Καί στήν Χαλκίδα,παλαιόθεν ...

φωτό

«...Ο Φερδινάρδος Ρότσιλντ είναι ένας από τους ευεργέτες της Ισραηλιτικής Κοινότητας Χαλκίδας (όπως αναγράφει και σχετική στήλη στο εβραϊκό νεκροταφείο). Ηταν ενήμερος της σπουδαιότητας της Χαλκίδας ήδη από το 1887 και όταν ο μεγάλος σεισμός του 1894 (από το ρήγμα της Αταλάντης) έπληξε την πόλη, προσέφερε μεγάλα ποσά για τους σεισμοπαθείς.

Baron Ferdinand de Rothschild

» Την ίδια περίοδο ανέλαβε την περιτοίχιση του νεκροταφείου...Ο οικίσκος του μουσείου έχει και αυτός την ιστορία του. Ηταν αρχικά η κατοικία του φύλακα, και χτίστηκε το 1897 με χρηματοδότηση του τραπεζίτη, συλλέκτη και πολιτικού Φερδινάνδου Ρότσιλντ (1839-1898)

»... Ακούς τις ιστορίες από τον Μαΐρ Μάιση, ότι πριν όχι τόσο πολλά χρόνια, οι συστάδες αυτών των αρχαίων τάφων ήταν καλυμμένες από χώμα. Ηρθαν στο φως σταδιακά, με νύχια και με δόντια, μια αποκάλυψη και μια δικαίωση. 

«Η αρχαία παράδοση των τάφων αποκαλύπτει δεσμούς με τους Ταλμουδιστές και τους Καμπαλιστές, «και τη μακρά, πνευματική τους παράδοση». Σε ένα από τα βιβλία του («Η ιστορία της εβραϊκής κοινότητας Χαλκίδας από το 586 π.Χ. έως το 2001 μ.Χ. Το Νεκροταφείο», 2018), ο Μαΐρ Μάισης τα αναλύει όλα. Μιλάει για τους κύκλους μετακινήσεων και διωγμών από τον 13ο ως τον 15ο αιώνα, και πώς η Χαλκίδα έγινε εξελικτικά μια μικρή Ιερουσαλήμ και μια μικρή Τσφατ*(κωμόπολη στο βόρειο Ισραήλ και πνευματικό κέντρο μελέτης του εβραϊκού μυστικισμού). »

»Ακούω τον βουβό ψίθυρο του Νικήτα Σινιόσογλου δίπλα μου: «Το νεκροταφείο του άλλου γίνεται το δικό σου σταυροδρόμι, καθώς αναρωτιέσαι: Ερχόμαστε από μια κοινή παράδοση που τη συσκοτίζουν οι κατοπινές μας ρίζες; Ή μήπως η αλήθεια είναι πάντοτε καταδικασμένη να μοιάζει οικεία και να αποσύρεται συνάμα, κι εμείς δεν είμαστε παρά οι φιλοξενούμενοί της, πλάνητες;». Αναρωτιέμαι και εγώ. Στη Χαλκίδα οι βουβές ιστορίες έχουν το πάνω χέρι...

«...πόσοι στην Ελλάδα γνωρίζουν και πόσοι διδάσκονται για την περίπτωση της Χαλκίδας που έχει καταγεγραμμένη εβραϊκή παρουσία από το 586 π.Χ., με εμπορική κίνηση με τους Φοίνικες και τους Εβραίους της Ανατολής, που ήταν «νηματουργοί, βαφείς και δυναμικοί έμποροι»;

»...Πλησιάζοντας το Εβραϊκό Νεκροταφείο της Χαλκίδας πεζή, συναντάς πρώτα το Μνημείο των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Η γλυπτική σύνθεση από μπρούντζο, έργο των Χαλκιδαίων γλυπτών Αντώνη και Γεωργίου Καραχάλιου, είναι μέρος ενός ευρύτερου μνημειακού συμπλέγματος που αποκαλύφθηκε το 2000, όταν πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Χαλκίδας ήταν ο Μαΐρ Μάισης και πρόεδρος του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου ο αείμνηστος Μωυσής Κωνσταντίνης. Το μνημείο πλαισιώνεται εκατέρωθεν από δύο ηρωικές μορφές. Αριστερά είναι η προτομή του συνταγματάρχη Μορδοχαίου Φριζή, που έπεσε ηρωικά στις 5 Δεκεμβρίου 1940, και δεξιά, η προτομή του μητροπολίτη Γρηγορίου (1891-1971), ο οποίος με λόγια και πράξεις αντιτάχθηκε στους Γερμανούς παίρνοντας θέση υπέρ των Εβραίων κατοίκων της πόλης. Φύλαξε στην ιερά μητρόπολη τους Ιερούς Κυλίνδρους της Βίβλου και άλλα σκεύη της συναγωγής, που με το πέρας του πολέμου επεστράφησαν....»

( Ὅλο τό δημοσίευμα τῆς Καθημερινῆς,8/9/2020) : Η μοναδικότητα της Χαλκίδας ) 

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ...Μόνον κάποιες σημειώσεις : 

Η Εβραϊκή Συναγωγή της Χαλκίδας 

Η Ρωμανιώτικη Εβραϊκή Κοινότητα Χαλκίδας ίσως να μην είναι η αρχαιότερη της Ελλάδας, είναι όμως η μοναδική στην Ευρώπη που βιώνει στην ίδια πόλη, αδιάκοπα, επί 2.500 χρόνια...πιστεύουμε ότι οι πρώτοι Εβραίοι ήρθαν μετά το 586 π. Χ. Πιθανόν να ήταν οι ΠΕΡΑΤΕΣ που ακολούθησαν τους Φοίνικες, σαν έμποροι, όταν εκείνοι ήρθαν στην Ελλάδα περνώντας από την Εύβοια. Όσο για την περίοδο των Ελληνιστικών χρόνων, οι Εβραίοι είναι αναμφισβήτητα εγκατεστημένοι και οργανωμένοι σε παροικίες κυρίως στη Χαλκίδα....(ἀπό ἐδῶ)

Ἰσραηλίτικη κοινότητα Χαλκίδας

Ο μαρμάρινος θρόνος που είναι γνωστός και ως «Καθέδρα του Μωϋσή » από τη Συναγωγή της Δήλου. Στην εμπρόσθια πλευρά διακοσμείται με πόδια λεόντων, σώζονται επίσης ίχνη ανθεμωτής διακόσμησης

Το πεδίο μελέτης της εν Ελλάδι ιουδαϊκής διασποράς γνωρίζει, διαβάζω, αξιοσημείωτη άνθιση τα τελευταία χρόνια με τη συγγραφή πολλών επιστημονικών άρθρων, μελετών και μονογραφιών, χάρη και στη δημοσίευση του Inscriptiones Judaicae Orientis Vol. I &II (εκδ. Mohr Siebeck 2011/2004).
Η ταξινόμηση των επιγραφών στο παρόν πόνημα που καλύπτει την περίοδο από τα τέλη του 4ου αι. π.Χ. μέχρι τα τέλη του 15ο αι. μ.Χ. -για τις μεταγενέστερες θα απαιτούνταν ξεχωριστός τόμος που ενδέχεται να συνταχθεί μελλοντικά- γίνεται ανά γεωγραφική περιοχή της Ελλάδας.

 Συμπεριλαμβάνεται το αλφάβητο, τα τελικά γράμματα και οι μήνες του έτους στην εβραϊκή.Το CIJG αποτελεί άλλο ένα δείγμα της σπουδαίας ερευνητικής, εκπαιδευτικής αλλά και εκδοτικής δουλειάς που γίνεται στο Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος, το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει αναδιοργανωθεί, εμπλουτιστεί και αναδειχθεί σε πόλο έλξης όχι μόνο για Έλληνες και ξένους επισκέπτες αλλά επίσης για φοιτητές και μελετητές.

Το εξώφυλλο του Corpus Inscriptionum Judaicarum Graeciae (Σύνταγμα Ιουδαϊκών και Εβραϊκών επιγραφών από την Ηπειρωτική και Νησιωτική Ελλάδα, τέλη 4ου αι. π.Χ.- 15ος αι. μ.Χ.)
( Πηγή : Τα επιγραφικά μνημεία της μακραίωνης εβραϊκής παρουσίας στον ελλαδικό χώρο,  ΕΔΩ)

* Τσφάτ : έννοεῖ τήν πόλιν Σαφέντ στό Ἰσραήλ. Εἴχαμε γράψῃ σχετικῶς :

Σαφέντ,τό κέντρο τῆς Καμπάλα ἤ ἀλλιῶς : Ἡ πιό ῥατσιστική πόλις τοῦ Ἰσραήλ


Ἡ Πελασγική