Ῥάλληδες: ἱστορία ἐξουσίας καί οἰκονομικῆς κυριαρχίας...

( Φωτό ἀριστερά : Το εθνόσημο των Ράλλη περιλαμβάνεται στο Μέρος 12 της Συλλογής διπλωμάτων θυρεών της Ρωσικής Ευγενείας,  Ημερομηνία απονομής: 22/08/1884)

Μετά τήν πτώση τῆς Πόλεως πολλές ἀρχοντικές οἰκογένειες πού προσπάθησαν νά γλυτώσουν ἀπό τήν ὀθωμανική βαρβαρότητα ἔφτασαν στήν Χίο. Ἐκεῖ μετέφεραν καί τίς ἐμπορικές καί ἐπαγγελματικές τους δραστηριότητες γιά μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς ὅμως νά ἐγκαταλείπουν τήν ἰδέα τῆς ἐπιστροφῆς στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπως ἔκαναν λ.χ. οἱ Μαυροκορδᾶτοι οἱ ὁποῖοι μάλιστα πῆραν ἀπό τούς ὀθωμανούς  πολλά ὀφφίκια καί θέσεις σημαντικές δίπλα στήν Ὑψηλή Πύλη! Ἔτσι μᾶς προέκυψαν καί οἱ πολιτικοἰ «καριέρας» πού ἔμελλε νά ταλαιπωρήσουν διά τῶν ἀπογόνων τους, ἕως καί σήμερα άκόμη, τήν πολυβασανισμένη ( ἀπό κάθε ἄποψιν ) Ἑλλάδα… 

Ἡ συνήθης «λογική» αὐτῶν τῶν οἰκογενειῶν εἶναι οἱ γάμοι και οἱ ἐπιγαμίες, μέ οἰκογένειες ἀναλόγου «κύρους» ( βλέπε οἰκονομικῆς καί κοινωνικῆς ἐπιφάνειας) ὥστε νά μποροῦν νά διαιωνίζουν τήν δύναμή τους καί φυσικά τό ὄνομά τους… Θα μοῦ πεῖτε : πῶς ὅμως ἔγιναν αὐτές οἱ οἰκογένειες δύναμη; Ἔ, καλά τίς πρακτικές τους πλέον τίς γνωρίζουμε ( χιλιετηρίδες τώρα δεν ἀλλάζουν) καί ὅπως προανέφερα ἦταν οἱ γάμοι και οἱ ἐπιγαμίες κυρίως με την …ἐξουσία ἀλλά και ἡ «ἰκανότητά» τους νά παρεισφρύουν στόν χώρο τῆς ἐξουσίας με διάφορες ἄλλες μεθόδους ( ὄχι πάντα τίς καλύτερες…)

Ἀπό ἕνα τέτοιο γάμο προέκυψε ἡ δυναστεία τῶν Ράλληδων, αὐτή τοῦ κλάδου τῶν Ἀθηνῶν ἐκ τοῦ ὁποίου προῆλθαν τρεῖς πρωθυπουργοί ( ὁ ἕνας κατοχικός) και ὁ ἄλλος τῆς Χίου ἀπ’ ὅπου προῆλθαν πολιτικοί, διπλωμάτες ἀλλά κυρίως ὁ ἐμπορικός οἴκος τῶν Ράλλη μέ ἰδιωτικές τράπεζες ἀλλά κυρίως τήν ἀγροτο-ἐμπορία πού εἰδικεύεται στα λιπάσματα και τους σπόρους και ἔχει συνδέσει ἄρρηκτα τό ὄνομά της μέ τό γεωργικό μέλλον τῆς Ἰνδίας !

Οἰκογένεια Ράλλη (κλάδος Ἀθηνῶν)

