Ἀσκεναζίμ - Τό ὄχημα τοῦ Κακοῦ στήν Γῆ

φωτό

 Χαζαρία: Προγονική πατρίδα των Ασκενάζι, των μη Σημιτικών Εβραίων

«Το όνομα Σεφαραδίμ, που δηλώνει τους Ισπανούς και τους Πορτογάλους Εβραίους προέρχεται από το βιβλικό βιβλίο Οβαδία, εδαφ. 20, «...οι εξόριστοι της Ιερουσαλήμ που βρίσκονται στα Σεφαράντ θα κατέχουν τις πόλεις Νεγκέμπ»... ( Sepharad)

Το όνομα Ασκεναζίμ, που δηλώνει τους Γερμανούς Εβραίους προέρχεται από το εδάφιο Γένεση 10:3, «Οι γιοι του Γκομέρ, ο Ασκενάζ, ο Ριφάθ και ο Τογκάρμα»...

[ ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ludwig Albrecht, " In Die Geschichte des Volkes Israel"  (Η ιστορία του λαού του Ισραήλ) 1926 ]

Αυτοκρατορία των Χαζάρων Ενώ ο θάνατος της Χαζαρίας είναι ένα αποδεδειγμένο γεγονός, η τελική μοίρα των ανθρώπων της, των Χαζάρων, δεν είναι.

Αν και η πτώση των Χαζάρων στη Ρωσία στα μέσα του 10ου αιώνα έγινε ομόφωνα αποδεκτή, η μοίρα τους δεν είναι. Αυτή η αβεβαιότητα είναι η βασική αιτία του προβλήματος που σχετίζεται με το δυσεπίλυτο ερώτημα «ποιος είναι Εβραίος».

Η μοίρα των Χαζάρων είναι ανάλογη με τη μοίρα των Δέκα Χαμένων Φυλών του Ισραήλ. Η μεγάλη σημασία τους για τα μελλοντικά γεγονότα και η εξαφάνισή τους από την ιστορία αφήνει ένα οδυνηρό κενό που πρέπει να καλυφθεί από μια πληθώρα φανταστικών θεωριών που σχετίζονται με την εξέλιξη αυτών των γεγονότων.

Η φαινομενική εξαφάνιση των Χαζάρων και των Δέκα Χαμένων Φυλών του Ισραήλ είναι ο σπόρος σε μια καταπληκτική ποικιλία από φήμες. Ο Robert C Quillan, στο άρθρο του «Οι Εβραίοι Βασιλιάδες της Ρωσίας» στο εβραϊκό περιοδικό Shabbat Shalom , ανέπτυξε αναλυτικά τους Εβραίους των Χαζάρων:

"Ο Βασιλιάς Μεναχέμ, ο Βασιλιάς Βενιαμίν, ο Βασιλιάς Ιωσήφ, ο Βασιλιάς Οβαδίας, ο Βασιλιάς Ισαάκ, ο Βασιλιάς Χανουκά, ο Βασιλιάς Ζαβουλών, ο Βασιλιάς Μωυσής, ο Βασιλιάς Νέσι. Οι σπουδαστές της Βίβλου δεν θα βρουν αυτά τα ονόματα στις Γραφές , αντί αυτού, αυτοί οι [μη γενετικοί] Εβραίοι βασιλιάδες κυβερνούσαν αυτό που σήμερα είναι μέρος της νότιας Σοβιετικής Ένωσης.

Πολύ πριν από το σύγχρονο [του εικοστού αιώνα] Κράτος του Ισραήλ, ένα εβραϊκό βασίλειο που βρισκόταν μεταξύ της Κασπίας και της Μαύρης Θάλασσας αναδύθηκε μέσα σε έναν κόσμο απροκάλυπτα εχθρικό προς τους Εβραίους.

Αυτό το νέο Ισραήλ ονομαζόταν Khazaria. Ο Βασιλιάς ασπάστηκε τον Ιουδαϊσμό. Ακολούθησαν οι Χαζάροι ευγενείς του, όπως και μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Ο [Βασιλιάς] Μπουλάν και 4.000 Χαζάροι έκαναν σύντομα περιτομή.

Έτσι ξεκίνησε μια σειρά Εθνικών-Εβραίων [μη Ισραηλιτών] βασιλιάδων που κυβέρνησαν μέχρι τον δέκατο αιώνα. Αν και δεν ήταν σημιτικής καταγωγής, ο Ιωσήφ [ένας από τους βασιλιάδες των Χαζάρων ] θεωρούσε τον λαό του ως μέρος του Ισραήλ και θεωρούσε τον εαυτό του Εβραίο στη πίστη και όχι γενετικά. Ήταν πνευματικός γιος του Αβραάμ παρά βιολογικός.

Προφανώς θεωρούσε τους Σημίτες και τους μη Σημίτες Εβραίους ... αδέλφια με κοινή πίστη και κοινό Μεσσία ... οι Εβραίοι της Πολωνίας και της Ανατολικής Ευρώπης είναι σε μεγάλο βαθμό Χαζαρο-Εβραϊκής και όχι Σημιτικής-Εβραϊκής καταγωγής».

Ο Quillan ολοκληρώνει το άρθρο του με την παρατήρηση ότι επειδή πολλοί Αμερικανοεβραίοι εντοπίζουν την καταγωγή τους σε αυτές τις χώρες, αυτό οδήγησε πολλούς μελετητές στο συμπέρασμα ότι αυτό «διαταράσσει την έννοια ενός εκλεκτού λαού [από τους σημερινούς Εβραίους] που έφτανε πίσω μέχρι τον Αβραάμ». Ο Abba Eban, υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ από το 1966 έως το 1974, υποστήριξε στο βιβλίο του " My People " (1968) ότι είναι πιθανό:

«... Οι απόγονοι των Χαζάρων έφτασαν στα διάφορα σλαβικά εδάφη όπου βοήθησαν να χτιστούν τα μεγάλα εβραϊκά κέντρα της Ανατολικής Ευρώπης».

Ο Raymond Scheindlin, στο " The Chronicles of the Jewish People"  (1996) μας λέει ότι:

«Αν και οι Εβραίοι ήταν παντού υποτελής λαός, και σε μεγάλο μέρος του κόσμου επίσης διώκονταν, η Χαζαρία ήταν το μοναδικό μέρος στον μεσαιωνικό κόσμο όπου οι Εβραίοι ήταν στην πραγματικότητα κύριοι του εαυτού τους… Για τους καταπιεσμένους Εβραίους του κόσμου, οι εβραίοι-Χάζαροι  ήταν πηγή υπερηφάνειας και ελπίδας, γιατί η ύπαρξή τους εκεί φαινόταν να αποδεικνύει ότι ο Θεός δεν είχε εγκαταλείψει τελείως τον λαό Του».

Ο Εβραίος συγγραφέας, Δρ. Alfred M. Lilienthal, σε μια ομιλία στο Cornell Club της Ουάσιγκτον, DC, στις 10 Σεπτεμβρίου 1985 αποκάλυψε ότι πολλοί εξέχοντες ανθρωπολόγοι έχουν επαληθεύσει τη σύνδεση Χαζάρων-Εβραίων:

Alfred M. Lilienthal : «Πολλοί [σημερινοί Εβραίοι] από τους οποίους κάλεσαν να επιστρέψουν [στην Παλαιστίνη] δεν είχαν ποτέ προγόνους σε αυτό το μέρος του κόσμου… Η συντριπτική πλειοψηφία των Εβραίων είναι απόγονοι των προσήλυτων της Χαζαρίας και αλλού που υιοθέτησαν τον Ιουδαϊσμό....

Αυτή η άποψη για τη μη εθνικότητα του μεγαλύτερου μέρους του Εβραϊσμού υποστηρίζεται από εξέχοντες ανθρωπολόγους όπως οι Ripley, Weissenberg, Hertz, Boas, Pittard, Fishberg, Mead και άλλοι».

Ο Δρ Alfred M. Lilienthal έγραψε επίσης ότι:

φωτό

«Αυτοί οι «Εβραίοι Ασκεναζίμ» [Εβραίοι της Ανατολικής Ευρώπης] , ο αριθμός των οποίων αυξήθηκε από Εβραίους που έφυγαν από τη Γερμανία την εποχή των Σταυροφοριών και κατά τη διάρκεια του Μαύρου Θανάτου, έχουν ελάχιστο ή καθόλου ίχνος σημιτικού αίματος».

Ο Ραβίνος Cyril A. Stanway παραδέχτηκε επίσης ότι η πλειοψηφία των σημερινών Εβραίων δεν είναι οι Εβραίοι της Βίβλου στο "Viewpoints", Πέμπτη, 8 Νοεμβρίου 1990, στο Sun-News (Las Cruces, Νέο Μεξικό) :

«Αν και πολλοί Εβραίοι δεν είναι σημιτικής καταγωγής, είμαστε οι θρησκευτικοί, πνευματικοί και εθνικοί [αλλά όχι γενετικοί] απόγονοι εκείνων που πρώτοι σχημάτισαν τα πρώτα θεμέλια του Ιουδαϊσμού και που ήταν Σημίτες».

Ο Norman Golb, καθηγητής Εβραϊκής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, και ο Omeljan Pritsak (1919-96), καθηγητής Αλταϊκών Σπουδών στο Χάρβαρντ, στο βιβλίο τους " Khazarian Hebrew Documents of the Tenth Century", αμφισβητούν τη μακροχρόνια υπόθεση ότι η μετατροπή ήταν περιορισμένη στον βασιλιά και ένα μέρος της άρχουσας ελίτ.

Στην πραγματικότητα, ισχυρίζονται ότι υπάρχουν τεκμηριωμένα στοιχεία που δείχνουν ότι η μεταστροφή επεκτάθηκε πέρα ​​από τον βασιλιά και την αυλή του και ότι ο Ιουδαϊσμός έγινε η θρησκεία της πλειοψηφίας του αστικού πληθυσμού των Χαζάρων. Και έτσι η διατριβή τους ότι:

«Οι Χάζαροι που υιοθέτησαν τον Ιουδαϊσμό... έφτασαν να αποτελούν μέρος της ουκρανικής συνιστώσας του Εβραϊσμού της Ανατολικής Ευρώπης... τελικά να αφομοιωθούν από αυτόν».

Η διατριβή Golb και Pritsak είναι μια ενδιάμεση άποψη μεταξύ του ισχυρισμού, αφενός, ότι μόνο λίγοι, υψηλόβαθμοι Χαζάροι υιοθέτησαν τον Ιουδαϊσμό και, αφετέρου, υποστηριζόμενοι από τον Koestler, ότι μεγάλος αριθμός Ασκεναζίμ κατάγονται από τους Χαζάρους.

