Τί σηματοδοτεῖ ἡ ἀπόπειρα κατά τοῦ Φίκο,γιά τήν Ἀνατολική Εὑρώπη ;

φωτό

Τοῦ Timofey Bordachev Διευθυντή Προγράμματος τοῦ Valdai Club

 Η απόπειρα δολοφονίας κατά του Σλοβάκου πρωθυπουργού Ρόμπερτ Φίκο είναι μια ακόμη απόδειξη της ευθραυστότητας των πολιτικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη.

Αυτό δεν συμβαίνει επειδή υπάρχει μια «παράδοση» πολιτικών δολοφονιών εκεί. Έχουν συμβεί σε πολλά μέρη τις τελευταίες δεκαετίες – από την ευημερούσα Σουηδία έως τη διχασμένη από τις φυλές Σερβία. Πράγματι, πρόεδροι των ΗΠΑ έχουν δολοφονηθεί, ενώ στην Ιταλία, ο πρωθυπουργός Άλντο Μόρο έπεσε θύμα τρομοκρατών πριν από 50 χρόνια. Κάθε μία από αυτές τις τραγωδίες ήταν προϊόν ιδιαίτερων περιστάσεων και είχε μικρή επίδραση στη γενική πορεία της ιστορίας. Το πρόβλημα στην Ανατολική Ευρώπη είναι ότι μια επίθεση εναντίον ενός πολιτικού μπορεί να οδηγήσει σε μια σοβαρή εσωτερική ή ακόμη και διεθνή κρίση. 

Αυτό σημαίνει ότι αυτές οι χώρες δεν είναι αρκετά σταθερές και ότι η γεωπολιτική τους θέση είναι κάτι περισσότερο από ένα πεδίο μάχης για ισχυρές εξωτερικές δυνάμεις. Εάν η οικονομική ιστορία έχει την έννοια της «όψιμης εκβιομηχάνισης»,  τότε με πολιτικούς όρους, η μοίρα των Ανατολικοευρωπαίων μπορεί να οριστεί ως «όψιμη οικοδόμηση κράτους».  Το αν είναι δυνατό να πετύχει κανείς κάτω από τέτοιες συνθήκες παραμένει ένα σοβαρό ερώτημα. Μέχρι στιγμής, τουλάχιστον, δεν έχουν υπάρξει πειστικά παραδείγματα χωρών που ξεπέρασαν τις συνέπειες της υστέρησης σε έναν τόσο κρίσιμο τομέα.

Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί παρατηρητές φάνηκαν να θυμούνται αμέσως τη δολοφονία του Αυστριακού Αρχιδούκα Φραντς Φερδινάνδου στο Σεράγεβο το καλοκαίρι του 1914, που σηματοδότησε το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτή η αντίδραση είναι επίσης ένα σημάδι ότι ολόκληρη η Ανατολική Ευρώπη θεωρείται στο πλαίσιο της υπαγωγής της στις μεγάλες αυτοκρατορίες του παρελθόντος. Οι τοπικοί φορείς δεν λαμβάνονται υπόψη, επειδή η μοίρα αυτών των κρατών δεν είναι στα χέρια τους. 

Κατ' αρχήν, μια ένοπλη επίθεση από ένα άτομο σε έναν πολιτικό, απλώς και μόνο επειδή δεν είναι ικανοποιημένος με την πορεία που ακολουθεί ένα κόμμα που κέρδισε τις εκλογές, είναι ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός. Πρώτα απ 'όλα, σημαίνει την αποτυχία της κύριας αποστολής που έθεσε η Δύση μετά τον Ψυχρό Πόλεμο: να σταθεροποιήσει τις χώρες που παλαιότερα βρίσκονταν υπό την επιρροή της ΕΣΣΔ. 

Ένας από τους δεδηλωμένους στόχους της διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς ήταν να υποστηρίξει τον δημοκρατικό μετασχηματισμό των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης και να βοηθήσει στην οικοδόμηση λειτουργικών πολιτικών συστημάτων εκεί. Και αν η διαφωνία με την επιλογή των συμπατριωτών μπορεί να οδηγήσει σε απόπειρα δολοφονίας του αρχηγού της κυβέρνησης, τότε σημαίνει ότι δεν έχει οικοδομηθεί μια σταθερή δημοκρατία. Πολύ περισσότερο που αμέσως υποστηρίχθηκε ότι και άλλοι πολιτικοί της Ανατολικής Ευρώπης –στην Πολωνία και την Ουγγαρία– έχουν επίσης λόγους να φοβούνται μια απόπειρα κατά της ζωής τους. Και τίθεται ένα εύλογο ερώτημα: αν ο εξωτερικός έλεγχος –στην προκειμένη περίπτωση από την «παλιά» Δύση– δεν έχει εξασφαλίσει σταθερή ανάπτυξη, τι νόημα είχε αρχικά; 

Ο Σλοβάκος πρωθυπουργός, που τώρα παλεύει για τη ζωή του, είναι αναμφίβολα ένας εξαιρετικά αξιοπρεπής άνθρωπος που ανησυχεί περισσότερο για την τύχη της χώρας του παρά για την προσωπική του καριέρα. Ωστόσο, μια τέτοια πορεία γίνεται αρκετά επικίνδυνη σε συνθήκες όπου ισχυρές εξωτερικές δυνάμεις βλέπουν τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης μόνο ως ένα σκαλοπάτι για να προωθήσουν την παγκόσμια ατζέντα τους. Στην προκειμένη περίπτωση, μιλάμε για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους Βρετανούς συμμάχους τους, για τους οποίους η αντιπαράθεση με τη Ρωσία και την Κίνα είναι το μόνο που έχει σημασία. Οτιδήποτε έξω από αυτό κρίνεται απλώς από τη χρησιμότητά του στον παγκόσμιο αγώνα για κυριαρχία. Η πολιτική δεν βασίζεται στις προοπτικές για σχέσεις με τους εταίρους καθαυτές, αλλά στο πώς αυτές οι χώρες μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ένα παιχνίδι που δεν έχει καμία σχέση με τα πραγματικά τους συμφέροντα.

Το αποτέλεσμα είναι μια διάσπαση μεταξύ των ελίτ και του πληθυσμού, για τους οποίους το μέλλον της χώρας εξαρτάται από τις ιδιοτροπίες μιας εξωτερικής πηγής εξουσίας. Η σωματική έκφραση αυτών των ιδιοτροπιών είναι η δραστηριότητα των δυτικών μέσων ενημέρωσης, τα οποία με χαρά δυσφημούν ανεπιθύμητους πολιτικούς στην Ανατολική Ευρώπη. Μια βρετανική εφημερίδα μάλιστα χαρακτήρισε τον Φίκο «σύμμαχο του Πούτιν» στην πρώτη της σελίδα.

Για περισσότερα από 15 χρόνια, η Σλοβακία φιλοξενεί ένα μεγάλο διεθνές συνέδριο που χρηματοδοτείται από τις Βρυξέλλες και το βρετανικό λόμπι όπλων. Τυπικά, όλα οργανώνονται από μια τοπική ΜΚΟ. Ο πολιτικός στόχος της εκδήλωσης ήταν παραδοσιακά να υπογραμμιστεί η δέσμευση των Σλοβάκων και άλλων Ανατολικοευρωπαίων στην «Ατλαντική επιλογή».  Η επιρροή αυτών των δομών –που χρηματοδοτούνται από ξένα συμφέροντα– παραμένει σημαντική.

Με άλλα λόγια, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι δυτικοί παράγοντες απλώς αγοράζουν την πίστη μιας μερίδας της τοπικής ελίτ, η οποία, όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, δεν ενδιαφέρεται για τις επιθυμίες του πληθυσμού. Δεν είναι τυχαίο ότι η επιθυμία της Γεωργίας να υιοθετήσει το δικό της νόμο για τους ξένους πράκτορες προκαλεί τέτοιο θυμό στη Δύση – θα καταστήσει πολύ πιο δύσκολη την επιρροή μέσω της διαφθοράς. 

Αυτό το μοντέλο υιοθετήθηκε από τις ΗΠΑ και τους στενότερους συμμάχους τους μετά τον Ψυχρό Πόλεμο – αγοράζοντας πίστη με χρήματα ή πρόσβαση σε προνόμια που είναι διαθέσιμα στη Δύση. Στις πρώην βαλτικές δημοκρατίες της ΕΣΣΔ, αυτή η στρατηγική συμπληρώθηκε με την εισαγωγή της δυτικής προέλευσης ή/και την ανάδειξη στον κρατικό μηχανισμό. Μια παρόμοια λειτουργία εκπληρώθηκε με την κατανομή των θέσεων στις γραφειοκρατικές δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ μεταξύ των Ανατολικοευρωπαίων: τις έλαβαν ως ανταμοιβή για δραστηριότητες στην εθνική πολιτική σκηνή που βοήθησαν τα αμερικανικά συμφέροντα.

Αλλά αυτό είναι μόνο συνέπεια της γενικότερης γεωπολιτικής θέσης των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης. Πολύ πιο σοβαρό είναι το γεγονός ότι, ακόμη και χωρίς άμεση χειραγώγηση από τις ΗΠΑ ή τα μεγάλα δυτικοευρωπαϊκά κράτη, η οικοδόμηση βιώσιμου κράτους στην Ανατολική Ευρώπη αντιμετωπίζει το εννοιολογικό πρόβλημα της θέσης της στον σύγχρονο κόσμο.

Ῥόμπερτ Φίκο καί Βίκτωρ Ὄρμπαν ὑπερασπίζονται καί προστατεύουν τήν Πολιτιστική κληρονομιά τῆς Ἀνατολικῆς Εὑρώπης ὅπως ἡ Ῥωσσία. (φωτό) 

Τα κράτη αυτής της περιοχής γεννήθηκαν όταν όλες οι μεγάλες δυνάμεις της διεθνούς πολιτικής ήταν ήδη εγκατεστημένες. Ακόμη και η Κίνα, η οποία γνώρισε έναν αιώνα τρομερών αναταραχών μεταξύ 1837 και 1949, είχε ήδη περάσει από αυτήν με χιλιάδες χρόνια εμπειρίας ανεξάρτητης ανάπτυξης. Η Ινδία, η οποία περιήλθε υπό ξένη κυριαρχία τον 18ο αιώνα, είχε αιώνες ιστορίας με μεγάλα κράτη στην επικράτειά της. Η Ρωσία, η Γερμανία, η Γαλλία ή η Βρετανία στις αρχές του περασμένου αιώνα ήταν αυτοκρατορίες με καθιερωμένες πολιτικές κουλτούρες και παραδόσεις. Και για τις σχετικά νεαρές Ηνωμένες Πολιτείες, η έλλειψη παράδοσης αντισταθμίστηκε από την προσεκτική καλλιέργεια του κράτους και την απομονωμένη θέση τους ως «νησί» στην παγκόσμια πολιτική. Η Ανατολική Ευρώπη δεν είχε δική της πολιτική κουλτούρα ή κρατική παράδοση. Τα ταραχώδη γεγονότα του 20ού αιώνα την εμπόδισαν περαιτέρω να σημειώσει σοβαρή πρόοδο προς αυτή την κατεύθυνση. 

Αυτό που προέκυψε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν καταδικασμένο από διασπάσεις - μεγάλος αριθμός υποστηρικτών των Ναζί ή των πρώην αρχών κατέφυγαν στη Δύση και πραγματοποίησαν ανατρεπτικές δραστηριότητες από εκεί. Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου δεν έκανε τίποτα για να θεραπεύσει αυτή τη διαίρεση. Στις περισσότερες περιπτώσεις, απλώς έφερε στην εξουσία εκείνους που ήταν κατηγορηματικά δυσαρεστημένοι με την κομμουνιστική τάξη. Ως αποτέλεσμα, οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης απλώς μετακινήθηκαν από τη μια σφαίρα επιρροής στην άλλη, αλλά δεν άλλαξαν εσωτερικά. Παρέμειναν οι ίδιες ημιτελείς πολιτείες που ήταν για δεκαετίες. 

Οι δραστηριότητες πολιτικών όπως ο Ρόμπερτ Φίκο ή ο Βίκτορ Όρμπαν αποτελούν επομένως πρόκληση όχι μόνο για τον εξωτερικό έλεγχο από την Ουάσιγκτον ή το Λονδίνο, αλλά και για ολόκληρο το μοτίβο της περιφερειακής πολιτικής ζωής. Οι εθνικά προσανατολισμένοι πολιτικοί είναι απαραίτητο φαινόμενο για την Ανατολική Ευρώπη. Αλλά είναι εντελώς αφύσικα από ιστορική σκοπιά. Γι' αυτό η μοίρα τους θα είναι πάντα γεμάτη θανάσιμο κίνδυνο.

ἀπό : swentr.site

Ἐν τάξει ἡ ὁπτική τοῦ ἀρθρογράφου εἶναι μία ἄποψις, ὅμως θά ἔλεγα πώς τήν οὐσία δέν τήν ἔχει πιάσει. Ἔχει ἁπλῶς περιοριστεῖ στά ἱστορικά γεγονότα καί τήν ἐπιρροή τους ἀλλα καί ἐξέλιξίν τους στίς χῶρες τῆς σημαντικότατης περιοχῆς αὐτῆς τῆς Εὐρώπης. Ὅμως ἴσως καί ἐπί τούτου ( δέν θέλω νά πιστεύω πώς δέν γνωρίζει) ἀφήνει ἐκτός τό πιό σημαντικό στοιχεῖο πού εἶναι καί ἄμεσα ὑπεύθυνο γιά ὅ,τι συμβαίνει στήν Ἀνατολική Εὐρώπη : Τόν σιωνισμό. Ἴσως ἡ ἀναφορά στήν "παλαιά Δύσιν" ὅπως τήν ἀναφέρει, νά ἔχει μία σχέσιν μέ αὐτό,ἀλλά δέν τό ἀναπτύσει ὅπως θά περίμενε κανείς. Συνεπῶς, θά ἤθελα νά διαβάσετε ἀκόμη μία φορά, μέ προσοχή, τά παλαιότερα θέματά μας πού σχετίζονται μέ τήν Ἀνατολική Εὐρώπη καί Εὐρασία γενικότερα, τήν περιοχή γνωστή ὡς  Χάρτλαντ κατά τήν θεωρία τοῦ  Sir Halford John Mackinder.

Ἔτσι θά καταλάβετε, ἀκόμη καί ὅσοι ξεροκέφαλα δέν θέλουν νά καταλάβουν, πόσο ἱερός εἶναι ὁ ἀγῶνας τῆς Ῥωσσίας καί τοῦ Ποῦτιν. Μήν τό περνᾶτε καθόλου ἐπιφανειακά, διότι εἶναι ὅ,τι πιό σοβαρό ἔχει ν᾿ἀντιμετωπίσει ἠ Ἀνθρωπότητα. Ὁ νοῦς, τό μυαλό, τά μάτια, τ᾿αὐτιά σας καί ὅλο σας τό εἶναι πρέπει νά εἶναι ἐκεῖ. 

Ὅποιος κυβερνᾶ τήν Ἀνατολική Εὐρώπη θά κυβερνήσει τήν Χάρτλαντ, ὅποιος κυβερνᾶ τήν Χάρτλαντ θά κυβερνήσει τό Νησί τοῦ Κόσμου καί ὅποιος κυβερνήσει τό Νησί τοῦ Κόσμου θά ἔχει τήν Παγκόσμια Κυριαρχία ! Αὐτή ἡ θέσις ἔγινε γνωστή, ὡς Θεωρία τῆς Χάρτλαντ

Ὅποιος ἐξουσιάζει τήν Ἀνατολική Εὐρώπη ἐξουσιάζει τόν κόσμο !

Σκοπός τους : ἡ διάλυσις τῆς Ῥωσσικῆς Ὁμοσπονδίας. Στόχος : ἡ Χάρτλαντ

Τά νεο-φιλελέ ἁρπακτικά ἐνεργοποιοῦν τήν «παγίδα Θουκυδίδη»

Τά νεο-φιλελεύθερα ἁρπακτικά καί ἡ Χάρτλαντ

Ὁ πόλεμος τῆς Οὐκρανίας εἶναι μία ἑβραϊκή βεντέτα

«Ἀγῶνες» πού πάντα δικαιώνονται... «JudeoPolonia»

Εὐρωπαϊκό Ἑβραϊκό Κοινοβούλιο

Τά «σατανικά» σχἐδια τῆς «μαύρης ἀριστοκρατίας»

Ὁ «ἱστός ἀράχνης» τῶν Σαββατιανῶν-Φρανκιστῶν σ᾿ὁλόκληρο τόν κόσμο !

Καί τέλος ἐπεί δή ἀναφέρθηκε πιό πάνω στό θέμα, τό σχέδιο γιά τήν χειραγώγησιν τῶν χωρῶν αὐτῶν, τό γνωστό. Τώρα καί στήν Γεωργία : 

Η Γεωργία κατηγορεί τις χώρες του ΝΑΤΟ ότι προσπαθούν να ενορχηστρώσουν πραξικόπημα .  Η συμμετοχή ξένων αξιωματούχων σε αντικυβερνητικό συλλαλητήριο είναι απαράδεκτη, είπε ο πρόεδρος της Βουλής

Η δήλωση έρχεται καθώς οι υπουργοί Εξωτερικών από την Ισλανδία, τη Λιθουανία και την Εσθονία συμμετείχαν σε συγκέντρωση ενάντια στο πρόσφατα ψηφισθέν νομοσχέδιο για τους «ξένους πράκτορες» ( φωτό)

«Το να απευθυνθείτε σε μια συγκέντρωση  νεολαιΐστικη σε μεγάλο βαθμό, υπό την ηγεσία των ριζοσπαστικών κομμάτων της αντιπολίτευσης κατά της κυβέρνησης, και να το αποκαλέσετε «ολόκληρο το έθνος» είναι κάτι που δεν θα περιμέναμε από έναν υπουργό Εξωτερικών ενός κράτους μέλους της ΕΕ», υποστήριξε ο Παπουασβίλι...