Ἀπό ἕναν Φαναριώτη Ράλλη  (1730) γεννιοῦνται οἱ : Κων/νος, Ἀλέξανδρος(1760)(παντρεύεται την Μαυρίδη καί γεννᾶ τούς : Κων/νο, Γεώργιο (1805 παντρεύεται τήν Πηνελόπη Πάνου καί τά παιδιά τους Μίνα( παντρεύεται τόν Ραζῆ Ἀριστείδη), Ἀλέξανδρος, Ἐλένη(1838 παντρεύεται τόν Σοῦτσο Περικλῆ) τόν Δημήτριο,τήν Ζωή καί τόν Χριστόφορο. Ὁ Δημήτριος (1842, πέντε φορές πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος) παντρεύεται την Λουκία Μαύρου καί γεννοῦν τήν Ἄννα,τόν Ἰωάννη ,τόν Γεώργιο καί τήν Μαρίκα. Ὁ Ἰωάννης ( 1878 πολιτικός, μακεδονομάχος , πρωθυπουργός τῆς δοσίλογης κυβέρνησης τό 1943. Μέ τήν ἀπελευθέρωση, ὁ Ἰωάννης Ράλλης  (φωτό κάτω)συνελήφθη καί δικάστηκε γιά ἐθνική ἀναξιότητα (προδοσία) . 

Στήν δίκη του, (Φεβρουάριος 1945) συνήγοροί του ἦταν ὁ γιός του καί μετέπειτα πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος ( Μάϊος 1980-Ὁκτώβριος 1981) Γεώργιος Ράλλης, καί ὁ Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, πατέρας τοῦ μετέπειτα πολιτικοῦ Ἰωάννη Βαρβιτσιώτη. Κατά τήν διάρκεια τῆς δίκης, οἱ συνήγοροι ἰσχυρίσθηκαν ὅτι «ὁ Ἰωάννης Ράλλης προσέφερε τεράστιες ἐθνικές ὑπηρεσίες κατά τήν κατοχή ἐνόσω ἦταν πρωθυπουργός μέ τό νά ἀποσοβήσει τόν λιμό τῶν Ἑλλήνων, δίδοντας καθημερινά ἕνα μισθό, ἐνῶ ἔσωσε ἐπίσης πολλούς πατριῶτες ἀπό τό ἐκτελεστικό ἀπόσπασμα τῶν Γερμανῶν καί ἀκόμη διευκολύνοντας τήν διαφυγή πολλῶν πολιτικῶν καί σημαινόντων πολιτῶν στήν Μέση Ἀνατολή». Ὡστόσο, τό προεδρεῖο δέν πείσθηκε καί τελικά, ὁ Ἰωάννης Ράλλης καταδικάστηκε σέ ἰσόβια δεσμά.

Πέθανε ἀπό καρκίνο τοῦ πνεύμονα, στήν φυλακή, στίς 26 Ὁκτωβρίου τοῦ 1946. Ἕναν χρόνο μετά, ὁ γιός του ἐξέδωσε ἕνα βιβλίο ἀπολογητικό γιά τίς ἐπιλογές τοῦ πατέρα του (Γεώργιος Ράλλης, «Ὁ Ἰωάννης Δ. Ράλλης ὀμιλεῖ ἐκ τοῦ τάφου», Αθήνα 1947. Πληροφορίες ἀπό ἐδῶ) 

Αὐτός ὁ Ἰωάννης λοιπόν παντρεύεται τήν Μαυρομιχάλη Ἀσπασία καί γεννοῦν τόν Δημήτρη και τον Κυριακούλη μετά ἀπό διαζύγιο παντρεύεται τήν Ζαΐρα Θεοτόκη καί γεννοῦν τόν Γεώργιο (1918)( πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος  καί πρόεδρος τῆς Ν.Δ.) καί τήν Νίκη.Ὁ Δημήτρης παντρεύεται τήν Σπάρταλη Μαίη καί γεννούν τήν Ἀσπασία,τήν Ἰωάννα καί τήν Χριστίνα. Ἡ Ἀσπασία παντρεύεται τόν Ζαννῆ Παῦλο καί γεννοῦν τήν Μαίη ( ἡ ὁποῖα ἀπέκτησε παιδί ἐκτός γάμου μέ τόν Κώστα Μπακογιάννη τόν ἐγγονό τοῦ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ἀπό τήν κόρη του Θεοδώρα (Ντόρα) Μπακογιάννη) και τόν Ἐμμανουήλ. Ὁ Γεώργιος ( ὁ πολιτικός) παντρεύεται την Βούλτσου Λένα καί γεννοῦν τήν Ἰωάννα καί τήν Ζαΐρα. Ἡ Ἰωάννα παντρεύεται τόν Φαρμακίδη Δημήτρη και ἡ Ζαΐρα τόν Ἀναστάση Παπαληγούρα τόν γνωστό πολιτικό .

Ἡ μεγαλύτερη ὅμως οἰκογένεια Ράλλη εἶναι τοῦ Στέφανου Ράλλη(1674)

Ξεκινᾶ τό 1674 μέ τόν Στέφανο Ράλλη ( ἄρχοντα τῆς Χίου) πού παντρεύεται τήν Μαυροκορδάτου Μαριέτα καί γεννοῦν τόν Ἀμβρουζῆ(1731-1820 ) ὁ ὁποῖος παντρεύεται τήν Μαξίμου Δέσποινα  καί γεννοῦν 10 παιδιά : τήν Φράγκα( σύζυγος Ἀργέντης Κων/νος), τήν Μίνα (σύζυγος Σκαραμαγκᾶς Πέτρος) , τόν Στέφανο (σύζ. Ὀμήρου Δέσποινα), τόν Κωστῆ ( συζ. Πετροκόκκινου Ἀλεξάνδρα), τήν Λοῦλα( συζ. Πρασακάκης Ἐμμανουήλ), τήν Ἀργυρώ( συζ. Σκυλίτσης Παντελῆς), τόν Παντιᾶ( συζ. Σκυλίτση Μαριγώ), τήν Μαριέτα (συζ. Ράλλης Θεόδωρος), τόν Ζαννῆ(συζ. Σεβαστοπούλου Κορνηλία) καί τόν Θοδωρῆ( συζ. Ζίφφου Μαρουκώ).

Ἀπό τον κλάδο τοῦ Θεόδωρου (1716 Χίος) γεννιοῦνται ὁ Ἀντώνιος ( συζ. Ράλλη Ροῦλα) και ἡ Βιργινία (συζ. Σεκιάρης Αὐγουστῆς) τά παιδιά τῆς Βιργινίας εἶναι οἱ : Λοῦλα (συζ. Ράλλης Στέφανος) Παρασκευᾶς (συζ. Ράλλη Ἀργυρώ) και Μαρουκώ ( συζ. Ἀργέντης Λεωνίδας). Ἀπό την οἰκογένεια τῆς Ἀργυρώς Σεκιάρη γεννιοῦνται : Βιργινία( συζ. Σκαραμαγκᾶς Γεώργιος)  Μιμίνα ( συζ. Σκυλίτσης Γεώργιος), Γεώργιος (συζ. Ροδοκανάκη Μαριγώ), Στέφανος(συζ. Ροδοκανάκη Σεβαστή ) , Ἀμβρόσιος( συζ. Ζιζίνια Πηνελόπη), Παντιᾶς (συζ. Σκυλίτση Ὑπατία), Θεόδωρος ( συζ. Ροδοκανάκη Μαρία), Ἰωάννης ( συζ. Σκαραμανγκᾶ Κλημεντίνη). Τά παιδιά τοῦ Παντιᾶ και τῆς Ὑπατίας : Ἀργυρώ ( συζ. Καλβοκορέσης Ἰωάννης), Βιργινία ( συζ, Σκυλίτσης Στεπάνοβιτς  Ἰωάννης), Μαρία (συζ. Εὐγενίδης Εὐστάθιος). Τά παιδιά τῆς Βιργινίας και τοῦ Στεπάνοβιτς Σκυλίτση εἶναι ὁ Στέφανος και ἡ Ἕλενα πού παντρεύεται ( σε δεύτερο γάμο ) τόν Ἐλευθέριο Βενιζέλο στόν α΄γάμο τόν Ἀργέντη Αὔγουστο. Δεν ἄφησε ἀπογόνους ἀπό κανέναν γάμο. 

Ἀπό τόν οἴκο τοῦ Θεόδωρου λοιπόν ἡ ἐγγονή του Λοῦλα  παντρεύεται τόν Στέφανο Ράλλη  καί γεννιοῦνται 11 παιδιά. Ἀπό αὐτά οἱ : Παντιᾶς ( συζ. Σκαραμανγκᾶ  Μαριέτα), Ζαννῆς (συζ. Στόρνι Λουτσία), Στρατῆς ( συζ.Μαυροκορδάτου Μαριγώ),Τομαζῆς (συζ. Ἀργέντη Μαρουκώ) καί Αὐγουστῆς (συζ. Ράλλη Σοσόνγκα) δημιουργοῦν τον ἐμπορικό οἴκο Ράλλη 

