Ἐθνοεθνικισμός ἡ ἀπάντησις στήν Παγκοσμιοποίησι τῆς ΝΤΠ

Μία Λευκή Πατρίδα, μία Λευκή Αὐτοκρατορία 

Μία ἀξιόλογη ἄποψις περί τῆς ἀντιμετωπίσεως τοῦ προβλήματος μπροστά στό ὁποῖο βρίσκεται σήμερα  ἡ Λευκή Φυλή ἀπό τόν συγγραφέα καί ἰδεαλιστή Gregory Hood. 

 Γράφει ὁ  Gregory Hood

Δεν τίθεται θέμα για το αν ζούμε κάτω από μια αυτοκρατορική εξουσία. Το ερώτημα είναι απλώς, ποιά είναι αυτή η αυτοκρατορία. Θα ζεις πάντα κάτω από κάποιου είδους αυτοκρατορικό ιδεώδες. Το θέμα είναι ποιά είναι τα δικά σου ιδεώδη .

Ο Julius Evola υποστήριξε ότι στον παραδοσιακό κόσμο, «Tο κράτος είχε ένα υπερβατικό νόημα και σκοπό που δεν ήταν κατώτεροι από εκείνους που η Καθολική Εκκλησία ισχυριζόταν για τον εαυτό της στη Δύση ως εκδήλωση και δρόμο προς τον «επάνω κόσμο» 

Είναι δελεαστικό να πούμε ότι μια τέτοια αντίληψη έχει ξεθωριάσει στον σύγχρονο κόσμο, ότι ζούμε σε ένα καθαρά τεχνοκρατικό, ορθολογικό σύστημα. Ωστόσο, αυτό δεν είναι αλήθεια. Αναδύθηκε μια νέα πίστη που νομιμοποιεί την πολιτική και κοινωνική μας τάξη. Μπορεί να μην προήλθε από το «πάνω», αλλά βλέπουμε το ίδιο μοτίβο μιας μεταφυσικής ιδανικής,δικαιολογημένης δύναμης που είδε ο Julius Evola. Ο Jonathan Bowden υποστήριξε ότι, σε μια εποχή ανατροπής, οι παραδοσιακές ιδέες είναι βασικά «αντεστραμμένες» και το βλέπουμε σήμερα. Η δομή μιας αυτοκρατορικής τάξης υπάρχει – απλώς το σημερινό θρησκευτικό ιδεώδες προέρχεται από τα κάτω .

Ο Russell Ronald Reno III γράφει ότι η σύγχρονη Δύση δημιούργησε μια αντιφασιστική, αντιιμπεριαλιστική και αντιεθνικιστική τάξη ως απάντηση στους παγκόσμιους πολέμους. Τόσο η κυρίαρχη Δεξιά όσο και η Αριστερά ενώθηκαν δηλώνοντας την αντίθεσή τους σε αυτό που ο κ. Ρένο αποκαλεί τους «ισχυρούς θεούς» του εθνικισμού, της παραδοσιακής θρησκείας και άλλων ιδεών που διεκδικούν μια αντικειμενική αλήθεια ή έναν συλλογικό στόχο. Οι ισχυροί θεοί ενώνουν τους ανθρώπους. Είναι αυτά που εμπνέουν «την αγάπη και την αφοσίωση των ανδρών, τις πηγές των παθών και της πίστης που ενώνουν τις κοινωνίες». Η «μεταπολεμική συναίνεση» αντί αυτού ευνόησε τους αδύναμους θεούς, δηλαδή τα κινήματα αποδόμησης για την οικοδόμηση μιας «ανοιχτής κοινωνίας» πλήρως απελευθερωμένων ατόμων...( ἐδῶ) 

Ο Paul Gottfried έχει υποστηρίξει —και συμφωνώ μαζί του— ότι ο αντιφασισμός είναι αφήγημα που δημιούργησε η σύγχρονη Δύση. Αφήστε κατά μέρος τον ασαφή ορισμό του τι είναι «φασισμός» — δεν είναι απαραίτητο να τον ορίσουμε. Έχουμε ένα αφήγημα δημιουργίας που αναδύθηκε από τις στάχτες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τα Ηνωμένα Έθνη, οι διεθνείς πολιτικοί θεσμοί και πολλά μεταπολεμικά συντάγματα βασίζονται ρητά στην ιδέα της αποφυγής των αιτιών που οι κυβερνώντες μας λένε ότι οδήγησαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αυτές οι αιτίες δεν περιλαμβάνουν μόνο τον φασισμό ή τον εθνικοσοσιαλισμό, αλλά τη φυλετική ταυτότητα, τον πατριωτισμό και την παραδοσιακή θρησκευτικότητα. Είναι όλα τα πράγματα που κάποτε θεωρούνταν πυλώνες ενός έθνους ή μιας κοινωνίας - οι «ισχυροί θεοί» του RR Reno.Το πραγματικό νόημα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ωστόσο, ήταν ότι ήταν ένας πόλεμος εναντίον των εαυτών μας. Αυτό θα ήταν σίγουρα μια έκπληξη για όσους πολέμησαν εκείνη την εποχή. Ωστόσο, σήμερα, γίνεται κατανοητό ότι η καταπολέμηση του εθνικοσοσιαλισμού δεν ήταν στην πραγματικότητα η καταπολέμηση της Γερμανίας, αλλά η καταπολέμηση του εσωτερικού ρατσισμού που βρίσκεται μέσα σε όλους τους λευκούς. Έτσι, κάθε κυβέρνηση στη Δύση αναζητά συνεχώς ρατσισμό και εθνομηδενισμό μεταξύ των δικών της λαών, ακόμη και στα έθνη των λεγόμενων νικητών. Σήμερα, υπάρχει μια αιματοχυσία εναντίον των «Ναζί» που είναι πολύ ισχυρότερη από αυτή που υπήρχε μεταξύ των βετεράνων που πολέμησαν πραγματικά τους Ναζί.

Αυτή η ιδεολογία μόνο βαθαίνει και γίνεται πιο ακραία και ισχυρή. Μπορούμε να το ονομάσουμε αντιφασισμό, ή αφύπνιση, ή διαθεματικότητα (= η θεματική (ανά θέματα) προσέγγιση της γνώσης κι όχι ανά συγκεκριμένους επιστημονικούς κλάδους ) . Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι γίνεται πραγματική θρησκεία, όχι απλώς κάτι σαν θρησκεία. Παρεμπιπτόντως, "καλό μήνα υπερηφάνειας" σε όλους όσους το διαβάζουν. Στο νέο μας λειτουργικό ημερολόγιο, νομίζω ότι έχουμε περισσότερες γιορτές για τους μάρτυρες (Μάθιου Σέπερντ, Τζορτζ Φλόιντ, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ κ.ά.) και "ιερές ομάδες " από ό,τι είχε η Εκκλησία κατά τον Μεσαίωνα.

Όταν μιλάμε για μια «αυτοκρατορία», δεν εννοούμε απλώς ένα κράτος που κυβερνά πολλές εθνοτικές ομάδες. Εννοούμε μια πολιτεία που διεκδικεί την εξουσία από μια θεϊκή ή ηθική ιδέα. Αυτό κυβερνά τη Δύση σήμερα. Ο μύθος της δημιουργίας που αναπτύχθηκε από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είναι το θεμέλιο ολόκληρου του πολιτισμού μας. Είναι η βάση των κρατικών μας συνόρων. Ορίζει το απόλυτο καλό και το απόλυτο κακό. Μας λέει τι είναι ιερό. Επιτρέπεται να κοροϊδεύετε τον Θεό όσο θέλετε, αλλά ορισμένες ομάδες και ιστορικά γεγονότα είναι πέρα ​​από κάθε αμφισβήτηση, και θα σας ρίξουν στη φυλακή επειδή τα βλασφημήσατε. Ο κατάλογος των ιερών διευρύνεται - ορισμένοι στον Καναδά θέλουν να το καταστήσουν παράνομο το ν᾿ αρνηθεί κάποιος ότι τα σχολεία σκότωναν παιδιά Αμερικανών Ινδιάνων, παρόλο που υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία για έναν τόσο σοβαρότατο ισχυρισμό. Φυσικά, πότε τα στοιχεία είχαν σημασία ενάντια στο θρησκευτικό δόγμα;

Ο Jacob Frank δίδαξε «αγιότητα μέσω της αμαρτίας» και ότι το «καλό» θα έρθει μέσω του θριάμβου του Κακού Αυτό που απαγορεύεται θα επιτρέπεται συμπεριλαμβανομένων της μοιχείας, της αιμομιξίας και της παιδοφιλίας. Για να ανέβει κανείς πρέπει πρώτα να πέσει. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ανέβει στο βουνό εάν πρώτα δέν πέσει στους πρόποδές του. Γι 'αυτό πρέπει να κατεβούμε, να κατρακυλήσουμε στο τελευταίο σκαλί, γιατί μόνο τότε μπορούμε να ανεβαίνουμε απεριόριστα. Καμία περιοχή της ανθρώπινης ψυχής δεν μπορεί να παραμείνει ανέγγιχτη από αυτόν τον αγώνα ( ἀπό ἐδῶ) 

Μην αμφιβάλλετε ότι ζείτε σε μια θεοκρατία. Απλώς πείτε ένα συγκεκριμένο όνομα, χρησιμοποιήστε ένα συγκεκριμένο σύμβολο ή προφέρετε μια συγκεκριμένη λέξη εάν ανήκετε σε λάθος ομάδα. Σημειώστε την υστερία που θα προκύψει. Το συμπέρασμα φαίνεται να είναι ότι μια τέτοια βλασφημία θα μπορούσε να αναγκάσει ένα δαιμονικό δόγμα να αναστηθεί μαγικά ή τουλάχιστον να προκαλέσει σοβαρή συναισθηματική βλάβη σε ορισμένες ομάδες. Μην γελάτε — αυτού του είδους οι εγκαταστάσεις είναι πλέον κοινές στα μέσα ενημέρωσης και ακόμη και στον νόμο . Είναι θρησκευτική σκέψη — και όταν ακούμε τα μέσα ενημέρωσης να επιμένουν ότι «οι μαύρες γυναίκες είναι μαγεία» ( =  Η μαγεία των μαύρων κοριτσιών είναι μια ενδυναμωτική φράση που γιορτάζει το επίτευγμα, την ομορφιά και τον δυναμισμό των μαύρων γυναικών και κοριτσιών-ἐδῶ)  ή να πιστεύουν τους ισχυρισμούς για θαύματα στον τόπο όπου πέθανε ο Τζορτζ Φλόιντ, βλέπουμε ότι το υποτιθέμενο «επιστημονικό» μας σύστημα έχει χώρο για το υπερφυσικό.

( φωτό - INTERSECTIONAL PRIDE FLAG) 

Το νέο δόγμα γίνεται πιο εσωτερικά συνεπές και πιο επεκτατικό και κερδίζει περισσότερη θεσμική υποστήριξη. Τώρα έχει ακόμη και το δικό του σύμβολο, στη σημαία διατομικότητας ή υπερηφάνειας. Αυτή η σημαία είναι απλώς κατά του λευκού, γι' αυτό και πρόσθεσε μαύρες και καφέ ρίγες φαινομενικά για κανέναν άλλο λόγο παρά μόνο για να επαινέσει τον συνασπισμό κατά των λευκών. 

Στην εποχή μου στην Ευρώπη, έχω δει αυτό το αυτοκρατορικό πανό να πετάει θριαμβευτικά από κυβερνητικά κτίρια σε μπαρ, από εκκλησίες σε μνημεία. Μην κάνετε λάθος - αυτή η σημαία σημαίνει περισσότερα για πολλούς λευκούς, ειδικά για τους αριστοκρατικούς λευκούς, από τις υποτιθέμενες εθνικές τους σημαίες. Είναι ένα πανό που δεν είναι μόνο της παγκόσμιας τάξης από την Ουάσιγκτον, αλλά και του στρατού των καλά χρηματοδοτούμενων ΜΚΟ και διεθνών οργανισμών που πραγματοποιούν τη Μεγάλη Αντικατάσταση.

Ο Δρ. Greg Johnson έχει αναφερθεί αρκετά συχνά στη σημασία της εθνικής κυριαρχίας. Θα μπορούσαμε όμως να αναφερθούμε και στις περιπλοκές του εκκλησιαστικού δικαίου. Δεν υπάρχει χώρα στη Δύση που να είναι ακόμα κυρίαρχη. Οι εθνοτικές ταυτότητες, ακόμη και τα εθνικά κράτη, δεν έχουν αποδειχτεί εμπόδιο στην ανάληψη της εξουσίας από το αυτοκρατορικό δόγμα σε κάθε δυτικό έθνος. Το καθεστώς που κυβερνά από το Potomac χρησιμοποιεί τη διατομεακότητα για να δικαιολογήσει την παρέμβαση σε ολόκληρο τον κόσμο και το Βεστφαλικό σύστημα κυρίαρχων κρατών είναι πλέον πρακτικά ανύπαρκτο. Στον ακαδημαϊκό χώρο, στα μέσα ενημέρωσης, ακόμη και σε τομείς όπως η ιατρική, η εύρεση νέων τρόπων για να κυνηγήσει κανείς τη δαιμονική παρουσία του «ρατσισμού» είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποκτήσει κανείς δύναμη και θέση εντός του αυτοκρατορικού συστήματος.

Μίλησα πρόσφατα με έναν Ολλανδό εθνικιστή, ο οποίος είπε ότι ενώ για κάθε πρόσφυγα που μπαίνει στην χώρα του παρέχονται χρήματα και θέσεις εργασίας από μια σειρά από αριστερούς ακτιβιστές, δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο εθνικιστικό. Η ιδεολογία που μας κυβερνά δεν είναι μόνο για επίδειξη. Είναι ένα πολιτικό σχήμα που νομιμοποιεί την κυριαρχία και παρέχει κοινωνικά και οικονομικά οφέλη στους οπαδούς του. Ξεπερνά τα σύνορα και τις χώρες. Είναι η πίστη της σημερινής αυτοκρατορικής τάξης. Είναι ρητά κατά του λευκού.

Πρέπει να ασχοληθούμε με αυτόν τον μηχανισμό - ας τον ονομάσουμε αυτοκρατορικό μηχανισμό - προτού μπορέσουμε να μιλήσουμε για οτιδήποτε σχετικά με την κυριαρχία. Πρέπει να αντικαταστήσουμε μια αυτοκρατορική τάξη με μια άλλη.

Η ανεξαρτησία και η κυριαρχία, από μόνες τους, χωρίς αποκήρυξη του αυτοκρατορικού δόγματος, δεν κάνουν τίποτα. Η Ιταλία έχει μια εθνικιστική κυβέρνηση και όμως οι ΜΚΟ έχουν μεγαλύτερη εξουσία. Στην πραγματικότητα, βασικά η ίδια τάξη διευθυντών κυβερνά κάθε δυτική χώρα. Ίσως, στην καλύτερη περίπτωση, αν ανακατέψετε κάποια όρια, ίσως μπορείτε να ρίξετε μερικά εμπόδια σε αυτό που συμβαίνει. Θα υποστήριζα τον φλαμανδικό εθνικισμό για αυτόν τον λόγο. Αλλά δεν είναι αλήθεια ότι η αποκέντρωση είναι εγγενώς χρήσιμη.

Ποιος ήταν ο μεγάλος λαϊκιστικός θρίαμβος; Brexit. Τι συνέβη μετά το Brexit; Η αφροασιανή μετανάστευση αυξήθηκε δραματικά. Το Brexit ήταν μια πλήρης καταστροφή. Η αντικατάσταση του βρετανικού λαού συνεχίζεται υπό μια συντηρητική κυβέρνηση που κυβερνά για περισσότερο από μια δεκαετία.

Δείτε μερικά από τα πιο εξέχοντα αποσχιστικά κινήματα στη Δύση, όπως αυτό της Σκωτίας ή της Καταλονίας. Θέλουν να αφήσουν ό,τι έχει απομείνει από τα ενιαία έθνη-κράτη τους, ώστε να μπορούν να φέρουν περισσότερους μη Ευρωπαίους μετανάστες. Περιττό να πούμε ότι δεν θέλουν να φύγουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Υπάρχει καν πραγματική επιθυμία να απομακρυνθούμε από τέτοιους πανεθνικούς θεσμούς; Η Γαλλία, μια από τις λίγες χώρες που θα μπορούσαν να είναι εντελώς ανεξάρτητες εκτός ΕΕ, είναι και πάλι στο στρατόπεδο της ΕΕ. Η Μαρίν Λεπέν εγκατέλειψε την αντίθεσή της στις Βρυξέλλες για πολιτικούς λόγους. Οποιαδήποτε συζήτηση για την αποχώρηση της Ολλανδίας έχει ξεθωριάσει εδώ και καιρό. Αν μη τι άλλο, η ΕΕ θα επεκταθεί .

Ο Johann Gottlieb Fichte απευθύνεται στους Γερμανούς για την ανάγκη εθνο-εθνικισμού ενάντια στην εισβολή του Ναπολέοντα. ( ἀπό ἐδῶ) 

Πρέπει να θέσουμε δύσκολα ερωτήματα για το τι σημαίνει πραγματικά Εθνο-εθνικισμός. Στο « Ένα Λευκό Κράτος ή Πολλά; » κατάθεση δηλώσεως στο Counter-Currents Spring Retreat, ο Greg Johnson αναφέρθηκε στον «κακό παλιό εθνικισμό» που προκάλεσε ενδοευρωπαϊκές συγκρούσεις μέσα στη φυλή μας. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες ερωτήσεις που δεν αφορούν το σωστό και το λάθος, αλλά εμείς και αυτοί:

Σε ποιον ανήκει η Αλσατία-Λωρραίνη;

Πρέπει η Γερμανία να διεκδικήσει εκ νέου τα εδάφη που ατης αφαιρέθηκαν και δόθηκαν στην Πολωνία;

Έχει η Ουγγαρία το δικαίωμα να εκδικηθεί την καταστροφική Συνθήκη του Τριανόν;

Πρέπει η Φλάνδρα να καταλάβει τις Βρυξέλλες;

Τι γίνεται με τη Βόρεια Ιρλανδία — οι Προτεστάντες, που έφεραν οι Άγγλοι ειδικά για να υπονομεύσουν την παραδοσιακή αντίσταση στο Ulster, έχουν δικαίωμα να μείνουν; Είναι εκεί για αιώνες άλλωστε.

Εάν είστε εθνοεθνικιστής που δεν έχει ισχυρή άποψη για το ποιος έχει το δικαίωμα σε ορισμένες περιοχές, δεν είστε πολύ εθνοεθνικιστής. Άλλωστε πού σταματά ο αποσχισμός; Πρέπει η Northumbria (= Η Νορθούμπρια ήταν ένα πρώιμο μεσαιωνικό αγγλοσαξονικό βασίλειο στη σημερινή Βόρεια Αγγλία και νοτιοανατολική Σκωτία...)  να είναι ανεξάρτητη από την Αγγλία; Η  Κορνουάλη ; Η  Ουαλία ; Η πατρίδα που μπορεί να αποτρέψει τα πιο αποσχιστικά κινήματα εντός των εδαφών της θα είναι η πιο επιτυχημένη και ισχυρή — και αν δεν θέλετε αυτή η πατρίδα να είναι δική σας, δεν είστε πολύ εθνικιστής.

Θα πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι για την παρούσα κατάστασή μας και να είμαστε έτοιμοι να οδηγήσουμε τους λευκούς, όχι να τους ακολουθήσουμε.

Στους λευκούς, όλους τους λευκούς, δίνεται μια λευκή ταυτότητα είτε τους αρέσει είτε όχι. Μας επιτίθενται ως λευκούς, και όλο και περισσότερο οι εθνικές μας ταυτότητες είναι δευτερεύουσες σε σχέση με αυτή τη φυλετική ταυτότητα, ακόμη και για τους λεγόμενους εθνικούς ηγέτες μας. Η λευκή ταυτότητα είναι η ηθική βάση της μεταπολεμικής τάξης, αν και αρνητική. Ωστόσο, μια αντίδραση θα μπορούσε να δημιουργήσει μια θετική λευκή ταυτότητα.

Το νιώθουμε ήδη αυτό. Όταν περπατάς στην Ευρώπη, όλα τα υπέροχα αγάλματα είναι ουσιαστικά ερείπια, απομεινάρια μιας παλαιότερης, μεγαλειώδους εποχής. Σε πολλές αμερικανικές πόλεις, έχουμε την ίδια αίσθηση. Τα περισσότερα από αυτά που κατασκευάζονται τώρα δεν έχουν αξία, γιατί είναι σχεδιασμένα να μην έχουν αξία και να αποθαρρύνουν. Το σύστημα κηρύττει την εξάρτηση και τη θυματοποίηση, αλλά υπάρχουν και εκείνοι που θα απορρίψουν τέτοιες περιφρονητικές δωροδοκίες. 

Αποκαλούμε τους εαυτούς μας εθνικιστές, αλλά από όποια χώρα και αν προερχόμαστε, έχουμε περισσότερα κοινά μεταξύ μας παρά με πολλούς από τους λεγόμενους συμπατριώτες μας. Είναι τόσο παράλογο να αποκαλούμε τους εαυτούς μας λευκούς εθνικιστές ως απάντηση;

Ένα άτομο που αυτοακρωτηριάζεται σεξουαλικά ως απάντηση στις εκστρατείες των μέσων ενημέρωσης είναι το πρότυπο δημοκρατικού, αυτοκρατορικού πολίτη. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει χώρα, αλλά βρίσκεται σε κάθε χώρα. Πρέπει να ξεπεράσουμε την ιδεολογία πίσω από τα μέσα ενημέρωσης, και δεν μπορούμε να το κάνουμε κάνοντας έκκληση στην εθνική αλληλεγγύη των αυτοκρατορικών πολιτών. Δεν το μοιράζονται. Αντίθετα, πρέπει να ενωθούμε μεταξύ μας, με βάση τη θετική λευκή ταυτότητα που ήδη κατέχουμε. Ως απάντηση σε ένα αρνητικό παγκόσμιο ιδανικό, προσφέρουμε ένα θετικό.

Από την αμερικανική σκοπιά, οτιδήποτε άλλο εκτός από τη βασική λευκή ταυτότητα είναι ανοησία. Περιστασιακά, κάποιοι θα διαφωνήσουν για διάφορες εθνοτικές διακρίσεις μεταξύ των λευκών, αλλά αυτό είναι γελοίο. Η Αμερική ήταν κάποτε μια αγγλόφωνη χώρα, αλλά σήμερα η βασική αμερικανική ταυτότητα είναι η λευκή. Όταν οι φυλετικά γειτονικοί Ισπανόφωνοι αφομοιώνονται με το αμερικανικό mainstream, αρχίζουν να αυτοαποκαλούνται λευκοί. Παρά τους αιώνες στις Ηνωμένες Πολιτείες και την αξίωση για μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά μέρη της «αμερικανικής» κουλτούρας, οι μαύροι εξακολουθούν να έχουν τη δική τους ταυτότητα και μια βαθιά αποσύνδεση με τα σύμβολα και την ιστορία του ιστορικού αμερικανικού έθνους.

( Λαός καί Ἔθνος ,Ἐρμηνεύεται ὁ Ἐθνο-εθνικισμός ,τοῦ Arthur Kemp περίληψις τοῦ βιβλίου ἐδῶ )

Η λευκή ταυτότητα είναι η κινητήρια δύναμη στην αμερικανική πολιτική και το κλειδί για την αμερικανική ταυτότητα. Είναι απλώς ένα ζήτημα να το κάνουμε θετικό χαρακτηριστικό αντί για αρνητικό. Αυτό έχει σημασία για όλους, Αμερικανούς ή όχι, γιατί είναι η δύναμη της Παγκοσμιοποιητικής Αμερικανικής Αυτοκρατορίας που υποστηρίζει τη μεταπολεμική τάξη. Εάν η φυλή μπορεί να σπάσει ή να ανατρέψει αυτή την τάξη, κάθε εθνικιστής θα πρέπει να την υποστηρίξει. Κάθε Ευρωπαίος εθνικιστής, ακόμα κι αν είναι εθνοεθνικιστής, έχει επομένως ενδιαφέρον για τη λευκή ταυτότητα.

Είναι εύκολο να μιλάμε για θετική αναγνώριση της λευκής ταυτότητας, αλλά αυτό στην πραγματικότητα δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Δεν έχω αυταπάτες για το πόσο δύσκολο θα είναι. Ωστόσο, όποιος το διαβάζει ενδιαφέρεται ήδη για τα θέματα. Γιατί; Η απάντηση είναι απλή. Αν δεν μπορέσουμε να ξεπεράσουμε το ρατσιστικό μίσος κατά των λευκών, κάθε πολιτικός θρίαμβος σε κάθε δυτική χώρα θα είναι προσωρινός. Δεν μπορούμε να βασιστούμε σε «συντηρητικές» κυβερνήσεις που δεν έχουν φυλετική επίγνωση για να μας βοηθήσουν. Απλώς ρωτήστε την πολωνική κυβέρνηση, η οποία είναι αποφασισμένη να κρατήσει τον Jared Taylor εκτός Ευρώπης .

Δεν αρκεί ο συντηρητισμός. Πρέπει να έχουμε έναν τελικό στόχο. Όπου η άλλη πλευρά μας δίνει την παρακμή και την ατιμία ως ηθική εντολή, κηρύττουμε την ανύψωση. Ενώ μας προσφέρουν την κατοχή, εμείς προσφέρουμε την απελευθέρωση. Πρέπει να συγκροτήσουμε μια νέα κυρίαρχη αρχή — άνωθεν, κατευθυνόμενη από πάνω. Και θα πρέπει να είναι μια πραγματική παγκόσμια παράδοση — μια ιστοριογραφία, μια μεταπολιτική, μια ταυτιστική κοσμοθεωρία που ενσωματώνει τα θεωρητικά, πραγματιστικά και πολιτικά στοιχεία του αγώνα μας.

Η λευκή ταυτότητα δεν αναδύεται από τη θεωρία, όχι από την τοποθέτηση ταυτότητας και την αντίστροφη εργασία, αλλά από τις συνθήκες που αντιμετωπίζουμε τώρα. Η εξουσία μας αντιμετωπίζει σε αυτό το έδαφος και είναι φυσικό να ανταποκρίνονται περισσότεροι άνθρωποι με αυτόν τον τρόπο. Η εξουσία επίσης μας δίνει άθελά μας την εκλογική μας περιφέρεια. Οι λευκοί όλων των οικονομικών τάξεων εκτοπίζονται ή εμποδίζονται να ανέβουν στην κοινωνικοοικονομική κλίμακα. Οι έξυπνοι, φιλόδοξοι, νέοι λευκοί είναι αυτοί που πλήττονται περισσότερο, και παραδοσιακά αυτούς τους θέλετε ως επαναστατική τάξη.

Θα πρέπει να ζητήσουμε από τους ανθρώπους να αντέξουν πολλά. Η «ήπια τυραννία» της Δύσης γίνεται όλο και πιο «σκληρή», φανερή και αυταρχική. Πολλές δυτικές χώρες περιορίζουν ανοιχτά τον λόγο ή εμποδίζουν την ειρηνική πολιτική οργάνωση. Πρέπει να προσφέρουμε στους ανθρώπους μας κάτι αντάξιο της θυσίας που χρειάζεται. Αυτό θα είναι μια πλήρης ανατροπή της τρέχουσας κοινωνικής, πολιτικής και πολιτιστικής τάξης, όπου οι καλύτεροι και λαμπρότεροι στην κοινωνία μας εκπαιδεύονται να κυριαρχούν σε μια διαλυμένη μάζα καταναλωτών. Αντίθετα, υποσχόμαστε να χρησιμοποιήσουμε δύναμη που θα κατευθυνθεί για να αναδείξει το καλύτερο στους ανθρώπους μας. Δεν αξίζει να παλέψεις για τα ερείπια, ακόμα κι αν φτάσεις να βασιλέψεις στην κόλαση. Για μια λευκή πατρίδα αξίζει να παλέψεις - και, αν χρειαστεί, αξίζει να θυσιάσεις τα πάντα για αυτήν.

Το κλειδί στην υπόθεση είναι ότι χρειαζόμαστε μια πατρίδα ως λευκοί. Εάν το πετύχουμε αυτό, δεν υπάρχει λόγος να εγκαταλείψουμε το όνειρο της επανένωσης όλων των λευκών πληθυσμών ως το ιδανικό μας. Οι κομμουνιστές είχαν την αταξική κοινωνία — έχουμε το Western Imperium, την πολιτική τάξη που θα κρατήσει τον λαό μας ασφαλή, θα προωθήσει την ανοδική του ανάπτυξη, θα ξεκλειδώσει τις μέγιστες δυνατότητές του και θα εξασφαλίσει ότι δεν θα αναγκαστούν ποτέ να ζήσουν ξανά έτσι.

Αυτός είναι ένας αγώνας. Προχωράμε προς το να γίνουμε ένας λαός, αν δεν είμαστε ήδη ένας. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να δικαιολογήσει όσα συνέβησαν τον περασμένο αιώνα και όλα όσα περνάμε τώρα. Δεν είμαι διατεθειμένος να πω ότι κάποια πλευρά κέρδισε τον Πρώτο ή τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ή ότι αυτοί οι πόλεμοι ήταν οτιδήποτε άλλο από δύο τραγικοί εμφύλιοι πόλεμοι όπου οι λαοί μας αλληλοσφαγιάστηκαν αντί να επικεντρωθούν στον μοναδικό εχθρό που είχε ποτέ σημασία.

Η Δύση λειτουργεί καλύτερα σε μια εποχή ενότητας, από τους Έλληνες που πολέμησαν τους Πέρσες μέχρι τις Σταυροφορίες. Αυτή είναι η μοίρα μας. Πρέπει να προσφέρουμε ένα όραμα αυτού του πεπρωμένου τόσο βαθύ ώστε να μπορούμε να ζητήσουμε από τους ανθρώπους μας να θυσιάσουν τα πάντα για αυτό.

Αυτό είναι το ιδανικό: η αυτοκρατορία που ήταν και θα είναι, το imperium που έρχεται από ψηλά και κατευθύνεται από ψηλά. Λέω ότι ο λαός μας έχει ιερή αποστολή και αξίζει ένα αληθινό κράτος που θα τον προστατεύει. Αυτό είναι το μόνο πράγμα για το οποίο πιστεύω ότι αξίζει να αγωνίζεσαι, να υποφέρεις και να πεθαίνεις για αυτό. Ελπίζω να ενωθείς μαζί μου. 

Ἀπό : unz.com

Ἀρθρογραφία τοῦ Gregory Hood, μπορεῖτε νά βρεῖτε ἐδῶ. 

Nova Europa: European Survival Strategy in a Darkening World

« Αν δεν σταματήσει και αντιστραφεί η νόμιμη και παράνομη μετανάστευση, τα ευρωπαϊκά έθνη του Δυτικού Κόσμου σε όλη την Ευρώπη από την Ισπανία μέχρι τη Ρωσία, τη Βόρεια Αμερική, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία - θα καταστραφούν και το πολιτιστικό τους επίπεδο και ο πολιτισμός τους θα αλλάξει σε αυτόν του Τρίτου Κόσμου. Η μετανάστευση είναι πλέον το μοναδικό πιο σημαντικό ζήτημα που αντιμετωπίζουν όλα τα έθνη του Δυτικού Κόσμου και θα καθορίσει εάν ο Πολιτισμός του θα συνεχίσει να υπάρχει ή όχι...» Arthur Kemp

Ἡ Πελασγική