Ο Ηγεμών, η πυραμίδα και πως λειτουργεί το σύστημα και η ... παρδαλή επανάσταση του Τσίπρα

του Εμμανουήλ Σαρίδη

Στην αναμπαμπούλα ο λύκος χαίρεται  

Ο χαζοχαρούμενος Τσίπρας ανάμεσα στους Εβραίους του κόμματος "Η Αριστερά", Gregor Gysi (δεξιά) και Klaus Ernst (αριστερά), ο οποίος δείχνει να του λέει: "Σύντροφε, απο κει πάει ο δρόμος". Κατάλαβες τίποτα Τσίπρα; ( φωτό)

Οι δράσεις του ΣΥΡΙΖΑ με πρωταγωνιστή τον Αλέξη Τσίπρα είναι μια παρδαλή επανάσταση, που λίγο διαφέρει από ᾿κείνες που γινόντουσαν για την αλλαγή καθεστώτος (regime change) την περασμένη δεκαετία στην Ανατολική Ευρώπη (πορτοκαλί επανάσταση, επανάσταση των τριαντάφυλλων, των γιασεμιών κ.α. παρόμοιες) ή απ’ αυτές, που με την ονομασία αραβική άνοιξη έγιναν πρίν λίγο καιρό στήν Βόρεια Αφρική. Είτε πρόκειται για καταστροφές στο Κέντρο της Αθήνας, για καταλήψεις Πανεπιστημίων και άλλων δημοσίων κτιρίων, για τους αλαλαγμούς των οπαδών του όταν καίγονταν ένα μέρος της Ελλάδος το 2007, για την υποστήριξη λαθρομεταναστών και αποσχιστικών κινημάτων όπως πρόσφατα στην Καταλονία (βλέπε και "Κέντρο, Περιφέρεια και αποσχιστικά κινήματα") παντού θα δούμε τον Τσίπρα και τον όχλο του ΣΥΡΙΖΑ να παίζουν εναν πρωταγωνιστικό ρόλο.

Στο άρθρο που ακολουθεί θα δείξω, ότι η παρδαλή επανάσταση ή μάλλον οι παρδαλές επαναστάσεις του Τσίπρα γίνονται προφανώς βάσει σχεδίου του Ηγεμόνα, ο οποίος προβλέπει για τον Τσίπρα τον ρόλο ενός διαδόχου του Geoffrey Παπανδρεου, που θα συνεχίσει την αποσταθεροποίηση και την κοινωνική αναταραχή στην Ελλάδα, κοντολογίς την αναμπαμπούλα, στην οποία, όπως ξέρουμε, μόνο ο λύκος χαίρεται

• Για να στρέψει την προσοχή του οργισμένου και αγανακτησμένου κόσμου σε ορισμένους πολιτικούς, που θα καθήσει στο σκαμνί αν σχηματίσει κυβέρνηση, όχι για τα Μνημόνια και τα συνοδευτικά, αλλά για κάποιες επιλεγμένες περιπτώσεις διαφθοράς τύπου Άκη.
• Για την αύξηση των μεταναστών/λαθρομεταναστών στην Ελλάδα με αδεια για την έλευση και των οικογενειών τους
• Και τέλος για την εντατικοποίηση των αποσχιστικών κινημάτων στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη.

Για την πολιτική που ακολουθεί ο Τσίπρας έχει σαν "καθοδηγητή" το εβραιοκρατούμενο γερμανικό κόμμα «Η Αριστερά» (Die Linke), ένα απο τα πιο πονηρά εργαλεία του Ηγεμόνα στην Ευρώπη.

Ο Ηγεμών, η πυραμίδα και πως λειτουργεί το σύστημα 

φωτό

Να ξεκαθαρίσω πρώτα, ποιός είναι ο λύκος, τον οποίο εγώ ονομάζω Ηγεμόνα και πώς λειτουργεί το σύστημά του. Λύκος/Ηγεμών πάντως δεν είναι ο Μπάρακ Ομπάμα, ούτε όμως και η Άνγκελα Μέρκελ. Ο Μπάρακ Ομπάμα δεν είναι ο «λύκος με προβιά προβάτου», όπως είπε ο Julian Assange του WikiLeaks, γιατί στην πραγματικότητα είναι μια μαριονέττα του Ηγεμόνα. Ούτε όμως και η Άνγκελα Μέρκελ είναι λύκαινα, ο νέος Χίτλερ που θέλει να εγκαθιδρύσει την τετάρτη γερμανική Αυτοκρατορία, όπως πολύ εσφαλμένα λέγεται και γράφεται στην Ελλάδα και αλλού. Ο πραγματικός λύκος είναι ο Ηγεμόνας, που με το σύστημα που έχει εγκαθιδρύσει ελέγχει την παγκόσμια οικονομία και πολιτική, επιδιώκοντας την δημιουργία της παγκόσμιας Αυτοκρατορίας που έχει σχεδιάσει (δείτε και το βίντεο στο τέλος του άρθρου).
  
