Ἄς κρατήσουμε τήν Μνήμη ζωντανή

φωτό

...Σημαντικά στοιχεία έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια ότι η επίθεση του Ισραήλ στην Αίγυπτο στις 5 Ιουνίου είχε εγκριθεί κρυφά από τον Lyndon Johnson. Τον Μάιο του 1967, ο Ephraim “Eppy” Evron, αναπληρωτής πρέσβης του Ισραήλ και σύνδεσμος της Μοσάντ στην Ουάσινγκτον, είχε συναντηθεί με τον Johnson στον Λευκό Οίκο και αργότερα ανέφερε ότι ο Johnson του είπε: «Εσύ και εγώ θα ψηφίσουμε ένα ακόμη ψήφισμα Tonkin», αναφερόμενος στο ψεύτικο περιστατικό στον Κόλπο του Tonkin που χρησιμοποίησε ο Τζόνσον για να δικαιολογήσει την επιθετικότητα κατά του Βόρειου Βιετνάμ. 

Σύμφωνα με τον Peter Hounam, ο οποίος το τεκμηριώνει αυτό στο βιβλίο του «Επιχείρηση Κυάνιο: Γιατί ο Βομβαρδισμός του USS Liberty Σχεδόν Προκάλεσε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο» (2003), η επίθεση στο USS Liberty είχε εγκριθεί κρυφά από τον Λευκό Οίκο ως μέρος του έργου Frontlet 615, «μιας μυστικής πολιτικής συμφωνίας το 1966 με την οποία το Ισραήλ και οι ΗΠΑ είχαν ορκιστεί να καταστρέψουν τον Νάσερ». 

 Παρόλο που τα ισραηλινά Mirage είχαν σφυροκοπήσει τις κεραίες στην πρώτη τους επίθεση, το πλήρωμα κατάφερε να στείλει ένα SOS, το οποίο εντοπίστηκε από τον Έκτο Στόλο. Ο διοικητής του τελευταίου, Ναύαρχος Lawrence Geis, έστειλε αμέσως μαχητικά αεροσκάφη για διάσωση. Αλλά λίγα λεπτά αργότερα, έλαβε ένα τηλεφώνημα από τον Lyndon Johnson αυτοπροσώπως, ο οποίος του διέταξε: «Θέλω αυτό το καταραμένο πλοίο να βυθιστεί. Καμία βοήθεια. Ανακαλέστε τα αεροπλάνα»... ( Διαβᾶστε ὁλόκληρο τό θέμα :  Θυμηθείτε το USS Liberty ) 

Στις 8 Ιουνίου θα συμπληρωθούν 56 χρόνια από την ισραηλινή επίθεση στο USS Liberty το 1967 σκοτώνοντας 34 αμερικανούς ναύτες και  τραυματίζοντας 174. Η επίθεση ήταν μια ψεύτικη σημαία που σχεδιάστηκε για να  δώσει στις ΗΠΑ το πρόσχημα να κάνουν τη βρώμικη δουλειά του Ισραήλ -- πυρηνικά στο Κάιρο.

Η Ρωσία ήταν έτοιμη να απαντήσει με αντίποινα που θα μπορούσαν να είχαν πυροδοτήσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκτός από ένα  γεγονός. 

Το Liberty αρνήθηκε να βυθιστεί.  Έστειλε σήμα κινδύνου. Όλοι θα ήξεραν ότι το Ισραήλ το έκανε. 

Ο προδότης και κρυπτοεβραίος LBJ [Lyndon Baines Johnson] αναγκάστηκε να ματαιώσει την επίθεση. Ο κόσμος γλίτωσε από τον Αρμαγεδδώνα . 

Η επίθεση επινοήθηκε από τον James Angleton της CIA και τη Mossad, τους ίδιους ανθρώπους που ευθύνονται για τη δολοφονία του JFK και την 9/11. Οι αμερικάνικες ζωές δεν σημαίνουν τίποτα για τους καβαλιστές τραπεζίτες. Χάρη στη συνενοχή των μέσων ενημέρωσης και της πολιτικής τάξης των ΗΠΑ , η CIA-Mossad συνεχίζει να χρησιμοποιεί ψευδείς σημαίες για τη διαμόρφωση της πολιτικής.

Η επίθεση/ συγκάλυψη στο Liberty είναι  μια περαιτέρω απόδειξη ότι οι ΗΠΑ είναι μια άθλια αποικία του τραπεζικού καρτέλ Rothschild. Η μελλοντική πρωτεύουσα της Μασσωνικής Εβραϊκής Παγκόσμιας Τάξης είναι η Ιερουσαλήμ. 

Οι πολιτικοί των ΗΠΑ είναι ως επί το πλείστον Μασσώνοι στην υπηρεσία αυτής της κομμουνιστικής παγκόσμιας τυραννίας . Στόχος του Μασσωνισμού είναι ο Κομμουνισμός .

Τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης βάζουν το κραγιόν σε αυτό το kosher γουρούνι. (  Η φράση να βάλεις « κραγιόν σε ένα γουρούνι » σημαίνει να κάνεις επιφανειακές ή καλλυντικές αλλαγές σε ένα προϊόν σε μια μάταιη προσπάθεια να συγκαλύψεις τις θεμελιώδεις αδυναμίες του....ἐδῶ)  Οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν ξέρουν καν ότι η δημοκρατία τους είναι απάτη. Αριστερά και Δεξιά είναι δύο διαδρομές προς τον ίδιο προορισμό. 

«Η ιστορική έρευνα οδηγεί σε ορισμένους ανησυχητικούς ισχυρισμούς για ένα βίαιο περιστατικό που καλύπτεται από μυστικότητα για περισσότερα από 50 χρόνια». 

KIRKUS REVIEW

Η επίθεση στο USS Liberty στις 8 Ιουνίου 1967, κατά τη διάρκεια του Πολέμου των Έξι Ημερών, άφησε 34 νεκρούς και 174 τραυματίες, μαζί με μυριάδες άλυτα ερωτήματα, ακόμη και αφού το Ισραήλ αναγνώρισε την ευθύνη, ισχυριζόμενο ότι είχε ενεργήσει κατά λάθος. 

Αυτό το βιβλίο αντιπροσωπεύει ένα τεράστιο εγχείρημα, όπου η Joan Mellen (English Emerita/Temple Univ.; Faustian Bargains, 2016, κ.λπ.) διαλύει συστηματικά και πειστικά τις αφηγήσεις που υποστηρίζονται για δεκαετίες, εξετάζοντας επίσημα έγγραφα, αξιολογώντας δημοσιεύσεις και πραγματοποιώντας προσωπικές συνεντεύξεις. 

Είναι ανησυχητικό, η συμπαγής έρευνα της συγγραφέως δείχνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ συνεργάστηκαν στον σχεδιασμό, την εκτέλεση και τη συγκάλυψη αυτής της επιχείρησης προκειμένου να εμπλέξουν την Αίγυπτο, να βομβαρδίσουν το Κάιρο και να επισπεύσουν την πτώση του Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ. Η συγγραφέας επισημαίνει με οξυδέρκεια ότι δεν θα ήταν η πρώτη φορά που η αμερικανική κυβέρνηση καταφεύγει σε τέτοιες τακτικές, αναφέροντας το Maine το 1898 και τους Maddox στον Κόλπο του Tonkin κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ. Εντοπίζει επίσης το περιστατικό του Liberty εν μέσω «του θερμοκηπίου του 1967», σηματοδοτώντας την παράνοια και την ακραία κατάσταση του Ψυχρού Πολέμου μαζί με την κλιμάκωση του πολέμου του Βιετνάμ και τις ανησυχίες για την προμήθεια πετρελαίου. 

Προς τιμή της Mellen, το σαφές στυλ γραφής και οι οργανωτικές της ικανότητες επιτρέπουν ακόμη και σε αναγνώστες που δεν είναι εξοικειωμένοι με τα γεγονότα της εποχής να απορροφηθούν σε τεχνικές λεπτομέρειες, πολιτικές ίντριγκες, στρατιωτική αλυσίδα διοίκησης και προσωπικές ιστορίες. Κόντρα σε όλες τις πιθανότητες, μέσα από τη συντονισμένη προσπάθεια πολλών ναυτικών, το Liberty κατάφερε να παραμείνει όρθιο παρά το χτύπημα από τορπίλη και να στείλει ένα σήμα SOS. Ο συγγραφέας ισχυρίζεται σκοτεινά: «Η επιβίωση του πλοίου ήταν απρόβλεπτη από εκείνους που είχαν την ανώτατη εξουσία».

Οι λεπτομέρειες της επίθεσης είναι ταυτόχρονα φρικιαστικές και απαραίτητες, υπογραμμίζοντας τη θυσία του πληρώματος του Liberty. Οι ήρωες περιλαμβάνουν τον Δρ Richard Kiepfer, ο ίδιος βαριά τραυματισμένος, ο οποίος «παρέμεινε στα πόδια του για τις επόμενες είκοσι οκτώ ώρες» και «έκανε χειρουργικές επεμβάσεις και μεταγγίσεις αίματος όλη τη νύχτα» και τον τεχνικό ηλεκτρονικών Terence Halbardier, ο οποίος τραυματίστηκε καθώς αγωνιζόταν με την πυρκαγιά να μαίνεται σ᾿ όλο το κατάστρωμα, για να συνδέσει ένα καλώδιο που επέτρεπε να μεταδοθεί η κλήση SOS. 

Πράγματι, ένα από τα πιο αποθαρρυντικά σενάρια είναι ότι αμερικανικά αεροπλάνα «εξοπλισμένα με πυρηνικές κεφαλές» απείχαν επτά λεπτά από τον βομβαρδισμό του Κάιρου, ίσως κλιμακώνοντας τη σύγκρουση στα πρόθυρα του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά αποσύρθηκαν όταν ακούστηκε το σήμα κινδύνου του πλοίου. 

Οι εκτενείς σημειώσεις τέλος περιέχουν πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία, όπως τη στιγμή που η συγγραφέας αναρωτιέται αν το στρατιωτικό προσωπικό θα ήταν πιο προσεχτικό με έναν άλλον συνεντευκτή. Αναφερόμενη σε έναν βασικό μάρτυρα που διάβασε απομαγνητοφωνημένα κείμενα σε πραγματικό χρόνο κατά τη διάρκεια του περιστατικού, παραδέχεται: «Παρόλα αυτά, ένιωθε άβολα να μοιραστεί την εμπειρία του με έναν πολιτικό συγγραφέα (γυναίκα) αγνώστων πολιτικών πεποιθήσεων ». 

Τέλος, εξετάζει επιδέξια αμφισβητήσιμες αποφάσεις που ελήφθησαν από τις αρχές αμέσως μετά την επίθεση και σήμερα, καθώς οι επιζώντες αγωνίζονται με την κακομεταχείριση στα χέρια της στρατιωτικής γραφειοκρατίας και της αμερικανικής κυβέρνησης. Στο τέλος αυτού του εντυπωσιακού έργου, η συγγραφέας απαριθμεί με τόλμη αυτούς που θεωρεί υπεύθυνους για το κτύπημα, συμπεριλαμβανομένων γνωστών ονομάτων όπως οι Lyndon B. Johnson, Robert McNamara, Cyrus Vance, John S. McCain και Moshe Dayan.

Συναρπαστικό από την αρχή μέχρι το τέλος, με προβληματισμούς για το τίμημα που πληρώνουν οι στρατιώτες για τις πολεμικές ατζέντες των διοικητών τους.

Ἀπό : henrymakow.com  

...Σκεφτείτε, για παράδειγμα, την περιβόητη περίπτωση του USS Liberty , του πιο προηγμένου πλοίου συλλογής πληροφοριών μας, το οποίο δέχτηκε ξαφνική και εσκεμμένη επίθεση από το Ισραήλ το 1967 ενώ έπλεε σε διεθνή ύδατα, με περισσότερους από 200 Αμερικανούς στρατιώτες να σκοτωθούν ή να τραυματιστούν. Αυτό το περιστατικό αποτέλεσε τη μεγαλύτερη ναυτική μας απώλεια ανθρωπίνων ζωών από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Λίγα χρόνια νωρίτερα, ένα αμερικανικό αντιτορπιλικό στον Κόλπο του Τόνκιν είχε αναπτύξει ομάδες δολιοφθοράς κατά της ακτής του Βορείου Βιετνάμ όταν ανέφερε κατά λάθος ότι είχε δεχτεί αντεπίθεση από τορπιλακάτους. Αυτή η εχθρική ενέργεια δεν έγινε ποτέ, επομένως προφανώς δεν τραυματίστηκε ούτε ένας Αμερικανός, αλλά η πολιτική οργή που προέκυψε ώθησε τη συμμετοχή μας στον πόλεμο του Βιετνάμ, στον οποίο σκοτώσαμε ίσως έως και τρία εκατομμύρια Βιετναμέζους.

Έτσι, κάτω από αυτό το αμερικανικό πρότυπο αντίδρασης, θα μπορούσαμε να περιμέναμε ότι η πολύ πιο σοβαρή -και πραγματικά αληθινή- επίθεση σε αυτό το άλλο σκάφος [ USS Liberty]  στα ανοικτά των ακτών της Αιγύπτου θα είχε προκαλέσει πολύ πιο ισχυρά στρατιωτικά αντίποινα, πιθανώς συμπεριλαμβανομένης της ολοκληρωτικής καταστροφής του μικρού έθνους της Μέσης Ανατολής [Ισραήλ] το οποίο ήταν υπεύθυνο.

Αλλά ο πρόεδρός μας εκείνη την εποχή ήταν ο ένθερμα φιλο-ισραηλινός Lyndon Johnson και Εβραίοι με παρόμοια συναισθήματα τότε ήλεγχαν και τα τρία αμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα, τις δύο πιο σημαντικές εθνικές εφημερίδες μας και σχεδόν όλα τα στούντιο του Χόλιγουντ.

Έτσι, με όλα αυτά τα κεντρικά όργανα της κυβέρνησης και τον έλεγχο του μυαλού των μέσων ενημέρωσης σχεδόν εξ ολοκλήρου σε σταθερά φιλο-ισραηλινά χέρια, αυτή η μεγάλη στρατιωτική επίθεση εξαφανίστηκε εντελώς από την πραγματικότητα, και ακόμη και όταν τα γεγονότα αποκαλύφθηκαν τελικά περί τα δώδεκα χρόνια αργότερα, αγνοήθηκαν σχεδόν εντελώς , εξαλείφοντας κάθε πιθανότητα σημαντικής δημόσιας οργής. Έτσι, αντί για οποιαδήποτε σκληρά αντίποινα, η πολιτική και οικονομική μας υποστήριξη στη χώρα που μας είχε επιτεθεί χωρίς προκλήσεις κλιμακώθηκε σταθερά με την πάροδο του χρόνου, φτάνοντας τώρα τελικά σε σχεδόν παράλογες διαστάσεις.

Για δεκαετίες, οι περισσότεροι Αμερικανοί ήταν απρόθυμοι να πιστέψουν ότι τα μέσα ενημέρωσης μας θα μπορούσαν απλώς να είχαν αγνοήσει μια τόσο κραυγαλέα και εσκεμμένη επίθεση εναντίον του στρατού μας, και επομένως υπέθεσαν ότι το περιστατικό πρέπει να ήταν αποτέλεσμα λανθασμένης ταυτότητας ή της ομίχλης του πολέμου ή κάποιου άλλου τέτοιου πλήρως ελαφρυντικού παράγοντα. Αλλά από τη στιγμή που η εμπιστοσύνη στα μέσα ενημέρωσης εξαφανιστεί, αυτές οι δικαιολογίες εξατμίζονται. Εξέτασα την ιστορία του USS Liberty με πολλές λεπτομέρειες πριν από αρκετά χρόνια, και η πλήρης μη αντίδραση της χώρας μας στην εσκεμμένη δολοφονία τόσων πολλών δικών της στρατιωτικών ήταν πραγματικά πολύ αξιοσημείωτη.

Η θανατηφόρα ισραηλινή επίθεση του 1967 κατά του πολεμικού μας σκάφους αφορούσε την αξιοσημείωτη προδοσία του Προέδρου Johnson, ο οποίος κράτησε τα γεγονότα κρυμμένα και έθεσε τα εθνικά συμφέροντα του Ισραήλ πάνω από το καθήκον του απέναντι στις ζωές των Αμερικανών στρατιωτικών. Αλλά ο LBJ [  Lyndon Baines Johnson]  κατέλαβε τον Λευκό Οίκο λόγω της δολοφονίας του προκατόχου του προέδρου John F. Kennedy το 1963, ένα από τα πιο διάσημα γεγονότα του εικοστού αιώνα.  

( ἀπό δημοσιεύσεις μας ΕΔΩ)

Διότι ἐπιβάλλεται νά κρατήσουμε τήν Μνήμη ζωντανή,ἀφοῦ ἄν τήν ἀφήσουμε νά σβήσῃ, θά σβήσουμε κι᾿ἐμεῖς μαζύ της...

φωτό

Ἡ Πελασγική