Μία ἀπό τίς πιό κρυφές πτυχές τῆς ἱστορίας τῶν τελευταίων 350 ἐτῶν εἶναι ὁ ἀντίκτυπος τοῦ Σαββατιανοῦ Μεσσιανικοῦ κινήματος. Ἐπικεφαλῆς τοῦ ἦταν ὁ Shabbetai Tzvi ἀπό τίς 6 Ἰουνίου 1666 (6666). Ὁ Tzvi ἔπεισε, ἴσως, τούς μισούς Ἑβραίους τοῦ κόσμου στό ἀπόγειό του ὅτι ἦταν ὁ ἀληθινός Μεσσίας. Ἕνα τεράστιο Σαββατιανό κίνημα προώθησε τίς Μεσσιανικές φιλοδοξίες τοῦ Σεβί, ὁ ὁποῖος ἀναγνώριζε μόνο τό ἱερό βιβλίο τῆς Καμπάλα, τό Ζοχάρ καί ἀπέρριψε τήν Τορά καί τό Ταλμούδ.
Τό Sabbatian Luciferian φαινόμενο διατηρήθηκε ζωντανό ἀνά τούς αἰῶνες μέ μεγάλη βοήθεια. Τόν 18ο αἰῶνα, ὁ Jacob Frank ἐπανέφερε τόν Σαββατιανισμό στήν Εὐρώπη. Ἄν καί οἱ Ἑβραῖοι μελετητές ἔχουν ἀναλύσει τόν Σαββατιανισμό καί τόν Φρανκισμό, λίγα ἀπό αὐτά εἶναι γνωστά στόν ἔξω κόσμο. Ὁ Ραβίνος Μάρβιν Ἄντελμαν πιστεύει ὅτι τό κίνημα ζεῖ τοὐλάχιστον στό πνεῦμα καί ἀναφέρεται στούς σημερινούς πιστούς ὡς «σατανικούς Σαββατιανούς Φρανκιστές». Τό ἄρθρο πού ἀκολουθεῖ χρησιμοποιεῖ τό βιβλίο τοῦ Antelman, «To Eliminate the Opiate», ὡς κύρια πηγή γιά τήν τεκμηρίωση αὐτῶν τῶν γεγονότων.
Ὁ Ἑβραῖος λόγιος Gershom Scholem ἐπιχειρεῖ νά ἀπαντήσει σέ αὐτό τό ἐρώτημα γιατί ὁ Σαββατιανισμός ἔχει «κρυφθεῖ κάτω ἀπό τό χαλί» στό βιβλίο τοῦ «Holiness of Sin», ὡς ἑξῆς:
Οἱ κοσμικοί ἱστορικοί, ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ἔχουν προσπαθήσει ν᾿ ἀποδυναμώσουν τόν ρόλο τοῦ Σαββατιανισμοῦ γιά διαφορετικό λόγο. Ὄχι μόνο οἱ περισσότερες ἀπό τίς οἰκογένειες πού κάποτε συνδέονταν μέ τό κίνημα τῶν Σαββατιανῶν στή Δυτική καί Κεντρική Εὐρώπη συνέχισαν νά παραμένουν στή συνέχεια ἐντός τοῦ ἑβραϊκοῦ κόλπου, ἀλλά πολλοί ἀπό τούς ἀπογόνους τους, ἰδιαίτερα στήν Αὐστρία, ἀνέβηκαν σέ σημαντικές θέσεις κατά τόν 19ο αἰῶνα ὡς ἐξέχοντες διανοούμενοι. σπουδαῖοι χρηματοδότες καί ἄντρες μέ ὑψηλές πολιτικές διασυνδέσεις.
«Οἱ Σαββατιανές λατρεῖες εἶναι καλά τεκμηριωμένες στήν «Ἰουδαϊκή Ἐγκυκλοπαίδεια» καί στά γραπτά Ἰσραηλινῶν ἀκαδημαϊκῶν, συμπεριλαμβανομένων τοῦ ἀείμνηστου καθηγητῆ Y. Tishbi, τοῦ Yehuda Liebes καί τοῦ Yaacov Katz. Μέ λίγα λόγια, αὐτές οἱ ὁμάδες ἀσκοῦσαν σεξουαλικές πρακτικές ὅπως αἱμομιξία, παιδεραστία, μοιχεία καί ὁμοφυλοφιλία ἤ ἀλλιῶς : ἦταν διεφθαρμένες. Τό Ταλμούδ δηλώνει ὅτι ὁ Μεσσίας θά ἔρθῃ μόνο σέ μιά ἐποχή πού εἶναι ἐντελῶς ἔνοχη ἤ ἐντελῶς ἀθώα (Sanhedrin 98a). Ἀπό αὐτό τό ἐπίγραμμα, οἱ Φραγκιστές θά δήλωναν, «Ἀφοῦ δέν μποροῦμε νά εἴμαστε ὅλοι ἅγιοι, ἄς εἴμαστε ὅλοι ἁμαρτωλοί».
Πρέπει νά ἀναρωτηθεῖ κανείς τί παράνοια ὑπῆρχε στό μυαλό τῶν Ἑβραίων πού θά ἔκανε τόσους πολλούς νά ἐξαγοράσουν αὐτή τή μηδενιστική λατρεία. Ἐπιπλέον, οἱ Σαββατιανοί καί οἱ Φρανκιστές ἐξασκοῦσαν τόν γάμο μόνον μέσα ἀπό τήν δική τους ὀμάδα ... Στήν ἐποχή του, πάνω ἀπό ἕνα ἑκατομμύριο Ἑβραῖοι ἀπό κάθε κοινωνικό στρῶμα διακήρυξαν καί χαιρέτησαν τόν Σεβί ὡς τόν ἀπελευθερωτή τους. Τό κίνημα ἀπέρριψε τό Ταλμούδ καί ἀπέρριψε ἐντελῶς τήν ἠθική καί τά ἤθη τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ τῆς Τορά.
Συνωμότησαν μέ τούς Illuminati μέ στόχους νά καταστρέψουν ὅλες τίς θρησκεῖες καί νά συγχωνεύσουν ὅλα τά ἔθνη σέ ἕνα. Ὁ Gershon Scholem ἔχει ἐντοπίσει τίς αἱμομικτικές πρακτικές των Σαββατιανῶν σέ αὐτήν τήν λατρεία τῆς Μητέρας τῆς Γῆς.
Μετά ἀπό μιά ἀναγκαστική μεταστροφή στό Ἰσλάμ ἀπό τόν Σουλτᾶνο, ἡ λατρεία καταλάγιασε. Στή συνέχεια, ὁ Jacob Frank, ἕνας ἀπό τούς πιό μοχθηρούς,ἐπικίνδυνους ἀνθρώπους τῆς ἱστορίας, συνάντησε τόν Sabbatian Dönmeh ἐνῶ ἦταν περιοδεύων πωλητής στήν Τουρκία τό 1750. Ἐξέλιξε τήν ἔννοια τοῦ Μεσσία, δήλωνε ἔτσι καί παρότρυνε τά μέλη τοῦ κινήματος νά ἁμαρτήσουν ὡς μέσο σωτηρίας. Ὀνομάστηκε «λατρεία τοῦ ὀφθαλμοῦ πού βλέπει τά πάντα».
Ὁ Φρανκιστής «πιστός» εἶχε ἕνα ἀνεστραμμένο, παραπλανητικό σύστημα πεποιθήσεων. Δέν πρέπει νά φαίνεται κανείς ὅτι εἶναι ὅπως εἶναι στήν πραγματικότητα. Ἡ τελευταία πεποίθηση δικαιολογοῦσε τήν ἐπιδίωξη τῶν ὀπαδῶν της γιά τή διπλή ζωή πού ἔκαναν. Θά μποροῦσε κανείς νά φαίνεται ὅτι εἶναι ἕνας θρησκευόμενος Ἑβραῖος ἐξωτερικά καί, στήν πραγματικότητα, ἕνας Φρανκιστής. Οἱ Dönmeh ἀσπάστηκαν ἐπίσημα στό Ἰσλάμ ἀλλά παρέμειναν (κρυφοί) κρυπτοεβραῖοι. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ πολλούς Φρανκιστές πού προσηλυτίστηκαν ἐπίσημα στόν Καθολικισμό.
Ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν Φρανκιστῶν πού ἐξωτερικά φαινόταν νά ἀσπάζονται τόν Ἰουδαϊσμό ἐνσωματώθηκαν στήν ἑβραϊκή κοινότητα. Παρά τό γεγονός ὅτι ἦταν ὅλοι ἐξωτερικά θρησκευόμενοι, ἐξακολουθοῦσαν νά λατρεύουν ὡς στόχο τους «τήν ἐκμηδένιση κάθε θρησκείας καί θετικοῦ συστήματος πεποιθήσεων» καί ὀνειρευόντουσαν «μιά γενική ἐπανάσταση πού θά σάρωνε τό παρελθόν μέ μιά μόνο κίνηση, ὥστε οἱ ὁ κόσμος νά μπορεῖ νά ξαναχτιστεί».
Γιά τόν Φρανκιστή, ἡ ἄναρχη καταστροφή ἀντιπροσώπευε ὅλη τήν Ἑωσφορική ἀκτινοβολία καί «μεγάλη εἶναι ἡ ἁμαρτία πού διαπράττεται γιά χάρη της». Οἱ Φρανκιστές δίδαξαν ὅτι οἱ Τέσσερις Θεότητες τούς ἀντιπροσώπευαν τίς κύριες θρησκεῖες πού ἔπρεπε νά καταστραφοῦν: Ὁ Ἠλίας ἀντιπροσωπεύει τόν ἀπόλυτο Μεσσία, στόν ὁποῖο φτάνουμε ξεκινῶντας ἀπό τόν Ἰουδαϊσμό, πού ἀντιπροσωπεύεται ἀπό τόν Jonathan Eibeschutz. πηγαίνοντας στό Ἰσλάμ ἐκπροσωπούμενος ἀπό τόν Shabbetai Tzvi. ἡ τελευταία πύλη πού ἀντιπροσωπεύεται ἀπό τόν Frank στόν Χριστιανισμό. Μετά τήν ἐπανάσταση, ἔρχεται ὁ Big Brother, πού κυβερνᾶ τή γῆ.
Οἱ Φρανκιστές δελέαζαν τίς γυναῖκες νά ἀφήσουν τούς συζύγους τους καί νά συμμετάσχουν στά ὄργια τούς. Οἱ οἰκογένειες διαλύθηκαν κατά ἑκατοντάδες. Αὐτό εἶναι ἀκόμα πιό ἐκπληκτικό λαμβάνοντας ὑπόψη την ἔντονα παραδοσιακή, οἰκογενειακή ζωή πού χαρακτήριζε τούς Ἑβραίους στίς κοινότητες τῆς Ποντόλια, τῆς Μοραβίας, τῆς Πολωνίας, τῆς Οὑγγαρίας καί τῆς Ρουμανίας ἐκείνη τήν ἐποχή.
Ὁ Φράνκ ἔγραψε: «Πάντως ὁ δρόμος πρός τή ζωή δέν εἶναι εὔκολος, γιατί εἶναι ὁ δρόμος τοῦ μηδενισμοῦ - τῆς καταστροφῆς καί σημαίνει νά ἀπελευθερωθεῖς ἀπό ὅλους τούς νόμους, τίς συμβάσεις καί τίς θρησκεῖες νά υἱοθετήσεις κάθε νοητή στάση καί νά ἀκολουθήσεις ἕναν ἡγέτη βῆμα πρός βῆμα. νά μπεῖτε στήν ἄβυσσο».
Ἡ Encyclopedia Judaica ἀναφέρει ὅτι ὁ σημαντικός πλοῦτος καί τό εἰσόδημα τοῦ Φράνκ «ἦταν μιά συνεχής πηγή ἀναρωτήσεων καί εἰκασιῶν, καί τό ζήτημα δέν ἀπαντήθηκε ποτέ».
Τό 1752, ὁ Φράνκ παντρεύτηκε μιά Βουλγάρα Ἑβραία ὀνόματι Channa ( Χάννα ) . Ἦταν πολύ ὄμορφη καί τή χρησιμοποίησε, ὅπως συνηθιζόταν μεταξύ τῶν μελῶν τῆς αἵρεσης του, γιά νά παγιδεύσει ἑκατοντάδες ἄντρες πού εἶχαν ἄσεμνες σχέσεις μαζί της γιά νά ἐνισχύσει τή δύναμη τῆς αἵρεσης του.
Τό 1755, ὁ Φράνκ ἐπέστρεψε στήν Πολωνία, ὅπου συνδέθηκε μέ τούς Σαββατιανούς ἡγέτες τῆς Ποντόλια καί ἐπισκέφτηκε καί ἐπέκτεινε τίς ἑβραϊκές κοινότητες πού ἦταν γνωστές γιά τίς αἱρετικές τους τάσεις ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 18ου αἰῶνα.
Ἡ πάταξις ἀπό τούς Ῥαββίνους
Ἀφοῦ οἱ Φρανκιστές ἔκαψαν ἀντίγραφα τοῦ Ταλμούδ καί κατηγόρησαν τούς Ἑβραίους γιά τελετουργικούς φόνους, οἱ ραβίνοι εἶχαν δεῖ ἀρκετά. Τό 1756 στήν πόλη Satinow, οἱ ῥαββίνοι ἀφόρισαν ἐπισήμως τόν Frank καί ὅλους τούς ὀπαδούς του. Ἀπαγόρευαν τούς γάμους μέ ὁποιοδήποτε μέλος τῆς αἵρεσης. Ὁ Ῥαββίνος Τζέϊκομπ Ἔμντεν (1697-1776) ἔγραψε σέ μιά ἐπιστολή ὅτι ἀπαγορεύεται σ᾿ὁποιονδήποτε νά τούς ἐλεήσει.
Ἐντελῶς ἀποκομμένοι ἀπό τόν παραδοσιακό Ἰουδαϊσμό, μιά ὁμάδα Φρανκιστῶν στήν Εὐρώπη ἀσπάστηκε τόν Καθολικισμό τό 1759. Ἀλλά ἕνα χρόνο ἀργότερα, ὁ Φράνκ κατηγορήθηκε γιά αἵρεση καί κλείστηκε στό μοναστήρι τῆς Τσενστόκοβα. Ὁ Τζακόμπ Φράνκ ἔζησε μία ἄνετη ζωή στό μοναστήρι γιά 13 χρόνια.
Διαβᾶστε γιά τήν προσπάθεια τοῦ Τζακόμπ Φράνκ νά καθιερώσῃ τήν κόρη του,Εὔα Φράνκ,σέ μεσσία, κατά τά χρόνια πού ζοῦσε στό μοναστήρι οἰκογενειακῶς.( ἐδῶ) ( φωτό)
Ὁ Φρανκισμός ἐπινοήθηκε στίς ἀρχές τοῦ 19ου αἰῶνα καί ἀρχικά ἦταν μιά προσβολή πού ἀπευθύνεται στούς ἀπογόνους τῶν ὀπαδῶν τοῦ Φράνκ πού ἀσπάστηκαν τόν Ρωμαιοκαθολικισμό καί προσπάθησαν νά ἀποκρύψουν τό ὑπόβαθρό τους.
Σύμφωνα μέ τίς σύγχρονες μαρτυρίες, οἱ Φρανκιστές τῆς Βαρσοβίας ἦταν 6.000. Ὑπολογίστηκε στίς 24.000 σέ ὁλόκληρη τήν Πολωνία. Λέγεται ὅτι οἱ αἰρετικοί αὐτοί μονοπωλοῦσαν ὁρισμένα ἐπαγγέλματα καί εἰδικότητες, ὅπως ὁ δανεισμός, οἱ οἶκοι ἀνοχῆς καί τό ἀλκοόλ. Αὐτός ὁ παράγοντας ὁδήγησε σέ πολλές συγκρούσεις μεταξύ τῶν Πολωνῶν ἀστῶν καί τῶν Φρανκιστῶν. Σέ πολωνικά φυλλάδια καί διαφημιστικά φυλλάδια πού ἐκδόθηκαν στή Βαρσοβία τή δεκαετία τοῦ 1790, οἱ Φρανκιστές δέν ἀπεικονίζονταν οὔτε Ἑβραῖοι οὔτε Χριστιανοί (θρησκευτικοί χαμαιλέοντες) καί χαρακτηρίζονταν ὅτι κατάφερναν νά ξεφύγουν ἀπό τόν ἔλεγχο τόσο τῶν ἑβραϊκῶν ὅσο καί τῶν πολωνικῶν ἀρχῶν.
Ἀφοῦ οἱ ραβίνοι κατάφεραν νά μειώσουν τήν αἵρεση, οἱ Φρανκιστές ἐμφανίζονται στή Μοραβία καί τή Βιέννη. Ὑπῆρχε ἤδη μιά φυλή μέ ἐπιρροή στήν Πράγα πού χρονολογοῦσε πρίν ἀπό τόν Jacob Frank. Γιά λόγους πού δέν ἐξηγήθηκαν ἐπαρκῶς ἀπό τόν Ραβίνο Ἄντελμαν στό βιβλίο του, πολλές ἀπό τίς οἰκογένειες τῶν Φρανκιστῶν ἐκείνη τήν ἐποχή ἀνήκαν στήν ἐλίτ. Ἡ θεωρία μας εἶναι ὅτι τά χαμηλά ἤθη τους καί ἡ κακή τους πρόθεση τούς ἐπέτρεψαν νά κινηθοῦν ἐπιθετικά στά ἐπικερδῆ ἐπαγγέλματα τῶν κακῶν πού ἀπέφευγαν οἱ πιό παραδοσιακά θρησκευόμενοι λαοί.
Ἐπιπλέον, ἐπειδή πολλοί ἦταν πλέον «ἐπίσημα» Καθολικοί, μπόρεσαν νά ἐνταχθοῦν ἤ νά σχηματίσουν μασονικές στοές ὅπου τούς ἄρεσε νά δολοπλοκοῦν καί νά συνωμοτοῦν. Συγκεκριμένα, ἐλίτ φρανκιστικές ἀμιγεῖς οἰκογένειες λειτουργοῦσαν ἀπό τό Τεκτονικό Τάγμα τῶν Ἀσιατικῶν Ἀδελφῶν στή Βιέννη. Περισσότερες στοές ἄνοιξαν στό Ἀμβοῦργο καί τό Βερολῖνο. Ἀκόμη καί οἱ μή ἰουδαϊκές μασονικές στοές ἦταν ἀνοικτές στούς Ἑβραίους πού προσηλυτίστηκαν στόν Χριστιανισμό, εἰδικά μεταξύ τῶν εὐπόρων (κρυπτο-Ἑβραίων Φρανκιστῶν) πού μποροῦσαν νά λαδώσουν καί νά παρέχουν σεξουαλικές χάρες. Αὐτό ὁδήγησε σέ ἕνα δρόμο διείσδυσης καί, φυσικά, σέ κίνδυνο διαροοῆς.
Οἱ Ἐλίτ Φρανκιστές
Μετά τήν ἀπελευθέρωσή του ἀπό τό μοναστήρι, ὁ Φράνκ μετακόμισε στό Μπρνό τῆς Μοραβίας, γιά νά κάνει παρέα μέ τόν ἀδερφό του, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐπικεφαλῆς τῆς μεγάλης οἰκογένειας Dobrushka.( Ἡ οἰκογἐνεια εἶχε τό ὄνομα τῆς πόλης τῆς Τσεχίας, Dobrushka διαβάζουμε ἐπίσης γιά τό Μπρνό ἐδῶ καί τήν Μοραβία ἐδῶ) Ὁ Jacob Frank υἱοθέτησε μάλιστα αὐτό τό ὄνομα. Ἦταν φρανκιστές πιστοί. Ἡ οἰκογένεια περιελάμβανε ὀκτώ υἱούς. Δύο πού ἄλλαξαν τό ὄνομά τους σέ Frey ἦταν ἡγετικοί Ἰακωβίνοι στή Γαλλική Ἐπανάσταση καί θανατώθηκαν στήν γκιλοτίνα ὅταν ἔχασαν τήν ἐξουσία οἱ Ἰακωβίνοι. Ὁ Φράνκ ἔζησε γιά 13 χρόνια στό Μπρνο. Ὁ ἀδελφός του Σολομών (1715-1774) κατεῖχε τόσο τά κερδοφόρα μονοπώλια ποτάσας ὅσο καί τά μονοπώλια καπνοῦ στή Μοραβία.
Ἄν καί εἶχαν τήν τάση νά παντρεύονται μεταξύ τους καί νά συγγενεύουν μέσα στή δική τους ὁμάδα, οἱ ἐλίτ Λουσιφεριανοί Φρανκιστές δέν εἶχαν κανένα πρόβλημα στρατηγικά νά ἀφομοιωθοῦν μέ ἐπιλεγμένες εὔπορες καθολικές οἰκογένειες. Ἡ ἴδια ἡ κόρη τοῦ Φράνκ, Εὔα, κοιμήθηκε μέ τόν διάδοχο καί μελλοντικό αὐτοκράτορα Ἰωσήφ Β' στή Βιέννη, ὅπου γιά ἕνα διάστημα ὁ Φράνκ ἦταν εὐπρόσδεκτος στήν αὐλή. Ἐκτός ἀπό τή σεξουαλική ἐξυπηρέτηση τοῦ Ἰωσήφ Β', οἱ Ἀψβοῦργοι πίστευαν ὅτι θά μποροῦσε νά εἶναι χρήσιμος στήν προσηλυτισμό καί τήν ἀφομοίωση τῶν Ἑβραίων.
Οἱ Φρανκιστές ἔπαιρναν ἄνετα τόσο ἑβραϊκά, καθολικά ἤ ἰσλαμικά ὀνόματα. Οἱ Σαββατιανοί καί οἱ Φρανκιστές συνοψίζουν τόν ὅρο «κρυπτοεβραῖος». Καθώς περνοῦσε ὁ καιρός, ὁ Φρανκισμός ἔγινε περισσότερο ἕνα ληστρικό ψυχοπαθητικό σύστημα πεποιθήσεων καί δικαιολογία γιά τήν ἁμαρτία καί τήν τέρψη παρά ὁτιδήποτε ἄλλο.
Ὀκτώ ἄτομα τῆς οἰκογένειας, τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ Τζακόπμ Σολομών, Dobruskas ἀσπάστηκαν «ἐπίσημα» στόν Χριστιανισμό . Μία ἀπό τις ἐγγονές τοῦ Σολομῶντα, ἡ Francesca Dobrushka, παντρεύτηκε ἀπό τήν οἰκογένεια Hoenig, ἡ ὁποία ἀργότερα ὀνομάστηκε von Hoenigsbergs. Ἡ οἰκογένεια Hoenigsberg ἀπέκτησε τό μεγαλύτερο μέρος τοῦ πλούτου της ὡς ἀπόγονοι τοῦ Loebel Hoenig, ὁ ὁποῖος, κατά τή διάρκεια τῆς αὐστριακῆς ἀπόσχισης τοῦ 1740-1748 καί τοῦ Ἑπταετοῦς Πολέμου τοῦ 1756-1763, συγκέντρωσε μιά φανταστική περιουσία ὡς προμηθευτής τοῦ αὐστριακοῦ στρατοῦ. Ὁ μεγαλύτερος γιος του Loebel, Israel Hoenig (1724-1808), ἐπέτυχε νά ἐλέγχῃ τό αὐστριακὀ μονοπώλιο καπνοῦ.
Ἄλλοι ἐξέχοντες Σαββατιανοί ἦταν ἡ οἰκογένεια Wehles τῆς Πράγας. Ὁ ἕνας, ὁ Gottlieb Wehle, ἦρθε στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες μέ μιά μεγάλη ἐκλογική περιφέρεια Φρανκιστῶν ἀπό τή Βοημία καί τή Μοραβία μετά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1848. Ἕνα μέλος αὐτῆς τῆς φυλῆς ἦταν ὁ Louis Brandeis (1856-1941), ὁ δικαστής τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου καί ἔνθερμος Σιωνιστής πού ἦταν καθοριστικός γιά τήν προώθηση τῆς Ὁμοσπονδιακῆς Τράπεζας τῶν ΗΠΑ. Ὁ δικαστής τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου Φέλιξ Φρανκφοῦρτερ ἀναφέρεται ὅτι ἔλαβε ἕνα ἀντίγραφο τοῦ πορτρέτου τῆς Εὔα Φράνκ ἀπό τή μητέρα του, ἀπόγονο οἰκογένειας Φρανκιστῶν τῆς Πράγας.
 |
| Daniel Itzig |
Ὁ Φραγκίστας Mayer Arnstein παντρεύτηκε τήν Theresa Wertheimer, ἐγγονή τοῦ τραπεζίτη καί ἀρχιραββίνου Samson Wertheimer τῆς Αὐστρίας. Ὁ Ῥαββίνος Wertheimer (1658-1724) θεωρήθηκε ὁ πλουσιότερος Ἑβραῖος στήν Εὐρώπη μεταξύ 1694 καί 1704. Ἦταν οἰκονομικός διαχειριστής τῶν αὐτοκρατόρων Λεοπόλδος Α', Ἰωσήφ Α' καί Κάρολος ΣΤ' καί ἐπέβλεπε τίς διπλωματικές τους ἀποστολές. Αὐτός τοῦ χάρισε τό παρατσούκλι Judenkaiser, ἤ Ἑβραῖος Αὐτοκράτορας. Ὁ Ἀρνστάϊν, μέ τή σειρά του, χρηματοδότησε τήν ἐξέγερση τῶν ἀγροτῶν τοῦ Τιρόλου ἐναντίον τῆς Γαλλίας καί τῆς Βαυαρίας.
Τό ἴδιο μοτίβο ἀναδύεται συνεχῶς. Λαμπροί, πλούσιοι Ἑωσφόροι ἐθισμένοι στήν ἐξουσία, ἀνυπόμονοι νά ἀφομοιωθοῦν ἐπιφανειακά, νά καταστρέψουν θρησκεῖες, νά ἐπιδοθοῦν σέ ριζοσπαστισμό, σκιερή ἠθική καί νά ζήσουν κρυπτικές, διπρόσωπες ζωές, μερικές φορές παριστάνοντας τούς θρησκευόμενους Ἑβραίους, Καθολικούς, Προτεστάντες ἤ Μουσουλμάνους, ἀλλά ἐπιδίδονται στόν ἐπαναστατικό ριζοσπαστισμό τους μυστικά. Ἀκόμη καί ὅταν ὁ ἴδιος ὁ Φρανκισμός μειώθηκε, τοὐλάχιστον ἐπιφανειακά, ὡς μεγάλη καί ὀργανωμένη αἵρεση, τό σύστημα τῶν πεποιθήσεών του δέχτηκε ἰσχυρή βάση ἀκόμη καί ἐντός τῆς Καθολικῆς πίστης μέσῳ τῶν φρανκιστικῶν «προσηλυτισμῶν».
Ὁ Ραβίνος Σόλεμ προσθέτει περισσότερες ἐνδείξεις γιά τίς πρακτικές τους:
Οἱ «πιστοί» προσπάθησαν νά παντρευτοῦν μόνο μεταξύ τους, καί ἕνα εὐρύ δίκτυο ἐνδοοικογενειακῶν σχέσεων δημιουργήθηκε μεταξύ τῶν Φρανκιστῶν, ἀκόμη καί μεταξύ ἐκείνων πού εἶχαν παραμείνει στό ἑβραϊκό μαντρί. Ὁ μετέπειτα φρανκισμός ἦταν σέ μεγάλο βαθμό ἡ θρησκεία τῶν οἰκογενειῶν πού εἶχαν δώσει στά παιδιά τους τήν κατάλληλη ἐκπαίδευση. Οἱ Φρανκιστές τῆς Γερμανίας, τῆς Βοημίας καί τῆς Μοραβίας συνήθως πραγματοποιοῦσαν μυστικές συγκεντρώσεις στό Κάρλσμπαντ (Κάρλοβι Βάρι, Βοημία, σημερινή Δημοκρατία τῆς Τσεχίας) τό καλοκαίρι τήν 9η τοῦ μηνός Ἄβ.(Οἱ ἑβραῖοι τήν 9η τοῦ μηνός Ἄβ πενθοῦν γιά τήν καταστροφή τῶν ἱερῶν ναῶν πού καταστράφηκαν τήν ἴδια ἠμέρα. ἐδῶ)
Τό 1800, οἱ Πρῶσοι διεξήγαγαν ἔρευνα τῶν Φρανκιστῶν ὑπό τόν ἐπίσημο Forney. Στήν ἀρχή νόμιζαν ὅτι ἦταν ἀπάτη. Ἀλλά στό τέλος, προσδιόρισαν ὅτι ἐπρόκειτο γιά μιά μυστική ἑταιρεία πού ἀσχολοῦνταν μέ τήν πολιτική καί οἰκονομική κατασκοπεία ὑπό τό πρόσχημα τῆς θρησκείας.
Σύνδεση Rothschild
Κοντά στό τέλος τῆς ζωῆς του, ὁ Φράνκ ζοῦσε στό Όφενμπαχ, λίγο ἔξω ἀπό τή Φρανκφούρτη. Ἐγκαταστάθηκε ἐκεῖ τό 1786, ἔζησε μέ βασιλικό στύλ καί διατηροῦσε πολιτοφυλακή. Πέθανε στό Όφενμπαχ στίς 10 Αὐγούστου 1791.
Ὅταν οἱ Φρανκιστές ἐγκαταστάθηκαν τό 1786 στό Όφενμπαχ, ὑποστηρίχθηκαν ἀπό «ἄγνωστους φιλάνθρωπους» τῆς κοινότητας τῆς Φρανκφούρτης. Ἀλλά κατά τή διάρκεια τῶν χρόνων διαμόρφωσης τῆς Τεκτονικῆς Στοᾶς τῆς Φρανκφούρτης, τά τρία πιό ἐνεργά μέλη τῆς Τζιουντενλογέ ( ἑβραϊκή στοά) τῆς Φρανκφούρτης ἐπηρεάστηκαν ἀπό τούς Φρανκιστές: ὁ Σίγκμουντ Γκάϊζενχάϊμερ, ὁ Μάϊκλ Χές (1782-1860) καί ὁ Τζάστους Χίλερ. Ἦταν ἐπίσης ἡγέτες στό φιλελεύθερο ἑβραϊκό ρεφορμιστικό κίνημα.
Ὁ Michael Hess προσελήφθη ἀπό τόν Mayer Amschel Rothschild (1744-1812) ὡς δάσκαλος γιά τά παιδιά του. Ὁ Geisenheimer ἦταν ὁ ἐπικεφαλῆς ὑπάλληλος τοῦ Mayer Rothschild. Ἔτσι, τό πνεῦμα καί ἡ νοοτροπία τοῦ Φραγνκισμοῦ ἔλαβαν μεγάλη ὤθηση ἀπό τήν πλουσιότερη οἰκογένεια τῆς Εὐρώπης. Παρεμπιπτόντως, 29 ἀπό τά 58 ἐγγόνια τοῦ Mayer Amschel Rothschild παντρεύτηκαν πρῶτα ἤ δεύτερα ξαδέρφια.
Ἡ ἕνωση μεταξύ τῶν μυστικῶν ἑταιρειῶν τοῦ Ἰλλουμινισμοῦ καί τοῦ Τεκτονισμοῦ ἐπισφραγίστηκε τό 1782 στό Συνέδριο τοῦ Wilhelmbad. Τό ἄλλο κίνημα πού ἐμφανίστηκε στό Συνέδριο ἦταν ὁ φιλοσημιτισμός ἤ ἡ χειραφέτηση τῶν Ἑβραίων. Αὐτό, φυσικά, περιλάμβανε τό ἄνοιγμα τῶν Μασονικῶν Στοῶν σέ αὐτούς. Τά κεντρικά γραφεῖα τοῦ Illuminism μεταφέρθηκαν στό κέντρο Rothschild τῆς Φρανκφούρτης τήν ἴδια περίοδο. Περιέργως, αὐτό τό νέο κίνημα ἀντιστοιχοῦσε μέ τήν ἄνοδο τοῦ Οἴκου τῶν Ρότσιλντ πού ἐπηρεάστηκε ἀπό τούς Σαββατιανούς-Φρανκιστές, καθώς καί μέ τίς ἑβραϊκές οἰκογένειες Oppenheimer, Wertheimer, Schuster, Spreyer καί Stern στή Φρανκφούρτη.
Η συναγωγη του σατανα που λενε και οι γραφες. Αυτοι που ισχυριζονται πως ειναι εβραιοι χωρις να ειναι....
ΑπάντησηΔιαγραφή