Δύο διαβόητα γεγονότα : 7η Ὀκτωβρίου καί 11η Σεπτεμβρίου ( μέρος Γ΄) Ἰσραηλινή Τρομοκρατία - 11η Σεπτεμβρίου καί Μοσσάντ

Ο Κένεντι πίεσε την κυβέρνηση του Πρωθυπουργού Ντέιβιντ Μπεν-Γκουριόν να αποτρέψει ένα στρατιωτικό πυρηνικό πρόγραμμα, ιδιαίτερα μετά από διαχειριζόμενες περιοδείες στις εγκαταστάσεις της Dimona για επιστήμονες της κυβέρνησης των ΗΠΑ το 1961 και το 1962 που προκάλεσαν υποψίες στις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ ότι το Ισραήλ μπορεί να κρύβει τους πυρηνικούς του στόχους. . Ο μακροπρόθεσμος στόχος του Κένεντι, όπως δείχνουν τα έγγραφα, ήταν να διευρύνει και να θεσμοθετήσει τις επιθεωρήσεις της Dimona από τη Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας ( Kennedy, Dimona and the Nuclear Proliferation Problem: 1961-1962) φωτό

Γράφει ὁ Ron Unz 

 Ο JFK άσκησε τεράστια πίεση στο Ισραήλ για να σταματήσει το πρόγραμμα ανάπτυξης πυρηνικών όπλων του και είχε επίσης προσπαθήσει να περιορίσει δραστικά την αυξανόμενη επιρροή του Ισραηλινού Λόμπι αναγκάζοντας την οργάνωση που αργότερα έγινε AIPAC να εγγραφεί ως ξένος πράκτορας, σπάζοντας έτσι την πολιτική της δύναμη. Αλλά μόλις ο Κένεντι είχε βγεί από την μέση, ο φιλο-ισραηλινός διάδοχός του αντέστρεψε αμέσως και τις δύο αυτές πολιτικές, επιτρέποντας έτσι στο Ισραήλ να αποκτήσει το μεγάλο πυρηνικό οπλοστάσιο του και επιτρέποντας στην AIPAC να εξελιχθεί στην κολοσσιαία δύναμη που έχει πλέον μετατρέψει τα περισσότερα μέλη του Κογκρέσου μας σε εκπαιδευμένες φώκιες. που έδωσαν σε έναν αλαζονικό ξένο ηγέτη εκείνα τα ατελείωτα χειροκροτήματα.

Όπως ανέφερα σε αυτά τα άρθρα, η πιθανή ευθύνη του Ισραήλ για τη δολοφονία του JFK υποστηρίχθηκε έντονα από το μακρύ ιστορικό τέτοιων τολμηρών πολιτικών δολοφονιών των Σιωνιστών, τόσο πριν όσο και μετά τη δημιουργία του εθνικού του κράτους, όπως σημείωσα στις αρχές του 2020: (φωτό κάτω) 

Πράγματι, η τάση των πιο δεξιών σιωνιστικών φατριών προς δολοφονίες, τρομοκρατία και άλλες μορφές ουσιαστικά εγκληματικής συμπεριφοράς ήταν πραγματικά πολύ αξιοσημείωτη. Για παράδειγμα, το 1943 ο Σαμίρ είχε κανονίσει τη δολοφονία του αντιπάλου του , ένα χρόνο αφότου οι δύο άνδρες είχαν δραπετεύσει μαζί από τη φυλάκιση για μια ληστεία τράπεζας στην οποία είχαν σκοτωθεί περαστικοί, και ισχυρίστηκε ότι είχε ενεργήσει για να αποτρέψει την σχεδιαζόμενη δολοφονία του David Ben-Gurion, ο κορυφαίος Σιωνιστής ηγέτης και ο μελλοντικός ιδρυτής-πρωθυπουργός του Ισραήλ. Ο Σαμίρ και η παράταξή του συνέχισαν σίγουρα αυτού του είδους τη συμπεριφορά στη δεκαετία του 1940, δολοφονώντας  τον Lord Moyne, τον Βρετανό Υπουργό για τη Μέση Ανατολή και τον Folke Bernadotte, τον διαπραγματευτή ειρήνης του ΟΗΕ, αν και απέτυχαν στις άλλες προσπάθειές τους να δολοφονήσουν τον Αμερικανό πρόεδρο Harry Truman. και τον Βρετανό Υπουργό Εξωτερικών Ernest Bevin , και τα σχέδιά τους να δολοφονήσουν τον Winston Churchill  προφανώς δεν πέρασαν στο στάδιο της συζήτησης. Η ομάδα του πρωτοστάτησε επίσης στη χρήση τρομοκρατικών παγιδευμένων αυτοκινήτων και άλλων εκρηκτικών επιθέσεων εναντίον αθώων στόχων πολιτών, πολύ πριν κάποιος Άραβας ή Μουσουλμάνος σκεφτεί ποτέ να χρησιμοποιήσει παρόμοιες τακτικές . και η μεγαλύτερη και πιο «μετριοπαθής» σιωνιστική παράταξη του Begin έκανε σχεδόν το ίδιο.

Από όσο γνωρίζω, οι πρώτοι Σιωνιστές είχαν ιστορικό πολιτικής τρομοκρατίας σχεδόν απαράμιλλο στην παγκόσμια ιστορία, και το 1974 ο Πρωθυπουργός Menachem Begin καυχήθηκε σε συνέντευξή στον Russell Warren Howe, ότι ήταν ο ιδρυτής της τρομοκρατίας σε όλο τον κόσμο.

Τά λόγια τοῦ Μπέγκιν, ἀπό ἐδῶ καί ἡ φωτό ἐδῶ

Πολλά πρόσθετα αποδεικτικά στοιχεία μπορούν να βρεθούν διαβάζοντας προσεκτικά τις γραμμές της έγκυρης ιστορίας του Ronan Bergman για τις δολοφονίες της Μοσάντ το 2018. Κατά τη διάρκεια αυτού του τελευταίου έτους της σύγκρουσης στη Γάζα, η συχνότητα και η τόλμη των πολιτικών δολοφονιών υψηλού προφίλ του Ισραήλ έχει φτάσει σε νέα ύψη.

"Rise and Kill First: The Secret History of Israel's Targeted Assassinations",Ronan Bergman

Μόλις απογυμνώσουμε και αγνοήσουμε το συγκλονιστικό στρώμα της αφήγησης των συστημικών μέσων ενημέρωσης σχετικά με τις δολοφονίες του JFK και του αδελφού του Robert, τα στοιχεία για την ενοχή της Μοσάντ γίνονται πολύ ισχυρά, ίσως και συντριπτικά.

Όλα αυτά τα σημαντικά γεγονότα θα πρέπει να ληφθούν υπόψη καθώς αρχίζουμε να εξετάζουμε τις πραγματικές συνθήκες των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, των οποίων η 23η επέτειος πλησιάζει τώρα. Αυτά τα τρομοκρατικά χτυπήματα εναντίον της χώρας μας δεν ήταν μόνο τα μεγαλύτερα στην ανθρώπινη ιστορία, αλλά ίσως ακόμη μεγαλύτερα σε μέγεθος από όλα τα προηγούμενα και άλλαξαν για πάντα την κοινωνία και τον κόσμο μας. Ωστόσο, ο στρεβλωτικός αντίκτυπος της παράλειψης και της εξαπάτησης των μέσων ενημέρωσης εμπόδισε τους περισσότερους από εμάς να ανακαλύψουμε τι πραγματικά συνέβη, όπως έχω αναλύσει στα άρθρα μου.

Γύρω στην εικοστή επέτειο το 2021, ανέλυσα μερικά από τα στοιχεία σε μεγάλη έκταση:

