Κακοί ἄνθρωποι πάντα θά ὑπάρχουν...

Μιά ἡμέρα, κάποιος προσέβαλε ἄσχημα δημοσίως τόν Σωκράτη, φωνάζοντας στήν ἀγορά:

– Εἶσαι παλιάνθρωπος, ἀγύρτης, ἄσχετος καί πότης!

Ὁ Σωκράτης δέν ἀπάντησε, ἁπλῶς χαμογέλασε, κουνώντας τό κεφάλι.

Ἕνας πλούσιος ἀριστοκράτης γνωστός τοῦ Σωκράτη, βλέποντας αὐτήν τήν σκηνή, ἐρώτησε τόν Σωκράτη :

– Πῶς μπορεῖς καί ἀνέχεσαι τέτοιες προσβολές; Δέν αἰσθάνεσαι ἄσχημα;

Ὁ Σωκράτης χαμογέλασε ξανά καί τοῦ εἶπε: «Ἔλα μαζί μου».

Ὁ γνωστός του τόν ἀκολούθησε σέ μία παλαιά καί σκονισμένη ἀποθήκη. Ὁ Σωκράτης ἄναψε ἕνα πυρσό καί ἄρχισε νά ψάχνῃ τριγύρω, μέχρι πού βρῆκε μία ἄχρηστη, κουρελιασμένη καί τρύπια χλαμύδα. Τήν ἔδωσε στόν ἄντρα καί τοῦ εἶπε: «Φόρεσέ τη, θά σοῦ κάνῃ».

Ὁ ἄντρας κύτταξε τήν κουρελιασμένη χλαμύδα καί τοῦ εἶπε ἀγανακτισμένος:

– Εἶσαι καλά Σωκράτη; Θά φορέσω ἐγώ αὐτό τό κουρέλι; Καί τοῦ πέταξε πίσω τήν χλαμύδα.

«Βλέπεις», τοῦ εἶπε ὁ Σωκράτης, «φυσικά καί δέν δέχθηκες νά φορέσῃς τήν βρώμικη χλαμύδα. Κατά τόν ἴδιο τρόπο, κι᾿ ἐμένα δέν μ᾿ ἄγγιξαν τ᾿ ἀνόητα καί βρώμικα λόγια πού εἶπε ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος. Ὅταν κάποιος σοῦ χαρίζει κάτι πού δέν θέλεις, κι᾿ ἐσύ δέν τό δεχθεῖς, σέ ποιόν ἀνήκει τό ἀπορριφθέν δῶρο;»

Τό νά ταράσσεται κάποιος καί νά θυμώνῃ ἀπό τίς προσβολές τῶν ἄλλων, εἶναι σά νά δέχεται νά φορέσῃ τά κουρέλια πού τοῦ ῥίχνουν.

( Τό διαβάσαμε ἐδῶ) 

Προσοχή λοιπόν, κακοί ἄνθρωποι πάντα θά ὑπάρχουν...

Ἡ Πελασγική