Γράφει ὁ Ron Unz
Η τεχνική μου εμπειρία στη γενετική ανάλυση δεν είναι αρκετά ισχυρή για να αξιολογήσει σωστά αυτά τα αντικρουόμενα επιχειρήματα, αλλά ένας από τους κύριους ισχυρισμούς του Eran Elhaik , ( ἐδῶ), τράβηξε την προσοχή μου. Αντιπαραβάλλει τη δική του «Χαζαρική Υπόθεση» εβραϊκής καταγωγής με την κυρίαρχη «Υπόθεση της Ρηνανίας», αλλά υποστήριξε επανειλημμένα ότι η τελευταία υποστήριξε ότι οι Εβραίοι Ασκενάζι ( φωτό, Ἀσκεναζίμ Γερμανίας ) ήταν αποκλειστικά οι απόγονοι των Σημιτικών Ιουδαίων, κάτι που φαίνεται μια πλήρης ανακρίβεια αυτής της θέσης. Αντίθετα, οι κύριοι ερευνητές περιγράφουν αυτούς τους Εβραίους ως έναν υβριδικό πληθυσμό, ίσως κατά το ήμισυ της Μέσης Ανατολής αλλά σχεδόν κατά το ήμισυ Ευρωπαίου, μια πολύ διαφορετική υπόθεση.
Η καταγωγή του πληθυσμού αναλύεται συνήθως εξετάζοντας ένα διάγραμμα PCA γενετικών δεικτών και αυτό που παρέχεται στο έγγραφο του Elhaik έδειξε ότι οι Εβραίοι της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης φαίνεται να συγκεντρώνονται εν μέρει μεταξύ των Ευρωπαίων και των κατοίκων της Μέσης Ανατολής, ακριβώς όπως θα περιμέναμε, και εντελώς μακριά από οι Τούρκοι. Έτσι δεν είδα τίποτα που θα με έκανε να αμφιβάλλω για την κυρίαρχη προοπτική.
Με βάση όλα αυτά τα στοιχεία, φαίνεται ελάχιστη ένδειξη ότι οι Εβραίοι Ασκενάζι έχουν ουσιαστική καταγωγή των Χαζάρων και ισχυρή υποστήριξη για την άποψη ότι είναι ένας υβριδικός πληθυσμός Μέσης Ανατολής/Ευρωπαϊκού, όπως ακριβώς ισχυρίζονται οι επικρατέστεροι ερευνητές.
Ωστόσο, εξετάζοντας αυτά τα γενετικά στοιχεία είδα ένα προφανές παζλ που φαινόταν να έχει περάσει απαρατήρητο σε όλες τις συζητήσεις που είχα διαβάσει.
Οι περισσότεροι ειδικοί φαινόταν να παραδέχονται σιωπηλά ότι ο Sand είχε δίκιο όταν υποστήριζε ότι την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η συντριπτική πλειονότητα των Εβραίων που ζούσαν στις ακτές της Μεσογείου ήταν πιθανότατα μετακλητοί, έχοντας μικρή καταγωγή από τους Ισραηλίτες της Παλαιστίνης. Ωστόσο, η γενετική απόδειξη ζωγράφισε μια πολύ διαφορετική εικόνα για τους κύριους μετέπειτα εβραϊκούς πληθυσμούς.
Όπως αναφέρθηκε, οι Εβραίοι Ασκενάζι φαίνεται να προέρχονται από άνδρες της Μέσης Ανατολής που πήραν Ευρωπαίες συζύγους στους αιώνες μετά την Άλωση της Ρώμης. Εν τω μεταξύ, οι Σεφαραδίτες Εβραίοι της Μουσουλμανικής Ισπανίας έχουν επίσης καταγωγή από τη Μέση Ανατολή και ήταν το πλουσιότερο, πολυάριθμο συστατικό του Εβραϊσμού σε μεγάλο μέρος του Μεσαίωνα πριν από την εκδίωξή τους το 1492 από τον Φερδινάνδο και την Ισαβέλλα. Έτσι, αν μόνο ένα μικρό κλάσμα Εβραίων είχε ρίζες στην Παλαιστίνη, φαίνεται πολύ περίεργο ότι αυτοί θα είχαν γίνει οι πρόγονοι τόσο της σεφαραδίτικης όσο και της ανδρικής γραμμής Ασκενάζι. Τα γενετικά στοιχεία φαίνεται να συγκρούονται με ισχυρά λογοτεχνικά και ιστορικά στοιχεία.
Νομίζω ότι η λύση σε αυτό το προφανές μυστήριο προέρχεται από την εξέταση μιας πολύ απλής ερώτησης. Εάν εκατομμύρια ειδωλολάτρες σε όλο τον κόσμο της Μεσογείου πιθανότατα ασπάστηκαν τον Ιουδαϊσμό κατά τους αιώνες που ακολούθησαν τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου και την άνοδο της Ρώμης, θα πρέπει να αναρωτηθούμε ποιοι ειδωλολάτρες ήταν οι πιο πιθανό να το κάνουν.
Οι Έλληνες κυριάρχησαν στον ελληνιστικό κόσμο και η επιτυχία και η απήχηση του πολιτισμού τους ήταν τόσο συντριπτική που μεγάλος αριθμός Εβραίων στην Παλαιστίνη έγιναν ένθερμοι ελληνιστές, ενσωματώνοντας ειδωλολατρικά στοιχεία στον τρόπο ζωής τους και πυροδοτώντας τελικά την εξέγερση των Μακκαβαίων ενάντια σε τέτοιες απεχθή ξένες επιρροές. Φαίνεται λοιπόν πολύ απίθανο ότι σημαντικός αριθμός Ελλήνων ή ομάδων επηρεαζόμενων από την Ελλάδα θα είχαν μεταστραφεί στον Ιουδαϊσμό, όταν τα στοιχεία δείχνουν ότι η ροή των οιονεί προσηλυτισμένων ήταν πολύ ισχυρότερη προς την αντίθετη κατεύθυνση. Και η μακρά ιστορία σκληρής εχθρότητας μεταξύ του πολύ μεγάλου ελληνικού και εβραϊκού πληθυσμού της Αλεξάνδρειας υπονομεύει περαιτέρω την ιδέα των πολυάριθμων Ελλήνων προσήλυτων.
Ομοίως, οι κοσμοκράτορες Ρωμαίοι που κυβέρνησαν την Παλαιστίνη και δεν φαίνεται να υπάρχει καμία ένδειξη ότι κάποιος από αυτούς ασπάστηκε τον Ιουδαϊσμό ή θεώρησε ότι η θρησκεία ήταν ελκυστική, με τις παρατηρήσεις του Κικέρωνα να υποδηλώνουν ότι οι Εβραίοι θεωρούνταν απλώς μια ανατρεπτική και ανυπόληπτη εθνικότητα. Κατά τη διάρκεια της πρώιμης αυτοκρατορίας, οι Ρωμαίοι κατέστειλαν βάναυσα αρκετές εβραϊκές εξεγέρσεις και παρόλο που ορισμένοι επίλεκτοι Ρωμαίοι έλκονταν από τη θρησκεία, ο εβραϊκός πληθυσμός σε ολόκληρο τον ρωμαϊκό κόσμο είχε ήδη γίνει πολύ μεγάλος μέχρι εκείνο το σημείο, χωρίς καμία ένδειξη ότι είχε διογκωθεί από Ρωμαίους προσήλυτους .
Έτσι, αν φαίνεται απίθανο ότι σημαντικός αριθμός Ελλήνων ή Ρωμαίων είχε προσηλυτιστεί στον Ιουδαϊσμό πριν από τη γέννηση του Χριστού, ποια ήταν η πιθανή πηγή του τεράστιου αριθμού τέτοιων φαινομενικά προσήλυτων;
Παρουσιάζεται μια ενδιαφέρουσα πιθανότητα. Οι αρχαίοι Ιουδαίοι ήταν ένας σημιτικός λαός, στενά συνδεδεμένος στη γλώσσα και τον πολιτισμό με τους γειτονικούς Χαναανίτες, που διακρίνονταν κυρίως για την αιμοβόρα μονοθεϊστική τους θρησκεία. Και μακράν ο μεγαλύτερος και σημαντικότερος από αυτούς τους Χαναανίτικους λαούς ήταν οι Φοίνικες , των οποίων οι παράκτιες πόλεις-κράτη περιλάμβαναν την Τύρο, τη Σιδώνα και τη Βύβλο, και οι οποίοι αιώνες νωρίτερα είχαν ιδρύσει την Καρχηδόνα ως βορειοαφρικανική αποικία στις ακτές της Τυνησίας. Αυτοί οι Πουνικοί λαοί - οι Φοίνικες και οι Καρχηδόνιοι - ήταν γνωστοί ως οι μεγαλύτεροι έμποροι του αρχαίου κόσμου και είχαν ιδρύσει με επιτυχία μια μακρινή εμπορική αυτοκρατορία πολύ πριν από την άνοδο της Κλασικής Ελλάδας ή Ρώμης, μια αυτοκρατορία που άντεξε για σχεδόν χίλια χρόνια . Οι επιχειρηματικές τους δραστηριότητες τους είχαν κάνει επίσης μεγάλους καινοτόμους και οι Έλληνες τους πιστώνουν ότι εφηύραν το Αλφάβητο, το οποίο αργότερα δανείστηκε και προσαρμόστηκε από όλους τους άλλους λαούς.
.jpg)
Οι φοινικικές πόλεις είχαν τελικά υποταχθεί από τις μεγάλες σημιτικές αυτοκρατορίες της γης των Ασσυρίων και των Βαβυλωνίων, και έγιναν φόρου υποτελείς, και αυτό το καθεστώς συνεχίστηκε υπό την Περσική Αυτοκρατορία, η οποία βασιζόταν στους Φοίνικες για να παρέχουν το μεγαλύτερο μέρος του ναυτικού της. Αλλά κατά τη διάρκεια της επιτυχημένης εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου για την κατάκτηση της Περσίας, κατέστρεψε την Τύρο και κάθε υπόλειμμα της ανεξαρτησίας των Φοινίκων χάθηκε οριστικά από τους ελληνιστές διαδόχους του.
Την ίδια εποχή, η Καρχηδόνα είχε ιδρύσει μια μεγάλη βορειοαφρικανική αυτοκρατορία στη Δυτική Μεσόγειο, περιλαμβάνοντας πολλές δικές της αποικίες, και είχε γίνει πιθανώς η μεγαλύτερη και πλουσιότερη πόλη του αρχαίου κόσμου. Αλλά κατά τη διάρκεια του επόμενου αιώνα, οι Καρχηδονιακοί πόλεμοι εναντίον της Ρώμης τελείωσαν με την ολοκληρωτική ήττα της Καρχηδόνας και την απώλεια όλων των εδαφών της, με αποκορύφωμα την τελική της καταστροφή το 146 π.Χ.
Γνωρίζουμε ότι οι Ισραηλίτες είχαν ασφαλώς τακτική επαφή με τους κοντινούς Φοίνικες ξαδέλφους τους. Σύμφωνα με τη Βίβλο, ο Βασιλιάς Σολομών βασίστηκε στους έμπειρους τεχνίτες της Τύρου για τα οικοδομικά του έργα, και ένας αργότερα βασιλιάς του Ισραήλ παντρεύτηκε από την κυρίαρχη δυναστεία της ίδιας πόλης. Αν και αυτά τα συγκεκριμένα ιστορικά περιστατικά φαίνονται αρκετά αληθοφανή, νομίζω ότι μια πολύ πιο ρεαλιστική προοπτική είναι ότι οι πλούσιοι, εκλεπτυσμένοι έμποροι της Φοινίκης θεωρούσαν τους Ισραηλίτες ως εξαδέλφια τους στην ύπαιθρο, πιθανώς φτωχούς και αδαείς και φανατικά θρησκευόμενους με το μονοθεϊστικό τους δόγμα.
Ωστόσο, από τη στιγμή που η Φοινίκη είχε περιέλθει οριστικά στην ξένη κυριαρχία των ελληνιστικών κληρονόμων του Αλεξάνδρου και οι Καρχηδόνιοι που επέζησαν είχαν ενσωματωθεί στην αυτοκρατορία που δημιούργησαν οι σκληροί Ρωμαίοι εχθροί τους, είναι εύκολο να φανταστεί κανείς ότι πολλά μέλη και των δύο αυτών πληθυσμών των Πουνικών μπορεί να είχαν σταδιακά έλκονται προς μια μεσσιανική θρησκεία, όπως ο Ιουδαϊσμός, που υποστηρίζεται από έναν στενά συνδεδεμένο σημιτικό λαό. Σύμφωνα με σύγχρονες εκτιμήσεις, η βορειοαφρικανική αυτοκρατορία της Καρχηδόνας πιθανότατα περιλάμβανε 3-4 εκατομμύρια κατοίκους στην ακμή της, εξηγώντας εύκολα την πηγή τόσων πολλών από τους προφανώς προσήλυτους Εβραίους που εμφανίστηκαν αργότερα στο ίδιο μέρος του κόσμου.
Η Αλεξάνδρεια ήταν η μεγαλύτερη και πιο εκλεπτυσμένη πόλη στο ανατολικό τμήμα της αυτοκρατορίας της Ρώμης και το ένα τρίτο των εκατομμυρίων κατοίκων της ήταν Εβραίοι, συχνά εγκλωβισμένοι σε κοινοτικές διαμάχες με το ένα τρίτο που ήταν Έλληνες. Φαίνεται πολύ πιο πιθανό ότι αυτοί οι αστικοποιημένοι Εβραίοι ήταν απόγονοι προσήλυτων Φοίνικων παρά Ιουδαίοι αγρότες που είχαν μεταμορφωθεί με κάποιο τρόπο σε κατοίκους των πόλεων σε τόσο τεράστιους αριθμούς. Η πολύ μεγάλη εβραϊκή κοινότητα στην Κύπρο στα ανοικτά των ακτών του Λιβάνου φαίνεται επίσης πιθανό να είχε παρόμοιες ρίζες. Πράγματι, ο Michael Grant είχε αναφέρει ότι ήδη από το 6 μ.Χ. ένας κορυφαίος Εβραίος ταραχοποιός που συμμετείχε σε ανθελληνική αναταραχή στην Παλαιστίνη έφερε το ξεκάθαρα πουνικό όνομα Αννίβας.
Οι Παλαιστίνιοι Εβραίοι δεν είχαν ναυτική παράδοση ούτε ιστορία αποικισμού και ποτέ δεν ήταν γνωστοί ως έμποροι, με πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό τους τον θρησκευτικό φανατισμό τους και τις βίαιες εξεγέρσεις που ενέπνεε τακτικά. Αλλά από την εποχή της πρώιμης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, βρίσκουμε τεράστιους εβραϊκούς πληθυσμούς σε παραθαλάσσιες εμπορικές πόλεις και νησιά, με τον Ιώσηπο να κάνει τον (πιθανώς υπερβολικό) ισχυρισμό ότι 500.000 Εβραίοι ζούσαν στην Κυρηναϊκή στις ακτές της Λιβύης, όχι μακριά από την κατεστραμμένη Καρχηδόνα.
Πόσο λογικό φαίνεται ότι Ιουδαίοι χωρικοί θα μπορούσαν να είχαν μεταναστεύσει σε όλες αυτές τις μακρινές τοποθεσίες σε τόσο μεγάλους αριθμούς, ή να είχαν γίνει ξαφνικά οι επιτυχημένοι έμποροι και επιχειρηματίες που πολλοί από αυτούς τους Εβραίους φαινόταν να είναι;
Έξω από την περιοχή της Μέσης Ανατολής, εκείνες οι περιοχές που αργότερα έγιναν κέντρα μεγάλων εβραϊκών πληθυσμών ήταν η Ισπανία και τμήματα της βορειοαφρικανικής ακτής, που και οι δύο ήταν καρχηδονιακό έδαφος, ένα πολύ ενδεικτικό μοτίβο. Και ακόμη και καθώς ο εβραϊκός πληθυσμός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μεγάλωνε και γινόταν ένα αυξανόμενο θέμα συζήτησης στις ιστορίες εκείνης της εποχής, οποιαδήποτε αναφορά στους υπολειπόμενους Φοίνικες ή Καρχηδονίους γινόταν όλο και λιγότερο συχνή, με αυτές τις δύο ιστορικές τάσεις πιθανώς να συνδέονται.
Επιπλέον, η μεταστροφή στον Ιουδαϊσμό απαιτούσε την περιτομή των ενηλίκων, μια πολύ επώδυνη και μερικές φορές επικίνδυνη διαδικασία που λειτουργούσε ως κύριος αποτρεπτικός παράγοντας για τους πιθανούς οπαδούς, και παραλείποντας αυτή την απαίτηση, ο Χριστιανισμός μπόρεσε να διογκώσει πολύ τις τάξεις των Εθνικών ( Τζεντίλς) προσήλυτων. Όμως ο Ηρόδοτος και κάποιες άλλες αρχαίες πηγές ισχυρίστηκαν ότι οι Φοίνικες έκαναν ήδη την περιτομή, κάτι που θα τους διευκόλυνε πολύ να γίνουν Εβραίοι.
Οι πόλεις των Φοινίκων βρίσκονταν στον σημερινό Λίβανο και μεγάλο μέρος του πληθυσμού αυτής της χώρας είναι άμεσοι απόγονοί τους. Για αιώνες, οι Λιβανέζοι, είτε ζουν στο σπίτι τους είτε στη μακρινή διασπορά τους, θεωρούνται ευρέως ως μερικοί από τους πιο έξυπνους επιχειρηματίες και εμπόρους του κόσμου, αντανακλώντας σίγουρα αυτή τη φοινικική κληρονομιά και τις διαρκείς παραδόσεις της. Αλλά παρόλο που οι Εβραίοι της Ιουδαίας δεν είχαν ποτέ τέτοια φήμη, οι Σεφαραδίτες και οι Ασκενάζι Εβραίοι σίγουρα είχαν, υποδηλώνοντας περαιτέρω ότι η πραγματική τους προέλευση βρισκόταν σε διαφορετικό Σημιτικό λαό.
Ο Sand ανέπτυξε αρκετά την πιθανότητα να προσηλυτιστούν Εβραίοι μεταξύ των Φοίνικων και των Καρχηδονίων, αλλά απέτυχε να δώσει στην ιδέα τη σημασία που της άξιζε, αντ' αυτού αφιέρωσε πολλές φορές περισσότερο χώρο στην πολύ λιγότερο εύλογη καταγωγή των Χαζάρων των Ευρωπαίων Εβραίων. Πράγματι, η συζήτησή του ήταν τόσο πενιχρή που το θέμα δεν αναφέρθηκε ποτέ στη μεγάλη σελίδα της Wikipedia που ήταν αφιερωμένη στο βιβλίο του ούτε σε καμία από τις κριτικές που διάβασα. Και παρόλο που ο Sand ανέφερε ένα γαλλικό έργο του 1962 που είχε υποστηρίξει εν συντομία την πιθανότητα, δεν έχω δει ποτέ να αναφέρεται η υπόθεση πουθενά μεταξύ των σύγχρονων συγγραφέων. Για παράδειγμα, το ευρέως εγκωμιασμένο μπεστ σέλερ του 1987 του Paul Johnson "A History of the Jews" εκτείνεται σε περισσότερες από 650 σελίδες, αλλά ούτε τα περί «Φοινίκης» ή «Καρχηδόνας» εμφανίζονται πουθενά στο ευρετήριό του.
