Ψευτοδεξιά & ψευτοαριστερά,θεωρεῖες, χειραγώγησις τῆς μάζας καί ἐξουσιαστές ...

 ΨΕΥΤΟΔΕΞΙΑ & ΨΕΥΤΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΠΟΙΗΣΗ

ΨΕΥΤΟΔΕΞΙΑ

Γράφει ο Βαρώνος Μυνχάουζεν

Τι είναι δεξιά; Είναι ένας πολιτικός χώρος, ή μάλλον ορθότερα ένα γενικό πνεύμα με τη πλατωνική έννοια; Η Δεξιά  ως έννοια είναι μέρος της Τετρακτύος του Πυθαγόρα για όλα τα καλά και θετικά. Η Αριστερά είναι για τα αντίθετα αυτών. Ο όρος δεξιά χρησιμοποιείται από τον συγγραφέα για να περιγράψει κατανοητά μία μεταφυσική έννοια, ένα πνεύμα που βρίσκει επαφή στη ζωή, σε συμπεριφορές  αλλά ακόμη και σε πολιτικά μορφώματα. Ως γνωστόν, η αριστερά ελέγχει τα πάντα σχεδόν στο δυτικό κόσμο, το πρόβλημα όμως γίνεται ακόμη πιο σοβαρό όταν αυτή παίρνει δεξιό προσωπείο. 

Για να γίνει η διαφορά αυτή κατανοητή θα παρουσιαστεί συνοπτικά η δεξιά θέση καθαρή και συνοπτικά η διαφορά της καθαρής από της φαύλης. Στο αριστερό μέρος είναι η ψευτοδεξιά στο δεξί η δεξιά. 

Ο παρακάτω πίνακας δείχνει ποιες είναι βασικές διαφορές. Δεν εξηγεί όμως τη πηγή τους, αλλά μπορεί να τη φανερώσει η μελέτη του. Αυτή η πηγή είναι η μεταφυσική υπόσταση, τίποτα δε γίνεται για τον άνθρωπο, τα πάντα γίνονται για το θείο, σημασία έχει το μετά και όχι το τώρα. Αυτή είναι η βάση της δεξιάς, επειδή μόνο έτσι μπορεί να εμποδιστεί η διαλυτική δραστηριότητα.

Το πρόβλημα της ψευτοδεξιάς είναι πως δέχεται τις βάσεις της αριστεράς ως αληθείς και τις μεταφράζει σε δεξιό πρότυπο. Δηλαδή ο Λιμπερταριανισμός, ή οικονομικός φιλελευθερισμός δεν είναι με τίποτα δεξιός γιατί τον νοιάζει μόνο η ελευθερία της συσσώρευσης του χρήματος, φαίνεται δεξιός γιατί πιστεύει στην υπευθυνότητα και στην ανισότητα, αλλά όχι στο υπερβατικό και στην ύπαρξη της κοινωνίας. Άλλο παράδειγμα: ο Καπιταλισμός ή Κεφαλαιοκρατία, δεν είναι δεξιά θέση, είναι καθαρά αριστερή γιατί την νοιάζει μόνο η συσσώρευση κεφαλαίων (χρημάτων). Ουσιαστικά την ενδιαφέρει και πάλι η ύλη, η ελευθερία και το χρήμα, τα ίδια πράματα που  απασχολούν και την αριστερά. Η διαφορά είναι ότι η αριστερά επιζητεί τη πλήρη διάλυση των πάντων, και της ύλης και της ελευθερίας και του χρήματος. Αυτό όμως δε σημαίνει πως η ψευδοδεξιά μπορεί να τα βγάλει πέρα με την αριστερά, δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει γιατί πιστεύει ουσιαστικά στα ίδια πράγματα. Πρέπει να στραφεί και εναντίον του εαυτού της για να την αντιμετωπίσει. Για αυτό το λόγο παρατηρείται το φαινόμενο τα συντηρητικά κόμματα να υιοθετούν τη παλιά ιδεολογία των προοδευτικών· παίζουν ένα παιχνίδι που δεν γίνεται να κερδίσουν.

ΨΕΥΤΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΠΟΙΗΣΗ

Στο άνωθεν άρθρο μας παρουσιάσθηκε η ψευτο-δεξιά. Στο παρόν θα αναλυθεί το φαινόμενο της ψευτο-αριστεράς και της αριστεροποίησης. Πριν όμως από αυτά, θα δειχθεί ο λόγος για τον οποίο απαντώνται αυτά τα φαινόμενα, πράγμα που θα κάνει κατανοητό το ρόλο τους στη διαλυτική δραστηριότητα.

Εισαγωγή

Η αριστερά (από όσα έχουν παρατηρηθεί) είναι ένα «πνεύμα» το οποίο δεν έχει καταφέρει να εκφραστεί στην ιστορία με ιδιαίτερα καθαρό τρόπο. Η βάση των ιστορικών του πιστεύω είναι ότι υπάρχει μόνο παρόν. Αυτό μεταφράζεται κοσμολογικά με το αέναα υπάρχων σύμπαν, ένα σύμπαν που δε δημιουργήθηκε αλλά πάντοτε υπήρχε και θα υπάρχει. Αυτό σημαίνει το εξής:  όλη η ιστορία είναι παρόν (λαμβάνεται η κοσμολογία των βράνων ή μεμβράνων). Δηλαδή, πρέπει να πείσει ότι  (η αριστερά) πάντα υπήρχε ως ιδέα ή μέσα σε ιδέες και λαούς. Αυτό συμβαίνει και επειδή είναι διεθνιστική. Οποιοδήποτε σύστημα φιλοσοφικό ή θρησκευτικό εμφανίζει έστω και μία φράση που το κάνει να φαίνεται αριστερό αυτό πρέπει να είναι και αριστερό. Μπορεί επίσης να γίνει και η εξής παρατήρηση: ενώ η ψευτοδεξιά νοείται δεξιά από τους υποστηρικτές της, η ψευτοαριστερά ΔΕΝ νοείται αριστερά από τους υποστηρικτές της.

Η αριστεροποίηση από την άλλη είναι το αποτέλεσμα της αριστερής κυριαρχίας. Επειδή δεν είναι εύκολο να αλλάξεις τις θέσεις ενός ολόκληρου λαού, αλλάζεις αυτές των πιστεύω του ή καλύτερα των θεσμών που τα εκπροσωπούν. Έτσι πλέον έχεις τους θεσμούς να προωθούν την αριστερά, όταν τεχνικά είναι εναντίον αυτής. Ως παράδειγμα μπορεί να αναφερθεί το δεύτερο συμβούλιο του βατικανού, στο οποίο φιλελευθεροποιήθηκε η καθολική εκκλησία και τα δόγματά της.

Αυτό που θα ακολουθήσει, δεν είναι μία πλήρη καταγραφή των φαινομένων αυτών, γιατί αυτή θα απαιτούσε τη συγγραφή ολόκληρου βιβλίου. Αυτό που θα γίνει είναι απλά να παρουσιαστούν μερικές εκφράσεις των φαινομένων.

                                               Πτωχολατρεία/Πενία

Τι είναι η πτωχολατρεία ή αγγλιστί miserabilism; Είναι ένα πιστεύω το οποίο θεωρεί ότι όσοι είναι πτωχοί έχουν πάντα το ηθικό δίκαιο, ταυτοχρόνως επιζητείται η προσομοίωση της φτώχειας, γιατί δίνει το ηθικό δίκαιο.

Η πενία από την άλλη είναι ένας τρόπος, μάλιστα πολλές φορές απαραίτητος, για την επίτευξη της ευσέβειας, παρατηρούμενη και στις προχριστιανικές θρησκείες. Ο σκοπός της είναι να αποκόψει τον άνθρωπο από τα υλικά αγαθά, και όχι να τον κάνει φτωχό.

Ειδοποιός διαφορά: Η πτωχολατρεία δίνει το ηθικό δίκαιο σε όσους ανακηρύσσονται φτωχοί, όχι απαραίτητα και άμα είναι, η πενία αποτελεί ένα μέρος στην αποδέσμευση από τις υλικές ανάγκες και συγκεκριμένα τα υλικά αγαθά, πτωχεύει ο άνθρωπος επειδή απαρνείται τα υπάρχοντά του. 

Πολυπολιτισμός/Πολυεθνισμός

 Πολυπολιτισμός είναι ένα παράγωγο της αριστερής σκέψης, που βασίζεται στο πιστεύω ότι η ανάμειξη των πολιτισμών θα επιφέρει τη δημιουργία ενός πολιτισμού που θα έχει τα καλύτερα χαρακτηριστικά όλων. Αυτό εφαρμόζεται με την ανάμειξη των ανθρώπων ώστε να επιτύχει το μπόλιασμα του πολιτισμού.

Αυτό η αριστερά το έβλεπε ως στοιχείο, αρχαίων αυτοκρατοριών οι οποίες είχαν πολλά έθνη κάτω από αυτές. Οι αυτοκρατορίες ανέκαθεν ήταν πολυεθνικές χρησιμοποιούσαν μάλιστα και τους διάφορους λαούς που κατοικούσαν μέσα.

Ειδοποιός διαφορά: Οι λαοί των αυτοκρατοριών είχαν δικές τους επαρχίες που ζούσαν ξεχωριστά από τους άλλους, ώστε ο πολιτισμός κανενός δε καταργούνταν. Βέβαια υπήρχε ο ανώτερος πολιτισμός, του λαού που έφτιαξε την αυτοκρατορία και αυτός κατά κύριο λόγο ασκούσε επιρροή στους υπόλοιπους. 

Ανεκτικότητα/Ελεημοσύνη

Η ανεκτικότητα λέει πως την όποια κακιά, ανήθικη, αισχρή ή υποτιμητική συμπεριφορά πρέπει να την ανεχθείς επειδή το οφείλεις ως πολιτισμένος άνθρωπος.

Η ελεημοσύνη είναι η ικανότητα της συγχώρεσης, δηλαδή: άμα κάποιος έσφαλε εναντίον σου, το μετάνιωσε και αποφάσισε να μην φερθεί πάλι άσχημα, πρέπει να τον συγχωρήσεις.

Η ειδοποιός διαφορά: Είναι στάση ενέργειας η ελεημοσύνη, η ανεκτικότητα – απάθειας. Στη μία αλληλοεπιδράς με τον κόσμο στην άλλη τον αγνοείς. 

Συμπέρασμα

Από αυτά που έχουν παρουσιασθεί μπορεί να γίνει κατανοητό το αποτέλεσμα της ψευτοαριστεράς και της αριστεροποίησης. Αντιστοίχως η πρώτη δίνει μία βάση θεωρητική και η δεύτερη μία πρακτική.

Πρέπει να τονισθεί πως στη ψευτοαριστερά δεξιά φαινόμενα χαρακτηρίζονται ως αριστερά από τους αριστερούς. Η αριστεροποίηση είναι η προώθηση αριστερών ιδεών σε δεξιά πρότυπα, νοθεύοντάς τα και έπειτα χρησιμοποιώντας τα για έμμεση ιδεολογική κατήχηση.

Η ψευτοαριστερά επιτρέπει την αριστεροποίηση, καθώς και τη δημιουργία πολιτισμικής επιρροής με το να δείξει πως οι ιδέες της δεν είναι ξένες και μη εφαρμόσιμες. Με το επόμενο στάδιο, της αριστεροποίησης, επιτυγχάνεται η απάθεια των αντί-αριστερών δυνάμεων σε μία χώρα.

Το αποτέλεσμα είναι η πλήρης απλοποίηση των πάντων, η αφαίρεση της σκέψης από τη φιλοσοφία, της θεολογίας από τη θρησκεία και της προσοχής από την οικονομία.

Ἀπό : Θεόδοτος 

Σουάμπ,Σαμαρᾶς,Μητσοτάκης 1992 ( φωτό)

Πέρα ἀπό τό φιλοσοφικό μέρος τοῦ θέματος ὑπάρχει κάτι πού πραγματικά παίζουν στά δάχτυλα οἱ ἐξουσιαστές μας : ἡ χειραγώγησις τοῦ κόσμου. Καί αυτό δέν εἶναι κάτι καινούργιο.Εἶναι τόσο παλαιό ὅσο καί ἡ καταγωγή τῶν ἀνθρωπίνων κοινωνιῶν. Οἱ ἔξυπνοι ἴσως καί πονηροί,παρατηροῦσαν τήν φύσιν.Γιατί τό πρόβατο φοβᾶται τόν λύκο καί πέφτει στά σαγόνια του; Διότι τό ἔρμο τό πρόβατο δέν ἔχει τά δόντια τοῦ λύκου καθότι μηρυκαστικό. Συνεπῶς ὁ ἔξυπνος ξέρει πώς θά ἐπιβληθῇ ἐκείνου/ων πού ὑστεροῦν κατά τί νοητικῶς ἤ διότι οἱ περιστάσεις τόν ἔκαναν ἔτσι. Τό ἴδιο θά συμβῆ μέ τόν πονηρό ἀλλά ὄχι ἀπό ἐξυπνάδα. Κυρίως ἡ ἐπίγνωσις τοῦ ὅτι ὑστερεῖ σέ γνώσεις,τόν ἔχει κάνει ἀκραία ἐπιφυλακτικό καί συνεπῶς πιό μετρημένο,ὑπολογιστικό καί ἐν τέλει κερδισμένο. 

φωτό

Κάπως ἔτσι ἐξελίχθηκε ὁ χαρακτῆρας τοῦ «ἐξουσιαστή». Καί νομίζω πώς δέν εἶναι καθόλου δύσκολο νά διακρίνῃ κανείς ποιός θά μποροῦσε νά εἶναι σήμερα ὁ ἔξυπνος καί ποιός ὁ πονηρός. Ἴσως νά ἔχουν ταυτιστεῖ καί οἱ δύο...

Ὅλα τά ἄλλα εἶναι θεωρεῖες γιά νά θολώνουν καί νά μπερδεύουν τό μυαλό τῶν συντριπτικά πολλῶν,τῆς μάζας ὅπως τήν λένε αὐτοί,ὥστε νά μήν μπαίνῃ σέ τέτοια θέματα καί νά τά θεωρῇ «ψιλά γράμματα»,κτῆμα τῶν ὁλίγων,τῆς «ἐλίτ». 

Σουάμπ,Παπανδρέου,Ὀζάλ. Νταβός 1987 καί «μή πόλεμος» ( φωτό)

φωτό

Κι᾿ὅμως εἶναι ὅλα τόσο ἁπλά ! 

Σήμερα βρισκόμαστε ἀκριβῶς σέ ἕνα τέτοιο σημεῖο ὅπου οἱ ἐξουσιαστές παίζουν τό μεγαλύτερο καί πιό οὐσιαστικό παιχνίδι τους. Τῆς ἀπολύτου κυριαρχίας ἐπί τοῦ ἀνθρώπου ! Μέ τήν μορφή τοῦ κομμουνισμοῦ βεβαίως,ἀφοῦ δέν θέλουν πλέον νά ἀφήσουν κυριολεκτικῶς τίποτα στά χέρια του ( τοῦ άνθρώπου). Πῶς τό λέει καί τό ξαναλέει τό Παγκόσμιου Οἰκονομικό Φόρουμ τοῦ διασυμπαντικοῦ Κλάους Σουάμπ : 2030,δέν μοῦ ἀνήκει τίποτα καί ἡ ζωή ποτέ δέν ἦταν καλλύτερη ! 

Ναί,δέν θ᾿ ἀνήκει τίποτα στόν ἄνθρωπο,ἀλλά συνάμα θά εἶναι καί ὑπό τόν ἀπόλυτο ἔλεγχο γιά τά πάντα πού θ᾿ἀφοροῦν τήν μίζερη ζωἠ του...

Σουἀμπ καί μέ Κάρολο ( φωτό)

Ἡ Πελασγική