TSIPRASGATE

Γράφει ο Σ. Παιδάκος

«Εγώ θα καταθέσω αίτημα στον εισαγγελέα να μου δοθούν οι κασέτες. Θέλω να πιστεύω ότι δεν έχουν καταστραφεί, διαφορετικά θα έχουμε καταστάσεις ανάλογες με αυτές στην Αμερική. Θα έχουμε ένα Gate και βάλτε μπροστά όποιο όνομα θέλετε».  Αυτά είχε δηλώσει στην επιτροπή θεσμών και διαφάνειας της βουλής ο κ. Πανούσης, και στη συνέχεια της ημέρας, από δελτίο ειδήσεων μεγάλου ραδιοφωνικού σταθμού, ο έχων – όπως ισχυρίστηκε- έγκυρες πληροφορίες μέσα από την ΕΥΠ, δημοσιογράφος Στραβελάκης, τόνισε το εξής: «Ο κ. Πανούσης όφειλε να γνωρίζει ως πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη ότι αυτές οι κασέτες, αν δεν ζητηθούν από κάποιον, επειδή είναι χιλιάδες κασέτες, έπειτα από δύο 2,5 μήνες από την καταγραφή καταστρέφονται. Άρα προφανώς δεν υπάρχουν….».

Προχθές, ενημερώνοντας την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, ο κ. Ν. Παρασκευόπουλος όχι μόνον δικαιολόγησε τον κ. Λάμπρου, από τον οποίο, όπως είπε, ο ίδιος είχε ζητήσει να παρέμβει «για να κατευνάσει την ένταση στις φυλακές», αλλά έκανε γνωστό ότι και ο πρωθυπουργός ήταν ενήμερος γι’ αυτήν την πρακτική.

Τις προάλλες, οι συνομιλίες Λάμπρου – τρομοκράτη, που είδαν τα φώτα της δημοσιότητας, έκαναν λόγο για αλισβερίσι που χάλασε, μεταξύ κυβέρνησης και πυρήνων της φωτιάς, και όχι για ενέργειες κατευνασμού έντασης στις φυλακές, όπως ο Παρασκευόπουλος ισχυρίστηκε. Πέρα από τα λεγόμενα του υπουργού, που εμφανώς προσφέρει ασυλία όσο και συγκάλυψη, των όσων ο Λάμπρου έκανε, υπάρχει και ένα βαθύτερο πρόβλημα που έγκειται στο θεσμό της δικαιοσύνης. Όταν οι καταγραφείσες συνομιλίες είδαν τα φώτα της δημοσιότητας, το πρώτο που έπρεπε να γίνει ήταν να κινηθεί αυτεπάγγελτα ανώτερος δικαστικός λειτουργός, εισαγγελέας στην προκείμενη περίπτωση, και να καλέσει άμεσα προς ανάκριση όσους εμπλέκονταν στο εν λόγω περιστατικό, πόσω δε, όταν εμπλέκεται στην υπόθεση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Αντ’ αυτού είχαμε, ανάλυση επί αναλύσεων του θέματος από φυλλάδες και κανάλια, είχαμε δηλώσεις επί δηλώσεων από πολιτικά- ανεύθυνα- πρόσωπα, και όλα αυτά ίσα-ίσα για να έχουμε να ασχολούμαστε ενόψει των σοβαροτέρων θεμάτων που απασχολούν την Ελληνική κοινωνία.

 Η όλη υπόθεση θυμίζει ενέργειες  άλλων εποχών και άλλων καθεστώτων, τότε που στην πρώην σοβιετική ένωση οι περιβόητοι εισαγγελείς, Μπέρια και Βισίνσκι έραβαν και ξήλωναν σύμφωνα με τις εντολές που δέχονταν από το  καθεστώς του Στάλιν. Η μόνη διαφορά των τότε εισαγγελικών λειτουργών με τους σημερινούς δικούς μας εισαγγελικούς λειτουργούς, είναι ότι μετατέθηκαν οι ευθύνες των τελευταίων σε ανώτερους κυβερνητικούς αξιωματούχους. Έχουμε με λίγα λόγια τον ξεπεσμό του θεσμού της δικαιοσύνης σε όλο του το «μεγαλείο». Όσον αφορά τις ηχογραφήσεις που καταστράφηκαν, θα υπενθυμίσω στον κ. Στραβελάκη και στην «αξιόπιστη» πηγή του πως, καταγραφείσες συνομιλίες που εμπλέκουν κυβερνητικούς με τρομοκράτες μόνο για καταστροφή δεν πάνε, όπως επίσης ότι σήμερα δεν υπάρχουν πομπίνες εγγραφής, αλλά ψηφιακοί δίσκοι που χωρούν εκατομμύρια δεδομένα, και ο νοών νοείτω.

 Τώρα, όσον αφορά την επίκληση Πανούση να βρεθεί όνομα ,ώστε να συμπεθεριάσει με το gate που έπληξε τη Χώρα μας, νομίζω ότι ο Mr Alexis είναι η καταλληλότερη επιλογή.

(ΥΓ): Το 1972 η αποκάλυψη του σκανδάλου watergate είχε ως αποτέλεσμα την πρώτη και μοναδική περίπτωση παραίτησης προέδρου των ΗΠΑ. Ο πρόεδρος Νίξον παραιτήθηκε όταν αρνήθηκε να δώσει στις δικαστικές αρχές καταγραμμένες συνομιλίες με συνεργάτες του στο οβάλ γραφείο. Αυτά στις ΗΠΑ, γιατί εδώ ισχύει το είπα- ξείπα.