Δέν εἶναι μόνον οἱ διαπιστώσεις...

φωτό

 Διάβασα τό περιστατικό πού μᾶς περιέγραψε ὁ ἀγαπητός Διηνέκης,ἐδῶ,καί σκεφτόμενη πόσο δίκαιο ἔχει ( ἄν ἔχω ἀντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις ! Στήν ἀρχή δέν τό ἄφηνα νά περάσῃ ἔτσι,στήν συνέχεια ἔμαθα πώς ἡ σιωπή,σέ τέτοιες περιπτώσεις,εἶναι ὄντως χρυσός ! ) γιά τήν κατάντια μας πού τήν διαπιστώνεις παντοῦ,δυστυχῶς,μοῦ πέρασε καί κάτι ἀκόμη ἀπό τό μυαλό. Μήπως δέν εἶναι μόνον τά ὅσα μέσα σ᾿αὐτά τά χρόνια ἐπιβάρυναν τήν κοινωνία μας τόσο ἀρνητικά; Μήπως,ἐκτός ὅλων αὐτῶν,εἶναι καί αὐτά καθ᾿αὐτά τά χρόνια πού πέρασαν καί μᾶς ἄφησαν ; 

Διότι ἄν εἴμασταν κάπου ἐκεῖ στά 25 χρόνια μας,νέοι,ὡραῖοι,γεμᾶτοι ἰδέες,δύναμι γιά δημιουργία,ἀλλά κυρίως μέ τήν αἴσθησιν τοῦ «μπορῶ νά κάνω τά πάντα»,προφανῶς καί ἡ διάθεσίς μας θά ἦταν διαφορετική καί βεβαίως ἡ συμπεριφορά μας ἀνάλογος πού σημαίνει πὠς θά γλυτώναμε καί τό κάθε ἀρνητικό ἀποτέλεσμα ἀπό τόν ἐκνευρισμό...

Ἄν εἴμασταν στά 25,ἀγαπητέ Διηνέκη,εἶμαι σίγουρη πώς δέν θά μᾶς ἔνοιαζε οὔτε τό πῶς θά τακτοποιηθοῦν τά πράγματα στήν σακοῦλα,οὔτε ὁ τρόπος πού θά μᾶς ἀντιμετώπιζε ἡ κάθε τσουράπω ταμίας. Πιθανῶς,μιά καί ἦταν ὥρες πρωϊνές ὅπως μᾶς λές,τό μυαλό μας νά ἦταν στό νά προλάβουμε νά τελειώσουμε μέ τά ψώνια,γιά νά πᾶμε στήν καφετέρια πού θά περίμενε ἡ παρέα γιά καφεδάκι καί μπλά-μπλά...

Καί ὅπως ἔγραφε ὁ Σουρῆς : 

Καί Ὅμως!

Καὶ ὅμως ἐνῷ πλέον

ἐσάπισα παλαίων

εἰς τῆς ζωῆς τὴ πάλη

τὸ γῆρας τὸ μισῶ

καὶ θέλω καὶ λυσσῶ

νὰ γίνω νέος πάλι.

Κακά τά ψέματα,μεγάλη ὑπόθεσις γιά τόν ἄνθρωπο τά νιάτα ! Ἡ καλλύτερη,ὀμορφώτερη,ἰδανικότερη ἡλικία ! 

Ἡ Πελασγική