Παντιᾶς Ράλλης

Ὁ Στέφανος Ράλλης πηγαίνει στήν Ἰταλία λόγῳ τῶν ἐπιχειρήσεών του ἀλλά ἀντιλαμβάνεται πώς ἡ ζήτηση σέ προϊόντα εἶχε ἀλλάξει μετά τό τέλος τῶν Ναπολεόντειων πολέμων. Ἔτσι στέλνει στο Λονδῖνο τόν μεγαλύτερο γιό του Ζαννῆ ἤ Ἰωάννη γιά νά διερευνήσει τήν ἀγορά. Ἐκεῖ στήν Ἀγγλία πλέον ( Μάντσεστερ) ἀρχίζει νά δραστηριοποιεῖται στό ἀνατολικό μετάξι καί τά ρωσικά σιτηρά καί δημιούργησαν τήν κλωστουφαντουργία πού προμηθεύονταν τίς πρῶτες ὕλες ἀπό τήν Ὀδησσό καί τήν Κων/πολη ὅπου ὁ Παντιᾶς εἶχε τήν ἐταιρία Baltic Exchange, ἐνῶ ὁ Αὔγουστος ἐπέβλεπε τίς ἐπιχειρήσεις τῆς Μεσογείου ἀπό τήν Μασσαλία . Ἡ κίνηση τῶν Ράλλη μακριά ἀπό τήν Χίο ἦταν προφητική ἀφοῦ μετά τήν Σφαγή ἀπό τούς Ὀθωμανούς  ἡ οἰκογένεια ἔμεινε ἀλώβητη καί ἀπό πλευρᾶς τῶν ἐμπορικῶν τους ἐπιχειρήσεων ἀλλά και ἀπό τήν πιθανή μετανάστευσή τους ὅπως συνέβει με ἄλλες οἰκογένειες τῆς Χίου πού ἀσχολοῦνταν μέ τό ἐμπόριο. Ἔτσι οἱ εὐκαιρίες πού ἦρθαν μέσα ἀπό τούς πολέμους ἦταν μεγάλες γιά τούς Ράλληδες πού πλέον ἐμπορεύονται  καλαμπόκι, βαμβάκι, μετάξι, ὄπιο καί φροῦτα καί πολύ γρήγορα  ἐπιτυγχάνουν τήν ἴδρυση μεγάλων ἐμπορικών πράξεων σέ ὅλη τήν Μεσόγειο, τήν Ρωσία, προσεγγίζοντας  τήν Ἁγία Πετρούπολη, Taganrog( ρωσική πόλη), τό Ταμπρίζ, τήν Ἀλεξάνδρεια, τήν Σμύρνη καί τήν Συρία. Παρ’ ὅλο πού οἱ ἐπιχειρήσεις τους ἀπασχολοῦν πάνω ἀπό 40000 ὑπαλλήλους - ἐργάτες ὁ ἔλεγχος αὐτῶν βρίσκεται ἀποκλειστικά στά στενά ὅρια τῆς οἰκογένειας. Χαρακτηριστικό εἶναι ὅτι μεταξύ τοῦ 1830 και τοῦ 1860 ὑπῆρχαν 66 μέλη τῆς οἰκογένειας Ράλλη μέ πρῶτο βαθμό συγγένειας μεταξύ τους. Ὅλοι αὐτοί εἶτε παντρεύτηκαν μεταξύ τους εἶτε συνδέθηκαν μέ ἐπιγαμιαῖες σχέσεις μέ άλλες 21 ἀρχοντικές Χιώτικες οἰκογένειες. Το 1831 ὁ Παντιᾶς παντρεύεται τήν Μαριέτα Σκαραμανγκᾶ κόρη μεγάλου ἐμπόρου ἀπό την Χίο ὁ ὁποῖος ἔχει ἐμπορικές δραστηριότητες στην Ῥωσσία.  Ἀπό το 1851 ὁ ἐμπορικός οἴκος Ράλλη ἐπεκτείνεται στις Ἰνδίες ( Καλκούτα και Βομβάη) ἀλλά καί στίς ΗΠΑ ( Ν.Ὑόρκη, Νέα Ὀρλεάνη σέ συνεργασία μέ τόν ξάδερφό τους Ἀλέξανδρο Βλαστό. Οἱ ἀδερφοί Ράλλη θά ἐκμεταλευτοῦν τίς εὐκαιρίες πού τούς δίνονται κυρίως ἐξ’αίτίας τοῦ Κριμαϊκοῦ Πολέμου μέσῳ  τῶν προτοποριακῶν γιά τήν ἐποχή συμβολαίων μελλοντικῆς ἐκπλήρωσης καί βγάζουν τεράστια κέρδη ἀπό τά Ῥωσσικά σιτηρά. Ἐπίσης τεράστια κέρδη τούς ἀπέφεραν οἱ ἐπιχειρήσεις στίς ΗΠΑ ὅπου μετά  τόν ἀμερικανικό ἐμφύλιο ἐμπορεύονται βαμβάκι, κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα καί μετά τό 1882 ὅπιο.  Ὅταν ξεκινᾶ ὁ Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος οἱ ἀδερφοί Ράλλη ἔχουν τήν ἀποκλειστικότητα στήν προμήθεια τοῦ ἀγγλικοῦ στρατοῦ γιά σακιά ἀπό γιοῦτα (προϊόν πού ἐμπορεύονται στις Ἰνδίες).

Στήν οἰκονομική ὕφεση τοῦ ’30 ἡ ἐταιρία ἀντιμετωπίζει ταμειακά ρευστά καί μία ἄλλη ἐμπορική οἰκογένεια  μέ τήν ὁποῖα ἔχουν δεσμούς ἀπό ἐπιγαμίες, ἡ Ἀργέντη, ἐνεργοῦν ὡς ἐντολοδόχοι τους. Τήν προεδρία τῆς ἐταιρίας εἶχε ἀναλάβει τώρα ὁ Ἰάκωβος Βλαστός ἀπό τόν Sir πλέον, Εὐστράτιο Ράλλη πού ἦταν ἔως τότε πρόεδρος. Περί τό τέλος τοῦ 1960 ὁ ἐβραῖος  Sir Isaac Wolfson τῆς Great Universal Stores πλησίασε τό Δ.Σ. τῆς Ράλλης  καί προσέφερε 2-3 φορές ὑψηλότερο τίμημα ἀπό αὐτό τῆς εἰσηγμένης στό χρηματηστήριο τοῦ Λονδίνου ἐταιρίας ἀδερφῶν Ράλλη γιά νά ἐξαγοράσει τό σύνολο τῶν μετοχῶν της. Ἡ προσφορά δέν ἔγινε δεκτή. Ἐπειδή ἐν τῷ μεταξύ εἶχαν ἰδρύσει καί ναυτιλιακή ἐταιρία τήν Maritime and Trading Co ἡ τράπεζα τῆς Ἀγγλίας τούς παρεῖχε ἄδεια νά λειτουργοῦν καί ὡς τράπεζα. Ἔτσι ὁ Sir Isaac Wolfson παρέπεμψε τήν ὑπόθεση στήν Τράπεζα τῆς Ἀγγλίας ἡ ὁποῖα πρότεινε νά γίνει ψήφιση ἀπό τούς μετόχους ἐπί τῆς προσφορᾶς. Στήν ψηφοφορία αὐτή τό 1961,οἱ μέτοχοι ψήφισαν ὑπέρ τῆς προσφορᾶς καί ἔτσι ὁ ἐβραῖος Sir Isaac Wolfson παίρνει ἐξ’ ὁλοκλήρου τήν ἐταιρία ταῆς Ἀγγλίας στά χέρια του μέ τίμημα 5,5 ἑκατομμύρια λίρες ἀγγλίας, τίμημα πάρα πολύ ὑψηλό γιά τήν έποχή ἐκείνη ! 

Ὑπῆρχε μία ἰδιωτικἠ τράπεζα στό Ἰσραήλ, τῶν ἀδερφῶν Ρεσανάτι (Harry – Daniel – Raphaer Recanati )

[ Προσέξτε ἐδῶ κάτι πού εἶναι σημαντικό γιά τούς δεσμούς αἵματος καί πώς ἐξυπηρετοῦνται μέσῳ αὐτῶν. Ἡ δισέγγονη τοῦ Παντιᾶ, πού ἦταν καί ὁ ἐγκέφαλος τῆς ἐταιρίας τῶν Ράλληδων, ἡ κόρη τῆς ἐγγονῆς του Μαρίας πού παντρεύτηκε τόν Ροδοκανάκη Ἐμμανουήλ, ἡ Μαρία – Σουζάνα Ροδοκανάκη παντρεύεται κάποιον de Saporta, Anne_Charles. Ποῦ εἶναι το σοβαρό; Μά ἡ μητέρα τῶν Ρεσανάτι λεγόταν Matilde Saporta (τό γένος Καρούσο). Ἐπιλεγμένες ἐπιγαμίες ἐπιλεγμένες μπίζνες…]. 

