έγινε προσφάτως στην περίπτωση του Κ. Καραμανλή (του νεωτέρου) και που κατέληξε το άνοιγμά του προς την Ρωσσία. Αντιθέτως, μ’ έναν «δικτάτορα» στο τιμόνι της χώρας, η «προστάτιδα δύναμη» δεν ξέρει τι θα της ξημερώσει.

Το σίγουρο είναι, πως το ξημέρωμα της 21ης Απριλίου 1967 βρήκε τους Αμερικανούς («Αμερικανοσιωνιστάς», επί το ακριβέστερον) αιφνιδιασμένους. Πιάστηκαν στον ύπνο! Άλλα περίμεναν (τους υπό έλεγχον στρατηγούς) κι άλλα τους προέκυψαν (οι ανεξέλεγκτοι  συνταγματάρχαι).

Προκειμένου, όμως, να αποφύγουν τα χειρότερα –δηλαδή να χάσουν για πάντα την επιρροή τους στην Ελλάδα- οι Αμερικανοσιωνισταί ακολούθησαν την πολιτική του «βλέποντας και κάνοντας». Έτσι, απέρριψαν προτάσεις πολιτικών περί αποκαταστάσεως της «δημοκρατικής νομιμότητος» από τον 6ο Στόλο και άρχισαν να δουλεύουν υπογείως. 

Η πρώτη απόπειρα ανατροπής Παπαδοπούλου έλαβε χώρα στα τέλη του 1967, με αφορμή την παρουσία της ελληνικής μεραρχίας στην Κύπρο. Η ελληνο-τουρκική κρίση του ’67 παρουσιάζει καταπληκτικές ομοιότητες με αυτήν του ’74! Μόνο που τότε ο Γ. Παπαδόπουλος δεν έπεσε στην παγίδα και με κατάλληλους διπλωματικούς χειρισμούς απέφυγε τον πόλεμο και την εθνική ταπείνωση που μας ετοίμαζαν οι «φίλοι» και «σύμμαχοί» μας, αλλά και την ανατροπή του. 

Η δεύτερη απόπειρα έγινε με το βασιλικό κίνημα, αλλά απέτυχε κι αυτή. 

Την ιδία τύχη είχε και η τρίτη απόπειρα, το επόμενο έτος (1968), όταν ο Παναγούλης αποπειράθηκε να σκοτώσει τον Γ. Παπαδόπουλο. Εδώ θα ανοίξω μια παρένθεση. Ο Αλέκος Παναγούλης, παλικάρι πραγματικό, αγνός ιδεολόγος και ίσως ο μόνος αληθινός αντιστασιακός, έγινε πιστεύω άθελά του όργανο των Αμερικανοσιωνιστών, που τον δολοφόνησαν την 1η Μαΐου του ’75 –επισήμως επρόκειτο για «τροχαίο ατύχημα»- γιατί προφανώς είχε αντιληφθεί ποιοι και γιατί τον χρησιμοποίησαν και απειλούσε με αποκαλύψεις. Εδώ κλείνει η παρένθεση. Τρία στα τρία, λοιπόν! Τρεις απόπειρες, τρεις αποτυχίες! Είναι αυτό που ανέφερα προηγουμένως: δύσκολα τα βγάζει πέρα κάποιος μ’ έναν «δικτάτορα»…

Το επόμενον διάστημα (1969), πρόεδρος των ΗΠΑ εξελέγη ο Ρίτσαρντ Νίξον και αντιπρόεδρος ο εκ Γαργαλιάνων Μεσσηνίας καταγόμενος Σπύρος Άγκνιου (Αναγνωστόπουλος). Η κυβέρνησις των Αθηνών, «πόνταρε» -κυριολεκτικώς!- στον Νίξον και είναι πλέον ευρύτατα γνωστόν, ότι χρηματοδότησε την προεκλογικήν του εκστρατεία με 550.000 δολάρια! Ήτο η πρώτη και η μοναδική φορά στην ιστορία, που ελληνική κυβέρνησις χρηματοδοτεί την προεκλογική εκστρατεία υποψηφίου Αμερικανού προέδρου και όχι το αντίθετον (η CIA να χρηματοδοτεί ελληνοφώνους πολιτικάντηδες)! Εδώ πλέον ομιλούμε όχι για… αμερικανοκίνητη κυβέρνηση των Αθηνών, αλλά για ελληνοκίνητη κυβέρνηση των ΗΠΑ!!! Με τον τρόπο αυτό και χάρις εις την πολύτιμη βοήθεια του Άγκνιου, η Ελλάς και η κυβέρνησις της 21η Απριλίου δεν αντιμετώπισαν ιδιαίτερα προβλήματα τα επόμενα έτη. Έτσι μπόρεσε η κυβέρνησις να αφοσιωθεί στην πρόοδο της χώρας, επιτυγχάνοντας φοβερούς ρυθμούς οικονομικής αναπτύξεως (που είναι και ο μόνος τρόπος για την επίτευξη πραγματικής εθνικής ανεξαρτησίας…).

Όμως, εις την Αμερική δεν υπάρχει ένα κέντρον εξουσίας, αλλά πολλά και διάφορα. Με πιο ισχυρό διαχρονικά, το σιωνιστικό λόμπι. Το 1972, λοιπόν, το σιωνιστικό λόμπι παίρνει το πάνω χέρι, δια του δαιμονίου Κίσσινγκερ και ετοιμάζει την αποπομπή των Νίξον και Άγκνιου (την οποία τελικώς επέτυχε, με το κατασκευασμένο σκάνδαλο Watergate). Ο Τούρκος πρώην κυβερνητικός αξιωματούχος, Χαλίλ Σιβγκίν, πρώην υπουργός και επί σειρά ετών σύμβουλος του Τούρκου προέδρου, Τουργκούτ Οζάλ, για θέματα που αφορούσαν τις σχέσεις με τας ΗΠΑ, ομίλησε προ τριών ετών στον τουρκικό τηλεοπτικό σταθμό aHaber και υποστήριξε πως ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Νίξον, εξηναγκάσθη σε παραίτηση, επειδή είχε αντιταχθεί στην σχεδιαζομένη από το σιωνιστικό λόμπι του Κίσσινγκερ, απόβαση των Τούρκων στην Κύπρο (που επανέφερε την «δημοκρατία» στην Ελλάδα…). Σε κάθε περίπτωση, εφόσον το σιωνιστικό λόμπι σχεδίαζε τον Αττίλα στην Κύπρο, έπρεπε οπωσδήποτε να «φύγει από την μέση» ο Γ. Παπαδόπουλος, διότι αυτός είχε αποτρέψει παρομοία κατάσταση το 1967.  

Είπε, λοιπόν, ο Σιβγκίν στην αποκαλυπτικότατη συνέντευξή του: «Το σκάνδαλο Watergate προέκυψε εξαιτίας αυτής της σκληρής στάσης του Νίξον. Εμείς, για να μπορέσουμε να επέμβουμε στην Κύπρο, χρειαζόταν η έγκριση των ΗΠΑ. Αλλά θεωρείτο βέβαιο ότι ο Νίξον δε θα δεχθεί κάτι τέτοιο. Το ίδιο και ο αντιπρόεδρος. Τότε ΥΠΕΞ ήταν ο Κίσινγκερ. Ο Νίξον έχασε τη θέση του, αλλά ο Κίσινγκερ παρέμεινε. Και εκείνος μας έδωσε τη δυνατότητα για την επέμβαση. Δηλαδή οι δυνάμεις, που έριξαν από τη θέση τους τον Νίξον, διατήρησαν στη θέση του τον εβραϊκής καταγωγής Κίσινγκερ, για να επέμβουμε στην Κύπρο. Εάν η Κύπρος βρίσκεται στα χέρια της Ελλάδας, τότε οι ορθόδοξοι δε θα έχουν καλές σχέσεις με το Ισραήλ. Οι πολιτικές Ελλάδας και Ισραήλ είναι αντίθετες μεταξύ τους. Εμείς ως Τούρκοι δεν έχουμε κάποια εχθρότητα με τους Εβραίους. Η επιχείρηση αυτή θα παρεμπόδιζε το να περάσει η Κύπρος στα χέρια της Ελλάδας. Σε περίπτωση που περάσει στα χέρια της Ελλάδας, μπορεί να δημιουργηθεί κίνδυνος για το Ισραήλ. Αυτούς τους υπολογισμούς έκαναν».

Ο Γ. Παπαδόπουλος, αντιλαμβάνεται την αλλαγή της καταστάσεως και τα παίζει όλα για όλα. Έτσι, την 15η Ιανουαρίου 1973, ξεπερνά για πρώτη φορά τα επιτρεπόμενα όρια: Με επιστολή του στον πρόεδρο των ΗΠΑ αρνείται την δωρεάν στρατιωτική βοήθεια, για λόγους εθνικής υπερηφανείας! Άλλωστε, η Ελλάς δεν είχε πλέον κανένα οικονομικό πρόβλημα, καθώς με μια συνετή και έντιμη διαχείριση (κανένας δεν έκλεβε!) η Επανάσταση πέτυχε ένα «οικονομικό θαύμα», όπως το χαρακτήρισαν οι πάντες. Επίσης, ο Γ. Παπαδόπουλος είχε σκοπό να ξεκινήσει σύντομα την άντληση του «μαύρου χρυσού», των πετρελαίων που κρύβει το υπέδαφος της πατρίδος μας. Και βέβαια, η παροχή δωρεάν στρατιωτικής βοηθείας προς τα διάφορα κράτη, ήταν η εγγύηση της υποταγής των. 

Η ιστορική επιστολή Παπαδοπούλου, με την οποία η Ελλάς έσπασε τα δεσμά της, είναι η ακόλουθη: «Η κυβέρνησις απεφάσισεν όπως δηλώσει εις την κυβέρνησιν των Ηνωμένων Πολιτειών, ότι παραιτείται του λοιπού, αρχής γενομένης από του τρέχοντος έτους, της παρεχομένης υπό των Ηνωμένων Πολιτειών, δωρεάν στρατιωτικής βοηθείας» (πηγή: εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος» της 16ης Ιανουαρίου 1973, υπό τον πρωτοσέλιδο κεντρικό τίτλο: «Η ΕΛΛΑΣ ΠΑΡΗΤΗΘΗ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑΣ – Επιστολή του κ. Γ. Παπαδοπούλου προς τον Πρόεδρον Νίξον»).

Τον Οκτώβριο του 1973, ο Γ. Παπαδόπουλος ξεπερνά τα «όρια» κατά πολύ. Αρνείται στους Αμερικανοσιωνιστάς την χρήση της βάσεως της Σούδας προς βοήθεια των Ισραηλινών σιωνιστών στον πόλεμο με τους Άραβες. Δεν πάει άλλο! Ο Κίσσινγκερ αποφασίζει την άμεση ανατροπή του! Όλως «τυχαίως», έναν μήνα αργότερα, ξεσπούν τα γνωστά γεγονότα του (διόλου) «ηρωϊκού» Πολυτεχνείου. Η συνταγή της φοιτητικής εξεγέρσεως είναι δοκιμασμένη και στο παρελθόν. Το 1968, όταν ο Στρατηγός Ντε Γκωλ συγκρούστηκε με τους Αμερικανοσιωνιστές, του έστησαν τον διαβόητο «κόκκινο Μάη του ‘68», με τους Κον (Κοέν) Μπεντίτ και συντροφία να κραυγάζουν εν χορώ «είμαστε όλοι εβραίοι» και να σπέρνουν την καταστροφή και το χάος.

Την συνέχεια, την γνωρίζετε όλοι. Όπως, επίσης, γνωρίζετε και το ότι ο δήθεν «αμερικανοκίνητος» Γ. Παπαδόπουλος, απέθανε εις τας φυλακάς της –πέραν πάσης αμφιβολίας- αμερικανοκρατουμένης «δημοκρατίας» της μεταπολιτεύσεως…

( ΕΔΩ) 

21η Ἀπριλίου 1967

Ἡ Ἐθνική Κυβέρνησις τῆς 21ης Ἀπριλίου 1967. ( φωτό)

 Τό διάγγελμα τοῦ προέδρου τῆς Ἐθνικῆς Κυβερνήσεως χαράσσει τόν δρόμον τοῦ ἐθνικοῦ μέλλοντος. Δρόμον ἠθικῆς ὑγείας, καθαρότητος συνειδήσεων, ἑλληνικῆς, γνησίως ἑλληνικῆς, ὑπερηφανείας. 

Ἐπάνω ἀπό τό τέλμα τῆς φαυλότητος, τῆς ἐλεεινῆς κομματικῆς συναλλαγῆς,τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἐκπτώσεως θεσμῶν καί ἀξιῶν,ἀκούεται ἐπί τέλους μία φωνή πού ζητεῖ καί ἔχει εὐτυχῶς τήν δύναμιν νά ἐπιβάλῃ,τήν σώζουσαν ἀλλαγήν. Ἡ Ἐθνική Κυβέρνησις,ἡ ὁποία αὐτήν τήν στιγμήν κρατεῖ μέ σταθερότητα τά ἠνία τοῦ κράτους,ὑπῆρξεν ἡ ἀναπόδραστος συνέπεια μιᾶς μακρᾶς, μακρότατης περιόδου ἀποχαλινώσεως καί ἐκτραχηλισμοῦ. Ὑπῆρξε δῆλα δή, ἡ ἀντίδρασις εἰς τόν ὁλισθηρόν κατήφορον εἰς τόν ὁποῖον εἶχε ἤδη εἰσέλθει τό ἔθνος. Οἱ παρακολουθοῦντες τόν καλπασμόν πρός τήν ἄβυσσον δέν ἔβλεπον πουθενά τήν διέξοδον. Διότι ὅλα ἀνεξαιρέτως τά κόμματα, συναγωνίζοντο εἰς τυφλήν ἀδιαλλαξίαν καί εἰς ἐμπαθῆ κηρύγματα διχασμοῦ πού ὡδήγουν μέ μαθηματική ἀκρίβειαν εἰς τήν ἀλληλοσφαγήν. Δέν εἶναι ὁλίγοι ἐκεῖνοι πού ἐπίστευαν ὅτι αἱ ἐκλογαί δέν ἐπρόκειτο νά ἦσαν πράγματι ἐκλογαί ἀλλά σύνθημα πρός ἀλληλοεξόντωσιν. 

Διαβᾶστε ὁλόκληρο τό ἄρθρο στήν ἐφημ. "Μακεδονία" τῆς 28ης Ἰουνίου 1968. ΕΔΩ 

Ἡ βαρεῖα σκιά τήν ὁποίαν συνέθετον αἱ προεξοφλήσεις περί ἀδυναμίας διεξαγωγῆς ὁμαλῶν ἐκλογῶν, ἡ ἀπροκάλυπτος ἐν ταυτῷ συνεργασία μέ τούς κατ᾿ἐπάγγελμα ἀνατροπεῖς,τά δημοκοπικά συνθήματα περί κρημνίσεως τῶν καθεστωτικῶν θεσμῶν,ἡ κατασυκοφάντησις τῶν πάντων, ἡ ὑποδαύλισις τοῦ ἐμφυλίου μίσους καί αἱ ἀναίσχυντοι λοιδορίαι ἐναντίον τῶν ἐνόπλων δυνάμεων,δῆλα δή αὐτοῦ τούτου τοῦ θώρακος τῆς ἐθνικῆς ἀσφαλείας, εἶχον δημιουργήσει πράγματι ἀτμόσφαιραν ἀσφυκτικήν, τήν ὁποία παρηκολούθουν μέ δέος ὅλοι οἱ σώφρονες εἰς τόν τόπον αὐτόν, χωρίς ἐν τούτοις νά ἠμποροῦν ν᾿ἀντιτἀξουν οἰανδήποτε ἀντίδρασιν. Ὅλα τά ἠθικά φράγματα εἶχον παρασυρθῇ,ὅλα τά ἐθνικά ἀντερείσματα ἐφαίνοντο ἀνίσχυρα νά ἀναχαιτίσουν τήν κατολίσθησιν πρός τήν βεβαία καταστροφήν. «Δέν ἔμενεν ἄλλος τρόπος σωτηρίας ἀπό τήν ἐπέμβασιν τοῦ Στρατοῦ» , λέγει τό διάγγελμα τοῦ νέου πρωθυπουργοῦ. Καί εἶναι ἡ πραγματικότης, τήν ὁποίαν σιωπηρῶς ἀναγνωρίζουν καί αὐτοί οἱ ἄνθρωπποι τῶν κομμάτων.

Διότι πράγματι ἀπό τῆς 21ης Ἀπριλίου,ἡμέρας ἱστορικῆς διά τά πεπρωμένα τοῦ ἔθνους,οἱ πάντες ἔχουν ἀναπνεύσει. Ὑπάρχει ἡ συνείδησις μιᾶς ἰσχυροτάτης χειρός ἡ ὁποία ἔδωσεν εἰς τό ταλαντευόμενον ἀπό μυρίους κακούς ἀνέμους σκάφος τήν σώζουσαν στροφήν τοῦ πηδαλίου. Ἡ πορεία ἔχει τώρα χαραχθῆ : Πρός μίαν νέαν ἐποχήν, πρός μίαν νέαν Ἑλλάδα,πρός τήν πρόοδον, πρός τήν εὐημερίαν, πρός τήν ἀδέλφωσιν τήν ἐθνικήν, πρός τήν γαλήνην ! Καί μακράν, πολύ μακράν, ἀπό τήν πυκνή θολότητα τοῦ ἐμφυλίου μίσους, ἀπό τήν σκοτεινή φαυλότητα πού ἔχει ἐπικαθήσει ὡς παχύς ῥύπος ἐπάνω εἰς τήν φυσιογνωμίαν τοῦ ἔθνους, μακράν ἀπό τόν ὕπουλον καί πάντοτε ἰδιοτελῆ κομματισμόν πού ἠπείλησεν τήν Ἑλλάδα μέ ὁλοκληρωτικόν ἀφανισμόν. 

ἀπό ἐδῶ

Ἡ ἐπέμβασις τοῦ Στρατοῦ, λέγει τό πρωθυπουργικόν διάγγελμα, ἀποτελεῖ ἐκτροπήν ἀπό τό Σύνταγμα, ἀλλά ἡ ἐκτροπή αὐτή ἔχει ὡς ἀποκλειστικόν κίνητρον νά ἀναστηλώσῃ ἐν καιρῷ τήν ἀληθινήν Δημοκρατίαν, τήν Δημοκρατίαν ἡ ὁποία, τοὐς τελευταίους καιρούς, διεσύρθη δεινῶς καί ἐταυτίσθη μέ τήν ὀχλοκρατίαν τοῦ πεζοδρομίου καί τήν δημοκοπίαν τῆς ἀναρχίας. Τήν ἀπέραντον δυστυχίαν μεγίστου τμήματος τοῦ σκληρῶς μοχθούντος ἐλληνικοῦ λαοῦ τά κόμματα ἠθἐλησαν νά ἐκμεταλλευθοῦν διά νά στρατολογήσουν εἰς τήν κάλπην των τάς στρατιάς τῶν δυσαρεστημένων, χωρίς νά δοκιμάσουν μέχρι σήμερον νά ἄρουν τάς πραγματικάς αἰτἰας τῆς κακοδαιμονίας καί τῆς μιζέριας. Τά κόμματα ὑπῆρξαν οἱ ἐκούσιοι στρατολόγοι τῆς ἀνατροπῆς, διότι δέν ἀπέβλεψαν ποτέ πρός τήν ἀνακούφισιν τῆς δυστυχίας, ἀλλά μόνον πρός τήν ἐκμετάλλευσιν τῆς δυστυχίας. Ἡ Ἐθνική Κυβέρνησις,πλαισιωμένη ἀπό ἄνδρας ἀσπίλους, μέ συναίσθησιν τῆς βαρείας ἀποστολῆς των, μέ ἕν καί μόνον ἰδεῶδες, τήν ἀνάρρωσιν, τήν ἐξυγίανσιν,τήν ἐθνικήν ποδηγέτησιν, τήν παγίωσιν τοῦ ῥυθμοῦ ἐκείνου ὁ ὁποῖος μόνος ἠμπορεῖ νά ἐγγυηθῇ τόν ἄνετον βηματισμόν πρός τήν πρόοδον καί τήν εὐημερίαν μέ τήν στερράν ἀπόφασιν νά ἐπιβληθῇ ἡ κοινωνική δικαιοσύνη πού θά ἔχῃ ὡς βάθρον τήν δικαίαν κατανομή τοῦ ἐθνικοῦ εἰσοδήματος, ἀποτελεῖ, κατά τήν στιγμήν αυτήν, τήν μεγάλην ἐλπίδα τοῦ ἔθνους. 

Αἱ ὑποσχέσεις αἱ ὁποῖαι περιέχονται εἰς τό πρωθυπουργικόν διάγγελμα καί εἰς τάς ἄλλας δηλώσεις τῆς Ἐθνικῆς Κυβερνήσεως ἀπαρτίζουν ἕναν βαρυσήμαντον χάρτην τόν ὁποῖον ἔχει τήν ἀπόφασιν νά τηρήσῃ ἀπαρεγκλίτως. Καί ἡ ἐπαναλαμβανομένη διαβεβαίωσις ὅτι ἡ Κυβέρνησις τοῦ Στρατοῦ θ᾿ἀποβλέψῃ μετ᾿ἰδιαιτέρας στοργῆς πρός τόν άγροτικόν κόσμον καἰ τάς πενεστέρας τάξεις τοῦ πληθυσμοῦ,δημιουργεῖ τήν πεποίθησιν ὅτι πράγματι μία νέα ἐποχή ἔχει ἀνοίξει διά τήν Ἑλλάδα καί τόν λαόν της. 

ἀπό βίντεο τοῦ ἀρχείου τῆς ΕΡΤ-ἐδῶ

Ἡ πλήρης καί ἀπόλυτος τάξις ἡ ὁποία ἐπεκράτησεν ἀπό τῆς πρώτης στιγμῆς εἰς ὁλόκληρον τήν χώραν μαρτυρεῖ εὐγλώττως περί τοῦ αἰσθήματος τῆς ἐμπιστοσύνης πού περιβάλλει τήν Ἐθνικήν Κυβέρνησιν τῆς μεγάλης ἀλλαγῆς. Ἔγινεν ἀπό τῆς πρώτης ὥρας συνείδησις ἡ ἀνάγκη ἡ ὁποία τήν ἐπέβαλε. Καί εἶναι τοῦτον τό ἄσειστον θεμέλιον τῆς ἐπιτυχίας τῆς ἀναληφθείσης ἐθνικῆς προσπαθείας. 

