Ἄς διδαχθοῦμε...

Σήμερα,περισσότερο ἀπό ποτέ,ἔχουμε ἀνάγκη τήν Πίστιν... 

Ο Στάρετς Σαμψών* (1898-1979) διηγείται: 

Ο ιερομάρτυς μητροπολίτης Βενιαμίν Καζάντσεφ

Ο ιερομάρτυς μητροπολίτης Βενιαμίν Καζάντσεφ που εκτελέστηκε με τυφεκισμό.  Ενώ έκανε κάποτε τη θεία λειτουργία, είδε να κατεβαίνη στο άγιο ποτήριο μια φλόγα πυρός. Όλοι μας την είδαμε. Ήταν κάτι το αισθητό.

Μας το έδειξε ο Θεός για να καταλάβουμε, ότι δεν ήταν ένας τυχαίος μητροπολίτης. Μια τεράστια φλόγα πυρός… επάνω από το άγιο Ποτήριο και μέσα στο άγιο Ποτήριο. Η θεία χάρις. Ναι.

Μα δεν το είδαν και όλοι. Σε μερικούς δεν εφανερώθη. Γιατί ανάλογα με τη ζωή τους, δεν αξιώνονται όλοι να ιδούν τέτοια πράγματα. Μόνο εκείνοι των οποίων διανοίγονται τα μάτια της ψυχής. Μόνο εκείνοι, των οποίων τα μάτια εξακολουθούν να είναι μάτια ανθρώπινα. Ακόμη και οι συλλειτουργοί αρχιμανδρίτες και ηγούμενοι δεν το είδαν όλοι.

Είδαν μόνον… τον θόρυβο. Άκουσαν τον θόρυβο. Και κατάλαβαν, πως κάτι το παράξενο γίνεται στην αγία Τράπεζα. Μα, στην πραγματικότητα, τίποτε το παράξενο δεν είχε γίνει.

Κάτι το ανάλογο είχε γίνει και την ημέρα της κουράς μου, μια μέρα πριν. Ο μητροπολίτης Βενιαμίν έφευγε από την Λαύρα με ένα κάρρο. Ναι, επάνω σε ένα κάρρο. Τότε δεν υπήρχαν ταξί. Τότε δεν υπήρχαν αυτοκίνητα. Εγώ την ίδια ημέρα επήγαινα από τον ναό της Παναγίας του Καζάν στην Λαύρα με τα πόδια. Συναντηθήκαμε. Και τι βλέπω! Αντί για σταυρό με πετράδια, ο μητροπολίτης φορούσε ένα σταυρό αιματοπόρφυρο.

Ερωτώ τον Δεσπότη:

– Γιατί, Γέροντα, κόκκινο σταυρό;

Μου απαντά:

– Θα γίνω μάρτυς. Αύριο θα με εκτελέσουν.

Τον έπιασαν στον δρόμο! Ενώ έφευγε! Ενώ περνούσε γρήγορα τα δρομάκια της Λαύρας του αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκι στην Πετρούπολη. Μετά από λίγον καιρό, μήνα Αύγουστο, επήρα ένα κατακόκκινο σαν πασχαλινό αυγό, κομποσχοίνι.

«Δεν είναι δυνατόν, λέγω. Κάτι άσχημο συνέβη. Και είχε πράγματι συμβή».

Ο Μητροπολίτης Βενιαμίν επυροβολήθηκε οχτώ φορές. Οι σφαίρες δεν τον έπιαναν!

– Άντε παπούλη, τελείωνε τις προσευχές σου!

Τότε εκείνος, αφού ετελείωσε την προσευχή του είπε:

– Ευλογητός ο Θεός ημών…

Καινούργιος πυροβολισμός. Και ο Δεσπότης έπεσε νεκρός.

Από το βιβλίο «Στάρετς Σαμψών», έκδοση της Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως. Μετάφραση Μητροπολίτη Νικοπόλεως Μελετίου (Καλαμαρά).

 ἀπό : Κατακομβική Ἐκκλησία

 Η ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΝΟΣ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΥ ΑΠΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΉ ΣΕ ΜΟΝΑΧΟ

«Τό Παρεκκλήσιο τοῦ Ἀγγέλου »

( ΡΩΣΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΥΠΟΤΙΤΛΟΥΣ)

Συγκλονιστική η σκηνή στην αρχή της ταινίας με την εκτέλεσης ενος ιερέα καθώς μπλοκάρουν τα όπλα ( = υπάρχουν πολλές μαρτυρίες για ανάλογα περιστατικά προφανώς γι αυτό και σκηνοθετήθηκε ) 

 ....Εσεις μάσκες στην εκκλησία, εμβόλιο, κλειστές ενορίες, και αλλαγή της Αναστάσιμης Λειτουργίας .... ταλαίπωροι θεατρίνοι στάλα ντροπής;; 

 Ἀπό : Κατακομβική Ἐκκλησία

Ἡ ἀγάπη τοῦ Στάρετς Σαμψών γιά τήν προσευχή

* Στάρετς Σαμψών Σίβερς ( 1900-1979) ἱερομόναχος,ἱερεύς,ὁμολογητής.  Ὁ πατέρας του ἦταν ὀλλανδικῆς καταγωγῆς καί ἡ μητέρα του ἀγγλίδα.Βαφτίστηκε στήν ἀγγλικανική ἐκκλησία ἀλλά σέ ἡλικία 12 χρονῶν ἐπέλεξε ν᾿ἀκολουθήσῃ τήν Ὀρθόδοξη Πίστιν.Ἔγινε μοναχός,σπούδασε θεολογία. Τό 1919 κατά τήν πρώτη σύλληψίν του σώθηκε ἀπό τό ἐκτελεστικό ἀπόσπασμα ὡς ἐκ θαύματος,ἀφοῦ τραυματίστηκε στό χέρι ἀλλά εὐρισκόμενος ἀνάμεσα στόν σωρό ἀπό τούς ὑπολοίπους ἐκτελεσθέντες θεωρήθηκε νεκρός.Τόν ἔσωσαν καποιοι μοναχοί.Ἀπό ἐκεῖ καί μετά,μέχρι τό 1948,θά ὑποστῇ διωγμούς,συλλήψεις καί κυρίως πολύχρονες φυλακίσεις σέ στρατόπεδα καταναγκαστικῶν ἔργων ( τά γνωστά γκούλαγκ). Στήν συνέχεια ὑπηρέτησε ὁ ἱερεύς σέ διάφορες ἐνορίες μέχρι τό 1963 ὅπου ἐγκαταστάθηκε στήν Μόσχα μέχρι καί τόν θάνατό του στίς 24 Αὐγούστου 1979.Τό 1966 ἔλαβε τό Ἱερό Μεγάλο Σχῆμα και τό ὄνομα Σαμψών. ( Περισσότερα ἐδῶ)

Εὐχαριστοῦμε τήν Κατακομβική Ἐκκλησία 

Ἡ Πελασγική