Ὄχι μόνον γιά μία ἡμέρα...

 

Τήν ἀξία τῆς μητέρας δέν χρειάζεται νά τήν ἀναλύσουμε.Σ᾿ὅλους καί ὅλες μας,εἶναι γνωστή.Καί βεβαίως,μία ἡμέρα τοῦ χρόνου ἀφιερωμένη σ᾿αὐτήν σαφῶς καί δέν μπορεῖ ν᾿ἀνταποκρίνεται σ᾿αὐτό πού πραγματικῶς ἀποτελεῖ, γιά τόν κάθε ἄνθρωπο. Τήν πηγή τῆς Ζωῆς ! Τό ἱερότερο πρόσωπο στήν ζωή ὅλων μας ! 

Γιά τήν ἀγάπη της; Τό καλλίτερο ποίημα,ἀπό τόν Ἄγγελο Βλάχο : 

Ἕνα παιδί, μοναχοπαίδι ἀγόρι,

ἀγάπησε μιᾶς μάγισσας τήν κόρη.

-Δέν ἀγαπῶ ἐγώ, τοῦ λέει, παιδιά,

μ’ ἄν θέλεις νά σοῦ δώσω τό φιλί μου,

τῆς μάνας σου νά φέρης τήν καρδιά

νά ῥίξω νά τήν φάη τό σκυλί μου

*

Τρέχει ὁ νειός, τήν μάνα του σκοτώνει

καί τήν καρδιά τραβᾷ καί ξεριζώνει

καί τρέχει νά τήν πάη μά σκοντάφτει

καί πέφτει ὁ νειός κατάχαμα μέ ᾿δαύτη.

*

Κυλάει ὁ γυιός καί ἡ καρδιά κυλάει

καί τήν ἀκούει νά κλαίη καί νά μιλάη.

Μιλάει ἡ μάνα στό παιδί καί λέει:

-Ἐχτύπησες, ἀγόρι μου;…καί κλαίει!

Χρόνια πολλά,μαμά ! 

Χρόνια Πολλά,σ᾿ὅλες τίς μητέρες ! Τίς ἀγαποῦμε πολύ καί τίς τιμοῦμε κάθε ἡμέρα,ὅλο τόν χρόνο καί γιά πάντα ! 

Σημ. Ἡ φωτό μέ τό ποίημα τοῦ Γεωργίου Μαρτινέλλη,ἀπό τό Ἀναγνωστικό τῆς Ε΄δημοτικοῦ τοῦ 1955, ἐδῶ.


Ἡ Πελασγική