« Πρός Νέον Ἐθνικόν Μέλλον »,  ἐφημερίς "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ", 25 Ἀπριλίου 1967 ( ἐδῶ) 

Τά κοράκια ξαναγύρισαν ...φωτό

Τί νά σᾶς πῶ, ἄν καί θέλω ν᾿ἀποφεύγω συγκρίσεις, δέν θά μπορέσω νά τό κάνω. Ὄχι διότι ἔχει ἀποδειχθεῖ περιτράνως πώς οἱ μεταπολιτευτικοί πολιτικάντηδες ἔφεραν τήν χώρα στήν ἀπόλυτο κατάντια, ἀλλά καί γιατί ὅλο αὐτό τό νεοταξίτικο μοντέλο καί οἱ ἐκφραστές του εἶναι ἄν μή τί ἄλλο τόσο ἀποκρουστικό ἴσως καί ἐφιαλτικό, θά ἔλεγα. 

φωτό

Κι᾿ὅμως αὐτοί μᾶς κυβερνοῦν διότι ἕνας λαός, ὁ ἐλληνικός λαός ἔχει χειραγωγηθεῖ καί συνεχίζει νά χειραγωγεῖται μέ τά προστάγματα καί τίς ἐπιταγές τῶν μαριονετῶν τῆς παγκόσμιαςἐξουσιαστικῆς ἐλίτ ἐδῶ καί 50 χρόνια καί φαίνεται πώς δέν ὑπάρχει κανένα φῶς στήν ἄκρη τοῦ πιό σκοτεινοῦ τοῦνελ πού ἔχει πέσει ἡ Ἑλλάς, ἀπό ποτέ ! 

φωτό, φωτό

Δέν ξέρω πιά τί νά εὐχηθῶ γι᾿αὐτή τήν χώρα...

( ΕΔΩ) 

Πῶς ἔβλεπαν τήν Ἑλλάδα, 52 χρόνια πρίν...

Ἡ Ἑλλάδα,τρία χρόνια μετά τήν 21η Ἀπριλίου 1967 ... 

Δημοσίευμα τῶν New York Times ἀπό τόν Nicholas Elias 

May 3, 1970

φωτό

Η ΕΛΛΑΔΑ έχει δικτατορία από τις 21 Απριλίου 1967, αλλά οι περισσότεροι τουρίστες που επισκέπτονται τη χώρα θα έπρεπε να ψάξουν πολύ για να δουν τη διαφορά. Είναι αλήθεια ότι για τους εορτασμούς επετείου που έχουν προγραμματιστεί για σήμερα, οι αυτοκινητόδρομοι έχουν επενδυθεί με πινακίδες που έγραφαν: «Ζήτω η 21η Απριλίου», «Ζήτω ο Στρατός», «Ζήτω η Εθνική Κυβέρνηση». Το σύμβολο της κυβερνώσας χούντας, η σιλουέτα ενός ένοπλου στρατιώτη με το περίγραμμα ενός φοίνικα που αναδύεται από τις φλόγες - βρίσκεται παντού, από γιγάντιες διαφημιστικές πινακίδες μέχρι το εξωτερικό μέρος κάθε σπιρτόκουτου. Αλλά δεν υπάρχουν περισσότεροι αστυνομικοί ή στρατιωτικοί στους δρόμους της Ελλάδας από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, και είναι τόσο χρήσιμοι στους ξένους όσο απαιτεί η ελληνική φιλοξενία. Δεν υπάρχουν περιορισμοί στη μετακίνηση, έτσι οι τουρίστες μπορούν να επισκεφθούν οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδας θέλουν εκτός από μερικές περιοχές που συνορεύουν με κομμουνιστικές χώρες.

... Στην κηδεία του αείμνηστου πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 1968, η χούντα δεν χρησιμοποίησε την πλήρη αστυνομική της δύναμη για να σκορπίσει το τεράστιο πλήθος που συγκεντρώθηκε. Αν το είχε κάνει, πιθανότατα θα είχε προκαλέσει περαιτέρω διαδηλώσεις που θα ήταν δύσκολο να καταπνιγούν. Πέρυσι, ωστόσο, όταν το Συμβούλιο της Επικρατείας, το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο, προσπάθησε να επαναφέρει 21 νομικούς που είχε αποπέμψει η χούντα ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπαδόπουλος απέλυσε αμέσως τον πρόεδρο του συμβουλίου και αρνήθηκε να επαναφέρει τους νομικούς. Οι πολέμιοι του καθεστώτος έσπευσαν να προβλέψουν ότι μια τέτοια κραυγαλέα παρέμβαση στο λατρεμένο δικαστικό σύστημα της χώρας ήταν βέβαιο ότι θα πυροδοτούσε διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα. Αλλά δεν υπήρξε σχεδόν ούτε κίχ από τον ελληνικό λαό. Ο Παπαδόπουλος είχε προβλέψει σωστά πως οι Έλληνες δεν θα μπαίναν στην δοκιμασία μιας σύλληψης για χάριν ενός θεσμού που ήταν τόσο μακριά από την καθημερινότητά τους.

Δίκη των 33 ( Δημοκρατικῆς Ἄμυνας) φωτό

Οι συνταγματάρχες έχουν καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να καταστήσουν σαφές ότι δεν θα ανεχθούν την ανοιχτή αντίθεση στην εξουσία τους, αλλά φρόντισαν να μην κάνουν τέτοια μαθήματα τόσο οδυνηρά ή τόσο δραματικά ώστε να επικαλούνται ακόμη μεγαλύτερη αντίθεση. Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης δίκης 33 Ελλήνων βάσει ενός παλιού νόμου για εξέγερση, ο κυβερνητικός εισαγγελέας ζήτησε σκληρές ποινές για τους κατηγορούμενους και θανατική ποινή για έναν από αυτούς, τον καθηγητή Διονύσιο ( Σάκη ) Καραγιώργα. Κατά τη διάρκεια της δίκης, ο Πρωθυπουργός Παπαδόπουλος είπε σε μια ομιλία του ότι οι κατηγορούμενοι πρέπει να αντιμετωπιστούν αυστηρά, με αποτέλεσμα να βρουν την προοπτική της φυλάκισης ή ακόμα και του θανάτου ενώπιον κάθε Έλληνα που θα εναντιωνόταν στο καθεστώς. Στη συνέχεια, το στρατοδικείο καταδίκασε τον Καράγιωργα σε ισόβια, επέβαλε ποινές με αναστολή σε επτά κατηγορούμενους και αθώωσε ακόμη και επτά. ( Σημ. Πελασγ. Τρία χρόνια μετά τήν καταδίκη σέ ἰσόβια,μέ πρωτοβουλία Παπαδόπουλου ἀπενεμήθη εἰδική χάρις καί ἀφέθησαν ἐλεύθεροι ὅλοι οἱ καταδικασθέντες. ἐδῶ)

Η απελευθέρωση τον περασμένο μήνα του Μίκη Θεοδωράκη, του κομμουνιστή συνθέτη της μουσικής για το «Ζ» και το «Ζορμπάς ο Έλληνας», ήταν μια ακόμη προσπάθεια των συνταγματαρχών να κάνουν τον κόσμο να πιστέψει ότι έχουν γίνει πιο χαλαροί, ανεκτικοί. Η απελευθέρωση του συνθέτη δεν ήταν πραγματικά μεγάλη θυσία για τους συνταγματάρχες. Δεν φοβούνται την ελληνική αριστερά, η οποία είναι διασπαρμένη και με πεσμένο στο ηθικό, αλλά τη δεξιά και το κέντρο που έχουν τη δυνατότητα να στήσουν ένα κίνημα εναντίον τους. Πράγματι, οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που συλλαμβάνει η χούντα αυτές τις μέρες δεν είναι κομμουνιστές ή αριστεροί αλλά βασιλόφρονες και δημοκράτες.

Σε ορισμένες περιοχές στις επαρχίες, άτομα έχουν συλληφθεί για προσβολή εκπροσώπου του καθεστώτος, καταδίκη του πραξικοπήματος ή άλλα παρόμοια αδικήματα. Όμως κρατήθηκαν για λίγο και μετά αφέθηκαν ελεύθεροι. Για παράδειγμα, στο χωριό όπου γεννήθηκα στην επαρχία Ηπείρου στη βορειοδυτική γωνία της χώρας, συνελήφθη ένας έμπορος που αποκάλεσε κλέφτη τον διορισμένο από τη χούντα νομάρχη της επαρχίας, στην ένταση μιας συζήτησης με συγχωριανούς του. Συνελήφθη, φυλακίστηκε για ένα μήνα και μετά δικάστηκε και αθωώθηκε. Σκοπός τέτοιων συλλήψεων είναι να κόψουν την ανοιχτή κριτική κάνοντας πραγματικότητα την απειλή της φυλάκισης σε κάθε χωριό. Οι άνθρωποι γίνονται παράδειγμα, και στη συνέχεια απελευθερώνονται, για να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι το καθεστώς δεν είναι αυθαίρετο και καταπιεστικό, αλλά είναι ικανό για συμπόνια και ακόμη και δικαιοσύνη.

Σε πολλά από τα ίδια χωριά κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου πολέμου του 1946–49, οι κομμουνιστές αντάρτες εκτέλεσαν δεκάδες ανθρώπους επειδή επέκριναν αυτούς ή τις μεθόδους τους. (Συνολικά, 57.000 Έλληνες πολίτες σκοτώθηκαν από τους αντάρτες και περισσότεροι από 684.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους.) Στο χωριό όπου συνελήφθη ο έμπορος, οι κομμουνιστές το 1948 εκτέλεσαν δημόσια πέντε άτομα, συμπεριλαμβανομένων δύο γυναικών και στοίβαξαν τα σώματά τους σε μια ρεματιά. Συγκριτικά, η συμπεριφορά της χούντας προς τον έμπορο δεν φαινόταν καταπιεστική στους συγχωριανούς του, αλλά μάλλον συγκρατημένη. «Ήμουν εδώ όταν ήρθαν οι κομμουνιστές», είπε μια ηλικιωμένη γυναίκα στο χωριό. «Προτιμώ να έχω τη χούντα για εκατό χρόνια παρά να ξαναγυρίσουν αυτά τα καθάρματα έστω για μια μέρα». Γνωρίζοντας το βάθος τέτοιων συναισθημάτων,

21η Απριλίου 1971,παρέλαση στήν Καστοριά ( φωτό) 

Είναι στα χωριά της Ελλάδας που η χούντα χαίρει της ισχυρότερης δημόσιας στήριξης και για καλούς λόγους. Οι κυβερνήσεις που διοικούσαν την Ελλάδα πριν από το πραξικόπημα επικεντρώθηκαν στην ανάπτυξη και επέκταση των πόλεων, παραμελώντας τα χωριά με τη θεωρία ότι οι περισσότεροι Έλληνες τα άφηναν για τις μητροπολιτικές περιοχές ούτως ή άλλως. Η χούντα έχει καταβάλει κάποιες προσπάθειες για να επανορθώσει αυτή την ανισορροπία. Αύξησε τις συντάξεις για τους αγρότες εργάτες, που ήταν οι χαμηλότερες στην Ελλάδα. Χάρισε τα ανεξόφλητα δάνεια όλων των αγροτών, μια κίνηση που επικρίθηκε έντονα από τους οικονομολόγους αλλά επικροτήθηκε έντονα στην επαρχία. Επιτάχυνε τα προγράμματα ηλεκτροδότησης και οδοποιίας. Σχέδια βρίσκονται σε εξέλιξη, για παράδειγμα, για την κατασκευή του μεγαλύτερου αυτοκινητόδρομου στην Ελλάδα σε όλο το αγροτικό βόρειο τμήμα της χώρας. Ο αυτοκινητόδρομος θα εκτείνεται από την Ηγουμενίτσα στο Ιόνιο μέχρι τα τουρκικά σύνορα στη Θράκη. Οι οικονομολόγοι υποστήριξαν ότι δεν υπάρχει αρκετή κίνηση σε αυτόν τον τομέα για να δικαιολογηθούν τα 150 εκατομμύρια δολάρια που θα δαπανηθούν στο δρόμο, αλλά η χούντα φαίνεται αποφασισμένη να προχωρήσει στο έργο.