Μία από τις μεγαλύτερες τρομοκρατικές επιθέσεις της ιστορίας πριν από την 11η Σεπτεμβρίου ήταν η βομβιστική επίθεση στο ξενοδοχείο King David στην Ιερουσαλήμ το 1946 από σιωνιστές μαχητές ντυμένους Άραβες, που σκότωσε 91 άτομα και κατέστρεψε σε μεγάλο βαθμό το κτίριο. Στην περίφημη υπόθεση Lavon του 1954 , Ισραηλινοί πράκτορες εξαπέλυσαν ένα κύμα τρομοκρατικών επιθέσεων εναντίον δυτικών στόχων στην Αίγυπτο, με σκοπό να κατηγορήσουν για αυτούς αντιδυτικές αραβικές ομάδες. Υπάρχουν ισχυροί ισχυρισμοί ότι το 1950 πράκτορες του Ισραήλ άρχισαν μια σειρά τρομοκρατικών βομβαρδισμών με ψευδή σημαία εναντίον εβραϊκών στόχων στη Βαγδάτη, χρησιμοποιώντας με επιτυχία αυτές τις βίαιες μεθόδους για να πείσουν την χιλιόχρονη εβραϊκή κοινότητα του Ιράκ να μεταναστεύσει στο εβραϊκό κράτος. Το 1967, το Ισραήλ εξαπέλυσε εσκεμμένη αεροπορική και θαλάσσια επίθεση εναντίον του USS Liberty , με σκοπό να μην αφήσει επιζώντες, σκοτώνοντας ή τραυματίζοντας περισσότερους από 200 Αμερικανούς στρατιώτες προτού η είδηση της επίθεσης φτάσει στον Έκτο Στόλο μας και οι Ισραηλινοί αποσυρθούν.

Η τεράστια έκταση της φιλο-ισραηλινής επιρροής στους παγκόσμιους πολιτικούς και μιντιακούς κύκλους σήμαινε ότι καμία από αυτές τις βάρβαρες επιθέσεις δεν επέφερε ποτέ σοβαρά αντίποινα, και σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις τις πέρασαν γρήγορα στην λήθη της μνήμης, έτσι ώστε σήμερα πιθανότατα όχι περισσότεροι από ένας στους εκατό από τους Αμερικανούς να τα γνωρίζουν. Επιπλέον, τα περισσότερα από αυτά τα περιστατικά ήρθαν στο φως λόγω τυχαίων συνθηκών, επομένως μπορούμε εύκολα να υποψιαστούμε ότι πολλές άλλες επιθέσεις παρόμοιας φύσης δεν έγιναν ποτέ μέρος του ιστορικού αρχείου.

Από αυτά τα διάσημα περιστατικά, ο Bergman αναφέρει μόνο τη βομβιστική επίθεση στο ξενοδοχείο King David. Αλλά πολύ αργότερα στην αφήγησή του, περιγράφει το τεράστιο κύμα τρομοκρατικών επιθέσεων με ψευδή σημαία που εξαπέλυσε το 1981 ο Ισραηλινός Υπουργός Άμυνας Ariel Sharon, ο οποίος στρατολόγησε έναν πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος της Μοσάντ για να διαχειριστεί το έργο.

Υπό την καθοδήγηση του Ισραήλ, μεγάλα παγιδευμένα αυτοκίνητα άρχισαν να εκρήγνυνται στις παλαιστινιακές γειτονιές της Βηρυτού και άλλων λιβανικών πόλεων, σκοτώνοντας ή τραυματίζοντας τεράστιους αριθμούς αμάχων. Μια μεμονωμένη επίθεση τον Οκτώβριο προκάλεσε σχεδόν 400 θύματα και μέχρι τον Δεκέμβριο γίνονταν δεκαοκτώ βομβαρδισμοί το μήνα, με την αποτελεσματικότητά τους να ενισχύεται σημαντικά από τη χρήση της καινοτόμου νέας ισραηλινής τεχνολογίας drone. Την επίσημη ευθύνη για όλες τις επιθέσεις ανέλαβε μια προηγουμένως άγνωστη λιβανική οργάνωση, αλλά η πρόθεση ήταν να προκαλέσει την PLO σε στρατιωτικά αντίποινα κατά του Ισραήλ, δικαιολογώντας έτσι την προγραμματισμένη εισβολή του Sharon στη γειτονική χώρα.

Δεδομένου ότι η PLO αρνήθηκε πεισματικά να "φάει" το δόλωμα, τέθηκαν σε εφαρμογή σχέδια για τον τεράστιο βομβαρδισμό ενός ολόκληρου αθλητικού σταδίου της Βηρυτού χρησιμοποιώντας τόνους εκρηκτικών κατά τη διάρκεια μιας πολιτικής τελετής της 1ης Ιανουαρίου, με τον θάνατο και την καταστροφή να αναμένονται «πρωτοφανείς διαστάσεις, ακόμη και όσον αφορά τον Λίβανο». Αλλά οι πολιτικοί εχθροί του Sharon έμαθαν για το σχέδιο και τόνισαν ότι πολλοί ξένοι διπλωμάτες, συμπεριλαμβανομένου του Σοβιετικού πρεσβευτή, αναμενόταν να είναι παρόντες και πιθανότατα θα σκοτωθούν, έτσι μετά από μια σκληρή συζήτηση, ο Πρωθυπουργός Begin διέταξε να ματαιωθεί η επίθεση. Ένας μελλοντικός αρχηγός της Μοσάντ αναφέρει τους μεγάλους πονοκεφάλους που αντιμετώπισαν στη συνέχεια για την αφαίρεση της μεγάλης ποσότητας εκρηκτικών που είχαν ήδη τοποθετήσει μέσα στην κατασκευή.

Νομίζω ότι αυτό το λεπτομερώς τεκμηριωμένο ιστορικό μεγάλων ισραηλινών τρομοκρατικών επιθέσεων με ψευδή σημαία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων κατά αμερικανικών και άλλων δυτικών στόχων, θα πρέπει να ληφθεί προσεκτικά υπόψη όταν εξετάζουμε τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, των οποίων οι συνέπειες έχουν μεταμορφώσει μαζικά την κοινωνία μας και μας στοίχισαν τόσα πολλά τρισεκατομμύρια δολάρια.

Ήδη έχω εξηγήσει ότι για πολλά χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου, είχα αποδεχτεί πλήρως την επίσημη ιστορία και είχα δώσει ελάχιστη προσοχή στις λεπτομέρειες των τρομοκρατικών επιθέσεων, επικεντρώνοντας αντ' αυτού στον Πόλεμο του Ιράκ που ακολούθησε σύντομα. Σταδιακά έγινα καχύποπτος με τον καιρό καθώς διάφορα στοιχεία ήρθαν στην προσοχή μου.

Ομολογουμένως, κατά καιρούς είχα ακούσει για κάποια σημαντικά παράξενα πράγματα, σχετικά με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου εδώ κι εκεί, και αυτά σίγουρα μου δημιούργησαν κάποιες υποψίες. Τον περισσόετρο καιρό έριχνα μια ματιά στην πρώτη σελίδα του Antiwar.com και φαινόταν ότι κάποιοι πράκτορες της Μοσάντ είχαν συλληφθεί ενώ τραβουσαν με βίντεο τις επιθέσεις αεροπλάνων στη Νέα Υόρκη, ενώ μια πολύ μεγαλύτερη επιχείρηση κατασκοπείας «φοιτητών Σχολής Καλών Τεχνών» της Μοσάντ σε όλη τη χώρα είχε επίσης εξαρθρωθεί περίπου το ίδιο διάστημα. Προφανώς, το FoxNews είχε μεταδώσει ακόμη και μια σειρά πολλών μερών γι᾿ αυτό το θέμα, προτού αυτή η έκθεση καταργηθεί και «εξαφανιστεί» υπό την πίεση του ADL.

Αν και δεν ήμουν απολύτως σίγουρος για την αξιοπιστία αυτών των ισχυρισμών, φαινόταν εύλογο ότι η Μοσάντ γνώριζε εκ των προτέρων τις επιθέσεις και τους επέτρεψε να προχωρήσουν, αναγνωρίζοντας τα τεράστια οφέλη που θα αποκόμιζε το Ισραήλ από την αντιαραβική αντίδραση. Νομίζω ότι γνώριζα αόριστα ότι ο διευθυντής σύνταξης του Antiwar.com , Justin Raimondo, είχε δημοσιεύσει το The Terror Enigma , ένα σύντομο βιβλίο για μερικά από αυτά τα περίεργα γεγονότα, με τον προκλητικό υπότιτλο «9/11 and the Israeli Connection», αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να το διαβάσω . Το 2007, το Counterpunch δημοσίευσε μια συναρπαστική ιστορία για τη σύλληψη εκείνης της ομάδας πρακτόρων της ισραηλινής Μοσάντ στη Νέα Υόρκη, οι οποίοι πιάστηκαν να βιντεοσκοπούν και προφανώς να πανηγυρίζουν τις αεροπορικές επιθέσεις εκείνη τη μοιραία ημέρα, και η δραστηριότητα της Μοσάντ φαινόταν να είναι πολύ μεγαλύτερη από είχα συνειδητοποιήσει παλαιότερα…

Επιπλέον, περίπου την ίδια περίοδο είχα τύχει να συναντήσω μια εκπληκτική λεπτομέρεια των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου που απέδειξε το αξιοσημείωτο βάθος της δικής μου άγνοιας. Σε ένα άρθρο του Counterpunch , είχα ανακαλύψει ότι αμέσως μετά τις επιθέσεις, ο υποτιθέμενος τρομοκρατικός εγκέφαλος, ο Osama bin Laden είχε αρνηθεί δημόσια οποιαδήποτε ανάμειξη , ακόμη και δηλώνοντας ότι κανένας καλός μουσουλμάνος δεν θα είχε διαπράξει τέτοιες πράξεις.

Μόλις κοίταξα λίγο και επιβεβαίωσα πλήρως αυτό το γεγονός , έμεινα έκπληκτος. Η 11η Σεπτεμβρίου δεν ήταν μόνο η πιο επιτυχημένη τρομοκρατική επίθεση στην ιστορία του κόσμου, αλλά μπορεί να ήταν μεγαλύτερη στο φυσικό της μέγεθος από όλες τις προηγούμενες τρομοκρατικές επιχειρήσεις μαζί. Ο συνολικός σκοπός της τρομοκρατίας είναι να επιτρέψει σε μια μικρή οργάνωση να δείξει στον κόσμο ότι μπορεί να προκαλέσει σοβαρές απώλειες σε ένα ισχυρό κράτος, και δεν είχα ακούσει ποτέ κάποιον τρομοκράτη ηγέτη να αρνείται τον ρόλο του σε μια επιτυχημένη επιχείρηση, πόσο μάλλον τη μεγαλύτερη στην ιστορία . Κάτι φαινόταν εξαιρετικά λάθος στην αφήγηση που δημιουργήθηκε από τα μέσα που είχα αποδεχτεί προηγουμένως. Άρχισα να αναρωτιέμαι αν είχα τόσο ξεγελαστεί όσο τα δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανοί το 2003 και το 2004 που πίστευαν αφελώς ότι ο Saddam ήταν ο εγκέφαλος πίσω από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Ζούμε σε έναν κόσμο ψευδαισθήσεων που δημιουργούνται από τα μέσα ενημέρωσης μας . Αν ο Osama δεν ήταν πιθανότατα ο δημιουργός της 11ης Σεπτεμβρίου, ποια άλλα τεράστια ψέματα είχα αποδεχτεί έτσι τυφλά;

Κανά δυό χρόνια αργότερα, συνάντησα μια πολύ ενδιαφέρουσα στήλη του Eric Margolis, ενός εξέχοντος Καναδού δημοσιογράφου εξωτερικής πολιτικής που αποβλήθηκε από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα για την έντονη αντίθεσή του στον πόλεμο του Ιράκ. Είχε από καιρό δημοσιεύσει μια εβδομαδιαία στήλη στην Toronto Sun και όταν τελείωσε αυτή η θητεία, χρησιμοποίησε την τελευταία του εμφάνιση για να τρέξει ένα διπλό κομμάτι που εξέφραζε τις πολύ έντονες αμφιβολίες του για την επίσημη ιστορία της 11ης Σεπτεμβρίου , σημειώνοντας μάλιστα ότι ο πρώην διευθυντής των Πακιστανικών Μυστικών Υπηρεσιών επέμενε ότι το Ισραήλ ήταν πίσω από τις επιθέσεις.

Τελικά ανακάλυψα ότι το 2003 ο πρώην υπουργός του υπουργικού συμβουλίου της Γερμανίας Andreas von Bülow είχε δημοσιεύσει ένα βιβλίο μπεστ σέλερ που καταδεικνύει με σαφήνεια ότι πίσω από τις επιθέσεις ήταν η CIA και όχι ο Βin Laden , ενώ το 2007 ο πρώην πρόεδρος της Ιταλίας Francesco Cossiga είχε υποστηρίξει παρομοίως ότι η CIA και η ισραηλινή Mossad  ήταν υπεύθυνες, ισχυριζόμενος ότι το γεγονός ήταν πολύ γνωστό μεταξύ των δυτικών υπηρεσιών πληροφοριών.

Όταν εντελώς εκπληκτικοί ισχυρισμοί εξαιρετικά αμφιλεγόμενου χαρακτήρα διατυπώνονται σε μια περίοδο πολλών ετών από πολυάριθμους φαινομενικά έγκριτους ακαδημαϊκούς και άλλους ειδικούς , και αγνοούνται ή κρύβονται εντελώς, αλλά ποτέ δεν διαψεύδονται αποτελεσματικά, τα λογικά συμπεράσματα φαίνεται να οδηγούν σε μια προφανή κατεύθυνση. Με βάση τις πολύ πρόσφατες αναγνώσεις μου σε αυτό το θέμα, ο συνολικός αριθμός των τεράστιων ελαττωμάτων στην επίσημη ιστορία της 11ης Σεπτεμβρίου έχει πλέον μεγαλώσει εξαιρετικά, πιθανότατα ανέρχεται σε πολλές δεκάδες. Τα περισσότερα από αυτά τα μεμονωμένα στοιχεία φαίνονται αρκετά πιθανά και αν αποφασίσουμε ότι ακόμη και δύο ή τρία από αυτά είναι σωστά, πρέπει να απορρίψουμε εντελώς την επίσημη αφήγηση που πολλοί από εμάς πιστεύαμε για τόσο καιρό.

Τώρα είμαι απλά ένας ερασιτέχνης στην περίπλοκη τεχνική του νά βγάλω την αλήθεια από ένα βουνό κατασκευασμένων ψεμάτων. Αν και τα επιχειρήματα του Κινήματος Αλήθεια για την 11η Σεπτεμβρίου μου φαίνονται αρκετά πειστικά, προφανώς θα ένιωθα πολύ πιο άνετα αν τα αποσπούσε ένας έμπειρος επαγγελματίας, όπως ένας κορυφαίος αναλυτής της CIA. Πριν από μερικά χρόνια, σοκαρίστηκα όταν ανακάλυψα ότι ήταν πράγματι έτσι.

 Ο William Christison είχε περάσει 29 χρόνια στη CIA , ανεβαίνοντας για να γίνει ένα από τα ανώτερα στελέχη της ως Διευθυντής του Γραφείου Περιφερειακής και Πολιτικής Ανάλυσης, με 200 αναλυτές ερευνητών να υπηρετούσαν υπό τον ίδιο. Τον Αύγουστο του 2006, δημοσίευσε ένα αξιοσημείωτο άρθρο εξηγώντας γιατί δεν πίστευε πλέον την επίσημη ιστορία της 11ης Σεπτεμβρίου και ένιωθε σίγουρος ότι η έκθεση της Επιτροπής της 11ης Σεπτεμβρίου αποτελούσε συγκάλυψη, με την αλήθεια να είναι εντελώς διαφορετική. Το επόμενο έτος, υποστήριξε σθεναρά ένα από τα βιβλία του Griffin , γράφοντας ότι «[Υπάρχει] ένα ισχυρό σύνολο αποδεικτικών στοιχείων που δείχνουν ότι η επίσημη ιστορία της κυβέρνησης των ΗΠΑ για το τι συνέβη στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 είναι σχεδόν σίγουρα μια τερατώδης σειρά ψεμάτων. » Και ο ακραίος σκεπτικισμός του Christison για την 11η Σεπτεμβρίου υποστηρίχτηκε από τον σκεπτικισμό πολλών άλλων πρώην επαγγελματιών των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών υψηλής εκτίμησης .

