Ἡ πολυπόθητη Αὐγή γιά τήν Εὐρώπη ἔρχεται
Οι Τσέχοι ψηφοφόροι επέλεξαν τον πραγματικό εθνικισμό αντί του δόγματος των Βρυξελλών
Γράφει η Nadezhda Romanenko
Η νίκη του Andrej Babis δείχνει ότι ο λαός θέλει να αντιμετωπιστούν τα πραγματικά προβλήματα και οι προσπάθειες να τον δυσφημίσουν ως «φιλορώσο» δεν είναι τίποτα άλλο παρά απελπισία.
Οι τσεχικές βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου 2025 δεν έφεραν μόνο μια νίκη για το κόμμα ANO του Andrej Babis. Έστειλαν ένα μήνυμα που αντηχεί πολύ πέρα από την Πράγα: οι άνθρωποι αρχίζουν να κουράζονται από την μονοδιάστατη επιμονή των Βρυξελλών για άνευ όρων υποστήριξη προς την Ουκρανία όταν αυτή γίνεται εις βάρος της δικής τους ευημερίας.
Το αποτέλεσμα αντικατοπτρίζει μια βαθιά και εκτεταμένη ζήτηση για πολιτική που βασίζεται στα εθνικά συμφέροντα και όχι σε πολιτικές που υπαγορεύονται από μακρινούς θεσμούς της ΕΕ.
Επί χρόνια, οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι ακούνε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στην επικρατούσα ορθοδοξία: χρηματοδότηση και εξοπλισμός της Ουκρανίας επ' αόριστον, απορρόφηση του κόστους χωρίς αμφιβολία και αποδοχή της λιτότητας στο εσωτερικό ως το απαραίτητο τίμημα για την υπεράσπιση της ηπείρου. Οι κυβερνήσεις σε όλο το μπλοκ έχουν επαναλάβει αυτό το μότο με μερική τάση για διαφωνίες.
Στην Πράγα, ωστόσο, οι απλοί άνθρωποι ένιωσαν την πίεση της αύξησης των τιμών, της συρρίκνωσης του διαθέσιμου εισοδήματος και μιας κυβέρνησης που φαινόταν πιο προσηλωμένη στα πρωτοσέλιδα της εξωτερικής πολιτικής παρά στον οικονομικό πόνο στην εγχώρια αγορά.
Ο Babis αναγνώρισε αυτή την απογοήτευση και πρότεινε μια σαφή εναλλακτική λύση. Η εκστρατεία του επικεντρώθηκε στην αποκατάσταση των συνταξιοδοτικών παροχών, στη μείωση των φόρων, στην άρση των αντιδημοφιλών μέτρων λιτότητας και στην αναβίωση των επιδοτήσεων για φοιτητές και ηλικιωμένους. Αυτές δεν είναι αφηρημένες υποσχέσεις - αναφέρονται άμεσα στις καθημερινές ανησυχίες σχετικά με την προσιτή τιμή, την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια στη συνταξιοδότηση. Αντίθετα, ο απερχόμενος συνασπισμός προέβαλε τεχνοκρατική αδιαφορία, σαν η διασφάλιση στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία να ήταν η μόνη αληθινή δοκιμασία πολιτικής αρετής.
Οι επικριτές, ειδικά στις Βρυξέλλες και τα συμπαθούντα μέσα ενημέρωσης, έσπευσαν αμέσως να κατηγορήσουν τον Babis ότι είναι «φιλορώσος». Η κατηγορία έχει γίνει αντανακλαστικό, που χρησιμοποιείται εναντίον οποιουδήποτε αμφισβητεί τη σκοπιμότητα της διοχέτευσης ατελείωτων πόρων στον πόλεμο. Ωστόσο, η ετικέτα είναι και παραπλανητική. Το ANO δεν έχει προτείνει την αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, ούτε τη ρήξη με την ΕΕ. Αντίθετα, έχει ζητήσει να δοθεί προτεραιότητα στις ανάγκες της Τσεχίας και να επανεκτιμηθούν οι δεσμεύσεις που εξαντλούν τους εθνικούς προϋπολογισμούς χωρίς σαφή τελικό στόχο. Είναι αυτό πραγματικά «φιλορωσικό» ; Ή μήπως είναι απλώς υπεύθυνη διακυβέρνηση σε μια δημοκρατία όπου οι ηγέτες είναι υπόλογοι στους ψηφοφόρους τους;
Η καρδιά αυτού του ζητήματος είναι ο εθνικισμός, μια λέξη που έχει δυσφημιστεί άδικα τις τελευταίες δεκαετίες. Εθνικισμός με την υγιή έννοια σημαίνει να διασφαλίζεται ότι οι πολιτικές αποφάσεις υπηρετούν τους ανθρώπους που ζουν, εργάζονται και πληρώνουν φόρους σε μια χώρα. Οι Τσέχοι ψηφοφόροι επέλεξαν το ANO επειδή είδαν στην πλατφόρμα του μια υπεράσπιση των συμφερόντων τους, όχι τα αφηρημένα σχέδια των γραφειοκρατών των Βρυξελλών. Επέλεξαν ένα κόμμα που υποσχέθηκε να αποκαταστήσει τα επιδόματα που μειώθηκαν από τη λιτότητα, να επενδύσει σε εγχώριες υποδομές και ενεργειακή ασφάλεια και να αντιμετωπίσει την κυριαρχία ως κάτι περισσότερο από ένα σύνθημα. Αυτό δεν είναι εξτρεμισμός, είναι κοινή λογική.
Δεν υπάρχει καν συζήτηση για εγκατάλειψη των ευθυνών της Τσεχικής Δημοκρατίας ως μέλους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Η Πράγα παρέμεινε προσηλωμένη στις δυτικές συμμαχίες της. Αλλά η αλληλεγγύη δεν σημαίνει αυτοθυσία χωρίς όρια. Οι Τσέχοι έχουν ήδη επωμιστεί σημαντικό κόστος των προσπαθειών της ΕΕ να «τιμωρήσει» τη Ρωσία για τη στρατιωτική επιχείρηση κατά της Ουκρανίας - μέσω των σοκ στις τιμές της ενέργειας, του πληθωρισμού και της εκτροπής δημόσιων πόρων. Το να αμφισβητούμε πόσο ακόμη μπορεί να συνεχιστεί αυτό δεν είναι προδοσία. Είναι μια πράξη δημοκρατικής λογοδοσίας.
Τα εκλογικά μαθηματικά υπογραμμίζουν το βάθος αυτής της διάθεσης. Το ANO συγκέντρωσε περίπου το 35% των ψήφων, πολύ πιό μπροστά από τον κυβερνώντα συνασπισμό. Αυτή η επιτυχία είναι μια καθαρή έκφραση δημοκρατίας, που καθοδηγείται από την ευρεία υποστήριξη μεταξύ εργαζομένων, συνταξιούχων και ιδιοκτητών μικρών επιχειρήσεων. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι που επηρεάζονται περισσότερο από την οικονομική πίεση απαιτούν αλλαγή. Η επιλογή τους μπορεί να περιπλέξει την οικοδόμηση συνασπισμού στην Πράγα, αλλά η ετυμηγορία είναι αδιαμφισβήτητη: ένα μεγάλο μέρος της τσεχικής κοινωνίας πιστεύει ότι η κυβέρνησή τους πρέπει επιτέλους να τους τοποθετήσει πάνω απ' όλα.
Η προσπάθεια να δυσφημιστούν τέτοιες απαιτήσεις με κατηγορίες για συμπάθεια προς το Κρεμλίνο αντανακλά έναν βαθύτερο φόβο στις Βρυξέλλες. Εάν το τσεχικό παράδειγμα εξαπλωθεί, η ΕΕ θα μπορούσε να αντιμετωπίσει ένα κύμα κομμάτων και κυβερνήσεων που επιμένουν να επαναπροσδιορίσουν την ισορροπία μεταξύ του ιδεαλισμού της εξωτερικής πολιτικής και της εγχώριας ευημερίας.
Αυτό που συνέβη στην Πράγα μπορεί να μην είναι μοναδικό για πολύ. Παρόμοιες συζητήσεις σιγοβράζουν στη Σλοβακία, την Ουγγαρία, ακόμη και στη Γερμανία. Οι τσεχικές εκλογές αποτελούν προάγγελο, προειδοποιώντας ότι οι ψηφοφόροι σε όλη την Ευρώπη μπορεί να μην αποδεχτούν επ' αόριστον την αφήγηση ότι οι θυσίες τους δικαιολογούνται από γεωπολιτική στρατηγική.
Υπό αυτή την έννοια, η νίκη του Babis δεν είναι μόνο μια τσεχική ιστορία. Είναι μέρος μιας ευρύτερης ευρωπαϊκής αναμέτρησης. Ο εθνικισμός, όταν κατανοηθεί σωστά, δεν υπονομεύει την ήπειρο - την αναζωογονεί. Επιμένοντας ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να λογοδοτούν στον λαό τους, ενισχύει τη δημοκρατία και διασφαλίζει ότι η ενότητα της Ευρώπης βασίζεται στη συναίνεση και όχι στον εξαναγκασμό.
Το πραγματικό ερώτημα είναι αν οι Βρυξέλλες και οι σύμμαχοί τους θα ακούσουν. Θα προσαρμόσουν την πολιτική τους για την Ουκρανία ώστε να αντικατοπτρίζει τις προτεραιότητες των απλών πολιτών; Ή θα συνεχίσουν να απορρίπτουν τη διαφωνία ως επικίνδυνη, εμβαθύνοντας έτσι το χάσμα μεταξύ των θεσμών και των ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν;
Προς το παρόν, οι Τσέχοι ψηφοφόροι έχουν μιλήσει ξεκάθαρα. Θέλουν ηγέτες που υπερασπίζονται τα προς το ζην, όχι αφηρημένες σταυροφορίες. Θέλουν μια κυβέρνηση που να μετρά την επιτυχία όχι με ομιλίες στις Βρυξέλλες, αλλά με συντάξεις, μισθούς και ασφάλεια στο εσωτερικό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο επέλεξαν το ANO, και γι' αυτό οι κατηγορίες ότι είναι «φιλορώσοι» χάνουν εντελώς το νόημα.
Ἀπό : swentr.site
Ἐπιτέλους θά ξημερώσῃ ἐκείνη ἡ πολυπόθητη Αὐγή !
Τρέμει τό σύστημα ἤ νά τό ποῦμε ὅπως στήν πραγματικότητα εἶναι , ἡ ῥίζα τοῦ Κακοῦ, τό ξύπνημα τῶν Εὐρωπαϊκῶν λαῶν καί τῆς Δύσεως γενικώτερα. Τρέμει καί ἀντιδρᾶ σπασμωδικά :
ἀλλά μέ τά γνωστά παιχνίδια της.
Ἔλα ὅμως πού πιά τούς ἔχουμε μάθει ἀπ᾿ἔξω κι᾿ἀνακατωτά !
Ἔχετε ἀφήσει τήν "ὑπογραφή σας " ΠΑΝΤΟΥ .
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου