« Τό μεγάλο σχέδιο τοῦ 20ου αἰῶνος» ( μέρος δ΄)

( φωτό ἀριστερά - Μία εἰκόνα τό 1892 τοῦ Σέσιλ Ρόουντς πού στέκεται ὡς κολοσσός πάνω στήν Ἀφρική ἀπό ἄκρους εἰς ἄκρον. Ὁ Ρόουντς ὑπερασπίστηκε τόν βρετανικό ἰμπεριαλισμό ὑποστηρίζοντας ὅτι : "ὅσο περισσότερο κόσμο καταλαμβάνουμε τόσο τό καλύτερο γιά τήν ἀνθρώπινη φυλή". Κάνουν καί τό λογοπαίγνιο μέ τό ἐπίθετό του : «Ὁ Κολοσσός τῆς Ῥόδου») 

 Ὁ νέος Ἰμπεριαλισμός 

Ὁ ἄνθρωπος τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα ἐμφανίζεται γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία στὴν ἀνατολικὴ πλευρὰ τοῦ Ἀτλαντικοῦ, ἂν καὶ οἱ ἰδέες του προφανῶς ἀναπτύχθηκαν ἀπὸ προηγούμενες συνωμοσίες ὅπως αὐτὴ τοῦ Weishaupt, ἦταν ὁ John Ruskin. Ἦταν ἀπὸ τὸ εἶδος γιὰ τὸ ὁποῖο ἡ σύγχρονη λαϊκὴ γλῶσσα ἔχει βρεὶ τὸ ὄνομα, Do-Gooder, μιὰ φάρα γιά τήν ὁποία μπορεῖ νὰ λεχθῆ ὅτι τὸ κακὸ ποὺ κάνουν ζεῖ πολὺ μετὰ ἀπὸ αὐτούς.

 Ἦταν βαθιὰ συγκινημένος, ἐκείνη τὴν περίοδο τῆς βιομηχανικῆς ἐπανάστασης, ἀπὸ τὴν ἀντίθεση μεταξὺ τοῦ μεγάλου πλούτου στὴ Βικτωριανὴ Ἀγγλία καὶ τῆς φτώχειας τῶν κατώτερων τάξεων, καὶ ἔγινε διάσημος, τὴν ἐποχή του, γιὰ τὴν παθιασμένη ὑπεράσπιση τῶν "καταπιεσμένων μαζῶν". Ἡ ζωή του Ράσκιν τελείωσε μὲ ψυχική κατάρρευση, ὅπως συμβαίνει μερικὲς φορὲς μὲ τὰ ὄντα ποὺ θεωροὺν τοὺς ἑαυτούς τους θεϊκούς. 

Ὁ "νέος ἰμπεριαλισμός" του Ράσκιν στηριζόταν στὴ θεωρία, τὴν ὁποία διαβίβασε στοὺς ἀριστοκρατικοὺς μαθητές του στὴν Ὀξφόρδη, ὅτι ἡ προνομιακή τους θέση στὴ ζωὴ δὲν θὰ μποροῦσε νὰ διατηρηθεῖ ἐκτὸς ἂν οἱ κατώτερες τάξεις τῆς Ἀγγλίας ἀπορροφηθοῦν σὲ αὐτήν, καὶ ἐπεκτάθηκε στὶς "μή-ἀγγλικὲς μᾶζες σὲ ὅλο τὸν κόσμο". Οἱ ἰδέες τοῦ Ράσκιν ἔκαναν μιὰ μεγάλη καὶ μοιραία ἐντύπωση στὸ μυαλὸ καὶ τὴ ζωὴ τοῦ Σέσιλ Ρόουντς, τοῦ πολυεκατομμυριούχου ἀπὸ τὸ Κίμπερλεϊ. Τὸ ὄνομα τοῦ Ρόουντς τιμάται στήν ὀνομασία τῆς μικρῆς χώρας τῆς Ροδεσίας, ἡ ὁποία ἑβδομῆντα χρόνια μετὰ τὸ θάνατό του διεξάγει ἕναν μοναχικὸ ἀγῶνα ἐνάντια σὲ ἕναν κόσμο γεμάτο ἐχθρούς, ἑνωμένων στὴν παγκόσμια κυβερνητικὴ συνωμοσία, στὴν πορεία τῆς ὁποίας ἡ Ροδεσία ἀποτελεῖ ἕνα μικρὸ ἀλλὰ ἀνυποχώρητο ἐμπόδιο. 

Ποιά ἦταν ἡ φιλοδοξία τοῦ Ρόουντς εἶναι ἕνα ἐρώτημα ποὺ θολώνεται ἀπὸ τὶς διαφορετικὲς ἀπόψεις τῶν βιογράφων του, οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζουν διαφορετικὰ ὅτι "ἡ κυβέρνηση τοῦ κόσμου ἦταν ἡ ἁπλὴ ἐπιθυμία του" ἢ ὅτι ἤθελε νὰ "χρωματίσει τὸν χάρτη τῆς Ἀφρικῆς κόκκινο" (δηλαδὴ Βρετανία). Τὰ λόγια τῆς πρώτης διαθήκης του θὰ πρέπει νὰ κάνουν τὸ ζήτημα σαφὲς (ἀλλὰ ποῦ, σὲ μιὰ συνωμοσία, ἡ ὁποία πάντα ἀσχολεῖται μὲ "ἀπάτη σχετικὰ μὲ πραγματικὲς προθέσεις καὶ ἀπόψεις" εἶναι ποτὲ κάτι ἀρκετὰ σαφές;). 

Διότι δηλώνει τὴν φιλοδοξία του νὰ "ἐπεκτείνει τὴ βρετανικὴ κυριαρχία σὲ ὅλο τὸν κόσμο... καὶ νὰ ἱδρύει μιὰ τόσο μεγάλη δύναμη ὥστε στὸ μέλλον νὰ καταστήσει τοὺς πολέμους ἀδύνατους καὶ νὰ προωθήσει τὰ συμφέροντα τῆς ἀνθρωπότητας". 

Οἱ ὑποστηρικτὲς μιᾶς παγκόσμιας κυβέρνησης διακηρύσσουν πάντοτε ὅτι ἡ αἰώνια εἰρήνη θὰ προέλθει ἀπὸ τὰ σχέδιά τους, καὶ ταυτόχρονα ὑποστηρίζουν (ὅπως ὁ  Βαροὺχ ὑποστήριζε) ὅτι πρέπει νὰ γίνει πόλεμος σὲ ὁποιονδήποτε ἀμφισβητεῖ τὴν κυριαρχία τους, ἔτσι ὥστε αὐτὴ ἡ φανφάρα νὰ μὴν χρειάζεται νὰ ληφθῇ σοβαρὰ ὑπόψη. Αὐτὸ ποὺ εἶναι σαφὲς εἶναι ὅτι ἀπὸ τὶς ἀρχικὲς κινήσεις τοῦ Ρόουντς ἀναπτύχθηκε ἡ παγκόσμια κυβερνητικὴ συνωμοσία ποὺ ὑπονόμευσε κάθε καλὴ κυβέρνηση στὴν Ἀγγλία καὶ τὴν Ἀμερικὴ τὸν αἰῶνα ποὺ ἀκολούθησε τὸ θάνατο τοῦ Ρόουντς τὸ 1902.

  Ἡ διαθήκη τοῦ Ρόουντς δημιούργησε τὴν μυστικὴ κοινωνία ποὺ θὰ ἀκολουθοῦσε τὴν φιλοδοξία του στὸν ἑπόμενο αἰῶνα. Ἡ πρώτη ( μυστικὴ ὀργάνωσις) ἔλαβε τὴν Ἑταιρεία τοῦ Ἰησοῦ ὡς ὀργανωτικὸ μοντέλο (ὁ Βάϊσχαουπτ χρησιμοποίησε παρόμοια τὴ δομὴ τῶν Ἰησουιτῶν ὡς μοντέλο γιὰ τοὺς Ἰλλουμινάτι του). 

Ὑποτροφίες Ῥόουντς

Μιὰ ἄλλη διαθήκη προμήθευε τὶς "Ὑποτροφίες Ρόουντς" ὑπὸ τὶς ὁποῖες νέοι ἄνδρες ἀπὸ τὴν Αὐτοκρατορία, τὴ Γερμανία καὶ τὴν Ἀμερικὴ ἔπρεπε νὰ πᾶνε στὴν Ὀξφόρδη γιὰ ἐξειδικευμένη ἐκπαίδευση, ἔτσι ὥστε "μετὰ ἀπὸ τριάντα χρόνια νὰ ὑπάρχουν κάπου δύο μέ τρεῖς χιλιάδες ἄνδρες,στό ἄνθος τῆς ἡλικίας τους , διασκορπισμένοι σὲ ὅλο τὸν κόσμο, ὁ καθένας ἀπὸ τοὺς ὁποίους θὰ εἶχε ἐντυπώσει στὸ μυαλό του τὴν πιὸ εὐαίσθητη περίοδο τῆς ζωῆς του τὸ ὄνειρο τοῦ Ἱδρυτοῦ, ὁ καθένας ἀπὸ τοὺς ὁποίους, ἐπιπλέον, θὰ εἶχε ἐπιλεγεὶ εἰδικά, μέ μαθηματική ἀκρίβεια σύμφωνα μέ τὸν σκοπὸ τοῦ Ἱδρυτοῦ ... "

 Ποιός, λοιπόν, ἦταν ὁ σκοπὸς τοῦ Ἱδρυτοῦ ; Ἦταν ἁπλῶς "ἡ κυβέρνησις τοῦ κόσμου" ἢ "ἡ ἐπέκτασις τῆς Βρετανικῆς κυριαρχίας σ' ὅλον τὸν κόσμο"; Ὁ σχεδιασμός του Ρόουντς πῆρε ὁριστικὴ μορφὴ τὸ 1891 ὅταν, μαζὶ μὲ τὸν συνεργάτη του καὶ λογοτεχνικὸ ἀπόστολο, Οὐίλιαμ Στίντ, σχημάτισε τὴν μυστική του κοινωνία μὲ τὸν ἑαυτό του ὡς ἡγέτη καὶ τὸν Στίντ, τὸν Λόρδο Ἔσερ καὶ τὸν Σὲρ Τζὸν Μίλνερ (μετέπειτα Βρετανὸς Ὕπατος Ἁρμοστὴς γιὰ τὴ Νότια Ἀφρικὴ) ὡς μέλη τῆς ἐκτελεστικῆς ἐπιτροπῆς. Θὰ σχηματιζόταν ἕνας "Κύκλος Μυημένων" μὲ τὸν κ. Balfour, Lord Rothschild, Sir Harry Johnston καὶ ἄλλους ἐξέχοντες προσωπικότητες τῆς νοτιοαφρικανικῆς σκηνῆς. Ὁ ἐξωτερικὸς κύκλος (τὸ πρότυπο τῶν κύκλων-μέσα στοὺς κύκλους ποὺ χρησιμοποιούνταν ἀπὸ τὸν Βάϊσχαουπτ καὶ τοὺς κομμουνιστὲς) ἔπρεπε νὰ εἶναι μιὰ "σύνδεση Βοηθῶν" (στὸ κομμουνιστικὸ λεξιλόγιο οἱ "βοηθοὶ" αὐτοὶ εἶναι γνωστοὶ ὡς "φίλοι" ἢ "χρήσιμοι ἠλίθιοι"). 

Ἡ Μυστικὴ Ἑταιρεία τῶν Rhodes-Milner, ἡ ἀρχὴ τῆς Νέας Παγκόσμιας Τάξης 

Ἂν τὸ ὄνειρο ἢ σκοπὸς τοῦ Ρόουντς ἦταν στὴν πραγματικότητα "νὰ ἐπεκτείνει τὴ Βρετανικὴ Αὐτοκρατορία γιὰ νὰ περιλάβη τὸν κόσμο", ἡ διάλυσίς της μέσα σὲ ἑξῆντα χρόνια ἀπὸ τὸ θάνατό του τὸ 1902 ἦταν ὁ χλευαστικὸς ἐπιτάφιος τοῦ "αὐτοκρατορικοῦ πολιτικοῦ". Ἂν ἡ "ἁπλὴ ἐπιθυμία" του (μιὰ βιογράφος, ἡ κυρία Μίλιν) ἦταν "κυβέρνηση τοῦ κόσμου", ἡ συνωμοσία ποὺ ἔθεσε σὲ κίνηση ἦταν πολὺ προχωρημένη πρὸς αὐτὸν τὸν σκοπὸ μετὰ ἀπὸ ἐκείνα τὰ ἑξῆντα χρόνια.

Ἄφησε πίσω του ἕναν "κύκλο" δημοσίως φημισμένων ἀνδρῶν ποὺ ἦταν (ἰδιωτικὰ) ἀφιερωμένοι σὲ αὐτὴ τὴν φιλοδοξία. Ἐξωτερικὰ ἔμοιαζαν σὰν βράχοι πυλῶνες τῆς Αὐτοκρατορίας (ὅπως οἱ ὁμολόγοι τους στὴν Ἀμερικὴ ἔμοιαζαν νὰ εἶναι σταθεροὶ ὑποστηρικτὲς τῆς Διακήρυξης τῆς Ἀνεξαρτησίας). 

Ὁ Λόρδος Μίλνερ ἔγινε ἡγέτης τῆς ὀργάνωσης τῆς Στρογγυλῆς Τραπέζης ποὺ γεννήθηκε ἀπὸ τὴν μυστικὴ κοινωνία του Ρόουντς τὸ 1891. Ὅταν μπήκα στὴν ἐφημερίδα Τάϊμς τὸ 1921, ἔγινα ἀόριστα ἐνήμερος γιὰ τὴν ὕπαρξι μιᾶς ὁμάδας ἀδελφῶν ποὺ ἦταν γνωστοὶ ὡς "οἱ νεαροὶ ἄνδρες τοῦ Λόρδου Μίλνερ". Δὲν εἶχα ἰδέα, τότε, τί θὰ μπορούσαν νὰ εἶναι, ἢ θὰ μποροῦσε ποτὲ νὰ φανταστεὶ ὅτι τὸ ἔργο τους, πενῆντα χρόνια ἀργότερα, θὰ περιπλέκονταν, σάν δηλητηριώδης κισσός- γύρω ἀπὸ τὴ ζωή μου καὶ πολύ περισσότερο. Ἕνας ἀπὸ αὐτούς, ὁ  Τζέφρι Ντόσον, ἔγινε ἀρχισυντάκτης τῶν Τάϊμς στὴν ἐποχή μου. 

Ἕνας ἄλλος μυημένος ἦταν ὁ Φίλιπ Κὲρ ποὺ κατεῖχε πολλὰ γραφεῖα στὴ Βρετανικὴ Νότια Ἀφρικὴ καὶ ἔγινε, ὡς Λόρδος Λόθιαν, Βρετανὸς Πρέσβης στὴν Οὐάσιγκτον. Ἕνας ἄλλος ἦταν ὁ Λάϊονελ Κέρτις, ὁ ὁποῖος ἀνέλαβε τὴν ἡγεσία τῆς ὁμάδας τῆς Στρογγυλῆς Τραπέζης ὅταν ὁ Λόρδος Μίλνερ πέθανε. Κάτι στὸν ἀέρα τῆς Νότιας Ἀφρικῆς φαίνεται νὰ δημιούργησε αὐτὴ τὴν ἄφθονη σοδειὰ τῶν σκευωρὼν τῆς Στρογγυλῆς Τραπέζης ἐκείνη τὴν περίοδο. 

Μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς εἶχαν τὴν πιὸ ὑψηλὴ ἄποψι γιὰ τὸ σχῆμα ποὺ θὰ ἐλάμβανε ἡ μελλοντικὴ παγκόσμια κυβέρνησίς των. Ὁ Λόρδος Λόθιαν ὑποστήριξε ὅτι "πρέπει νὰ ἀγωνιζόμαστε νὰ οἰκοδομήσουμε τὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν σὲ αὐτὴ τὴ γῆ" (καὶ πρόσθεσε ὅτι ἡ ἡγεσία σὲ αὐτὸ τὸ ἔργο "πρέπει νὰ πέσῃ πρῶτα καὶ κύρια στοὺς ἀγγλόφωνους λαούς"). Σὲ ἐκείνη τὴ φάση τῶν σχεδίων του ὁ "Συνταγματάρχης" Χάουζ ἀπέναντι ἀπὸ τὸν Ἀτλαντικὸ μιλοῦσε ἐπίσης γιὰ τὴν ἀνοικοδόμηση τοῦ κόσμου μὲ βάση τὴν "ἀλληλεγγύη τῶν Ἀγγλοσαξονικῶν λαῶν". 

Καὶ στὶς δύο πλευρὲς τοῦ Ἀτλαντικοῦ ἡ συνωμοσία ἦταν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μιὰ συνωμοσία πλούσιων ἀνδρῶν: στὴ Νότια Ἀφρική, ὁ Ρόουντς, ὁ Λόρδος Ρότσιλντ (στὸν ὁποῖο ὁ Ρόουντς σὲ ἕνα στάδιο κληροδότησε τὰ χρήματά του), ὁ Σὲρ Ἄιμπε Μπέϊλι καὶ ὁ Ἄλφρεντ Μπέϊτ: στὴν Ἀμερική, οἱ μεγάλες δυναστεῖες χρημάτων τῶν Μόργκαν, Ροκφέλερ, Κάρνεγκι καὶ ἄλλων. Θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ ἀναρωτηθεῖ ἂν αὐτοὶ οἱ μεγάλοι ἄνδρες σκέφτηκαν ποτὲ τὸ ἀνθρώπινο πόνο ποὺ θὰ συνεπαγόταν ἡ φιλοδοξία τους, ἰδιαίτερα κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Δευτέρου Πολέμου, ποὺ ἔφερε τὴ συνωμοσία ἕνα γιγάντιο βῆμα πιὸ κοντὰ στὸ στόχο της. Πιθανότατα ὄχι: οἱ σπουδαῖοι ἄνδρες κατὰ κανόνα εἶναι ἐντελῶς κυνικοὶ γιὰ ὅποιον συντρίψει τήν ἀσταμάτητη ἰσχυρή δύναμη, ὑπὸ τὴν προϋπόθεση ὅτι ἡ δύναμις αὐτή συνεχίζει πρὸς τὸν προορισμὸ ποὺ ἐπιθυμούν. 

