Ἡ κληρονομιά τῆς Σχολῆς Φρανκφούρτης σαπίζει μέχρι τό μεδούλι,ΚΑΙ τούς νεοέλληνες...

Οἱ ἱδρυτές τοῦ ΣΕΚΕ ὑπό τό βλέμμα τοῦ Μαρδοχαίου (Μάρξ) 

 Κυριάκος Μητσοτάκης,στήν πρώτη του συνέντευξιν (1989) :

« Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν μια σημαντική πολιτική προσωπικότητα...Είχε αναμφίβολα προτερήματα: είχε καλή επαφή με τον κόσμο και ήξερε να τον κατευθύνει. Ο Χαρίλαος Φλωράκης είναι ένας ανοικτός και διαλλακτικός άνθρωπος, χωρίς παρωπίδες. Ο Λεωνίδας Κύρκος είναι φιλικός, αξιόλογος πολιτικός και ρήτορας...

...Φυσικά ο Μα­ρξ εί­ναι από τα κορυφαία μυαλά. Άλλωστε στο Χάρβαρντ διδάχθηκα συστηματικά μαρξισμό.Ο μαρξισμός ως ιδεολογική πρόταση είναι αρκετά ελκυστική για κάποιον νέο ...» ( ἐδῶ,ἐδῶ,ἐδῶ,ἐδῶ ) 

Τί ἀποτελεῖ ...ντροπή γιά τόν νεοέλληνα, ἀπό τήν μεταπολίτευσιν καί μέχρι σήμερα ; Νά τόν χαρακτηρίσῃ κάποιος « βασιλο-χουντικό » ! Χμμ...

Τί σημαίνει βασιλοχουντικός ; Κάποιος,λέει, πού νοσταλγεῖ τίς ἐποχές πού τό πολίτευμα τῆς Ἑλλάδος ἦταν ἡ Βασιλευομένη Δημοκρατία, γιά τό πρῶτο συνθετικό καί γιά τό δεύτερο, ἐποχές πού μέ τόν ἕνα ἤ ἄλλο τρόπον εἶχε σταματήσει νά ὑφίσταται ἡ ταμπέλα τῆς δημοκρατίας καί στήν ἐξουσία εὐρίσκοντο ἄνθρωποι καί ἀπό τόν πολιτικό χῶρο ἀλλά καί ἀπό τά σώματα στρατοῦ τῆς χώρας. Αὐτό τό δεύτερο, βάφτισαν "χούντα" οἱ δημοκραταραῖοι γιά νά ταυτίσουν ἐκεῖνα τά καθεστῶτα ( Μεταξᾶ,Συνταγματαρχῶν) μέ τήν πιό σκληρή μορφή ἄσκησης τῆς ἐξουσίας, τόν Ἀπολυταρχισμό. Πῶς υἱοθετήθηκε γιά τήν περίοδο 1967-1974 ; Διαβάζουμε στό βίκιπαίδεια :

... ο όρος αυτός αναφέρεται περισσότερο στην πιο πρόσφατη επταετή περίοδο της δικτατορίας από τη Χούντα των Συνταγματαρχών (1967-1974). Αυτό πιθανόν λόγω της υιοθέτησης και χρήσης του όρου από εκπομπές ξένων ραδιοφωνικών σταθμών στην ελληνική, όπως το ραδιοφωνικό σταθμό της Μόσχας, τη Ντόιτσε Βέλλε, το Μπι Μπι Σι.

Η λέξη Χούντα (Junta) έχει ισπανική προέλευση και κυριολεκτικά σημαίνει σύνδεσμος ή γενικότερα επιτροπή διοίκησης/ συμβούλιο διοίκησης... ( ἀπό ἐδῶ) 

Μᾶς τόν ἔδωσαν ...δωράκι τά κομμούνια τοῦ Μπρέζνιεφ ( πού ἡ εἰσβολή τους στήν Πρᾶγα ἦταν ἁπλῶς ἕνα ᾿"βάλς τῶν τάνκς" γιά νά κλείσουν τό "τρίτο δρόμο", ὅμως οἱ τῆς ἐλληνικῆς ἐξουσίας ἦσαν στρατιωτικοί χουντικοί πού ἀσκούσαν βίαια ἐξουσίαν ! ), οἱ σοσιαλδημοκράτες γερμαναράδες τοῦ Μπράντ καί οἱ δράκοι τῆς Ἐλισάβετ. Γιά φαντάσου ! ! ! Δημοκράταροι λέμε ! 

Εἶναι αὐτοί πού σήμερα ἀποτελοῦν τούς ὑπερμάχους τῆς "πολιτικῆς ὀρθότητος" , τούς προδρόμους τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων,τοῦ Παγκοσμίου Κομμουνισμοῦ ! 

Κακό,πολύ κακό νά νοσταλγῇς τήν ἐποχἠ τῶν Βασιλέων πού ἡ Ἑλλάς ἔγραφε μέ χρυσά γράμματα τήν Ἱστορία της !

Ἀπελευθέρωσις τῆς Μακεδονίας,τῆς Ἠπείρου,τῆς Θράκης ! Ἔνδοξοι Βαλκανικοί Πόλεμοι ! Ἔπος τοῦ ᾿40 ! 

Καί ἡ μάστιγα τῶν κομμουνιστῶν,ὁ Ἰχνεύμων νά τρώῃ τά σωθικά τῆς Ἑλλάδος εἴτε στήν Μικρασιατική Ἐκστρατεία ( γιατί θά δημιουργείτο μία Μεγάλη Ἑλλάδα καί μία μικρή Τουρκία καί αὐτό δέν τό θέλαμε,ἔλεγαν οἱ κόκκινες ἀκρίδες) εἴτε μετά τό τέλος τοῦ Β΄Π.Π. πού ΒΕΒΑΙΩΣ καί ΔΕΝ ἔπρεπε ἡ Ἑλλάς νά προχωρήσῃ στήν ἀνοικοδόμηση/ἀνασύστασιν τῆς Χώρας ἀπό τήν καταστροφή πού ἄφησε πίσω ἡ πολεμική λαίλαπα τῶν γερμαναράδων τοῦ Χίτλερ ! Καί ἐκεῖ τό φρένο πρός τήν πρόοδο ἦταν γιά ἀκόμη μία φορά ΚΟΚΚΙΝΟ καί ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ! 

Ἀλλά ὁ προοδευτικός ἕλλην πρέπει νά εἶναι «ἀριστερῶν πεποιθήσεων» ! Ἔτσι πρέπει,τό διατάζει σχεδόν 50 χρόνια ἡ "κουλτούρα τῆς ἑλλαδικῆς κοινωνίας" ! Χά χά χά ! "Κουλτούρα "! 

Πολιτιστικός Μαρξισμός : Ἡ καρδιά τοῦ ἡθικοῦ ξεπεσμοῦ μας 

Καί τώρα γιά τό «χουντικός». Τί σήμαινε ἡ περίοδος διακυβερνήσεως ἀπό τόν Ἰωάννη Μεταξᾶ γιά τήν Ἑλλάδα ; Καί τί σἠμαινε ἡ τριάντα χρόνια μετά,περίοδος διακυβερνήσεως τῆς χώρας ἀπό τήν στρατιωτική κυβέρνησιν τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου ; 

φωτό

Ο λογοτέχνης Γεώργιος Θεοτοκάς, πολιτικός και ιδεολογικός αντίπαλος του Μεταξά, έγραψε την ημέρα της κηδείας του: «...Η κηδεία, επιβλητική. Πάρα πολύς κόσμος στους δρόμους. Είναι φανερό ότι ο λαός τον λυπήθηκε και ότι αυτή τη στιγμή συλλογίζεται μόνο την καλή πλευρά του ανθρώπου και ξεχνά όλα τα άλλα. Κυρίως συλλογίζεται το ΟΧΙ και την απόκρουση της εισβολής. Το παρελθόν σβήνει, νομίζω οριστικά, και μένει η ένδοξη στιγμή της ζωής του, αυτή που του εξασφαλίζει την υστεροφημία. Η σχέση του λαού με τον Μεταξά δεν υπήρξε ποτέ ερωτική. Υπήρξε ψυχρή, λογική, υπολογιστική. Σήμερα ο λαός λυπάται με τον ίδιο τρόπο που λυπάται κανείς για το θάνατο χρησιμότατου συνεταίρου. Αυτό το αίσθημα, συνδυασμένο με αντρική εκτίμηση και τελικά με σεβασμό. Τούτο είναι αναμφισβήτητο. Ο Μεταξάς, που τόσο πολύ διαπληκτίστηκε και βρίστηκε και διασύρθηκε στην αγορά και που έως τα 65 του ήταν στα μάτια του λαού ένας αποτυχημένος, κατόρθωσε στο τέλος να μας επιβάλλει το σεβασμό. Έκανε αυτό που ήθελε. Κυβέρνησε την Ελλάδα, μπήκε στην Ιστορία ως ο αρχηγός και σωτήρας του τόπου του και μας έκανε να παρακολουθήσουμε το λείψανό του με λύπη που τον χάσαμε και με σεβασμό προς τη δύναμη, την κρίση, την εξαιρετική του επιμονή, τη γενναιότητα του...».

 «...Ὁ Θεὸς σχωρέσοι τὴν ψυχὴ τοῦ Μεταξᾶ. Καὶ νὰ τὴν σχωρέσῃ δυὸ φορές. Διότι ἐμούτζωσε τοὺς πολιτικοὺς καὶ ἐξέσχισε τὸ Σύνταγμα πρὸ τῆς ἀνάγκης νὰ σωθῇ ἡ Ἑλλὰς. Διότι ἐπρόλαβε καὶ ἐκτύπησε τὸν κομμουνισμὸν ὥστε νὰ πραγματοποιηθῇ τὸ Ἀλβανικὸν ἔπος. [...] Ὁ Ἑλληνικὸς λαός, ὅμως, δὲν θὰ ξεχάσῃ ποτὲ τὸ ἔργον τοῦ Μεταξᾶ καὶ αὐτὸ θὰ εἶναι ἡ καλυτέρα μετὰ θάνατον ἀμοιβή του. Δὲν ὑπήρξαμεν τότε φίλοι του. Σήμερον ὅμως ὑποκλινόμεθα καὶ τιμῶμεν τὸ ἔργον του. Ἀλλά, μᾶς λέγουν, ὁ Μεταξᾶς ὑπῆρξε δικτάτωρ. Δὲν μᾶς συγκινοῦν οἱ τύποι, οὔτε αἱ κεναὶ λέξεις τῶν θεωρητικῶν τῆς πολιτικῆς. Οἱ θεσμοὶ δὲν ἔχουν οὐδεμίαν ἀξίαν. Ἐκεῖνο ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα. Χάρις εἰς τὸν Μεταξᾶ ἡ Ἑλλὰς ἐσώθη τότε καὶ ἐδοξάσθη». ( Γεώργιος Γρίβας ὁ ἀρχηγός τῆς ΕΟΚΑ ) -ἀπό ἐδῶ-

Ο διπλωμάτης και πρωθυπουργός το 1963, Παναγιώτης Πιπινέλης δήλωσε: «...Έχω ζήσει αλλά και μετάσχει στα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδος ως διπλωμάτης, Πρέσβης ή Υπουργός, υπό τους Βασιλέα Κωνσταντίνο, Ελευθέριο Βενιζέλο, Παναγιώτη Τσαλδάρη, Iωάννη Μεταξά, Αλέξανδρο Παπάγο, Κωνσταντίνο Καραμανλή κλπ. Τέτοια οξύνεια και πολιτική σκέψι ωσάν αυτήν του Γεωργίου Παπαδοπούλου, δεν αντίκρυσα ουδέποτε σε κανέναν τους! Πρόκειται περί μιας ιδιοφυΐας!...».

ἐδῶ

Ο μικρότερος κατά δύο τάξεις Υποστράτηγος Στέφανος Καραμπέρης αναφέρει για τον Παπαδόπουλο: «...Πρῶτος κατά τήν διάρκειαν τῆς φοιτήσεώς του εἰς τήν Σ. Σ. Εὐελπίδων, ἦτο γνωστός τουλάχιστον εἰς τούς ἀποφοιτήσαντας Ἀξιωματικούς τῆς Τάξεώς του καί τούς ἀντιστοίχους τῶν δύο μεγαλυτέρων καί τῶν δύο μικροτέρων τῆς ἰδικῆς του. (...) Ἦτο λίαν συναισθηματικός και ἀνθρωπιστής. Τοῦτο ἀποδει­κνύ­­­εται από τας πολλαπλάς ἀμνηστεύσεις, μη­δέ του ἐπιδόξου δολο­φό­νου του ἐξαι­ρου­μένου». 

Ο συγγραφέας και διανοούμενος Γεώργιος Γεωργαλάς συμπληρώνει ότι διέθετε: «...μεγάλην ζωτικότητα σπανίαν τακτικήν ικανότητα καί φαντασίαν, τεραστίαν εργατικότητα ισχυρόν προσωπικότητα υπομονήν καί ρεαλισμόν... Ο Αρχηγός της Επαναστάσεως διέθετε πολιτική σκέψι καί θαυμαστή ικανότητα χειρισμών...»

«...Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν μία μεγάλη ηγετική προσωπικότητα. Διέθετε σπάνια ευψυχία και υψηλό δείκτη νοημοσύνης. Ήταν βαθύτατα Ελληνόψυχος. Απέφευγε τις ακραίες λύσεις, ήταν άνθρωπος τού μέτρου».Ο ποινικολόγος Παύλος Μανωλόπουλος

Ο δημοσιογράφος και κορυφαίος οικονομολόγος Γεώργιος Κάρτερ επισημαίνει: «....Διέθετε επίσης αστείρευτα αποθέματα Ανθρωπισμού και Φιλαλληλίας, τα οποία και επέδειξε εμπράκτως σε πολλές περιπτώσεις επιφανών αντιπάλων της Επαναστάσεως. (Θεοδωράκης, Οπρόπουλος, Μαγκάκης κλπ.)...»

Τον Μάρτιο του 2017 σε ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε., που δημοσιεύθηκε στην κομματική εφημερίδα «Ριζοσπάστης», δημοσιοποίησε τις θέσεις της για την περίοδο του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 και τον Γεώργιο Παπαδόπουλο. Από την ανακοίνωση προκύπτει ότι το Κ.Κ.Ε. έχει αναθεωρήσει τις θέσεις του, προχώρησε σε μια διαφορετική προσέγγιση της περιόδου, καθώς υποστηρίζει ότι ο Παπαδόπουλος δεν είχε σκοπό να παραμείνει ισοβίως στην εξουσία, αλλά ως ότου διαμορφωθεί ένα νέο πολιτικό σκηνικό με σαφή αντικομουνιστικά χαρακτηριστικά και «αναμορφωμένα αστικά κόμματα», προκειμένου να παραδώσει στη συνέχεια την εξουσία. Στην ανακοίνωση σημειώνεται ότι το καθεστώς της 21ης Απριλίου «…..επιδίωξε επιλεκτικά να προσεταιριστεί τμήματα της εργατικής τάξης με ορισμένα στεγαστικά προγράμματα, καθώς και λαϊκών στρωμάτων, όπως της αγροτιάς, με την παραγραφή χρεών της. ...{...}... Με βάση τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, το 1971 οι μισθοί και τα μεροκάματα αποτελούσαν το 40,5% του ιδιωτικού εγχώριου εισοδήματος, έναντι του 34,5% που ήταν το 1961. Την ίδια περίοδο, τα κέρδη αυξήθηκαν κατά 186%.».

Η ανακοίνωση του Κ.Κ.Ε. αποδέχεται ότι «….το καθεστώς επιδίωξε ομαλές σχέσεις με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, …» όμως «….έκανε και …. επιλογές που διαφοροποιούνταν από την πολιτική των ΗΠΑ….» και «…συνέχισε τη γραμμή ….. ως προς τη μη αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ. Κατά τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1967 είχε δεχτεί να χρησιμοποιηθούν από τις Η.Π.Α. οι βάσεις τους στην Ελλάδα κατά τον Αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1973, επισήμως τουλάχιστον, τις αρνήθηκε…».

 Παράλληλα, το Κ.Κ.Ε. στην ανακοίνωση του προσπαθεί να δικαιολογήσει τη στάση της Σοβιετικής Ενώσεως καθώς και των άλλων «σοσιαλιστικών» χωρών που δεν προχώρησαν στη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με την κυβέρνηση της 21ης Απριλίου, σημειώνοντας ότι η Μόσχα καθόρισε τη θέση της με βάση την αρχή «…..διατήρησης σχέσεων με όλα τα καπιταλιστικά κράτη, ανεξάρτητα από την εσωτερική πολιτική κατάσταση». Για την «αντιστασιακή» δράση παραδέχεται ότι ο λαός δεν αντιστάθηκε και σε γενικές γραμμές κράτησε παθητική στάση απέναντι στο καθεστώς, ενώ η όποια «αντίσταση» ήταν «πολύμορφη».

Κων/νος Δεσποτόπουλος ( ἀπό ἐδῶ) 

Ο Κων/νος Δεσποτόπουλος αναφέρθηκε στην Επανάσταση της 21ης Απριλίου 1967 αλλά και στον Γεώργιο Παπαδόπουλο: « (...) σε ορισμένες ιστορικές στιγμές, η Δημοκρατία πράγματι μάς οδηγεί σε αδιέξοδο, που έχει ως φυσική συνέπεια να έρθει η Δικτατορία. Αυτό συνέβη το 1936 και αν θέλουμε να είμεθα δίκαιοι με την Ιστορία και την Αλήθεια, αυτό συνέβη και το 1967. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, η ευθύνη ανήκει εξ ολοκλήρου στον Πολιτικό Κόσμο. Εάν υπήρχε πολιτική ηρεμία και ευημερία, δεν θα είχε έρθει ούτε ο Μεταξάς το 1936, ούτε ο Παπαδόπουλος το 1967. Τον μεν Μεταξά τον εψήφισε η Βουλή, και έλαβε πάνω από 200 ψήφους από τους τότε βουλευτάς, άρα «δικαίως» ήλθε. Άλλο αν μετά ανέστειλε ορισμένα άρθρα του Συντάγματος την 4η Αυγούστου του 1936, υπό τον φόβον των ταραχών, απειλών και κομμουνιστικών εξεγέρσεων. Τον δε Παπαδόπουλο τον έφεραν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος και οι Παπανδρέου, πατήρ και υιός, οι οποίοι έκαναν τα αδύνατα-δυνατά για να μη συνεννοηθούνε». 

Αναφερόμενος στην 21η Απριλίου του 1967 ο Δεσποτόπουλος είπε πως «...Η ευθύνη για την 21η Απριλίου είναι των πολιτικών, όπως σας είπα. Ήτανε κατώτεροι των περιστάσεων. Ο πνευματικός κόσμος, αλλά και όλος ο λαός δεν αντέδρασαν στον ερχομό της Δικτατορίας. Τότε η Αθήνα ήταν μία όμορφη και ανθρώπινη πρωτεύουσα. Ο κόσμος διασκέδαζε ελεύθερα και απολάμβανε τους περιπάτους του. Τα σπίτια δεν τα κλειδώναμε και αφήναμε τις πόρτες και τα παράθυρα ανοικτά, γιατί δεν υπήρχε ο φόβος να σε κλέψουνε...»  ( ἀπό ἐδῶ) 

Εἶδες ὅταν κανείς ἔχει στιγμές εἰλικρινείας ; !!! 

Ποιοί εἶχαν «ῥαντεβοῦ μέ τήν Ἱστορία» τό 1981 ; 

Ἀλλά εἴπαμε,οἱ "κουλτουριάρηδες" νεοέλληνες, τῆς ἡμιμαθείας,τῆς ἀμαθείας,κατασκευάσματα τῆς ...ἀλλαγῆς κατάπιαν τόσο εὔκολα ὅλα,μά ὅλα τά συνθήματα τῆς νέας ἐποχῆς κληρονομιά τῆς Σχολῆς τῆς Φρανκφούρτης καί σάπισαν μέχρι τό μεδούλι ! Καί ἡ σαπίλα αὐτή μεταφέρθηκε,δυστυχῶς καί ἀκόμη μεταφέρεται γιά ν᾿ἁπλώσῃ τό σάπισμα καί νά καλύψῃ τά πάντα ὥστε ν᾿ἀνοίξουν διάπλατα οἱ δρόμοι τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων ! 

Ἄν ἡ ζημιά εἶναι ἀνεπανόρθωτη ; Κυττᾶξτε τίς παρελάσεις "ὑπερηφανείας" καί θά πάρετε τίς ἀπαντήσεις σας. Κυττᾶξτε ἐκείνους πού κουνοῦν τό δάχτυλο καί σοῦ κολλοῦν μία ταμπέλα,νομίζοντας οἱ κακομοίρηδες,πώς κάτι κάνουν. Τί κάνουν στήν πραγματικότητα ; Ἐξαντλοῦν μέχρι ἐκεῖ ὅλη τήν ...ἐξυπνάδα τους,χωρίς νά καταλαβαίνουν πώς ἀναλογικά καί συγκριτικά μία τέτοια ταμπέλα μπορεῖ καί νά ἀποτελῇ τιμή ... ! 

Ἡ Πελασγική