ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ: Η «ΝΕΠ» ΤΟΥ MISTER TSIPRA

Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος, συνταξιούχος εκπαιδευτικός

Όλα, λοιπόν, είναι έτοιμα για την μεγάλη μνημονιακή «κωλοτούμπα» των άλλοτε… μνημονισχιστών του ΣΥΡΙΖΑ και του ελαφροδεξιού αποκόμματος Καμμένου. Και το ερώτημα που προκύπτει, είναι πως θα δεχθούν οι αρειμάνιοι μαρξιστές-λενινιστές της «Αριστεράς Πτέρυγος» του ΣΥΡΙΖΑ (οι «Λαφαζανίστας», όπως ευφυώς τους εβάφτισε ο Αντίοχος), τον μνημονιακό εξευτελισμό τους. Θα παραμείνουν στο παρδαλό συνονθύλευμα του ΣΥΡΙΖΑ και στις αναπαυτικές υπουργικές πολυθρόνες τους ή θα τα μαζέψουν και θα φύγουν; Προβλέπω μετά βεβαιότητος, ότι θα συμβεί το πρώτο, γιατί ανήκουν στο –συμφώνως με τον Λένιν- 40% των αγυρτών! Και πως θα δικαιολογηθούν μετά στους –πάντα συμφώνως με τον Λένιν- αφελείς που αποτελούν το… 59% των οπαδών τους («επί 100 κομμουνιστών, οι 40 είναι αγύρτες, οι 59 αφελείς και ένας πραγματικός μπολσεβίκος»); Μ’ ένα ακλόνητο λενινιστικό επιχείρημα: θα ισχυρισθούν ότι, όπως ο Λένιν συμβιβάστηκε με τον καπιταλισμό κι έκανε την ΝΕΠ, έτσι κι αυτοί συμβιβάσθηκαν –προσωρινώς, θα ισχυρισθούν- με το Μνημόνιο!

Με την ευκαιρία, θα αναφερθώ στην παλινόρθωση του καπιταλισμού στην νεαρά Σοβιετική Ένωση, δια της ΝΕΠ.

 Τον Μάρτιο του 1921, τις ημέρες της εξεγέρσεως των ναυτών της Κροστάνδης, διεξήχθη το 10ο Συνέδριο του κόμματος των μπολσεβίκων. Εκεί, στις 15 Μαρτίου, ο Λένιν ανακοίνωσε στους εμβρόντητους συνέδρους την επιστροφή του… καπιταλισμού! Ο νόμος της προσφοράς και της ζητήσεως, διωγμένος από την πόρτα, ξανάμπαινε… από το παράθυρο. Η Νέα Οικονομική Πολιτική –ΝΕΠ- που εξήγγειλε, προέβλεπε τα εξής: το κράτος διατηρούσε την κυριαρχία της γης, αλλά ο καλλιεργητής αποκτούσε το δικαίωμα της επικαρπίας. Δεν μπορούσε να πουλήσει ή να μεταβιβάσει με διαθήκη τον κλήρο του, μπορούσε όμως να τον εκμεταλλεύεται όπως ήθελε, ακόμη δε και να τον νοικιάζει, όταν δεν μπορούσε να τον καλλιεργήσει μόνος του. Επίσης, προέβλεπε νομιμοποίηση του εσωτερικού εμπορίου και της ανταλλαγής των ειδών, κατάργηση των επιτάξεων αγροτικών προϊόντων και θέσπιση φόρου πρώτα σε είδος και αργότερα σε χρήμα.

Εις ότι αφορά τον τομέα των επιχειρήσεων, η ΝΕΠ προέβλεπε επιστροφή στον ιδιωτικό έλεγχο των επιχειρήσεων που απασχολούσαν λιγότερους από 20 εργάτες, εργασία κατ’ αποκοπή, με το κομμάτι, με το ημερομίσθιο. Επιπροσθέτως, δόθηκε η δυνατότητα ενοικιάσεως εργοστασίων από εταιρείες ή ιδιώτες του εξωτερικού. Αυτό το τελευταίο ήταν και το σημαντικότερο μέτρο απ’ όλα. Προφανώς, υπαγορεύθηκε από τους διεθνείς χρηματοδότες των μπολσεβίκων, για να πάρουν τα λεφτά τους πίσω, εκμεταλλευόμενοι τις τεράστιες πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ρωσσίας: «Οι μπολσεβίκοι προσκαλούσαν το διεθνές κεφάλαιο να επενδύσει στη χώρα τους, της οποίας ο φυσικός πλούτος “περιμένει να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης”, όπως διαβεβαίωνε ο Τσιτσέριν τους απανταχού καπιταλιστές» (πηγή: Ε. Γκόλντμαν «Η απογοήτευσή μου στη Ρωσία»). Υπεύθυνη για την προσέλκυση των διεθνών καπιταλιστών-σιωνιστών και την υπογραφή των συμβολαίων με το κράτος, ορίστηκε η Λένα Γκόλντφιλντς, η οποία ως Εβραία που ήταν, δεν στερείτο… εμπορικού πνεύματος. Σε κάθε περίπτωση, η μερική επιστροφή στην οικονομία της αγοράς, ήταν μόνο ένας ελιγμός, μια προσωρινή ανακωχή, η ανάπαυση του  πολεμιστή πριν την επόμενη μάχη.

Τα αποτελέσματα της ΝΕΠ φάνηκαν άμεσα, με την οικονομία να αναθερμαίνεται. Ταυτοχρόνως, δημιουργήθηκε ένας νέος τύπος ανθρώπου, ο «Νέπμαν», κομμουνιστής ασφαλώς και άνθρωπος που ήταν μέσα στα πράγματα, δεινός κερδοσκόπος, μαυραγορίτης, επιδειξίας του πλούτου και πολυπράγμονας: «Έχει δημιουργήσει παράξενους σοβιετικούς εκατομμυριούχους, πρώην κόκκινους παρτιζάνους των οποίων οι κόρες κατοικούν στα πιο ωραία ξενοδοχεία της Κριμαίας, και οι γιοι τους παίζουν χοντρό παιχνίδι στα καζίνα» (πηγή: Β. Σερζ «Αναμνήσεις ενός Επαναστάτη»). Δηλαδή, κάτι σαν τους «ολιγάρχες» της σημερινής μετα-κομμουνιστικής Ρωσσίας. Τον τόνο στον πλουτισμό έδινε ο ίδιος ο Λένιν, που έλεγε χαρακτηριστικά: «Θα πουλάμε τα πάντα, εκτός από εικόνες και βότκα» (πηγή: ό. π.). Ξύπνησε μέσα του το εμπορικό δαιμόνιο της φυλής του!

Βεβαίως, για να αναθερμανθεί η οικονομία και να οικονομήσουν οι επιτήδειοι κομμουνιστές, εφαρμόστηκε μαζί με την ΝΕΠ, πολιτική εντατικοποιήσεως της εργασίας, υπό συνθήκες… ρωμαϊκής γαλέρας: «Στα τέλη του 1920, ο Πιατακόφ, σημαίνον στέλεχος και άνθρωπος του Τρότσκι, διορίστηκε επικεφαλής της κεντρικής διεύθυνσης της βιομηχανίας άνθρακος. Μέσα σ’ έναν χρόνο, κατάφερε τον τετραπλασιασμό της παραγωγής άνθρακα, εφαρμόζοντας μια άνευ προηγουμένου πολιτική εκμετάλλευσης και καταπίεσης της εργατικής τάξης, η οποία στηριζόταν στη στρατιωτικοποίηση της εργασίας 120.000 ανθρακωρύχων που υπάγονταν στις υπηρεσίες του. Ο Πιατακόφ επέβαλε σιδηρά πειθαρχία: κάθε απουσία εξομοιωνόταν με “υπονομευτική πράξη” και τιμωρείτο με εγκλεισμό σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, αν όχι και με θανατική ποινή, 18 ανθρακωρύχοι εκτελέστηκαν το 1921 για “βαρύτατο παρασιτισμό”. Προχώρησε στην αύξηση των ωρών εργασίας (και ιδιαιτέρως της εργασίας τις Κυριακές) και γενίκευσε τον “εκβιασμό με τα δελτία τροφίμων” για να αποσπάσει περαιτέρω αύξηση της παραγωγικότητας. Τα μέτρα αυτά πάρθηκαν τη στιγμή που οι εργάτες αμείβονταν όλο κι όλο με το ένα τρίτο ή το μισό της απαραίτητης για την επιβίωσή τους τροφής και όφειλαν, στο τέλος της βάρδιάς τους, να δανείζουν το μοναδικό ζευγάρι υποδημάτων τους στους συντρόφους που αναλάμβαναν εργασία. Όπως το παραδεχόταν η Διεύθυνση της βιομηχανίας άνθρακος, ανάμεσα στους πολυάριθμους λόγους της έντονης ροπής των εργατών στις απουσίες ξεχώριζαν, η “μόνιμη πείνα” και η “σχεδόν παντελής απουσία ρούχων, πανταλονιών και παπουτσιών”» (πηγή: «Η Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού»).

Κι αν η πηγή που χρησιμοποιούμαι παραπάνω δεν σας φαίνεται αντικειμενική, ας μας τα πει καλύτερα μια πηγή αριστερότερη της αριστεράς, η Έμμα Γκόλντμαν: «Στο μεγάλο αλευρόμυλο του Πέτρογκραντ, οι στρατιώτες παρακολουθούσαν άγρυπνα τους εργάτες σαν να ήταν σκλάβοι σε γαλέρες, και όπως ήταν φυσικό οι εργάτες δυσανασχετούσαν με αυτή την ταπεινωτική μεταχείριση. Δεν τολμούσαν καλά καλά να μιλήσουν. Ένα παλικαράκι, μου παραπονέθηκε για τις συνθήκες. “Είμαστε σαν φυλακισμένοι”, είπε, “δεν μπορείς να κάνεις ούτε βήμα χωρίς άδεια. Δουλεύουμε χωρίς ανάσα οχτώ ώρες με παύση δέκα λεπτά για το κιπιάτοκ [νεροζούμι]. Στο σχόλασμα μας ψάχνουν έναν έναν. 

Εγώ πρότεινα να διαμαρτυρηθούν γι’ αυτήν την κατάσταση. “Να διαμαρτυρηθούμε; Σε ποιόν;” ξέσπασε το παιδί, “θα μας συλλάβουν αμέσως σαν αντεπαναστάτες”… Το επόμενο πρωί επισκεφτήκαμε το εργοστάσιο καπνού Λαφέρμ. Ο αέρας στους χώρους εργασίας ήταν αποπνικτικός, σου έφερνε ναυτία. “Το έχουν συνηθίσει”, είπε ο οδηγός, “δεν τις πειράζει”. Ανάμεσα στις εργάτριες ήταν μερικές έγκυες και κορίτσια όχι πάνω από δεκατεσσάρων χρόνων. Ήταν κάτισχνες, με στήθος βουλιαγμένο, μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια. Μερικές έβηχαν συνέχεια και τα πρόσωπά τους ήταν ξαναμμένα από τον πυρετό της φθίσης» (πηγή: «Η απογοήτευσή μου στη Ρωσία»).

Παρά το γεγονός ότι με απόφαση του 10ου Συνεδρίου του κόμματος απαγορεύθηκε η δημιουργία φραξιών και τάσεων μέσα στο κόμμα, μόλις αναγγέλθηκε η ΝΕΠ σχηματίστηκε από υπερακραία κομματικά στελέχη η λεγόμενη «Εργατική Αντιπολίτευση», όπως η σεξομανής Κολοντάϊ, ο Σλιάπνικωφ κ.α. Η ανοχή που έδειξε ο Λένιν στους «αναρχοσυνδικαλιστές», όπως τους αποκάλεσε, δείχνει ότι η δημιουργία αυτής της φράξιας ήταν στημένη από τον ίδιο, για να ελεγχθούν οι αντιδράσεις των έξαλλων υπερεπαναστατών, των «μαξιμαλιστών» όπως τους αποκαλούσαν, που αδυνατούσαν να κατανοήσουν την σκοπιμότητα της ΝΕΠ: «Η σύγχυση, ωστόσο, στο κόμμα ήταν έντονη. Γιατί άραγε χύσαμε τόσο αίμα και κάναμε τόσες θυσίες; Αναρωτιούνταν οι μαχητές του εμφυλίου με πίκρα. Αισθανόταν κανείς ότι το ηττημένο χρήμα ξαναγινόταν πάλι ο κυρίαρχος» (πηγή: Β. Σερζ «Αναμνήσεις ενός Επαναστάτη»).

Κάπως έτσι βλέπω να γίνεται και στον μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ. Με τους Λαφαζάνη, Στρατούλη και λοιπούς στην θέση του Σλιάπνικωφ, τις Βαλαβάνη, Χαραλαμπίδου (η αντιπρόεδρος της βουλής που έχει στο γραφείο της το πορτραίτο του Λένιν) και λοιπές συντρόφισσες στην θέση της Κολοντάϊ (αν και δεν μου φαίνονται για… σεξομανείς) και η αγυρτεία να συνεχίζεται. 

Αλίμονο μόνον στον ελληνικό λαό, που θα υποστεί τις καταστρεπτικές συνέπειες του νέου Μνημονίου… Μέχρι που να ξημερώσει η Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού και να λευτερωθεί από τα δεσμά!

ethnikismos

Σολωμοί….

Οἰκογένεια τοῦ …ἐθνικοῦ μας ποιητοῦ, ποὺ μᾶς «φόρεσε» ὁ Τρικούπης, ποὺ ἦταν γαμβρὸς τοῦ Μαυροκορδάτου, ὁ ὁποῖος μᾶς «κλείδωσε» στοὺς «Ἄγγλους» (στὴν πραγματικότητα …«περιουσίους») καὶ τελικῶς στοὺς Rothschild. Διονύσιος Σολωμός…

 

Ὁ «ἐθνικός» μας ποιητὴς Διονύσιος Σολωμὸς:

• -ἔναν χρόνο , πρὶν τοῦ ἀναθέσει ὁ ΜΑΣΟΝΟΣ Σπυρίδων Τρικούπης τὴν συγγραφὴ τοῦ Ἐθνικοῦ ὕμνου, ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΚΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ…
• -τὴν γραπτὴ τοῦ διαθήκη ποὺ ἤταν νομικὸ ἔγγραφο … ὁ «ἐθνικός» μας ποιητὴς καὶ «βαθύτατα» πατριώτης τὴν συνέταξε στα ΙΤΑΛΙΚΑ καὶ ὡς γνήσιος «Ἕλληνας» τὴν ὑπέγραψε μὲ τὸ μόνο ΝΟΜΙΚΑ ἔγκυρο καὶ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ του ὄνομά ποὺ ἤταν … DIONISIO SALAMON … τόσο «Ἕλληνας» καὶ τόσο «ἐθνικός».

Ὁ ὁποῖος, ἐκτὸς ὅλων τῶν ἄλλων, μαζὺ μὲ τὴν συμμορία τῶν Rothschild, μᾶς φόρτωσαν καὶ τὴν σημαία τους.

Πολὺ φασαρία γιὰ τὰ «πνευματικὰ δικαιώματα» τοῦ Ἐθνικοῦ μας Ὕμνου…

Κι ἐκεῖ λοιπὸν ποὺ ἄλλα ἔψαχνα, ἄλλα βρῆκα. Καὶ πέφτω ποὺ λέτε σὲ ἕναν συγγενὴ τοῦ «ἐθνικοῦ μας ποιητοῦ»… Τὸν Γεώργιο Σολωμό…

βικιπαιδεία

Αὐτὸς λοιπὸν ὁ Σολωμός, ἡ νεώτερος, εἶχε, μεταξὺ πολλῶν ἄλλων, δημιουργήση κι ἕνα περιοδοικό, τὸ «Zero». Ποιάν λέτε νά πῆρε ὡς συνεταίρα του ὁ Γιωργάκης ὁ ἀπόγονος; Ἔ;

βικιπαιδεία

Ποιά εἶναι αὐτή;;; Ἔμ… ἐδῶ μᾶς θέλω…

βικιπαιδεία

Ποιοί εἶναι αὐτοί;;; Προπάτορες καλέ… Προπάτορες… Κι ὁπωσδήποτε …«περιούσιοι»!!! Ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς Benbeniste ΟΛΟΙ προέρχονται... ἀπὸ Mendez-Nasi ἔως Rothschild, Rockefeller  καὶ …προσθέστε ἐσεῖς ὅ,τι θέλετε!!!

Μία οἰκογένεια (ΜΟΝΟΝ) ἐλέγχει τά πάντα στόν πλανήτη;

Ποιός κυβερνᾶ αὐτόν τόν πλανήτη εἴπαμε;

Φιλονόη

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΕΜΠΡΟΣ ΝΕΟ ΚΟΜΜΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ

Γράφει ο Γ. Φράγκος

Στα σκαριά βρίσκεται η δημιουργία ενός νέου πολιτικού σχήματος, άκρως φιλελεύθερου, που θα κινείται στον χώρο της κεντροδεξιάς και το οποίο έχει τις ευλογίες της Αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα.

Υπεύθυνος στρατολόγησης στελεχών τόσο από την Ν.Δ. όσο κι από το ΠΑΣΟΚ, που διαπνέονται από το πνεύμα της πα­γκοσμιοποίησης, ορίσθηκε ο επίτιμος πρόεδρος του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, Γιάννης Γραμματίδης.

Πρόκειται για ένα πρόσωπο που στο παρελθόν έχει κατηγορηθεί ότι ενεργεί για λογαριασμό «think tank» (δεξαμενών σκέψεων), που συνδέονται με το Δημοκρατικό Κόμμα και χρηματοδοτούνται αφειδώς απ’ αυτό.

Ήδη, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Γραμματίδης που φέ­ρεται ως προσωρινός επικεφαλής της κίνησης, αφού για πρό­εδρος του νέου πολιτικού φορέα προορίζεται άτομο που έχει θητεύσει σε κυβερνητικές θέσεις, έχει βολιδοσκοπήσει το σύ­νολο των πολιτικών που για διάφορους λόγους απέχουν από τα κοινά.

Προς το παρόν, πάντως, η ανταπόκριση που έχει το εγχεί­ρημα του Ελληνοαμερικανού επιχειρηματία, δεν είναι η ανα­μενόμενη, καθώς πολλοί παλαίμαχοι πολιτικοί, όπως ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος και η Άννα Διαμαντοπούλου, προετοιμάζουν την δική τους πολιτική στέγη.

Έτσι, μονόδρομος για τον Γραμματίδη είναι η αναζήτηση συμμαχιών από τα κόμματα που ήδη εκπροσωπούνται στην Βουλή.

Για τον σκοπό αυτό είχε συνάντηση, τις τελευταίες ημέρες, με τον Σταύρο Θεοδωράκη, που ηγείται του συνονθυλεύμα­τος κρατικοδίαιτων αριστερών και νεοφιλελεύθερων οπαδών του μνημονίου που ίδρυσε και επιχορηγεί αδρά, η οικογένεια Μπόμπολα, γνωστού ως «Ποτάμι».

Επίσης, ακούγεται ότι έχει έρθει σ’ επαφή με τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο (Τζέφρι) Παπανδρέου, στο πλαίσιο της συνεργασίας όλων των «προοδευτικών» δυνάμεων του τό­που.

Δεν είναι τυχαίο ότι μετά την συνομιλία που είχαν οι δύο τους, ο Παπανδρέου συναντήθηκε με τον Αλέξη Τσίπρα, από τον οποίο μεταξύ άλλων ζήτησε την κατάργηση του μπό- νους των 50 εδρών που λαμβάνει το πρώτο κόμμα και αποτελεί πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ.

Σύμφωνα με τα όσα διέρρευσαν από την συνομιλία που είχαν οι δύο άνδρες, ο πρώην πρωθυπουργός προσέφερε την αμέριστη στήριξή του στον νυν ένοικο του Μαξίμου, με την προϋπόθεση της αλλαγής του εκλογικού νό­μου, αλλά και της «αμνηστίας» για τα εγκλήματα που έγι­ναν επί ημερών του στο τιμόνι του τόπου.

Ειδικότερα, θέλει η Εξεταστική Επιτροπή που συστήθηκε για την διερεύνηση των αιτιών που μας οδήγησαν στο εξωπραγματικό χρέος (αυτή την στιγμή) των 348,2 δισ. ευρώ, να μην προχωρήσει στην απόδοση προσωπι­κών ευθυνών στους τότε κρατούντες, αλλά να περιορισθεί στις γενεσιουργές αιτίες και μόνο.

Σε κάθε περίπτωση ακόμη κι αν αποφευχθεί η προκή­ρυξη πρόωρων εκλογών μέχρι τον Σεπτέμβριο, το φθινό­πωρο θα βρει την χώρα μας με νέα κόμματα που ουσια­στικά θα κινούνται και θα χρηματοδοτούνται από ξένα κέ­ντρα, που συνδέονται απευθείας με την Ουάσινγκτον και τις Βρυξέλλες.

Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι περιβάλλοντες τον Αντώνη Σαμαρά και τον Ευάγγελο Βενιζέλο και προκειμένου να προλάβουν την εξέλιξη αυτή, προσανατολίζονται στην συγκρότηση ενός φορέα στον οποίο θα συστεγα σθούν Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, δυνάμεις της φιλελεύθερης δεξιάς και αριστεροί φιλοευρωπαϊστές.

Γι’ αυτό και έχουν έρθει ήδη σε επαφή με κορυφαίους οικονομικούς και μιντιακούς παράγοντες του τόπου, προσδοκώντας να τύχουν ευνοϊκής μεταχείρισης από τα μέσα που ελέγχουν.

Το βέβαιο είναι ότι όπως δείχνουν οι κρυφές δημοσκο­πήσεις και τα τρία κατ’ εξοχήν συστημικά κόμματα δεν συ­γκεντρώνουν όλα μαζί ούτε το 25%, με τα ποσοστά της «ψοφοδεξιάς» να συρρικνώνονται μέρα με την μέρα και με το ΠΑΣΟΚ να βρίσκεται κάτω από το όριο εισόδου στην Βουλή, που είναι το 3%.

ΓΙΑΤΙ Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ ΣΤΟΝ ΓΙΑΚΑ ΤΟΥ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ ΕΓΙΝΕ… ΛΕΥΚΗ;

Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε το υπουργείο ο Γιάνης (με ένα νι παρακαλώ!), ο… «Νέος Καραϊσκάκης», έβαλε το σακάκι και την κόκκινη ρίγα στον γιακά. Επρόκειτο για μια κίνηση συμβολισμού, για να δείξει τις… «κόκκινες γραμμές» της συγκυβέρνησης. Αλλά τα πράγματα άλλαξαν μετά το… varoufexit και η ρίγα στο σακάκι του υπουργού έγινε… λευκή!

Προφανώς, για να δείξει ότι μέχρι εδώ ήτανε η… «σκληρή διαπραγμάτευση», τώρα ήρθε η ώρα της… λευκής σημαίας! Της παράδοσης των… όπλων! Ή του… στησίματος στα τέσσερα, όπως έλεγε τις εποχές της… δόξας (τζάμπα μαγκιάς) ο πολύς Καμμένος. Βοήθειά τους!

ethnikismos.

Αὐτός θά μᾶς σώσει; Δεῖτε τό πόθεν ἔσχες τοῦ “συντονιστή διαπραγματεύσεων”, Εὐκλείδη Τσακαλώτου

Ας θυμηθούμε, μιας και είναι εξέχουσας σημασίας, το πόθεν έσχες του νέου συντονιστή των διαπραγματεύσεων, Ευκλείδη Τσακαλώτου, όπως το είχαμε δημοσιεύσει, επικαλούμενοι επίσημες πηγές, στα τέλη Δεκεμβρίου του 2013.

Αμιγούς επιθετικής καπιταλιστικής στόχευσης είναι το επενδυτικό χαρτοφυλάκιο του βουλευτή Β’ Αθήνας, κ. Ευκλείδη Τσακαλώτου, με συνολική αξία κτήσης 457.700 ευρώ και 107.000 αγγλικών λιρών (127.273 ευρώ).

Στην κορυφή των προτιμήσεων του υπεύθυνου Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται η BlackRock, η μεγαλύτερη επενδυτική εταιρεία του κόσμου. Στον οικονομικό κολοσσό, που πραγματοποίησε εν μέσω κρίσης την αξιολόγηση των ελληνικών τραπεζών, ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών τοποθέτησε το ποσό των 130.000 ευρώ αγοράζοντας 11.000 μερίδια αμοιβαίων κεφαλαίων.

Στη δήλωση «πόθεν έσχες» του δε, φιγουράρει και το όνομα της JP Morgan με εγγραφή 1.764 μεριδίων αμοιβαίων κεφαλαίων της εταιρείας στην οποία έχουν επιβληθεί από τις αμερικανικές αρχές δυσθεώρητα πρόστιμα, ύψους 13 δισ. δολαρίων, για σκανδαλώδεις αγοροπωλησίες παραγώγων.

Διαθέτει επίσης ομόλογα αξίας 100.000 λιρών Αγγλίας της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, ενώ όσον αφορά στα επίπεδα ρευστότητας του κ. Τσακαλώτου, σε 17 τραπεζικούς λογαριασμούς υπάρχουν συνολικές καταθέσεις 291.000 ευρώ.

Η περιουσιακή του κατάσταση συμπληρώνεται από δύο κατοικίες στην Κηφισιά, ένα γραφείο και μία ακόμη οικία στην Πρέβεζα.

Χρυσῆ Αὐγή 

Νέα αναλγησία Γεωργιάδη: Ανησυχεί για τις τράπεζες και χαρακτηρίζει τον ΕΝΦΙΑ ως τον πιο επιτυχημένο φόρο!

Συνεχίζει να δρα ως «παπαγαλάκι» των δανειστών ο Σπύρος – Άδωνις Γεωργιάδης, του οποίου ο κατηφορικός δρόμος δεν έχει προηγούμενο. Με δηλώσεις του σε ραδιοφωνικό σταθμό κινδυνολόγησε και πάλι, λέγοντας ότι «Με το που θα προκηρυχτεί το δημοψήφισμα θα κλείσουν οι τράπεζες». Πέρα από το γεγονός ότι ανάγει για μια ακόμη φορά το συμφέρον των τραπεζών σε υψίστης σημασίας θέμα, είναι ολοφάνερο ότι δεν διστάζει να κινδυνολογήσει ξανά, προκειμένου να σκορπίσει φόβο στον κόσμο.

Θυμίζουμε ότι τα ίδια περίπου είχε πει πριν τη διεξαγωγή των εκλογών της 25^ης Ιανουαρίου, ότι αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα συμβούν διάφορα απίθανα πράγματα και ο ίδιος θα πάρει τις καταθέσεις του από την τράπεζα, αλλά ως γνωστόν δεν συνέβη τίποτα. Προσπαθώντας, όμως, να παίξει το παιχνίδι των διεθνών τοκογλύφων, δίνει επί της ουσίας μια πολιτική υπεραξία στον ΣΥΡΙΖΑ την οποία δεν δικαιούται.

Σαν να μην έφτανε αυτό όμως, ο Γεωργιάδης προέβη και σε μια ακόμη προκλητική δήλωση, υπερασπιζόμενος για πολλοστή φορά τον ΕΝΦΙΑ. Συγκεκριμένα, ο «μπουμπούκος» υποστήριξε ότι ο ΕΝΦΙΑ δεν πρόκειται να καταργηθεί ποτέ «γιατί είναι ο πιο επιτυχημένος φόρος στην ιστορία του ελληνικού κράτους, άρα δεν υπάρχει περίπτωση να καταργηθεί»! Αυτός είναι ο Γεωργιάδης και αν μη τι άλλο είναι γνωστή η αναλγησία του και η παντελής έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας.

Οι απόψεις του, όμως, αντικατοπτρίζουν την ανάλογη έλλειψη αλληλεγγύης προς τον Ελληνικό Λαό που δείχνει το κόμμα του. Η ΝΔ είναι το κόμμα που δημιούργησε το τέρας του ΕΝΦΙΑ, το οποίο συνεχίζει την παρουσία του και επί ΣΥΡΙΖΑ. Τύποι σαν τον Γεωργιάδη, οι οποίοι λειτουργούν ως απολογητές του πιο απάνθρωπου προσώπου του φιλελευθερισμού και αχθοφόροι των συμφερόντων των ξένων τοκογλύφων, δείχνουν γιατί η μοίρα της ΝΔ είναι συνυφασμένη με τη συνεχή πτώση και παρακμή.

Γιώργος Μάστορας

Η κατάσταση στο Νότο μετά το Appomattox

Στις 9 Απριλίου του 1865, στο Appomattox της Βιρτζίνια, ο στρατός της Συνομοσπονδίας εξαντλημένος παραδίδει τα όπλα και τερματίζεται έτσι, ο αιματηρός κατακτητικός πόλεμος του Λίνκολν, ο λεγόμενος «εμφύλιος πόλεμος». Για το Νότο άρχιζε η σκοτεινή περίοδος της λεγόμενης «Εποχής της Ανασυγκρότησης».

Μετά το Appomattox, όταν ο στρατηγός Grant είπε: «Ας έχουμε ειρήνη», η συνομοσπονδία εναπόθεσε τα όπλα της εξουθενωμένη από την ήττα. Ο πρόεδρος Andrew Johnson, ο οποίος διαδέχτηκε τον δολοφονημένο Λίνκολν, ήθελε να φερθεί καλά στις κατεκτημένες Νότιες Πολιτείες, αλλά η εθνική νομοθετική πολιτική μεταξύ 1866 και 1872, δεν υλοποίησε τις προσδοκίες του Τζόνσον όσον αφορά την «ανασυγκρότηση» του Νότου. Όταν ο Lincoln έπεσε νεκρός από την σφαίρα του Booth στο Θέατρο Ford, στην  πρωτεύουσα των ΗΠΑ, είχε ήδη προγραμματιστεί η άμεση ανασυγκρότηση των κυβερνήσεων των Νότιων Πολιτειών και είχε προγραμματιστεί, σύμφωνα με  ιστορικούς εκείνης της εποχής, η επανεισδοχή των κατεκτημένων αδελφών πολιτειών σε πλήρη κοινωνία με το νικηφόρο βόρειο τμήμα. Ο Johnson αποσκοπούσε στην πλήρη υλοποίηση της πολιτικής αυτής, αλλά ενεπλάκη σε πικρές διαφορές με το Κογκρέσο και τη ρεπουμπλικανική πλειοψηφία στη Βουλή και τη Γερουσία, η οποία αποκήρυξε την πολιτική Λίνκολν και αποφάσισε να συμπεριφερθεί στις Νότιες Πολιτείες ως κατακτημένες επαρχίες και όχι ως πολιτείες. 

 

 

Οι ηγέτες της Ρεπουμπλικανικής πλειοψηφίας στη Βουλή και τη Γερουσία, πικραμένοι από τα τέσσερα χρόνια του πολέμου και τις τεράστιες απώλειες που υπέστη ο στρατός της Ένωσης, αντιδρούσαν στην πολιτική του προέδρου Τζόνσον και του Κογκρέσου για την ανασυγκρότηση του Νότου. Ο αγώνας μεταξύ του Κογκρέσου και του προέδρου Johnson άρχισε όταν ο πρόεδρος έθεσε βέτο στο νομοσχέδιο για το Γραφείο των Απελευθέρων - ‘Freedmen's Bureau Bill’, τον Φεβρουάριο του 1866.

Λίγους μήνες αργότερα, το Κογκρέσο, σε αντίθεση με τη κυβέρνηση, πέρασε το νομοσχέδιο παρά το βέτο του Τζόνσον. Το Γραφείο των Απελεύθερων, που το διαχειρίζονταν το Υπουργείο Πολέμου, έδωσε πλήρη δικαιοδοσία σχεδόν στα πάντα, σχετικά με τους πρόσφατα απελευθερωμένους σκλάβους. Προέβλεπε τον διορισμό πρακτόρων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης σε όλες τις νότιες επαρχίες, οι οποίοι μπορούσαν να ήταν είτε πολίτες, είτε στρατιωτικοί και οι οποίοι θα είχαν πλήρη αυταρχική εξουσία σαν στρατιωτικοί δικαστές. Το μέτρο αυτό κατάργησε κάθε έννοια νόμου, αναίρεσε το δικαίωμα του habeas corpus*, κατέστρεψε το δικαίωμα της δίκης με ενόρκους, καθώς και το δικαίωμα της έφεσης ύστερα από καταδίκη. Ο νόμος αυτός έδωσε στα ομοσπονδιακούς πράκτορες του Γραφείου Απελεύθερων, που σύντομα άρχισαν να κατακλύζουν κάθε μέρος του Νότου, περισσότερη τυραννική και αυταρχική εξουσία από ό, τι είχε ποτέ τύραννος ή Ρωμαίος ύπατος. Με το νομοσχέδιο αυτό, ένας πράκτορας του Γραφείου των Απελεύθερων,  με την υποστήριξη του ομοσπονδιακού στρατού κατοχής, είχε σχεδόν απεριόριστη εξουσία πάνω στην ζωή και την περιουσία σε κάθε επαρχία του Νότου, όπου θα εγκαθιστούσε την εξουσία του.

[*Το habeas corpus είναι μια δικαστική πράξη που προστατεύει τον πολίτη από παράνομες πράξεις της διοίκησης, ειδικά από την παράνομη κράτηση, απαγορεύοντας τη δίκη προσώπων που κρατούνται παράνομα]. 

 

 

Μετά το νόμο για το Γραφείο των Απελευθέρων ακολούθησαν άλλα τρία μέτρα από το Κογκρέσο το 1866, για την παροχή μιας «πιο αποτελεσματικής κυβέρνησης των ανταρτισσών πολιτειών». Όλα αυτά τα μέτρα πέρασαν πάνω από το βέτο του προέδρου Τζόνσον και η σύγκρουση μεταξύ της εκτελεστικής εξουσίας και του Κογκρέσου μεγάλωνε μέρα με τη μέρα. Τα μέτρα αυτά χώρισαν δέκα Νότιες Πολιτείες σε πέντε στρατιωτικές περιοχές και υπεύθυνος της κάθε μίας ορίστηκε ένας αξιωματικός του ομοσπονδιακού στρατού ο οποίος ήταν εξουσιοδοτημένος με απόλυτες και αυθαίρετες εξουσίες.

Αυτού του είδους η παραχώρησης τυραννικής εξουσίας από στρατιωτικούς σατράπες στο Νότο οδήγησε σε σοβαρές καταχρήσεις κάθε είδους και διώξεις του ηττημένου πληθυσμού, μέσα σε ένα όργιο κακοδιοίκησης, που όμοιό του δύσκολα βρίσκεται στην ιστορία. 

Σύμφωνα με αυτούς τους νόμους κάθε άνδρας που υπηρέτησε στον συνομόσπονδο (Νότιο) στρατό ή με οποιονδήποτε τρόπο βοήθησε τις συνομόσπονδες Πολιτείες, δεν μπορούσε να κατέχει καμία δημόσια θέση πολιτειακή ή ομοσπονδιακή. Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε σχεδόν σε όλον το Νότο μέχρι το 1872. Το αποτέλεσμα ήταν ο Νότιος λευκός άνθρωπος να μην έχει τίποτα να πει όσον αφορά την κυβέρνηση του τόπου του. Έπρεπε να τον διοικεί μια ορδή carpetbaggers και Scalawags που εισέβαλαν στον Νότο με μεγάλους αριθμούς μετά το Appomattox. Με την καυκάσια φυλή να έχει μπει στο περιθώριο, ο νέγρος κυβερνούσε, οδηγούμενος και κατευθυνόμενος από τους λευκούς carpetbaggers από το Βορρά.

Διάβασε: Carpetbaggers: οι τυχοδιώκτες εκμεταλλευτές που ενδιαφέρονταν για τα δικαιώματα (και τις ψήφους) των μαύρων

Η νομοθεσία προέβλεπε ότι οι πέντε στρατιωτικές περιοχές εντός των οποίων οι δέκα νότιες πολιτείες οργανώθηκαν θα συνεχίζονταν έως ότου αυτές οι πολιτείες υιοθετούσαν νέα συντάγματα που θα ικανοποιούσαν το Κογκρέσο. 

 

Στη συνέχεια, σύμφωνα με την προτροπή του γερουσιαστή Charles Sumner, της Μασαχουσέτης, πέρασε ο Νόμος για τα Πολιτικά Δικαιώματα (Civil Rights Bill). Ο νόμος αυτός έδινε την εξουσία στα ομοσπονδιακά δικαστήρια να επιβάλλουν την αποδοχή των νέγρων σε όλους τους δημόσιους χώρους και να καταστήσουν υποχρεωτική την συμμετοχή νέγρων σε σώματα ενόρκων. Το 1883 το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έκρινε αντισυνταγματικό το νόμο για τα Πολιτικά Δικαιώματα.

Οι ρεπουμπλικάνοι του Κογκρέσου, οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι για την τυραννική υποταγή των κατακτημένων Νότιων πολιτειών ισχυρίστηκαν ότι οι συνθήκες στο Νότο απαιτούσαν στρατιωτικό νόμο. Το αμερικανικό Σύνταγμα προβλέπει ότι το habeas corpus δεν πρέπει να ανασταλεί, εκτός περιπτώσεων εξέγερσης ή εισβολής. Αν και δεν υπήρχε καμία δικαιολογία, καθώς οι στρατιώτες του Νότου είχαν παραδοθεί και διαλυθεί και βέβαια, δεν υπήρχε καμία εισβολή Νοτίων, το δικαίωμα του habeas corpus είχε ολοσχερώς εξουδετερωθεί από τους ομοσπονδιακούς πράκτορες που με την βοήθεια του στρατού κυβερνούσαν το Νότο με «ράβδο σιδηρά», καταπατώντας κάθε έννοια συνταγματικότητας. 

 

Η εφαρμογή αυτών των μέτρων καθυστέρησε την οικονομική ανάκαμψη των Νότιων Πολιτειών για πολλά χρόνια. Το σύνολο του λευκού πληθυσμού του Νότου είχε μπει στο περιθώριο και στερούντο δικαιωμάτων. Την ίδια στιγμή, οι πρώην σκλάβοι, από τους οποίους ελάχιστοι μπορούσαν να διαβάσουν ή να γράψουν, αποτελούσαν το σύνολο του εκλογικού σώματος. Οι κερδοσκόποι carpetbaggers, μερικοί από τους οποίους ήταν πραγματικά αποβράσματα της κοινωνίας καθοδηγούσαν αυτό το ετερόκλητο πλήθος των νέγρων να κάνουν αυτό που ήθελαν πολιτικά, και ταυτόχρονα λεηλατούσαν το λευκό πληθυσμό του Νότου.

Ήταν μια εποχή καταπίεσης και διαφθοράς. Τόσο κακή ήταν η διακυβέρνηση στο Νότο, που ακόμα και οι βόρειες εφημερίδες έγραφαν καυστικά άρθρα κατά των παραγόντων του Γραφείου των Απελευθέρων και τη στρατιωτική κυβέρνηση. 

Ενώ οι κερδοσκόποι και τα κοράκια κάθε είδους καταπίεζαν και λεηλατούσαν το Νότο, υπήρχαν και μερικοί καλοί άνδρες από τις Βόρειες πολιτείες που είχαν μεταναστεύσει στο Νότο, οι οποίοι χωρίς δισταγμό πήραν το μέρος του καταπιεσμένου πληθυσμού . Οι φωνές τους ακούγονταν σε ένδειξη διαμαρτυρίας συνεχώς μέσω ανακοινώσεων στις βόρειες εφημερίδες, όπου κατήγγειλαν τη ληστεία και την κακοδιοίκηση στις νότιες Πολιτείες.

Στην πραγματικότητα, ο Νότος είχε βρεθεί στη δίνη μιας πλήρους καταστροφής από την κακή διακυβέρνηση των κερδοσκόπων και των αδαών νέγρων ακολούθων τους. Οι απελευθερωμένοι σκλάβοι, ως τάξη, ήταν καλοί άνθρωποι. Εκτός από λίγες περιπτώσεις, τους είχαν φερθεί καλά οι ιδιοκτήτες τους, αλλά ως όχλος ήταν αναλφάβητοι, αδαείς και δεισιδαίμονες και τους μπόλιαζαν με κακία. Ήταν εύπλαστο υλικό στα χέρια των λευκών καθοδηγητών τους. 

Σε κάθε νότια πολιτεία οι αριθμοί έδιναν την εικόνα της κακοδιοίκησης. Στη Νότια Καρολίνα οι φόροι γης το 1860 ανήλθαν σε περίπου  400.000 δολάρια. Το 1871 ανήλθαν σε  2.000.000 δολάρια. Οι φόροι δεν μπορούσαν να καταβληθούν. Οι εκτάσεις είχαν χάσει κάθε αξία και είτε έγιναν τεράστιοι ερημότοποι, είτε παραδόθηκαν σε νέγρους. Στο Μισισιπή περίπου 7.000.000 στρέμματα γης εγκαταλείφτηκαν από τους ιδιοκτήτες επειδή οι ​​φόροι το 1874 αυξήθηκαν 14 φορές! Σε λίγα χρόνια το δημόσιο χρέος της Λουιζιάνα αυξήθηκε από 6.000.000 δολάρια σε 50.000.0000 δολάρια.

  

Την ίδια ώρα κωμοπόλεις, χωριά και επαρχίες ήταν ακόμη σε χειρότερη κατάσταση, σχεδόν όλες τους σε πτώχευση λόγω των δημόσιων χρεών που δεν μπορούσαν να πληρωθούν. Καθώς οι συνθήκες σε πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά, ήταν τόσο κακή οι άνθρωποι υπέφεραν σε μεγάλο βαθμό. Απαλλαγμένοι από την εργασία στις φυτείες, εκατοντάδες χιλιάδες νέγροι άφησαν την ύπαιθρο και συνωστίστηκαν στις πόλεις και τις κωμοπόλεις, γοητευμένοι από την ελπίδα ότι η γενναιόδωρη κυβέρνηση και το Γραφείο των Απελευθέρων θα τους εξασφάλιζαν οικονομική στήριξη. Έτρεξαν επίσης στα αστικά κέντρα από το πρόσφατα παραχωρηθέν δικαίωμα ψήφου και την ελπίδα κατάληψης δημόσιων θέσεων που θα τους έκαναν πολιτικούς προϊσταμένους στους πρώην αφέντες τους. 

 

 

Ως παράδειγμα των αδαών νομοθετών κατά τις μέρες της «ανασυγκρότησης» του Νότου, το πολιτειακό νομοθετικό σώμα της Νότιας Καρολίνας τα έτη 1868-1872 περιείχε 155 μέλη, όπου με ελάχιστες εξαιρέσεις, αποτελείτο από νέγρους και λευκούς του χαμηλότερου επιπέδου και έναν μεγάλο αριθμό carpetbaggers.

Είκοσι-δύο μέλη δεν μπορούσαν να διαβάσουν ή να γράψουν. Αρκετοί ήταν σε θέση να γράψουν μόνο τα ονόματα τους και οι 41 υπέγραφαν επίσημα έγγραφα με ένα X. Ενενήντα οκτώ από τα 155 μέλη ήταν νέγροι και από αυτόν τον αριθμό 67 δεν κατέβαλαν κανένα φόρο. Κανένας από τους αξιωματικούς δεν κατέβαλε φόρους, επίσης. 

Πολιτοφυλακές νέγρων οργανώθηκαν παντού, και χρησιμοποιήθηκαν ως μέσο από τους πράκτορες του Γραφείου των Απελευθέρων και τη στρατιωτική κυβέρνηση για να τρομοκρατήσουν τους ανθρώπους. Οι Λευκοί δεν επιτρεπόταν να ενταχθούν σε καμία πολιτοφυλακή, οπότε στερήθηκαν των όπλων. Οι πράκτορες του Γραφείου του Απελευθέρων και οι στρατιωτικοί δικαστές ήταν προκατειλημμένοι εναντίον του λευκού πληθυσμού και ήταν ευνοϊκά προσκείμενοι στους νέγρους και καθώς ήταν φαύλοι και του χαμηλότερου επιπέδου δεν υπήρχε περίπτωση να βρει ο Λευκός το δίκιο του. Τα ομοσπονδιακά στρατεύματα και οι νέγρικες πολιτοφυλακές ήταν τα αφεντικά στις πόλεις και κωμοπόλεις και έκαναν ό,τι ήθελαν. Συλλάμβαναν λευκούς άνδρες και γυναίκες από καπρίτσιο και τους φυλάκιζαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς ποτέ να τους φέρουν ενώπιον κάποιου δικαστηρίου. Σε ορισμένες πόλεις οι στρατιωτικοί διοικητές αυθαίρετα αντικαθιστούσαν τους πολιτικούς διοικητές και απαγόρευαν στους πολίτες να συγκεντρωθούν ανά πάσα στιγμή και ακόμα οι υψηλότεροι δικαστικοί λειτουργοί του Ανωτάτου Δικαστηρίου δεχόντουσαν απειλές από ένοπλους άνδρες. Τον διοικητή της Λουιζιάνα τον κατέβασε με συνοπτικές από την θέση του με διάταξή  του ο στρατιωτικός διοικητής. Οι στρατιωτικοί διοικητές ανάγκαζαν τους δικαστές να ανακαλέσουν τις ποινές των δικαστηρίων τους και οι εγκληματίες απελευθερώνονταν δια της βίας από αξιωματικούς και νέγρικες πολιτοφυλακές. Ο Λευκός ήταν ένα αντικείμενο προσβολής, και οι γυναίκες δεν ήταν ποτέ ασφαλείς από τα χειρότερα εγκλήματα. Οι εφημερίδες δεν είχαν καμία ελευθερία λόγου και οι δημόσιες διαλέξεις απαγορεύονταν.  Οι εκλογές ήταν στο «έλεος» του ομοσπονδιακού στρατού και των νέγρικων πολιτοφυλακών.

Μεταξύ 1864 και 1876 το Κογκρέσο αντιμετώπισε το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ με τη μεγαλύτερη περιφρόνηση. Όταν ο πρόεδρος Τζόνσον προσπάθησε να αφαιρέσει υπουργό του πολέμου Stanton, το Κογκρέσο απέρριψε περιφρονητικά την πρόταση και προσπάθησε να καθαιρέσει τον Johnson. Πολλοί βόρειοι του Κογκρέσου πίστευαν ότι έπρεπε να ψηφιστούν ειδικοί νόμοι για το Νότο, καθώς φοβούνταν ότι οι πρώην σκλάβοι δεν θα μπορούσαν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους ή να εξασφαλίσουν κάποια από τα δικαιώματά τους έχοντας απέναντι την ευφυΐα και το θάρρος των νότιων λευκών ανδρών.

Ο Νότος κατάκοιτος βογκούσε κάτω από τις αλυσίδες του. Οι Νότιοι λευκοί άνδρες πίστευαν πως κάτι θα έπρεπε να γίνει αμέσως, αλλιώς ο νότιος πολιτισμός κάτω από τον ποταμό Οχάιο θα χανόταν, και θα τον αντικαθιστούσε ένας μιγάς πολιτισμός που σταδιακά θα απορροφούσε και θα έσβηνε την παλιά Αγγλο-σαξονική φυλή και αίμα. Οι συνθήκες ήταν άθλιες και οι Λευκοί ήταν απελπισμένοι. Μια ένοπλη αντίσταση και μια άλλη εξέγερση δεν ήταν κάτι που συζητιόταν, αν και οι συγγραφείς εκείνης της περιόδου έχουν σχεδόν ομόφωνα την άποψη, ότι αν οι συνθήκες συνέχιζαν έτσι, ήταν σίγουρο ότι θα ξεκινούσε ανταρτοπόλεμος παντού στο Νότο. Έπρεπε να βρεθεί μια αποτελεσματική απάντηση κατά της τυραννίας των κερδοσκόπων carpetbaggers και των ασύδοτων νέγρων. Και βρέθηκε στη μυστική οργάνωση που είναι γνωστή ως η Κου Κλουξ Κλαν.

Απόσπασμα από το σπάνιο βιβλίο “Story of the Ku Klux Κlan” του Col. Winfield Jones, (1921)

Διάβασε και: Κου Κλουξ Κλαν: Αυτά που δεν σου είπαν

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ 

ΕΓΙΝΕ ΚΟΥΓΚΙ… Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ! Ο ΠΡΩΤΟΣ «ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ» ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ!

 

Γράφει ο Θοδωρής Τσέλας.

 

Λοιπόν, έχουμε και λέμε:O Bαρουφάκης φεύγει από διαπραγματευτής, μένει μόνο στις συνεντεύξεις και τις φωτογραφίσεις με την Δανάη, ενώ με το eurogroup αναλαμβάνει να μιλάει ο «yes-sir» Τσακαλώτος, την ευθύνη των τεχνικών κλιμακίων του Brussels Group αναλαμβάνει ο πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (ΣΟΕ), Γ. Χουλιαράκης, ενώ δημιουργείται ειδική ομάδα συντονισμού, υπό τον γ.γ. της κυβέρνησης Σπύρο Σαγιά για την καλύτερη υπoστήριξη των τεχνικών κλιμακίων στην Αθήνα, ενώ στο Γενικό Γραμματέα δημοσιονομικού σχεδιασμού του υπουργείου Οικονομικών, Ν. Θεοχαράκη, ανατέθηκε η συγκρότηση ενός σχεδίου για την ανάπτυξη της Ελληνικής Οικονομίας. Σχέδιο που θα αποτελέσει τη βάση για τη νέα συμφωνία – μνημόνιο του Ιουνίου.

  Είναι που δεν θα μιλούσαν με την τρόϊκα αυτοί που κάνουν αρμόδιο υπουργείο για αυτήν καρατομώντας βελούδινα όποιον τους πει η τρόϊκα…! Όχι και πως δεν του άξιζε του «λιτού βίου» που μας τάραξε στην ανοησία…!

Όπως καταλάβατε, η… «υπερήφανη διαπραγμάτευση» κατέληξε, ΔΥΣΤΥΧΩΣ για την χώρα μας, σε άτακτη φυγή με την πλάτη στα πόδια… Εδώ και 3 μέρες βλέπουμε το θέατρο του παραλόγου, που θα ήταν εξόχως διασκεδαστικό ως θεατρικό γινόμενο αν δεν αφορούσε ανθρώπινες ζωές και την ίδια την πατρίδα μας…

Οι ΣΑΝΕΛ αφού έκαναν την χώρα Κούγκι, ξέμειναν από βόλια πριν καν φανεί ο εχθρός στις πολεμίστρες, και εξαιτίας τους έχει στεγνώσει από χρήμα η αγορά. έχουμε γεμίσει ανέργους και λαθρομετανάστες και πάμε βουρ για τρίτο, βαρύ, μνημόνιο μέσα στον Ιούνιο, που φανταζόμαστε, θα ανακοινωθεί σημειολογικά, με τον Τσίπρα, πάνω σε καμία πετρελαϊκή πλατφόρμα… Ξέρετε γιατί…

 

Έχουμε μια κυβέρνηση εν ολίγοις που είναι χάος, έφερε το χάος και πολύ σωστά είχε πει ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής, Ν.Γ. Μιχαλολιάκος, πως από το ένα χάος (την ψοφοδεξιά) οδηγηθήκαμε στο άλλο (τον τρομοσύριζα)  εν ριπή οφθαλμού…Διαλύθηκαν οι… «μύθοι», κατέρρευσαν μαζί με την αξιοπιστία της Αριστεράς και της ψοφοδεξιάς, αφού παρέα κατάφεραν να μας φτάσουν ένα βήμα μετά τον γκρεμό! 

  Δυστυχώς δεν τελειώσαμε, αλλά μάλλον τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τον λαό μας, που έχει πάρει χαμπάρι πλέον, παρόλο που οι δημοσκοπήσεις παίζουν για ακόμη μια φορά το παιχνίδι τους, επιμένοντας να δείχνουν πως ο κόσμος … «επενδύει στην ελπίδα του Mr Tsipra»..

 

Υ.Γ. Οι εκκολαπτόμενοι μάγοι: Βαρουφάκης, Τσακαλώτος, Λαπαβίτσας, Ρωμανιάς, Μητρόπουλος, Κατρούγκαλος, Λαφαζάνης, Στρατούλης, Σκουρλέτης, Λεουτσάκος, ο κυρ Αλέκος Φλαμπουράρης, η κυρα Τασία των μεταναστών κλπ.

 

Οι εκλεκτοί συνομιλητές καθηγητές και συνδικαλιστές, των τηλεπαραθύρων καναλιών που οι ίδιοι καταγγέλουν σήμερα τα συστημικά media, όπως λένε…δεν ήταν από το 2010 οι καθημερινοί εκλεκτοί τηλεμαϊντανοί του Γ. Αυτιά, Γ. Παπαδάκη κλπ από εκεί έγιναν λοιπόν γνωστοί; Σήμερα τόσοι πολλοί μάγοι, τα έχουν κάνει σαλάτα γιατί δεν έμειναν πιστοί στις αρχικές τους εξαγγελίες! 

 

Μονομερής διαγραφή του μνημονίου, διαγραφή του επαχθούς χρέους και του χρέους ΠΟΥ ΔΕΝ χρησιμοποιήθηκε προς όφελος του λαού και όλα τα άλλα που εξαγγέλθηκαν και έμειναν χωρίς αντίκρυσμα αφού όπως είπε και ο βουλευτής του Σύριζα, «εμείς εξαπατήσαμε λιγότερο από τους άλλους τον λαό.

Πρώτη φόρα αριστέρα: «Ελληνοπρεπέστατο» κάδρο του Λένιν στο γραφείο της αντιπροέδρου της Βουλής

Οι απατεώνες της πατριδοκάπηλης ψοφοδεξιάς και της αντεθνικής αριστεράς που εξαπέλυαν μύδρους κατά της Χρυσής Αυγής, φθάνοντας μέχρι του σημείου να χαρακτηρίζουν τον αρχαιοελληνικό Μαίανδρο ως «ναζιστικό» σύμβολο, έφαγαν τη γλώσσα τους με την εμφάνιση σε γραφεία υπουργείων και στη Βουλή πορτραίτων που παραπέμπουν στην Σοβιετική Ένωση και στους σφαγείς του ΕΑΜ ΕΛΑΣ.

Μετά λοιπόν το πορτραίτο του αρχισφαγέα Βελουχιώτη στο γραφείο του αναπληρωτή υπουργού Υποδομών Χρήστου Σπίρτζη, ήρθε η σειρά της γ' αντιπροέδρου της Βουλής να κάνει την δική της εικαστική παρέμβαση, τοποθετώντας στο γραφείο της στη Βουλή ένα «ελληνοπρεπέστατο» κάδρο του Βλαδίμηρου Λένιν!

Ουδείς φυσικά από τους «υπέρμαχους της ελληνικής δημοκρατίας», πολιτικάντηδες και δημοσιογραφικούς τσαρλατάνους, θίχτηκε από την εν λόγω κίνηση, η οποία αν μη τι άλλο αναδεικνύει τα βαθιά μπολσεβίκικα συμπλέγματα της γ' αντιπροέδρου της Βουλής, Δέσποινας Χαραλαμπίδου. Αντιθέτως, τα δημοσιογραφικά συντρόφια της κυρίας, φρόντισαν να την επαινέσουν, τονίζοντας μάλιστα το γεγονός ότι οργανώθηκε από τη δεκαετία του 1970 στην ΚΝΕ, προσχωρώντας αργότερα στην κομματική συμμορία του ΚΚΕ.

Η μετέπειτα πορεία της, συνδικαλιστική και πολιτική, υπήρξε η αναμενόμενη και συνήθης πορεία των συνεπών μαρξιστών, που ασπάστηκαν πλήρως και καθολικά το καπιταλιστικό οικονομικό μοντέλο με την κατάρρευση της Σοβιετίας. Έκτοτε, χτίζουν πολιτικές καριέρες και ενισχύουν τον πλουτισμό τους επενδύοντας στις «αγωνιστικές», μαρξιστικές περγαμηνές του παρελθόντος, αποδεικνύοντας με τον καλύτερο τρόπο τον βαθιά συστημικό χαρακτήρα των αριστερών της μεταπολίτευσης.

Και αν οι αριστεροί υπερηφανεύονται για την ιταμή επίδειξη των μπολσεβίκικων καταβολών τους, είναι εξαιρετικά ένοχη η σιγή της ψοφοδεξιάς, η οποία αποδέχεται αναντίρρητα την σοβιετοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, συνεργαζόμενη με τους μπολσεβίκους ενάντια στους Έλληνες Εθνικιστές. Κατά τα λοιπά, ο εσμός των ψοφοδεξιών και των νεόπλουτων αριστερών κατηγορεί τους Χρυσαυγίτες ως «γερμανόφιλους»!

Χρυσῆ Αὐγή

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΟΙ ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΙ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης 

Ενώ η Ελλάδα στραγγαλίζεται αργά αλλά σταθερά από τους «εταίρους» της, την ίδια ώρα την έντονη οργή τους για την Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει καταντήσει μια ένωση τοκογλύφων και πολιτικών που επιδιώκουν την εξόντωση των ευρωπαϊκών λαών, θα εκδηλώσουν οι Αυστριακοί με ένα παλλαϊκό δημοψήφισμα που διοργανώνουν σαν πρώτο βήμα για την αποχώρηση τους από αυτή την Ένωση.

Όπως προβάλλουν οι αφίσες που έχουν ήδη κυκλοφορήσει σε ευρεία έκταση σε όλη την Αυστρία, το παλλαϊκό αυτό δημοψήφισμα θα διεξαχθεί από τις 24 Ιουνίου μέχρι στις 1 Ιουλίου. Το κύριο σύνθημα του δημοψηφίσματος είναι «DA GEHEN WIR IN» που σημαίνει «Θα Πάμε Οπωσδήποτε» και δείχνει με χαρακτηριστικό τρόπο την αποφασιστικότητα των διοργανωτών του δημοψηφίσματος να κινητοποιήσουν τον αυστριακό λαό κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Το δημοψήφισμα, σύμφωνα με τις αφίσες που έχουν κυκλοφορήσει, θα διεξαχθεί σε όλες τις κοινότητες και τους δήμους της Αυστρίας και θα έχει καθαρά αντιευρωπαϊκό χαρακτήρα. Η οργανωτική επιτροπή αποτελείται από Αυστριακούς πολίτες όλων των τάξεων και είναι αντιπροσωπευτική, ενώ και πολλοί επώνυμοι της δημόσιας ζωής χωρίς κομματικές ταυτότητες στηρίζουν την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος. 

Να σημειώσουμε ότι οι Αυστριακοί είναι οργισμένοι από τις ακολουθούμενες πολιτικές των τελευταίων ετών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ στο θέμα των μουσουλμάνων που έχουν κατακλύσει ανεξέλεγκτα την χώρα έχουν λάβει έκτακτα μέτρα που συχνά δεν συνάδουνε με τα ευρωπαϊκά δεδομένα κάτι που έχει προκαλέσει την αντίδραση ευρωπαϊκών οργάνων. Το αυτί όμως των Αυστριακών, δεν «ιδρώνει» από τέτοιες αντιδράσεις. 

Εμπρός λοιπόν αν και γερμανόφωνη η Αυστρία μπορεί να δώσει το παράδειγμα για να αντιστραφεί αυτή η καταστροφική πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή να διαλυθεί αυτό το «τέρας» που κατατρώει τους λαούς της Ευρώπης με πρώτο και καλύτερο τον ελληνικό λαό. 

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΣΕ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ

Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου

Όπως λέει και το Λαϊκό άσμα «Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα, εσύ που βγάζεις τα καλύτερα παιδιά». Και φυσικά δεν έχουμε λόγο να διαφωνήσουμε για τα καλύτερα παιδιά της Συμπρωτεύουσας, αλλά έχουμε να προβάλουμε ένσταση για την ποιότητα και το ήθος αυτών που συχνάζουν στη Θεσσαλονίκη.

Ο λόγος γι αυτούς που πριν κάποιους μήνες εξήγγειλαν το «πρόγραμμα Θεσσαλονίκη» και μάλιστα δήλωσαν ότι ως κυβέρνηση δεν θα κάνουν βήμα πίσω και που δεν είναι άλλοι από τον σημερινό πρωθυπουργό και από τον ποικιλόμορφο λόγω απόψεων, θέσεων και πρακτικών, θίασο που τον περιβάλει.

Αφού λοιπόν ο χρονικός ορίζοντας, όσον αφορά τους διαφόρους λεονταρισμούς και υπερφίαλες δηλώσεις, τις θεωρίες παιγνίων και τις ανυποχώρητες στάσεις, την επιχειρηματολογική άνευ ουσίας  πελαγοδρομία και το ασύστολο ψεύδος, έχει πλέον δραματικά περιοριστεί, οι άνθρωποι ήρθαν να μας πουν ότι χρειαζόμαστε επιτακτικά μια συμφωνία. Μάλιστα δια στόματος του κυρίου Δραγασάκη ανακοινώθηκε, ότι μας στραγγαλίζουν οικονομικά, οπότε ίσως χρειαστεί να λάβουμε κάποια μέτρα. 

Καλά όταν αυτοί ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της Χώρας και ο πρωθυπουργός κύριος Τσίπρας σκορπούσε δεξιά και αριστερά μετά τόσης βεβαιότητας δεσμεύσεις, όλοι θεωρήσαμε ότι ίσως αυτός ο άνθρωπος ήταν τόσο κατηγορηματικός όσο αφορά την εντελώς αδιαπραγμάτευτη και ανυποχώρητη στάση του και  την φιλολαϊκή οικονομική πολιτική του, επειδή είχε το «άγγιγμα του Μίδα». Δηλαδή είχε την ικανότητα να μετατρέπει σε χρυσό, ότι αγγίζει. 

Πώς άλλως από την μια θα μπορούσε να διακηρύττει στους δανειστές και τοκογλύφους, ότι η νέα Ελληνική κυβέρνηση δεν αποτελεί πειθήνιο όργανό τους και από την άλλη να δίνει δεξιά και αριστερά υποσχέσεις και να τάζει, παρόλο τον επερχόμενο κίνδυνο διακοπής της παροχής ρευστότητας;

Αλλά απ ότι τελικά αποδεικνύεται και όπως είχαμε αναφέρει από τις πρώτες ημέρες μετά την 25η Ιανουαρίου, η νέα κυβέρνηση δεν έχει ούτε πρόγραμμα, ούτε μέθοδο, ούτε στρατηγική, αλλά πάνω απ όλα υπευθυνότητα. Η αλαζονεία και ο ναρκισσισμός  του κυρίου Βαρουφάκη, σε συνδυασμό με την εντελώς διαφορετική γραμμή πλεύσης, εσωστρέφειας, συμπλεγματικού δογματισμού και δυσκολία σύμπραξης με τους υπολοίπους της αριστερής πλατφόρμας, καθώς και ο δήθεν ανθρωπισμός κάποιων υπουργών που από τα γραφεία τους προσπαθούν να εφαρμόσουν τις αταξικές και διεθνιστικές άνευ συνόρων ονειρώξεις των φοιτητικών τους χρόνων, οδηγούν την Ελλάδα σ’ ένα ολέθριο μονοπάτι.

Τελικά όντως όλη η προεκλογική τους εκστρατεία στηρίχτηκε πάνω σε μια ατέρμονη επιπολαιότητα, πάνω σε ένα ψέμα, διότι αυτοί πρώτοι ως υποτιθέμενοι Μαρξιστές θα έπρεπε να γνωρίζουν, ότι το κεφάλαιο ιστορικά δεν τρομοκρατείται, δεν υποχωρεί και δεν διαπραγματεύεται και πάντα βρίσκει διεξόδους να αποφεύγει τις έντονες κοινωνικές και οικονομικές κρίσεις, είτε με δήθεν εθνικοαπελευθερωτικούς πολέμους, είτε με επαναστάσεις, όπως η Γαλλική, είτε με δυσβάστακτα και επαχθή μέτρα, ένα από τα οποία είναι ο οικονομικός αποκλεισμός και η κοινωνική κατάρρευση.

Μόνο με την ανοικτή ρήξη και το κόψιμο του ομφάλιου λώρου, τα οποία προκύπτουν κατόπιν μακροχρόνιου σχεδιασμού και προετοιμασίας, αλλά και συλλογικής απόφασης και επιθυμίας για ομαδική εργασία και πρόοδο μπορεί να υπάρξει ουσιαστική και αποτελεσματική απελευθέρωση από τους οικονομικούς Δράκουλες.

Διαφορετικά υπάρχουν μόνο δηλώσεις σε στυλ Τσακαλώτου, ότι και καλά η κυβέρνηση δημιουργεί ασάφεια στους εταίρους για τις προθέσεις της σκοπίμως γιατί πρέπει να ξέρουν ότι είναι έτοιμη για μια ρήξη, αλλιώς δεν υπάρχει δυνατότητα διαπραγμάτευσης. Και αυτός τα λέει και εμείς τον ακούμε.

Να λοιπόν που τελικά από το κούρεμα του χρέους περάσαμε στην ανάγκη μιας επιτακτικής συμφωνίας, να που από την παύση δυσμενών οικονομικών πιέσεων προς το Λαό, φθάσαμε στη ανάγκη λήψη κάποιων μέτρων, να λοιπόν που οι ουρανοί δεν άνοιξαν για να ρίχνουν μάννα προκειμένου να  τροφοδοτήσουν τον ανούσιο και άνευ αντικρίσματος τσαμπουκά της κυβέρνησης, να που η Χώρα από τον Μεσαίωνα οδηγείται στη Λίθινη εποχή.

Τι προβλέπουμε. Τελικά η Χώρα θα οδηγηθεί σε νέα δανειακή συμφωνία, θα γίνουν τόσες επιπλέον υποχωρήσεις και η προσφορά Γής και Ύδατος  εκ μέρους της κυβέρνησης δεν θα έχει προηγούμενο.