Ὁ δεύτερος γύρος μεταξύ Ἰσραήλ- Ἰράν, μόλις ξεκίνησε

 Λαμβάνοντας υπόψη τα ψέματα και την ανατροπή των γεγονότων που συνήθως αποτελούν αναπόσπαστο μέρος των λογαριασμών για το τι συμβαίνει στη Μέση Ανατολή, οι τελευταίες εβδομάδες ήταν ωστόσο συγκλονιστικές όσον αφορά το πώς ένα απίστευτα χαμηλό επίπεδο αλήθειας μπορεί να μειωθεί ακόμη περισσότερο. Βλέποντας κανείς αντικειμενικά τις εξελίξεις, καταλήγει σε μια σειρά από στοιχεία. Πρώτα απ 'όλα, το Ισραήλ δεν βρισκόταν σε πόλεμο ούτε με τη Συρία ούτε με το Ιράν ( φωτό) τις πρώτες εβδομάδες του Απριλίου. Το Ιράν δεν είχε επιτεθεί ποτέ στο Ισραήλ πριν από το συγκεκριμένο γεγονός και η Συρία πολέμησε για τελευταία φορά το Ισραήλ το 1973, περισσότερα από πενήντα χρόνια πριν. Το Ισραήλ, ωστόσο, δολοφονεί τακτικά Ιρανούς αξιωματούχους και επιστήμονες και βομβαρδίζει συχνά τη Συρία από το 2017, αυξάνοντας τον ρυθμό σε εβδομαδιαίες και μερικές φορές ακόμη και καθημερινές επιθέσεις τους τελευταίους έξι μήνες, παράλληλα με τις μάχες στη Γάζα. Μια ιδιαίτερα καταστροφική επίθεση σημειώθηκε στις 29 Μαρτίου, όταν ο ισραηλινός στρατός εξαπέλυσε μαζικές επιδρομές εναντίον αποθήκης όπλων στη βόρεια επαρχία Χαλέπι της Συρίας, σκοτώνοντας τουλάχιστον 40 άτομα, στην πλειονότητά τους Σύρους στρατιώτες. Οι αεροπορικές επιδρομές προκάλεσαν μια σειρά από εκρήξεις που σκότωσαν επίσης έξι μαχητές της Λιβανέζικης Χεζμπολάχ.

Όμως, τρεις μέρες αργότερα, την 1η Απριλίου, μια πολύ καταστροφική και απρόκλητη επίθεση στράφηκε εναντίον του Γενικού Προξενείου της Ιρανικής Πρεσβείας, το οποίο βρισκόταν σε μια πολυτελή γειτονιά στη Δαμασκό, την πρωτεύουσα της Συρίας. Το κτίριο καταστράφηκε ολοσχερώς από πυραύλους που εκτοξεύθηκαν από μαχητικά αεροσκάφη F-35 που είχαν περάσει τα συριακά σύνορα από το Ισραήλ, σκοτώνοντας Ιρανούς διπλωμάτες καθώς και τον Ταξίαρχο Mohammad Reza Zahedi και τον αναπληρωτή του Zahedi, τον στρατηγό Haji Rahimi, καθώς και τον ταξίαρχο Hossein Amirollah, αρχηγός του γενικού επιτελείου της δύναμης al-Quds στη Συρία και τον Λίβανο. Στη συνέχεια η Συρία επιβεβαίωσε ότι συνολικά 13 άνθρωποι σκοτώθηκαν στην επίθεση, μεταξύ των οποίων έξι Σύροι και ένας λιβανέζος πολιτοφύλακας της Χεζμπολάχ. Τόσο το Ιράν όσο και η Χεζμπολάχ ορκίστηκαν εκδίκηση.

Η επίθεση σε διπλωματική αποστολή θεωρείται μείζον έγκλημα πολέμου σύμφωνα με τη Σύμβαση της Βιέννης, αλλά δεν υπήρξε καταδίκη του συμβάντος από τις ΗΠΑ και τους συνήθεις υπόπτους στη Δυτική Ευρώπη. Αντί να κάνει ό,τι ήταν σωστό πιέζοντας το Ισραήλ να σταματήσει να επιτίθεται στους γείτονές του και έτσι πιθανώς να αποτρέψει έναν μεγάλο πόλεμο στη Μέση Ανατολή, ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν επανέλαβε τη δέσμευσή του ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα θεωρούσαν ως «σιδηρά» τη δέσμευσή τους να εγγυηθούν την ασφάλεια του Ισραήλ εάν το Ιράν επρόκειτο να αντεπιτεθεί. Αυτό εγγυήθηκε στο Ισραήλ ότι οποιαδήποτε ενέργεια αναλάμβανε θα υποστηριζόταν από την Ουάσιγκτον. Η κυβέρνηση Μπάιντεν, όπως ήταν αναμενόμενο , καταψήφισε ένα σχέδιο ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την καταδίκη της ισραηλινής επίθεσης στο ιρανικό προξενείο, η οποία ήταν ξεκάθαρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και πολεμική πράξη του Ισραήλ. Οι ΗΠΑ φέρεται να ψήφισαν αρνητικά  αφού «Διπλωμάτες είπαν ότι οι ΗΠΑ είπαν στους συναδέλφους του Συμβουλίου ότι πολλά από τα γεγονότα για το τι συνέβη τη Δευτέρα στη Δαμασκό παρέμειναν ασαφή». Αυτό που ήταν στην πραγματικότητα ασαφές ήταν η ομίχλη που περιβάλλει γενικά την ομάδα εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας του Μπάιντεν, καθώς ήταν πέραν από εμφανές ποιος ήταν ο επιτιθέμενος ως προς τα μέσα, τα κίνητρα και το αποτέλεσμα.

Όταν το Ιράν αντέδρασε στις 13 Απριλίου , πραγματοποίησε ένα προσεκτικά βαθμονομημένο μέτριο χτύπημα εναντίον στρατιωτικών στόχων που είχαν σκοπό να προκαλέσουν ζημιά αλλά να μην προκαλέσουν μεγάλο αριθμό απωλειών. Σύμφωνα με πληροφορίες, έπληξε πολλές αεροπορικές βάσεις από τις οποίες τα ισραηλινά μαχητικά βομβαρδιστικά είχαν ξεκινήσει την επίθεσή τους στη Δαμασκό, καθώς και ένα κέντρο πληροφοριών της ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας στα πρώην συριακά Υψίπεδα του Γκολάν. Κανείς δεν σκοτώθηκε παρά τα 300 κατ' εκτίμηση drones και πυραύλους που εκτοξεύτηκαν, οι περισσότεροι αναχαιτίστηκαν από το Ισραήλ και τους συμμάχους του. Ωστόσο, η επίθεση έστειλε ένα μήνυμα από την Τεχεράνη ότι την επόμενη φορά θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερη, τόσο άμεση στο χρόνο όσο και «σημαντικά πιο σοβαρή» από την απάντησή της το βράδυ του Σαββάτου. Το Ιράν ισχυρίζεται επίσης ότι προσπάθησε να αποτρέψει μια κλιμάκωση προειδοποιώντας τις ΗΠΑ για τα σχέδιά τους, τα οποία θα περνούσαν στο Ισραήλ, ότι επρόκειτο να γίνουν «ελεγχόμενα» αντίποινα. Το Πεντάγωνο αρνήθηκε ότι είχε ειπωθεί κάτι, πράγμα που μπορεί να σημαίνει ότι ο υπουργός Άμυνας Λόιντ Όστιν κοιμόταν ξανά στο γραφείο του.

Μη ικανοποιημένο με το αποτέλεσμα, το Ισραήλ αναπόφευκτα αντεπιτέθηκε την Παρασκευή, χτυπώντας μια μεγάλη αεροπορική βάση κοντά στο Ισφαχάν ( φωτό) και, για να βεβαιωθεί ότι δεν χάθηκε κανείς, από τους στόχους τόσο στο Ιράκ όσο και στη Συρία. Ιρανικές στρατιωτικές πηγές συμβουλεύουν ωστόσο ότι οι δυνατές εκρήξεις που ακούστηκαν από τους ντόπιους ήταν η ιρανική αεράμυνα που πυροβολούσε ορισμένα ιπτάμενα αντικείμενα, πιθανώς drones. Σύμφωνα με τους New York Times και άλλα μέσα ενημέρωσης, το χτύπημα ήταν μια προειδοποίηση ότι το Ισραήλ μπορούσε να διεισδύσει στον ιρανικό εναέριο χώρο αλλά δεν είχε σκοπό να προκαλέσει σοβαρή ζημιά. Το Πεντάγωνο προφανώς ενημερώθηκε λίγο πριν την ισραηλινή ενέργεια. Η αντεκδίκηση του Ιράν εκκρεμεί τώρα, αλλά είναι σαφές ότι ο Νετανιάχου δεν θα αποθαρρυνθεί από τις εκλογικές ενασχολήσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και θα παραμείνει το χέρι του έτοιμο γιά τη δική του ανταπάντηση.

Και πώς εντάσσονται οι Ηνωμένες Πολιτείες στην ιστορία; Η απάντηση του Λευκού Οίκου στην ιρανική επίθεση στο ισραηλινό έδαφος ήταν αναπόφευκτα εντελώς αντίθετη με την προηγούμενη άκριτη απάντηση στην επίθεση στο Γενικό Προξενείο του Ισραήλ, δηλαδή από την μία  η καταδίκη του Ιράν και από τήν άλλη η επανάληψη του συνηθισμένου λόγου για το ότι «Το Ισραήλ έχει δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του» και την ιερότητα του σκληρού αμυντικού μηχανισμού. Ο Μπάιντεν προσπάθησε επίσης να καλυφθεί σε περίπτωση πολιτικού πλήγματος από το γλείψιμο των παπουτσιών του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου στις επερχόμενες εκλογές του Νοεμβρίου, κάνοντας γνωστό ότι είχε μιλήσει με τον Νετανιάχου και τον συμβούλευσε συνιστώντας να μην πραγματοποιηθούν αντίποινα, και πως η Ουάσιγκτον δεν είναι σε θέση να τον υποστηρίξει καθώς θα μπορούσε ή θα οδηγούσε σε μεγάλη κλιμάκωση. Ο Νετανιάχου, άτρομος μπρός στη δυσαρέσκεια του Μπάιντεν, απέρριψε τη συμβουλή και ο ίδιος και το πολεμικό του υπουργικό συμβούλιο κατέστησαν σαφές ότι εργάζονταν για μια απάντηση καθώς και ότι έθεταν ένα χρονοδιάγραμμα για την εισβολή στη Ράφα στη νότια Γάζα, κάτι που είχε προτείνει επίσης ο Μπάιντεν.

