Γράφει ὁ Ron Unz
Τα διαφορετικά στοιχεία της επανόρθωσης του Sand ταιριάζουν αρκετά μεταξύ τους. Η Παλαιστίνη δεν ήταν ποτέ μια πολύ πυκνοκατοικημένη γη και οι κάτοικοί της αποτελούνταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία από αγρότες. Μόλις αναγνωρίσουμε ότι είχαν παραμείνει στη θέση τους μετά την αποτυχία των επαναλαμβανόμενων εξεγέρσεών τους κατά της ρωμαϊκής κυριαρχίας, οι μεγάλοι εβραϊκοί πληθυσμοί που βρίσκουμε αργότερα διασκορπισμένοι στις ακτές της λεκάνης της Μεσογείου γίνονται εξηγήσιμοι μόνο ως αποτέλεσμα μεγάλης κλίμακας θρησκευτικών μετατροπών. Μια τέτοια εξέλιξη δεν ήταν καθόλου εκπληκτική δεδομένης της παρακμής του παραδοσιακού παγανισμού και της άνοδος διαφόρων νέων λατρειών κατά τη διάρκεια των ίδιων αιώνων της μεταγενέστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Έτσι, φαίνεται αναμφισβήτητο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Εβραίων εκείνης της εποχής είχε ελάχιστη ή καθόλου ιουδαϊκή καταγωγή.
Ο Sand φαίνεται ένας πολύ αξιόπιστος μελετητής και το διεθνές best seller του αντιμετωπίστηκε με πολύ σεβασμό ή ακόμη και με λαμπερό εγκώμιο από μια μακρά λίστα mainstream ειδήσεων και κριτικών, συμπεριλαμβανομένων των Ισραηλινών. Αλλά η ακαδημαϊκή του ειδικότητα ήταν η γαλλική ιστορία και όχι ο κλασικός κόσμος, και πολλοί από τους ισχυρισμούς του για το μέγεθος και το καθεστώς των Εβραίων στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μου φάνηκαν τόσο εκπληκτικοί που αποφάσισα να τους αξιολογήσω διαβάζοντας το Jews In The Roman World που δημοσιεύτηκε το 1973 από τον Michael Grant, έναν επιφανή Βρετανό κλασσικιστή συγγραφέα πολλών βιβλίων για την Αρχαία Ιστορία.
Αν και η έμφαση του Grant ήταν αρκετά διαφορετική, η αφήγηση του φαινόταν γενικά συνεπής με αυτή του Sand. Τα στοιχεία του πληθυσμού της κλασικής εποχής έχουν σημαντική αβεβαιότητα, αλλά ο Grant φαινόταν να αποδέχεται τον πολύ μεγάλο εβραϊκό πληθυσμό που ήταν εξαπλωμένος σε όλη την αυτοκρατορία της Ρώμης, ο οποίος υπολόγισε ότι θα μπορούσε να έφτανε τα οκτώ εκατομμύρια, αντιπροσωπεύοντας ίσως το 20% του συνόλου οι ανατολικές, ελληνόφωνες επαρχίες. Τα ευρέως διαδεδομένα στοιχεία των εβραϊκών προσηλυτισμών ήταν επίσης βαριά τεκμηριωμένα, αν και σε αντίθεση με τον Sand, ο Grant πίστευε ότι η δεύτερη σύζυγος του αυτοκράτορα Νέρωνα ήταν απλώς συμπαθής προς τον Ιουδαϊσμό παρά μια καθαρά εβραία προσήλυτη.
Μερικές από τις κριτικές που διάβασα φάνηκε επίσης να τεκμηριώνουν τα σημαντικά ευρήματα του Sand. Ένα μακροσκελές άρθρο για το βιβλίο του κυκλοφόρησε στο πρωτοσέλιδο ενός από τα τμήματα των New York Times και ο δημοσιογράφος είχε έρθει σε επαφή με διάφορους ειδικούς του είδους, οι οποίοι επιβεβαίωσαν πολλούς από τους εκπληκτικούς ισχυρισμούς του συγγραφέα: η απέλαση των Εβραίων από την Παλαιστίνη ήταν απλώς ένας μύθος, οι σύγχρονοι Εβραίοι ήταν ουσιαστικά οι απόγονοι μεταγενέστερων προσήλυτων, και οι σημερινοί Παλαιστίνιοι ήταν πράγματι πιθανώς οι άμεσοι απόγονοι των αρχαίων Ιουδαίων. Χάρηκα επίσης που ανακάλυψα ότι ο συγγραφέας των Times είχε επικεντρωθεί σε πολλά από τα ίδια εκπληκτικά σημεία που είχα πάρει από την επανάγνωση του κειμένου. Μια περιεκτική σελίδα της Wikipedia παρέχει μια άρτια περίληψη του βιβλίου του Sand, συμπεριλαμβανομένου του επαίνου που προσέλκυσε από τόσους πολλούς κορυφαίους Εβραίους διανοούμενους.