Ἡ τράπεζα αὐτή τῶν Ρεσανάτι  εἶχε ἰδρυθεῖ ἀπό τόν πατέρα τους Λεόν Γιεχούντα Ρεσανάτι (φωτό ἀριστερά :ἀναμνηστικό μετάλλειο γιά τό 50 χρόνια ἰδρύσεως τῆς Τράπεζας τοῦ Λεόν Ρεκανάτι πού ἔγινε ἡ Τράπεζα του Ἰσραήλ.)  στό Τέλ-Ἀβίβ τό ὁποῖο τότε (1937) ἀνῆκε στήν Παλαιστίνη. Ἦταν μία αὐστηρά Σεφραδική τράπεζα.  Σ’αὐτήν λοιπόν τήν τράπεζα μπῆκαν οἱ ἐξαγορασμένες ἀπό τόν Χάρυ Ρεσανάτι, ἐταιρεῖες τῶν Ράλλη πού ἀσχολοῦνταν μέ τραπεζικές ἐργασίες σέ Ἐλβετία καί Γαλλία. Ὅμως καί ἐνῶ οἱ μετοχές τους εἶχαν εἰσαχθεῖ στό Χρηματιστήριο τοῦ Τελ-Ἀβίβ ἀπό τό 1970, τό 1983 ἡ Τράπεζα τῶν Ρεσανάτι ( πού ἐν τῷ μεταξύ διαχειριζόταν ὁ Ντάνιελ και ὁ Ραφαήλ ἀφοῦ ὁ Χάρυ εἶχε ἀποσυρθεῖ ἀσχολούμενος μέ φιλανθρωπίες ἀκολουθῶν τό ... παράδειγμα τοῦ πατρός του) κατέστη ἀφερέγγυος μετά ἀπό ἀκατάλληλες συναλλαγές πού ἔφεραν τεράστιες ἀπώλειες στά ταμεῖα τους σέ τέτοιο βαθμό πού ἀπειλήθηκε τραπεζική κατάρρευση στό Ἰσραήλ ( Διαβάζουμε στό θέμα : Ισραήλ: Ο βρώμικος τραπεζίτης Recanati )

 

Ἔτσι ἐπενέβη τό κράτος καί κρατικοποιήθηκε ἀπ’ τό Ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν μέ μία δαπάνη περίπου 2 δις δολαρίων ποσό τεράστιο γιά μία τόσο μικρή χώρα ὅπως τό Ἰσραήλ !  Ὁ Ραφαήλ πού εἶχε τήν εὐθύνη ( ἀφοῦ ὁ Ντάνιελ εἶχε πεθάνει τό 1985) καταδικάστηκε γιά σωρεῖα οἰκονομικῶν ἐγκλημάτων ὅμως δέν ἐξέτισε ποτέ τήν ποινή του λόγῳ τῆς προχωρημένης του ἡλικίας καί τῆς κακῆς του ὑγείας. Πέθανε τό 1999 ἀλλά πέρασε στήν ἱστορία καί αὐτός ὡς "φιλάνθρωπος". Ὁ Χάρυ Ρεσανάτι πού ἐν τῷ μεταξύ εἶχε σώσει τήν ἐλβετική τράπεζα τῶν Ράλληδων τήν πούλησε στήν Security Pacific Bank of California καί μέ τά ἔσοδα ξεκίνησε νά δημιουργῆ μία σειρά ἀπό Μουσεῖα τά ὁποῖα ὀνόμασε Μουσεῖα Ράλλη. 

Σέρ Λούκας Ράλλης

Ἀπό τό 1962 ἕνα χρόνο μετά τήν πώληση στόν ἐβραῖο Sir Isaac Wolfson ὁ ἐπίσης πλέον Sir Godfrey Ράλλης καί ὁ ἀδερφός του Λούκας σύστησαν μία νέα ἐταιρία τήν G & L Ράλλη Επενδύσεων & ΣΙΑ ΕΠΕ μέ ἀρχικό κεφάλαιο £ 250.000, πού ἀποτελεῖται ἀπό 250Κ μετοχές τῆς £ 1.

Διαχειρίζονταν κυρίως κεφάλαια ἐμπιστοσύνης ἀλλά πολύ γρήγορα ἐπεκτάθηκαν σέ γενικότερης μορφῆς ἰδιωτικῆς διαχείρησης χαρτοφυλάκια πελατῶν.  Ἡ Ἐταιρεία ἀργότερα ἔγινε Dealer Άδεια στήν Securities, και καταχωρήθηκε ὡς μέλος τῆς FIMBRA.   Στά μέσα τοῦ ‘70 ( ἀφοῦ ἔχουν πωληθεῖ στούς Ρεσανέτι οἱ τράπεζες τῆς Ἐλβετίας και Γαλλίας) ὁ Sir Godfrey Ράλλη ἀποχωρεῖ μέ πρόωρη συνταξιοδότηση γιά νά συνεχίσει νά ἐξυπηρετεῖ πλέον μόνον τά συμφέροντα τῆς Ἀγγλίας. Μένει λοιπόν ὁ Λούκας μαζί μέ τόν  Mike Kemp πού σέ πολύ σύντομο χρόνο γίνεται διευθύνοντας σύμβουλος. Τό 1983 ( προσέξτε εἶναι ἡ χρονιά πού καταρρέει ἡ τράπεζα τῶν Ρεσανάτι) ἡ Ράλλης Ἐπενδυτική ἀπέκτησε ἀπό τήνΤράπεζα τῆς Ἀγγλίας ἄδεια ἀποδοχῆς καταθέσεων ἀπό τό 1986 ἔως τό 1990 ὁ γιός τοῦ Λούκας ἦταν ὁ Δ/ντής τῆς G & L Ράλλη. Τό 1997 ἡ ἐταιρία συγχωνεύτηκε μέ τήν Ely διαχειριστική ἐπενδύσεων κεφαλαίων.  Ἡ Ely καί μία Γαλλο-βελγική ἰδιωτική τράπεζα στό Ἡνωμένο Βασίλειο ἡ Dexia ἐξαγοράζονται ἀπό την Rathbones  τό 2006 μέ τό ἀντίτιμο τῶν 14,5 ἑκατομμυρίων λιρῶν Ἀγγλίας. 

 Το 1981 ἡ ἐταιρία Ράλλης εἶχε πωληθεῖ στήν Cagrill Inc. τῆς Μινεάπολης, μία ἐταιρία δισεκατομμυρίων. Ἀπό τό 2002 ἔγινε γνωστή ὡς  Cagrill Cotton

Ἡ ἐταιρία τῶν Ράλληδων στήν Ἰνδία ἦταν πολύ πετυχημένη ἀπό τήν ἴδρυσίν της 1854 ἔως τό 1931. Ἡ οἰκονομική κρίσις τοῦ ’29 τήν ἐπιρρέασε μέ άποτέλεσμα νά κλείσει τά γραφεῖα στίς Ἰνδίες. Ὅμως ἀπό τό 1948 ἔως τό 1963 ἡ ἐταιρία ἀναγεννήθηκε σέ μία ἀποχωρισμένη καί ἀνεξάρτητη ἀπό τήν Ἀγγλία( 1947), Ἰνδία. Ἡ ἐταιρία διαφοροποιεῖται πλέον καί ἀσχολεῖται μέ λιπάσματα καί φυτοφάρμακα. Ἀπό το 1964 ἔως το 1978 περνᾶ πολλές διακυμάνσεις και ἐξελίσσεται. Ἀπό το 1981 ἔως το 2000 το μέλλον τῆς ἐταιρίας Ράλλη συνδέεται πλέον ἄρρηκτα μέ τό μέλλον τῆς Ἰνδικῆς γεωργίας.

φωτό

Μέχρι τίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ ’90 ἡ Ράλλης ἔγινε ἡ 4^η μεγαλύτερη ἐταιρία σπόρων στήν Ἰνδία. Συστάθηκε τό ἐργοστάσιο Tata Chemicals παραγωγῆς τῶν ἀζωτούχων λιπασμάτων τῆς οὐρίας. Ἡ Ράλλης πλέον ἔχει βρεῖ τήν δύναμή της μέσω τῶν ἀγροτο-ἐπιχειρήσεων καί ἐκποιεῖ τίς φαρμακευτικές της ἐταιρίες ἐδραιώνοντας τήν θέση της σέ φυτοφάρμακα, λιπάσματα καί σπόρους. 

