Γιατί δολοφονήθηκε ὁ Πάττον ;

Πριν από το θάνατό του το 1999, ένας ειδικός πράκτορας της OSS μίλησε ανοιχτά για τον ρόλο του στην εξουδετέρωση του στρατηγού George S. Patton (1885-1945) μέσω ενός σκηνικού σύγκρουσης αυτοκινήτου στις 9 Δεκεμβρίου 1945. Χρησιμοποιώντας ως αντιπερισπασμό το πανδαιμόνιο της κυκλοφοριακής σύγκρουσης, ο πράκτορας Douglas DeWitt Bazata χτύπησε τον Patton στο λαιμό με ένα ειδικά κατασκευασμένο όπλο πυροβολώντας ένα μη διάτρητο μπουλόνι. Ο Πάττον επέζησε από το περιστατικό με εξάρθρωση σπονδύλου και ποτέ δεν ήξερε τι τον χτύπησε.

Ο κυβερνητικός δολοφόνος ομολόγησε για πρώτη φορά δημόσια την ενοχή του στο περιστατικό πριν από δεκαετίες μπροστά σε έναν δημοσιογράφο σε ένα δείπνο επανασύνδεσης του OSS στην Ουάσινγκτον DC. Αργότερα, ο Bazata ομολόγησε επίσης τον ρόλο του στον συγγραφέα Robert K. Wilcox, ο οποίος έγραψε το βιβλίο "Target Patton". Ο ξάδερφος του Wilcox και ερευνητής Tim Wilcox συζητά τις συνθήκες στο παρακάτω βίντεο. Ο Bazata ήταν ενεργός ειδικός πράκτορας και δολοφόνος κατά τη διάρκεια και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ταγματάρχης William J. Donovan, επικεφαλής του OSS

Ο δολοφόνος είπε ότι ο αρχηγός του OSS William Donovan είχε διατάξει προσωπικά τη δολοφονία του Πάτον με το σκεπτικό ότι ο Πάττον είχε «τρελαθεί» και γινόταν μεγάλη απειλή για τα αμερικανικά εθνικά συμφέροντα.

Μια εφημερίδα που δημοσίευσε επίσης μια συνέντευξη ισχυρίστηκε ότι είχε «ένας επαγγελματίας αναλυτής υπαγόρευσε τη συνέντευξη του Bazata στις αυστηρότητες μιας ανάλυσης περιεχομένου χρησιμοποιώντας έναν αξιολογητή ψυχολογικού στρες (PSE) Η έκθεσή του: Η Bazata δεν δίνει στοιχεία για ψέματα».

Στις 9 Δεκεμβρίου 1945, ένα φορτηγό παρέσυρε μπροστά στη λιμουζίνα του Πάτον. Οδηγός του ένας δεκανέας που στη συνέχεια εξαφανίστηκε. Ο Πάττον επέζησε με εξάρθρωση σπονδύλων από το όπλο του Μπαζάτα και μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο στην πιο μακρινή Χαϊδελβέργη παρά στο κοντινό Μάνχαϊμ. Στην αρχή του τοποθετήθηκε ένα στήριγμα λαιμού που έκανε περισσότερο κακό παρά καλό.

Καθώς ο Πάττον ανάρρωσε, έδωσε συνέντευξη Τύπου και δήλωσε ότι θα επέστρεφε στο σπίτι του. Στη συνέχεια, του έκαναν ένεση ή τον δηλητηρίασαν στο νοσοκομείο και πέθανε ξαφνικά στις 21 Δεκεμβρίου 1945. Υπάρχει μια ιστορία ότι οι πράκτορες της NKVD τον "έφαγαν", αλλά αυτό δεν θα ήταν απαραίτητο.

Ο Bazata ισχυρίστηκε ότι ξέρει ποιος τον σκότωσε και ότι ο Patton σκοτώθηκε από μια δόση κυανίου στο νοσοκομείο. Δεν έγινε αυτοψία, κάτι που είναι άκρως ύποπτο. Ο Bazata συνέχισε λέγοντας ότι συνάντησε έναν άγνωστο άνδρα τον οποίο γνώριζε μόνο ως «Πολωνό» (Πολωνικής καταγωγής), ο οποίος είχε επίσης εντολή να σκοτώσει τον Πάττον.

Δημιουργήθηκαν αρκετές επίσημες αναφορές σχετικά με τις ακριβείς συνθήκες του πολύ περίεργου τροχαίου που λέγεται ότι ευθύνεται για τον θάνατό του, αλλά όλες αυτές οι αναφορές έχουν εξαφανιστεί εντελώς από τα αρχεία της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Οι ιατρικές εκθέσεις εξαφανίστηκαν και οι αρχειακές αναφορές είναι περίεργα "χτενισμένες".

Αδύναμος κρίκος στην ιστορία; Ο Πάττον σταμάτησε καθ' οδόν σε ένα ρωμαϊκό ερείπιο που βρίσκεται σε έναν λόφο κατά μήκος του δρόμου. Ο Bazata έβαλε μια εμπλοκή στο παράθυρο του αυτοκινήτου του Patton που θα άφηνε ένα κενό τεσσάρων ιντσών για μια βολή προς το στόχο. Υπάρχουν πολύ λίγες εικόνες της λιμουζίνας στο Διαδίκτυο και τώρα δεν υπάρχουν αναφορές ατυχημάτων. Ωστόσο αυτό έχει ενδιαφέρον. Δείχνει ένα λευκό αντικείμενο να προεξέχει από το παράθυρο, την περιοχή της πόρτας όπου καθόταν ο Πάττον. Το ίδιο το παράθυρο είναι θολό, αλλά μπορείτε να δείτε κάποιες εσωτερικές λεπτομέρειες. Ήταν πράγματι αυτό το παράθυρο μερικώς ανοιχτό- επιβεβαιώνοντας έτσι τον ισχυρισμό του Μπαζάτα;

Άφθονο κίνητρο για δολοφονία: Το ερμηνευτικό πλαίσιο του στρατηγού Patton

Ο Πάττον είχε σχεδιάσει να γράψει τα απομνημονεύματά του, δείχνοντας ότι η Ανατολική Ευρώπη είχε παραπεταχθεί στη Σοβιετική Ένωση. Ο λόγος για το χτύπημα στον Πάτον ήταν οι απόψεις του που διατυπώθηκαν στις 22 Οκτωβρίου 1945, σε μια μακρά επιστολή προς τον Ταγματάρχη Τζέιμς Γ. Χάρμπορντ. Μόλις οι εξουσίες που αντιλαμβανόταν ότι ο Πάττον θα αποσυρόταν και θα ήταν ειλικρινείς, το σχέδιο τέθηκε σε εφαρμογή. Αυτό το «αυτοκινητικό δυστύχημα» έλαβε χώρα λίγο πριν από την προγραμματισμένη αναχώρησή του για το σπίτι του και είχε γλιτώσει οριακά τον θάνατο δύο φορές στο παρελθόν κάτω από πολύ περίεργες συνθήκες.

Σε μια επιστολή, ο Πάττον είχε καταδικάσει σκληρά την πολιτική του Μοργκεντάου. Η δειλή συμπεριφορά του Αϊζενχάουερ απέναντι στις εβραϊκές απαιτήσεις. η ισχυρή φιλοσοβιετική προκατάληψη στον Τύπο. και η πολιτικοποίηση, η διαφθορά, η υποβάθμιση και η αποθάρρυνση του Αμερικανικού Στρατού, από αυτή την κακή πολιτική. Το έβλεπε ως σκόπιμο στόχο των εχθρών της Αμερικής.

Ήμουν εξίσου έξαλλος με εσάς με τη συλλογή ψεμάτων που τα κομμουνιστικά και σημιτικά στοιχεία της κυβέρνησής μας έχουν εκφράσει εναντίον μου και σχεδόν κάθε άλλου διοικητή. Κατά τη γνώμη μου είναι μια σκόπιμη προσπάθεια να αποξενωθεί η ψήφος των στρατιωτών από τους διοικητές, γιατί οι κομμουνιστές γνωρίζουν ότι οι στρατιώτες δεν είναι κομμουνιστές, και φοβούνται τι θα έκαναν έντεκα εκατομμύρια ψήφοι (βετεράνων).

Στην επιστολή του προς τον Χάρμπορντ, ο Πάττον αποκάλυψε επίσης τα δικά του σχέδια για να πολεμήσει σε μια «ολοκληρωτική επίθεση» εναντίον εκείνων που κατέστρεφαν το ηθικό και την ακεραιότητα του Στρατού και έθεταν σε κίνδυνο το μέλλον της Αμερικής μη αντιτιθέμενοι στην αυξανόμενη σοβιετική ισχύ.

Είναι η σημερινή μου σκέψη… ότι όταν τελειώσω αυτή τη δουλειά, που θα είναι γύρω στην πρώτη του έτους, θα παραιτηθώ, δεν θα συνταξιοδοτηθώ, γιατί αν συνταξιοδοτηθώ, θα έχω ακόμα ένα φίμωμα στο στόμα μου… δεν πρέπει να ξεκινήσω περιορισμένη αντεπίθεση, η οποία θα ήταν αντίθετη με τις στρατιωτικές μου θεωρίες, αλλά θα έπρεπε να περιμένω μέχρι να μπορέσω να ξεκινήσω μια ολοκληρωτική επίθεση…

Αρκετούς μήνες πριν από το τέλος του πολέμου, ο Πάττον αναγνώρισε τον τρομερό κίνδυνο για τη Δύση που έθετε η Σοβιετική Ένωση και είχε διαφωνήσει έντονα με τις εντολές που του δόθηκαν τον Απρίλιο και τον Μάιο του 1945 να συγκρατήσει τον στρατό του και να περιμένει τον Κόκκινο Στρατό να καταλάβει τεράστιες εκτάσεις γερμανικού, τσεχικού, ρουμανικού, ουγγρικού και γιουγκοσλαβικού εδάφους, το οποίο οι Αμερικανοί θα μπορούσαν εύκολα να είχαν καταλάβει αντ' αυτού.

Το πιο διαβόητο περιστατικό φέρεται να συνέβη προς τα τέλη Μαΐου, όταν ένας αγγλόφωνος Ρώσος ταξίαρχος έφτασε στο αρχηγείο του Πάττον για να απαιτήσει να επιστραφούν στους Ρώσους κάποια ποταμόπλοια στον Δούναβη που περιείχαν Γερμανούς που είχαν παραδοθεί στην Τρίτη Στρατιά. Ο Πάττον άνοιξε ένα συρτάρι, τράβηξε ένα πιστόλι, το χτύπησε στο γραφείο του και ξέσπασε: «Γαμώτο! Βγάλε αυτόν τον γιο της σκύλας από εδώ! Ποιος στο διάολο τον άφησε να μπει; Μην αφήσετε άλλα ρώσικα καθάρματα σε αυτό το αρχηγείο».

Στις 21 Ιουλίου, έγραψε στη Βεατρίκη:

Καταστρέψαμε αυτό που θα μπορούσε να ήταν μια καλή φυλή και [είμαστε] έτοιμοι να τους αντικαταστήσουμε με άγριους Μογγόλους. Τώρα η φρίκη της ειρήνης,της φιλειρηνικότητας και των συνδικάτων θα έχουν απεριόριστη επιρροή. Μακάρι να ήμουν αρκετά νέος για να πολεμήσω στον επόμενο [πόλεμο]. Θα ήταν πραγματικά διασκεδαστικό να σκοτώνεις Μογγόλους…. Είναι κόλαση να είσαι παλιός και περαστικός και να το ξέρεις.

Στη συνέχεια, άσκησε έντονη κριτική για τη μεταπολεμική κατοχική πολιτική στη Γερμανία.

Ο θόρυβος εναντίον μου είναι μόνο το μέσο με το οποίο οι Εβραίοι και οι κομμουνιστές επιχειρούν και με καλή επιτυχία να εφαρμόσουν έναν περαιτέρω διαμελισμό της Γερμανίας. Νομίζω ότι αν παραιτηθώ όπως απείλησα να κάνω χθες, απλά θα με δυσφημούσε και θα ήταν άσκοπο.

Υποσχεθήκαμε στους Ευρωπαίους ελευθερία. Θα ήταν χειρότερο από άτιμο να μην δούμε ότι το έχουν. Αυτό μπορεί να σημαίνει πόλεμο με τους Ρώσους, αλλά τι γίνεται; Δεν έχουν αεροπορία και οι προμήθειες βενζίνης και πυρομαχικών τους είναι χαμηλές. Έχω δει τα άθλια τρένα εφοδιασμού τους. ως επί το πλείστον βαγόνια που σύρονται από χτυπημένα παλιά άλογα ή βόδια. Θα πω αυτό : η Τρίτη Στρατιά μόνη της και με ελάχιστες απώλειες, θα μπορούσε να αποτελειώσει ό,τι έχει απομείνει από τους Ρώσους σε έξι εβδομάδες. Σημείωσε τα λόγια μου. Μην τους ξεχάσετε ποτέ. Κάποτε θα πρέπει να τους πολεμήσουμε και θα χρειαστούν έξι χρόνια και θα μας κοστίσει έξι εκατομμύρια ζωές. [Όπως αναφέρεται στο βιβλίο «The Unknown Patton» (1983) του Charles M. Province, σελ. 100]

Άλλα αξιοσημείωτα αποσπάσματα απεικονίζουν τη νοοτροπία του.

Κανείς δεν δίνει δεκάρα πόσο καλά διοικείται η Βαυαρία. Το μόνο που τους ενδιαφέρει τώρα είναι το πόσο καλά έχει καταστραφεί. [Letter to Beatrice (29 Σεπτεμβρίου 1945), που δημοσιεύτηκε στο  «The Patton Papers»  (1996), επιμέλεια του Martin Blumenson]

* * * * * *

  ( φωτό ἀριστερά. Νά ἔλεγα πώς μοιάζει πάρα πολύ μέ τόν Τράμπ ; .............) 

Προφανώς ο ιός που ξεκίνησε από τον Morgenthau και τον Baruch της σημιτικής εκδίκησης εναντίον όλων των Γερμανών εξακολουθεί να λειτουργεί. Ο Χάρισον (ένας αξιωματούχος του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ) και οι συνεργάτες του υποδεικνύουν ότι πιστεύουν ότι οι Γερμανοί πολίτες θα πρέπει να απομακρύνονται από τα σπίτια τους με σκοπό τη στέγαση των εκτοπισμένων. Υπάρχουν δύο λάθη σε αυτή την υπόθεση. Πρώτον, όταν αφαιρούμε έναν μεμονωμένο Γερμανό τιμωρούμε έναν μεμονωμένο Γερμανό, ενώ η τιμωρία δεν προορίζεται για το άτομο αλλά για τη φυλή. Επιπλέον, είναι αντίθετο στην αγγλοσαξονική συνείδησή μου να απομακρύνω ένα άτομο από ένα σπίτι, κάτι που είναι τιμωρία, χωρίς τη δέουσα νομική διαδικασία.

Υπήρχαν επίσης συγκρούσεις σχετικά με τη μεταχείριση των αιχμαλώτων του Άξονα. Ο Πάττον αντιμετώπιζε τις καταχρήσεις. Επιπλέον, ήταν έξαλλος που Αμερικανοί από εγκαταστάσεις αιχμαλώτων πολέμου στα σοβιετικά χέρια δεν είχαν επιστραφεί αμέσως μετά από συμφωνία.

Με μεγάλη απροθυμία και μόνο μετά από επανειλημμένες προτροπές από τον Αϊζενχάουερ, είχε πετάξει τις γερμανικές οικογένειες από τα σπίτια τους για να κάνει χώρο για περισσότερους από ένα εκατομμύριο ΑΣ, αλλά δεν ακολούθησε την εντολή να αρχίσουν να ανατινάζουν γερμανικά εργοστάσια σύμφωνα με το διαβόητο σχέδιο Morgenthau για να καταστραφεί η οικονομική βάση της Γερμανίας για πάντα.

Στο ημερολόγιό του έγραψε:

Αμφισβήτησα τη σκοπιμότητα της ανατίναξης εργοστασίων, γιατί οι σκοποί για τους οποίους ανατινάζονται τα εργοστάσια —δηλαδή η αποτροπή της προετοιμασίας της Γερμανίας για πόλεμο— μπορούν να επιτευχθούν εξίσου καλά με την καταστροφή των μηχανημάτων τους, ενώ τα κτίρια μπορούν να χρησιμοποιηθούν για φιλοξενούν χιλιάδες άστεγους.

Σε μια επιστολή προς τη σύζυγό του στις 14 Σεπτεμβρίου 1945, έγραψε:

Είμαι ειλικρινά αντίθετος σε αυτό το εγκληματικό πόλεμο. Δεν είναι κρίκετ και είναι σημιτικό. Είμαι επίσης αντίθετος με την αποστολή αιχμαλώτων να εργαστούν ως σκλάβοι σε ξένες χώρες [δηλαδή στα γκουλάγκ της Σοβιετικής Ένωσης], όπου πολλοί θα πεθάνουν από την πείνα.

Ήμουν στη Φρανκφούρτη για μια διάσκεψη πολιτικής κυβέρνησης. Αν αυτό που κάνουμε (για τους Γερμανούς) είναι «Ελευθερία, τότε δώσε μου τον θάνατο». Δεν μπορώ να καταλάβω πώς οι Αμερικανοί μπορούν να πέσουν τόσο χαμηλά. Είναι σημιτικό, και είμαι σίγουρος γι' αυτό.

Στις 21 Ιουλίου 1945:

 ( Στρατηγός George Patton,κάτι παραπάνω ἤξερε...) 

«Το Βερολίνο μου έδωσε τα μπλουζ. Καταστρέψαμε αυτό που θα μπορούσε να ήταν μια καλή φυλή και πρόκειται να τους αντικαταστήσουμε με άγριους Μογγόλους. Και όλη η Ευρώπη θα είναι κομμουνιστική. Λέγεται ότι την πρώτη εβδομάδα αφότου το πήραν (Βερολίνο), όλες οι γυναίκες που έτρεξαν πυροβολήθηκαν και όσες δεν έτρεξαν βιάστηκαν. Θα μπορούσα να το είχα πάρει (αντί για τους Σοβιετικούς) αν μου επέτρεπαν.

Στις 31 Αυγούστου έγραψε:

Τα πράγματα στις εφημερίδες για την αδελφοποίηση είναι όλα ρευστά… Όλο αυτό το είδος γραφής γίνεται από Εβραίους για να πάρουν εκδίκηση. Στην πραγματικότητα, οι Γερμανοί είναι ο μόνος αξιοπρεπής λαός που έχει απομείνει στην Ευρώπη. Είναι μια επιλογή μεταξύ αυτών και των Ρώσων. Προτιμώ τους Γερμανούς.

Και στις 2 Σεπτεμβρίου:

Αυτό που κάνουμε είναι να καταστρέψουμε το μοναδικό ημιμοντέρνο κράτος στην Ευρώπη, ώστε η Ρωσία να καταπιεί το σύνολο.

Οι Morgenthauists και το μονοπώλιο των μέσων ενημέρωσης αποφάσισαν ότι ο Patton ήταν αδιόρθωτος και πρέπει να απαξιωθεί. Άρχισαν, λοιπόν, να τον κυνηγούν ασταμάτητα στον Τύπο, κατηγορώντας τον ότι ήταν « επιεικής απέναντι στους Ναζί». Η απάντηση του Patton:

Υπάρχει μια πολύ εμφανής σημιτική επιρροή στον Τύπο. Προσπαθούν να κάνουν δύο πράγματα: πρώτον, να εφαρμόσουν τον κομμουνισμό, και δεύτερον, να φροντίσουν όλοι οι επιχειρηματίες γερμανικής καταγωγής και μη Εβραίοι πρόγονοί τους, να πετιούνται από τις δουλειές τους.

Ἀπό : winterwatchnet

«Ἀντισημίτης» κι' ὁ στρατηγός Πάτον;

Ἡ Πελασγική