Παρόλο που ο Sand έλαβε φυσικά πολύ σκληρές κριτικές, ειδικά από τους Σιωνιστές, παρατήρησα ότι πολλές από τις πιο έντονες επιθέσεις εναντίον του έργου του επικεντρώθηκαν στην υποστήριξή του στην Υπόθεση των Χαζάρων, αν και αποτελούσε μόνο ένα μικρό μέρος του βιβλίου του και ήταν προσεκτικός στους ισχυρισμούς του. Αυτό αντικατοπτρίζει στενά τη στρατηγική που εφαρμόστηκε ενάντια στον Beaty περισσότερο από μισό αιώνα νωρίτερα.
Υποψιάζομαι πραγματικά ότι η ενστικτώδης εβραϊκή αντίδραση στην υπόθεση των Χαζάρων που προωθείται από τους Beaty, Koestler και Sand μπορεί εν μέρει να οφείλεται σε μια ατυχή σύμπτωση. Στην εβραϊκή κουλτούρα, οι χοίροι θεωρούνται αηδιαστικά, ακάθαρτα ζώα και τόσο στα εβραϊκά όσο και στα γίντις η λέξη για το γουρούνι είναι «Chazar», που προφέρεται « KHA-zer» ( Τί σημαίνει τό «KHA- zer» ) . Εφόσον οι περισσότεροι Εβραίοι πιθανότατα δεν έχουν ακούσει ποτέ για τους Χαζάρους, μπορεί φυσικά να υπέθεσαν ότι το όνομα είχε την ίδια προφορά και ότι κατά κάποιο τρόπο σχετιζόταν με τους χοίρους. Έτσι, αν ανακάλυψαν ότι διάφοροι ακαδημαϊκοί ισχυρίζονταν ότι οι Εβραίοι ανιχνεύουν την καταγωγή τους σε κάποιο είδος "άνθρωπος-χοίρος", η πολύ εχθρική απάντησή τους δεν ήταν έκπληξη.
Η Αποφασιστική Γενετική Απόδειξη
Για αιώνες, σχεδόν όλα όσα γνωρίζουμε για τον αρχαίο κόσμο βασίζονται σε λογοτεχνικά και επιγραφικά στοιχεία, αλλά κατά την τελευταία γενιά η ανάλυση DNA και η πληθυσμιακή γενετική έχουν αρχίσει να παρέχουν πρόσθετες, δυνητικά πολύ πιο επιστημονικά αντικειμενικές πηγές πληροφοριών. Και η φύση και η προέλευση του παγκόσμιου Εβραϊσμού ήταν ένας σημαντικός στόχος αυτής της πρόσφατα ενισχυμένης έρευνας.
Ο Sand είναι ιστορικός, έντονα αφοσιωμένος στις αντιρατσιστικές του πεποιθήσεις και άτομο με βαθιές κομμουνιστικές ρίζες. Όταν διάβασα αρχικά το βιβλίο του πριν από μια δεκαετία, εξεπλάγην που φαινόταν να αγνοεί σχεδόν εντελώς ορισμένες από τις αποκαλύψεις της εβραϊκής καταγωγής που προέκυψαν από γενετικές μελέτες που είχαν πρόσφατα δημοσιευτεί και γι' αυτό ήμουν αρκετά απορριπτικός για το έργο του όταν εν συντομία το ανέφερε σε άρθρο του 2016:
Για παράδειγμα, το διεθνές μπεστ σέλερ του Shlomo Sand, The Invention of the Jewish People, εγκωμιάστηκε πολύ από τους αριστερούς φιλελεύθερους και αντισιωνιστικούς κύκλους και τράβηξε μεγάλη προσοχή στα συστημικά μέσα ενημέρωσης. Αλλά παρόλο που βρήκα πολλά μέρη της ιστορίας εξαιρετικά ενδιαφέροντα, ο κεντρικός ισχυρισμός φάνηκε να είναι εσφαλμένος. Εξ όσων γνωρίζω, φαίνεται ότι υπάρχουν συντριπτικά γενετικά στοιχεία ότι οι Εβραίοι Ασκενάζι της Ευρώπης εντοπίζουν πράγματι μεγάλο μέρος της καταγωγής τους στους Αγίους Τόπους, προφανώς είναι απόγονοι μερικών εκατοντάδων (πιθανώς Εβραίων) κατοίκων της Μέσης Ανατολής, κυρίως άντρες, που εγκαταστάθηκαν στη Νότια Ευρώπη λίγο καιρό μετά την Άλωση της Ρώμης και πήραν ντόπιες της Βορείου Ιταλίας, για συζύγους, παραμένοντας στη συνέχεια σε μεγάλο βαθμό οι ενδογαμίες για τα επόμενα χίλια και πλέον χρόνια της αυξανόμενης παρουσίας τους στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Ωστόσο, όντας ιστορικός και όχι γενετικός ερευνητής, ο καθηγητής Sand προφανώς αγνοούσε αυτά τα αδιάσειστα στοιχεία και επικεντρώθηκε σε πολύ πιο αδύναμους λογοτεχνικούς και πολιτισμικούς δείκτες, ίσως και επηρεασμένος κάπως από τις δικές του ιδεολογικές προτιμήσεις.
Δεδομένης της γοητείας του εβραϊκού κοινού με τις προγονικές τους καταβολές και του γεγονότος ότι τόσοι πολλοί δημοσιογράφοι και ερευνητές γενετικής είναι οι ίδιοι Εβραίοι, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι επιπτώσεις της ανάλυσης του εβραϊκού DNA καλύπτονται τόσο ευρέως από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αλλά όταν ένας από αυτούς τους Εβραίους γενετιστές αποκάλυψε το 2010 ότι οι ευρέως διαχωρισμένοι πληθυσμοί των Εβραίων φαίνονταν πολύ πιο στενά συνδεδεμένοι μεταξύ τους από ό, τι ήταν σε οποιονδήποτε από τους τοπικούς πληθυσμούς υποδοχής, ανάμεσα στους οποίους είχαν κατοικήσει για πολλούς αιώνες, ο Sand είπε εξοργισμένος στο περιοδικό Science ότι "ο Χίτλερ σίγουρα θα ήταν πολύ ευχαριστημένος", προσβάλλοντας βαθιά αυτόν τον επιστήμονα. Τέτοιες έντονες ιδεολογικές αντιδράσεις ήταν μεταξύ των λόγων για τους οποίους απέρριψα το βιβλίο του Sand όταν το διάβασα ένα ή δύο χρόνια αργότερα.
Αλλά αφού ξαναδιάβασα τώρα τον Sand, έχω κάπως μετριάσει την έντονα αρνητική μου εκτίμηση. Ο συγγραφέας αφιέρωσε μερικές σελίδες στη συζήτηση των γενετικών αποδεικτικών στοιχείων, παρέχοντας διάφορα παραδείγματα για να υποστηρίξει ότι είχαν συχνά παραμορφωθεί από τις ιδεολογικές προδιαθέσεις των ερευνητών, ενώ τα μέσα ενημέρωσης έτειναν να προωθήσουν εκείνες τις μελέτες που υποστήριζαν το σιωνιστικό πλαίσιο και να αγνοήσουν εκείνες που το αμφισβητούσαν. Έτσι, παρόλο που ο συγγραφέας συμφώνησε ότι η γενετική ανάλυση είχε «ένα λαμπρό μέλλον», πίστευε ότι ήταν ακόμα «μια σχετικά νέα επιστήμη» της οποίας τα τρέχοντα ευρήματα θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται με μεγάλη προσοχή. Αν και εξακολουθούσα να έβρισκα τα επιχειρήματα του Sand μη πειστικά, η θέση του δεν ήταν τόσο αντιεπιστημονική όσο τη θυμόμουν.
Κατά ειρωνικό τρόπο, όπως είχε σημειώσει ένας από τους αντίθετους κριτικούς του βιβλίου του, πολλές πτυχές της σημερινής ευρέως αποδεκτής γενετικής εικόνας φαίνεται να υποστηρίζουν έντονα τα συνολικά συμπεράσματα του Sand. Η συντριπτική πλειονότητα των Εβραίων του κόσμου είναι οι Ευρωπαίοι Ασκενάζι και οι περισσότερες αναλύσεις DNA έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι απόγονοι ενός μικρού ιδρυτικού πληθυσμού πριν από περισσότερα από χίλια χρόνια, του οποίου τα αρσενικά ήταν προφανώς Εβραίοι κάτοικοι της Μέσης Ανατολής, αλλά με μεγάλη πλειοψηφία τα θηλυκά είναι από Βόρειο Ιταλία ή Γερμανίδες Τζεντίλς. Αυτό το συμπέρασμα υποστηρίζει έτσι στην πραγματικότητα τον ισχυρισμό του Sand ότι οι σύγχρονοι Εβραίοι είχαν πολύ βαριά προσηλυτιστική καταγωγή αν και το γενεαλογικό τους δέντρο είναι διαφορετικό από αυτό που πρότεινε. Εν τω μεταξύ, αυτές οι ίδιες μελέτες έχουν αποκαλύψει το ένα μικρό κομμάτι τουρκικής καταγωγής, φαίνεται να αποκλείουν την υπόθεση των Χαζάρων που ο Sand είχε αναπτύξει εκτενώς.
Για δεκαετίες, ο δημοσιογράφος Jon Entine έχει επικεντρωθεί σε μεγάλο βαθμό σε τέτοιου είδους ζητήματα, με την ιστοσελίδα του Genetic Literary Project να είναι αφιερωμένη σε αυτό το θέμα. Πριν από αρκετά χρόνια διάβασα το βιβλίο του "Abraham's Children" του 2007 , το οποίο συζητούσε τη συγκεκριμένη γενετική του εβραϊκού πληθυσμού, και παρόλο που οι ερευνητές DNA προφανώς έχουν κάνει τεράστια βήματα τα επόμενα δεκαέξι χρόνια, αποφάσισα να το ξαναδιαβάσω.
Ωστόσο, διαβάζοντας ξανά την αφήγηση του Entine παρατήρησα ορισμένα στοιχεία που όντως φαινόταν να υποστηρίζουν τα προειδοποιητικά επιχειρήματα που ο Sand έπρεπε να τονίσει στο δικό του βιβλίο που δημοσιεύτηκε την επόμενη χρονιά. Σύμφωνα με τον Entine, η κρίσιμη οικονομική υποστήριξη για την πρωτοποριακή γενετική έρευνα προήλθε από έναν πλούσιο Εβραίο μεγιστάνα των επιχειρήσεων στη Βρετανία, ο οποίος είχε έντονη προσωπική εστίαση στην εβραϊκή καταγωγή και ως εκ τούτου χρηματοδότησε ένα έργο που φαινόταν να αποδεικνύει ότι όλα τα σημερινά μέλη της εβραϊκής ιερατικής κάστας —των Cohanim— ήταν προφανώς άμεσοι άρρενες απόγονοι του Αρχιερέα Ααρών της Παλαιάς Διαθήκης. Επιπλέον, ο κύριος επιστήμονας σε αυτή την προσπάθεια ήταν ένας φλογερά αφοσιωμένος Εβραίος ερευνητής που ανήγαγε την προσωπική του καταγωγή σε αυτήν ακριβώς την ιερή γραμμή. Αν και δεν υπήρχε τίποτα που να υποδηλώνει ότι αυτές οι ισχυρές ιδεολογικές πεποιθήσεις είχαν παραμορφώσει τα επιστημονικά τους ευρήματα, ο σκεπτικισμός κάποιου όπως ο Σαντ δεν είναι σχεδόν παράλογος. Και πράγματι, ένα βιβλίο που δημοσιεύτηκε αρκετά χρόνια αργότερα από έναν κορυφαίο ερευνητή γενετικής, ο ίδιος επίσης Εβραίος, φαινόταν να καταρρίπτει πλήρως αυτή τη συναρπαστική βιβλική υπόθεση, η οποία είχε γίνει πρωτοσέλιδο των παγκόσμιων ειδήσεων όταν ανακοινώθηκε.
Αυτό το τελευταίο σύντομο βιβλίο ήταν Legacy: A Genetic History of the Jewish People , του καθηγητή Harry Ostrer , που εκδόθηκε το 2012 από τις Oxford University Press, το οποίο φαινόταν να έχει μια πολύ νηφάλια και συγκρατημένη άποψη για αυτά τα περίπλοκα γενετικά ερωτήματα. Μεγάλο μέρος της μελέτης του Ostrer ήταν ιστορική, και σημείωσε με κάποια ειρωνεία ότι οι ευρέως διαδεδομένες γενετικές πεποιθήσεις που εδραιώθηκαν σταθερά από μια γενιά Εβραίων επιστημόνων μερικές φορές ανατράπηκαν εντελώς από αυτές της επόμενης γενιάς, για να αναστηθούν εξίσου σταθερά από μια τρίτη γενιά. Προφανώς, υπό τέτοιες συνθήκες η διατήρηση της κατάλληλης επιστημονικής προσοχής είναι πολύ σημαντική. Αλλά ο Ostrer επιβεβαίωσε τα συμπεράσματα του Entine σχετικά με την προφανή ανδρική καταγωγή των Εβραίων Ασκενάζι στη Μέση Ανατολή και την πλήρη γενετική τους ανομοιότητα με τους Τούρκικους λαούς φαινόταν να αποκλείει ουσιαστικά την Υπόθεση των Χαζάρων.
