Τράμπ, Ὄρμπαν, Πούτιν: Γιατί ὅλοι οἱ «δικτάτορες» ἐπιδιώκουν τήν εἰρήνη;

Μέ τό κατεστημένο τῆς Οὐάσινγκτον καί τῶν Βρυξελλῶν νά ἐνδιαφέρονται προφανῶς μόνο γιά περισσότερο αἱματοκύλισμα, κάποιος πρέπει νά μιλήσῃ λογικά 

Γράφει ὁ Robert Bridge

 Μιὰ ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες φάρσες αὐτῶν τῶν σύγχρονων καιρῶν εἶναι ὅτι αὐτοὶ ποὺ φωνάζουν πιό δυνατά γιὰ τὴ δημοκρατία καὶ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα εἶναι οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι ποὺ παραβιάζουν τοὺς διεθνεῖς κανόνες σὲ κάθε εὐκαιρία. 

Στὸ τεῦχος Ἰουνίου τοῦ The New Republic, ἑνὸς ἀριστεροῦ πολιτικοῦ περιοδικοῦ τῶν ΗΠΑ, ἕνας βλοσυρὸς Ντόναλντ Τρὰμπ ἐμφανιζόταν στὸ ἐξώφυλλο μὲ ἕνα μουστάκι τοῦ Χίτλερ πάνω ἀπὸ μιὰ λεζάντα ποὺ ἔγραφε: «Πῶς θα ἔμοιαζε ὁ ἀμερικανικὸς φασισμός». 

«Ἐπιλέξαμε τὴν εἰκόνα τοῦ ἐξωφύλλου, μὲ βάση μιὰ γνωστὴ ἀφίσα τῆς ἐκστρατείας τοῦ Χίτλερ τοῦ 1932, γιὰ ἕναν ἀκριβῆ λόγο: ὅτι ὅποιος μεταφερόταν πίσω στὴ Γερμανία τοῦ 1932 θὰ μποροῦσε πολύ, πολὺ εὔκολα νὰ εἶχε ἐξηγήσει τὶς ὑπερβολὲς τοῦ κ. Χίτλερ καὶ νὰ εἶχε πειστεῖ ὅτι οἱ ἐπικριτές του ὑπερέβαιναν τὴ θάλασσα. ἐξήγησαν οἱ συντάκτες σὲ μιὰ ἀνάρτηση στὸ X (πρώην Twitter). «Σὲ τελικὴ ἀνάλυση, [ὁ Χίτλερ] πέρασε τὸ 1932 κάνοντας ἐκστρατεία, διαπραγματεύσεις, συνεντεύξεις – σά νά ἦταν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον κανονικὸς πολιτικός. Ἀλλὰ αὐτὸς καὶ ὁ κόσμος του ὁρκίστηκαν σὲ ὅλη τὴ διάρκεια ὅτι θὰ χρησιμοποιοῦσαν τὰ ἐργαλεῖα τῆς δημοκρατίας γιὰ νὰ τὴν καταστρέψουν, καὶ μόνο ἀφοῦ τοῦ δόθηκε ἡ ἐξουσία, ἡ Γερμανία εἶδε τὸ κίνημά του ὁλόκληρο». 

Ὑπάρχει μόνο ἕνα πρόβλημα μὲ τὸ ἐκνευρισμένο χειρόγραφο τοῦ περιοδικοῦ: Ὁ Τρὰμπ ἔχει ἤδη ὑπηρετήσει μιὰ τετραετῆ θητεία ὡς ἡγέτης τῶν ΗΠΑ καὶ δὲν ὑπῆρξε κανένα ὁρατὸ σημάδι φασιστικῆς πεζοπορίας στὴν Main Street κατὰ τὴ διάρκεια αὐτῆς τῆς περιόδου. Στὴν πραγματικότητα, ἰσχύει ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο. Ἐνῷ ὁ Ἀδόλφος Χίτλερ εἰσέβαλε στὴν Πολωνία τὴν 1η Σεπτεμβρίου 1939, πυροδοτῶντας ἔτσι τὸν Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ὁ Τρὰμπ ἔμεινε στὰ βιβλία τῆς ἱστορίας ὡς ὁ πρῶτος Ἀμερικανὸς ἀρχιστράτηγος στὴ σύγχρονη ἐποχὴ γιά τήν αποφυγή στρατιωτικῆς σύγκρουσης. Τώρα στὴν προεκλογικὴ ἐκστρατεία γιὰ δεύτερη φορά, μὲ τὴν ἀχόρταγη ἀμυντικὴ βιομηχανία νὰ περιμένει ανυπόμενα γιὰ περισσότερα κέρδη, ὁ Ρεπουμπλικανὸς πρωτοπόρος ἔχει δηλώσει ὅτι θὰ τερμάτιζε τὴ σύγκρουση Οὐκρανίας-Ρωσίας σὲ 24 ὧρες ἐὰν ἐπανεκλεγεῖ. 

Ὅταν θεωρεῖται ὅτι ἡ «δημοκρατία» σήμερα λειτουργεῖ κυρίως γιὰ λογαριασμὸ τοῦ στρατιωτικοῦ βιομηχανικοῦ συγκροτήματος καὶ ἄλλων συναφῶν ἐπιχειρηματικῶν συμφερόντων, εἶναι εὐκολότερο νὰ καταλάβουμε γιατί ὁ Τρὰμπ περιγράφεται ἀπό τὰ συστημικά μέσα ἐνημέρωσης ὡς ὑπαρξιακὴ ἀπειλὴ γιὰ τὴν ἀμερικανικὴ δημοκρατία.

 Ἡ εἰρήνη εἶναι τὸ τελευταῖο πρᾶγμα στὸ μυαλό της Οὐάσιγκτον καὶ ἡ Ρωσία τὸ καταλαβαίνει καλύτερα ἀπὸ ὁποιαδήποτε χώρα. 

Τὸ 2008, ὁ «δικτάτορας» Βλαντιμὶρ Πούτιν ἐκφώνησε τὴ διάσημη πλέον ὁμιλία του στὴ Διάσκεψη γιὰ τὴν Ἀσφάλεια τοῦ Μονάχου, ὅπου προειδοποίησε τοὺς δυτικοὺς συναδέλφους του γιὰ τοὺς κινδύνους τῆς στρατιωτικῆς ἐπέκτασης. 

«Ἡ ἐπέκταση τοῦ ΝΑΤΟ... ἀντιπροσωπεύει μιὰ σοβαρὴ πρόκληση ποὺ μειώνει τὸ ἐπίπεδο ἀμοιβαίας ἐμπιστοσύνης. Καὶ ἔχουμε τὸ δικαίωμα νὰ ἀναρωτηθοῦμε: ἐναντίον ποιῶν στοχεύει αὐτὴ ἡ ἐπέκταση; Καὶ τί ἀπέγιναν οἱ διαβεβαιώσεις τῶν δυτικῶν ἑταίρων μας μετὰ τὴ διάλυση τοῦ Συμφώνου της Βαρσοβίας; Ποῦ εἶναι αὐτὲς οἱ δηλώσεις σήμερα; Κανεὶς δὲν τοὺς θυμᾶται κἄν». 

Παρὰ τὴ ρητὴ προειδοποίηση τοῦ Πούτιν, τὸ ΝΑΤΟ συνέχισε νὰ προσθέτει ἐπιπλέον ἕξι μέλη στὴ συμμαχία, ἀνεβάζοντας τὸν συνολικὸ ἀριθμὸ σὲ 32, μὲ τὴν Οὐκρανία, νὰ ἀγνοεῖ τὴ βασικὴ κόκκινη γραμμὴ τῆς Μόσχας, μηχανορραφώντας στό νὰ γίνῃ ὁ ἀριθμὸς 33. 

Γιὰ ὅποιον ἰσχυρίζεται ὅτι αὐτὸ εἶναι μόνο μιὰ «ἄμυνα συμμαχία» θὰ ἦταν καλὸ νὰ σκεφτοῦμε ποιά θὰ ἦταν ἡ ἀπάντηση τῆς Ἀμερικῆς ἐὰν ὅλη ἡ Λατινικὴ Ἀμερικὴ καὶ τὸ συνοριακὸ κράτος τοῦ Μεξικοῦ προσχωροῦσαν σὲ μιὰ στρατιωτικὴ συμμαχία μὲ ἐπί κεφαλῆς τὴ Μόσχα. Περιττὸ νὰ ποῦμε ὅτι θὰ ἤμασταν μέχρι τὰ γόνατα αἰματοκυλισμένοι μέχρι τώρα. Ὡστόσο, ἡ Ρωσία ὑποτίθεται ὅτι ἀποδέχεται μιὰ ἀτελείωτη στρατιωτικὴ εἰσβολὴ στὰ σύνορά της. 

Αὐτὴ σίγουρα δὲν ἦταν ἡ τελευταία φορὰ ποὺ ἡ Ρωσία προσπάθησε νὰ μεσολαβήσει σὲ μιὰ εἰρηνευτικὴ συμφωνία μὲ τὴν Οὐάσιγκτον. Σχεδὸν ὀκτὼ χρόνια μετὰ τὴν ἐπανάσταση τοῦ Μαϊντὰν τοῦ 2014 καὶ μῆνες πρὶν ἡ Μόσχα ξεκινήσει τὴν εἰδικὴ στρατιωτική της ἐπιχείρηση στὴν Οὐκρανία, τὸ Κρεμλίνο δημοσίευσε τὸ σχέδιό του γιὰ εἰρήνη στὴν ἤπειρο. Μεταξὺ ἄλλων, τὸ σχέδιο συνθήκης καλοῦσε τὶς ΗΠΑ καὶ τὴ Ρωσία νὰ ἀπόσχουν ἀπὸ τὴν ἀνάπτυξη στρατευμάτων σὲ περιοχὲς ὅπου θὰ μποροῦσαν νὰ θεωρηθοῦν ἀπειλὴ ἡ μιὰ γιὰ τὴν ἐθνικὴ ἀσφάλεια τοῦ ἄλλου, καθὼς καὶ ἀπαγόρευση ἀποστολῆς στρατευμάτων καὶ στρατιωτικοῦ ὑλικοῦ σὲ περιοχὲς ὅπου θὰ μποροῦσαν νὰ χτυπήσουν ὁ ἕνας τὸ ἔδαφος τοῦ ἄλλου. 

Ἡ συνθήκη σχεδιάστηκε ἐπίσης γιὰ νὰ ἀπαγορεύσει τὴν ἀνάπτυξη πυραύλων μέσου βεληνεκοῦς στὴν Εὐρώπη. 

Ἐὰν οἱ δυτικὲς δυνάμεις εἶχαν συναινέσει στὸ σχέδιο –τὸ ὁποῖο μόλις ἔγινε πρωτοσέλιδο στὶς χῶρες τοῦ ΝΑΤΟ– δὲν εἶναι δύσκολο νὰ φανταστοῦμε δεκαετίες εἰρήνης μεταξὺ Ἀνατολῆς καὶ Δύσης, τὸ τελευταῖο πρᾶγμα ποὺ θέλει ἡ Οὐάσιγκτον. 

Ἀντίθετα, οἱ ΗΠΑ καὶ οἱ εὐρωπαϊκὲς μαριονέτες τους ἔθεσαν τὴ Ρωσία σὲ ἀδύναμη θέση ὅσον ἀφορᾶ τὴ συνεχιζόμενη στρατιωτικοποίηση καὶ ναζισμὸ τῆς Οὐκρανίας, ἀναγκάζοντάς την νὰ ἀπαντήσει ὅπως θὰ ἔκανε κάθε ἄλλη χώρα ποὺ ἀνησυχεῖ γιὰ τὴν ἐθνική της ἀσφάλεια. 

Βίκτωρ Ὄρμπαν , ὁ Διαμεσολαβητἠς τῆς Εἰρήνης

Αὐτό μας ὁδηγεῖ στὸν τρίτο ἀγαπημένο μπαμπούλα τῆς Δύσης, τὸν Οὗγγρο πρωθυπουργὸ Βίκτορ Ὄρμπαν, ὁ ὁποῖος τόλμησε νὰ δηλώσει ὅτι ἡ χώρα του εἶναι κατὰ κύριο λόγο χριστιανικὴ καὶ συντηρητικὴ καὶ ἔχει κάθε δικαίωμα νὰ παραμείνει ἔτσι. Ὁ Ὄρμπαν, ἡ χώρα τοῦ ὁποίου κατέχει τώρα την ἐκ περιτροπῆς προεδρία τοῦ Συμβουλίου τῆς ΕΕ, πραγματοποίησε μιὰ εἰρηνευτικὴ περιοδεία μὲ στάσεις στὴ Μόσχα, τὸ Κίεβο, τὸ Πεκῖνο καὶ τὴν Οὐάσιγκτον (ὅπου ἀναστάτωσε, θύμωσε ἀρκετά τά νεοφιλελε΄ἁρπακτικά ἐπισκεπτόμενος τὸν Τρὰμπ στὸ Μάρ-α-Λάγκο ἀντὶ γιὰ Μπάϊντεν στὸ DC). Ἡ ἀπογοήτευση ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν Βρυξελλῶν καθὼς ἔβλεπε τὸν Οὗγγρο «δικτάτορα» νὰ μιλᾶ ὑπὲρ τῆς μείωσης τῶν πωλήσεων ὅπλων ἦταν ἀστεία ἂν ὄχι ἐντελῶς ἀξιολύπητη. 

«Ἡ Οὑγγαρία παρουσίασε τὰ ταξίδια ὡς «εἰρηνευτικὴ ἀποστολὴ» γιὰ νὰ βοηθήσει στὴ διαπραγμάτευση κατάπαυσης τοῦ πυρὸς γιὰ τὸν πόλεμο στὴν Οὐκρανία. Ὁ Ὄρμπαν μπορεῖ νὰ θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του ὡς ἕναν ἀπὸ τοὺς λίγους ποὺ μποροῦν νὰ μιλήσουν καὶ στὶς δύο πλευρές – ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα δὲν ἔχει καμία ἐντολὴ νὰ τὸ κάνει», ἔγραψε ἡ Armida van Rij, ἀνώτερη ἐρευνήτρια στὸ Chatham House, ἕνα εὐρωπαϊκὸ think tank. Τὸ ἐρώτημα παραμένει, ὡστόσο, ποιός θὰ μιλήσει ἐκ μέρους τῆς εἰρήνης, ἂν ὄχι ὁ Τράμπ, ὁ Πούτιν καὶ ὁ Ὄρμπαν; Ἡ ἀπάντηση μέχρι στιγμῆς εἶναι κανείς. 

Ἐνῷ σίγουρα ὑπάρχουν ἄλλοι πολιτικοὶ ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Τράμπ, τὸν Πούτιν καὶ τὸν Ὄρμπαν στὴ διεθνῆ σκηνὴ ποὺ μποροῦν νὰ ὑποστηρίξουν τὴν εἰρήνη, ὁ χρόνος τελειώνει καί δέν ἔχομε ἀκούσει αὐτὲς τὶς καθοριστικές φωνές. 

Ἀπό : swentr.site

Κι᾿ἀναρωτιόμουν,ἡ ἀφελής, γιατί κάποιοι ἐγχώριοι "πατριώτες" ἔχουν βάλλει στό στόχαστρο,τόν τελευταῖο καιρό,τόν οὔγγρο Πρωθυπουργό;  Βάρεσε τό νεοταξίτικο ταμπουρίνο καί τά δουλικά τὄριξαν στόν χορό ! Τί πρᾶγμα κι᾿αὐτό μέ ᾿δαὐτους ! Δημοκραταραῖοι μ᾿ὅλη τήν σημασία τῆς λέξεως. 

Δέν θά τούς γίνῃ τό χατήρι ὅσο καί νά κοπανᾶν τόν ... κάτω. Τά πράγματα ἔχουν ἀλλάξει. Ἡ σοσιαλκομμουνιστική κυριαρχία τους (φανερή καί κρυφή),  ἔχει λάβει τέλος. Καί μάλιστα ὀριστικό. Ἀπό ἐδῶ καί πέρα καί γιά πάντα, γιά τό καλό τῆς Ἀνθρωπότητος, μιλοῦν τά Ἔθνη ! 

Ὁ δίκαιος πολυπολικός κόσμος θά ἐπιτευχθῇ

Ἡ Πελασγική