Οι "Εβραίοι της Χαζαρίας" (1999) του Kevin Brook ασχολείται με αυτά τα σημεία που ορισμένοι ιστορικοί και οργανωμένοι Εβραίοι βρίσκουν αμφιλεγόμενα. Ο Brook ισχυρίζεται ότι ένας μεγάλος αριθμός των μη Εβραίων Χαζάρων ασπάστηκε τον Ιουδαϊσμό και έγιναν «παιδιά του Μωυσή», όχι μόνο οι άρχοντες και οι ευγενείς που ισχυρίζονται οι Σιωνιστές και άλλοι, αφού:

«... πολλές συναγωγές και yeshivas ιδρύθηκαν στην Χαζαρία και η μελέτη της Τορά και του Ταλμούδ έγινε συνηθισμένη».

Με την αποδοχή του Ιουδαϊσμού, οι Χαζάροι προσήλυτοι έγιναν Χαζάροι Εβραίοι που στη συνέχεια έγιναν μέρος της παγκόσμιας εβραϊκής κοινότητας. Επιπλέον, ότι οι Χαζάροι διασκορπίστηκαν μεταξύ πολλών εθνών μετά την κατάρρευση του βασιλείου αναμείχθηκαν με Σλάβους και Εβραίους της Μέσης Ανατολής και στη συνέχεια παντρεύτηκαν αργότερα με τους Ασκενάζι Εβραίους της Ανατολικής Ευρώπης , ιδιαίτερα στη Λιθουανία, την Πολωνία και τη Ρουμανία.

Σύμφωνα με τον Brook, οι Εβραίοι Ασκενάζι κατάγονται από ένα μείγμα Χαζάρων Εβραίων, Γερμανών Εβραίων, Ελλήνων Εβραίων και Σλάβων. Ότι οι γενεαλογικές συνεισφορές των Χαζάρων στον Εβραϊσμό των Ασκενάζι είναι στην πραγματικότητα μεγαλύτερες από ό,τι παραδέχτηκαν οι προηγούμενοι «σοβαροί ακαδημαϊκοί», οι ραβινικές αρχές και οι Σιωνιστές. Ο Brook προτείνει ότι το περιεχόμενο της επιστολής του Βασιλιά Ιωσήφ δείχνει ότι εκείνη τη στιγμή ασκούσε ήδη τον καθαρό Ταλμουδικό Ιουδαϊσμό.

Μάλιστα, ο ίδιος ο Ιωσήφ ισχυρίστηκε ότι είχε στην κατοχή του όλα αυτά τα λειτουργικά αντικείμενα των προκατόχων του. Η αφήγηση του Brook υποδηλώνει ότι η ιστορία για τον βασιλιά Μπουλάν ( φωτό δεξιά) δείχνει ότι αυτή η μεταστροφή από τους Χαζάρους ευγενείς στον «ιουδαϊσμό» συνέχισε να διατηρεί μια θρησκεία τύπου ναού και όχι τύπου συναγωγής, η οποία ήταν βασικά διαφορετική από τις ταλμουδικές και καραϊσμικές μορφές του Ιουδαϊσμού. .

Τα γεγονότα στη Χαζαρία τον όγδοο αιώνα εξακολουθούν να αποτελούν αντικείμενο μεγάλης συζήτησης σήμερα, όπου οι απόψεις είναι πολωμένες και πικρές.

Η μία πλευρά υποστηρίζει ότι η συνεισφορά των Χαζάρων στη γονιδιακή δεξαμενή των Ασκενάζι είναι ελάχιστη και ότι η φυλετική καθαρότητα του Ανατολικού Εβραίου ταιριάζει με τους δυτικούς ομοθρήσκους του. Η άλλη πλευρά ισχυρίζεται ότι αυτό είναι ψευδές και ότι το αίμα που κυλάει στις φλέβες των Ασκεναζίμ είναι περισσότερο τουρκικό παρά σημιτικό σε βαθμό που τους αποκλείει από τον ισχυρισμό τους ότι είναι μέρος του «Εκλεκτού Λαού του Θεού».

Όπου οι πρώτοι υποστηρίζουν ότι τα ισραηλιτικά ίχνη  Ασκεναζίμ προήλθαν από τρεις πηγές: οι Σεφαραδίτες Εβραίοι που εγκατέλειψαν την Ισπανία και την Πορτογαλία και εγκαταστάθηκαν στη Λιθουανία και την Πολωνία,τους Ρωμαίους Εβραίους· και από τους Χαζαρικούς Εβραίους που συγχωνεύτηκαν με Ισραηλίτες. Και από αυτή τη συμβολή των τριών ρευμάτων της διασποράς «έγιναν ένας λαός» μέσα στο Βασίλειο της Χαζαρίας .

Η αντίθετη άποψη υποστηρίζει ότι οι σημερινοί Ασκεναζίμ προέρχονταν από τους Χαζάρους που ήταν μη Ισραηλινοί και επομένως απατεώνες και όχι αληθινοί απόγονοι του Ιούδα.

Ακόμη και ορισμένοι Εβραίοι, οι λεγόμενοι αφομοιωτικοί Εβραίοι, χρησιμοποίησαν την ιδέα της καταγωγής των Χαζάρων για να τους απαλλάξουν από τη φυλετική ενοχή της σταύρωσης του Χριστού. Ισχυρίζονται ότι εφόσον οι πρόγονοί τους δεν ήταν στην Ιουδαία κατά τη διάρκεια της Παρουσίας του Χριστού, επομένως αυτοί και οι πρόγονοί τους δεν είναι υπαίτιοι για ό,τι κι αν έκαναν οι γνήσιοι Εβραίοι στον Μεσσία των Χριστιανών.

Διάφορες εβραϊκές και μη εβραϊκές αρχές και σχολιαστές έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πολλοί Εβραίοι δεν είναι Σημίτες και επομένως οι σύγχρονοι Εβραίοι δεν μπορούν να διεκδικήσουν τον Ιούδα ως Πατριάρχη τους. Και αν συμβαίνει αυτό, τότε οι σημερινοί Εβραίοι δεν μπορούν να είναι από το Σπέρμα του Αβραάμ, αφού ο Αβραάμ ήταν Σημίτης (ή Σημίτης) που καταγόταν από τον Σημ, τον γιο του Νώε.

Απόρροια αυτού είναι ότι εφόσον ο σύγχρονος Εβραίος δεν είναι Σημιτικής καταγωγής, δεν μπορούν επομένως να ισχυριστούν ότι είναι Ισραηλίτες ούτε επειδή ο Ιακώβ/Ισραήλ ήταν επίσης Σημίτης, άμεσος απόγονος του Σημ μέσω του Αβραάμ. Προφανώς αυτοί οι μη ισραηλινοί λαοί δεν μπορούσαν να αλλάξουν τη γενεαλογία τους, έτσι απλά πήραν το όνομα Ιουδαίοι ή «Εβραίοι», και στη συνέχεια άρχισαν να θεωρούνται ως τέτοιοι, τουλάχιστον από ορισμένους ανθρώπους.

Η Δέκατη Τρίτη Φυλή είναι ένα βιβλίο του 1976 του Arthur Koestler που υποστηρίζει την υπόθεση των Χαζάρων για την καταγωγή των Ασκενάζι , τη θέση ότι οι Εβραίοι Ασκενάζι δεν κατάγονται από τους ιστορικούς Ισραηλίτες της αρχαιότητας, αλλά από τους Χαζάρους , έναν τουρκικό λαό

Άλλοι ερευνητές επαναλαμβάνουν τις αποκαλύψεις του  Arthur Koestler σχετικά με τη γενεαλογία των Ασκεναζίμ και ακόμη και άλλοι Εβραίοι Ασκενάζι συμφωνούν μαζί του. Για παράδειγμα, ο Jack Bernstein, αντιμέτωπος με την αφθονία των ουσιαστικών αποδεικτικών στοιχείων που αποδεικνύουν ότι οι σύγχρονοι Εβραίοι δεν είναι απόγονοι των πατριαρχών της Βίβλου , είπε τα εξής σχετικά με το θέμα των «Εκλεκτών του Θεού» :

"Ο αμερικανικός λαός έχει οδηγηθεί να πιστεύει ότι οι Εβραίοι είναι "ο εκλεκτός λαός του Θεού." Αυτός ο μύθος ξεκίνησε από μια μικρή ομάδα Εβραίων. Μερικοί Εβραίοι ηγέτες πήραν αποσπάσματα από τη Βίβλο και τα ερμήνευσαν ώστε να σημαίνουν ότι ο Θεός τους όρισε ως "εκλεκτούς ανθρώπους" ... 

Πρωταγωνιστές της κραυγής «Είμαστε ο εκλεκτός λαός του Θεού», είναι οι Σιωνιστές/Μαρξιστές [Ασκενάζι] Εβραίοι που για πολιτικούς σκοπούς επέλεξαν τον Ιουδαϊσμό και που δεν έχουν ούτε μια σταγόνα βιβλικού εβραϊκού [Ιουδαϊκού ή Ισραηλιτικού] αίματος μέσα τους… 

Η ιουδαιο-χριστιανική ηθική για την οποία ακούμε τόσα πολλά στην Αμερική είναι ένα μεγάλο αστείο - αποτέλεσμα μιας έντονης σιωνιστικής προπαγάνδας. Θα ρίξω μια τελευταία σκέψη σχετικά με τον μύθο του «εκλεκτού λαού του Θεού»: Ο Θεός είπε, «Προσέχετε αυτούς που αυτοαποκαλούνται Εβραίοι και δεν είναι, γιατί λένε ψέματα [Αποκ. 3:9 ἰδοὺ δίδωμι ἐκ τῆς συναγωγῆς τοῦ σατανᾶ τῶν λεγόντων ἑαυτοὺς Ἰουδαίους εἶναι, καὶ οὐκ εἰσίν, ἀλλὰ ψεύδονται  ] . » Μπορεί οι Εβραίοι Ασκενάζι να είναι αυτοί στους οποίους αναφερόταν ο Θεός;»

Σε αντίθεση με τους περισσότερους Αμερικανοεβραίους, των οποίων η υποστήριξη στο Ισραήλ περιορίζεται στα λόγια και τα χρήματα, ο Jack Bernstein στην πραγματικότητα «επέστρεψε» στην «εβραϊκή πατρίδα» όχι ως τουρίστας ή για μια καλοκαιρινή επίσκεψη, αλλά για να ζήσει και να πεθάνει στο Ισραήλ ως αφοσιωμένος οικοδόμος του εβραϊκού έθνους. Όπως εξηγεί εδώ ο ιδεαλισμός του σύντομα μετατράπηκε σε απογοήτευση. Οδηγεί τον αναγνώστη σε μια ξενάγηση στην ιστορία, τους θεσμούς και τις αξίες του Ισραήλ. Αποκαλύπτει την απάτη και την υποκρισία του Ισραήλ, αποκαλύπτοντας τον καταπιεστικό, ρατσιστικό, μιλιταριστικό και παρασιτικό χαρακτήρα του.

Ο Μπέρνσταϊν απευθύνεται πάνω από όλα στον εξαπατημένο και παραπλανημένο αμερικανικό λαό, του οποίου τα χρήματα, ο κόπος και το αίμα συντηρούν το Σιωνιστικό κράτος. Όσο οι ΗΠΑ συνεχίζουν να υποστηρίζουν το Ισραήλ, προειδοποιεί προφητικά, δεν θα τελειώσει ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή, οι διαμάχες μεταξύ Εβραίων και μη Εβραίων και η βάναυση καταπίεση των Παλαιστινίων...( ἐδῶ)

Ο Alfred M Lilienthal ήταν πιο εύστοχος σε αυτό το σημείο:

«Εδώ υπάρχει ένα παράδοξο, ένα παράδοξο, ένα πιο έξυπνο παράδοξο: και ανθρωπολογικό γεγονός, πολλοί Χριστιανοί μπορεί να έχουν πολύ περισσότερο εβραιοϊσραηλινό αίμα στις φλέβες τους από τους περισσότερους Εβραίους γείτονές τους».

Η ευαισθησία, και φυσικά η τρωτότητα των Ασκεναζίμ σε αυτό το θέμα διασφαλίζει ότι όχι μόνο αποφεύγεται η σωστή συζήτηση για το θέμα, αλλά όσοι επιχειρούν να εμπλακούν σε κάτι τέτοιο παρασύρονται από μια συντονισμένη επίθεση φαινομενικά ανόμοιων ομάδων.

Μέχρι στιγμής, σκέφτονται, έχουν κρύψει την αλήθεια και έτσι σκοπεύουν να μείνει. μάλιστα καυχιούνται για τον δόλο τους.

Ένας Εβραίος συγγραφέας, ο Paul Meyer, απεικονίζει αυτήν την αλαζονεία σχετικά με αυτήν την εξαπάτηση:

"Ωστόσο, εγώ  [ένας μη σημίτης Εβραίος] είμαι επιδέξιος και επιδοκιμάζω τις αμαρτίες σας [γκοϊμ], ενώ παρακολουθώ με ευχαρίστηση. Και έτσι παίζω το παιχνίδι μου, με την μεγάλη εμπειρία μου, τους παράξενους και τρομερά λεπτούς στόχους του ασιατικού [μη σημιτικού ] μου αίματος που παραμένουν μυστήριο για εσάς [γκογίμ] » .

Ο ισχυρισμός ότι οι Χαζάροι είναι οι σύγχρονοι Εβραίοι και επομένως έχουν λίγο σημιτικό αίμα στις φλέβες τους είναι μια έντονη συζήτηση για προφανείς λόγους, ειδικά, αν είναι αλήθεια, ότι οι Χαζάροι έχουν οικειοποιηθεί τη διαθήκη του «Περιουσίου Λαού» . Ότι οι Χάζαροι έχουν σφετεριστεί την Διαθήκη του Αβραάμ και την έχουν χρησιμοποιήσει κυνικά για γεωπολιτικούς σκοπούς.

Ωστόσο, όταν γίνεται κατανοητή η ιστορία, όταν γίνεται αντιληπτή από κάποιον που γνωρίζει, τότε η θεολογική συζήτηση για τις γραμμές αίματος είναι σε μεγάλο βαθμό περιττή. Αν και το ακριβές φυλετικό μείγμα του σύγχρονου Εβραϊσμού είναι αμφιλεγόμενο, ο ρόλος του στην ιστορική διαδικασία δεν είναι.

Ο εβραϊκός λαός, όπως υπάρχει σήμερα ως η Σύγχρονη Φυλή των Εβραίων , αποτελείται από τρία κύρια στοιχεία. Ο πρώτος, και λιγότερο εκπροσωπούμενος, μια μικρή, μικροσκοπική πλειοψηφία, είναι ο απόγονος του Ιούδα , ο τέταρτος γιος του Ιακώβ, ο οποίος ήταν επώνυμος πρόγονος μιας από τις Φυλές του Ισραήλ .

Ο δεύτερος και πολύ μεγαλύτερος σε αριθμό από τον πρώτο είναι οι απόγονοι των Ιουδαίων (κυρίως Εδωμιτών ) που έφυγαν από την Ιουδαία για να ζήσουν σε εδάφη σε όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Το τρίτο στοιχείο και μακράν ο μεγαλύτερος αριθμός είναι αυτό που αποτελείται από τους απογόνους των μη Ιουδαίων, των μη Ιουδαίων και των μη Σημιτών που είχαν προσηλυτιστεί στον Ιουδαϊσμό στα εδάφη των φυλών τους μακριά από την Ιουδαία και πολλούς αιώνες μετά τη Σταύρωση .

Αυτό το τρίτο στοιχείο των λαών που πολύ αργότερα υιοθέτησαν τον Ιουδαϊσμό ως θρησκεία της επιλογής τους είναι η μεγαλύτερη φατρία στην ποικιλία που είναι η Σύγχρονη Φυλή των Εβραίων

Υπάρχουν ουσιαστικά δύο τύποι σύγχρονων Εβραίων: εκείνοι της Γραμμής Αίματος του Ιούδα και επομένως είναι Σημίτες , και εκείνοι που δεν είναι , που είναι επομένως μη Σημίτες αλλά ασκούν τον Ιουδαϊσμό και λένε ότι είναι «Εβραίοι».

Ο πρώτος αντιπροσωπεύει μια μικροσκοπική μειοψηφία, μια σχεδόν ανεπαίσθητη παρουσία, που αντιπροσωπεύει ένα πολύ μικρό μέρος του υπολείμματος της Φυλής του Ιούδα .

Το σημαντικό που πρέπει να καταλάβουμε σε αυτό το θέμα είναι αυτό. Υπάρχει μεγάλη τραγωδία γύρω από τον "Εβραίο" και η μεγαλύτερη είναι ότι αυτός, Σημίτης και μη, προσκολλάται στην αρχαία θρησκεία του Γιαχβέ, και ως εκ τούτου έχασε το πλοίο με την πλήρη έννοια του όρου.

Προσκολλώνται σε μια θρησκευτική παρόρμηση, την Παρόρμηση του Γιαχβέ , που έχει λήξει, που εξυπηρετούσε έναν πολύ καθορισμένο και υψηλό σκοπό, αλλά τώρα δεν επηρεάζει τη Γη. Διότι, η Παρόρμηση του Χριστού είχε απελευθερωθεί από τον Σταυρό στον Γολγοθά και αντικατέστησε αναπόφευκτα την αρχαία Παρόρμηση του Γιαχβέ που είχε καθοδηγήσει την ανθρωπότητα από την αρχή.

Ο Χριστός είχε αντικαταστήσει τον Γιαχβέ στις υποθέσεις των ανθρώπων και ο Γιαχβέ είχε απομακρυνθεί από την ενεργό συμμετοχή στο μέλλον της ανθρωπότητας. Μάλιστα, ο ίδιος ο Γιαχβέ είχε επανειλημμένα ενημερώσει τους Ισραηλίτες ότι τους άφηνε, κάτι που φυσικά έκανε. το φαινόμενο της Εξαφάνισης του Γιαχβέ .

Αν μελετήσει κανείς προσεκτικά τη Βίβλο , αυτή η απόσυρση του Γιαχβέ από τις υποθέσεις των ανθρώπων μπορεί να διακριθεί πολύ εύκολα. Εν ολίγοις: η προσεκτική μελέτη της Παλαιάς Διαθήκης αποκαλύπτει το γεγονός ότι ο Γιαχβέ ( Ιεχωβά ) εξαφανίζεται σιγά σιγά από αυτήν. Μια πράξη που εξαφανίστηκε σταμάτησε σκόπιμα, γιατί ο ίδιος ο Γιαχβέ ανακοινώνει την πρόθεσή Του να το κάνει.

Ανάμεσα στα τελευταία λόγια του Γιαχβέ προς τον μεγάλο προφήτη Του Μωυσή είναι τα εξής:

 «Θα τους κρύψω το πρόσωπό μου, θα δω ποιο θα είναι το τέλος τους»

( Δευτ. 31:17, 18· 32:20 ).

καὶ ὀργισθήσομαι θυμῷ εἰς αὐτοὺς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καὶ καταλείψω αὐτοὺς καὶ ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ᾿ αὐτῶν, καὶ ἔσται κατάβρωμα, καὶ εὑρήσουσιν αὐτὸν κακὰ πολλὰ καὶ θλίψεις, καὶ ἐρεῖ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ· διότι οὐκ ἔστι Κύριος ὁ Θεός μου ἐν ἐμοί, εὕροσάν με τὰ κακὰ ταῦτα.

ἐγὼ δὲ ἀποστροφῇ ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ᾿ αὐτῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ διὰ πάσας τὰς κακίας, ἃς ἐποίησαν, ὅτι ἀπέστρεψαν ἐπὶ θεοὺς ἀλλοτρίους.

  καὶ εἶπεν· ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ᾿ αὐτῶν καὶ δείξω τί ἔσται αὐτοῖς ἐπ᾿ ἐσχάτων ἡμερῶν· ὅτι γενεὰ ἐξεστραμμένη ἐστίν, υἱοί, οἷς οὐκ ἔστι πίστις ἐν αὐτοῖς.

(  Τοτε δε θα οργισθώ οργήν μεγάλην εναντίον των κατά την ημέραν εκείνην, θα τους εγκαταλείψω, θα αποστρέψω από αυτούς το πρόσωπόν μου και αβοήθητοι πλέον αυτοί από εμέ, θα καταφαγωθούν και θα καταστραφούν από τους εχθρούς των. Θα τους εύρουν πολλά κακά και πολλαί θλίψεις, και τότε θα είπουν· Μας ευρήκαν αυταί αι συμφοραί, διότι δεν υπάρχει πλέον μαζή μας Κυριος ο Θεός μας.

Εγώ δε θα αποστρέψω με αγανάκτησιν το πρόσωπόν μου από αυτούς κατά την ημέραν εκείνην δι' όλας τας παρανομίας, τας οποίας διέπραξαν με το να στραφούν και ακολουθήσουν ξένους θεούς.

και είπε· θα αποστρέψω το πρόσωπόν μου από αυτούς, θα φανερώσω εις αυτούς τι θα τους συμβή αργότερα εξ αιτίας της αποστασίας των, διότι είναι γενεά διεστραμμένη, υιοί από τους οποίους έχει λείψει η πίστις των προς εμέ.)

Καλός όσο ο λόγος Του, κάνει ακριβώς αυτό, στο τέλος της Εβραϊκής Βίβλου , ο Γιαχβέ έχει φύγει!

φωτό

Η τραγωδία της Εβραϊκής φυλής, της Σύγχρονης Φυλής των Εβραίων , είναι ότι δεν δέχονται ότι ο Θεός που είχε ποιμάνει τους Ιουδαίους για τόσο καιρό και είχε υποσχεθεί τόσα πολλά, και που τον θεωρούν δικό τους, είχε προ πολλού εγκαταλείψει «τους Εβραίους».

Η θρησκευτική παρόρμηση της Σύγχρονης Φυλής των Εβραίων εμπίπτει σε τέσσερις κατηγορίες: Γιαχβεϊσμός, Ταλμουδισμός, Καμπαλισμός και Μαμωνάς.

Το Μαμωνάς είναι η εβραϊκή αγάπη και λατρεία του χρήματος και της εξουσίας, αλλά κυρίως ως μέσο για να φέρουν τον μή εβραίο [γκόϊμ], το έθνος του και τον πολιτισμό του υπό την κατοχή τους.

Μετά την προγραμματισμένη καταστροφή των Ναϊτών Ιπποτών, «οι Εβραίοι» κάλυψαν το κενό και έγιναν «οι έμποροι της γης που πλούτισαν μέσα από την αφθονία της πολυτέλειας της».

Έγιναν οι Ελίτ Μαμμωνίτες , οι υπερπλούσιοι, των οποίων το μονοπώλιο στο Βαβυλωνιακό τραπεζικό σύστημα κλασματικών αποθεματικών ασκείται μέσω του απροκάλυπτου υλισμού του Κομμουνισμού και του Καπιταλισμού .

Ο Ταλμουδισμός είναι η κακή ανθρωποκεντρική θρησκεία που υποστηρίζει τη δόξα του εαυτού αλλά κυρίως τη δόξα του Εβραίου έναντι του Εθνικού. Ο Καμπαλισμός είναι η Λουσιφεριανή Θρησκεία που δοξάζει τον Σκοτεινό Θεό , τον Εωσφόρο .

Ο Γιαχβεϊσμός είναι το λείψανο της θρησκείας μιας μακράς περασμένης εποχής που ασκούνταν από τους «αληθινούς στην Τορά» Εβραίους των οποίων το αντικείμενο λατρείας, ο Γιαχβέ, έχει από καιρό απομακρυνθεί από την ενεργό συμμετοχή στις εξελικτικές υποθέσεις των ανθρώπων .

  Η σύνθεση αυτών των μεγάλων λαθών είναι κάτι πιο σοβαρό : ότι "οι Ιουδαίοι" δεν αναγνωρίζουν την εξαίρετη μετάβαση μεταξύ των πνευματικών φάσεων του Γιαχβέ και εκείνης του Χριστού και, επομένως, απορρίπτουν τον Χριστό ως Λυτρωτή τους. Πέρα από την απλή απόρριψη του Χριστού, οι "Ιουδαίοι" έγιναν οι μεγαλύτεροι και θανάσιμοι εχθροί Του στη Γη.

Η μεγάλη τραγωδία της «εβραϊκής φυλής», που υπερθεματίζει την άμεση καταγωγή από τον Λαό της Παλαιάς Διαθήκης .

 Το μεγάλο τους όνομα και η θεόδοτη κληρονομιά τους έχουν κλαπεί από άλλη φυλή, άλλο λαό... «οι Εβραίοι που αυτοαποκαλούνται Εβραίοι και δεν είναι».

Η Αρειμάνια εμπνευσμένη συνείδηση, ένα Πριγκιπάτο του Κακού που δραστηριοποιείται στον Κτιστό Κόσμο, που έχει πιάσει τη Σύγχρονη Φυλή των Εβραίων από το λαιμό, έχει ανταμείψει αυτή τη φυλή με διαχρονικό πλουτισμό που πρέπει να δώσει: και, λόγω αυτού, οι Εβραίοι περιφρονούνται από την υπόλοιπη ανθρωπότητα που αισθάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά με την κατάσταση.

Αισθάνονται ότι ο Εβραίος έχει κάνει μία συμμαχία με μια πολύ μεγαλύτερη, αόρατη δύναμη, που τον οδηγεί σε ένα μονοπάτι που άλλοι θα φοβόντουσαν να πατήσουν.

Ότι ο Εβραίος είναι πρόθυμο μέρος μιας μεγάλης, κρυφής ατζέντας για να παγιδεύσει και να υποδουλώσει τους μη Εβραίους. Ειδικά, ότι η αγάπη των Εβραίων για την τοκογλυφία δεν είναι παρά ένα εργαλείο που χρησιμοποιούν για να καταστρέψουν τα άλλα έθνη και να τα βάλουν κάτω από τον ζυγό του Παγκόσμιου Εβραϊσμού .

Αυτά τα υλικά πλούτη και η χρονική δύναμη έχουν κερδηθεί με σοβαρό κόστος για τον Εβραίο. Η συμφωνία που έγινε με αυτήν την αόρατη δύναμη είναι μία Φαουστιανή Συμφωνία που έχει επιφέρει στον εβραϊκό λαό ολέθριες συνέπειες και τρομερή τραγωδία.

Και, αυτό συνέβη με τις Διαθήκες του Γιαχβέ . Εξυπηρέτησαν τον σκοπό τους μεγαλοπρεπώς και κορυφώθηκαν με τη γέννηση του Ιησού από τη Ναζαρέτ (του τελειότερου ανθρώπου στον οποίο χύθηκε το Πνεύμα του Χριστού) και την Ενσάρκωση του Χριστού (του Υιού του Θεού σε ανθρώπινη μορφή ).