Θα μπορούσαμε να περιμένουμε ότι εάν ένας πρώην αξιωματικός των πληροφοριών της CIA του βαθμού του Christison κατήγγειλε την επίσημη αναφορά της 11ης Σεπτεμβρίου ως απάτη και συγκάλυψη, μια τέτοια ιστορία θα αποτελούσε πρωτοσέλιδη είδηση. Αλλά ποτέ δεν αναφέρθηκε πουθενά στα συστημικά μέσα ενημέρωσης μας, και έπεσα πάνω σε αυτό μόλις μια δεκαετία αργότερα.

Ακόμη και τα υποτιθέμενα «εναλλακτικά» μέσα μας ήταν σχεδόν το ίδιο σιωπηλά. Καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000, ο Christison και η σύζυγός του Kathleen, επίσης πρώην αναλύτρια της CIA, ήταν τακτικοί συνεργάτες του περιοδικού Counterpunch , δημοσιεύοντας πολλές δεκάδες άρθρα εκεί και σίγουρα ήταν οι πιο αξιόπιστοι συγγραφείς του σε θέματα πληροφοριών και εθνικής ασφάλειας. Αλλά ο αρχισυντάκτης Alexander Cockburn αρνήθηκε να δημοσιεύσει οποιονδήποτε από τους σκεπτικισμούς τους για την 11η Σεπτεμβρίου, οπότε δεν ήρθε ποτέ στην προσοχή μου εκείνη την εποχή. Πράγματι, όταν ανέφερα τις απόψεις του Christison στον σημερινό συντάκτη του Counterpunch , Jeffrey St. Clair, πριν από δύο χρόνια, έμεινε έκπληκτος όταν ανακάλυψε ότι ο φίλος που ήταν τόσο κοντά του, ήταν στην πραγματικότητα ένας "9/11 Truther" ( ὀπαδός τοῦ κινήματος Ἀλήθεια για τήν 11η Σεπτεμβρίου) . Όταν τα όργανα των μέσων ενημέρωσης λειτουργούν ως ιδεολογικοί φύλακες, μια κατάσταση ευρείας άγνοιας γίνεται αναπόφευκτη.

Ο Δανός καθηγητής Χημείας Niels Harrit ήταν ένας από τους επιστήμονες που ανέλυσαν τα συντρίμμια των κατεστραμμένων κτιρίων και εντόπισαν την υπολείμματα από νανοθερμίτη, μιας εκρηκτικής ένωσης στρατιωτικών προδιαγραφών, και τον βρήκα αρκετά αξιόπιστο κατά τη διάρκεια της ωριαίας συνέντευξής του στο Red Ice. Ραδιόφωνο . Η ιδέα ότι ένα άθικτο διαβατήριο αεροπειρατή βρέθηκε σε έναν δρόμο της Νέας Υόρκης μετά τη μαζική, πύρινη καταστροφή των ουρανοξυστών είναι εντελώς παράλογη, όπως ήταν και ο ισχυρισμός ότι ο κορυφαίος αεροπειρατής έχασε εύκολα τις αποσκευές του σε ένα από τα αεροδρόμια και βρέθηκε ότι περιείχε μεγάλη ποσότητα ενοχοποιητικών στοιχείων. Οι μαρτυρίες των δεκάδων πυροσβεστών που άκουσαν εκρήξεις λίγο πριν την κατάρρευση των κτιρίων φαντάζουν εντελώς ανεξήγητες σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή. Η ξαφνική ολική κατάρρευση του Κτιρίου Επτά, που δεν χτυπήθηκε ποτέ από κανένα αεροσκάφος είναι επίσης εξαιρετικά απίστευτη.

Έχοντας καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η επίσημη ιστορία των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου ήταν μάλλον ψευδής, άρχισα να εξετάζω άλλες πιθανότητες.

Συνεχίζεται ...

 ἀπό : unz.com

 Δύο διαβόητα γεγονότα : 7η Ὀκτωβρίου καί 11η Σεπτεμβρίου ( μέρος Α΄)

Δύο διαβόητα γεγονότα : 7η Ὀκτωβρίου καί 11η Σεπτεμβρίου ( μέρος Β΄) 

Δύο διαβόητα γεγονότα : 7η Ὀκτωβρίου καί 11η Σεπτεμβρίου ( μέρος Δ΄) Ἰσραήλ τό μόνο κερδισμένο ἀπό τήν 11η Σεπτεμβρίου

Ἡ Πελασγική