Ο Λευκός Οίκος ολοκλήρωσε την δουλική του συμπεριφορά απέναντι στον Νετανιάχου ασκώντας βέτο σε ένα ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στις 18 Απριλίου που θα υποστήριζε το καθεστώς πλήρους μέλους του ΟΗΕ για το κράτος της Παλαιστίνης, δείχνοντας ότι το να κλωτσήσεις τους Παλαιστινίους είναι πάντα ένας καλός τρόπος για να διατηρήσεις την ισραηλινή εύνοια!  Οι ψήφοι ήταν 12 (συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας) υπέρ, δύο αποχές (το ξεδιάντροπο Ηνωμένο Βασίλειο και, παραδόξως, η Ελβετία) και ένα αμερικανικό βέτο.( φωτό ἀριστερά)  Οι ΗΠΑ επέμειναν ότι η αναβάθμιση του διπλωματικού καθεστώτος της Παλαιστίνης μπορεί να επιτευχθεί μόνο μετά από διαπραγματεύσεις μεταξύ της Παλαιστινιακής Αρχής και του Ισραήλ. Η πρέσβειρα των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Λίντα Τόμας-Γκρίνφιλντ εξέφρασε παράλογα μια άλλη ένσταση: «Αυτή τη στιγμή, οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν τον έλεγχο ενός σημαντικού τμήματος αυτού που υποτίθεται ότι είναι το κράτος τους. Ελέγχεται από τρομοκρατική οργάνωση». Αναφερόταν στη Χαμάς, αλλά το σχόλιο πιο σωστά ισχύει για το Ισραήλ. Εν πάση περιπτώσει, ένα υπόμνημα του Λευκού Οίκου που διέρρευσε είχε προηγουμένως αποκαλύψει ότι ο Μπάιντεν αντιτίθεται στην πλήρη ένταξη στον ΟΗΕ και την ιδιότητα του κράτους για τους Παλαιστίνιους χωρίς την έγκριση του Ισραήλ, κάτι που, φυσικά, δεν θα γίνει.

Έχουμε λοιπόν το Ισραήλ ως τον επιτιθέμενο εναντίον δύο χωρών που δεν κηρύχθηκαν εχθροί και δεν είχαν επιτεθεί με κανέναν τρόπο στο εβραϊκό κράτος εδώ και πολλά πολλά χρόνια. Αλλά όταν το Ισραήλ τους επιτέθηκε, διαπράττοντας ένα μεγάλο έγκλημα πολέμου, ο Τζο Μπάιντεν και η παρέα του προτίμησαν να μην κάνουν τίποτε χωρίς να βγάλουν κίχ , κρατώντας την απογοήτευση τους για όταν το Ιράν πραγματοποιούσε μια σκόπιμα ήπια αντεπίθεση ως προειδοποίηση. Αυτό λέγεται υποκρισία, να ανατρέπουν τα πράγματα για να δώσουν την απάντηση που θέλει κανείς να δει και ισχύει εξίσου για τον Μπάιντεν που κατηγορεί τους Ρώσους για «παράνομη κατοχή» στην Ουκρανία, ενώ το Ισραήλ κλέβει τα Υψίπεδα του Γκολάν της Συρίας και τη συνεχιζόμενη κατάληψη της Δυτικής Όχθης δεν αμφισβητείται από την Ουάσιγκτον. Και η απώθηση κατά του Ιράν είναι απίθανο να μειωθεί πολύ σύντομα, καθώς το εβραϊκά ελεγχόμενο Κογκρέσο των ΗΠΑ έχει επίσης έτοιμο τον καλό λόγο για να δείξει πόσο αγαπά το Ισραήλ. Το μέλος του Κογκρέσο Steve Scalise, επικεφαλής της πλειοψηφίας της Βουλής των Ρεπουμπλικανών, ανακοίνωσε ότι «Υπό το πρίσμα της αδικαιολόγητης επίθεσης του Ιράν στο Ισραήλ, η Βουλή θα μετακινηθεί από το προηγουμένως ανακοινωθέν νομοθετικό χρονοδιάγραμμα την επόμενη εβδομάδα για να εξετάσει αντ' αυτού νομοθεσία που υποστηρίζει το σύμμαχό μας Ισραήλ και καθιστά το Ιράν και τους τρομοκράτες πληρεξούσιους του. υπεύθυνους. Η Βουλή των Αντιπροσώπων υποστηρίζει σθεναρά το Ισραήλ και πρέπει να υπάρξουν συνέπειες για αυτήν την απρόκλητη επίθεση». Στη Γερουσία, ο γερουσιαστής Tom Cotton του Αρκάνσας υποστηρίζει την τιμωρία του Ιράν τιμωρώντας πιθανούς φίλους του στις ΗΠΑ, επιτιθέμενοι σωματικά σε ανθρώπους που διαδηλώνουν υπέρ των Παλαιστινίων. Ο Κότον είπε ότι οι «εγκληματίες υπέρ της Χαμάς» θα πρέπει να βρεθούν αντιμέτωποι με εξαγριωμένους πολίτες που «παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους» και αντιμετωπίζουν τους παραβάτες, υποστηρίζοντας τη χρήση βίας εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών.

Αλλά υπάρχει επίσης το παρασκήνιο της ιστορίας από το γιατί το Ισραήλ πιθανότατα επιτέθηκε στους Ιρανούς στη Συρία εξαρχής. Εγώ και αρκετοί άλλοι παρατηρητές αμέσως μετά την ισραηλινή επίθεση υποθέσαμε ότι το εβραϊκό κράτος είχε οργανώσει μια σκόπιμη υπερβολική πρόκληση για να παρασύρει την Ουάσιγκτον στους πολέμους του. Ακριβώς όπως στην περίπτωση της επίθεσης της Χαμάς στη Γάζα της 7ης Οκτωβρίου , την οποία το Ισραήλ γνώριζε πλήρως και άφησε να συμβεί, ο Νετανιάχου προσπάθησε να δημιουργήσει μια κατάσταση στην οποία θα ωθούσε το Ιράν να αναγκαστεί να ανταποδώσει για να αναγκάσει έναν «ακλόνητο» Μπάιντεν να προστατεύσει τον «σύμμαχό» του αντιμετωπίζοντας άμεσα το Ιράν.

Γιατί το Ισραήλ το έκανε πέρα ​​από την προφανή επιθυμία να καταστρέψει το Ιράν όπως ακριβώς καταστρέφει τους Παλαιστίνιους; Έγινε επειδή το Ισραήλ πιθανότατα έχει συνειδητοποιήσει ότι θεωρείται ως το μεγαλύτερο κράτος παρία στον κόσμο λόγω της γενοκτονίας του στη Γάζα, για να συμπεριλάβει την πρόσφατη φρικτή δολοφονία εκατοντάδων Παλαιστινίων στο νοσοκομείο Al-Shifa στη Γάζα καθώς και τη στοχευμένη δολοφονία επτά υπαλλήλων μιας φιλανθρωπικής οργάνωσης που έφερνε τρόφιμα σε όσους λιμοκτονούσαν λόγω του αποκλεισμού του Ισραήλ στην είσοδο των προμηθειών βοήθειας. Και επίσης επειδή το Ισραήλ στην πραγματικότητα δεν κερδίζει τον πόλεμο εναντίον της Χαμάς, έπρεπε να μετατοπίσει την αφήγηση σε κάτι διαφορετικό. Αυτό θα ήταν να χρησιμοποιήσει τη διαχρονική τεχνική του να γίνει για άλλη μια φορά «θύμα» στην αντιμετώπιση ενός ισχυρού νέου εχθρού, του Ιράν, που θα μετριάσει εν μέρει το πρόβλημα των κακών δημοσίων σχέσεων με τον κόσμο στη Γάζα.

