ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΖΑΧΑΡΩΦ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΟΨΕΙΣ

Γράφει ο Ιωάννης  Αυξεντίου

Μέχρι σήμερα, γι αυτές τις δύο προσωπικότητες που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στα εγχώρια και διεθνή γεγονότα του 20ου αιώνα, ήταν  ευρέως γνωστές μόνον εκείνες οι πληροφορίες  που αφορούν τις δραστηριότητες  τους  στο πολιτικό και γεωπολιτικό πεδίο. Σε αυτό το άρθρο θα φανεί  ότι πίσω από αυτές τις δραστηριότητες, κρύβονταν και άλλες επιδιώξεις, πιο σύνθετες, πιο απόκρυφες  και  αινιγματικές.

Ιδιαίτερα σημαντικές πληροφορίες αντλούμαι από την αλληλογραφία του Γάλλου διανοούμενου και συγγραφέα René Guénon, με  τον Ρουμάνο κριτικό λογοτεχνίας και φιλόσοφο Vasile Lovinescu την περίοδο 1934-1940. Και οι δύο ήταν άτομα που είχαν στενές επαφές με τους μασονικούς και αποκρυφιστικούς κύκλους της Ευρώπης, οπότε ήταν σε θέση να γνωρίζουν πολλά  από όσα διαδραματίζονταν στα παρασκήνια της πολιτικής, και όχι μόνον, ζωής  της Ευρώπης.

Σε αυτές τις επιστολές, κατά αρχάς, αναφέρονται με ιδιαίτερο τρόπο ορισμένες προσωπικότητες της εποχής, ως σημαντικοί πράκτορες μιας σκοτεινής-μασονικής μεταφυσικής, η οποία συνδέεται  με πολιτικές και γεωπολιτικές επιδιώξεις. Μερικά από αυτά τα ονόματα : Ο Agha Khan (1877-1957), που το 1937 γίνεται πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης της Κοινωνίας των Εθνών. Ο Henri Deterding (1866-1939),ο ''Ναπολέοντας του πετρελαίου'', πρόεδρος της Royal Dutch - Shell Oil Company, που έλαβε  τον τίτλο του ''Sir''  διότι συνέβαλε στην νίκη των δυνάμεων της ''Συνεννόησης'' με τις προμήθειες των καυσίμων. Ο David Lloyd George (1863-1945),που υποστήριξε την βρετανική παρέμβαση στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και ήταν υπεύθυνος (μαζί με τον Wilson, Nitti και Clemenceau) για την μεταπολεμική παγκόσμια τάξη. Άλλο σημαντικό πρόσωπο που αναφέρεται είναι αυτό του Βρετανού πολιτικού Sir Philip Sassoon (1888-1939), εκπροσώπου μιας μεγάλης εβραϊκής οικογένειας, οι Sassoon, η οποία είχε συνδεθεί με έναν κλάδο των Rothschild.Ο Georges Benjamin Clemenceau (1841-1929) ο οποίος ήταν ένας από τους  πρωτεργάτες της συνθήκης των Βερσαλλιών. (ο Clemenceau ανήκε σε μία μασονική στοά της οποίας τα μέλη  θάβονταν σε όρθια στάση ). Τέλος, στην επιστολή αναφέρονται  και δύο άλλα ονόματα : ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Βασίλειος Ζαχάρωφ.

Ο Βασίλειος Ζαχάρωφ, κρυφό στέλεχος της ''θεοσοφικής Εταιρείας'' (η αποκρυφιστική-γνωστική  οργάνωση που προετοίμασε το κίνημα της ''Νέας Εποχής'' )και πράκτορας των Βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, γεννήθηκε το 1849 στην Μούγλα, μεταξύ των βουνών της Ανατολίας, από μία οικογένεια που επισήμως έφερνε το επίθετο Ζαχαρίας και του είχαν δώσει το όνομα Βασίλειος. Σύμφωνα με ορισμένους βιογράφους του, επρόκειτο για ελληνοποιημένα επίθετα των οποίων η αρχική μορφή ήταν Σαχάρ ή Ζοχάρ: τα οποία είναι αυθεντικά εβραϊκά επίθετα. Όταν η οικογένεια μετανάστευσε στην Ρωσία πρόσθεσαν την κατάληξη –ωφ.(βέβαια δεν αποκλείεται να ήταν και έλληνας, από τέτοιους ''τύπους'' δεν υστερούμε…)Η καριέρα του άρχισε το 1877, όταν έπεισε την τουρκική κυβέρνηση να αγοράσει μία μεγάλη ποσότητα όπλων από την αγγλική εταιρεία Nordenfeldt. Αυτό το κατάφερε χάρη των σχέσεων του με τον υπεύθυνο υπουργό τον οποίο είχε γνωρίσει σε κάποιους κύκλους… Στην συνέχεια ο Ζαχάρωφ κατάφερε να πουλήσει όπλα σε όλες τις χώρες που βρίσκονταν σε πόλεμο: στην Ρωσία και την Ιαπωνία, στην Αργεντινή και την Χιλή, στην Βολιβία, στην Παραγουάη.

                          

Από αυτά τα γεγονότα εμπνεύστηκε ο ποιητής Ezra  Pound  ώστε σε ένα ποίημα του να αναφέρεται στον Ζαχάρωφ με το ψευδώνυμο Metevsky και να γράφει: «(…) οι άλλοι έχουν περισσότερα πυρομαχικά(…)- Μην αγοράζετε, θα σας εφοδιάσουμε εμείς- Μετά περνά τα σύνορα- και λέει στους άλλους- Εκείνοι έχουν περισσότερα πυρομαχικά. Μην αγοράζετε-θα σας εφοδιάσουμε εμείς (…)»    

                                                                                       

Η  Γαλλική εφημερίδα 'Crapouillot' έγραφε: Κατά την διάρκεια των βαλκανικών πολέμων ο Ζαχάρωφ όπλισε τις αντιμαχόμενες δυνάμεις. Υποστήριξε την Ελλάδα εναντίον της Τουρκίας, την Τουρκία εναντίον της Σερβίας και, ένα χρόνο μετά την Σερβία εναντίον της Αυστρίας. Όπως προαναφέραμε , είναι ιδιαίτερα σημαντική η αποκάλυψη για τον ρόλο που είχε ο Ζαχάρωφ στην γνωστική –αποκρυφιστική  οργάνωση της Μαντάμ  Μπλαβάτσκυ, την ''Θεοσοφική εταιρεία'',  με το ψευδώνυμο ο ''Δάσκαλος  Ρ''. Σε μία επιστολή του Guenon με ημερομηνία 14 Απριλίου 1936, γίνεται λόγος για μία διαφωνία μεταξύ του Βενιζέλου και του Ζαχάρωφ, όσον αφορά κάποια σχέδια για την καταστροφή του Αγίου  Όρους,  αλλά δεν δίδονται περισσότερες διευκρινήσεις.

Ο Ζαχάρωφ διαδραμάτισε πολιτικό παρασκηνιακό ρόλο στην Αλβανία και την Ρουμανία. Όσον αφορά την Ελλάδα, οι Times είχαν γράψει ότι ξόδεψε τουλάχιστον 50 εκατομμύρια στερλίνες για να την εντάξει στον πόλεμο εναντίον της Τουρκίας δίπλα στην τριπλή Συνεννόηση. Ο Ζαχάρωφ καθοδηγούσε τον Ελευθέριο Βενιζέλο και είχαν αναπτύξει στενές σχέσεις. 

Οι δεσμοί που ένωναν τον Βενιζέλο με το βαθέως βρετανικό κράτος είναι γνωστοί, όπως και το γεγονός ότι η πολιτική του ανέλιξη, εν πολλοίς, οφείλεται σε αυτούς τους δεσμούς . Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τις αποκαλύψεις των προαναφερθέντων επιστολών, τότε  προκύπτουν σοβαρά ερωτηματικά : Ποιός πράγματι ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος; Ποιους σκοπούς εξυπηρετούσε; Ποια ήταν τα κίνητρά του; Εξυπηρετούσε μόνον την αγγλική γεωπολιτική ή ακολουθούσε και κάποια σκοτεινή μεταφυσική; Πάντως για να θεωρείται το όνομα του τόσο  σημαντικό σε κάποιους  απόκρυφους κύκλους , αυτό  προσδίδει μια ειδική σημασία .Επίσης σημαντικό είναι το γεγονός ότι ο Βενιζέλος βοήθησε στην ίδρυση του προτεσταντικού Αμερικανικού  Κολλεγίου στην Αθήνα, κολλέγιο που εκπροσωπούσε το πνεύμα του αμερικανικού μεσσιανισμού, του οποίου η ''ψυχή'' ήταν ο αγγλικός πουριτανισμός (ήτοι  ο  γνωστικισμός). Ενδεικτική για τις θρησκευτικές του θέσεις ήταν και η στάση που τήρησε κατά την Συντακτική Συνέλευση των Κρητών το 1906: ο πληρεξούσιος Σφακίων Ι. Λεκανίδης είχε προτείνει στο πρώτο άρθρο του Συντάγματος να τεθεί ότι «επίσημος θρησκεία» είναι η Ανατολική Ορθόδοξη, εκτοξεύοντας την κατηγορία ότι το σχέδιο διαπνέεται από υλισμό και θρησκευτική αδιαφορία ή και εχθρότητα προς την Εκκλησία. 

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος με αλλεπάλληλες παρεμβάσεις του τόνισε:

«… Μας είπον, κύριοι πληρεξούσιοι, ότι το Σύνταγμα το διαπνέει πνεύμα υλισμού. Η κατηγορία θα ήτο δικαιοτέρα αν ο αξιότιμος βουλευτής Σφακίων έλεγεν ότι το Σύνταγμα δεν μεριμνά περί ουδενός άλλου παρά μόνον περί των εγκοσμίων, διότι πραγματικώς μόνον περί των εγκοσμίων εμεριμνήσαμεν, ενομίζομεν δε ότι μόνον περί των εγκοσμίων εκκαλούμεθα να μεριμνήσωμεν• ενομίσαμεν, κύριοι πληρεξούσιοι, ότι η εντολή, την οποίαν μας εδώκατε, ήτο να παρουσιάσωμεν σχέδιον πολιτικού Συντάγματος… 

 Ο κ. πληρεξούσιος Σφακίων ενόμισεν ότι θριαμβευτικώς θα επεξέλθη καθ’ ημών, ερωτών ημάς: Θέλετε λοιπόν να είσθε φιλελευθερώτεροι από τους Άγγλους, από τους Σουηδούς, τους Γερμανούς; Ναι, λέγομεν, και όχι μόνον θέλομεν, αλλ’ είμεθα τω όντι φιλελευθερώτεροι (…)» .Στην ερώτηση πληρεξουσίου: «Και τι ζημιοί η λέξις επικρατούσα θρησκεία;», ο Βενιζέλος απήντησε: «Και τι προσθέτει;», ενώ στην ανταπάντηση: «Δεν βλάπτει τίποτε. Και διά λόγους ευγνωμοσύνης να την θέσωμεν», ο Βενιζέλος ήταν σαρκαστικός(…).

1914-1918: Πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, διάλυση της Αυστροουγγαρίας, εκδίωξη των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας, το κράτος των ντονμέδων στην Τουρκία, η κομμουνιστική επανάσταση στην Ρωσία. Όλα αυτά είχαν πίσω τους μία θεολογία, μία θεολογία  που συνοψίζεται στον τρόπο ταφής  του Georges  Benjamin  Clemenceau: όρθιος, ώστε, συμβολικά,  να μην σχηματίζεται  ο σταυρός, δηλαδή, ο  Χριστός να μην μπορεί να κατέλθει  σε  αυτόν. Μία  θεολογία της  οίησης.

 

ἀναδημοσίευσις ἀπό : Θεόδοτος

 Βιβλιογραφία:

1. C. Mutti, Fenomenologia della controiniziazione.                                                                  
2. Correspondance avec Vasile Lovinescu, René Guénon, non publié, 1934-1940
3. Δημήτρης Μιχαλόπoυλος, Ο Εθνικός Διχασμός: Η άλλη διάσταση, 2012                                  
4. Δημήτρης Μιχαλόπoυλος, Ο Ε. Βενιζέλος και το Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, 2004       
5. Αναστάσιος  Γιαννάς, Τα παρασκήνια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, Θεόδοτος.            
6. Μ. Βασιλάκης, Η μάστιγα του Θεού, 2006 (σε αυτό το βιβλίο, που αποτελεί υπόδειγμα  αποδομητικής και αντιθρησκευτικής σκέψης,  βρήκαμε την ομιλία του Βενιζέλου στην Συντακτική Συνέλευση των Κρητών. Δεν θα ήταν ανώφελο να θυμηθούμε ποιοι ήταν οι παρουσιαστές αυτού του βιβλίου, έτσι για την ιστορία…. http://www.greekamericannewsagency.com/index.php/2010-01-19-17-50-12/2010-01-21-18-33-54/353-