Κατά τόν Ἑλλάνικο,ὁ Δῶρος εἶχε ἀδελφό τόν Μακεδόνα κάτι πού υἱοθετεῖ ὁ Ἡρόδοτος ὁ ὁποῖος λέει πώς καί οἱ Δωριεῖς ὠνομάσθησαν Μάκεδνοι,τότε.
«Ὁ δέ Ἑλλάνικος λέγει υἱόν τοῦ Αἰόλου τόν Μακεδόνα,ὅθεν λέγει ὁ Ἡρόδοτος ὅτι ὠνομάσθησαν καί οἱ Δωριεῖς Μάκεδνοι,τότε...ὅτε ἐβασίλευσεν ὁ Δῶρος κατώκησεν εἰς τήν Ἱστιῶτιν μεταξύ τῆς Ὅσσης καί τοῦ Ὀλύμπου,ἤτις ὠνομάσθη Δωρίς ἀπ᾿αὐτοῦ.Ἐκεῖ τοίνυν ἦλθεν ὁ Ἡρακλῆς,ὅτε ἐβασίλευεν ὁ Αἰγίμιος εἰς τοῦς Δωριεῖς καί εἶχε πόλεμον μέ τούς Λαπίθας.Μετά δέ τήν καταστροφή τῶν Θηβῶν ὑπό τῶν Ἐπιγόνων,ἦλθεν μέρος τῶν Θηβαίων ἐκεῖ καί κατά μέν τινάς ἔδιωξαν αὐτούς κατ᾿ἄλλους δέ,ἠνώθησαν καί αὐτοί καί μετώκησαν ὁμοῦ ἤ ἐξαπλώθησαν ἕως τό ὅρος Πίδνον,ὅπου ἦσαν οἱ Μάκεδνοι συγγενεῖς αὐτῶν,οἱ ἔπειτα Μακεδόνες. Ἐπειδή ὡς λέγει ὁ Ἠσίοδος ὁ Δευκαλίων εἶχε καί μία θυγατέρα Θυίαν καλουμένη,ἐξ ἧς ἐγέννησεν ὁ Ζεύς δύο υἱούς,τόν Μακεδόνα καί τόν Μάγνητα :
«Ἡ δ᾿ὑπεκυσσαμένη Διῖ γείνατο τερπικεραύνῳ
Υἱέ δύο,Μάγνητα,Μακεδόνα θ᾿ἱπποχάρμην,
Οἱ περί Πιερίην καί Ὄλυμπον δώματα ἕναιον»
Ἀπό αὐτόν τόν Μακεδόνα ὠνομάσθη ἡ Μακεδονία...»
( Ὠγυγία τόμος Δ΄,περί τοῦ Δώρου καί τῶν ἀπογόνων αὐτοῦ,σελ.379)
Ὁ Διόδωρος τοποθετεῖ τό ὅρος Καύκασο,ὅπου βίωσε τήν τιμωρία τοῦ Διός ὁ Προμηθεύς,κοντά στίς Ἰνδίες,στό πάνω μέρος τοῦ Ἰνδοῦ ποταμοῦ,ἐπειδή ὑπῆρχε καί ἐκεῖ ἕνα ὅρος Καύκασος ὠνομαζόμενο. Ἐπίσης τό ὠνόμαζαν Παραπάμισο καί τούς ἐκεῖ κατοίκους Παραπαμισάδες :
«ἔνθα ὁ Ἀλέξανδρος ἔκτισε πόλιν Ἀλεξάνδρεια.Κατά τήν μέσην τοῦ ὅρους ἦτον μία πέτρα δέκα σταδίων περιφέρεια ἔχουσα καί τεσσάρων σταδίων ὕψος καί εἰς αὐτή τήν πέτρα ἔδειξαν οἱ ἐγχώριοι πρός τόν Ἀλέξανδρον τό σπήλαιο τοῦ Προμηθέως καί τήν κοίτην* τοῦ Ἀετοῦ καί τινά σημεῖα τῶν δεσμῶν.Καί ἐκεῖθεν ἔλυσεν αὐτόν ὁ Ἡρακλῆς,ὅς τις ἐπολιόρκησε τότε καί τήν Ἄορνο πέτραν. Καί ἐφώρμησε τρίς ὅμως ἀπεκρούσθη ὅθεν ἀφῆκε τήν πολιορκία ἐπειδή συνέβησαν καί σεισμοί καί ἄλλα ἀπαίσια σημεῖα.
Ταῦτα δέ ἀκούσας ὁ Ἀλέξανδρος ἐφιλοτιμήθη περισσότερον νά κυριεύσῃ τό φρούριον ἐκεῖνο,τό ὁποῖον δέν ἐδυνήθη νά κυριεύσῃ ὁ Ἡρακλῆς ἔπειτα ἐσεμνύνετο,ἐπειδή ἐκυρίευσε αὐτό μέ μίαν προσβολή....»
( Ὠγυγία,τόμος Α΄,Περί Προμηθέως,σελ.259)
* κοίτη=κρεββάτι
Ἐδῶ, μπορεῖτε νά διαβάσετε τήν περιγραφή τοῦ ἀρχαιολόγου Sir Aurel Stein,τοῦ πῶς ἀνακάλυψε τήν τοποθεσία τῆς Ἀόρνου Πέτρας καί τοῦ τεραστίου κατορθώματος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου,τοῦ ἀπογόνου τοῦ Ἡρακλέους μέ γραμμή αἵματος ἀπό τόν Δευκαλίωνα τόν υἱό τοῦ Προμηθέως.
Ἐπίσης,περί τῆς Ἀόρνου Πέτρας καί τῆς τεραστίας σημασίας ἐπιτυχία τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου,ὅπως καί ὅλη ἡ ἐπιχείρησις,μέσα ἀπό τά γραπτά τοῦ Ἀρριανοῦ,ἐδῶ,ὅπου καί τά ἀνάλογα ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο «Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις».
Τί βρῆκε ἐκεῖ ὁ Ἀλέξανδρος,τόν ὁποῖον ἡ γραμμή αἵματος τόν ὁδήγησε ὄχι ἁπλῶς στό ἀνωτέρῳ κατόρθωμα ἀλλά καί κυρίως στήν διαπίστωσιν τῆς ἑλληνικῆς ὑπεροχῆς καί κοσμοκρατορίας πού ἐρχόταν χιλιάδες χρόνια πρίν ἀπό αὐτόν :
«Ὁ Ἀλέξανδρος ὅμως ηὗρεν ἐκεῖ καί ἕν ἔθνος Σίβας ὀνομαζομένους,οἱ ὁποῖοι ἦσαν ἀπόγονοι τοῦ στρατεύματος τοῦ Ἡρακλέους καί μετεχειρίζοντοἔτι τά σύμβολα ἐκείνου,φοροῦντες δέρματα καί κρατοῦντες ῥόπαλον. Ἔτι δέ καί ἡ σφραγίς αὐτῶν ἦτον ῥόπαλον,μέ τήν ὁποίαν ἐβούλλωναν τά ζῶα...»( Ὠγυγία,τόμος Α΄,Περί Προμηθέως,σελ.259)
« ...τῶν δὲ κοινωνησάντων αὐτῶι τῆς στρατείας ἀπογόνους εἶναι τοὺς Σίβας͵ σύμβολα τοῦ γένους σώζοντας τότε δορὰς ἀμπέχεσθαι͵ καθάπερ τὸν Ἡρακλέα͵ καὶ τὸ σκυταληφορεῖν καὶ ἐπικεκαῦσθαι βουσὶ καὶ ἡμιόνοις ῥόπαλον. βεβαιοῦνται δὲ τὸν μῦθον τοῦτον καὶ ἐκ τῶν περὶ τὸν Καύκασον καὶ τὸν Προμηθέα...»
Γράφει σχετικῶς γιά τούς Σίβας,ἀπογόνους τοῦ στρατεύματος τοῦ Ἡρακλέους καί ὁ Στράβων στό ΙΕ΄βιβλίο τῶν Γεωγραφικῶν,κεφ.1,παράγραφος 8.
Καί ἐδῶ,ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος μιμεῖται,ὡς γνήσιος ἀπόγονος,τόν Ἡρακλέα,ἀφήνοντας καί αὐτός μέσῳ τῶν στρατευμάτων του,ἀπογόνους στήν ἴδια περιοχή,τούς σημερινούς ὀνομαζομένους Καλάς.
«Τελικά ποια είναι η σχέση των Καλάς με την Ελλάδα; «Οσον αφορά τη γλώσσα, η σχέση είναι εμφανής π.χ. Το νερό είναι “ίντρο”, “ύδωρ”, “έμνεα” ο “αμνός”, ο χειμώνας είναι “χεμάν”. Αλλά και η παράδοσή τους έχει ρίζες στην αρχαία ελληνική, οι γιορτές τους, τα τραγούδια, οι χοροί είναι πιστά αντίγραφα του έργου “Βάκχες” του Ευριπίδη (ο θεός Διόνυσος είναι κύριο πρόσωπο στη λατρεία τους). Αφηγούνται τους μύθους του Αισώπου σχεδόν αυτούσιους (σ.σ. Γάλλοι ερευνητές, Λόιντ και Λιεβρ). Σίγουρα θα υπάρχει μια λογική εξήγηση. Αμερικανοί ιστορικοί (Γκέιλ Τρέιλ) υποστηρίζουν ότι είναι απόγονοι των στρατιωτών του Μ. Αλεξάνδρου. Υπάρχουν ενδείξεις ότι υπάρχει αρχαίος ελληνικός κόσμος κάπου εκεί».
(Διαβᾶστε ὁλόκληρο τό ἄρθρο καί τόν πραγματικό ἀγῶνα τῆς καθηγήτριας Γλωσσολογίας ΑΠΘ,Ἐλισάβετ Μελᾶ-Ἀθανασοπούλου,γιά τήν ἀνάδειξιν τῆς γλωσσικῆς συγγένειας τῶν Καλάς μέ τήν Ἑλληνική.Μία συγγένεια πού βεβαίως δέν μένει μόνον στήν γλῶσσα... Μια μικρή «πατρίδα» στο ορεινό Πακιστάν)
Φυσικά καἰ ὑπάρχουν,ὄχι μόνον ἐνδείξεις ἀλλά καί ἀτράνταχτες ἀποδείξεις πώς ΚΑΙ ἐκεῖ ἦταν ὁ ἑλληνικός κόσμος. Ἀπό τά χρόνια ἀκόμη πρό Ἡρακλέους,χιλιετηρίδες πρίν ! Καί ἦταν ἡ σχέσις αὐτή,ἡ κληρονομιά αὐτή,ἡ παράδοσις αὐτή πού ὁδήγησε τόν Μέγα Ἀλέξανδρο στήν ἀναβίωσιν μιᾶς πανάρχαιας κοσμοκρατορίας μέ κορωνίδα τόν Ἑλληνικό Πολιτισμό,τήν διάδοσιν τοῦ Ἑλληνικοῦ Πνεύματος !
Κάποιοι τοῦ ἔκοψαν τόν δρόμο καί τήν ἴδια του τήν ζωή.Κάποιοι πού πολέμησαν ὑπούλως τήν κληρονομιά πού ἄφησε,κάποιοι πού ἔσβησαν καί συνεχίζουν μέ λῦσσα νά σβήσουν τόν Ἑλληνισμό. Ἔλα ὅμως πού δέν σβήνεται ! Διότι,πῶς ἀλήθεια μπορεῖ κανείς νά σβήσῃ τό Πνεῦμα,τό «Οὐράνιο Πῦρ» ; Ὅταν μάλιστα ὁ ἴδιος ἔχει παντελῆ ἔλλειψιν ἀπό αὐτό,πῶς νά τό νοήσῃ καί κυρίως πῶς νά τό πολεμήσῃ; Ἄδικος κόπος...
Σβήνοντας τά ἴχνη τοῦ Ἑλληνισμοῦ, στά βάθη τῆς Ἀνατολῆς...
Σημείωσις : Ἀξίζει νά σταθῇ κανείς στό σημεῖο ἐκεῖνο ὅπου ὁ Σταγειρίτης ἀναφέρει σχετικῶς μέ τήν ἐπιχείρησιν καταλήψεως τῆς Ἀόρνου Πέτρας :
Καί ἐφώρμησε τρίς ὅμως ἀπεκρούσθη ὅθεν ἀφῆκε τήν πολιορκία ἐπειδή συνέβησαν καί σεισμοί καί ἄλλα ἀπαίσια σημεῖα.
Ὑπάρχει κάτι τό ...μυστηριακό,στό σημεῖο ; Γιά νά δοῦμε.
« ἁλωτὸς μὲν Ἀλεξάνδρῳ γένοιτο, Ἄορνος δὲ ὀνομάζοιτο οὐκ ἐπειδὴ στάδια πεντεκαίδεκα ἀνέστηκε, πέτονται γὰρ καὶ ὑπὲρ τοῦτο οἱ ἱεροὶ ὄρνιθες, ἀλλ᾽ ἐν κορυφῇ τῆς πέτρας ῥῆγμα εἶναί φασι τοὺς ὑπερπετομένους τῶν ὀρνίθων ἐπισπώμενον, ὡς Ἀθήνησί τε ἰδεῖν ἐστιν ἐν προδόμῳ τοῦ Παρθενῶνος...»
Γράφει ὁ Φιλόστρατος στό β΄βιβλίο του, περί τοῦ βίου Ἀπολλωνίου τοῦ Τυανέως,παραγρ.10,ἐδῶ
Δῆλα δή : ἡ Ἄορνος Πέτρα πού ἅλωσε ὁ Ἀλέξανδρος,ὀνομάζεται ἔτσι διότι στήν κορυφή τῆς πέτρας ὑπάρχει ἕνα ῥῆγμα πού λέγεται πώς τραβᾷ τά πουλιά πού πετοῦν πάνω ἀπό αὐτό.Παρόμοιο φαινόμενο μπορεῖ νά παρατηρήσῃ κανείς,στήν Ἀθῆνα, στόν πρόδομο τοῦ Παρθενῶνος.
Αὐτά ἀλλά καί ἐκεῖνα πού ἀναφέρονται ἀπό τόν ἴδιο τόν Ἀλέξανδρο,σέ ἐπιστολή του στόν Ἀριστοτέλη καί περιγράφονται ἀπό τόν Καλλισθένη ἤ Ψευδοκαλλισθένη,μπορεῖτε νά διαβασετε ἐδῶ.
Μία τέτοια προσέγγισις δέν μπορῶ νά πῶ ὅτι δέν ἔχει ἐνδιαφέρον,πιθανῶς νά κρύβῃ καί μεγάλες ἀλήθειες κρυμμένες ἀπό τό εὐρύ κοινό γιά λόγους πιθανῶς εὐνοήτους ἀλλά ἴσως καί ὄχι. Ποιός ξέρει;
Ἡ Πελασγική
Ἀγαπητέ μου,σ᾿εὐχαριστῶ πολύ,βεβαίως καί θά τό παρακολουθήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕἶμαι σίγουρη πώς αὐτά πού γνωρίζουμε δέν εἶναι οὐδέ κἄν τό ἐλάχιστον ἀπό τήν πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα πού κρατοῦσαν στά χέρια τους τά διάφορα «ἱερατεῖα» - ἐξουσιαστές τῶν ἀνθρωπίνων μαζῶν.
Καλό μεσημέρι ἀγαπητέ μου !