Αγόρασα και διάβασα επίσης το The Maternal Genetic Lineages of Ashkenazic Jews , ένα πολύ σύντομο βιβλίο του 2022 από τον Kevin Alan Brook , έναν ανεξάρτητο γενετικό ερευνητή. Με τα χρόνια, ο Μπρουκ έγινε κορυφαίος ειδικός στους Χαζάρους, υποστηρίζοντας ότι παρείχαν απλώς ένα ασήμαντο τμήμα της καταγωγής των Ασκενάζι, και αυτή η πολύ πρόσφατη εργασία φαινόταν να εδραιώνει πλήρως αυτό το συμπέρασμα, αν και με εντυπωσιακά βαρετό τρόπο: σχεδόν ολόκληρο το κείμενο αποτελούνταν από έναν εγκυκλοπαιδικό κατάλογο της προγονικής προέλευσης των πολλών εκατοντάδων σημαντικών μητρικών εβραϊκών γονότυπων, σχεδόν κανένας από τους οποίους δεν φαίνεται να έχει κάποιο σημαντικό τουρκικό συστατικό.
Συνεχίζεται ...
Ἀπό : unz.com
Σχετικῶς μέ τό «Chazar» , στά ἑβραϊκά καί τά "γίντις", πού σημαίνει γουρούνι, εἴχαμε κάνει μία ἀνάρτησιν παλαιά, γιά ἕνα ἀνάγλυφο σέ ἐκκλησία στην Βιτεμβέργη τῆς Γερμανίας, ἀπό τό 1305, ὅπου ὑπῆρχε μία γουρουνομάνα πού μαζύ μέ τά γουρουνόπουλά της τήν βύζαιναν καί οἱ ἑβραῖοι. Γιά ἐκεῖνο τό ἀνάγλυφο οἱ ἑβραῖοι εἶχαν πάει στά δικαστήρια καί ζηοῦσαν τήν ἀφαίρεσίν του,διότι φαίνεται ὡς ἀντισιωνιστικό. Γιατί δέν τά ἔλεγαν καί στόν Λούθηρο ;
« Ἐδῶ στήν Βιτεμβέργη, στήν ἐκκλησία τῆς Ἐνορίας μας, ὑπάρχει ἕνα γλυπτό μέ μία γουρουνομάνα λαξευμένη στήν πέτρα κάτω ἀπό τήν ὁποία βρίσκονται νεογέννητα γουρούνια καί Ἑβραῖοι πού βυζαίνουν. Πίσω ἀπό τήν γουρουνομάνα στέκεται ἕνας ραββίνος πού σηκώνει τό δεξί πόδι τῆς γουρούνας,κρατώντας τήν οὐρά της ψηλά καί κυττώντας μέ μεγάλη προσοχή κάτω ἀπό αὐτή [τήν οὐρά], λές καί ἤθελε νά διαβάσῃ ἤ νά ᾿δῆ κάτι σπάνιο κι᾿ἐξαιρετικό, ἀναμφίβολα ἀπέκτησαν τά Shem HaMephorash τους ἀπό ἐκεῖνο τό σημεῖο... »
Ἡ Ἀληθινή Καταγωγή τῶν Ἑβραίων ὡς Χαζάρων, Ἰσραηλιτῶν ἤ Χαναναίων ( μέρος α΄)
Ἡ Ἀληθινή Καταγωγή τῶν Ἑβραίων ὡς Χαζάρων, Ἰσραηλιτῶν ἤ Χαναναίων ( μέρος γ΄)
Ἡ Ἀληθινή Καταγωγή τῶν Ἑβραίων ὡς Χαζάρων, Ἰσραηλιτῶν ἤ Χαναναίων ( μέρος δ΄)
Ἡ Ἀληθινή Καταγωγή τῶν Ἑβραίων ὡς Χαζάρων, Ἰσραηλιτῶν ἤ Χαναναίων ( μέρος ε΄)
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου