Ὁ μῦθος τῆς «ἐπίπεδης Γῆς»

Ἐάν λές ἕνα ψέμα γιά τούς Χριστιανούς,γιά ἀρκετό καιρό,οἱ ἄνθρωποι θά τό πιστέψουν

Ο μύθος της επίπεδης Γης είναι μια σύγχρονη λανθασμένη αντίληψη ότι η Γη είναι επίπεδη και όχι σφαιρική κάτι που πίστευαν ευρέως κατά τον Μεσαίωνα στην Ευρώπη. Στην πραγματικότητα, όμως, κατά τον Πρώιμο Μεσαίωνα, σχεδόν όλοι οι μελετητές διατηρούσαν την αντίληψη της σφαιρικότητας της Γης, άποψη την οποία είχαν εκφράσει για πρώτη φορά οι αρχαίοι Έλληνες. Τουλάχιστον από τον 14ο αιώνα, η πίστη σε μια επίπεδη Γη μεταξύ των μορφωμένων Ευρωπαίων ήταν σχεδόν ανύπαρκτη.

Ο συγγραφέας Stephen Jay Gould «Rocks of Ages: Science and Religion in the Fullness of Life»  έγραψε ότι «δεν υπήρξε ποτέ μια περίοδος «σκοταδιστικής επίπεδης Γης» μεταξύ των μελετητών (ανεξάρτητα από το πώς το ευρύ κοινό μπορεί να έχει αντιληφθεί τον πλανήτη μας τόσο τότε όσο και τώρα). Η ελληνική γνώση της σφαιρικότητας δεν ξεθώριασε ποτέ, και όλοι οι μεγάλοι μελετητές του μεσαίωνα αποδέχτηκαν τη σφαιρικότητα της Γης ως καθιερωμένο γεγονός της κοσμολογίας. "

Επιπλέον, οι ιστορικοί της επιστήμης David Lindberg  και  Ronald Numbers  επισημαίνουν ότι «ήταν σπάνιο ένας χριστιανός μελετητής του Μεσαίωνα,να μην παραδέχεται την σφαιρικότητα της Γης και να μην γνώριζε την περίμετρο της περιφέρειάς της».

Η θεωρία «επίπεδη γη», ήταν προγραμματισμένες ενέργειες για την μετάδοση επιλεγμένων ψεύτικων πληροφοριών που χρησιμοποιήθηκαν για να καταδείξουν την άγνοια ορισμένων μερών, και ιδιαίτερα της Καθολικής Εκκλησίας. 

Διαδίδεται ξανά από τους «συνηθισμένους υπόπτους» ως κάτι που ονομάζεται «θεωρία επίπεδης γης» τα τελευταία χρόνια, για να χρησιμοποιηθεί ως παγίδα για τους «θεωρητικούς συνωμοσίας» ώστε να τους συσχετίσει μ᾿ αυτό και να τους γελοιοποιήσει.

Το μοντέλο της επίπεδης γης θεωρείται συχνά λανθασμένα ως εκκλησιαστικό δόγμα από εκείνους που επιθυμούν να απεικονίσουν την Καθολική Εκκλησία ως πολέμια της προόδου ή εχθρική στην επιστημονική έρευνα.

Χρησιμοποιείται επίσης για να μεταδώσει την ιδέα ότι οι αρχαίοι ήταν γενικά ανίδεοι και όχι τόσο προηγμένοι όσο πραγματικά νομίζουμε. Στο βιβλίο « Η εφεύρεση της επίπεδης γης: ο Κολόμβος και οι σύγχρονοι ιστορικοί », ο Τζέφρι Ράσελ περιγράφει τη θεωρία της επίπεδης γης ως επινόηση που χρησιμοποιείται για την επίθεση κατά του πρό-συγχρόνου πολιτισμού (1400-1750).

Ο Τζέιμς Χάναμ έγραψε:

Ο μύθος ότι οι άνθρωποι στο Μεσαίωνα πίστευαν ότι η Γη είναι επίπεδη φαίνεται να χρονολογείται από τον 17ο αιώνα ως μέρος της εκστρατείας των Προτεσταντών κατά της Καθολικής διδασκαλίας. Αλλά κέρδισε έδαφος τον 19ο αιώνα, χάρη σε ανακριβείς ιστορίες όπως το βιβλίο του John William Draper  «Η Ιστορία της σύγκρουσης μεταξύ θρησκείας και επιστήμης»  (1874) και του Andrew Dickson White's  «A History of the Warfare of Science with Theology in Christendom»  (1896). Οι αθεϊστές και οι αγνωστικιστές υπερασπίστηκαν τη  διατριβή  για τους δικούς τους σκοπούς, αλλά η ιστορική έρευνα σταδιακά έδειξε ότι ο Ντράπερ και ο Χουάϊτ είχαν διαδώσει περισσότερη φαντασία παρά το ιστορικό γεγονός στις προσπάθειές τους να αποδείξουν ότι η επιστήμη και η θρησκεία είναι προορισμένες για αιώνιες συγκρούσεις.

Ο μύθος της επίπεδης-Γης, όπως και άλλοι μύθοι, πήρε καλλιτεχνική μορφή σε πολλά έργα τέχνης και αφηγήσεων που έδειχναν τον Κολόμβο να υπερασπίζεται τη σφαιρικότητα της Γης ενώπιον του Συμβουλίου της Σαλαμάνκα. Οι Αμερικανοί καλλιτέχνες απεικόνιζαν έναν ισχυρό Κολόμβο που αμφισβητούσε τις «προκαταλήψεις, ένα μίγμα άγνοιας και σοφίας, και την παθιασμένη μισαλλοδοξία» των ανθρώπων της εκκλησίας.

Αυτή η ψεύτικη ιστορία φάνηκε να προήλθε από τον Washington Irving (συγγραφέας του "The Legend of Sleepy Hollow") από το 4τομο έργο του: "A History of the Life and Voyages of Christopher Columbus".

Αυτό το απόσπασμα που αποδίδεται στον Ferdinand Magellan (1480-1521) είναι ένα άλλο ψέμα και κατασκευασμένο. Το ζήτημα πριν από τον Magellan δεν ήταν το σχήμα της Γης, αλλά το μέγεθός της.

«Η Εκκλησία λέει ότι η Γη είναι επίπεδη, αλλά ξέρω ότι είναι στρογγυλή, γιατί έχω δει τη σκιά του φεγγαριού και έχω περισσότερη πίστη σε μια σκιά παρά στην Εκκλησία», είπε. (σημ.Πελασγ. Ἐννοεῖ τήν σκιά τῆς Γῆς πού προκαλεῖ τήν ἔκλειψιν τῆς Σελήνης)

Ο Αμερικανός ιστορικός  Jeffrey Burton Russell  ανίχνευσε τις ρίζες αυτού που ονόμασε «επίπεδο σφάλμα» σε μια ομάδα αντι-εκκλησιαστών Γάλλων μελετητών,του 19ου αι. ιδιαίτερα στον  Antoine-Jean Letronne  και, έμμεσα, στους δασκάλους του  Jean-Baptiste Gail  και  Edme Mentelle . Ο Μεντέλ είχε περιγράψει τον Μεσαίωνα ως 12 αστοιχείωτοι αιώνες, «βαθιάς νύχτας», ένα θέμα που επεξηγείται από τον μύθο της επίπεδης γης στο «Η Κοσμική Γνώμη των Πατέρων της Εκκλησίας» του Letronne.

Ο ιστορικός της επιστήμης  Έντουαρντ Γκραντ  κάνει μια υπόθεση ότι ο μύθος της επίπεδης Γης αναπτύχθηκε ως πλαστή ακραία επίθεση στη σχολαστική σκέψη του Μεσαίωνα.

Στο βιβλίο του Thomas Jefferson «Σημειώσεις για την πολιτεία της Βιρτζίνια» (1784), που πλαισιώνεται ως απάντηση σε μια σειρά ερωτήσεων (αναζητήσεων), ο Τζέφερσον χρησιμοποιεί το «Ερώτημα» σχετικά με τη θρησκεία για να επιτεθεί στην ιδέα των επίσημων θρησκειών που χρηματοδοτούνται από το κράτος.

Ο πρώτος πρόεδρος του Πανεπιστημίου Cornell, Andrew Dickson White υποστήριξε ότι θα καθιερωθεί χωρίς θρησκευτικούς δεσμούς, αλλά θα είναι «άσυλο για την επιστήμη». Επιπλέον, ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Δαρβινισμού, είδε τις θρησκευτικές προσωπικότητες ως τους κύριους αντιπάλους της εξέλιξης του Δαρβίνου, και προσπάθησε να προβάλει αυτήν τη σύγκρουση θεολογίας και επιστήμης σε ολόκληρη τη χριστιανική περίοδο.

Στην ταινία του Walt Disney το 1963 «Το ξίφος στην πέτρα», ο μάγος Μέρλιν (ο οποίος έχει ταξιδέψει στο μέλλον) εξηγεί στον νεαρό Αρθούρο ότι «ο άνθρωπος θα ανακαλύψει στους αιώνες που θα έρθουν, ότι η Γη είναι στρογγυλή και περιστρέφεται.»

ἀπό τόν Russ Winter 

Ἡ Πελασγική