Μία ἱστορία γιά δύο ἡγεμόνες, ἕναν λακέ καί μία νταντά

 

Γράφει ὁ Pepe Escobar

Οι λακέδες του NATOstan θα παραμείνουν ζαλισμένοι και μπερδεμένοι. Και λοιπόν; Οι λακέδες στερούνται στρατηγικού βάθους, απλώς κυλιούνται στα ρηχά νερά της ασχετοσύνης.

Συγκλονιστικές κατοπτρικές εικόνες περιστρέφονται γύρω από δύο σημαντικές εξελίξεις αυτήν την εβδομάδα που ενσωματώνονται άμεσα στο Μεγάλο Αφήγημα που διαμορφώνει το τελευταίο μου βιβλίο, Eurasia v. NATOstan , που εκδόθηκε πρόσφατα στις ΗΠΑ: την επίσκεψη του Xi Jinping στο Παρίσι και τα εγκαίνια της νέας θητείας του Vladimir Putin στη Μόσχα.

Αναπόφευκτα, αυτή είναι μια αντίθετη ιστορία των κυρίαρχων- της ολοκληρωμένης στρατηγικής εταιρικής σχέσης Ρωσίας-Κίνας - και των λακέδων: των υποτελών του ΝΑΤΟ/ΕΕ

Ο Xi, ο κατεξοχήν ερμητικός καλεσμένος, είναι αρκετά οξυδερκής στο να διαβάζει ένα τραπέζι – και δεν μιλάμε για γαλατική γαστρονομική φινέτσα. Εκείνο το λεπτό που κάθισε στο τραπέζι του Παρισιού πήρε τη Μεγάλη εικόνα. Αυτό δεν ήταν τετ-α-τετ με τον Le Petit Roi ( ὁ μικρός βασιλιᾶς)  τον Emmanuel Macron. Αυτό ήταν ένα τρίο επειδή η Τοξική Μέδουσα Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, που ορίζεται πιο σωστά ως Πουστούλα φον ντερ Λούγκεν, είχε μπει στην πλοκή.

Τίποτα δεν χάθηκε στη μετάφραση για τον Xi: αυτή ήταν μια γραφική απεικόνιση ότι ο Le Petit Roi, ο ηγέτης μιας τρίτης διαλογής πρώην δυτικής αποικιακής δύναμης, απολαμβάνει μηδενική «στρατηγική αυτονομία». Οι αποφάσεις που έχουν σημασία προέρχονται από την Καφκική ευρωκρατία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (EC), με επικεφαλής τη νταντά του, τη Μέδουσα, και μεταβιβάζονται απευθείας από τον Ηγεμόνα.

Ο Le Petit Roi έφαγε ολόκληρο τον γαλατικό χρόνο του Xi γκρινιάζοντας σαν παιδάκι για τις «αποσταθεροποιήσεις» του Πούτιν και προσπαθώντας στην «εμπλοκή της Κίνας, η οποία αντικειμενικά διαθέτει επαρκείς μοχλούς πίεσης για να αλλάξει τους υπολογισμούς της Μόσχας στον πόλεμο της στην Ουκρανία».

Προφανώς κανένας εφηβικός σύμβουλος στο Μέγαρο των Ηλυσίων –και υπάρχει αρκετός κόσμος– δεν τόλμησε να μεταφέρει τα νέα στον Le Petit Roi για τη δύναμη, το βάθος και την εμβέλεια της στρατηγικής συνεργασίας Ρωσίας-Κίνας.

Έτσι, εναπόκειτο στη νταντά του να προσφέρει φωναχτά τα ψιλά γράμματα για την περιπέτεια «Ο κύριος Xi έρχεται στη Γαλλία».

Παπαγαλίζοντας πιστά την Υπουργό Οικονομικών ΗΠΑ, την Πολωνο-εβραία Τζάνετ Γέλεν στην πρόσφατη, καταστροφική εισβολή της στο Πεκίνο, η Νταντά απείλησε ευθέως τον υπερδύναμο ερμητικό καλεσμένο: ξεπερνάτε σε «υπερπαραγωγική ικανότητα», υπερπαράγεται. και αν δεν το σταματήσετε, θα σας τιμωρήσουμε μέχρι θανάτου.

Τόσο για την ευρωπαϊκή «στρατηγική αυτονομία». Επιπλέον είναι άσκοπο να σταθούμε σε αυτό που μπορεί να περιγραφεί μόνο ως αυτοκτονική ηλιθιότητα.

Υπερασπίζεται σταθερά μια αποτυχία

Τώρα ας περάσουμε σε αυτό που πραγματικά έχει σημασία: την αλυσίδα των γεγονότων που οδηγούν στην απλόχερη πέμπτη ορκωμοσία του Πούτιν στο Κρεμλίνο.

Ξεκινάμε με τον αρχηγό του GRU (κύριο τμήμα πληροφοριών) του Γενικού Επιτελείου των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων, ναύαρχο Igor Kostyukov.

Ο Kostyukov, στην ιστορία, στην πραγματικότητα επιβεβαίωσε εκ νέου ότι ακριβώς την παραμονή της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης (SMO), τον Φεβρουάριο του 2022, η Δύση ήταν έτοιμη να επιφέρει μια «στρατηγική ήττα» στη Ρωσία στο Donbass, ακριβώς όπως πριν από το Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο (Η Ημέρα της Νίκης, παρεμπιπτόντως, γιορτάζεται αυτή την Πέμπτη όχι μόνο στη Ρωσία αλλά και σε ολόκληρο τον μετασοβιετικό χώρο).

Στη συνέχεια οι πρεσβευτές της Βρετανίας και της Γαλλίας κλήθηκαν στο ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών. Πέρασαν περίπου μισή ώρα ο καθένας, χωριστά, και έφυγαν χωρίς να απευθυνθούν στα μέσα ενημέρωσης. Δεν υπήρξαν διαρροές σχετικά με το τί ελέχθη και για τις δύο επισκέψεις

Ωστόσο, αυτό ήταν κάτι παραπάνω από προφανές. Το Υπουργείο Εξωτερικών έδωσε στους Βρετανούς μια σοβαρή νότα ως απάντηση στη φλυαρία του Ντέιβιντ «της Αραβίας» Κάμερον σχετικά με τη χρήση βρετανικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς για επίθεση στο έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Και στους Γάλλους, άλλη μια σοβαρή σημείωση για τη φλυαρία του Le Petit Roi για την αποστολή γαλλικών στρατευμάτων στην Ουκρανία.

Αμέσως μετά από αυτή τη συνδυασμένη φλυαρία του ΝΑΤΟ, η Ρωσική Ομοσπονδία ξεκίνησε ασκήσεις για τη χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων.

Έτσι, αυτό που ξεκίνησε ως προφορική κλιμάκωση του ΝΑΤΟ αντιμετώπισε όχι μόνο αυστηρά μηνύματα αλλά και μια επιπλέον, ξεκάθαρη, αυστηρή προειδοποίηση: η Μόσχα θα θεωρήσει οποιοδήποτε F-16 εισέλθει στην Ουκρανία ως πιθανό φορέα πυρηνικών όπλων – ανεξάρτητα από το συγκεκριμένο σχέδιο. Τα F-16 στην Ουκρανία θα αντιμετωπίζονται ως σαφής και παρών κίνδυνος.

Και υπάρχουν άλλα: η Μόσχα θα απαντήσει με ανάλογα μέτρα εάν η Ουάσιγκτον αναπτύξει οποιουσδήποτε επίγειους πυρηνικούς πυραύλους μέσου βεληνεκούς (INF) στην Ουκρανία – ή αλλού. Θα υπάρξει άμεση απάντηση.

Όλα αυτά συνέβησαν στο πλαίσιο των εκπληκτικών ουκρανικών απωλειών στο πεδίο της μάχης τους τελευταίους δύο μήνες περίπου. Οι μόνοι παραλληλισμοί είναι με τον πόλεμο Ιράν-Ιράκ της δεκαετίας του 1980 και τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου. Το Κίεβο, μεταξύ νεκρών, τραυματιών και αγνοουμένων, μπορεί να χάνει έως και 10.000 στρατιώτες την εβδομάδα: το ισοδύναμο τριών μεραρχιών, 9 ταξιαρχιών ή 30 ταγμάτων.

Καμία υποχρεωτική κινητοποίηση, όποια κι αν είναι η έκτασή της, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μια τέτοια καταστροφή. Και η πολυδιαφημισμένη ρωσική επίθεση δεν έχει καν ξεκινήσει ακόμα.

Δεν υπάρχει περίπτωση η σημερινή κυβέρνηση των ΗΠΑ με επικεφαλής ένα πτώμα στον Λευκό Οίκο, σε μια εκλογική χρονιά, να στείλει στρατεύματα σε έναν πόλεμο που από την αρχή ήταν αποφασισμένο να πολεμήσουν μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό. Και δεν υπάρχει περίπτωση το ΝΑΤΟ να στείλει επίσημα στρατεύματα σε αυτόν τον πόλεμο αντιπροσώπων, γιατί θα τεμαχιστούν σαν μπριζόλα ταρτάρ μέσα σε λίγες ώρες.

Οποιοσδήποτε σοβαρός στρατιωτικός αναλυτής γνωρίζει ότι το ΝΑΤΟ έχει λιγότερη από μηδενική ικανότητα να μεταφέρει σημαντικές δυνάμεις και περιουσιακά στοιχεία στην Ουκρανία – ανεξάρτητα από τις τρέχουσες, μεγαλειώδεις «ασκήσεις» του Steadfast Defender σε συνδυασμό με τη ρητορική του Μακρόν ως μίνι Ναπολέοντας.

Έτσι είναι ο Ουροβόρος από την αρχή, δαγκώνει αξιοθρήνητο την ουρά του: δεν υπήρξε ποτέ "Σχέδιο Β" για τον πόλεμο με αντιπροσώπους. Και με την τρέχουσα διαμόρφωση στο πεδίο της μάχης, συν τα πιθανά αποτελέσματα, επιστρέφουμε σε αυτό που έλεγαν όλοι, από τον Πούτιν μέχρι τον μόνιμο απεσταλμένο τῆς Ῥωσσίας στόν ΟΗΕ, Nebenzya : τελείωσε μόνο όταν λέμε ότι τελείωσε. Το μόνο πράγμα που πρέπει να διαπραγματευτεί είναι ο τρόπος παράδοσης.

Και φυσικά δεν θα υπάρχει κανένα ιδρωμένο φούτερ της Καμπάλα, στο Κίεβο: Ο Ζελένσκι είναι ήδη «Καταζητούμενη» οντότητα στη Ρωσία και σε λίγες μέρες, από νομική άποψη, η κυβέρνησή του θα είναι εντελώς παράνομη.

Η Ρωσία ευθυγραμμίζεται με την παγκόσμια πλειοψηφία

Η Μόσχα πρέπει να γνωρίζει πλήρως ότι εξακολουθούν να υπάρχουν σοβαρές απειλές: αυτό που θέλει το NATOstan είναι να δοκιμάσει τη στρατηγική ικανότητα να χτυπήσει ρωσικές στρατιωτικές, κατασκευαστικές ή ενεργειακές εγκαταστάσεις βαθιά μέσα στη Ρωσική Ομοσπονδία. Αυτό θα μπορούσε εύκολα να ερμηνευτεί ως μαι τελευταία γουλιά μπέρμπον στον πάγκο πριν το 404 σαλούν τυλιχτεί στις φλόγες.

φωτό

Άλλωστε, η απάντηση της Μόσχας θα πρέπει να είναι καταστροφική, όπως έχει ήδη ανακοινώσει ο Medvedev : «Κανείς από αυτούς δεν θα μπορεί να κρυφτεί ούτε στο Καπιτώλιο, ούτε στο Μέγαρο των Ηλυσίων, ούτε στην Downing Street 10. Θα συμβεί μια παγκόσμια καταστροφή. ”

Ο Πούτιν, στα εγκαίνια, ήταν ψύχραιμος, ήρεμος και συγκεντρωμένος, χωρίς να πτοείται από όλη την υστερική πυράκτωση σε όλη τη σφαίρα του NATOstan.

Αυτά είναι τα βασικά του συμπεράσματα:

Η Ρωσία και μόνο η Ρωσία θα καθορίσει τη μοίρα της.

Η Ρωσία θα περάσει με αξιοπρέπεια αυτή τη δύσκολη, χαρακτηρισμένη ως ορόσημο περίοδο και θα γίνει ακόμα πιο δυνατή, πρέπει να είναι αυτάρκης και ανταγωνιστική.

Η βασική προτεραιότητα για τη Ρωσία είναι η προστασία του λαού, η διατήρηση των πανάρχαιων αξιών και παραδόσεων της.

Η Ρωσία είναι έτοιμη να ενισχύσει τις καλές σχέσεις με όλες τις χώρες και με την παγκόσμια πλειοψηφία .

Η Ρωσία θα συνεχίσει να εργάζεται με τους εταίρους της για τη διαμόρφωση μιας πολυπολικής παγκόσμιας τάξης .

Η Ρωσία δεν απορρίπτει το διάλογο με τη Δύση, είναι έτοιμη για διάλογο για την ασφάλεια και τη στρατηγική σταθερότητα, αλλά μόνο σε ισότιμη βάση.

Όλα αυτά είναι υπέρτατα λογικά. Το πρόβλημα είναι ότι η άλλη πλευρά είναι εξαιρετικά παράλογη.

Ωστόσο, μια νέα ρωσική κυβέρνηση θα είναι σε θέση σε λίγες μέρες. Ο νέος πρωθυπουργός θα διοριστεί από τον Πρόεδρο αφού η Δούμα εγκρίνει την υποψηφιότητα.

Ο νέος επικεφαλής του υπουργικού συμβουλίου πρέπει να προτείνει στον Πρόεδρο και τη Δούμα υποψηφίους για αντιπρόεδρους της κυβέρνησης και υπουργούς – εκτός από τους επικεφαλής του μπλοκ ασφαλείας και του Υπουργείου Εξωτερικών.

Οι επικεφαλής του Υπουργείου Άμυνας, του FSB, του Υπουργείου Εσωτερικών, του Υπουργείου Δικαιοσύνης, του Υπουργείου Καταστάσεων Έκτακτης Ανάγκης και του Υπουργείου Εξωτερικών θα διοριστούν από τον Πρόεδρο μετά από διαβουλεύσεις με το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο.

Όλες οι υποψηφιότητες υπουργών θα υποβληθούν και θα εξεταστούν πριν από τις 15 Μαΐου.

Και όλα αυτά θα συμβούν πριν από τη βασική συνάντηση: Πούτιν και Σι πρόσωπο με πρόσωπο στο Πεκίνο στις 17 Μαΐου. Όλα θα είναι στο παιχνίδι – και στο τραπέζι. Τότε ξεκινά μια νέα εποχή – σκιαγραφώντας την πορεία προς τη σύνοδο κορυφής BRICS+ τον επόμενο Οκτώβριο στο Καζάν, και τις επακόλουθες πολυπολικές κινήσεις.

Οι λακέδες του NATOstan θα παραμείνουν ζαλισμένοι, μπερδεμένοι – και υστερικοί. Και λοιπόν; Οι λακέδες στερούνται στρατηγικού βάθους, απλώς κυλιούνται στα ρηχά νερά της ασχετοσύνης.

Ἀπό : unz.com

Ἡ Πελασγική