Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου
Ελπίζουμε να μην το πιούμε και αυτό το πικρό ποτήρι διότι πλέον θα είναι κάτι υπεράνω της υπομονής και των αντοχών μας. Φυσικά δεν συζητούμε ότι θα αποτελέσει το πλέον ισχυρό ράπισμα, εις βάρος της αισθητικής μας.
Φυσικά αναφερόμαστε στην δήλωση της βουλευτού του ΚΚΕ κυρίας Λιάνας Κανέλλη η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ, δήλωσε ότι σε περίπτωση που η κυβέρνηση καταθέσει στη βουλή φορολογικό νομοσχέδιο, άνευ φόρων εκείνη θα κάνει στριπτήζ από το βήμα.
Τώρα λοιπόν έχουμε ένα επιπλέον λόγο, εκτός από τους οικονομικούς, για να ευχόμαστε η κυβέρνηση να μην προχωρήσει στη σύσταση νομοσχεδίου με φορολογικές επιβαρύνσεις στα ίχνη των αντιστοίχων της προηγούμενης κυβέρνησης.
Αλλά θεωρούμε ότι για να προβεί η Λιάνα σε τέτοια κατηγορηματική δήλωση, σίγουρα θα είναι εκ των προτέρων βεβαία για το περιεχόμενο του φορολογικού νομοσχεδίου και ως εκ τούτου για το αντιλαϊκό ύφος.
Ας αναφέρουμε ότι οι πρώτες συζητήσεις του χθεσινοβραδυνού υπουργικού συμβουλίου, προκειμένου να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό των 3 δις που καθόρισαν οι δανειστές, επικεντρώνονται στην ουσιαστική διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, έστω και με μια μικρή μείωση λόγω της επικείμενης «διόρθωσης» των αντικειμενικών τιμών στα ακίνητα, στην κατάργηση της έκπτωσης 30% στην εισφορά αλληλεγγύης που εφαρμόζεται από την αρχή του έτους και την αύξηση των συντελεστών για όσους έχουν ετήσιο εισόδημα πάνω από ένα όριο. Τώρα που θα κυμαίνεται αυτό το όριο κανείς δεν ξέρει. Πάντως το πλέον πιθανό είναι ότι να κινηθεί κάτω από τις € 50.000, όπου κυμαίνεται και το μεγαλύτερο ποσοστό των εισοδημάτων. Με άλλα λόγια άλλο ένα χτύπημα για τη μεσαία τάξη. Τέλος την καθιέρωση ενιαίου συντελεστή ΦΠΑ 18-20% για τον οποίο πιέζουν οι δανειστές προκειμένου να αποτελέσει το βασικό εισπρακτικό μέτρο μόνιμου χαρακτήρα για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων που θα συμφωνηθούν. Ένα μέτρο που θα πλήξει άμεσα τα χαμηλά εισοδήματα.
Πέραν λοιπόν του στριπτήζ της Λιάνας, βλέπουμε ότι το κυβερνητικό αδιέξοδο που από μόνος ο κύριος Τσίπρας οδηγήθηκε σε αυτό, με φρούδες ελπίδες υποσχέσεις, δεσμεύσεις και με αδυναμία υλοποίησής τους θα καταλήξει πάλι ως Δαμόκλειος σπάθη υπεράνω του τραχήλου του Λαού.
Διότι δεν μπορείς επ’ ουδενί να ισορροπείς με το κάθε πόδι σε διαφορετική βάρκα.
Εδώ, βάσει της απόλυτης αδιαλλαξίας των δανειστών δυο προοπτικές υπάρχουν μια και πλέον είναι βέβαιο ότι ομιλούμε για Γόρδιο δεσμό.
Ή τον αφήνουμε να μας στραγγαλίζει διότι δεν υπάρχει περίπτωση να τον λύσουμε και αυτό δεν αποτελεί πολιτική ρήση αλλά καθαρά μαθηματική, αφού το εξωτερικό χρέος αντί να μειώνεται συνεχώς αυξάνει ή τον κόβουμε άμεσα και σηκώνουμε τα μανίκια άπαντες προσπαθώντας να εκμεταλλευτούμε επιτέλους τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Χώρας μας προχωρώντας σε ανάπτυξη αρχικά του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα και λίαν συντόμως του τριτογενούς.
Αλλά έλα που εδώ η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να σταθεροποιηθεί σε μια συγκεκριμένη στρατηγική και να ενημερώσει αρμόδια και υπεύθυνα τον Λαό.
Ή μέσω συζητήσεων υλοποιούνται οι προεκλογικές δεσμεύσεις ή τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος αυτών ή προχωρούμε σε μονομερή καταγγελία της σύμβασης. Έχουμε πολύχρονη εμπειρία από τις μεθόδους και τις πρακτικές των τοκογλύφων. Τους προσφέρεις ένα εκατοστό και παίρνουν δυο μέτρα.
Και εν κατακλείδι μέσα στην όλη μαυρίλα, έχεις και τη Λιάνα να απειλεί με στριπτήζ εξωθώντας την απόγνωσή μας στα ύψη.
Ἐθνικισμός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου