Αὔριο ἑορτάζει ὁ ναΐσκος τῆς περιοχῆς μας,ἀφιερωμένος στήν Ἁγία Παρασκευή.

Tήν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον,

ἐργασαμένη φερώνυμε,

τήν ὁμώνυμόν σου πίστιν,

εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι,

Παρασκευή Ἀθληφόρε·

ὅθεν προχέεις ἰάματα,

καί πρεσβεύεις ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἀπό τήν Κομοτηνή τῆς ἀκριτικῆς μας Θράκης μέχρι τούς Μολάους τῆςΛακωνίας, κι ἀπό τή Δρόπολη τῆς Βορείου Ἠπείρου μέχρι τήν Γεροσκήπου στήν Κύπρο. Από το Λαγκαδά τῆς Θεσσαλονίκης καί από τοΛαύριο Ἀττικῆς, στή Χαλκίδα καί στά Τέμπη, στούς Σοφάδες Καρδίτσας καί στό Δομοκό Φθιώτιδας, στήν Ἁγία Παρασκευή στόν ὁμώνυμο Δῆμο Ἀττικῆς καί ὅπου ἀλλοῦ, οι πιστοί συρρέουν στούς Ἱερούς Ναούς καί στά Μοναστήρια τῆς Ελλάδος, γιά νά προσκυνήσουν τήν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς καί νά ζητήσουν τήν χάρη καί τίς πρεσβεῖες της.

Βίος τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς

Γεννήθηκε σέ χωριό κοντά στή Ρώμη κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἀδριανοῦ (117-138 μ.Χ.) ἀπό χριστιανούς γονεῖς, τόν Ἀγάθωνα καί τήν Πολιτεία.

Δέν εἶχαν ἄλλα παιδιά οἱ εὐσεβεῖς αὐτοί σύζυγοι καί ὅταν ὕστερα ἀπό πολλές προσευχές ἀπέκτησαν τελικά μία κόρη, τῆς ἔδωσαν τό ὄνομα Παρασκευή, γιά νά θυμοῦνται τήν ἡμέρα πού γεννήθηκε ἀλλά καί τήν ἡμέρα τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου. Ἔτσι ἡ μικρή Παρασκευή ἔμαθε ἀπό μικρή νά ἀγαπᾶ τόν Κύριο Ἰησοῦ καί νά μελετᾶ τή ζωή καί τό Πάθος Του.

ἀπό ἐδῶ

Γιʼ αὐτό καί δέν ἐπεδίωκε νά στολίζεται μέ κοσμικό τρόπο ἀλλά μέ τίς ἀρετές τοῦ Χριστοῦ. Ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, «ἡ ἁγία Παρασκευή ὡς σκουλαρίκια εἶχε τά ὦτα της ἀνοικτά διά νʼ ἀκούῃ τάς ἁγίας Γραφάς… Ὡς δακτυλίδια τούς κόμβους τῶν δακτύλων της ἀπό τάς πολλάς μετανοίας ὅπου ἔκαμνεν. Ὡς φόρεμα τήν ἐντροπήν ὅπου εἶχεν εἰς τόν ἑαυτόν της καί ὁ φόβος Θεοῦ ὁποῦ τήν ἐσκέπαζεν. Ἔτσι ἐστολίζετο ἡ Ἁγία».

Βέβαια τά χρόνια ἐκεῖνα ἦταν πολύ δύσκολα γιά τούς χριστιανούς, διότι κάθε τόσο ξεσποῦσαν φοβεροί διωγμοί ἐ ναντίον τους. Ὡστόσο ἡ νεαρή Παρασκευή δέν φοβόταν τό μαρτύριο.

Ἀντίθετα περίμενε τήν ὥρα καί τή στιγμή πού θά τήν καλοῦσε ὁ Ἐσταυρωμένος Κύριος γιά νά ἀκολουθήσει τήν ὁδό τῆς θυσίας. Ὅλη ἡ ζωή της ἦταν προ-παρασκευή, προετοιμασία γιά αὐτή τήν ὥρα.

Σέ ἡλικία εἴκοσι ἐτῶν ἡ σεμνή κόρη ἔμεινε ὀρφανή καί ἀπό τούς δύο γονεῖς της. Τότε ἔλαβε τή γενναία ἀπόφαση νʼἀφιερώσει τή ζωή της ὁλοκληρωτικά στόν Θεό.

Μοίρασε τήν περιουσία της στούς φτωχούς καί ἄρχισε νά ἐργάζεται ἱεραποστολικά. Πλησίαζε τούς ἀνθρώπους μέ πολλή ἀγάπη, προκαλοῦσε συζητήσεις καί μιλοῦσε γιά τόν ἀληθινό Θεό.

Μελετοῦσε σέ βάθος τήν Ἁγία Γραφή καί τήν δίδασκε σέ εἰδικές συναθροίσεις. Καλοῦσε ἰδιαιτέρως τίς γυναῖκες καί τίς ἐνέπνεε νά βοηθοῦν σέ ἔργα φιλανθρωπίας. Μέ τόν τρόπο αὐτό πολλοί πίστευαν στόν Χριστό καί ζητοῦσαν νά βαπτιστοῦν χριστιανοί.

26 Ἰουλίου ἑορτή

ἀπό ἐδῶ

Τό γεγονός τῆς μεταστροφῆς τόσων εἰδωλολατρῶν προκάλεσε ἀντίδραση στούς ἄρχοντες τῆς Ρώμης.
Ἔτσι κηρύχθηκε διωγμός καί μεταξύ τῶν πρώτων χριστιανῶν πού συνέλαβαν ἦταν ἡ Παρασκευή. Προσπάθησαν νά τήν κάνουν νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό, ἀλλά ἐκείνη δέν ὑποχωροῦσε οὔτε σπιθαμή ἀπό τήν πίστη της. Γιά νά τήν βασανίσουν καί νά λυγίσει, τῆς φόρεσαν μία πυρακτωμένη περικεφαλαία.

Ἐκείνη ὅμως μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ διαφυλάχθηκε ἀβλαβής. Τό ὁλοφάνερο αὐτό θαῦμα ἔκανε ἀκόμη περισσότερους εἰδωλολάτρες νά γίνουν χριστιανοί.

Ὁ αὐτοκράτορας Ἀντωνίνος ἔδωσε ἐντολή γιά σκληρότερα βασανιστήρια, ἀλλά τά θαύματα διαδέχονταν τό ἕνα τό ἄλλο.

Τήν φυλάκισαν μέ φοβερά δεσμά, ἀλλά τήν ἀπελευθέρωσε Ἄγγελος. Τήν ἔριξαν σέ καζάνι μέ καυ τό νερό ἀλλά ἐκείνη δέν καιγόταν.

Κι ὅταν τυφλώθηκε ὁ Αὐτοκράτορας πού πλησίασε νά δοκιμάσει τό νερό ἄν καίει, ἡ ἴδια ἡ Ἁγία μέ προσευχή τοῦ χάρισε πάλι τό φῶς του, μέ ἀποτέλεσμα νά ἐντυπωσιαστεῖ κι ὁ ἴδιος καί νά σταματήσει τούς διωγμούς ἐναντίον τῶν χριστιανῶν.

Ἡ ἱστορία τόν ὀνόμασε «Εὐσεβή», ἐνῶ σέ αὐτό τό θαῦμα τῆς θεραπείας τῶν ματιῶν τοῦ Ἀντωνίνου ὀφείλεται ἡ βαθιά πίστη τῶν χριστιανῶν ὅτι ἡ ἁγία Παρασκευή θεραπεύει τίς παθήσεις τῶν ὀφθαλμῶν. Γιʼ αὐτό καί εἶναι προστάτις τῶν ὀφθαλμιάτρων καί ὅσων ἀσχολοῦνται μέ τά ὀπτικά.

Ἀφοῦ ἡ ἁγία Παρασκευή ἀφέθηκε ἐλεύθερη ἀπό τόν Ἀντωνίνο, συνέχισε νά κηρύττει τό Εὐαγγέλιο σέ ἄλλα μέρη,μέχρι πού ἔφτασε στήν Ἑλλάδα. Ἀργότερα, ὅταν κηρύχθηκε νέος διωγμός ἐπί αὐτοκράτορος Μάρκου Αὐρηλίου (161-180 μ.Χ.), τήν συνέλαβαν πάλι καί τήν ὑπέβαλαν σέ φρικτά βασανιστήρια.

Ἕνας σκληρός ἄρχοντας, ὁ Ἀσκληπιός,τήν ἔκλεισε σέ ἕνα μέρος ὅπου ἦταν ἕνα δηλητηριῶδες φίδι. Ἐκείνη ὅμως ἔκανε τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ καί τό φίδι κόπηκε στά δύο.

Ἀκολούθησαν καί ἄλλα μαρτύρια τά ὁποῖα ὑπέμεινε καρτερικά, μέχρι πού τήν ἀποκεφάλισαν καί ἔτσι ἔλαβε τό στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.
(ὁ βίος τῆς Ἁγίας ἀπό ἐδῶ)

Εἰς μνῆμιν τοῦ πατρός μου,Παρασκευᾶ.



Ἡ Πελασγική