Τό «ἀναπόφευκτον» πού μᾶς ἑτοιμάζουν, ὁμοφώνως ;

 

Τό ὅτι ὁ σκοπός ὅλων αὐτῶν τῶν «ἐπεισοδίων» πού ἐδῶ καί δύο 24ωρα παρακολουθοῦμε νά λαμβάνουν χώρα στήν πρωτεύουσα μέ ἀφορμή τήν «ἀστυνομική βία» τοῦ συγκεκριμένου καρά-στημένου ἐπεισοδίου στήν πλατεία Νέας Σμύρνης,προχθές,εἶναι ἡ πτώσις τῆς συγκεκριμένης κυβερνήσεως,ὅπως γράφαμε κι᾿ἐχθές ( ἐδῶ),εἶναι πλέον καταφανής.

 Διαβάζουμε σέ κάποιο ἄρθρο τά συμπεράσματα τοῦ ἀρθρογράφου γιά τό τί εἶναι αὐτό πού ὁδηγεῖ σ᾿ὅλη αὐτή τήν κατάστασιν.Ἄς δοῦμε τόν ἐπίλογόν του,πού προφανῶς εἶναι ἡ οὐσία : 

«...Ο κομματισμός και ιδίως ο κυβερνητικός κομματισμός, διχάζει και οδηγεί στη φαυλότητα και επιβάλει την αναξιοκρατία, που δημιουργεί ανθρώπινα ράκη, που ωθούνται στο κοινωνικό περιθώριο, «ελευθερώνοντας» χώρο και υψηλά αμειβόμενες θέσεις για τον κομματικό στρατό . Η Κυβερνητική εξουσία (κάθε Κυβέρνησης), που ανενδοίαστα υποθάλπει την κομματοκρατία, έχει καίριες ευθύνες για την δημιουργία έκρυθμων κοινωνικών εντάσεων , όταν νομοθετεί και ποδοπατά αναφαίρετα ατομικά δικαιώματα, Συνταγματικώς κατοχυρωμένα, των Πολιτών, που δικαιούνται να ζουν σε μια ευνομούμενη Πολιτεία με Ασφάλεια και Αξιοπρέπεια. Και ναι είναι πηγή κοινωνικής ανωμαλίας, όταν σε μια χώρα με περισσότερους από ένα εκατομμύριο ανέργους, με μέση σύνταξη 670 ευρώ, όσα παίρνει και ο πρωτοδιόριστος εκπαιδευτικός, οι διορισμένοι κομματικοί του δημόσιου και ευρύτεροι δημόσιου τομέα να αμείβονται από 2.500 ευρώ και άνω …» (ἀπό ἐδῶ)

Ποιά εἶναι ἡ ούσία καί τό μήνυμα τοῦ ἀρθρογράφου; Αὐτό ἀκριβῶς πού ἔχει τονίση στό συγκεκριμένο ἀπόσπασμα : « Ο κομματισμός και ιδίως ο κυβερνητικός κομματισμός, διχάζει και οδηγεί στη φαυλότητα και επιβάλει την αναξιοκρατία, που δημιουργεί ανθρώπινα ράκη, που ωθούνται στο κοινωνικό περιθώριο, «ελευθερώνοντας» χώρο και υψηλά αμειβόμενες θέσεις για τον κομματικό στρατό . »

Καί ἐρωτῶ,πιθανῶς τά αὐτονόητα γιά κάποιον λογικῶς σκεπτόμενο καί ἀντικειμενικῶς παρατηρώντας τά πολιτικά πράγματα,ἄνθρωπο : Ὑπάρχει κάποια διαφορά σέ ὅποιο κομματικό σχῆμα ἀναλαμβάνει τήν ἐξουσία; Ὄχι,ἀφοῦ ὅλοι ἔχουν περάση ἀπό ᾿δαὐτην ( τήν ἐξουσία τῆς ἑλλαδικῆς) καί τούς ἔχουμε γνωρίση ἀπό τήν καλή καί τήν ἀνάποδη. Καί αὐτό τί ἀκριβῶς σημαίνει; Πώς ὅποιο κόμμα βρίσκεται στήν ἀντιπολίτευσιν φωνάζει γιά τήν «διαφορά» του,τήν «ἀντίθεσίν» του πρός τό κόμμα πού βρίσκεται στήν ἐξουσία,μόνον στά λόγια καί μέχρι ν᾿ἀναλάβει τό ἴδιο,αὐτήν. Μετά,μία ἐπανάληψις τοῦ ἰδίου ...μοτίβου. 

Καί ἀφοῦ ὅλοι τους εἶναι ἴδιοι,μπορεῖ νά μοῦ ἀπαντήσῃ κάποιος ἄν θ᾿ἄλλαζε κάτι ὅταν βρεθοῦν ὅλοι μαζύ,συνεπῶς πολυκομματική ἐξουσία,στήν ἄσκησιν τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας τῆς χώρας; Ἔ,δέν χρειάζεται καί πολύ σκέψιν,τά ἔχουμε,ἐπίσης, ζήσει στό παρελθόν. 

Ἀπό τήν οἰκουμενική κυβέρνησιν τοῦ Ζολώτα τό ᾿89,μέχρι αὐτήν τοῦ Παπαδήμου τό 2011.Φαντάζομαι πώς δέν ξεχνιοῦνται οἱ ὀμόφωνες ἀποφάσεις τους ἐπί παντός θέματος,γιά τό «καλό τῆς χώρας καί τῶν πολιτῶν» ! 

Καί νά ἔρθω μέ αὐτό στήν τελευταία πρότασιν τοῦ ἀρθρογράφου : Και ναι είναι πηγή κοινωνικής ανωμαλίας, όταν σε μια χώρα με περισσότερους από ένα εκατομμύριο ανέργους, με μέση σύνταξη 670 ευρώ, όσα παίρνει και ο πρωτοδιόριστος εκπαιδευτικός, οι διορισμένοι κομματικοί του δημόσιου και ευρύτεροι δημόσιου τομέα να αμείβονται από 2.500 ευρώ και άνω …»

Καί νά ἐρωτήσω ἐκ νέου : Ἔχει ᾿δῆ ποτέ κάποιος Ἕλλην,κάποια Ἑλληνίδα,νά διαφωνεῖ κανένας ἐντός βουλῆς «ἐθνοπατέρας» καί «ἐθνομητέρα» ὅταν πρὄκειται γιά τό πόσα θά μπαίνουν στίς τσέπες ἀπό τόν πρῶτο ἕως τόν τελευταῖο κομματικό γυμνοσάλιαγκα πού λαμβάνει τήν ὅποια θέσιν στό δημόσιο; Καμμία,ἀπολύτως,διαφωνία οὐδέ κἄν γιά τά προσχήματα ἔστω ἀπό τά κομμούνια,τούς ὑπερασπιστές τοῦ προλεταριάτου ! Γιά νά μήν ᾿μπῶ στήν διαδικασία νά ἀναφέρω τά βουλευτικά προνόμιά τους καί μέ πόση θέρμη τά ὑπερασπίζονται...! 

Καί γιά νά ὁλοκληρώσω τό θέμα τῶν οἰκουμενικῶν κυβερνήσεων καί τό πόσο ἡ «ἀνάγκη γιά τό καλό τῆς χώρας» ὁδηγεῖ σ᾿αὐτές,θά σᾶς ξαναθυμίσω μία ὁμόφωνη ἀπόφασιν,ὅλων τῶν ἐν βουλῇ κομμάτων γιά «ἀναβολή» (βλέπε ὁριστική τοποθέτησις στό ῥάφι -χρονοντούλαπο τῆς ἱστορίας-) μιᾶς ἐκ τῶν μεγαλυτέρων προδοτικῶν σελίδων τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας,τόν Φάκελλο τῆς Κύπρου,ὡς ἀπόρροια μιᾶς πολιτικῆς πού ἦρθε μέσα ἀπό μία κυβέρνησιν τύπου οἰκουμενικῆς,τήν Κυβερνησιν Ἐθνικῆς Ἑνότητος,ἡ ὁποία φέρει ἀκέραιον τήν εὐθύνη γιά τήν κατοχή τοῦ 40%  τῆς Κύπρου μας  : 

Ἀπό δεξιά ἕως ἀριστερά,ἡ προδοσία ἴδια...

Ἐν ὁλίγοις,τό συμπέρασμα πού ἐξάγεται : Ἀφοῦ ὅλα δείχνουν πώς τό πρᾶγμα πάει κατ᾿εὐθείαν πρός μία οἰκουμενική κυβέρνησιν πού θά κληθῇ νά ἐπαναφέρῃ τήν «ἑνότητα,τήν τάξιν καί τήν γαλήνη» στήν χώρα,αὐτό πού φοβοῦμαι εἶναι πώς ἕνα μεγάλο κακό ἔρχεται γιά τήν Πατρίδα μας. Μία ἦττα ὁριστική καί ἀμετάκλητος. Κάτι πού θά μᾶς τό παρουσιάσουν ὡς «ἀναπόφευκτον»,ἐν πλήρῃ ὁμοφωνίᾳ ! 

Καί ξέρετε ποιό θά εἶναι τό χειρότερο ; Πώς ἡ μεγαλύτερη πλειοψηφία τοῦ λαοῦ θά τό ἀποδεχθῇ ὡς μία λύσιν πού θά εἶναι πρός τό «συμφέρον τῆς χώρας» καί τήν «ἡρεμία τῆς ἐλληνικῆς κοινωνίας»...

Μακάρι νά διαψευσθῶ...

Υ.Γ. Φαντάζομαι πώς πολλοί θ᾿ἀναρωτιέστε :Καί γιά ἐσένα,Πελασγική,ποιά θά ἦταν ἡ καλλίτερη λύσις; Χμμ...Νομίζω πώς θ᾿ἀποφύγω ν᾿ἀπαντήσω σέ μία τέτοια ἐρώτησιν γιά πολλούς λόγους,ἀλλά πρωτίστως ἐπεί δή στήν χώραν αὐτή ἐκεῖνοι πού πραγματικῶς ἀγαποῦν τήν Πατρίδα τους καί διαπνέονται ἀπό ὑψηλές ἀξίες,ἀπό ἀρχές καί ἐθνικό φρόνημα εἴτε εἶναι παραγκωνισμένοι,ἄρα ἐπί τούτου στό περιθώριο εἴτε οἱ ἴδιοι ἀηδιασμένοι ἀπό τήν ἐπικρατοῦσα νοσηρότητα τῆς πολιτικῆς σκηνῆς ἔχουν ἐπιλέξη νά βρίσκονται ἐκτός αὐτῆς... 

Ἡ Πελασγική