Μια αλλαγή στην ιστορία θα έφερνε επίσης πιθανώς μαζί της την αναμενόμενη βοήθεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους Ευρωπαίους συμμάχους τους για να κάνουν τη σκληρή δουλειά για τη δολοφονία Ιρανών. Και το κόλπο φαίνεται να πέτυχε, αναμενόμενα. Ενώ ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Rishi Sunak αντιμετώπισε πρόσφατα αιτήματα να διακόψει τις αποστολές όπλων στο Ισραήλ λόγω του καταστροφικού απολογισμού των νεκρών στη Γάζα, όμως την επόμενη Δευτέρα, χαιρετούσε με ικανοποίηση τα βρετανικά πολεμικά αεροσκάφη που είχαν καταρρίψει μερικά ιρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη που στάλθηκαν από το Ιράν για να επιτεθούν στο Ισραήλ. Ήταν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς το Ισραήλ μπόρεσε να ανακατέψει την εξίσωση στη Μέση Ανατολή. Αντιμέτωπες με ένα μπαράζ ιρανικών πυραύλων που είχε δημοσιοποιηθεί έντονα, η Βρετανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία και άλλοι έσπευσαν να βοηθήσουν τους Ισραηλινούς που στην πραγματικότητα είχαν ξεκινήσει τη σύγκρουση. 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες σχεδιάζουν επίσης επί του παρόντος να αυξήσουν την πίεση στο Ιράν μέσω μιας σειράς σκληρών νέων κυρώσεων που προετοιμάζει η υπουργός Οικονομικών Τζάνις Γέλεν (φωτό αριστερά), λέγοντας ότι «το Υπουργείο Οικονομικών δεν θα διστάσει να συνεργαστεί με τους συμμάχους μας για να χρησιμοποιήσει την εξουσία των κυρώσεων για να συνεχίσει να παρεμποδίζει την κακοήθη και αποσταθεροποιητική δραστηριότητα του ιρανικού καθεστώτος».

  Η Yellen δεν έκανε τίποτα όταν το Ισραήλ διέπραξε ένα μεγάλο έγκλημα πολέμου στην επίθεσή του στο Γενικό Προξενείο του Ιράν στη Δαμασκό, ούτε υποστήριξε κυρώσεις για την ισραηλινή γενοκτονία στη Γάζα. Είναι, φυσικά, Εβραία. Περισσότερη βοήθεια για το εβραϊκό κράτος εξακολουθεί επίσης να περιμένει την ψηφοφορία του Κογκρέσου για την έγκριση των 14 δισεκατομμυρίων δολαρίων που βρίσκονται υπό εξέλιξη, με την Washington Report να υποστηρίζει ότι η φετινή συνολική βοήθεια των ΗΠΑ στον Νετανιάχου πιθανότατα θα ξεπεράσει τα 25 δισεκατομμύρια δολάρια «σε άμεσο κόστος που σχετίζεται με τη θερμή υποστήριξή του για το Ισραήλ».

Αυτή τη στιγμή, το δίλημμα για την κυβέρνηση των ΗΠΑ θα είναι ότι πρέπει να κάνει τα πάντα για να υποστηρίζει το Ισραήλ ή διαφορετικά θα αντιμετωπίσει, μεταξύ άλλων, αντίποινα από το Ισραηλινό Λόμπι που εργάζεται μέσω των δωρητών και των μέσων ενημέρωσης του για να νικήσει ο Μπάιντεν τον Νοέμβριο. Και εκεί αιωρείται στις άκρες του μυαλού κάποιου η χειρότερη ζοφερή πιθανότητα το Ισραήλ, εάν απορριφθεί από τους «συμμάχους» του, να χρησιμοποιήσει το μυστικό πυρηνικό του οπλοστάσιο για να ανατινάξει τη Μέση Ανατολή και πιθανώς ένα μεγάλο κομμάτι γειτονικών περιοχών στην Ευρώπη και την Ασία επίσης . Ήδη κυκλοφορούν ιστορίες που υποδηλώνουν ότι ο ισραηλινός πυρηνικός αντιδραστήρας στη Dimona μπορεί να ήταν ιρανικός στόχος και ότι το Ισραήλ ετοιμάζεται αυτή τη στιγμή να εξαλείψει ιρανικές πυρηνικές ερευνητικές εγκαταστάσεις. Ο Νετανιάχου πραγματοποιεί τα χτυπήματά του ενώ ένας μπερδεμένος Λευκός Οίκος απλώς παρακολουθεί. Το Ισραήλ έχει δολώσει μια παγίδα και ο Τζο Μπάιντεν πιάστηκε αμέσως σε αυτήν.

Ἀπό : unz.com

Ἡ Πελασγική