Ἰνστιτοῦτα Διεθνῶν Ὑποθέσεων

Οἱ σπουδαῖοι ἄνδρες ποὺ ἐμπλέκονταν σὲ αὐτὸ συχνὰ εἶχαν διαφορετικὲς ἀπόψεις γιὰ τὸ σχῆμα τῆς ὁλοκλήρωσης ποὺ ἐπιθυμούσαν. Ὁ νωθρός καὶ τραυλός  Μπάλφορ, μιὰ τυπικὴ φιγούρα του fin de siecle ( ὅ,τι σχετίζεται μέ τό τέλος τοῦ 19ου αἰῶνα ), πολὺ δημοφιλὴς ἀπὸ τὶς κυρίες γιὰ τὰ βικτωριανὰ πάρτι πατμπολ, ὑποστήριξε ὅτι ἡ παγκόσμια κυβέρνηση θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἑβραϊκή. 

Ὁ  Χάουζ, ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ τοῦ Ἀτλαντικοῦ, ἔγραψε γιὰ τὴν ἐγκαθίδρυση τοῦ "Σοσιαλισμοῦ ὅπως ὀνειρεύτηκε ὁ Κὰρλ Μὰρξ" ὡς τοῦ χρυσοῦ κανόνα τῆς παγκόσμιας κυβέρνησης. 

Πρὶν καὶ μετὰ τὸν Πρῶτο Πόλεμο οἱ συνωμοσίες τοῦ Ρόουντς καὶ τοῦ Χάουζ ἄρχισαν νὰ συγκλίνουν. Στούς προθαλάμους τοῦ Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου οἱ συνωμότες ἦταν ἤδη ἀπασχολημένοι μὲ τὴν προετοιμασία νὰ ἐγκαθιδρύσουν μιὰ παγκόσμια κυβέρνηση πάνω στὰ ἐρείπια. Ἡ ἀπόπειρα, σὲ αὐτὴ τὴν πρώτη προσπάθεια, ἀποτράπηκε ἀπὸ τὸν ἀμερικανικὸ λαό, ὁ ὁποῖος ἐντόπισε τὸν κλέφτη στὸ σωρὸ ξύλων, καὶ ἀπορρίφθηκε ὁ Πρόεδρος Γουίλσον. 

Οἱ συνωμότες τοῦ "Μεγάλου Κόσμου" ἀμέσως ἀνασυντάχθηκαν καὶ ἀναδιοργάνωσαν τὶς δυνάμεις τους γιὰ τὴν ἑπόμενη προσπάθεια, μέσῳ ἑνὸς ἄλλου πολέμου. Ὁ  Λάϊονελ Κέρτις ἀνατέθηκε νὰ ἀναδιαμορφώσει τὴν ὁμάδα τῆς Στρογγυλῆς Τραπέζης καὶ νὰ ἱδρύσει σὲ ὅλες τὶς "ἀγγλόφωνες" χῶρες ξεχωριστὲς "προσωπικὲς ὀργανώσεις" (γιὰ νὰ χρησιμοποιήσουμε τὴν κομμουνιστικὴ φρασεολογία) ποὺ ἡ καθεμιὰ ἐπιδιώκει τὴν κοινὴ φιλοδοξία πίσω ἀπὸ μιὰ πρόσοψη μὲ ὡραῖες ὀνομασίες. 

Στὴν Ἀγγλία αὐτὸ ἔγινε τὸ Βασιλικὸ Ἰνστιτοῦτο Διεθνῶν Ὑποθέσεων, τὸ ὁποῖο ἀπορροφοῦσε τὰ μέλη τῆς προηγούμενης ὁμάδας τῆς Στρογγυλῆς Τραπέζης. Στὴν Ἀμερικὴ τὸ ρητό τοῦ Χάουζ γιὰ τὴν "ἀπάτη σχετικὰ μὲ τὶς πραγματικὲς ἀπόψεις καὶ προθέσεις" τιμήθηκε μὲ τὸ ὄνομα ποὺ ἐπιλέχθηκε γιὰ τὸ νέο σῶμα ποὺ ἱδρύθηκε τὸ 1921: τὸ Συμβούλιο Ἐξωτερικῶν Σχέσεων. 

Στὰ ἑπόμενα πενῆντα χρόνια αὐτὴ ἔγινε ἡ ἀόρατη κυβέρνησις τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, προμηθεύοντας τὴν κυβέρνησι μὲ αὐξανόμενους ἀριθμοὺς τῶν ἀποφοίτων της καὶ στὴν πραγματικότητα κατευθύνοντας τὴν ἀμερικανικὴ κρατικὴ πολιτικὴ πρὸς ἐκείνη τὴν "σύγκλισι μὲ τὸν Κομμουνισμὸ" ποὺ εἶναι ἡ ἀλήθεια πίσω ἀπὸ τὶς ἐπίσημες διαμαρτυρίες τοῦ ἀμετάβλητου ἀνταγωνισμοῦ πρὸς τὸν Κομμουνισμό. 

Ἱδρυτὲς τοῦ Συμβουλίου Ἐξωτερικῶν Σχέσεων: John W. Davis, Elihu Root, Newton D. Baker καὶ Hamilton Fish Armstrong ( φωτό)

Αὐτὸ τὸ CFR ἔχει γίνει ὁ προστατευόμενος τῶν μεγάλων τραπεζικῶν δυναστειῶν καὶ τὰ μέλη του περιλαμβάνουν τώρα χίλια τετρακόσια κορυφαῖα ὀνόματα στὴν ἀμερικανικὴ τραπεζική, βιομηχανία καὶ ἐπικοινωνίες. Αὐτὴ ἡ ἀόρατη κυβέρνησις ἔχει προμηθεύσει τοὺς ἀνθρώπους γιὰ νὰ συμπληρώσουν σχεδὸν ὅλες τὶς ἀνώτερες θέσεις τῆς Διοίκησης στὴ διάρκεια τῶν περασμένων σαράντα πέντε ἐτῶν. Ἀπὸ ἐδῶ κατευθύνεται καὶ ἡ πορεία τῆς ἀμερικανικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, ἡ ὁποία ἀπὸ τὰ δικαιώματα εἶναι τὸ πεδίο τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν. Γιὰ πολλὰ χρόνια κάθε Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν ἦταν μέλος τοῦ CFR, καὶ ὅταν δὲν ἦταν, ἕνας διορισμένος ἀπὸ τὸ CFR τὸν παρακάμπτει. Ὁ Χάρυ Χόπκινς τοῦ Προέδρου Ροῦσβελτ στὸν Δεύτερο Πόλεμο καὶ ὁ Δρ. Κίσινγκερ  καὶ οἱ δύο αὐτοὶ ἄγνωστοι στό εὐρύ κοινό ἄνδρες περπἀτησαν στὸν κόσμο σὰν κολοσσοί καὶ οἱ γήινοι πλήρωσαν τὸ τίμημα. 

Οἱ ἀθῶοι στὸ ἐξωτερικὸ (καὶ ποιός δὲν εἶναι "στὸ ἐξωτερικὸ" σὲ αὐτὸ τὸ σκοτεινὸ καὶ στοιχειωμένο ἔδαφος τῆς διεθνοῦς συνωμοσίας;). "Γιατί;" ἤ, ἐναλλακτικά, "Πῶς μποροῦν οἱ πλούσιοι νὰ στηρίξουν αὐτοὺς ποὺ προσπαθοῦν νὰ τοὺς καταστρέψουν;" 

Δὲν εἶμαι στὰ μυαλὰ αὐτῶν τῶν μεγάλων ἀνδρῶν, ἀλλὰ νομίζω ὅτι ἡ ἀπάντηση βρίσκεται σὲ μερικὰ λόγια ποὺ ἄκουσα τὸν μακαρίτη Λόρδο Μπίρκενχεντ νὰ χρησιμοποιεῖ, πρὶν ἀπὸ πολὺ καιρό. Αὐτὸ ἦταν στὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ '20, ὅταν ἀκόμη καὶ νὰ ὑπαινιχθεῖ ὅτι ἡ εἰρήνη μπορεῖ νὰ μὴν εἶναι αἰώνια μποροῦσε νὰ κερδίσει το ἐπίθετο, "Πολεμοχαρής". Ὁ Λόρδος Μπέρκενχεντ, ἕνας ρεαλιστής, εἶπε μὲ προειδοποίηση, "Ὑπάρχουν ἀκόμη λαμπερὰ βραβεῖα ποὺ μποροῦν νὰ κερδηθοῦν" (μὲ τὸ νὰ κάνουν πόλεμο), καὶ τὸ ἑπόμενο πρωὶ εἶχε ὁλόκληρο τόν Τύπο,σάν τσακάλια νὰ τοῦ φωνάζουν "Πολεμοχαρής". 

Δὲν βλέπω ἄλλη ἐξήγησι γι' αὐτοὺς τοὺς ἐμπόρους θανάτου (γιατί τέτοιο θὰ ἦταν τὸ παγκόσμιο στρατόπεδό τους συγκέντρωσης) παρὰ αὐτὴ τὴν ἐκθαμβωτικὴ γοητεία τοῦ λαμπεροῦ βραβείου. Οἱ "Παγκοσμιοποιητές" στοχεύουν στὸν μονοπωλιακὸ ἔλεγχο τῶν πηγῶν πλούτου, τῶν ὁποίων ἐλέγχουν τώρα μόνο "ἕνα κομμάτι". Ὁ ἀπόλυτος ἔλεγχος δὲν μπορεῖ νὰ ἀποκτηθῇ μὲ ἀγορὰ καὶ πληρωμή: μόνο μιὰ παγκόσμια κυβέρνησις προσφέρει τὴν τελικὴ ἕδρα τῆς ἐξουσίας. Στὸν παράδεισο τοῦ Κὰρλ Μάρξ, αὐτὴ τήν ἀπόλυτη δύναμη θὰ ἀποκτοῦσε: σὲ αὐτὴ τὴν οὐτοπία ὁ ἄνθρωπος θὰ ἦταν ἕνα τίποτα, ἕνα μηδέν. 

Μιὰ ἀρχὴ μὲ μακροχρόνια γνώση τῆς συνωμοσίας, (Prof. Carrol Quigley, Tragedy & Hope, Macmillan 1966) λέει: 

Ὑπάρχει ἐδῶ καὶ μιὰ γενιὰ ἕνα διεθνὲς δίκτυο τὸ ὁποῖο λειτουργεὶ σὲ κάποιο βαθμὸ μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἡ ριζοσπαστικὴ Δεξιὰ πιστεύει ὅτι ἐνεργοὺν οἱ κομμουνιστές. Τὸ δίκτυο αὐτό, τὸ ὁποῖο θὰ μπορούσαμε νὰ ὀνομάσουμε "Ὁμάδες τῆς Στρογγυλῆς Τραπέζης", δὲν ἔχει καμία ἀντίρρηση νὰ συνεργαστεὶ μὲ τοὺς κομμουνιστὲς ἢ μὲ ὁποιαδήποτε ἄλλη ὁμάδα καὶ συχνὰ τὸ κάνει. 

Στὶς δύο δεκαετίες ποὺ ἀκολούθησαν τὴν ἐνσωμάτωσί του στὸ Παρίσι τὸ 1921, τὸ CFR πήγαινε ἀπὸ δύναμη σὲ δύναμη, καὶ προετοιμάστηκε, μέσῳ τοῦ στραγγαλισμοῦ του στὴν ἀμερικανικὴ ἐξωτερικὴ πολιτική, νὰ προετοιμάση τὸν δρόμο γιὰ τὴν ἑπόμενη προσπάθεια νὰ συγκροτήση μιὰ παγκόσμια κυβέρνησι μετὰ ἀπὸ ἄλλον ἕναν πόλεμο. Ὅταν ἦρθε ὁ πόλεμος, οἱ πράκτορές του μπόρεσαν νὰ παρουσιάσουν τὴν ἰαπωνικὴ ἐπίθεση στὸ Πὲρλ Χάρμπορ (γιὰ τὴν ὁποία εἶχε προειδοποιηθεῖ καὶ εἶχε ἀγνοηθεῖ ἀπὸ τὸν Πρόεδρο Ροῦσβελτ) ὡς μιὰ ἄθλια ἔκπληξη 

Ἐνῶ ὁ πόλεμος συνεχιζόταν, τὸ CFR ἦταν ἀπασχολημένο, μέσῳ μιᾶς Συμβουλευτικῆς Ἐπιτροπῆς γιὰ τὴ Μεταπολεμικὴ Ἐξωτερικὴ Πολιτικὴ ποὺ ἦταν πλήρως στελεχωμένη ἀπὸ τοὺς διορισμένους του, θέτοντας τὶς βάσεις γιὰ τὸ Παγκόσμιο Κράτος ποὺ σχεδιάστηκε νὰ προέλθει ἀπὸ αὐτό. Αὐτὴ ἡ ὁμάδα σχεδίασε τὰ Ἡνωμένα Ἔθνη ὡς τὸν ἀκρογωνιαῖο λίθο τοῦ Παγκόσμιου Ὑπερκράτους, καὶ στὴν ἱδρυτικὴ διάσκεψη στὸ Σὰν Φρανσίσκο τὸ 1945 ὁ ἄνθρωπος ποὺ στὴ συνέχεια καταδικάστηκε ὡς κομμουνιστὴς προδότης (Ἀλγκερ Χίς), ἦταν Γενικὸς Γραμματέας. 

Ἀπ᾿ὅλα τά μήκη καί πλάτη τῆς Γῆς

Ὅταν τελείωσε ὁ Δεύτερος Πόλεμος, ἐγώ, καὶ πολλοὶ ἄλλοι Βρετανοὶ συγγραφεῖς, φύγαμε ἀπὸ τὸ ἀσφυκτικὸ κλίμα τῆς μεταπολεμικῆς Ἀγγλίας, ὅπου οἱ Σοσιαλιστὲς περίμεναν, σὰν γῦπες σὲ ἕνα κλαδί, τὴν Ἀγγλία ὅπου μεγάλωσα γιὰ νὰ τῆς ρουφήξουν τὴν τελευταία της πνοή. 

Ἤμουν ἤδη, μὲ κάποιο τρόπο, θῦμα τῆς μεγάλης συνωμοσίας.Πριν ἀπὸ τὸν Δεύτερο Πόλεμο, δημοσίευσα ἕνα βιβλίο ποὺ προειδοποιοῦσε γιὰ τὴν ἐπικείμενη προσέγγισή της, καὶ ἐπειδὴ ξέσπασε ἀμέσως, θεωρήθηκα ἄνθρωπος μὲ λαμπρὴ προνοητικότητα καὶ διορατικότητα.Η ξεχώριστότητά μου κράτησε μιὰ στιγμή. Όταν εἶδα, καὶ ἔγραψα, ὅτι ὁ πόλεμος γινόταν ἁπλῶς γιὰ τὴν οἰκοδόμηση τοῦ κομμουνισμοῦ, μεταμορφώθηκα σέ φασίστα καὶ σύντομα διαπίστωσα ὅτι ἤμουν στὴ μαύρη λίστα κάθε ἐκδότη.

Έτσι δὲν ἔφερα καμία ψευδαίσθηση μαζί μου στὴ Νότια Ἀφρικὴ ὅπου ἔφτασα, ὅπως ὁ Ὀθέλλος,ἡ δουλειά μου χάθηκε.Τα ἑπόμενα τριάντα χρόνια συνεχίστηκε τὸ κῦμα ἀνώνυμων ἐπιστολῶν καὶ ἐπιθέσεων σὲ ἐφημερίδες, δηλαδὴ μέχρι σήμερα πού γράφω αὐτό τό βιβλίο. Παρόλο ποὺ ἤμουν ἕνας σεμνός συγγραφέας, διαπίστωσα ὅτι οἱ συνωμότες τῆς παγκόσμιας κυβέρνησης δὲν μπορούσαν ἢ δὲν ἤθελαν νὰ μὲ ξεχάσουν: «κανένα σπουργίτι δὲν θὰ μποροῦσε νὰ πέσει ἀπὸ μιὰ στέγη, τό μάζεψα» ἀλλὰ ὅτι τὰ τσιράκια τους εὔλογα τὸ παρουσίασαν αὐτὸ ὡς φάουλ, ἀντιδραστικὸ καὶ ἀντίθετο. ἐπαναστατικὴ πράξη.

Ακόμη καὶ ἐγὼ δὲν ἤμουν κάτω ἀπὸ τὴν προσοχή τους,τό διαπίστωσα ἀπὸ αὐτό τό ἀτέλειωτο κυνήγι πού ὑπέστην. Αυτό δὲν ἦταν τὸ χειρότερο: εἶδα ὅτι τὸ τελευταῖο κεφάλαιο τῆς ζωῆς μου, ὅπως καὶ τὰ εἴκοσι χρόνια μεταξὺ τῶν δύο πολέμων, ἐπρόκειτο νὰ περάσω στὴ σκιὰ ἑνὸς ἄλλου ἀπειλητικοῦ πολέμου: καὶ αὐτό, ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι δύο πόλεμοι, ἦταν σχεδιασμένο νὰ εἶναι μιὰ ἀκόμη κίνηση πρὸς τὴν παγκόσμια κυβέρνηση.

Μετά ἀπὸ δύο χρόνια στὴ Νότια Ἀφρική, ἐπισκέφτηκα τὴν Ἀμερικὴ καὶ ἤμουν ἐκεῖ ὅταν ὁ ἀποτρόπαιος Χὶς ἀποκαλύφθηκε ἐπί τέλους καὶ (ἀπρόθυμα) καταδικάστηκε.Είδα πόσοι πολλοὶ ἦταν οἱ φίλοι καὶ οἱ προστάτες του, πόσο ἰσχυροὶ ἦταν γιὰ νὰ τὸν προστατεύσουν καὶ νὰ καλύψουν τὶς πράξεις του.Είδα ὅτι ὁ ἄντρας ποὺ τὸν κατήγγειλε ἦταν ἀπαξιωμένος ἀπὸ κάθε πλευρά,μέσα στην φτώχεια και ζώντας μὲ φόβο γιὰ τὴ ζωή του (σὲ λίγο πέθανε: ὁ ἄλλος ζεὶ ἀκόμα).Είδα πῶς ἡ Χήρα Ροῦσβελτ, ἡ «Μαντὰμ ντὲ Φὰρζ» τῆς συνωμοσίας, τέθηκε ἀνοιχτὰ μπροστά του καὶ μάλιστα ἀναφέρθηκε μὲ χλευασμό, στὸ δικαστήριο, στὸν κατήγορό του σάν νά ἀναφερόταν «στὸν κατηγορούμενο».

Ένιωσα μέχρι τό δημοσιογραφικό μου μεδούλι, ὅτι αὐτὴ ἡ Ἀμερικὴ δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἐπιβιώσει γιὰ πολὺ μὲ τὴ μορφὴ ποὺ ἦταν μέχρι τότε γνωστὴ στὸν κόσμο: σάπιζε στὸν πυρῆνα.Έμαθα πράγματα πιὸ ἄμεσα ἀπειλητικὰ γιὰ τὴ Νότια Ἀφρική, καὶ γιὰ ἐμένα καὶ τὴ νεαρὴ σύζυγό μου καὶ τὰ μωρά της ποὺ ζούσαν ἐκεῖ.

Έμαθα ὅτι ὁ Πρόεδρος Τρούμαν, ὅντας ἀντιπρόεδρος μετά τόν θἀνατο του Ῥοῦσβελτ ἀφοῦ ἔγινε Πρόεδρος εἶχε μεγαλεπήβολα σχέδια γιὰ τὴν Ἀφρική, ὅπου δὲν εἶχε πάει ποτέ, γιὰ τὰ ὁποῖα δὲν γνώριζε τίποτα. Είδα τὸ κόκκινο φῶς ἀμέσως.

Ο Τρούμαν εἶχε κληρονομήσει τὸ σχέδιο House-Baruch ἀπὸ τὸν κ. Ροῦσβελτ; Ἄν ναί, ἡ ζωὴ στὴ Νότια Ἀφρικὴ θὰ ἦταν ἐπισφαλής. Ὁ Τρούμαν ἔδειξε σύντομα ὅτι ὄντως εἶχε κληρονομήσει τοὺς μοιραίους «χορηγούς».Πιστεύω ὅτι δὲν  εἶχε βρεθεῖ ποτὲ ἐκτὸς Ἀμερικῆς πρὶν γίνει πρόεδρος: ἦταν ἕνα τυπικὸ προϊὸν τῆς ἀμερικανικῆς πολιτικῆς μηχανῆς, ἡ ὁποία, ὅπως χειραγωγήθηκε ἀπὸ τὴν ὁμάδα House-Baruch, παρήγαγε προέδρους προσαρμοσμένους ἐκ τῶν προτέρων σὲ ἕνα πρότυπο ὑποταγῆς.

Τώρα ὁ Τρούμαν, ἢ κάποιος ἐξ ὀνόματός του, δημιούργησε ἕνα πρόγραμμα γενναιόδωρων ἐπιχειρήσεων στὸν κόσμο, τὸ τέταρτο σημεῖο τῶν ὁποίων ἀφοροῦσε τὴν Ἀφρική, ἕνα μέρος ἀρκετὰ ἄγνωστο σὲ αὐτόν.Κάτω ἀπὸ τὸ "Σημεῖο Τέσσερα" πρότεινε νὰ κατασκευαστοὺν σπουδαῖοι δρόμοι καὶ σιδηρόδρομοι, λιμάνια καὶ ἀεροδρόμια καὶ ἄλλα παρόμοια.Προφανώς δὲν εἶχε οὔτε τὶς γνώσεις οὔτε τὴν ἐμπειρία γιὰ νὰ ἔχει χτυπήσει τέτοιες ἔννοιες χωρὶς βοήθεια.Κάποιος μιλοῦσε μέσῳ αὐτοῦ, σὰν τὸν Τσάρλι ΜακΚάρθι.

Ταυτόχρονα, ὁ κομμουνιστὴς ἐπικεφαλής στὴν Ἀμερικὴ (ἐκείνη τὴν ἐποχή, ἕνας Earl Browder) βπαρουσιάστηκε μὲ ἕνα πρόγραμμα γιγαντιαίων ἐπιχειρήσεων στὴν Ἀφρική, τὸ ὁποῖο ἦταν στὴν οὐσία του ἕνα ἀντίγραφο τοῦ Σημείου Τέσσερα τοῦ Τρούμαν.Κανένας ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς εὐεργέτες, ἡ Ἀμερικὴ καὶ ἡ Σοβιετικὴ Ἕνωση, δὲν εἶχαν παρουσία ἢ ἔρεισμα στὴν Ἀφρική. Πῶς, λοιπόν, πρότειναν νὰ φτάσουν ἐκεῖ καὶ νὰ κάνουν αὐτὰ τὰ ὑπέροχα πράγματα; Σε αὐτὸ τὸ σημεῖο τὸ αἷμα μου πάγωσε. Εἶδα τί ἐρχόταν καὶ ἐπέστρεψα στὴν Ἀφρικὴ μὲ ὁράματα προηγούμενων ἡμερῶν μὲ κεραυνοὺς στὴν Αὐστρία, τὴν Τσεχοσλοβακία καὶ τὴν Πολωνία βαριὰ στὸ πνεῦμα μου.

Έγραψα ἕνα βιβλίο γιὰ τὶς ἀνακαλύψεις μου στὴν Ἀμερικὴ (Ἀπ᾿ὅλα τά μήκη καί πλάτη τῆς Γῆς).Νομίζω ὅτι ἦταν τὸ τελευταῖο ποὺ μοῦ ἐπετράπη νὰ δημοσιευθεῖ στὴν Ἀγγλία καὶ μοῦ ἔφερε ἀκόμη περισσότερη δυσφήμηση ἀπὸ τὰ προηγούμενα τρία ἢ τέσσερα. Αυτό τὸ βιβλίο ἀπέκτησε τὴ συνήθεια νὰ ἐξαφανίζεται ἀπὸ τὰ ράφια τῆς βιβλιοθήκης.Οι βιβλιοθηκονόμοι, μὲ τοὺς ὁποίους μίλησα, εἴπαν ὅτι γνώριζαν ὅτι αὐτὸ συνέβαινε, ἀλλὰ δὲν μπορούσαν νὰ πιάσουν τοὺς ...καταστροφεῖς βιβλίων.  

Ἀμερική καί Ῥωσσία 

Ὁ παραλληλισμὸς τῆς ἀμερικανικῆς καὶ τῆς σοβιετικῆς πολιτικῆς, κάτω ἀπὸ τὸ ἀόρατο καθοδηγητικὸ χέρι τοῦ CFR, ἀποδείχθηκε καὶ πάλι μὲ τὴν ἀνακοίνωση τῶν δύο μεγάλων σχεδίων. Οἱ δύο "Παγκόσμιες Δυνάμεις" (μὲ τὴν ἀποδυναμωμένη Βρετανικὴ νὰ τρέχει πίσω τους σὰν σκυλὶ) ἦταν ἑνωμένες στὴν ἀποφασιστικότητα νὰ ἐκτελέσουν τὸ ρητὸ τοῦ Λένιν ὅτι ἡ ἐκδίωξις τῶν ἀποικιακῶν δυνάμεων ἀπὸ τὰ ἐδάφη των ἦταν οὐσιώδης γιὰ τὴν ἐπίτευξι τῆς παγκόσμιας ἐπανάστασης. Ἡ Σοβιετικὴ ἐξουσία τὸ ἐπιθυμοῦσε αὐτό: Οἱ Ἀμερικανοὶ πρόεδροι συνέχισαν νὰ κηρύττουν τὴν ἀντίθεσι στὸν Κομμουνισμὸ καὶ νὰ τὸν ὑποστηρίζουν. Ὁ πρόεδρος Ροῦσβελτ προστάτευσε τοὺς κομμουνιστὲς προδότες στὴν κυβέρνησή του. Ὁ πρόεδρος Τρούμαν ἀπέλυσε τὸν Ἀμερικανὸ στρατηγὸ ποὺ ἤθελε νὰ κερδίσει τὸν πόλεμο κατὰ τοῦ κομμουνισμοῦ στὴν Κορέα. 

Ο ΓΟΥΙΛΙΑΜΣ ΜΕ ΑΦΡΙΚΑΝΟ ΕΡΓΑΤΗ--Γ. Ο βοηθός υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για αφρικανικές υποθέσεις, ποζάρει με έναν Αφρικανό εργάτη σε εργοτάξιο σπιτιών στο Embu στην αποικία της Κένυας της Αφρικής κατά τη διάρκεια περιοδείας του σε 15 αφρικανικά έθνη.ἐδῶ

Τὸ παιχνίδι συνεχίστηκε, προφανῶς γιὰ νά τό ᾿δοῦν ὅλοι, ἀλλὰ πολὺ λίγοι ἀντιλήφθηκαν τὸ νόημά του. Κατόπιν, ὁ Πρόεδρος Τρούμαν, προφανῶς ἐπιθυμῶντας νὰ δείξη ζῆλο στοὺς χορηγούς του, ἔστειλε ἕναν περιπλανώμενο ἀπεσταλμένο στὴν Ἀφρική, τὸν Μένεν "Σόουπι" Γουίλιαμς, ὁ ὁποῖος συγκλονίζει τὴν ἤπειρο μέ τό " ἡ Ἀφρικἠ στούς Ἀφρικανούς". 

Ἡ Ἀφρικὴ (αὐτὸ ἔγινε προφανὲς) ἐπρόκειτο νὰ εἶναι ἡ νέα περιοχὴ τῆς κομμουνιστικῆς ἐπέκτασης, μὲ τὴ βοήθεια καὶ τὴ χρηματοδότηση τῆς Ἀμερικῆς. Ἀκολουθῶντας τὸν Μέϊν καθοδήγηση τοῦ Τρούμαν, κάθε φιλόδοξος πολιτικὸς καὶ συντάκτης ἐφημερίδας στὸν κόσμο συντάχθηκε σὲ μία ὀργισμένη ἐπίθεση ἐναντίον τῶν λευκῶν κυβερνήσεων στὴ Νότια Ἀφρική, καὶ αὐτὸ συνεχίζεται καθὼς γράφω, σχεδὸν τριάντα χρόνια ἀργότερα. Αὐτὴ ἡ ἐκστρατεία κατὰ τοῦ λευκοῦ ἀνθρώπου ἦταν ἐξαιρετικὰ δημοφιλὴς στοὺς πολιτικοὺς παντοῦ, οἱ ὁποῖοι πάντα χαίρονται νὰ μποροῦν νὰ ἀποσποῦν τὴν προσοχὴ ἀπὸ τὰ ἐσωτερικὰ ζητήματα δείχνοντας μὲ τὸ δάχτυλο σὲ χῶρες μακριά, καὶ ὅσο πιὸ μακριὰ τόσο τὸ καλύτερο. Ἔτσι, οἱ πολιτικοὶ σὲ τόπους τόσο μακρινούς ἀπὸ τὴν σκηνὴ ὅπως ἡ Αὐστραλία καὶ ἡ Νέα Ζηλανδία, οἱ ὑποδουλωμένες χῶρες πίσω ἀπὸ τὸ τεῖχος τοῦ Βερολίνου, καὶ οἱ δημοκρατικές μπανανίες τῆς Κεντρικῆς Ἀμερικῆς ἔμειναν εὐτυχισμένοι στὸ ἀξίωμά τους χρόνο μὲ τὸ χρόνο μὲ αὐτὴ τὴν ἁπλὴ μέθοδο τῆς κραυγῆς "Ἔ ὄχι !" καὶ ἀτενίζοντας μέ αὐστηρότητα  πρὸς τὴν κατεύθυνση τῆς Νότιας Ἀφρικῆς, χιλιάδες μίλια μακριά, πέρα ἀπὸ τοὺς ὠκεανούς. 

Τό σχέδιο γιά τήν Ἀφρική

Ἡ Ἀφρικὴ ἐκείνη τὴν περίοδο ἦταν μιὰ ἤπειρος ὑπὸ τὶς ἀποικιακὲς δυνάμεις, τὴ Βρετανία, τὴ Γαλλία, τὸ Βέλγιο καὶ τὴν Πορτογαλία. Ἀμέτρητοι αἰῶνες βρεφικῆς θνησιμότητας, θανατηφόρων ἀσθενειῶν, δουλεμπορίας καὶ φυλετικῶν πολέμων τὴν εἶχαν ἀφήσει μιὰ ἀποπληθυσμένη ἤπειρο μέχρι ποὺ ἦρθε ὁ λευκὸς ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἔβαλε ἕνα τέλος σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα, ἔτσι ὥστε τὸν 19ο αἰῶνα ἔγινε γρήγορα μιὰ ὑπερπληθυσμένη ἤπειρος.

 Ἡ ὁμαλὴ διαδικασία, καὶ τὸ κράτος δικαίου, ὅλα ἔπρεπε νὰ ἀλλάξουν ὅταν ἡ συνωμοσία πῆρε τὴν Ἀφρικὴ στὰ χέρια της. Ἡ Ἀμερικὴ καὶ ἡ Σοβιετικὴ Ἕνωση ξεκίνησαν χέρι-χέρι νὰ καταστρέψουν ὅ,τι εἶχε κερδηθεῖ καὶ νὰ ἀναδημιουργήσουν τὴν πιὸ σκοτεινὴ Ἀφρική. Οἱ Ἀμερικανοὶ πολιτικοὶ ἔπεσαν σὲ παρωξισμοὺς προσομοιωμένης ἠθικῆς ἀγανάκτησης γιὰ τὶς ἀποικιακὲς δυνάμεις καὶ τὴ μεταχείρισή τους στὸν Μαῦρο ἄνθρωπο (ὁ ὁποῖος σύντομα θὰ κοιτοῦσε πίσω στὴν ἀποικιακὴ ἐποχή, ὅταν ἕνας ἄνθρωπος μποροῦσε νὰ ἐπικαλεστεὶ τὸ νόμο ἀκόμη καὶ ἐναντίον τοῦ ἀρχηγοῦ του καὶ τοῦ μάγου γιατροῦ, ὡς τὴν χρυσῆ ἐποχή). Στὴν Ἀμερικὴ ὅλοι οἱ πολιτικοὶ εἶδαν στὴν ἐκστρατεία κατὰ τοῦ λευκοῦ ἀνθρώπου ἕνα εἰσιτήριο γιὰ νὰ κερδίσουν τὶς ψήφους. Ὁ Μακόλεϊ θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει πεῖ γιὰ τὴν Ἀμερικὴ ἐκείνη τὴν ἐποχή, ἀκόμη πιὸ ἀληθινὰ ἀπὸ τὴν Ἀγγλία τῆς ἐποχῆς του, ὅτι "Δὲν γνωρίζουμε κανένα θέαμα τόσο γελοῖο ὅσο τὸ κοινὸ σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς περιοδικές του κρίσεις ἠθικῆς". 

φωτό

Γιὰ παράδειγμα, ὁ  Ρόμπερτ Κένεντι ἦρθε στὴν Ἀφρικὴ μὲ τὴ σύζυγό του καὶ τοῦ δόθηκε καί φιλοξενήθηκε ἀπό τό Πανεπιστήμιο τοῦ Νατὰλ γιὰ μιὰ σφοδρή διατριβὴ ἐναντίον τῆς Νοτιοαφρικανικῆς Κυβέρνησης. Παρακολούθησα αὐτὴ τὴ δυσφημιστικὴ παράσταση μὲ τὰ μάτια ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ εἶχε δεῖ δύο γενιὲς πολιτικῶν νὰ μαστίζουν τὸ πλῆθος πρὸς τὴν καταστροφή του. Καὶ στὴν Ἀμερική, ἡ κυρία Ροῦσβελτ, ἔδωσε μεγάλη ἀνακούφιση (δημόσια) στὰ συναισθήματα τῆς ἀγανάκτησης καὶ τῆς συμπόνιας της γιὰ τὸν Μαῦρο ἄνθρωπο, καὶ βοήθησε (ἰδιωτικὰ) νὰ κανονίσει τὴν προμήθεια ὅπλων στοὺς τρομοκράτες στὴν Ἀγκόλα. 

Αὐτὸ ποὺ ἐπρόκειτο νὰ συμβεὶ ἦταν σαφές: Ἡ Ἀμερική, κάτω ἀπὸ ὁποιονδήποτε πρόεδρο, θὰ βοηθοῦσε τὸν Κομμουνισμὸ νὰ καταλάβει τὴν Ἀφρική. Γιὰ μιὰ δεκαετία αὐτὴ ἡ φάρσα συνέχισε καὶ στὴ συνέχεια ἰδού, οἱ ἀποικιακὲς δυνάμεις ἀποκάλυψαν ὅτι καὶ αὐτοὶ ἦταν στὴν συνωμοσία. 

Δὲν ὑπῆρξαν ἀφόρητες πιέσεις γιὰ νὰ παραιτηθοῦν. Πήραν τὶς διαταγὲς τους ἀπὸ κάπου καὶ ἁπλὰ σηκώθηκαν καὶ πήγαν. Μιὰ μέρα ἦταν ἐκεῖ καὶ τὴν ἑπόμενη εἶχαν φύγει, ἀντιδρῶντας σὰν μαριονέτες στὶς κρυμμένες χορδές. Πρῶτα τὸ Βέλγιο, μετὰ ἡ Γαλλία ἀποχώρησε ἀπὸ τὴν Ἀλγερία καὶ μετά... Α, τότε! Θὰ ἔπρεπε ἡ Βρετανία νὰ ἐγκαταλείψῃ καὶ νὰ διαλύσῃ τὴν Αὐτοκρατορία, καὶ νὰ ἐγκαταλείψῃ τόσο τοὺς Λευκοὺς ἐκεῖ ὅσο καὶ τοὺς Μαύρους ποὺ ἀκόμα σὲ μερικὰ μέρη ποὺ εἶδα κρατούσαν τὴν εἰκόνα τῆς μεγάλης Βασίλισσας στίς φάρμες τους καὶ στὰ ἐμπορικά τους καταστήματα; Ναί, ἀκόμα καὶ αὐτό. 

Ως συντηρητικός ηγέτης κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, ο MacMillan έπαιξε σημαντικό ρόλο στις προσπάθειες αποαποικιοποίησης σε ολόκληρη την Αφρική. Η εικόνα δείχνει μια αφρικανική τελετή όπου τον σηκώνουν οι Γκανέζοι χρησιμοποιώντας παραδοσιακές μεθόδους μεταφοράς. Συμβολίζει τόσο τον σεβασμό για τα τοπικά έθιμα και τους πολιτισμούς όσο και την αναγνώριση της φθίνουσας επιρροής της Βρετανίας στις πρώην αποικίες της...ἐδῶ

Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἐπιλέχθηκε νὰ διαβάσει τὴν ὑπαγορευμένη θανατικὴ ποινὴ ἦταν ὁ τότε Βρετανὸς Πρωθυπουργός, ὁ Χάρολντ Μακμίλαν. Μίλησε μὲ τὴ στροφὴ τῆς φωνῆς καὶ τῆς φράσης ποὺ οἱ μετωπικοὶ πολιτικοὶ τῆς δύστυχης χώρας μου εἶναι ἐπιδέξιοι νὰ χρησιμοποιοῦν γιὰ νὰ ἀποκρύψουν μιὰ πράξη ἀπάτης. 

 "Ὁ ἄνεμος τῆς ἀλλαγῆς", Ὁ Μακμίλαν εἶπε στὸ κοινοβούλιο τοῦ Κέϊπ Τάουν, ὅτι ἡ Βρετανία θὰ βγεῖ ἀπὸ τὴν Ἀφρική. Ὁ ἄνεμος τῆς ἀλλαγῆς! Σὲ ὁποιαδήποτε ἀνθολογία πολιτικῆς πλάνης, αὐτὸ ἔχει ὑψηλὴ θέση. Ὁ ἄνεμος φυσάει ὅπου θέλει, καὶ κανένας "ἄνεμος" δὲν φυσοῦσε τὴν Αὐτοκρατορία μακριά. Καταρρίπτετο μὲ ἀποφάσεις ποὺ εἶχαν ληφθὴ πρὸ πολλοῦ σὲ μυστικὸ κονκλάβιο, καὶ ἡ κατεδάφισίς του ἔγινε γιὰ νὰ ἀνοίγη ὁ δρόμος γιὰ τὴ συνωμοσία τῆς παγκόσμιας κυβέρνησης. Ἀκολούθησε, σὲ ὅλα τὰ βρετανικὰ ἐδάφη, ἡ παντομίμα τῆς παραίτησης: ὑποβιβάζονταν σημαῖες, φορούνταν γιὰ τελευταία φορὰ καπέλα μὲ φτερὰ καὶ στολὲς μὲ χρυσᾶ ἐπιχρίσματα, ἕνα βασιλικὸ πρόσωπο παρέδιδε τὰ ἔγγραφα και ούτω καθεξής. Ἡ μόνη ἀλήθεια πίσω ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἀτυχές θέαμα ἦταν ὅτι ὁ μαῦρος ἄνθρωπος παραδόθηκε πίσω στὴ σκλαβιά. 

Πίσω στήν σκοτεινή Ἀφρική

Στὰ ἑπόμενα δέκα χρόνια ὁ μαῦρος πῆρε μία πρόγευση γιά τὸ μέλλον ποὺ εἶχε κανονιστεὶ γιὰ αὐτόν. "Ἀνεξάρτητα" Μαῦρα κράτη ἐμφανίστηκαν ἀπὸ ὅλες τὶς πλευρές, καὶ σὲ ὅλα αὐτὰ ὁ πολιτικὸς μὲ τὰ περισσότερα ὅπλα ὁδήγησε τὸν δρόμο του στὸ μέτωπο καὶ ἀνέλαβε, γιὰ νὰ παραληφθῇ λίγο ἀργότερα ἀπὸ ἕναν ἄλλο τοῦ ἴδιου εἴδους ποὺ εἶχε προμηθευτεὶ μὲ ὅπλα ἀπὸ κάποιον ἢ κάποιον ἄλλο. Ἡ ἱστορία τῆς σφαγῆς καὶ τοῦ χάους δὲν θὰ εἰπωθεῖ ποτέ: ἀκολούθησε τὸ ἴδιο μοτίβο παντοῦ, καὶ ὁ κόσμος ἦταν ἀδιάφορος σὲ αὐτὸ οὕτως ἢ ἄλλως. Ἡ πιὸ σκοτεινὴ Ἀφρικὴ ἐπέστρεψε. 

Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Λευκοῦ ἀνθρώπου ἔμεινε μόνο ἡ Νότια Ἀφρικὴ (ἡ ὁποία ἀμέσως ἀποσπάστηκε ἀπὸ τὴν Αὐτοκρατορία), καὶ ἡ Ροδεσία τοῦ Ρόουντς, ἡ ὁποία εἶδε ὅτι ἐπρόκειτο νὰ προδοθεῖ καὶ διακήρυξε τὴν Ἀνεξαρτησία της σύμφωνα μὲ τὸ πρότυπο τῆς Οὐάσιγκτον στὶς 11 Νοεμβρίου 1965, καὶ οἱ ἀνατολικὲς καὶ δυτικὲς παράκτιες περιοχὲς τῆς Μοζαμβίκης καὶ τῆς Ἀγκόλας, ὅπου οἱ Πορτογάλοι εἶχαν ὑπάρξει ἀπὸ πρὶν τὴ Βρετανικὴ Αὐτοκρατορία ἢ τὴν Ἀμερικανικὴ Δημοκρατία. 

Οἱ δεκαετίες ἑξῆντα καὶ ἑβδομῆντα, ἑπομένως, ἦταν γεμᾶτες μὲ τὴν ὀργισμένη κραυγὴ τοῦ ἐξωτερικοῦ κόσμου (ἰδιαίτερα τῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς Ἀγγλίας) ἐναντίον αὐτῶν τῶν ἐναπομείναντων ἐδαφῶν ποὺ κυβερνούσαν οἱ Λευκοί. 

Στὴν Ἀγγλία οἱ Σοσιαλιστὲς ἦταν στὴν ἐξουσία καὶ περίμεναν ἀπὸ καιρὸ τὴ στιγμὴ τῆς αὐτοκρατορικῆς καταστροφῆς, σὰν ὄρνεες σὲ ἕνα κλαδὶ ποὺ ἐπιδιώκουν νά ρουφήξουν τὴν τελευταία ἀνάσα τοῦ θύματος. Ὁ ἡγέτης τῶν Σοσιαλιστῶν, ὁ Χάρολντ Γουίλσον, συνήθιζε νὰ χρησιμοποιεῖ τὴ γλῶσσα τοῦ πρωθυπουργοῦ τοῦ Γεωργίου Γ', Λόρδου Νόρθ, γιὰ τοὺς Ροδεσιανούς. Ἦταν "ἐπαναστάτες", δήλωσε. Ἀφοῦ ἐξέτασε τὸ συναίσθημα τοῦ βρετανικοῦ στρατοῦ γιὰ μιὰ ἐπίθεση στὴ Ροδεσία, χωρίς κανένα ἀποτέλεσμα, ἀνακοίνωσε στὸ Μπλάκπουλ (ὑπό τὶς ἐπευφημίες τῶν τρομοκρατῶν στὸ μπαλκόνι) ὅτι θὰ ἔδινε "ἀπεριόριστη ὑποστήριξη" στὰ ὅπλα τῶν κομμουνιστικῶν συμμοριῶν ποὺ κατάφεραν νὰ πάρουν τὴν ἐξουσία στὰ πορτογαλικὰ ἐδάφη ποὺ γειτνιάζουν μέ τὴ Ροδεσία, ὅταν οἱ πολιορκημένοι Πορτογάλοι, μετὰ ἀπὸ δεκατρία χρόνια πολιορκίας ἀπὸ ὁλόκληρο τὸν κόσμο, κατέρρευσαν τὸ 1973. 

Ἐπέστρεψα ἀπὸ τὴ Ροδεσία, τὴ Μοζαμβίκη καὶ τὴν Ἀγκόλα στὴ Νότια Ἀφρικὴ γιὰ νὰ περιμένω τί θὰ μποροῦσε νὰ ἔρθει. Αὐτὸ ποὺ ἦρθε, τὸ 1975, ἦταν ἡ ἀπόδειξη ὅτι τό "Τέταρτο Σημεῖο" τοῦ Τρούμαν, 25 χρόνια νωρίτερα, ἦταν μιὰ ἁπλὴ ἐπανέκφραση τοῦ παραλληλισμοῦ τῆς ἀμερικανικῆς καὶ τῆς σοβιετικῆς πολιτικῆς, ποὺ ὁδήγησαν σὲ μιὰ κομμουνιστικὴ κατάληψη στὴν Ἀφρική. 

( φωτό ἀριστερά ἀπό τό θέμα : Απίστευτο! Ο Μαντέλα που «δεν ήταν κομμουνιστής» ήταν κομμουνιστής!...)

Ἡ Ἀγκόλα ἔδωσε σαφῆ ἀπόδειξη αὐτοῦ. Σοβιετικὰ ὅπλα, ἀρχικὰ χρηματοδοτούμενα ἀπὸ τὴν Ἀμερική, προμήθευαν μιὰ ἀπὸ τὶς ἀντιμαχόμενες φατρίες ποὺ ἀγωνίστηκαν γιὰ τὴν ἐξουσία ὅταν οἱ Πορτογάλοι ἔφυγαν, καὶ τὸ Σοβιετικὸ καθεστώς κάλεσε κουβανικὰ στρατεύματα γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὴ νίκη αὐτῆς τῆς φατρίας. 

Ὁ Ἀμερικανὸς Πρόεδρος ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ὀνομαζόταν Φὸρντ (ἡ μόνη διαφορὰ μεταξὺ τῶν διαδοχικῶν προέδρων ἦταν αὐτὴ τοῦ ὀνόματος: στὴν ὑποταγὴ στὴν ἐπικρατοῦσα παγκόσμια κυβερνητικὴ συνωμοσία ἦταν ὅλοι ἴδιοι) καὶ τὸν εἶδαν, μιὰ σκιώδη φιγούρα στὴν τηλεοπτικὴ ὀθόνη, νὰ κραυγάζει περί τῆς ἀποδοκιμασίας τῶν Σοβιετικῶν καὶ Κουβανικῶν εἰσβολῶν στὴν Ἀφρική. Ἡ πραγματικὴ ἐπίδραση αὐτῶν τῶν ὑπονοούμενων διαμαρτυριῶν ἦταν μηδενική:

ἡ Ἀμερικὴ ὁδήγησε τὸν κόσμο στὴν σιωπηρὴ ἀποδοχὴ τῆς πράξης καὶ τῆς ἐμφάνισης μαύρων κομμουνιστικῶν κρατῶν στὶς ἀνατολικὲς καὶ δυτικὲς ἀκτὲς τῆς Ἀφρικῆς. 

Ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ἦταν προφανὲς ὅτι κανένας Ἀμερικανὸς πρόεδρος, μὲ τὸ παράδειγμα τῆς ἀνατροπῆς τοῦ Προέδρου Νίξον στὸ μυαλό του, δὲν θὰ τολμοῦσε νὰ προσβάλει τοὺς μαθητὲς τοῦ σχολείου House-Baruch, ποὺ πολεμούσαν μέσῳ τοῦ Συμβούλιου Ἐξωτερικῶν Σχέσεων. Ὁποιοσδήποτε ὑποψήφιος καὶ ἂν κέρδιζε τὶς προεδρικὲς ἐκλογὲς τοῦ 1976, τίποτα δὲν θὰ ἄλλαζε: καὶ αὐτὸ θὰ ἴσχυε γιὰ κάθε ἑπόμενη ἐκλογή. 

 "Ἡ Συνωμοσία τῆς Ἀλήθειας". 

Ἔτσι περίμενα τὰ τελευταῖα μου χρόνια στὴ Νότια Ἀφρική. Ἤδη, πολλὰ χρόνια πρίν, ἕνα ἀπὸ τὰ ἐξαιρετικὰ πλούσια "εἰρηνευτικὰ" ἱδρύματα στὴν Ἀμερικὴ (τὸ ἵδρυμα τοῦ Κάρνεγκι) εἶχε καταρτίσει ἕνα σχέδιο μάχης, ὁλοκληρωμένο μέχρι τὴν τελευταία βαλλιστικὴ λεπτομέρεια, γιὰ μιὰ ἐπίθεση στὴ Νότια Ἀφρικὴ ἀπὸ ἀέρα, θάλασσα καὶ ξηρά. 

Αὐτὴ ἡ ἀνοιχτὴ συμμετοχὴ τῆς Ἀμερικῆς στὴν κομμουνιστικὴ συνωμοσία ἔχει κυριαρχήσει στὴ Νότια Ἀφρικὴ ἀπὸ τότε ποὺ δημοσιεύθηκε τὸ 1965. Ἀπὸ τὴν προσωπική μου ὀπτικὴ γωνία, κοιτάζοντας τὴν ταραγμένη σκηνή, εἶδα σ' αὐτὴ τὸν συντονισμὸ ἑνὸς ἄλλου ὁλοκαυτώματος, τὸ οὐσιαστικὸ τρίτο στάδιο στὴ συνωμοσία γιὰ τὴν ἐγκαθίδρυση τοῦ ὑπερ-δουλοκρατικοῦ κράτους. 

Στὴν ἡλικία ποὺ ἔχω φτάσει, γιὰ αὐτό, τὸ προσωπικό μου ἐνδιαφέρον γιὰ τὸ μεγάλο μελόδραμα εἶναι μόνο νὰ φροντίσω, ἂν μπορώ, ὁποιαδήποτε ταφόπλακά μου νὰ ἔχει τὴν ἐπιγραφή, "Ἐκεῖνος ἐπέζησε!" Οἱ φιλοδοξίες μου εἶναι μέτριες καὶ δὲν ἐλπίζω σὲ κάτι περισσότερο. Ἡ συνωμοσία ἔχει προχωρήσει τόσο πολὺ ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ σταματήσει τώρα. Πολλοὶ ἡγέτες εἶναι ἁλυσοδεμένοι σ' αὐτό. 

Ὅσο ἔχουν ἐξουσία πάνω μας, θὰ συνεχίσουμε νὰ εἴμαστε δεμένοι στά Γαδάρια-δεσμά ( σχετικῶς μέ τά Γάδαρα καί τούς Γαδαρηνούς, ἐδῶ) , καὶ ἡ νέα ἐποχὴ τοῦ σκότους εἶναι κοντά μας. Ὅταν αὐτὸ συμβεί, θὰ πρέπει ὅλοι νὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ καὶ νὰ ἐργαστοῦμε γιὰ μιὰ νέα ἀναγέννηση. 

Πολλοὶ καλοὶ καὶ ἀληθινοὶ ἄνθρωποι προετοιμάζονται τώρα γι' αὐτό, καὶ ἡ αὐριανὴ μέρα θὰ εἶναι δική τους. Οἱ ψευδορκούμενοι καὶ ὁ τύπος τους θὰ τὸ ἀποκαλέσουν ἀντεπανάσταση. Τὸ σωστό του ὄνομα θὰ εἶναι "Ἡ Συνωμοσία τῆς Ἀλήθειας". 

Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς. (Ἰωάννης 8:32) 

Ἀπό :  ΕΔΩ 

« Τό μεγάλο σχέδιο τοῦ 20ου αἰῶνος» ( μέρος α΄)

« Τό μεγάλο σχέδιο τοῦ 20ου αἰῶνος» ( μέρος β΄)

« Τό μεγάλο σχέδιο τοῦ 20ου αἰῶνος» ( μέρος γ΄)

Ἡ Πελασγική