Μεγάλες Ἀλήθειες ( 24) ...δέν ὑπάρχει λέξις τόσο ἄνευ νοήματος ὅσο ἡ «πρόοδος».

« Γιά μένα δέν ὑπάρχει λέξις τόσο ἄνευ νοήματος ὅσο ἡ «πρόοδος». Ποιά πρόοδος ; Πρόοδος ἀπό τί; Σέ τί; Σέ αὐτούς τούς εἴκοσι ἑπτά αἰῶνες, ἔχουν γίνει οἱ ἄνθρωποι καλύτεροι; πιό εὐγενικοί; ἢ τοὐλάχιστον λίγο πιό εὐτυχισμένοι; Ὄχι, ἔχουν γίνει χειρότεροι, πιό ἄσχημοι καί πιό δυστυχισμένοι! Καί ὅλα αὐτά χάρη σέ ὄμορφες ἰδέες!» 

«...ἀλλὰ ἦρθε ἡ ὥρα νὰ συνηθίσουμε στὸ γεγονὸς ὅτι ὑπάρχει ὁ νόμος τῶν μεγάλων ἀριθμῶν. Ὅσο περισσότερο ὑλικὸ ἐμπλέκεται σὲ ἕνα ἱστορικὸ γεγονός, τόσο μεγαλύτερη εἶναι ἡ πιθανότητα μεμονωμένων τυχαίων λαθῶν - δικαστικῶν, τακτικῶν, ἰδεολογικῶν, οἰκονομικῶν ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο. Κατανοοῦμε τὴ διαδικασία μόνο στὰ βασικὰ καὶ καθοριστικά της περιγράμματα, καὶ αὐτὸ ποὺ ἔχει μεγαλύτερη σημασία εἶναι ἡ πεποίθηση ὅτι ἡ ἴδια ἡ διαδικασία εἶναι ἀπαραίτητη καὶ ἀναπόφευκτη.» 

«Τώρα γιὰ πρώτη φορὰ ἐπρόκειτο νὰ δεῖς ἀνθρώπους ποὺ δὲν ἦταν ἐχθροί σου. Τώρα γιὰ πρώτη φορὰ ἐπρόκειτο νὰ δεῖς ἄλλους ποὺ ἦταν ζωντανοί, ποὺ ταξίδευαν στὸν δρόμο σου καὶ τοὺς ὁποίους μποροῦσες νὰ ἑνώσεις μὲ τὸν ἑαυτό σου μὲ τὴ χαρούμενη λέξη «ἐμεῖς». Ναί, αὐτὴ ἡ λέξη ποὺ μπορεῖ νὰ περιφρονοῦσες στὴν ἐλευθερία σου, ὅταν τὴ χρησιμοποιοῦσαν ὡς ὑποκατάστατο τῆς δικῆς σου ἀτομικότητας («Ὅλοι μας, σὰν ἕνας ἄνθρωπος!» Ἤ: «Εἴμαστε βαθιὰ θυμωμένοι!» Ἤ: «Ἀπαιτοῦμε!» Ἤ: «Ὁρκιζόμαστε!»), τώρα σοῦ ἀποκαλύπτεται ὡς κάτι γλυκό: δὲν εἶσαι μόνος στὸν κόσμο! Σοφά, πνευματικὰ ὄντα - ἀνθρώπινα ὄντα - ἐξακολουθοῦν νὰ ὑπάρχουν.» 

«Ὅταν κρυώνεις, μὴν περιμένεις συμπάθεια ἀπὸ κάποιον ποὺ εἶναι ζεστός.» 

«Ἕνας ἀνόητος λατρεύει νὰ διδάσκει, ἀλλὰ ἕνας ἔξυπνος ἄνθρωπος λατρεύει νὰ μαθαίνει.» 

«Τὸ νὰ ὑπερασπίζεσαι τὴν ἀλήθεια δὲν εἶναι τίποτα. Γιὰ τὴν ἀλήθεια, πρέπει νὰ κάθεσαι στὴ φυλακή. Μπορεῖς νὰ ἀποφασίσεις νὰ ζήσεις τὴ ζωή σου μὲ ἀκεραιότητα. Ἂς εἶναι τὸ ἑξῆς τὸ πιστεύω σου: Ἄσε τὸ ψέμα νὰ ἔρθει στὸν κόσμο, ἂς θριαμβεύσει. Ἀλλὰ ὄχι μέσῳ ἐμοῦ. Τὸ ἁπλὸ βῆμα ἑνὸς θαρραλέου ἀτόμου εἶναι νὰ μὴν συμμετέχει στὸ ψέμα. Μία λέξη ἀλήθειας ὑπερτερεῖ τοῦ κόσμου. Σιωπῶντας γιὰ τὸ κακό, θάβοντάς το τόσο βαθιὰ μέσα μας ποὺ κανένα σημάδι του νὰ μὴν ἐμφανίζεται στὴν ἐπιφάνεια, τὸ ἐμφυτεύουμε καὶ θὰ αὐξηθεῖ χίλιες φορὲς στὸ μέλλον.» 

«Τὰ χρόνια περνοῦν καὶ ὅ,τι δὲν ἔχει πρόσφατα ἀνακληθεῖ στὴ μνήμη μας, σβήνεται .» 

«Δὲν μὲ νοιάζει καθόλου τὸ γεγονὸς ὅτι τώρα θὰ μὲ κάνουν νὰ ἔρθω ἀντιμέτωπος μὲ τὸν τοῖχο — καὶ τὸ ἔχουν ἤδη κάνει — καὶ θὰ μὲ ρωτήσουν: "Ἐπώνυμο; Ὄνομα καὶ πατρώνυμο; Ἔτος γέννησης;" Τό ὄνομά μου; Εἶμαι ὁ Διαστρικὸς Περιπλανώμενος! Ἔχουν δέσει σφιχτὰ τὸ σῶμα μου, ἀλλὰ ἡ ψυχή μου εἶναι πέρα ἀπὸ τὴ δύναμή τους.» 

~ Aleksandr Solzhenitsyn 

Οἱ ῥήσεις ἀπό ἐδῶ. φωτὀ 

Ἡ Πελασγική