.jpg)
Πᾶμε νοερῶς μόλις δύο 24ωρα πρίν τήν ἔνδοξον ἡμέρα. Πᾶμε στήν αὐριανή πού ξημερώνει καί σηματοδοτεῖ τήν περίλαμπρη Ἀπελευθέρωσιν τῆς Θεσσαλονίκης μας. Καί μόλις μία μέρα μετά, πρίν ἀκόμη καταλαγιάσουν οἱ χαρές καί τό γλέντι ἀπό τήν ἐπάνοδο τῆς νύφης τοῦ Θερμαϊκοῦ στήν ἀγκαλιά τῆς Μάννας Ἑλλάδος, ἤχησαν οἱ σάλπιγες τοῦ Πολέμου. Ὅμως καί πάλι, μέ χαρά ξεχύθηκαν οἱ Ἕλληνες γιά νά τρέξουν στήν πρώτη γραμμή πρός ὑπεράσπισιν τῶν πανάρχαιων ὑψηλῶν Ἰδανικῶν.
Ἐκεῖ γιά ἀκόμη μία φορά ἡ Ἱστορία ἔγραψε γιά τήν Ἑλλάδα μία Χρυσή Σελίδα. Τό Ἔπος τοῦ ᾿40 στά βουνά τῆς Πίνδου τιμᾶ τήν Φυλή, τό Ἔθνος καί τήν Ἱστορική μας Κληρονομιά.
Γιά τούς Τιτάνες Ἕλληνες πού πολεμησαν γιά τίς Ἀξίες τῆς Ῥάτσας μας καί τίμησαν ὑπέρ τοῦ δέοντος τό ὄνομα Ἕλλην, ἡ ἀφιέρωσιν ἀπόψε ἀπό μία μεγάλη Ἑλληνίδα μουσικό, σύμβολο τοῦ Ἔπους τοῦ ᾿40, τήν Σοφία Βέμπο, πού μέ τήν ὑπέροχη φωνή της βρέθηκε κοντά στά παιδιά τῆς Ἑλλάδος ἐμψυχώνοντάς τα καί πυροδοτώντας μία φλόγα πού ἔγραψε στήν καρδιά μία μόνον λέξιν ΔΟΞΑ !
Παιδιά τῆς Ἑλλάδος Παιδιά !
Μέσ' τοὺς δρόμους τριγυρνᾶνε
οἱ μανᾶδες καὶ κοιτᾶνε
ν' ἀντικρίσουνε,
τὰ παιδιά τους π' ὀρκιστήκαν
στὸ σταθμὸ ὅταν χωριστήκαν
νὰ νικήσουνε.
Μὰ γιά 'κείνους πού 'χουν φύγει
καὶ ἡ δόξα τους τυλίγει,
ἂς χαιρόμαστε,
καὶ ποτὲ καμιὰ ἂς μὴ κλάψει,
κάθε πόνο της ἂς κάψει,
κι ἂς εὐχόμαστε:
Παιδιά, τῆς Ἑλλάδος παιδιά,
ποὺ σκληρὰ πολεμᾶτε
πάνω στὰ βουνά,
παιδιὰ στὴ γλυκιὰ Παναγιά
προσευχόμαστε ὅλες
νά 'ρθετε ξανά.
Λέω σ' ὅσες ἀγαποῦνε
καὶ γιὰ κάποιον ξενυχτοῦνε
καὶ στενάζουνε,
πὼς ἡ πίκρα κι ἡ τρεμούλα
σὲ μιὰ τίμια Ἑλληνοπούλα,
δὲν ταιριάζουνε.
Ἑλληνίδες του Ζαλόγγου
καὶ τῆς πόλης καὶ τοῦ λόγγου
καὶ Πλακιώτισσες,
ὅσο κι ἂν πικρὰ πονοῦμε
ὑπερήφανα ἂς ποῦμε
σὰν Σουλιώτισσες.
Παιδιά, τῆς Ἑλλάδος παιδιά,
ποὺ σκληρὰ πολεμᾶτε
πάνω στὰ βουνά,
παιδιὰ στὴ γλυκιὰ Παναγιά
προσευχόμαστε ὅλες
νά 'ρθετε ξανά.
Μὲ τῆς νίκης τὰ κλαδιά,
σᾶς προσμένουμε παιδιά !
Τό τραγούδι τοῦ Μοριᾶ
Γειὰ καὶ χαρὰ σας Μοραϊτες ἀδερφοί
Καὶ σεῖς κοπέλες γειὰ σάς
Τὴν λευτεριὰ ἡ Ἑλλάδα μας
Χρωστάει στὴν λεβεντιὰ σας.
Γειὰ καὶ χαρὰ σας Μοραϊτες ἀδερφοί
Ποὺ ἡ μάνα ἂν δὲν σᾶς γέννα
Οὔτ' Ἅγια Λαύρα θά 'χαμε οὔτε Εἰκοσιένα
Βάζει ὁ Ντοῦτσε τήν στολή του
Στόν πόλεμο βγαίνει ὁ Ἰταλός
Κορόϊδο Μουσσολίνι - Νῖκος Γούναρης
Σαν Σπαρτιάτες – Ύμνος στους Ήρωες του 1940
Φυσοῦσε ὁ Ὀκτώβρης δυνατά,
στὶς κορφὲς ἠχοῦσε ἡ λευτεριά.
Χίλιοι στάθηκαν, κόντρα στὴ φωτιά,
σὰν ἀρχαῖοι ἥρωες, σὰν θεριά.
Ἀπ’ τὴν Ἤπειρο ὡς τὸ βορρᾶ,
γράφαν ἱστορία στὰ βουνά.
Δὲν λύγισαν, δὲν κάναν πίσω,
μὲς στὴ φωτιὰ διάλεξαν νὰ ζήσουν.
Στὸ αἷμα τους παλιὸς παλμός,
τοῦ Λεωνίδα ὁ σκοπός.
Μολὼν λαβέ – ἡ κραυγή,
ποὺ ἀντηχοῦσε μὲ ὁρμή.
Πολέμησαν σὰν Σπαρτιᾶτες – ὄρθιοι, περήφανοι, γυμνοί.
Μὲς στὸ χιόνι, μὲ φωνή,
βροντοφώναξαν: Ζήτω ἡ Ἑλλάς!
Μὲ ἀτσάλι, φλόγα καὶ τιμή,
πέθαναν γιὰ τὴν πατρίδα, ζοῦν στὴν ψυχή.
Ὁ κόσμος σίγησε, μὰ αὐτοί,
στάθηκαν μόνοι σὰν θεριά.
Ἁπλοῖ χωριάτες, φύλακες σκληροί,
χάραξαν μνήμη μὲ σπαθί.
Ὄχι γιὰ δόξα ἢ τιμή,
μὰ γιὰ τὸ χῶμα, τὴ ρίζα, τὴ γῆ.
Κι ὅταν ἡ μπόρα ἀπειλεῖ,
ὑψώνονται πρῶτοι — κι ἂς μὴν γυρνοῦν ἐκεῖ.
Πολέμησαν σὰν Σπαρτιᾶτες – ὄρθιοι, περήφανοι, γυμνοί.
Μὲς στὸ χιόνι, μὲ φωνή,
βροντοφώναξαν: Ζήτω ἡ Ἑλλάς!
Μὲ ἀτσάλι, φλόγα καὶ τιμή,
πέθαναν γιὰ τὴν πατρίδα, ζοῦν στὴν ψυχή.
Ἀπ’ τὶς Θερμοπύλες ὡς τὸ Σαράντα,
ἡ Ἑλλάδα φλόγα ποὺ δὲν σβήνει πάντα.
Ἄκουσαν τὸ κάλεσμα, πῆγαν μπροστά —
σὰν Σπαρτιᾶτες, μὲ καρδιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου