Οἱ Ναζί,οἱ ΗΠΑ καί ἡ Ἀργεντινή

ΕΔΩ 

Ο Matthew Hubber έγραψε:

Γιατί «ΑΥΤΟΙ» ΔΕΝ Τον κυνήγησαν; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Αδόλφος Χίτλερ και πολλοί άλλοι πράγματι ξέφυγαν από την κατεστραμμένη Ευρώπη και έζησαν τη ζωή τους με σχετική ασφάλεια στη Νότια Αμερική, κυρίως στην Αργεντινή – δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Ωστόσο, ένας ακροατής της ραδιοφωνικής εκπομπής του JEFF RENSE (7680-2013) στην οποία ήμουν καλεσμένος, έκανε μια ερώτηση που μας έχουν κάνει στο παρελθόν και είναι μια πολύ σωστή ερώτηση – μια πραγματικά καλή ερώτηση. Οι άνθρωποι ρωτούν συχνά : «Γιατί δεν κυνήγησαν τον Χίτλερ;» Όπως είπα, μια πολύ καλή ερώτηση – οπότε ρωτάω αμέσως ποιοι είναι ΑΥΤΟΙ; Υπάρχει μια στιγμή σιωπής ή παραπάτημα καθώς σκέφτονται πέρα ​​από την αρχική τους ερώτηση και μετά λένε «ΙΣΡΑΗΛ».

Τους υπενθυμίζουμε ότι δεν υπήρχε τέτοιο κράτος όπως το Ισραήλ στο τέλος του πολέμου και στην πραγματικότητα το Ισραήλ δεν υπήρχε παρά μερικά χρόνια αργότερα. Ξεροκαταπίνουν και τραυλίζουν λίγο ακόμα, μετά λένε «Η Μοσάντ». Τους υπενθυμίζουμε ότι από τη στιγμή που δεν υπήρχε Ισραήλ, δεν υπήρχε επίσης η Μοσάντ και ακόμη και όταν υπήρχε το Ισραήλ το 1948, ήταν ένα μικροσκοπικό νέο έθνος που απλώς προσπαθούσε να παραμείνει ζωντανό εκείνες τις μέρες, οπότε δεν θα μπορούσε να ήταν το Ισραήλ και η Μοσάντ. 

Τότε τα μάτια τους φωτίζονται και κάνουν την πραγματικά προφανή ερώτηση. «Τι γίνεται με τις ΗΠΑ;» Για να κατανοήσουμε πλήρως γιατί ο Αδόλφος Χίτλερ, η Εύα Μπράουν, ο Μάρτιν Μπόρμαν και εκατοντάδες, ίσως ακόμη και χιλιάδες άνδρες που κατείχαν υψηλές θέσεις στο Τρίτο Ράιχ ήταν ασφαλείς στην Αργεντινή, πρέπει να δούμε την κατάσταση εκεί. Αυτοί οι άνδρες ήρθαν υπό την προστασία του Χουάν Περόν και του στρατού της Αργεντινής. Αυτή η «φιλία» αγοράστηκε με θησαυρό δισεκατομμυρίων δολαρίων που έφερε στην Αργεντινή και κυρίως υπό τον έλεγχο του Μάρτιν Μπόρμαν. Εκτός από τον τεράστιο πλούτο, οι άνδρες του Ράιχ ίδρυσαν ένα εργαστήριο πυρηνικής έρευνας σε ένα νησί στο χωριό όπου ζούσε ο Αδόλφος Χίτλερ και πολλοί άλλοι - το νησί Heumel στη λίμνη Nahuel Huapi στην πόλη San Carlos di Bariloche. 

Η αξέχαστη φιλία του Χουάν Ντομίνγκο Περόν και του Ναζί Χανς Ούλριχ Ρούντελ ( φωτό ἀπό ἐδῶ)

Ο Περόν έχτισε τη σχολή εκπαίδευσης του ορεινού στρατεύματος στην ηπειρωτική χώρα μερικές εκατοντάδες μέτρα απέναντι από τη λίμνη από αυτό το νησί. Σύμφωνα με ορισμένους, ο Δρ Ρίχτερ και η ομάδα του πέτυχαν την πρώτη ψυχρή σύντηξη στον κόσμο σε αυτό το νησιωτικό εργαστήριο στις αρχές της δεκαετίας του 1950. 

Η Πολεμική Αεροπορία της Αργεντινής ανακατασκευάστηκε πλήρως και αναδιαρθρώθηκε αμέσως μετά τον πόλεμο, χάρη σε τουλάχιστον τρία από τα καλύτερα μυαλά της Luftwaffe. Ήταν ο Werner Baumbach, Διοικητής του Kampfgeschwader 200 (KG 200, η ​​μοίρα βομβαρδιστικών που διέθετε όλα τα υψηλής τεχνολογίας και μυστικά αεροπλάνα) ο Hans-Ulrich Rudel, ίσως ο καλύτερος πιλότος όλων των εποχών – βύθισε ένα θωρηκτό, πολλά μικρότερα πλοία, αμέτρητα φορτηγά και περισσότερα από 500 σοβιετικά τανκ για τα οποία τιμήθηκε με τον Σταυρό Ιπποτών με Φύλλα Δρυς, Διασταυρωμένα ξίφη και Διαμάντια – στο ΧΡΥΣΟΣ. Και εκεί ήταν ο «Μαχητής Στρατηγός» ADOLF GALLAND (2854- 1993).

Από αριστερά προς τα δεξιά: Werner Baumbach, Hans-Ulrich Rudel & Adolf Galland. Η φωτογραφία τραβήχτηκε το 1951. 2 χρόνια αργότερα, ο Werner Baumbach θα σκοτωθεί σε αεροπορικό δυστύχημα στις 20 Οκτωβρίου 1953 κοντά στο Berazategui, ενώ αξιολογούσε ένα βρετανικό βομβαρδιστικό Lancaster για την Πολεμική Αεροπορία της Αργεντινής. ( ἀπό ἐδῶ ὅπου ὁλόκληρη ἡ βιογραφία τοῦ Ρούντελ)

Όλα αυτά ήταν στην επιφάνεια και αρκετά γνωστά, αλλά υπήρχαν πολλοί, πολλοί άλλοι από το Τρίτο Ράιχ που χρειαζόταν ο Περόν καθώς λίγο-πολύ αγόρασε το δρόμο του για την κορυφή στην Αργεντινή. Επιπλέον, υπήρχαν εκατοντάδες πρώην άνδρες των SS μέσα και γύρω από το Bariloche. Είχαν βαριά οπλισμένη ασφάλεια τόσο στη στεριά όσο και στη λίμνη, επομένως καμία μικρή μυστική δύναμη δεν θα είχε καμία πιθανότητα επιτυχίας. Προσθέστε σε αυτό τον μεγάλο δακτύλιο από σημεία παρατήρησης στα βουνά γύρω από τη λίμνη και στην πόλη. Θα ήταν αδύνατο για οτιδήποτε άλλο παρά μια ολική μεγάλης κλίμακας εισβολή να μπει στην περιοχή.

Γιατί οι ΗΠΑ δεν «αναζήτησαν τον Χίτλερ»; Με όλη αυτή την προστασία από τον Περόν και το άκρως απίθανο ότι ο Περόν δεν θα έδινε ποτέ πρόθυμα κάποιον από αυτούς τους άνδρες στις ΗΠΑ ή σε οποιονδήποτε άλλον, τίποτα λιγότερο από μια εισβολή πλήρους κλίμακας θα μπορούσε να είχε αρχίσει όμως και οι ΗΠΑ είχαν κουραστεί από τον πόλεμο. 

Υπάρχει όμως και ένας άλλος επιτακτικός λόγος. Αυτό τώρα είναι θεωρία, αλλά βασίζεται σε αδιάσειστα στοιχεία. Σε αυτό το σημείο, κοιτάμε πίσω στο 1958 όταν ήμουν πραγματικά ένας νεαρός αλητάκος, στην Πολεμική Αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών και πέρασα τους πρώτους έξι μήνες εκείνου του έτους σε έντονη εκπαίδευση όπλων στην αεροπορική βάση Lowrey στο Ντένβερ του Κολοράντο. Στο πρώτο μέρος της εκπαίδευσής μας, παρακολουθήσαμε ταινίες με τις πρώτες προσπάθειες των Ηνωμένων Πολιτειών να κατασκευάσουν μια πυρηνική βόμβα. Το πρόγραμμα ειδικών όπλων των ΗΠΑ προχωρούσε πολύ αργά και στην πραγματικότητα, αν θυμάμαι καλά στο βιβλίο «Japan's Secret War» του ROBERT WILCOX (25-1984) που κυκλοφόρησε το 1984, ο BOB έγραψε ότι η Ιαπωνία δοκίμασε την πρώτη της πυρηνική συσκευή μια εβδομάδα πριν το κάνουν οι ΗΠΑ.

Τα γερμανικά U-Boat προσπαθούσαν να πραγματοποιήσουν το επικίνδυνο ταξίδι στα ιαπωνικά λιμάνια στον Ινδικό Ωκεανό και στον Ειρηνικό μεταφέροντας κάθε είδους όπλα υψηλής τεχνολογίας και ουράνιο. Οι Σύμμαχοι είχαν τους κωδικούς και ήξεραν ποια σκάφη μετέφεραν και τι, και βρετανικά υποβρύχια τους έστησαν ενέδρα καθώς έφτασαν πάνω από τη Δανία και στα στενά της Δανίας. Το U-234 ήταν υπό τις διαταγές του JOHANN HEINRICH FEHLER (32-1984) και δεν ήταν ένας νεαρός Skipper όπως οι άλλοι που έπεσαν στην παγίδα. Ήταν κυβερνήτης εμπορικού πλοίου πριν από τον πόλεμο και τις πρώτες μέρες ήταν αξιωματικός καταστροφών στο Raider ATLANTIS. Διαισθανόμενος ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την καθορισμένη πορεία του, άλλαξε πορεία και έτσι το υποβρύχιο του Βασιλικού Ναυτικού που περίμενε σε ενέδρα για το U-234 δεν είχε στόχο, καθώς ο πονηρός FEHLER είχε ακολουθήσει διαφορετικό δρόμο. Η διαταγή κατάπαυσης του πυρός από τον Großadmiral Karl Dönitz βρήκε το U-234 στον Βόρειο Ατλαντικό, ώστε να είχαν την δυνατότητα νά επιλέξουν πού θα γίνει η παράδοσή τους.

Μετά την σύσκεψη των αξιωματικών, παραδόθηκαν στις ΗΠΑ – με τα 560 κιλά ουρανίου τους. Κοιτάζοντας πίσω στην εκπαίδευσή μου στο Spec-Weps, οι ΗΠΑ δυσκολεύονταν, αλλά ακριβώς την ώρα της γερμανικής παράδοσης, το πρόγραμμα των ΗΠΑ Spec-Weps έκανε ένα τεράστιο άλμα προς τα εμπρός. Μας είπαν ότι ήταν επειδή οι λαμπροί επιστήμονές μας είχαν κάνει θαυμάσια δουλειά κ.λπ., αλλά καθώς κοιτάμε πίσω, πρέπει να αναρωτηθούμε για αυτό. 

φωτό

Η Γερμανία παραδόθηκε και ξαφνικά οι ΗΠΑ είχαν παντός είδους λαμπρούς Γερμανούς επιστήμονες, σχαστικά υλικά για την κατασκευή όπλων, διηπειρωτικούς βαλλιστικούςπυραύλους, αεριωθουμενα αεροσκάφη και ακόμη και πυραυλοκίνητα αεροπλάνα, το πρώτο αληθινό υποβρύχιο ( τύπου XXI και τύπου XXIII) και ένας Θεός ξέρει τι άλλο. Ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζουμε όλα όσα ήρθαν από τη Γερμανία μετά την παράδοσή τους.

Τι κι αν………τι θα γινόταν αν πραγματοποιούνταν η συμφωνία του να παραδοθούν όλες αυτές οι πληροφορίες, το υλικό, οι επιστήμονες κ.λπ. στις ΗΠΑ και σε αντάλλαγμα, κανείς δεν θα κυνηγούσε τον Χίτλερ και τους άλλους. Ήταν μια αρκετά εύκολη λήψη απόφασης. Από τη μια πλευρά, οι ΗΠΑ θα κέρδιζαν ανείπωτες προόδους στην επιστήμη, τα όπλα και άλλους τομείς που χρειάζονται πολύ, όπως έχει ήδη περιγραφεί και ο Χίτλερ και οι άλλοι του Ράιχ θα είχαν τη δυνατότητα να ζήσουν ήσυχα τη ζωή τους στην Αργεντινή.

 Από την άλλη, αν δεν γινόταν συμφωνία, πόσες χιλιάδες από τους κορυφαίους Γερμανούς επιστήμονες θα είχαν πάει στη Σοβιετική Ένωση; Η ατομική βόμβα δεν θα ήταν έτοιμη για τη Χιροσίμα ή το Ναγκασάκι, που σήμαινε τον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων Αμερικανών στρατιωτών και πιθανότατα σχεδόν ολόκληρης της ιαπωνικής φυλής που ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν μέχρι τον τελευταίο άνθρωπο, αν χρειαζόταν. Η Σοβιετική Ένωση θα ήταν ο ηγέτης στον πυρηνικό οπλισμό, θα είχε τα αεριωθούμενα μαχητικά, τους πυραύλους, τα ICBM κ.λπ. πολύ νωρίτερα. Με άλλα λόγια, εάν δεν είχε επιτευχθεί η συμφωνία, ο πόλεμος στον Ειρηνικό θα είχε διαρκέσει πολύ περισσότερο, εκατομμύρια άλλοι θα είχαν πεθάνει και η ΕΣΣΔ θα ήταν ο ηγέτης σε όλες τις φάσεις των όπλων και τότε οι ΗΠΑ θα είχαν να βαδίσει στην Αργεντινή σε μια πλήρη στρατιωτική εισβολή.

Όπως είπα ήδη, αυτή είναι η θεωρία μου, αλλά νομίζω ότι είναι αδιάσειστη και, υποστηρίζεται από τα χιλιάδες αρχεία που έχουμε από τα διάφορα ερευνητικά αρχεία χάρη στο S.E.I.G. Πράκτορες TAUCHER και REMBRANDT, και ο καλύτερος S.E.I.G. Πράκτορας όλων – PIZZARRO, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία στο μυαλό μου ότι αυτό συνέβη. 

Έχουμε αρχεία από τα Εθνικά Αρχεία των ΗΠΑ, από την Ολλανδική Υπηρεσία Πληροφοριών και από διάφορα αρχεία που εγκαταλείφθηκαν όταν η STASI μετακόμισε. Δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος άλλος να τα συνδυάσει όλα αυτά και γι' αυτό είμαι απολύτως βέβαιος ότι έτσι συνέβη στην πραγματικότητα. Το Sharkhunters δεν είναι ένα χόμπι μερικής απασχόλησης – εργάζομαι 12 έως 14 ώρες την ημέρα στο γραφείο μου ή είμαι στο χωράφι στην Αργεντινή, στη Γερμανία, στην Αυστρία, σε ξεχασμένα νησιά, στη Βραζιλία και σε τόσα άλλα μέρη. Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία στο μυαλό μου ότι ο Αδόλφος Χίτλερ, η Εύα Μπράουν, ο Μάρτιν Μπόρμαν και εκατοντάδες άλλοι πήγαν πράγματι στην Αργεντινή και εκτός από τον Αδόλφο Άιχμαν και τον Κλάους Μπάρμπι, έζησαν τη ζωή τους με ειρήνη και ασφάλεια χάρη στους παράγοντες που αναφέρονται σε αυτό το βιβλίο.

Ἀπό ἐδῶ

Ἡ Πελασγική