 Το σύστημα αυτό έχει την μορφή μιας πυραμίδας, στην κορυφή της οποίας δεν θρονιάζει το απρόσωπο κεφάλαιο (το «ντόπιο και ξένο κεφάλαιο» της πάπιας του ΚΚΕ). Το κεφάλαιο ούτε απρόσωπο είναι, ούτε αδέσποτο, αλλά έχει πολύ συγκεκριμένα αφεντικά: Την δυναστεία των Rothschilds, η περιουσία της οποίας κατα το Forbes ανέρχεται στα περίπου 100.000 δισεκατομμύρια $ (ολογράφως 100.000.000.000.000 $ !), την δυναστεία των Rockefellers με περίπου 11.000 δισεκατομμύρια $, τον Warren Buffet και τον Bill Gates με περίπου 50 δισεκατομμύρια έκαστος, τον George Soros (György Schwartz) με 14,5 δισεκατομμύρια και πολλούς άλλους, που συγκρινόμενοι με τους ανωτέρω θεωρούνται σαν αμελητέες ποσότητες.

Στην ίδια βαθμίδα της πυραμίδας, την οποία προσάρμοσα στις σημερινές συνθήκες, βρίσκονται τα χρηματοπιστωτικά κέντρα του Ηγεμόνα, η City of London (CoL), η Wall Street της Νέας Υόρκης, οι τράπεζες Barclays, Merrill Lynch, Société Générale, BNP Paribas, BIZ, Credit Suisse Group, Federal Reserve (Fed), Deutsche Bank κ.α., τα πρακτορεία αξιολογήσεως Standard & Poor’s, Moody’s και Fitch Ratings (αυτά που «αξιολογούν» κατα το δοκούν, υποβαθμίζοντας ή χαντακώνοντας ολόκληρα κράτη όπως την Ελλάδα), το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η World Bank Group, οι μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες Allianz, AXA κ.α. και γενικά όλες οι τράπεζες και επιχειρήσεις που λειτουργούν στα διάφορα κράτη και ελεγχονται απο τα αφεντικά του κεφαλαίου μέσα απο δαιδαλώσεις συμμετοχές, που είναι εξαιρετικά δύσκολο να τις παρακολουθείσει κάποιος. Όποιος δε κάνει αυτή την επίπονη έρευνα θα διαπιστώσει, ότι οι τα ίχνη των τίτλων ιδιοκτησίας όλων αυτών των τραπεζών, επιχειρήσεων, οργανισμών κ.λπ. οδηγούν στην κεφαλή της πυραμίδας και στις δυναστείες των Rothschilds, των Rockefellers και μερικών άλλων του στενού τους κύκλου. Θα διαπιστώσει επίσης, ότι σε όλες αυτές επιχειρήσεις τις θέσεις-κλειδιά κατέχουν Εβραίοι ή άτομα που πρόσκεινται στον Σιωνισμό και τις τεκτονικές στοές του (βλέπε και το άρθρο μου «Σε ποιόν ανήκει η Γή; Ποιός είναι το αφεντικό της παγκόσμιας Οικονομιας;»).

Στην παρακάτω βαθμίδα  θα κατέτασσα τους υπέρτατους εβραϊκούς οργανισμούς American Israel Public Affairs Committee (AIPAC), World Jewish Congress (WJC), World Jewish Congress, WJC και τα πανίσχυρα Κεντρικά Συμβούλια των Εβραίων στα διάφορα κράτη (στην Ελλάδα η οργάνωση αυτή λέγεται Κεντρικό Συμβούλιο των Ισραηλιτών, σαν και τα μέλη του να είναι Ισραηλίτες και όχι έλληνες πολίτες), που φροντίζουν για το ποιός θα εκλεγεί πρόεδρος διάφορες χώρες και επηρρέαζουν την πολιτική τους (βλέπε και Peter van Dorren: «To Ισραήλ προδιαγράφει μέσω της AIPAC την Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ!»). Εκτός αυτού ελέγχουν το φρόνημά μας και την «σωστή» πολιτική και κοινωνική μας ιδεολογία, που δεν επιδέχεται κανενός είδους κριτική εναντίον των Εβραίων και του Ισραήλ (Αντισημιτισμός) και  δεν αμφισβητεί το Ολοκαύτωμα, που σαν ποινικά αδικήματα τιμωρούνται στην Γερμανία τιμωρούνται με πολυετή φυλάκιση (§ 130 StGB Volksverhetzung). Να αναφέρω επίσης τα εργατικά συνδικάτα όπως τα International Trade Union Confederation,  European Trade Union Confederation ή την Διεθνή Ένωση Δημοσιογράφων (International Federation of Journalists), τα οποία πρόθυμα υποστηρίζουν την κριτική ντόπιων συνδικάτων κατα της κυβέρνησης που θα κάποιες μεταρρυθμίσεις, συμβάλλοντας στην δημιουργία κοινωνικών αναστατώσεων, απεργιών, διαδηλώσεων, πορειών ή καταλήψεων και είναι, άρα, εργαλεία πίεσης στην υπηρεσία της πολιτικής αποσταθεροποίησης του Ηγεμόνα.

Στην αμέσως παρακάτω βαθμίδα θα βρούμε τα λεγόμενα μαζικά μέσα επικοινωνίας (ΜΜΕ) που διαθέτει ο Ηγεμόνας για την πληροφόρηση, τουτέστιν για την πλύση εγκεφάλου του πολιτη, τον τύπο, την τηλεόραση και το ιντερνετ. Απο τα μέσα αυτά της λεγόμενης τετάρτης-, στην  πραγματικότητα όμως πρώτης εξουσίας, να αναφέρω, αντιπροσωπευτικά, τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων AP (The Associated Press), Dow Jones & Company, dpa, Thomson Reuters, UPI (United Press International), AFP (Agence France-Presse)  κ.α. Απο δε τον ημερήσιο τύπο να αναφέρω την ναυαρχίδα του, την New York Times, γιατί αυτή είναι που δίνει τον δημοσιογραφικό τόνο και την κατεύθυνση στον υπόλοιπο. Απο τους τηλεοπτικούς σταθμούς να αναφέρω ενδεικτικά το CNN, το BBC, το DW-TV καθώς και το Al Jazeera  για την πλύση εγκεφάλου των Αράβων. Για την πλύση εγκεφάλου, ιδιαίτερα της νεολαίας, σημαντικότατο ρόλο παίζουν τα επικοινωνιακά κατασκευάσματά που λέγονται κοινωνικά δίκτυα, το Facebook, το Twitter καί άλλα τέτοια, που μεταφέρουν τα τιτιβίσματα των ηλίθιων χρηστών τους κατ’ ευθείαν στα Think Tanks των μυστικών υπηρεσιών της CIA, της Mossad ή της BND, καθώς και τα Youtube, Google και άλλα, ών αριθμός ουκ έστιν. Όλα αυτά, ανεξαρτητα του κράτος όπου λειτουργούν, ανήκουν σε επιχειρήσεις, που ελεγχονται οικονομικά απο τον Ηγεμόνα και σε όλα τους, όπως και στους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, τις τράπεζες κ.λπ., τις θέσεις-κλειδιά κατέχουν Εβραίοι ή άτομα που πρόσκεινται στον Σιωνισμό.

Στην πιο κάτω βαθμίδα βρίσκεται η πολιτική και τα πολιτικά κομματα των διαφόρων χωρών, που άσχετα απο την ιδεολογική ταμπέλλα που κουβαλάν (σοσιαλιστικά, συντηρητικα, εθνικιστικά, πρασινα κλπ.), δεν ασκούν πουθενά, σε κανένα κρατος μια δική τους, «εθνική» πολιτική, γιατί στην πραγματικότητα λειτουργούν σαν μεταφορικές ταινίες, που προωθούν την πολιτική βούληση του Ηγεμόνα απο το Κέντρο προς την Περιφέρεια. Ενδεικτικό είναι το γεγονός, ότι τα πρώτα ελληνικά κόμματα ήσαν το ανγκλικό, το γαλλικό και το ρωσικό κόμμα, που βέβαια αντιπροσώπευαν τα συμφέροντα της χώρας που τα ίδρυσε. Και τα σοσιαλιστικά κομματα Ελλάδος, Πορτογαλίας και Ισπανίας που ιδρύθηκαν στην Γερμανία απο το Σοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας (SPD) λίγο πριν πέσουν οι λεγόμενες δικτατορίες και είναι εξαρτήματα της πολιτικής του μητρικού ή αδελφού κόμματος της Γερμανίας, που με τη σειρα του δεν ασκεί γερμανική πολιτική, αλλά την πολιτική του Ηγεμόνα. Στην χώρα τους ασχολούνται μόνο με αντιπαραθέσεις με τα δεξιάς ή δεν ξέρω ποιας άλλης ιδεολογίας κόμματα και το συνεχές πριόνισμα της καρέκλας του κυβερνούντος κόμματος για να την καταληψη της εξουσίας, που σαν μόνο αποτέλεσμα έχει την πόλωση, τις κοινωνικές αναταραχές και την στασιμότητα. Αυτός είναι ο ρόλος τους.

Και δυό λόγια για τους πολιτικούς ηγέτες των κομμάτων, που το σύστημα δεν τους θέλει να είναι και τόσο έξυπνοι, αλλά μάλλον καυλωμένοι με την πολιτική, οππορτουνιστές, φιλάρεσκοι και κενόδοξοι και να έχουν οπωσδήποτε ένα «βεβαρημένο μητρώο» που να περιλαμβάνει υπηρεσίες σε μυστικές υπηρεσίες, καταχρήσεις, διαφθορα, κάποιες ερωτικές περιπέτειες που έχουν κωδικοποιηθεί και γενικά τα σφάλματά τους, με τα οποία θα τους εκβιάζει αν δεν χορεύουν στον χορό του. Για την εκλογή τους δε κινητοποιεί τα μαζικά μέσα που διαθέτει (εφημερίδες, τηλεοπτικούς σταθμούς), τα οποία με την πλύση εγκεφάλου του πολίτη βοηθούν στην προβολή και εκλογή τους - ή σε αντίθετη περίπτωση στην καθαίρεσή τους απο την εξουσία.

Και το τελευταίο, το πιο κάτω σκαλί της πυραμίδας, είναι αυτό που στεκόμαστε εμείς, ο λαός, που κουβαλάει στις πλάτες του όλο αυτό το εκβιαστικό και παρασιτικό οικοδόμημα, το σύστημα του Ηγεμόνα. Που είναι κομμένο και ραμμένο για να μεταφέρει τις αξίες που εμείς παράγουμε σ’ αυτούς που βρίσκονται στις ανώτερες και ανώτατες βαθμίδες του συστήματος.

Ποιός λοιπόν φταίει για τα χάλια μας; Οι ΗΠΑ, η Γερμανία ή ο Ηγεμόνας

Νομίζω, ότι αρχίζει να γίνεται αντιληπτό, ότι για την κατάσταση στην Ελλάδα δεν είναι υπεύθυνες οι ΗΠΑ ή η Γερμανία, όπως πολύ εσφαλμένα λέγεται και γράφεται στην χώρα μας. Όποιος παρακολούθησε προσεκτικά τα όσα ανέφερα παραπάνω, θα αντιλήφθηκε, ότι οι δύο αυτές χώρες μπορεί να πρωτοστατούν στην διεθνή πολιτική και οικονομία, στους πολέμους και βομβαρδισμούς κρατών, στις παρδαλές επαναστάσεις, στις αλλαγές καθεστώτων, στην ανάληψη κρατικής εξουσίας απο φαυλους, ανίκανους και διεφθαρμένους πολιτικούς κ.λπ., δεν είναι όμως ο «σκηνοθέτης», ο Ηγεμόνας, το σύστημα του οποίου δεν προβλέπει πρωταγωνιστικούς ρόλους σε κράτη, αλλά σε τράπεζες, πολιτικούς, επιχειρήσεις και οργανισμούς, που ανήκουν μέν σε ένα κράτος, στην πραγματικότητα όμως βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία, είναι βοηθητικά όργανα, τσιράκια και πιόνια στο παγκόσμιο σύστημα του Ηγεμόνα.

φωτό

Να αναφέρω για παράδειγμα τον Μπαράκ Ομπάμα, που για να εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ έπρεπε να πάρει την ευλογία του πανίσχυρου AIPAC, το οποίο διαβεβαίωσε, όπως και την πρώτη φορά, ότι η «ειδική σχέση της Ουάσιγκτον με το Ισραήλ θα εξακολουθήσει να ισχύει». Που θα πεί, ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται στην υπηρεσία του Ηγεμόνα και του Ισραήλ, γι’ αυτό και αναφέρονται σαν USrael. 

Τα ίδια περίπου ισχύουν και για την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, η οποία για να εκλεγεί για καγκελάριος όχι μόνο προτάθηκε απο τον Atlantik-Brücke e.V., έναν αμερικανικοσιωνιστικό οργανισμό, ο οποίος ελέγχει απόλυτα την πολιτική (και την γραμμη των ΜΜΕ) της Γερμανίας, αλλά και ανακήρυξε «την άνευ όρων υποστήριξη του Ισραήλ σε κρατικό δόγμα της Γερμανίας.» Όπως δε είπε και ο Egon Bahr, ένας διακεκριμένος πολιτικός του γερμανικού SPD, κανείς στην Γερμανία δεν έγινε ποτέ Καγκελάριος ή υπουργός σε τομείς –κλειδιά, αν δεν ήταν συνεργάτης της CIA.

Δεν μας κουμαντάρουν λοιπόν οι ΗΠΑ ή η Γερμανία (και εδώ οι Έλληνες είναι, άλλοτε κάνουν υπεύθυνο για τα χάλια μας τον ένα, άλλοτε τον άλλο), αλλά το σύστημα του Ηγεμόνα, το οποίο με τον ελέγχο που ασκεί στο Κονγκρεσσο χρησιμοποιεί για τους πολέμους του τον πανίσχυρο  στρατό των ΗΠΑ σαν μισθοφορικό στρατό. Και την οικονομικά εύρωστη Γερμανία για τον έλεγχο της Ευρώπης (και για να την αρμέγει το ίδιο). Οι ΗΠΑ σαν στρατιωτική υπερδύναμη και η Γερμανία με την οικονομική υπεροχή της, είναι λοιπόν αυτές, που δίνουν στον απλό και απληροφόρητο πολίτη την εντύπωση, ότι η μια απο τις δύο αυτές χώρες επιδιώκει την κυριαρχία της στον πλανήτη, είναι υπεύθυνη για πολέμους και καταστροφές και οδηγεί την Ελλάδα και τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου στην ένδεια και την καταστροφή. Στην πραγματικότητα και οι δύο αυτές χώρες είναι απλά όργανα της πολιτικής του Ηγεμόνα, που όχι μόνο τις χρησιμοποιεί, αλλά και τις προβάλει σαν σκιάχτρα για να μην φαίνεται ό ίδιος.

Ηγεμόνας και παρδαλές επαναστάσεις

Μια άλλη μορφή επιβολής της πολιτικής βούλησης του Ηγεμόνα είναι οι παρδαλές επαναστάσεις που ανέφερα στην αρχή του άρθρου (Colour revolutions. Έτσι ονομάσθηκαν τα κινήματα που μετα το 2000 ξέσπασαν στον μετασοβιερικό χώρο για την προώθηση του επιθυμητού απο την Δύση ηγέτη (επανάσταση των ρόδων, των γιασεμιών κ.λπ.) και τελευταία στην Βόρεια Αφρική, που ονομάσθηκαν αραβική άνοιξη (Αλγερία, Μαρόκκο, Τυνησία, Σουδάν, Λιβύη, Αίγυπτος και αλλού). Τα κινήματα αυτά, γράφει η Wikipedia , ήσαν αυθόρμητα, ανιδιοτελή και απελευθερωτικά και υπόσχονταν στα πλήθη Δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα και άλλα τέτοια ωραία και καλά. Δεν αμφισβητώ τις υποσχέσεις που έδωσαν, όμως όλα τα άλλα είναι κουροφέξαλα. Σε κανένα απο τα κράτη όπου έγιναν παρδαλές επαναστάσεις δεν καλυτέρευσαν τα πράγματα, αντ’ αυτού χειροτέρευσαν και μερικά απ’ αυτά, όπως η Λιβύη, καταστράφηκαν .

Οι «επαναστάσεις» αυτές οργανώνονται απο δυτικές μυστικές υπηρεσίες σε συνεργασία με ντόπιους ακτιβιστές, αρχής γενομένης απο το Βελιγράδι, όπου το 2000 ο «επαναστατημένος» όχλος αποκαθήλωσε τον Μιλόσεβιτς. Συνεργάτης των ξένων μυστικών υπηρεσιών ήταν ο σέρβος ακτιβιστής Srđa Popović, ο οποίος μετα την επιτυχία που γνώρισε η Otpor!, η Αντίσταση, ίδρυσε στο Βελιγραδι την CANVAS, μια οργάνωση, που σε συνεργασία με ξένες μυστικές υπηρεσίες και υπουργεία εξωτερικών εξάγει την σχετική τεχνολογία στις χώρες που έχει στοχοποιήσει ο Ηγεμόνας για την αλλάγή καθεστώτος. Το πρόγραμμα της CANVAS είναι προσαρμόσιμο στις ιδιαίτερότητες κάθε χώρας και περιλαμβάνει εκπαίδευση ντόπιων ακτιβιστών και δράσεις, που συντονίζονται απο ξένες μυστικές υπηρεσίες, υπουργεία εξωτερικών, ΜΜ και μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) και οι δράσεις των ακτιβιστών με κινητά και μηνύματα μέσω ιντερνετ.

Μια τέτοια παρδαλή επανάσταση είχαμε και στην Ελλάδα το 2007, που έγινε για την αποκαθήλωση του Καραμανλή. Οι μεγάλες πυρκαγιές που την συνόδευαν και κατέστρεψαν απέραντες εκτάσεις δασους, σπίτια και ζωϊκό κεφάλαιο, δεν ήσαν μια «φυσική καταστροφή», όπως γράφει το όργανο του Ηγεμόνα Wikipedia («Δασικές πυρκαγιές στην Ελλάδα το 2007»), αλλά ένας ύπουλος και απάνθρωπος εμπρησμός με συμμετοχή ξένων πρακτόρων, που ο τρόπος και ο χρόνος που εγινε δείχνουν προς το CANVAS του Srđa Popović.  Όμως και οι συνεχείς διαδηλώσεις, καταλήψεις και καταστροφές κτιρίων, τα δεν υπακούω, δεν πληρώνω κ.λπ. δεν είναι τίποτε αλλο απο μια συνεχή παρδαλή επανάσταση, που σκοπό της έχει μια διαρκή αποσταθεροποίηση και διάλυση της χώρας (βλέπε και Εμμανουήλ Σαρίδης «Η Ελλαδα της παρδαλης επαναστασης»).

Όποιος νύχτα περπατεί, λάσπες και σκατά πατεί – ή η παρδαλή επανάσταση του Τσίπρα

Και ερχόμαστε στο σήμερα, με την παρδαλή επανάσταση που εξελίσσεται πάλι στον τόπο μας, όπου πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει το ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχιφασαριόζος Αλέξης Τσίπρας, αυτός που ζητάει εκλογές για να κυβερνήσει την Ελλάδα. Η παρδαλή επανάσταση του Τσίπρα, όπως και οι άλλες που έγιναν μέχρι σήμερα, δεν αποβλέπει στην αλλαγή καθεστώτος, αφού η Ελλάδα είναι ένα αναπόσπαστο τμήμα της Δύσης, συμμετέχοντας μάλιστα στους πολέμους που διεξήγε και διεξάγει στην Σερβία (Κόσοβο), στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Λιβύη ή στην προετοιμασία για τον πόλεμο εναντίον της Συρίας. Η «επανάσταση» του Τσίπρα γίνεται για στραφεί η προσοχή του οργισμένου και αγανακτισμένου κόσμου σε ορισμένους πολιτικούς, που θα καθίσει στο σκαμνί αν και όταν σχηματίσει κυβέρνηση. Και βέβαια όχι αυτούς που ευθύνονται για τα Μνημόνια και τα συνοδευτικά, αλλά κάποιους που θα επιλεγούν για περιπτώσεις διαφθοράς τύπου Άκη.

Τέτοιες δίκες, που λέγονται δίκες σκοπιμότητας ή δίκες θέατρο, γινόντουσαν στην Γερμανία μετα την διάλυσή και προσάρτηση της Ανατολικής Γερμανίας, με κατηγορούμενους αξιωματούχους της Στάζι (Stasi=Ministerium für Staatssicherheit, Υπουργείο για κρατική Ασφάλεια) και ανώτατα κυβερνητικά στελέχη της Ανατολικής Γερμανίας. Και το Konzept της διαδικασίας τους εφαρμόσθηκε μετά στις άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, για την εκκαθάριση της κρατικής μηχανής από τα στοιχεία του παλιού καθεστώτος, αλλά και για την εκτόνωση της απογοήτευσης του πληθυσμού από τους άνθρακες που βρήκαν αντί για θησαυρό στην δυτική Δημοκρατία. Ήδη το Konzept αυτό έχει γίνει ένα εξαγωγικό προϊόν της Γερμανίας και εφαρμόζεται σε πολλές χώρες, που ύστερα από μια επιτυχημένη αλλαγή καθεστώτος βρέθηκαν στα ύφαλα της δυτικής Δημοκρατίας, Ιράκ, Αίγυπτο και αλλού. Και ελλείψει μιας αναπτυξιακής πολιτικής θα εφαρμόσει ο Τσίπρας στην Ελλάδα, αν κάνει κυβέρνηση.

Γιατί είμαι αυτής της γνώμης; Διότι πίσω απο τον ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σαν συμβουλάτοράς του το γερμανικό κόμμα «Η Αριστερά» (Die Linke), το κόμμα που προήλθε απο το SED, το ηγετικό κόμμα της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, αυτό που εμμέσως βοήθησε την εκκαθάριση στην Ανατολική Γερμανία, γιατί γνώριζε πρόσωπα και πράγματα.  «Η Αριστερά» είναι όμως ένα εβραιοκρατούμενο κόμμα και ως τέτοιο το κατ΄εξοχήν κόμμα του Ηγεμόνα στην Γερμανία, που κάνει ότι μπορεί για την πολιτική παγκοσμιοποίησής του. Προσεχώς λοιπόν στο ελληνικό θέατρο το έργο θα έχουμε τις «δίκες των διεφθαρμένων».

Τσίπρας - Μπέρτ Ρίξινγκερ του Die Linke,στήν Αθήνα ( ἐδῶ)

Για να εκλεγεί όμως, το κόμμα αυτό ζητάει επιτακτικά εκλογές, ψαρεύοντας στα θολά νερά εκείνων, που με τα αιτήματά τους θέλουν να επανέλθει η χώρα στη δεκαετία του 80, δηλαδή εκείνων που άρπαξαν ότι μπορούσαν ξεπουλώντας τις αξίες της χώρας, έφαγαν τον αγλέουρα απο μίζες και ρουσφέτια και εκείνων που σαν απολυθέντες ή άνεργοι πιστεύουν, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσλάβει 150.000 υπαλλήλους για θέσεις στο Δημόσιο. Ψαρεύει επίσης στα θολά νερά του ελληνικού φοιτηταριού, που έχει αποβλακωθεί από τις σοσιαλίζουσες θεωρίες των αριστεριστών και εκείνων, που μη βρίσκοντας διέξοδο στις όποιες παρορμήσεις τους το παίζουν μπαχαλάκης στην παιδική χαρά που λέγεται Ελλάδα διαδηλώνοντας, πυρπολώντας αστυνομικούς, καταστρέφοντας δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, καταλαμβάνοντας Πανεπιστήμια, χτίζοντας πρυτάνεις μέσα στα γραφεία τους, διαρρήχνοντας πανεπιστημιακούς χώρους και καταλύοντας κάθε έννοια δικαίου.

Μόνο εκείνοι που μπορούν να προσαρμοστούν επιβιώνουν

Στην φύση ισχύει ο νόμος της προσαρμογής, όσα ζώα δεν κατόρθωσαν να προσαρμοστούν σε νέες συνθήκες, ακόμη και οι τεράστιοι δεινόσαυροι, εξαφανίσθηκαν. Και επειδή το ίδιο ισχύει και για τον άνθρωπο και τις πολιτικές οργανώσεις και θεσμούς που καθιέρωσε και λέγονται κράτη, βλέπουμε και εδώ, ότι οι τόσο οι ελληνικές πόλεις, όσο και τα βασίλεια της Μέσης Ανατολής δεν επιβίωσαν και υπέκυψαν σε άλλα κράτη και αυτοκρατορίες, γιατί δεν έλαβαν υπ’ όψιν το μέγεθος, την ισχύ ή τα στρατηγικά προτερήματα των ανταγωνιστών τους. Ή αν τα έλαβαν, είχαν πια ξεθυμάνει και ανίκανα να αντισταθούν. Τα ίδια δε έγιναν αργότερα και  με την Οθωμανική Αυτοκρατορία ή την Σοβιετική Ένωση, που κατατμήθηκαν σε μικρότερες κρατικές οντότητες, διότι δεν έλαβαν υπ’ όψιν τις τεράστιες δυνατότητες και την ισχύ του Ηγεμόνα και εκτός απο την οικονομική και στρατιωτική ισχύ είχε αποκτήσει και άλλα μέσα διαβρώσεως του αντιπάλου του, τις διάφορες ιδεολογίες που ανέπτυσσαν οι προπαγανδιστές του και την πλύση εγκεφάλου του κόσμου με τα ΜΜΕ που είχε πλέον στη διάθεσή του.

Μπροστά σ’ αυτή την ισχύ του Ηγεμόνα, οι λεονταρισμού του Τσίπρα, των άλλων ηγετίσκων που εμφανίσθηκαν τελευταία επί σκηνής, πολλών μπλογκατζήδων και ενός μεγάλου μέρους των πολιτών, που μιλούν για επιστροφή στην αθηναϊκή Δημοκρατία, για ανυπακουές, καταγγελίες Μνημονίων και άλλα τέτοια επαναστατικά, είναι στην πραγματικότητα μόνο έπεα πτερόεντα. Οι άνθρωποι αυτοί όχι μόνο βρίσκονται εκτός πραγματικότητας, αλλά και με φαντασιώσεις τους, τις φασαρίες και τα νταϊλίκια, το μόνο που θα επιτύχουν, θα είναι η διαιώνιση της ελληνικής αποσταθεροποίησης, η διαρκής πολιτική αντιπαράθεση και πόλωση, οι φασαρίες στους δρόμους, η ανυπακοή, οι καταλήψεις δημοσίων κτιρίων και όλα αυτά, που κρατούν μέχρι σήμερα τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της χώρας μπλοκαρισμένες.

Αντιγράφω ένα σχόλιο του Παρατηρητή στο Antinews: «H μήτρα στην οποία κυοφορήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑίος «ροζουλί» αριστερισμός είναι ο σημιτικός εκσυγχρονισμός, ο οποίος προσεταιρίστηκε ένα τμήμα της αριστεράς – ιδεολογικά μετέωρο και ευάλωτο μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού – με το δόλωμα: α) των υψηλών ανθρώπινων ιδεωδών και δικαιωμάτων και β) της ύπουλης αποδόμησης της έννοιας του εθνικού κράτους μέσα από τη σκόπιμη και εκ του πονηρού σύγχυση της εθνικότητας με τον εθνικισμό. Το άρθρο του Πάνου Πικραμένου «Ιδεολογική προσέγγιση του εκσυγχρονισμού» (Άρδην, τ. 57) είναι άκρως διαφωτιστικό επί του προκειμένου. Το αποτέλεσμα ήταν η μεταλλαγμένη, πλέον, αριστερά, μέσω του σημιτικού εκσυγχρονισμού, να προσλάβει, να υιοθετήσει και να ενστερνιστεί ανεπιφύλακτα τα ιδεολογήματα της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης που εξυπηρετούν στην ουσία τα συμφέροντα των αγορών και, σε τελευταία ανάλυση, τον αμερικανικό εθνικισμό. Αυτή είναι πλέον η γραμμή πλεύσης του ΣΥΡΙΖΑ, που βέβαια δεν έπαψε ποτέ να θολώνει τα νερά προσφεύγοντας σε μια αριστερή συνθηματολογία η οποία δεν πείθει κανέναν. Τώρα, το αν οι αγορητές του παραπάνω κόμματος μιλάνε ακόμη και για «Ελληνική Φυλή» αυτό είναι κάτι για το οποίο πρέπει να δείξουμε κατανόηση, αν σκεφτούμε τις οβιδιακές μεταμορφώσεις πολλών στελεχών του, που από λάτρεις του σταλινισμού έχουν μετεξελιχτεί…σε θαυμαστές και θιασώτες του Ομπάμα!».

Τελικά: Πως δικαιολογεί ο Τσίπρας τους ισχυρισμούς του, ότι „ο Σαμαράς έχει προσδεθεί στο άρμα της Μέρκελ;“ και άρα είναι συνένοχός της στην ευρωπαϊκή πολιτική που αυτή ασκεί; Μήπως επαναλαμβάνει σαν παπαγάλος τις κατηγορίες του αδελφού κόμματος της Γερμανίας DIE LINKE („Η Αριστερά“), εναντίον του δεξιού κόμματος της Μέρκελ, της CDU, γιατί ο Ηγεμόνας είναι αλλεργικός απέναντι σε κάθε δεξιό κόμμα που έχει διατηρήσει ακόμη κάποια ίχνη „εθνικής“ πολιτικής; Και γιατί φωνάζει και τσιρίζει αλλόφρων για το Μνημόνιο, αφού θα έπρεπε να γνωρίζει, ότι μετα την αποδοχή του από το Κοινοβούλιο είναι αργά για δάκρυα, ότι τώρα θα πρέπει να υποστούμε τις συνέπειες των πράξεών μας, όσο οδυνηρές και αν είναι αυτές, ότι δεν μπορεί μια κυβέρνηση με άδεια ταμεία να προσλάβει νέους υπαλλήλους και να ξαναρχίσει την χορήγηση των παπανδρέϊκων επιδομάτων κ.λπ. Με κραυγές και νταϊλίκια δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Μια αλλαγή είναι δυνατή μόνο από μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, που θα ξαναστήσει μια εξαγωγικού χαρακτήρα βιομηχανία, βιοτεχνία και γεωργία και θα αναπτύξει μια τεχνολογία για την παραγωγή ηλιακής και αιολικής ενέργειας.

Ο Bertholt Brecht είπε: «Όποιος δεν γνωρίζει την αλήθεια είναι ένας βλάκας. Όποιος γνωρίζει την αλήθεια και την ονομάζει ψέμα, είναι ένας εγκληματίας». Υποθέτω, ότι ο Τσίπρας ούτε την αλήθεια γνωρίζει, ούτε ψέμματα λέει. Γιατί είναι ένα κενόδοξο ανθρωπάκι, που έχει πιαστει στα δίχτυα που του έστησε ο Ηγεμόνας, που προφανώς χρειάζεται στην Ελλάδα και το εξωτερικό έναν διάδοχο του Geoffrey Παπανδρέου που θεωρεί σαν ένα καμένο χαρτί. Άλλωστε και το κόμμα του Τσίπρα δεν είναι τίποτε άλλο από μια μια σκωληκοειδής απόφυση του γερμανικού κόμματος «Η Αριστερά», που εφαρμόζει στην Ελλάδα την πολιτική της στην Γερμανία: Αγώνας εναντίον της Δεξιάς (Kampf gegen rechts), αντιφασισμός, ένταξη των μεταναστών στην κοινωνία (Integration) και διάλυση του γερμανικού έθνους. Αυτά που περιλαμβάνονται στον κατάλογο του Ηγεμόνα για την παγκοσμιοποίηση.

Επίλογος (τι να κάνουμε τώρα;)

Αν η Γερμανία για τον ρόλο της σαν πατερίτσα του Ηγεμόνα έχει ένα σωρό οφέλη, για την Ελλάδα η συμμετοχή της στο σύστημα αυτό ούτε απέδωσε, ούτε και θα αποδώσει. Η Ελλάδα δεν ωφελήθηκε την περίοδο του ψυχρού πολέμου με τα στρατηγικά ατού που είχε, γιατί οι περισσότεροι πολιτικοί της το έπαιζαν αντιδυτικοί – ή κάτι μεταξύ Ανατολής και Δύσεως. Και μετα την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης είχε πλέον χάσει το παιχνίδι, γιατί το ενδιαφέρον της Δύσης  (του Ηγεμόνα!) είχε μετατοπισθεί λόγω Καυκάσου και Μέσης Ανατολής προς την Τουρκία. Όταν ζητάς να πάρεις, πρέπει και να δώσεις, η Ελλάδα όμως μόνο ζητούσε και επειδή δεν προσφέρονταν πλέον για άλλα ανταλλάγματα, ο Ηγεμόνας αποφάσισε να της πάρει με τα Μνημόνια ακόμη και το τελευταίο πουκάμισο, τον εθνικό της πλούτο.

«Και τώρα τι να κάνουμε;» ρωτούσε στο σπίτι μας στην Σταυρούπολη της Ξάνθης η νουνά μου (μέναμε όλοι σ’ ένα σπίτι, συνολικά 9 άτομα ). Και η κάπως μοχθηρή θειά μου της απαντούσε: «Να τα καμς και να καθήσς απο πάν».  Εκεί που φθάσαμε λοιπόν δεν ωφελούν ούτε οι θρήνοι και οι οδυρμοί για τον παράδεισο που χάσαμε, ούτε τα επαναστατικά τρέμολα, οι καταλήψεις δημοσίων κτιρίων και οι καθημερινές διαδηλώσεις των οργισμένων και αγανακτισμένων. Και πολύ λιγότερο οι παρλαπίπες του Τσίπρα για καταγγελία του Μνημονίου, για  έξοδο απο την Ευρωζώνη, για συμμαχία με τις χώρες του Νότου ή για την επιστροφή στη δραχμή και την πρόσληψη εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων στο Δημόσιο. Όσο θα συνεχίζονται οι σημερινές φασαρίες και θα ακούγονται οι τέτοιου είδους βλακείες των πολιτικών, τόσο και θα αυξάνει η ταχύτητα της ελεύθερης πτώσης της χώρας μας. Αντ’ αυτών ο Έλληνας χρειάζεται περισυλλογή, προσγείωση στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα, παραγωγικότητα και υπακοή στους νόμους του κράτους.

Πρίν λίγες μέρες ο Wolfgang Schäuble σε μια συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό ARD είπε, ότι η Ελλάδα πρέπει με διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις να γίνει ανταγωνιστική. Αυτό θα πρέπει τόσο οι πολίτες, όσο και η κυβέρνηση και οι υποψήφιοι να κυβερνήσουν να το βάλλουν καλά στο μυαλό τους.

Από : ΕΔΩ   

Ἑλλάς Αἰώνιον