Την Τρίτη, το γεωργιανό κοινοβούλιο ψήφισε το νόμο για τους ξένους πράκτορες στην τρίτη και τελευταία ανάγνωση της νομοθεσίας, παρά τις μαζικές διαμαρτυρίες στους δρόμους και την κριτική από τις δυτικές κυβερνήσεις.

Με επίσημο τίτλο «Σχετικά με τη διαφάνεια της ξένης επιρροής», το νομοσχέδιο θα απαιτεί από γεωργιανούς μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, μέσα ενημέρωσης και άτομα που λαμβάνουν περισσότερο από το 20% της χρηματοδότησής τους από το εξωτερικό να εγγραφούν ως οντότητες που «προωθούν τα συμφέροντα μιας ξένης δύναμης». καθώς και αποκάλυψη των εσόδων και των δωρητών τους. Η άρνηση να το κάνει θα τιμωρείται με πρόστιμο έως και 9.500 $.

Η πρόεδρος της Γεωργίας Σαλομέ Ζουραμπισβίλι εξέφρασε την υποστήριξή του στους διαδηλωτές και δεσμεύτηκε να ασκήσει βέτο στο νομοσχέδιο. Ωστόσο, η κίνηση θα ήταν ως επί το πλείστον συμβολική, καθώς το προεδρικό βέτο μπορεί να παρακαμφθεί με απλή πλειοψηφία στο κοινοβούλιο.

Οι ΗΠΑ και η ΕΕ επέκριναν την πρόταση, υποστηρίζοντας ότι θα περιπλέξει το έργο πολλών ξένων ΜΚΟ. Οι Βρυξέλλες έχουν προειδοποιήσει την Τιφλίδα ότι θα μπορούσε να χάσει το καθεστώς της υποψήφιας χώρας στην ΕΕ εάν εγκρίνει το νομοσχέδιο.

Ο επικεφαλής του κυβερνώντος κόμματος Γεωργιανού Ονείρου, Μαμούκα Μντιναράτζε, υποστήριξε ότι το νέο νομοσχέδιο ήταν απαραίτητο για την προστασία της χώρας από διαδηλώσεις που χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό, ριζοσπαστικά πολιτικά κόμματα και προπαγανδιστικά μέσα ενημέρωσης.

Ἀπό :  swentr.site

Δέ νομίζω πώς ἔχει καμμία ἀπορία κανείς. Ἁπλῶς θυμηθεῖτε τήν Οὐκρανία καί τόν αὐθόρμητο ξεσηκωμό στήν πλατεία Μεϊντάν ὑπό τήν καθοδήγησιν τῆς Νούλαντ καί τοῦ Πάϊατ πού ἔφερε τόν ἐμφύλιο μέ ἀποκορύφωμα τήν ἐπέμβασιν τῆς Ῥωσσίας μετά ἀπό πρόσκλησιν τῆς Ἀνατολικῆς Ἐπαρχίας τῆς Οὐκρανίας πού ὑπόκειτο σέ γενοκτονία ἐπί 8 χρόνια. 

Ἔτσι ἔχουν τά πράγματα καί ὅποιος δέν βλέπει ποῦ καί ποιοί ὀδηγοῦν ὅλο αὐτό πού ὀνομάζουν "ὑπεράσπισιν τῆς δημοκρατίας" ἁπλῶς ἐθελοτυφλοῦν. 

Ξαναλέω :  Ὁ νοῦς, τό μυαλό, τά μάτια, τ᾿αὐτιά σας καί ὅλο σας τό εἶναι πρέπει νά εἶναι ἐκεῖ. Στόν ἀγῶνα τῆς Ῥωσσίας καί τήν ὑπεράσπισιν καί προστασία τῆς Ἀνθρωπίνου Πολιτιστικῆς Παραδόσεως τῶν Ἐθνῶν. 

Ἡ Πελασγική