Υπάρχει ένας άλλος, ίσως εξίσου σημαντικός, λόγος που οι συνταγματάρχες υποστηρίζονται σθεναρά στα χωριά. Γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε απομονωμένα χωριά και τα συντηριτικά μέτρα που προσπάθησαν να επιβάλουν σε όλη την Ελλάδα ήταν η επιτομή των αξιών τέτοιων χωριών. Οι συνταγματάρχες μπορεί να φαίνονται παλιομοδίτες και ανόητοι στους Έλληνες των πόλεων όταν αναφέρουν ως κακά θέματα όπως οι μίνι φούστες και τα γένια ή τέτοιες αρετές όπως η εκκλησία που επισκέπτονται κάθε Κυριακή, αλλά φαίνονται δυνατοί και σοφοί στους Έλληνες της υπαίθρου.

φωτό

«Η πιο κοντινή αναλογία με το είδος των ανθρώπων από τους οποίους προέρχονται οι συνταγματάρχες είναι οι φτωχοί λευκοί στην Αμερική που υποστηρίζουν τον Τζορτζ Γουάλας», λέει ένας Αμερικανός εκπαιδευτικός που ζει πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο οποίος μεγάλωσε σε ένα μικρό χωριό της Πελοποννήσου ,το Ελαιοχώρι Αχαΐας, που έχει τώρα 280 κατοίκους, θεωρείται ανώτερος από τους άλλους αξιωματικούς που έκαναν το πραξικόπημα επειδή ο πατέρας του ήταν δάσκαλος στο σχολείο του χωριού. Ο Στυλιανός Παττακός, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, κατάγεται από το μικρό (154 κάτοικοι) κρητικό χωριό της Αγίας Παρασκευής και ο Νικόλαος Μακαρέζος, Υπουργός Συντονισμού, κατάγεται από ένα χωριό της Φθιώτιδας που λέγεται Γραβιά, το οποίο έχει σχετικά μεγάλη πληθυσμό. 613 ατόμων. Σε τέτοια χωριά, οι άντρες περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους παρέα με άντρες, και οι γυναίκες δεν καπνίζουν, δεν φορούν μακιγιάζ ή δεν μιλούν σε έναν άντρα που δεν είναι στενός συγγενής παρά μόνο να λένε «Καλημέρα» καί « Καλησπέρα». 

Οι συνταγματάρχες έχουν φέρει στη διοίκησή τους τις αξίες αυτών των χωριών και οι Έλληνες της Επαρχίας τους θαυμάζουν γι' αυτό. Οι συνταγματάρχες δεν εφαρμόζουν πάντα αυτό που κηρύττουν οι ίδιοι, αλλά επιμένουν δυνατά ότι πρέπει όλοι οι άλλοι, να το κάνουν,ιδιαίτερα τα παιδιά τους.

Το περασμένο καλοκαίρι, γνώρισα τη μικρότερη κόρη του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης Παττακού, μια 20χρονη κοπέλα που ονομαζόταν Ρένα, μέσω μιας κοινής φίλης, και ενώθηκα μαζί της και δύο άλλα κορίτσια για μια βόλτα κατά μήκος της ακτής της Αθήνας. Περίπου 25 μίλια από την πρωτεύουσα, σταματήσαμε σε ένα εστιατόριο, και έβγαλα ένα πακέτο τσιγάρα και το πέρασα. Η Ρένα χήσε μια στιγμή και κοίταξε γύρω από το φροντισμένο εστιατόριο. Βλέποντας ότι ήταν σχεδόν άδειο, πήρε ένα τσιγάρο. «Θεέ μου», είπε πριν πάρει την πρώτη ρουφηξιά, «ελπίζω κανείς που με ξέρει να μην έρθει εδώ». Κατά την επιστροφή ανέφερε ότι ο πατέρας της είχε αρνηθεί να την αφήσει να επισκεφθεί το Παρίσι και το Λονδίνο, παρόλο που θα είχε πάει με την αδερφή και τον κουνιάδο της. «Φοβόταν ότι δεν θα με παρακολουθούσαν στενά», είπε για τον πατέρα της. «Είναι πολύ αυστηρός, αλλά νομίζω ότι έτσι πρέπει να είναι».

ΠΑΡΑ τις θετικές συμπεριφορές όμως στις αγροτικές περιοχές, το καθεστώς βιώνει την αντίσταση από μεγάλο αριθμό Ελλήνων στις πόλεις και στα νησιά. Είναι στις πόλεις που η ζημιά που έκαναν οι συνταγματάρχες έγινε περισσότερο αισθητή. Οι Έλληνες στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις κινούνταν γρήγορα προς έναν ευρωπαϊκό τρόπο ζωής και βιοτικό επίπεδο. Όμως οι συνταγματάρχες έχουν επιβραδύνει την κίνηση και σε ορισμένες περιπτώσεις την έχουν σταματήσει εντελώς. Η επιβράδυνση της οικονομίας έχει μειώσει τα εισοδήματα πολλών Ελλήνων έως και 30%. Επιπλέον, χιλιάδες άνθρωποι έχουν απολυθεί από τις δουλειές τους επειδή θεωρούνται μη φιλικοί προς το καθεστώς. Ταυτόχρονα, οι τιμές για ορισμένα αγαθά και υπηρεσίες κινήθηκαν ανοδικά.

Η παρενόχληση καλλιτεχνών και συγγραφέων από το καθεστώς έχει περιορίσει την πολιτιστική ζωή στη χώρα και έχει προκαλέσει μεγάλη διαμάχη. Σχεδόν όλα τα έργα που παράγονται στην Αθήνα είναι είτε αναβιώσεις είτε εισαγωγές και δεν έχουν κυκλοφορήσει σημαντικά βιβλία στην Ελλάδα από τότε που κατέλαβαν την εξουσία οι συνταγματάρχες. Λόγω της φήμης της χούντας στο εξωτερικό, η πολιτιστική επικοινωνία με την υπόλοιπη Ευρώπη έχει στερέψει. Το περασμένο καλοκαίρι, για παράδειγμα, ο Rudolf Nureyev και η Margot Fontaine ακύρωσαν μια πολυανακοινωμένη εμφάνιση στο Φεστιβάλ Αθηνών και ακόμη και η παρέμβαση του Αριστοτέλη Ωνάση δεν μπόρεσε να τους αλλάξει γνώμη.

Η συνεχιζόμενη λογοκρισία του Τύπου στην Ελλάδα απογοητεύει διαρκώς αυτό το έθνος των χορτασμένων αναγνωστών εφημερίδων. «Οι εφημερίδες δεν ήταν σχεδόν αντικειμενικές πριν από το πραξικόπημα», λέει ένας διευθυντής ξενοδοχείου στη Ρόδο, «αλλά τουλάχιστον είχατε την ελευθερία να επιλέξετε τι ψέματα θα διαβάσατε. Τώρα όλα είναι ένα ψέμα». Η κυκλοφορία των ελληνικών εφημερίδων είναι στο 60 τοις εκατό του επιπέδου πριν από το πραξικόπημα. Επτά εφημερίδες έχουν εξαφανιστεί εντελώς: οι κρυπτοκομμουνιστικές απαγορεύτηκαν και οι υπόλοιπες έκλεισαν λόγω πιέσεων.

Τον περασμένο Οκτώβριο, η χούντα ανακοίνωσε με μεγάλη φανφάρα ότι άρει την λογοκρισία του τύπου. Ταυτόχρονα, ωστόσο, έδωσε στους εκδότες μια μακρά λίστα απαγορευμένων θεμάτων που, στην πραγματικότητα, διατηρούσαν τον έλεγχο του τύπου σχεδόν τόσο αυστηρό όσο πριν. Το καθεστώς έχει δημοσιεύσει έναν κώδικα 101 άρθρων που έχουν σχεδιαστεί για να «καθαρίσουν» τον Τύπο. Ιστορίες ότι η χούντα θεωρεί ότι υπονομεύουν την εμπιστοσύνη του κοινού στην οικονομία μπορεί να επιφέρουν φυλάκιση έξι μηνών βάσει του κώδικα. Οι συντάκτες που καταδικάστηκαν για υποκίνηση εξέγερσης, όπως το βλέπει η χούντα, μπορούν να πάρουν έως ισόβια. Όταν ανακοινώθηκε ο κώδικας, ο κ. Παττάκος προσέφερε το φιλοσοφικό σκεπτικό της χούντας που τον έκανε τόσο σκληρό. «Η αυστηρότητα», είπε, «είναι η μητέρα της δικαιοσύνης και της ελευθερίας».

Η ιδέα της χούντας περί «Δικαιοσύνης» απεικονίστηκε πρόσφατα όταν η εφημερίδα Έθνος δημοσίευσε μια συνέντευξη με τον Ιωάννη Ζίγδη, ηγέτη του Κόμματος του Κέντρου του αείμνηστου Γιώργου Παπανδρέου, στην οποία ζητούσε επιστροφή της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Όχι μόνο συνελήφθη ο κ. Ζίγδης για τις δηλώσεις του, αλλά και οι συντάκτες της εφημερίδας — συμπεριλαμβανομένου του αρχισυντάκτη της, Ιωάννη Καψή — τέθηκαν υπό κράτηση. Δικάστηκαν γρήγορα σε στρατοδικείο και καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης που κυμαίνονταν από 13 μήνες έως πέντε χρόνια. Με όλους τους συντάκτες του στη φυλακή, το Έθνος αναγκάστηκε να σταματήσει την έκδοσή του.