Αν και δεν φαίνεται να υπάρχει ένδειξη ότι αυτή η θεωρία καταγωγής είχε κυκλοφορήσει ποτέ στην εβραϊκή κοινότητα, η έντονη συμπάθεια για αυτούς τους άλλους Σημιτικούς λαούς ήταν αρκετά κοινή. Για δύο χιλιάδες χρόνια, οι Εβραίοι θεωρούσαν τους Ρωμαίους ως τον πιο μισητό εχθρό τους, το ξένο έθνος που τους κατέκτησε και τους καταπίεσε, υπέταξε βάναυσα τις επαναλαμβανόμενες εξεγέρσεις τους και κατεδάφισε τον Δεύτερο Ναό τους, το κεντρικό ιερό της θρησκείας τους. Αλλά περισσότερο από έναν αιώνα πριν καταλάβει την Ιερουσαλήμ, η ίδια η Ρώμη είχε σχεδόν καταστραφεί από την Καρχηδόνα κατά τη διάρκεια του Β΄Καρχηδονιακού Πολέμου, έτσι σε όλη την ιστορία πολλοί Εβραίοι θαύμασαν πολύ αυτή τη συγγενική σημιτική αυτοκρατορία. Κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου, οι Καρχηδόνιοι είχαν καθοδηγηθεί από τον Αννίβα , ο οποίος θεωρείται ευρέως ως ένας από τους πιο λαμπρούς στρατιωτικούς διοικητές της ιστορίας, ο οποίος κατέστρεψε επανειλημμένα πολύ ανώτερους ρωμαϊκούς στρατούς προτού τελικά τον κυριεύσει το βάρος των μεγαλύτερων πόρων τους. Ο Αννίβας αργότερα διέφυγε στο εξωτερικό, προσφέροντας τις υπηρεσίες του σε όλους τους εχθρούς της Ρώμης, και πολλά χρόνια αργότερα, όταν επρόκειτο να πέσει στα χέρια των Ρωμαίων, επέλεξε να αυτοκτονήσει με δηλητήριο και όχι την αιχμαλωσία, εξηγώντας έτσι το όνομα της αμφιλεγόμενης «Πρωτόκολλο Hannibal» της ισραηλινής κυβέρνησης. ” Για σχετικούς λόγους, ο Σίγκμουντ Φρόιντ εξήγησε ότι ως Εβραίος θεωρούσε πάντα τον Αννίβα ως έναν από τους προσωπικούς του ήρωες .Έτσι, εκτός κι αν το σύγχρονο τεστ DNA έχει γίνει αρκετά ακριβές ώστε να διακρίνει τη γενετική των αρχαίων Ιουδαίων από εκείνη των στενών Φοινίκων εξαδέλφων τους, νομίζω ότι η τελευταία ομάδα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κυριαρχικά υποψήφια για την αληθινή καταγωγή των σύγχρονων Εβραίων, συμπεριλαμβανομένων και των δύο, των Σεφαραδιτών της Ισπανίας και την ανδρική γραμμή των Ασκενάζι της Ανατολικής Ευρώπης.
Πριν από σχεδόν πενήντα χρόνια έτυχε να διαβάσω το The Outline of History , μια περιεκτική ιστορία του κόσμου του 1920 από τον Βρετανό πολυμαθή HG Wells, του οποίου η αφήγηση εκτείνεται από την αρχή της ζωής έως το τέλος του παγκοσμίου πολέμου, και αφιέρωσε μερικές παραγράφους στο στις 1.200 σελίδες του για να παρουσιάσει αυτήν ακριβώς τη θεωρία της εβραϊκής προέλευσης, την οποία θεωρούσε τόσο εύλογη ώστε να είναι σχεδόν αυτονόητα αληθινή. Βρήκα την υπόθεσή του αρκετά πειστική εκείνη την εποχή και πάντα με εκπλήσσει που κανείς άλλος δεν φαίνεται να την έχει υιοθετήσει ποτέ στα εκατό χρόνια από τότε που προτάθηκε για πρώτη φορά.
Συνεχίζεται ...
Ἀπό : unz.com
Ἡ Ἀληθινή Καταγωγή τῶν Ἑβραίων ὡς Χαζάρων, Ἰσραηλιτῶν ἤ Χαναναίων ( μέρος α΄)
Ἡ Ἀληθινή Καταγωγή τῶν Ἑβραίων ὡς Χαζάρων, Ἰσραηλιτῶν ἤ Χαναναίων ( μέρος β΄)
Ἡ Ἀληθινή Καταγωγή τῶν Ἑβραίων ὡς Χαζάρων, Ἰσραηλιτῶν ἤ Χαναναίων ( μέρος δ΄)
Ἡ Ἀληθινή Καταγωγή τῶν Ἑβραίων ὡς Χαζάρων, Ἰσραηλιτῶν ἤ Χαναναίων ( μέρος ε΄)
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου