Ἐκεῖ ...

Θέλω νὰ χτίσω ἕνα σπιτάκι 

Θέλω νὰ χτίσω ἕνα σπιτάκι 

στὴ μοναξιὰ καὶ στὴ σιωπή. 

Ξέρω μιὰ πράσινη ραχούλα... 

Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ. 

* 

 Ξέρω στὴ χώρα τὴ μεγάλη 

τὸν πλούσιο δρόμο τὸν πλατύ, 

μὲ τὰ παλάτια καὶ τοὺς κήπους... 

Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ. 

*

 Ξέρω τὸ πρόσχαρο ἀκρογιάλι, 

ὅλο τὸ κῦμα τὸ φιλεῖ, 

κρινόσπαρτη εἶναι ἡ ἀμμουδιά του... 

Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ. 

*

 Ἀτέλειωτη τραβάει μιὰ στράτα, 

σκίζει μιὰ χέρσα ἁπλοχωριά, 

σκληρὰ τὴ δέρνει τὸ ἀγριοκαίρι

 κι ὁ λίβας τὴ χτυπᾶ. 

*

 Μιὰ στράτα χιλιοπατημένη, 

τὸν καβαλλάρη νηστικό, 

τὸν πεζοδρόμο διψασμένο 

θάφτει στὸν κουρνιαχτό. 

*

 Ἐκεῖ τὸ σπίτι μου θὰ χτίσω 

μὲ μιὰ βρυσούλα στὴν αὐλή, 

πάντα ἡ γωνιά του θὰ καπνίζει 

κι ἡ θύρα του θἆναι ἀνοιχτή. 

  Κωστῆς Παλαμᾶς 

φωτό

Ἡ Πελασγική