Ἐπίλογος  στο θέμα: Βασικά οἱ οἰκογένειες πού βλέπουμε να ἐπαναλαμβάνονται ἀπό γάμους στο οἰκογενειακό δέντρο τῶν Ράλλη εἶναι : Μαξίμου, Μαυροκορδάτου, Σκυλίτση, Ἀργέντη, Ροδοκανάκη,Σκαραμανγκᾶ,Ἀγέλαστου, Εὐγενίδου,Ψιάχη, Καλλιγᾶ,Μάτσα, Μαυρομιχάλη, Πολίτη, Δραγούμη,Μπαλτατζῆ και φυσικά ἀναμεταξύ τους οἱ Ράλληδες, ἀλλά και ἀρκετά ξένα ὀνόματα. Ἔτσι στήν συνέχεια οἱ Ράλληδες μέσῳ τῶν ἐπιγαμιῶν μέ εὐρωπαϊκές οἰκογένειες ἔχουν πλέον χάσει κάθε τι πού τούς συνέδεε(;) μέ τήν χώρα καταγωγῆς τους, τήν Ἑλλάδα ἀκόμη καί στό ὄνομα. Οἰκογένειες μέ τίς ὁποῖες ἦρθαν σέ ἐπιγαμίες : de Saporta, Warrington, Waldegrave,  Cavallar,  von Warsberg, Rossetti De Scander, de Castellane,  Hains, Leeson, Wemyss, de Mascarenhas,  Barkalew, Rousselet,  de Kersaint,  de Zogheb, Gladstone, De Sivrac

 

φωτό

  

Φυσικά ούτε ἀπό τούς Ράλληδες ἔλλειψαν οἱ φιλανθρωπίες . Ὁ ναός τῆς Ἁγίας Σοφίας στό Λονδῖνο κατασκευάστηκε ἀπό τήν οἰκογένεια μέ τήν συγχρηματοδότηση καί ἄλλων ὁμογενῶν στήν Ἀγγλία οἱ ὁποῖοι βεβαίως συνδέονται μέ τούς Ράλληδες μέσῳ τῶν γἀμων πού εἶχαν ἐπισυνάψει ( Μαυροκορδάτου,Ροδοκανάκης,Σεκιάρης) . Στήν οὐσία ἡ Ἁγία Σοφία τοῦ Λονδίνου ἦταν μία οἰκογενειακή κατασκευή ! 

 

φωτό

Ὅπως καί τό ἑλληνικό ὀρθόδοξο κοιμητήριο πού ἡ συμβολή τοῦ Παντιᾶ Ράλλη (1842) ἦταν σημαντική στήν δημιουργία του ἐντός τοῦ West Norwood Cemetery.Ἐπίσης ὁ Ἀντώνιος Ράλλης ἔφτιαξε ἐκεῖ τήν δωρικοῦ ρυθμοῦ ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Στεφάνου ἀλλά καί ἄλλοι Ράλληδες ἔχουν κατασκευάσει σημαντικά μαυσωλεῖα στό Κοιμητήριο αύτό.

 

τό Ralli Hall

Μία ἐκκλησλια ἀκόμη πού κατασκεύασαν οἱ Ράλληδες στήν μνήμη τοῦ Στέφανου Αὔγουστου Ράλλη πού πέθανε τό 1902, τό περίφημο Ralli Hall στό Χόβ τοῦ ἀνατολικοῦ Σάσσεξ, ἀφιερωμένη στούς Ἁγίους Πάντες,τό 1913, πουλήθηκε τό 1975 στήν ἐβραϊκή κοινότητα τοῦ Χόβ καί Μπράϊτον, οἱ ὁποῖοι τό διέθεσαν γιά δικές τους δραστηριότητες ὅπως καί ἐπί ἐνοικίῳ σέ διάφορες ἄλλες ὀμάδες. Νά λοιπόν πώς μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου οἱ ρίζες (ἐθνικές καί θρησκευτικές) χάνονται.

Ἐκτός καί δέν χάθηκαν ποτέ,ἀλλά ἁπλῶς προσπέρασαν τήν ...κάλυψη πού ἀπό κάποια στιγμή καί μετά δέν τήν εἶχαν πλέον ἀνάγκη. Ἔτσι τό Ῥαούλ πού εἶχε γίνῃ Ῥάλλης βρῆκε ξανά τόν δικό του δρόμο...

Ἑλλάς Αἰώνιον