Η νέα Φυλή των Εβραίων εμφανίστηκε στην Ιουδαία αποτελούμενη από διαφορετικές φυλές, από διαφορετικούς λαούς, οι οποίοι συγχωνεύτηκαν από μια κοινή πνευματικότητα . Μια πνευματικότητα που ήταν εχθρική με εκείνη την πνευματικότητα που προσωποποιούσε ο Χριστός. μια που ήταν και εχθρική και σε ευθεία αντίθεση με αυτήν.

Οι αρχαίοι κατάλαβαν ότι ο Κακός που εναντιώθηκε στον Θεό ήταν «ο αντίπαλος», τον οποίο οι Εβραίοι αποκαλούσαν «Σατανά».

Ο Σκοτεινός Θεός που προσωποποίησε την αντίθεση των τριών μεγάλων ηθικών ιδιοτήτων του Θεού - αγάπη, αλήθεια και αγνότητα.

Το πνεύμα καθοδήγησης της νέας λαϊκής ψυχής που εκδηλώθηκε ως Ιουδαίοι (και αργότερα υιοθετήθηκε και μεγεθύνθηκε από τους "Εβραίους" ) ήταν ο αρχαίος Σκοτεινός Θεός, ο Κακός , που ονομαζόταν Σατανάς και ονομάζεται επίσης Αχριμάν .

Με άλλα λόγια, η νέα Φυλή των Εβραίων βυθίστηκε στην Αριμανική Πνευματικότητα που επεδίωκε την εκκαθάριση της Παρόρμησης του Χριστού στη Γη . Επιπλέον, αυτή η αντιφατική πνευματικότητα, αυτή η Αριμανική Πνευματικότητα , ενθάρρυνε στην εβραϊκή φυλετική ψυχή τον σοβινισμό και την απεριόριστη περιφρόνηση για τον Εθνικό [ μη εβραίο], τα έθνη του και τον Θεό του.

Η Αριμανική Πνευματικότητα που ενεργεί πάνω στη Φυλετική Ψυχή του Εβραϊσμού έχει δημιουργήσει μια φυλή ανθρώπων που μισούν οτιδήποτε μη εβραϊκό, αλλά επίσης, έχει δημιουργήσει έναν λαό που μισούνται εξίσου από τους μη Εβραίους για αυτό που είναι και για αυτό που κάνουν.

Ειδικά λόγω της επίδρασής του στη Σύγχρονη Φυλή των Εβραίων και του απαίσιου ρόλου που έχει δώσει σε αυτόν τον λαό στην Ιστορία . Ο πρωταγωνιστικός ρόλος του Εβραϊσμού στο Παγκόσμιο Επαναστατικό Κίνημα ... πρωταγωνιστικός ρόλος στις μεταγενέστερες σκηνές της πέντε χιλιάδων χρόνων Εωσφορικής Συνωμοσίας για την Παγκόσμια Κυβέρνηση .

Βυθίζοντας τον εαυτό του στη διεφθαρμένη Συνείδηση ​​του Γιαχβέ , διεκδικώντας ψευδώς τις Διαθήκες του Γιαχβέ και σφίγγοντας απεγνωσμένα το άχυρο του Εκλεκτού Λαού , «οι Εβραίοι» ή πιο σωστά η Φυλετική Ψυχή του Εβραϊσμού έχει διαφθαρεί σοβαρά.

Μια ηθική και πνευματική διαφθορά που έχει φέρει στη Σύγχρονη Φυλή των Εβραίων μια κατάφωρα διογκωμένη αίσθηση αλαζονείας, μια υπερβολική αποκλειστικότητα και καλά συντονισμένο σοβινισμό, που τη μεταμόρφωσε στην τέλεια φυλή μεγαλομανών που είναι σίγουρα.

Ευγενέστατε αναγνώστη, το έδαφος πρέπει να είναι γόνιμο για να εμφανιστεί το λουλούδι.

Το θέμα εδώ είναι το εξής: η ομάδα της ανθρωπότητας που αυτοαποκαλείται « Εβραίοι» είναι κληρονόμοι μιας νοοτροπίας, μιας πνευματικότητας, που τους έχει κάνει πλήρως επιδεκτικούς στις λειτουργίες του Κακού.

Είναι κληρονόμοι και περήφανοι οπαδοί μιας θρησκείας που όχι μόνο στρέφει το πρόσωπό της ενάντια στην ευρύτερη ανθρωπότητα αλλά και ενάντια στον ίδιο τον Θεό. Η αποτυχία των «Εβραίων» να κατανοήσουν τον Χριστό έχει κάνει τον Ιουδαϊσμό ( Φαρισαϊσμό ) να ατροφήσει και οι οπαδοί του να γίνουν εύκολα θύματα των δώρων του Κακού.

Για να πείσουν τους εαυτούς τους, χωρίς την παραμικρή απόδειξη που να το υποστηρίζει, ότι είναι, αν όχι Ιουδαίοι , τότε τουλάχιστον, οι βιβλικοί Εβραίοι και άρα «Εκλεκτοί του Θεού». Τότε προέκυψε μια διεστραμμένη νοοτροπία, σύμφωνα με την οποία οι "εβραίοι" θεωρούσαν εχθρούς του "εβραίου" τον κάθε ένα που δεν ήταν εβραίος

Ἀπό ΕΔΩ

φωτό ( χωρίς λεζάντα)

Ἡ Πελασγική