Ίσως η πιο καταστροφική παρέμβαση του καθεστώτος ήταν στην εκπαίδευση. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα ήταν εξαρχής αναχρονιστικό και ανεπαρκές, αλλά οι συνταγματάρχες το έσπρωξαν ακόμη περισσότερο στο τούνελ. «Νεαροί της Ελλάδας, η Επανάσταση είναι για Σένα» διακηρύσσουν ταμπέλες στους αυτοκινητόδρομους που οδηγούν έξω από την Αθήνα. Αλλά στην εκπαιδευτική του πολιτική το καθεστώς φαίνεται πρωτίστως να ενδιαφέρεται να βεβαιωθεί ότι οι νέοι της Ελλάδας είναι υπέρ της επανάστασης. Εκατοντάδες δάσκαλοι και καθηγητές που θεωρούνται μη φιλικοί προς το καθεστώς έχουν απολυθεί. Όλοι οι άλλοι κλήθηκαν να υποβάλουν λεπτομερή ιστορικά, ειδικά για το τι έκαναν κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου, και δήλωση πολιτικών πεποιθήσεων.

ἀπό ἐδῶ

ΣΤΑ δημόσια σχολεία, η κατήχηση των μαθητών είναι μέρος του προγράμματος σπουδών. Σε ορισμένες χαμηλότερες τάξεις, για παράδειγμα, οι μαθητές καλούνται να σηκωθούν και να επαναλάβουν συνθήματα όπως «Η μητέρα μου είναι η Ελλάδα. Ο πατέρας μου είναι η Εθνική Κυβέρνηση. Κι᾿εγώ είμαι ο ελληνικός λαός». Το κλίμα σωβινισμού στα ελληνικά σχολεία, που ήταν πάντα βαρύ, είναι τώρα πιο έντονο από ποτέ.

  «Τα παιδιά αυτής της χώρας είναι άρρωστα και κουρασμένα να διδάσκονται ότι η Ελλάδα είναι ο ομφαλός του κόσμου», λέει ένας Αμερικανός εκπαιδευτικός που διδάσκει σε ιδιωτικό σχολείο στην Αθήνα. « Η Πατρίδα δεν πρέπει ποτέ να γίνει μια βρώμικη λέξη, αλλά τώρα είναι με τους μαθητές».

Στα πανεπιστήμια η ασφάλεια,η αστυνομία ασφαλείας, έχει δημιουργήσει ένα δίκτυο δημιουργών για να αναφέρουν τις δραστηριότητες και τις συμπεριφορές συμφοιτητών. Το καθεστώς έχει επίσης διορίσει έναν κυβερνητικό επίτροπο για κάθε σχολή. Η δουλειά των επιτρόπων, κυρίως απόστρατων αξιωματικών του στρατού, είναι να βλέπουν ότι τα προγράμματα διδασκαλίας είναι σύμφωνα με τους στόχους της χούντας. Για να διατηρήσει τον αυστηρό έλεγχο του διδακτικού προσωπικού στα πανεπιστήμια, το καθεστώς όχι μόνο απέλυσε πολλούς καθηγητές, αλλά περιόρισε επίσης νέους διορισμούς και μείωσε την ηλικία συνταξιοδότησης των καθηγητών, έτσι ώστε οι μεγαλύτεροι, σεβαστοί καθηγητές με ανεξάρτητο μυαλό να μπορούν να αντικατασταθούν με φιλόδοξοι νεότεροι περισσότερο στις προτιμήσεις του καθεστώτος. Όλο αυτό το φυσικό σύμμαχο έχει δημιουργήσει έλλειψη καταρτισμένων καθηγητών και σημαντική πτώση στην ποιότητα της διδασκαλίας.

Εν όψει όλων αυτών των κατασταλτικών πράξεων της χούντας, πολλοί Ευρωπαίοι και Αμερικανοί δυσκολεύονται να καταλάβουν γιατί ένας τόσο παθιασμένος λαός φαίνεται να έχει αποδεχτεί τη δικτατορία χωρίς καμία σκέψη για αντίσταση.

Η δίκη των «17» του ΠΑΜ  στο στρατοδικείο Θεσσαλονίκης,1969. ( ἀπό ἐδῶ)

Στην πραγματικότητα, δεν έχουν. Παρά την εξωτερική ηρεμία, υπάρχουν αυξανόμενες μορφές αντίστασης. Διανοούμενοι και επαγγελματίες αρνήθηκαν να συνεργαστούν με το καθεστώς και συνεχίζουν το μποϊκοτάζ, παρόλο που πολλοί από αυτούς έχουν υποφέρει σκληρά γι' αυτό. Επιπλέον, αρκετοί ακτιβιστές έχουν στραφεί σε δραστικές μεθόδους. Κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, βόμβες εξερράγησαν στην Αθήνα, τη Σαλόνικα και άλλες μεγάλες πόλεις. Το Athens Hilton, η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, το ξένο γραφείο Τύπου και Πληροφοριών και πολλά αμερικανικά αυτοκίνητα, συμπεριλαμβανομένου ενός που ανήκει σε ακόλουθο του στρατού των ΗΠΑ, έχουν δεχθεί βομβιστικές επιθέσεις.

Ορισμένες εκρήξεις έχουν αποδοθεί στο δεξιό Κίνημα Εθνικής Αντίστασης (ΚΕΑ), το οποίο θεωρεί την αμερικανική ιδιοκτησία πρωταρχικό στόχο. Ένα φυλλάδιο που απευθύνεται στους Αμερικανούς από το ΚΕΑ αναφέρει: «Έχετε γίνει πιο μισητοί από το καθεστώς της Αθήνας. Εσείς θα είστε υπεύθυνοι για τον εμφύλιο που θα ακολουθήσει». Το φυλλάδιο υπέγραφε ο στρατηγός Ακρίτας, ψευδώνυμο του αρχηγού του κινήματος δανεισμένο από το όνομα ενός βυζαντινού ήρωα.

Περισσότερες από δύο δωδεκάδες άλλες αντιστασιακές ομάδες λειτουργούν υπόγεια σε όλη την Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης μιας που φέρεται να διευθύνεται από κομμουνιστές, που ονομάζεται Πατριωτικό Μέτωπο, το οποίο, ωστόσο, δεν έχει τη δύναμη των αντιστασιακών ομάδων που ανήκουν στη δεξιά και στο κέντρο. Μέχρι στιγμής, όλες οι βόμβες έχουν χρονομετρηθεί ώστε να εκραγούν τη νύχτα για να αποφευχθεί η δολοφονία ανθρώπων, αν και περίπου δώδεκα ατόμων που έτυχε να βρίσκονταν ούτως ή άλλως τριγύρω είχαν τραυματιστεί. «Αν οι κομμουνιστές βρίσκονταν πίσω από τις εκρήξεις», λέει ένας Έλληνας δημοσιογράφος, «οι βόμβες θα είχαν μπει για να σκοτώσουν».

Αλλά η πλήρης και αποτελεσματική αντίσταση χρειάζεται ηγεσία, και οι συνταγματάρχες φρόντισαν να εξορίσουν σε απομακρυσμένα χωριά και νησιά στρατιωτικούς και πολιτικά πρόσωπα που θα μπορούσαν να το προσφέρουν. Όσοι είναι ακόμα γύρω δεν θέλουν να πάρουν το προσωπικό ρίσκο που εμπλέκεται στην καθοδήγηση μιας εξέγερσης. «Θέλουν ο κόσμος να πετάξει πρώτα τους συνταγματάρχες», λέει ένας οδηγός φορτηγού από τη Λάρισα, «και μετά να τους καλέσουν να αναλάβουν. Οι άνθρωποι δεν είναι πια τόσο χαζοί».

Υπάρχουν, ωστόσο, πιο λεπτοί λόγοι για τους οποίους η αντίσταση στη χούντα είναι μηδαμινή. Ένα από αυτά γίνεται γρήγορα κατανοητό από μια επίσκεψη στην Αθήνα. Η πόλη είναι διάσπαρτη με γιαπιά εκατοντάδων κτιρίων που βρίσκονται τώρα υπό κατασκευή. Κάθε Κυριακή πρωί, πολυσύχναστα λεωφορεία βρυχώνται από την Αθήνα για εκδρομές στην Κορινθία, στους Δελφούς, στη Θήβα και στο Σουνίον. Τα καλύτερα εστιατόρια είναι σχεδόν γεμάτα τις περισσότερες νύχτες, και οι λαχειοφόροι στην πλατεία Ομονοίας εξακολουθούν να κάνουν μια καλή δουλειά.

Με άλλα λόγια, η ζωή κάτω από τους συνταγματάρχες μπορεί να είναι δυσάρεστη —ιδιαίτερα για φοιτητές, καθηγητές, πολιτικούς, δημοσιογράφους και καλλιτέχνες— αλλά δεν είναι τόσο δυσάρεστη ώστε να αξίζει να ρισκάρεις με φυλάκιση ή θάνατο για να την αλλάξεις. Τα έσοδα έχουν πέσει, αλλά όχι τόσο που ένα ζευγάρι δεν μπορεί να πάει μια στο τόσο σε ταβέρνα να χορέψει. Οι ελληνικές εφημερίδες είναι απογοητευτικές, αλλά υπάρχουν η Le Monde, η International Herald‐Tribune και η Figaro στα περίπτερα για όσους διαβάζουν άλλες γλώσσες ή τα ελληνικά προγράμματα στο BBC κάθε βράδυ για όσους δεν διαβάζουν. Οι θείοι και οι φίλοι λείπουν από τις δουλειές, αλλά τουλάχιστον παίρνουν μέρος από τις συντάξεις τους όταν πάνε. «Δεν με έχουν στριμώξει πραγματικά», λέει ένας ράφτης στον Πειραιά. «Δεν θα τους ψήφιζα αν είχα επιλογή. Αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα που θα πετούσα τον εαυτό μου μπροστά σε ένα τανκ για να τα βγάλω έξω».

Αν και οι συλλήψεις συνεχίζονται, οι Έλληνες δεν φαίνεται να ανησυχούν για τον εαυτό τους αν δεν επηρεαστούν οι οικογένειές τους, και οι περισσότεροι δεν επηρεάζονται. Από τα 6.000 άτομα που στάλθηκαν σε φυλακές μετά το πραξικόπημα, περισσότερα από τα δύο τρίτα έχουν απελευθερωθεί. Το πιο σημαντικό είναι ότι οι συνταγματάρχες δεν έχουν εκτελέσει κανέναν.

  «Οι Έλληνες είναι υπέροχοι, αλλά όταν αρχίζουν να σκοτώνουν, μπορεί να είναι οι πιο απαίσιοι άνθρωποι στον κόσμο», μου είπε η σύζυγος ενός εξόριστου Έλληνα πολιτικού. «Θυμάμαι κατά τη διάρκεια του πολέμου όταν περπατούσες στο δρόμο και έβρισκες το σώμα κάποιου γεμάτο με σφαίρες και δεν ήξερες αν ήταν οι Γερμανοί, οι δεξιοί, οι αριστεροί ή μια ζηλιάρα σύζυγος που τον σκότωσαν. Είμαι τρομερά φοβισμένη για την Ελλάδα αν ξεκινήσει».

Οι σπουδαστές της ελληνικής ιστορίας βλέπουν έναν καλό λόγο για την απουσία ισχυρής αντίστασης στη χούντα στο γεγονός ότι η χώρα έχει αναπτύξει τα τελευταία 20 χρόνια μια σημαντική αστική τάξη. Για το πρώτο μισό αυτού του αιώνα, η Ελλάδα ενεπλάκη σε πέντε πολέμους και σε πολυάριθμους ανόδους. Η μόνη περίοδος σταθερότητας και προόδου ήρθε μετά το 1950. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι περισσότεροι Έλληνες μπόρεσαν να αποκτήσουν κάτι—ένα σπίτι, ένα αγρόκτημα, μια επιχείρηση—για πρώτη φορά στη ζωή τους και θέλουν να είναι κοντά για να το απολαύσουν .

φωτό

Εκτός από την αποφυγή των εκτελέσεων, οι συνταγματάρχες έχουν ξεκινήσει μια σειρά θετικών μέτρων, παρέχοντας έναν άλλο λόγο που οι Έλληνες μπορούν να εκλογικεύσουν τη μέχρι τώρα απροθυμία τους να ξεσηκωθούν κατά της χούντας. (Το «Κάνουν κάποια καλά πράγματα», ακούγεται τόσο στην Αθήνα σήμερα όσο και στην Ιταλία του Μουσολίνι.) Πολλοί από τους επαγγελματίες που μοιράζονταν μεγάλες αμοιβές ( μίζες) με δημόσιους υπαλλήλους εξαλείφθηκαν. Οι εκτεταμένες περικοπές προσωπικού έδωσαν τέλος σε μεγάλο μέρος της πρακτικής προσλήψεων για μία θέση περισσοτέρων απ᾿όσο χρειάζεται, που ήταν τόσο συνηθισμένη στην Ελλάδα. 

Περιορισμένες επιχειρήσεις, όπως η λειτουργία ταξί, άνοιξαν σε όποιον είχε χρήματα ή είχε διάθεση να πάει σε αυτές. 

Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία μαστιζόταν από σκάνδαλα και σφοδρές μάχες μεταξύ επισκόπων για διορισμό στις πλουσιότερες έδρες, αναμορφώθηκε. Ακόμα και δρόμοι σε γειτονιές όπως η Νίκαια και η Καισαριανή που έτειναν να ψηφίζουν κομμουνιστές και τιμωρήθηκαν με κακές δημόσιες υπηρεσίες ως αποτέλεσμα, τώρα έχουν ασφαλτοστρωθεί.

Τέλος, οι Έλληνες αισθάνονται ότι δεν είναι ευθύνη τους να διώξουν τους συνταγματάρχες. «Οι Αμερικανοί τους έφεραν», μου είπε ένας δάσκαλος γυμνασίου στην Κέρκυρα, «και οι Αμερικανοί μπορούν να τους βγάλουν». Αν υπάρχει μια πεποίθηση για τους συνταγματάρχες που οι περισσότεροι Έλληνες μοιράζονται πάνω από όλους, είναι ότι οι Συνταγματάρχες βρίσκονται στην εξουσία επειδή τους θέλουν οι Ηνωμένες Πολιτείες να βρίσκονται εκεί. 

«Η Ουάσιγκτον είναι εξίσου υπεύθυνη για την καταστολή και τα βασανιστήρια στην Ελλάδα με τους συνταγματάρχες», λέει ένας πρώην Έλληνας πολιτικός.

ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ  ήταν το «bête noire» ( τό μαῦρο θηρίο,ἀντικείμενο ἀποστροφῆς ) της Κυβέρνησης των Συνταγματαρχών, και παρόλο που δεν ήταν στην ημερήσια διάταξη όταν συνεδρίασαν οι υπουργοί του Συμβουλίου της Ευρώπης τον Δεκέμβριο του 1969, το εξάνθημα της δυσμενούς δημοσιότητας κατά πάσα πιθανότητα επέτρεψε στις ενάγουσες κυβερνήσεις να συγκεντρώσουν τις απαραίτητες ψήφους "Εκδίωξης της Ελλάδας". (Την τελευταία στιγμή, ως μέτρο προστασίας προσώπου, η Ελλάδα αποχώρησε οικειοθελώς.)

ἡ «ἑλληνική ὑπόθεσις» στό Συμβούλιο τῆς Εὐρὠπης 

Τα προβλήματα της κυβέρνησης ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 1968, όταν δύο δικηγόροι, ο Αμερικανός James Becket και ο Βρετανός Anthony Marrecco, πήγαν στην Αθήνα για να διεξαγάγουν έρευνα για λογαριασμό της Διεθνούς Αμνηστίας, μιας εθελοντικής οργάνωσης που ασχολείται με τα δικαιώματα των πολιτικών soners, και επέστρεψε στο Λονδίνο για να γράψει δύο αναφορές που περιγράφουν την πρακτική βασανιστηρίων από την ελληνική αστυνομία ασφαλείας. Αργότερα, ως αποτέλεσμα των κατηγοριών που ασκήθηκαν από τις Σκανδιναβικές Κυβερνήσεις-μέλη της, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ανέλαβε την ερώτηση και ολοκλήρωσε μια έκθεση που διαπίστωσε ότι η ελληνική κυβέρνηση ασκούσε βασανιστήρια ως θέμα πολιτικής.

Κατά ειρωνικό τρόπο, το θέμα των βασανιστηρίων είναι πολύ πιο σημαντικό στο εξωτερικό από ό,τι στην Ελλάδα, όπου σχεδόν δεν συζητιέται καθόλου. Εν μέρει αυτό είναι ένα πρόβλημα πληροφόρησης, αλλά κυρίως είναι ένα πρόβλημα πολιτικών πεποιθήσεων. Όποιος Έλληνας είναι είτε ευνοϊκός είτε ουδέτερος απέναντι στην Κυβέρνηση, απλώς θα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να μην γνωρίζει ότι γίνονται βασανιστήρια. Ακόμα κι αν το παραδέχεται, μπορεί να προσπαθήσει να δικαιολογήσει την πρακτική με πολλούς τρόπους. Πρώτον, η λέξη «βασανιστήρια» θα φαινόταν ένας υπερβολικά δραματικός τρόπος για να περιγράψει αυτό που είναι σιωπηρά αποδεκτό ως ένας προβλέψιμος τρόπος για να αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τους εχθρούς τους.

«Βλέπετε το πρόβλημα με αμερικανικά μάτια», λέει ένας Έλληνας εφοπλιστής που είχε εγκαταλείψει την Ελλάδα κατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής εξέγερσης του 1944 και έζησε ως επί το πλείστον στο Λονδίνο. «Με ελληνικούς όρους, η μεταχείριση που έχουν αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν ένα ξενοδοχείο πολυτελείας πρώτης κατηγορίας. Θυμηθείτε, αυτοί οι άνθρωποι είναι ο σκληρός πυρήνας του Κομμουνιστικού Κόμματος. Είναι αυτοί που έβαλαν τα μάτια των ανθρώπων στον εμφύλιο πόλεμο».

Ρώτησα για αυτούς που ήταν πολύ νέοι για να έχουν πολεμήσει στον εμφύλιο πόλεμο και αυτούς που δεν είχαν γεννηθεί καν το 1944.

«Είναι γιοι και κόρες αυτών των ανθρώπων», απάντησε

Η λογική είναι αδυσώπητη και ένας εκπληκτικός αριθμός ανθρώπων φαίνεται να την αποδέχεται. Το πρόβλημα είναι χειρότερο από τα βασανιστήρια: η απουσία μιας παράδοσης ελευθερίας που θα καθιστούσε μια τέτοια αδικία απεχθής για χάρη της, ανεξάρτητα από τους δημιουργούς της ή τα θύματά της. Αν και οι Σκανδιναβοί μπορεί να είναι εξοργισμένοι από τα βασανιστήρια στο λίκνο της δημοκρατίας, ένας εκπληκτικός αριθμός Ελλήνων δεν είναι. 

Τα φρικιαστικά γεγονότα που περιγράφονται στην ταινία «Ζ», για παράδειγμα, συνέβησαν τέσσερα χρόνια πριν από την κατάληψη της εξουσίας από τη χούντα, σε μια περίοδο που η Ελλάδα διοικούνταν από μια κοινοβουλευτική κυβέρνηση.

Αλλά ίσως ο πιο σημαντικός λόγος που οι Έλληνες δεν έχουν συγκινηθεί από βασανιστήρια είναι το γεγονός ότι η αστυνομική βία είναι μια αποδεκτή παράδοση στη χώρα τους. «Αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι έξω δεν συνειδητοποιούν είναι ότι η Ελλάδα είναι ουσιαστικά ένα αστυνομικό κράτος από το 1936, όταν ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς δημιούργησε πολύ ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και δυνάμεις ασφαλείας», είπε ένας ανταποκριτής των ΗΠΑ στην Αθήνα. «Γι’ αυτό υπάρχει τόσο μικρή εγκληματικότητα σε αυτή τη χώρα. Όλοι γνωρίζουν ότι αν σε πιάσει η αστυνομία χτυπιέσαι μέχρι να τους πεις όλα όσα θέλουν να μάθουν. Οπότε αυτό που συμβαίνει με τους πολιτικούς κρατούμενους δεν είναι τόσο ασυνήθιστο για τους Έλληνες».

Οι περισσότεροι από τους αξιωματούχους ασφαλείας πρέπει πραγματικά να είναι εξαγριωμένοι από όλη τη φασαρία που έχει γίνει για το γεγονός ότι ξυλοκόπησαν λίγους κομμουνιστές. Γι' αυτούς, οι Σκανδιναβοί δικηγόροι πρέπει να φαίνονται πλάσματα από άλλο πλανήτη, παρεισφρύοντας κατάφωρα σε αυτό που συνεχίζουν να θεωρούν ουσιαστικά ελληνική υπόθεση. Η στάση τους μπορεί να συνοψιστεί από όσα είπε ένας από αυτούς σε μάρτυρες που στάλθηκαν στην ακρόαση της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

«Θα σας δοθεί τώρα η ευκαιρία να υπερασπιστείτε τη χώρα σας ενάντια στους εχθρούς της», είπε ο αξιωματούχος. «Πρέπει να πείτε στους δικαστές της Επιτροπής ότι δεν έχετε βασανιστεί και ότι σας έχουν φερθεί καλά από κάθε άποψη. Να θυμάστε, ότι είναι ξένοι και έχετε χρέος να υπερασπιστείτε τη χώρα σας μπροστά τους. Πάνω από όλα πρέπει να λέτε την αλήθεια. Μπορεί να σας χαστουκίσαμε λίγο, αλλά αυτό ήταν διαφορετικό. Αυτό ήταν ανάμεσα σε εμάς τους Έλληνες».

ΑΝ η χούντα εξαφανιζόταν αύριο, ο ελληνικός πολιτικός κόσμος θα βρισκόταν λίγο πολύ στην ίδια μορφή που είχε στις 20 Απριλίου 1967. Εκτός από τον Γιώργο Παπανδρέου, οι κυρίαρχες προσωπικότητες είναι οι ίδιες. Ο θάνατος του Παπανδρέου άφησε την ηγεσία του κόμματός του να μοιράζεται με τον γιο του, Ανδρέα, που τώρα διδάσκει στο Τορόντο, και αρκετούς άλλους πολιτικούς κληρονόμους σε μια διαταραγμένη σχέση. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος βρίσκεται στη Ρώμη, προφανώς ανησυχώντας πολύ ότι οι συνταγματάρχες θα καταστρέψουν εντελώς τη μοναρχία για να αναλάβει την ενεργό ηγεσία της αντιπολίτευσης εναντίον τους. Ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής βρίσκεται στο Παρίσι, όπως και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Κρητικός πολιτικός που ήταν σημαντικό πρόσωπο σε πολλές κυβερνήσεις συνασπισμού πριν από το πραξικόπημα....

φωτό

Η χούντα δεν μπόρεσε να δελεάσει κανέναν πρώην πολιτικό σε μια χουντική θέση, με εξαίρεση τον Παναγιώτη Πιπινέλη, έναν ακραίο βασιλόφρονα και συχνό υποστηρικτή της δικτατορίας στο παρελθόν. Ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ο συντηρητικός πρώην υπουργός Εξωτερικών, έχει προτείνει κατά καιρούς να «χτιστεί μια γέφυρα» μεταξύ του καθεστώτος και ενός πιο δημοκρατικού σχηματισμού που θα αναπτυχθεί στο μέλλον, αλλά τέτοιες δηλώσεις δεν απέδωσαν ποτέ καρπούς. Γεγονός είναι ότι η χώρα βρίσκεται σε αδιέξοδο: οι πολιτικοί που έχουν την εμπειρία να διευθύνουν τη χώρα δεν έχουν την εξουσία ( σημ. Πελασ. Καί πρίν πού τήν εἶχαν τήν ἐξουσία τί κατάφεραν ; Νά φέρουν,μέ τήν πολιτική καί τακτική τους,τούς Συνταγματάρχες. Τί θά ἄλλαζε μέσα σέ 3 χρόνια ὥστε νά ἀσκοῦσαν μία σωστή καί προσοδοφόρα πολιτική ; Τ Ι Π Ο Τ Α !  Ὅπως ἀπεδήχθη 3 χρόνια ἀργότερα καί γιά 50 ἀκόμη χρόνια οἱ δημοκράταροι πολιτικάντηδες σέ ποιά κατάντια ἔχουν φέρει τήν χώρα. Καί τά χειρότερα εἶναι μπροστά μας,ἐν ἔτει 2022 !!! ) και οι συνταγματάρχες που έχουν την εξουσία δεν έχουν την εμπειρία.

Οι περισσότεροι Έλληνες στην Ελλάδα προσβλέπουν στον πρώην πρωθυπουργό Καραμανλή να ηγηθεί οποιασδήποτε μεταχουντικής κυβέρνησης. Αυτό εν μέρει οφείλεται στο ότι ο Καραμανλής έδωσε στην Ελλάδα τη μεγαλύτερη περίοδο σταθερής διακυβέρνησης ως Πρωθυπουργός από το 1955 έως το 1963 και εν μέρει επειδή πιστεύουν ότι είναι ο πιο ευνοημένος πολιτικός από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτή η πεποίθηση αποδυναμώθηκε σημαντικά τον περασμένο Σεπτέμβριο όταν μια δήλωση του Καραμανλή που καταδίκαζε τη χούντα και ζητούσε επιστροφή στην κοινοβουλευτική κυβέρνηση δεν έλαβε καμία απάντηση από την Ουάσιγκτον, αλλά όχι αρκετή για να συντρίψει την εικόνα του Καραμανλή στο μυαλό πολλών Ελλήνων ως του πολιτικού μεσσία που θα τους σώσει.

«Όλο αυτό είναι ένα είδος τρομερού παιχνιδιού που επινοήθηκε από τους Αμερικανούς», λέει ένας Αθηναίος αρχιτέκτονας κάποτε ενεργός στην πολιτική, απηχώντας το συναίσθημα πολλών Ελλήνων με τους οποίους μίλησα, «και όταν κουραστούν να το παίζουν, θα πετάξουν έξω τους συνταγματάρχες. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι αν δεν κουραστούν από το παιχνίδι τους πολύ σύντομα, η Ελλάδα θα εκραγεί σε έναν άλλο εμφύλιο πόλεμο. Όλα φαίνονται τρομερά ήρεμα, το ξέρω. Αλλά μπορώ να σας πω ότι η ασφάλεια μικραίνει κάθε μέρα».

Είναι άδικο να κατηγορούμε για τα πάντα την Ουάσιγκτον, αλλά ακόμη και Αμερικανοί αξιωματούχοι παραδέχονται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να λάβουν μέτρα που θα είχαν δραματικά αποτελέσματα στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης με έναν υψηλόβαθμο αξιωματούχο στην Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα, ρώτησα εάν η Ουάσιγκτον μπορούσε να πιέσει τους συνταγματάρχες να διεξαγάγουν εκλογές. «Όχι», είπε. «Θα πουν απλώς «όχι». Αλλά πρόσθεσε ότι η Ουάσιγκτον θα μπορούσε να απωθήσει τους συνταγματάρχες από την εξουσία εάν λάβει ορισμένα μέτρα. «Αν η Ουάσιγκτον αποφάσιζε ότι αυτό το καθεστώς είναι κακό για την Ελλάδα, κακό για τη συμμαχία του ΝΑΤΟ, κακό για αυτό το τμήμα του κόσμου, και το έλεγε δημόσια, νομίζω ότι η χούντα θα γκρεμιζόταν από μέσα». Είπε επίσης ότι εάν η κυβέρνηση επικοινωνούσε με έναν αξιοσέβαστο πολιτικό όπως ο Καραμανλής, τον προσκαλούσε στην Ουάσιγκτον και του έδειξε υποστήριξη,

Αφού τα επεσήμανε όλα αυτά, πρόσθεσε γρήγορα ότι δεν προέβλεπε να συμβεί κάτι από αυτά. «Αυτό που βλέπω», είπε, «Οι συνταγματάρχες συνεχίζουν για πολύ καιρό, μάλλον γίνονται πιο σκληροί όσο προχωρούν. Εάν το καθεστώς γίνει σκληρότερο, θα αναπτυχθεί η αντίσταση, ωθώντας τους συνταγματάρχες σε σκληρότερα μέτρα, τα οποία με τη σειρά τους θα τονώσουν ισχυρότερη και ευρύτερη αντίσταση».

«Αν αυτό είναι που βρίσκεται μπροστά μας», ρώτησα, «γιατί η Ουάσινγκτον δεν κάνει κάτι τώρα και δεν σώζει την Ελλάδα από όλη αυτή την αιματοχυσία;

"Αυτό θα ήταν ωραίο;" είπε, «αλλά δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε από οποιαδήποτε κυβέρνηση να είναι τόσο λογική. Οι κυβερνήσεις είναι προσανατολισμένες να ανταποκρίνονται σε κρίσεις, όχι να τις προβλέψουν». 

Ἀπό : nytimes.com 

Νομίζω πώς αὐτή ἡ τελευταία πρότασις δίνει ἀκριβῶς τήν διαχρονική εἰκόνα τῶν πολιτικάντηδων. Οἱ κυβερνήσεις ἀναταποκρίνονται σέ κρίσεις,λέει,δέν τίς προβλέπουν ! ! ! Χά,χά  ! 

Μέ ἄλλα λόγια τό δούλεμα πού ὑφιστάμεθα ἀπό τόν πάσης μορφῆς πολιτικάντη δέν ἀλλάζει οὐδέ στό ἐλάχιστο ! Ἴδιο κι᾿ἀπαράλλαχτο ὅσα χρόνια κι᾿ἄν περάσουν ! Μᾶς κοροἱδεύει λέγοντας αὐτοί πού δημιουργοῦν τίς κρίσεις γιά τίς ὁποῖες καλοὺνται νά τίς ἀντιμετωπίσουν,δέν μποροῦν νά τίς προβλέψουν ! Νά προβλέψουν αὐτό πού δημιούργησαν ! Αὐτό πού σχεδίασαν νά ἐξελιχθῇ ὅπως τούς βολεύει,τό ἀποκλειστικά δικό τους δημιούργημα,τό ὁποῖο θά τούς ὁδηγήσῃ σέ πολύ συγκεκριμένο ἀποτέλεσμα ἰσχυρίζονται πώς τούς εἶναι ἄγνωστό !!! 

Ἀλήθεια ὑπάρχουν ἀφελεῖς πού τά πιστεύουν αὐτά ; Μᾶλλον ναί. Ἀλλιῶς θά εἶχε ἀλλάξει καί ἡ τακτική τῶν πολιτικάντηδων. Κι᾿ἀφοῦ παραμένει ἡ ἴδια ἀντιλαμβάνεσθε τήν κατάντια τοῦ κόσμου...

Ὅσον ἀφορᾷ τό κείμενο γιά τά 3 χρόνια ἐξουσίας τῶν Συνταγματαρχῶν,πιστεύω πώς ὁ ἑλληνοαμερικανός συντάκτης ἔχει δώσει σέ μεγάλο βαθμό τήν πραγματικότητα πού ὑφίστατο τότε. Γι᾿αὐτό καί θέλησα νά δημοσιεύσω τό θέμα. Πιστεύω πώς καμμία ἐφημερίδα τῆς ἑλλαδικῆς,μέχρι σήμερα δέν ἔχει δώσει αὐτή τήν εἰκόνα πού ἀπηχοῦσε τήν ἑλληνική πραγματικότητα ἐκεῖνα τά χρόνια. Καμμία. Ἐγώ προσωπικῶς δέν ἔχω διαβάσει ποτέ ! Ἀναλόγως τοῦ ποῦ ἀνήκε καί ἀνήκει πολιτικῶς ἕνα μέσον,ἦταν καί οἱ θέσεις του γιά τό θέμα "χούντα". Ἄρα καμμία ἀντικειμενικότης,καμμία σχέσι μέ τήν ἀλήθεια. Ἀλλά δέν βαριέσαι,ἔτσι δέν ἦταν πάντα ὁ Ἕλληνας τῆς μετά Ἐπαναστάσεως 1821, κάτοικος τῆς Ἑλλάδος ; ...............

Ἕνα σχόλιο ἀκόμη,ἄκρως ἀπαραίτητο,γιά τήν μποῦρδα πού εἶπε ὁ ἀμερικανός ἐκπαιδευτικός ἰδιωτικοῦ σχολείου τῶν Ἀθηνῶν :  «Τα παιδιά αυτής της χώρας είναι άρρωστα και κουρασμένα να διδάσκονται ότι η Ελλάδα είναι ο ομφαλός του κόσμου. Η Πατρίδα δεν πρέπει ποτέ να γίνει μια βρώμικη λέξη, αλλά τώρα είναι με τους μαθητές». 

Τελικῶς ποιός μιλᾷ γιά σωβινισμό ; Ὁ ἀμερικανός πού πιό σωβινιστικό,διαχρονικῶς,κράτος στόν κόσμο,ἀπό τίς ΗΠΑ,δέν ὐπάρχει στόν κόσμο !  Τοὐλάχιστον ἐμεῖς ἔχουμε πολύ σοβαρούς λόγους,ἱστορικῶς,νά νοιώθουμε τήν ὑπερηφάνεια τῆς καταγωγῆς μας,ἀφοῦ ἡ χώρα ἦταν ἀνέκαθεν,καί ποτέ δέν θά πάψῃ νά εἶναι,ὁ ὀμφαλός τῆς γῆς ! Ἡ Πατρίδα γιά τόν Ἕλληνα εἶναι ἡ πιό ἀγαπημένη λέξις καί τό ἔχει ἀποδείξει ὅταν χρειάστηκε. Γιά τά κομμούνια,σαφῶς δέν εἶναι. Προφανῶς κάπου ἐκεῖ θά τοποθετείτο καί ὁ ἐν λόγῳ ἐκπαιδευτικός...

Τά παιδιά τῆς ΕΟΚΑ ...παιδιά τῆς Ἀνάστασης

Ἐν πᾶσῃ περιπτώσει τό δημοσιεύσαμε καί τό ἀφήνουμε νά περάσῃ στήν ἱστορία κι᾿αὐτό...

( ΕΔΩ ) 

Γιά τήν ἡμέρα !

ἐδῶ

 Κάποιοι σήμερα τιμοῦν τήν ἐνθύμησιν τῆς ἡμέρας ὡς ἕνα γεγονός πού πραγατοποιήθηκε γιά τήν σωτηρία τῆς Ἑλλάδος. Ἐκεῖνοι πού τά ζοῦσαν τότε, ἔλεγαν πώς ἀκόμη καί οἱ ἔντιμοι ἀριστεροί παραδέχονταν πώς μέ τήν στρατιωτική παρέμβασιν ὄντως ἡ Ἑλλάς βρῆκε τήν ἡσυχία πού δέν μποροῦσε νά ἔχῃ ὥστε νά προχωρήσῃ ἑστιασμένη στήν ἀνάπτυξιν τῆς χώρας. "Ἡσυχάσαμε" , ἔλεγαν, ἀπό τίς συνεχεῖς πορεῖες, διαμαρτυρίες, ἐπεισόδια καί γενική κοινωνική ἀναστάτωσιν, τά ὁποῖα ἐπροκαλοῦντο ἀπό τούς τότε πολιτικάντηδες . 

 ἐφημ.  ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ τῆς 25ης Ἀπριλίου 1967 (ἐδῶ)

Μία ματιά στόν τύπο τῆς ἐποχῆς καί θά καταλάβῃ ὁ καθείς καλοπροαίρετος, πώς ἔτσι ἀκριβῶς ἦταν ἡ καθημερινότητα τῶν Ἑλλήνων μέχρι πού ἦρθε ἡ Ἐθνοσωτήριος Ἐπανάστασις. Ἡ Ἑλλάς βρῆκε τήν ἡσυχία της, προχώρησε μπροστά, ἀνασυγκροτήθηκε κάθε τομέας καί κυρίως ξεκίνησε ἡ πορεία πρός δημιουργία σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς ἑλληνικῆς βιώσεως. Ἡθικῶς, ὑλικῶς, Πολιτιστικῶς καί Πνευματικῶς.

Εἴτε ἀρέσει εἴτε ὄχι εἶναι ἡ Ἀλήθεια. 

Ἀλλά ἔχουμε καί τήν ἄλλη πλευρά, τήν συντριπτική πλειοψηφία δῆλα δή, ἡ ὁποία κάνει λόγο κάθε χρόνο, γιά τήν Ἑλλάδα πού μπῆκε στόν γύψο, τήν δημοκρατία τους πού τήν ποδοπάτησαν τά τάνκς, τά τσεκούρια καί τίς ἐκτελέσεις πού ξεκίνησαν ἀπό ἐκεῖνο τό "μαῦρο ξημέρωμα τῆς 21ης Ἀπριλίου 1967" ! 

21η Απριλίου: Τα τσεκούρια, οι πρώτες εκτελέσεις και ο Παττακός που συνέλαβε μέχρι και την ανιψιά του

( Ὅσο γιά τό ποιά ἦταν ἡ ἀνηψιά τοῦ ἀείμνηστου Στυλιανοῦ Παττακοῦ, τά εἴχαμε γράψει παλαιώτερα. Ἡ σύζυγος Λυκούδη, βουλευτοῦ τοῦ Ποταμιοῦ πού ψήφισε τήν ἐπαίσχυντη συμφωνία τῶν λιμνῶν καί ἔβαλε τήν ὑπογραφή του στήν προδοσία τῆς Μακεδονίας ἀπό τά κομμούνια τοῦ συριζα. Ἡ σύζυγός του, Στέλλα Μηναδάκη ἦταν κόρη τῆς ἀδελφῆς τοῦ Παττακοῦ. Διαβᾶστε τό θέμα μας, Αἴγινα ἡ ...σφηκοφωληά -μέρος στ'-  ) 

21η Απριλίου 1967: Όταν τα τανκς «ποδοπάτησαν» τη Δημοκρατία

Μαύρη ἐπέτειος

Ἡ ἡμέρα πού "σταυρώθηκε" ἡ ἑλληνική δημοκρατία 

Δέ νομίζω πώς χρειάζονται πολλά λόγια, ἁπλῶς θά θέσω ἕνα ἐρώτημα : Τί καλό ἔχει ᾿δεῖ ἡ χώρα ἀπό τήν μεταπολίτευσιν καί τό στρογγυλοκάθισμα τῶν δημοκραταραίων στούς ἐξουσιαστικούς θώκους ; Τούς εἴδαμε ἅπαντες. Ἀπό τούς Καραμανλῆδες, τούς Παπανδρέηδες, τούς Σιμήτηδες μέχρι καί τά κομμούνια πού πραγματοποίησαν τήν μεγαλύτερη ἐθνική προδοσία μετά τό "Ἡ Κύπρος κεῖται μακράν" καί τά Ἴμια μέ τίς "γκρῖζες ζῶνες". 

Τί καλό ἔχει κερδίσει αὐτή ἡ χώρα ; Ἄ, ναί. Τούς δημοσίους ὑπαλλήλους. Τό ὄνειρο ζωῆς τοῦ Ἕλληνος πού κατέστη τό ἰδανικόν του ἀπό τίς ἀνδρεϊκές ἡμέρες τῆς Ἀλλαγῆς μέχρι σήμερα. 

Καί ἡ κληρονομιά τοῦ προοδευτισμοῦ, τῆς ἀνεκτικότητας, τῆς Πολιτιστικῆς καί Πνευματικῆς κατάντιας τῶν Ἑλλήνων. Τῶν Ἑλλήνων πού τούς καθόταν ἄσχημα ἡ βασιλική δυναστεία,ἀλλά μέ τήν δημοκρατία ἀπέκτησαν πολλές, πάρα πολλές δυναστεῖες. Κάθε βο(υ)λευτής και ἡ δυναστεία του ( μία ματιά στό ἱστορικό τοῦ καθενός τό ἀποδεικνύει. Κληρονομικό δικαίωμα τό βουλευτιλίκι ... ) 

Ἀλλά ξέχασα, ἔχουν πλέον τό δημοκρατικό προνόμιο νά διαμαρτύρονται. Νά κατεβαίνουν σέ πορεῖες, νά προκαλοῦν τίς δυνάμεις καταστολῆς ὥστε νά στήνεται τό θεατράκι τοῦ "ἀστικοῦ πολέμου" καί γενικῶς κάθε τι πού μπορεῖ νά ἔχει μία χώρα στάσιμη, ἀπό κάθε ἄποψιν καί ἔρμαιο στά χέρια κάθε πολιτικάντη καί ἐξουσιαστή ὥστε νά μήν ἔχει μείνει τίποτε πού νά τῆς ἀνήκει. Καί νά παρελαύνουν ὑπερήφανοι...

φωτό

Τώρα πού τά ἀφροασιανά λεφούσια ἔχουν πλημμυρίσει ἀπ᾿ἄκρου εἰς ἄκρον τήν ἑλλαδική, καί τούς παρέχονται τά πάντα μέ τήν ἀπόλυτη φροντίδα τοῦ κράτους, δέν θά ἀνήκει σέ λίγα χρόνια οὔτε ὁ τόπος αὐτός. Διότι ἔτσι λειτουργεῖ ἡ δημοκρατία τους : 

Ἡ κινεζικῆς καταγωγῆς δήμαρχος Τορόντο, Olivia Chow,  φόρεσε τό χιτζάμπ καί συναντήθηκε μέ τούς ἡγέτες τῆς μουσουλμανικῆς κοινότητος τῆς πόλεώς της, γιά τό ΜΕΓΑ σύγχρονο ΠΡΟΒΛΗΜΑ, την ἰσλαμοφοβία. ( τήν φωτό τήν εἴδαμε ἐδῶ) Βλέπετε τήν ξυπολισιά τοῦ "ἡγέτη τῶν μουσουλμανικῶν κοινοτήτων ; Συνηθίστε το....

Ἔτσι ἀκριβῶς καί στό ἑλλάντα. Διότι αὐτή εἶναι ἡ πορεία τῆς δημοκρατίας. Ἀναποφεύκτως... 

φωτό

( ΕΔΩ) 

Νομίζω πώς καλά εἶναι ὅλα αὐτά νά τα θυμώμαστε. Ναί, καλά εἶναι γιά νά μποροῦμε νά ἔχουμε ἕνα μέτρον συγκρίσεως. Ἀπαραίτητον, διότι στήν Ἑλλάδα εἴμαστε καί ὡς γνωστόν ὁ Ἕλλην ξεχνᾶ. Καί καλά νά ξεχνᾷς τά ἄσχημα καί τά κακά, μά ὅμως τά καλά καί μάλιστα ὅταν εἶναι τόσο σπάνια, εἰδικῶς ὅταν πρὄκειται γιά τούς πολιτικούς, πρέπει, εἶναι μᾶλλον ἄκρως ἀναγκαῖον, νά τά θυμώμαστε. 

Σέ ἔνα σχόλιο ο ἀγαπητός Ahoy εἶχε γράψει μεγάλες ἀλήθειες γιά πράγματα πού στίς πολιτισμένες χῶρες ἦσαν αὐτονόητα νά ὑπάρχουν καί ἐμεῖς ἔπρεπε νά περιμένουμε μία "δικτατορία" νά ἔρθῃ γιά νά ἡλεκτροδοτήσῃ, ὑδροδοτήσῃ τήν ὀρεινή ἐπαρχία, νά ἐπιβάλλῃ γιά τό κτίσιμο κάθε σπιτιοῦ ὡς προϋπόθεσιν τήν ὕπαρξιν τουαλέτας. 

Ναί, ἀπό τά μικρά ἀντιλαμβάνεσαι τά μεγάλα καί οὐσιαστικά. Καί κάποιος ἔντιμος, εἰλικρινής καί κυρίως λογικός ἄνθρωπος δέν μπορεῖ παρά νά παραδεχθῇ πώς ἐκείνη τήν περίοδον ἡ Ἑλλάς γνώρισε τίς πραγατικά καλές ἡμέρες πού καμμία δημοκρατία,ἔστω αὐτή τῶν τελευταίων 50 χρόνων δέν ἔχει δώσει. 

Ἤ ἀλλιῶς : 50 χρόνια οἱ Ἕλληνες ἀκόμη περιμένουν νά ᾿δοῦν μία ἄσπρη, δημοκρατική ἡμέρα...

Ἡ Πελασγική