Ἡ καθολική ἐπικράτησις τῶν ...ἡττημένων !

Ιθάκη 10ετία του 80...

Η στήλη που μνημονεύει το σημείο που γεννήθηκε και έζησε ο Μεταξάς στα νεανικά του χρόνια κατεδαφίζεται...Η αγνωμοσύνη των Ελλήνων αλλά και η καθολική επικράτηση των ιδεολογικών φορέων του Μαρξισμού λενινισμού -τροτσκισμού είναι συγκλονιστική .( ἀπό ἐδῶ)

Πᾶμε νά ᾿δοῦμε τό σπίτι τοῦ Ἰωάννη Μεταξᾶ,στήν Ἰθάκη : 

Το σπίτι που γεννήθηκε ο Μεταξάς στο Βαθύ της Ιθάκης ήταν μία διώροφη κατοικία στην οποία στεγάζονταν τα γραφεία του Έπαρχου της Ιθάκης, και η κατοικία του, γιατί ο πατέρας του Ιωάννη Μεταξά, Παναγής Μεταξάς ήταν Έπαρχος Ιθάκης το 1871. 

Σήμερα αυτό το κτίσμα δεν υπάρχει πλέον γιατί κατεδαφίστηκε και στη θέση του έκτισε την κατοικία του από την δεκαετία του 1920 ο εφοπλιστής και ευεργέτης της Ιθάκης Γεώργιος Κ. Δρακούλης.

Το σπίτι που γεννήθηκε ο Μεταξάς στο Βαθύ της Ιθάκης

Στο πεζοδρόμιο έξω από τον κήπο της οικίας Δρακούλη, στην πρόσοψη της οικίας αυτής στήθηκε το 1938 μία στήλη αφιερωμένη από τον Δήμο Ιθάκης που μνημόνευε το γεγονός της γέννησης του Ιωάννη Μεταξά. Η στήλη αυτή στα χρόνια της μεταπολίτευσης, μετά το 1974 μεταφέρθηκε στα σκουπίδια του Δήμου Ιθάκης.

Η κυρία Ιωάννα Φωκά προσπάθησε να την εντοπίσει και πράγματι η μαρμάρινη στήλη βρέθηκε ανάμεσα σε χόρτα και σκουπίδια πεταμένη στο κηπάριο του Δήμου Ιθάκης (στο Βουνάκι όπως της το ονόμασαν).

Το Δημοτικό Συμβούλιο της Ιθάκης μετά από αίτηση της Ιωάννας Φωκά της 31/3/2014 της έδωσε την άδεια την 16/4/2014, να την παραλάβει και να την μεταφέρει στην οικία του Ιωάννη Μεταξά στην Κηφισιά όπου κατοικεί. 'Όμως η στήλη βρέθηκε σκεπασμένη με διάφορα υλικά του Δήμου με αποτέλεσμα να γίνει αδύνατη η παραλαβή της.

Σήμερα στη θέση της έχει στηθεί άλλη μικρότερη στήλη που μνημονεύει ότι εκεί έζησε ο ποιητής Ν. Καρβούνης. ( ἀπό τήν σελίδα ΕΔΩ)

Ποιός εἶναι αὐτός ὁ Καρβούνης ; 

...Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 προσχώρησε στο μαρξισμό και το 1933 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Το 1936 συνελήφθη από τη δικτατορία Μεταξά και εξορίστηκε στη Γαύδο. Στη συνέχεια απελευθερώθηκε, αλλά του απαγορεύτηκε να αρθρογραφεί.

Μετά την απελευθέρωσή του ήρθε στην Αθήνα και ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση, συνδέθηκε με την Παλιά Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ και καθοδηγούσε ομάδες φοιτητών στο πανεπιστήμιο Αθηνών.

Στις αρχές της κατοχής που ακολούθησε συνελήφθη μαζί με τον Δημήτρη Γληνό από τους Ιταλούς καθώς κατηγορήθηκε ότι αρθρογραφούσε εναντίον του φασισμού και κλείστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Λάρισα. Απελευθερώθηκε μετά από λίγο και εντάχθηκε στο ΕΑΜ. Το 1942 έγραψε το γνωστό αντάρτικο τραγούδι «Βροντάει ο Όλυμπος» και ανέβηκε με τους αντάρτες στα βουνά της Ρούμελης, όπου ανέλαβε διευθυντής του Πρακτορείου Ειδήσεων Ελεύθερη Ελλάδα. Το 1944 ήταν υπεύθυνος του γραφείου τύπου της ΠΕΕΑ( ή κυβέρνηση του βουνού). Πέθανε το 1947. (ἐδῶ)

Νομίζω πώς δέν χρειάζονται ἐπί πλέον σχόλια. Συμφωνεῖτε ; 

Πῶς τό ἔγραψε ὁ φίλος μας,Ὄθων ; 

..Η αγνωμοσύνη των Ελλήνων αλλά και η καθολική επικράτηση των ιδεολογικών φορέων του Μαρξισμού λενινισμού -τροτσκισμού είναι συγκλονιστική 

Ἔτσι ἀκριβῶς ! 

Τό μέγαρο Δρακούλη,σήμερα : 

ἐδῶ

Βεβαίως τό μῖσος γιά τόν ἐθνικό κυβερνήτη,Ἰωάννη Μεταξᾶ,δέν σταμάτησε στήν ἀπομάκρυνσι τῆς ἀφιερωματικῆς στήλης στήν Ἰθάκη. Ἕνα ἄγαλμα πού εἶχε στηθεῖ στήν κεντρική πλατεία τοῦ Ἀργοστολίου,τῆς Κεφαλονιᾶς,τό 1972 θά ἦταν ὁ ἐπόμενος στόχος. 

Διαβάζουμε ἀπό ...δημοκρατική ἱστοσελιδα τῆς νήσου  : 

...Ήταν Φεβρουάριος του 1982. Στην Κεφαλονιά καταφθάνουν δεκάδες νοσταλγοί του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου και της Απριλιανής Χούντας, που είχαν μεταφερθεί κυρίως από την Πελοπόννησο. Εκείνη την ημέρα προσπάθησαν να καταθέσουν στεφάνια στο άγαλμα του Ιωάννη Μεταξά.

Ντόπιοι πολίτες, που είχαν συγκεντρωθεί εκεί από το πρωί, τους εμπόδισαν με αποτέλεσμα να γίνουν σοβαρά επεισόδια. Ανάμεσα στους διαδηλωτές που πρωτοστάτησαν στα επεισόδια θα είναι ο σημερινός Περιφερειάρχης, Θόδωρος Γαλιατσάτος, ο σημερινός περιφερειακός σύμβουλος, Νικόλας Βαλλιανάτος και πολλοί άλλοι.Οι διαδηλωτές, αφού μπουγέλωσαν το κακόγουστο άγαλμα με κόκκινη μπογιά, απαίτησαν την άμεση απομάκρυνσή του.

Λίγες ημέρες αργότερα με ομόφωνη απόφαση, το Δημοτικό Συμβούλιο Αργοστολίου (Δήμαρχος τότε ήταν ο Μαρίνος Κοσμετάτος), αποφάσισε την απομάκρυνση του αγάλματος, που σώζεται έως σήμερα. ( ἀπό ἐδῶ)

Σημ. 1 : Ὁ Θεόδωρος Γαλιατσάτος ξεκίνησε ἀπό τήν ΚΝΕ,συνέχισε στό ΚΚΕ καί βρῆκε τήν πολιτική του ἔκφρασιν στόν συριζα πού τόν ἔκανε περιφερειάρχη Ἰονίων νήσων ( 2014-2019). 

2 : Ὅσο γιά τόν Νικόλα Βαλλιανάτο κι᾿αὐτός ἐκεῖ φαίνεται,πιθανῶς, ν᾿ἀνήκει ΚΚΕ,ἄν κρίνουμε ἀπό τόν κομμουνιστή συνδικαλιστή Κεφαλλονίτη μέ τό ἴδιο ὀνοματεπώνυμο ( Νικόλαο Βαλιανάτο) ,τοῦ προηγουμένου αἰώνα (ἐδῶ) Ἐκτός καί ἄν τό διπλό -λ διαφοροποιεῖ τά πράγματα...

3: Ὁ δέ τότε δήμαρχος,Μαρίνος Κοσμετάτος,πού πέθανε τό 2005 σέ ἡλικία 100 χρόνων, καταγόταν ἀπό παλιά ἰσχυρή οἰκογένεια τῆς νήσου ἡ ὁποία βγάζει δημάρχους ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 1900. 

Στα 100 του χρόνια, πλήρης ημερών, μας άφησε ο Μαρίνος Κοσμετάτος. Πρόκειται για έναν δήμαρχο που προσέφερε σπουδαίο έργο στην πόλη του Αργοστολίου, για έναν πραγματικό αναμορφωτή που άφησε το στίγμα του και συνετέλεσε σε μια δύσκολη περίοδο στο να μεταβεί η πόλη μας στην πρόοδο και την ανάπτυξη... το σπίτι του στην οδό Ριζοσπαστών απομένει μουσείο  .( ἀπό ἐδῶ)

Η Οικία Μαρίνου Φωκά – Κοσμετάτου είναι ουσιαστικά ένα αρχοντικό, που είναι γνωστό και ως Μέγαρο. Κατασκευάστηκε την δεκαετία του 1850 και ήταν αρχικά διώροφη και λιθόχτιστη. Κατά την Αγγλοκρατία ακόμη, στέγασε την αγγλική αποστολή και οικογένειες Άγγλων, για μια σύντομη περίοδο και το νορβηγικό προξενείο... χρησιμοποιείται ως οικία της οικογένειας Κοσμετάτου, ενώ όλα τα αντικείμενα εκθεσιακής και μουσειακής αξίας έχουν μεταφερθεί και εκτίθενται στο Ίδρυμα Υιών Φωκά – Κοσμετάτου. Ανήκει ως κληροδότημα στο ελληνικό δημόσιο...( ἐδῶ)

Ἡ Λεωφόρος Ριζοσπαστῶν,θά μποροῦσε νά λέγεται καί «λεωφόρος πλουτοκρατῶν» !Διά τοῦ λόγου τό ἀληθές,περάστε μία βόλτα ἀπό ἐδῶ.Εἴπαμε ὅμως,οἱ ἔχοντες καί κατέχοντες διαπνέονται ἀπό πρωτοποριακές ἰδέες ...

Ἡ οὐσία εἶναι πώς μέ κάτι τέτοια ἐπιβραβεύεσαι πολιτικῶς ... ! 

Εὐχαριστοῦμε τόν ἀγαπητό μας Ἰωάννη Καποδίστρια,τῆς Ὀδύσσεια τηλεοράσεως,πού μᾶς τό θύμισε ἐδῶ. 

Ἡ Πελασγική