Ἡ μοῖρα ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος εἶναι στά χέρια ἀνοήτων...

« Γελάω,ἀλλά ...φοβᾶμαι πώς αὔριο θά κλαίω...»

Ἀγαπητέ μου Εὖ-Στρατιῶτα εὐχαριστῶ πολύ γιά τήν ἀφιέρωσιν. Ἕνα πολύ σημαντικό τραγούδι !

Κι᾿ἐγώ μέ τήν σειρά μου τό ἀφιερώνω στήν Ἀνθρωπότητα...

Epitaph

King Crimson

The wall on which the prophets wrote

Is cracking at the seams.

Upon the instruments if death

The sunlight brightly gleams.

When every man is torn apart

With nightmares and with dreams,

Will no one lay the laurel wreath

As silence drowns the screams.

Between the iron gates of fate,

The seeds of time were sown,

And watered by the deeds of those

Who know and who are known;

Knowledge is a deadly friend

When no one sets the rules.

The fate of all mankind I see

Is in the hands of fools.

Confusion will be my epitaph.

As I crawl a cracked and broken path

If we make it we can all sit back

And laugh.

But I fear tomorrow I'll be crying,

Yes I fear tomorrow I'll be crying. 

Ο τοίχος που οι προφήτες εγράψαν,
έχει Ραγισθεί και εγκρεμίσθη.
Κάτω απο όπλα θανάτου,
το φως του ήλιου εσβήσθη !
Καθώς 'όλοι στροβιλίζονται τώρα
σε εφιάλτες και σ' όνειρο πλάνο,
δεν θ' αφήσει κανείς δάφνης κλάδο,
σαν η κραυγή με σιωπή καλυφθεί

Ανάμεσα στις σιδηρές πύλες της μοίρας
έχουν οι σπόροι του χρόνου φυτρώσει,
και ποτιστήκαν από τις πράξεις εκείνων
που ορίζουν και κατέχουν τη γνώση.
Η γνώση είναι θανάσιμος φίλος,
αν της καρδίας δεν τεθούν οι κανόνες.
Και η μοίρα της ανθρωπότητας πέσει
σε μυαλά φτωχά που λειτουργούν με εικόνες.

Η σύγχυση θα είναι ο επιτάφιός μου.
Καθώς στο σαθρό μονοπάτι πλανιέμαι.
Γιορτάζουμε , γελώντας , τη νίκη,
Όμως αύριο θα κλαίμε !
Ναι φοβάμαι πως αύριο θα κλαίμε…

(ἡ μετάφρασις τοῦ φίλου/ἀναγνώστη,ἀπό ἐδῶ)

Ἡ Πελασγική