Η 17 Νοέμβρη ήταν και θα παραμένει πάντα μια επιχείρηση της εβραϊκής Μοσάντ

Αναδημοσίευσις από : Απόρρητο
 

Για τον γράφοντα η 17 Νοέμβρη ήταν και θα παραμένει πάντα μια επιχείρηση της εβραϊκής Μοσάντ. Μια επιχείρηση, που "στήθηκε", με στόχο να βοηθήσει τον Εβραίο Ανδρέα Παπανδρέου να πάρει την εξουσία στην Ελλάδα. Να βοηθήσει να επικρατήσει ο σοσιαλιστικός διεθνισμός μέσα σε μια χώρα και μια οικονομία, που μέχρι τότε λειτουργούσε με "κλειστό" εθνικό τρόπο. Με ποιον σκοπό; Με σκοπό να ελέγξουν οι Εβραίοι το πολιτικό σκηνικό της χώρας και να την κάνουν απόλυτα ελεγχόμενη από τους ιμπεριαλιστές.

Ταυτόχρονα με τον πολιτικό αυτόν στόχο υπήρχε και ο αντίστοιχος οικονομικός. Με μέσον τον "σοσιαλισμό" του Παπανδρέου οι ίδιοι άνθρωποι επεδίωξαν να αφαιρέσουν την ελληνική αγορά από τα "χέρια" των Ελλήνων. Επεδίωξαν να επιβάλουν μέσα στην ελληνική αγορά τα προϊόντα των αμερικανικών πολυεθνικών και με τον τρόπο αυτόν να την παραδώσουν στα "χέρια" της τοπικής εβραϊκής κοινότητας. Με μέσον την "παπανδρεϊκή" εξουσία, επεδίωξαν να εξασφαλιστεί η προστασία της ληστρικής εβραϊκής κοινότητας και να επεκταθούν τα προνόμιά της χωρίς αντιδράσεις από τους "ιθαγενείς".

Με βάση τους στόχους αυτούς "στήθηκε" το πολιτικό σκηνικό της μεταπολίτευσης. Η 17 Νοέμβρη "επένδυε" και ο Παπανδρέου "εισέπραττε". Η ειρωνεία είναι ότι κανένας Έλληνας δεν καταλάβαινε τι γινόταν. Δεν καταλάβαινε πώς την εξουσία την έπαιρνε ένας Αμερικανοεβραίος, στηριζόμενος στον αντιαμερικανισμό και στα φιλοπαλαιστηνιακά αισθήματα του ελληνικού λαού.

Αυτή είναι η πεποίθηση του γράφοντος και τίποτε δεν την αλλάζει. Γιατί; Μήπως είναι τρελός και αγνοεί τις νέες εξελίξεις; Όχι βέβαια. Ο γράφων δεν είναι τρελός, απλά οι προβοκάτορες είναι παντελώς άσχετοι. Άποψή του είναι ότι κάτω από την πίεση των γεγονότων βιάστηκαν να "κλείσουν" το θέμα της 17 Νοέμβρη. Όταν όμως ενεργείς υπό πίεση, είναι θέμα χρόνου να κάνεις λάθη.

Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τι λέμε. 

Σ' ό,τι αφορά την πίεση συμβαίνει το εξής: Το θέμα της 17 Νοέμβρη είχε αρχίσει να "βρωμάει" και σ' αυτό συνετέλεσε και ο ίδιος ο γράφων με την "περίεργη" προσέγγισή του στο όλο ζήτημα. Ήδη είχαν αρχίσει πολλοί να κατασταλάζουν στην άποψη ότι επρόκειτο περί επιχείρησης μυστικής υπηρεσίας κάποιου ξένου κράτους. Η ανεξήγητη και μακροχρόνια αποτελεσματικότητά της, καθώς και ο απόλυτα επαγγελματικός σχεδιασμός των επιχειρήσεών της, οδηγούσαν τους πάντες στην εξαγωγή αυτού του συμπεράσματος.

Όταν στην πεποίθηση αυτήν έρχεται να προστεθεί και μια φήμη, που "αγγίζει" την εβραιοοικογένεια των Παπανδρέου, ευνόητο είναι ότι τα πράγματα - γι' αυτούς που επωφελούνται από αυτήν - δεν είναι καθόλου ευχάριστα. Από φήμες φτιάχνονται μέσα σε μια στιγμή καριέρες και από φήμες καταστρέφονται. Από φήμες συγκεκριμένου περιβάλλοντος φτιάχτηκε το πολιτικό προφίλ του "παιδιού" και από φήμες μπορεί να καταστραφεί. Δεν υπάρχει στην περίπτωσή του "παιδιού" το έργο ή η αποδεδειγμένη ικανότητα, που επιτρέπει σε κάποιον να υπερνικά τις άσχημες φήμες. Αυτός ο οποίος φτιάχνεται με φήμες, καταστρέφεται με τέτοιες. Αυτό το πρόβλημα ήταν πολύ βασικό, γιατί, αν υπήρχε διάδοση αυτών των φημών, απειλούνταν με καταστροφή το σύνολο της εβραϊκής "επένδυσης" στην Ελλάδα. Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι Έλληνες αρέσκονται στο να υιοθετούν τα πιο "περίεργα" σενάρια. Ιδιαίτερα τα σενάρια συνομωσίας.

Όταν λοιπόν εκ των δεδομένων γνώριζαν - όπως γνωρίζαμε κι εμείς - ότι ήδη η παρουσία της οργάνωσης ήταν καταχρηστική, δεν είχαν πρόβλημα να δώσουν ένα θεαματικό φινάλε στην ύπαρξή της. Ένα φινάλε όμως αντάξιο των γνώσεων και των φιλοδοξιών εκείνων που την ίδρυσαν. Πώς θα μπορούσε να είναι αυτό το φινάλε; Να είναι ένας συνδυασμός, που ταυτόχρονα καί θα κάλυπτε τα "ίχνη" τους καί θα αποτελούσε ένα τέλειο δώρο γι' αυτούς που συνήθως "δώριζε". Ένα φινάλε, που θα αποδείκνυε με πραγματικά στοιχεία ότι η οργάνωση δεν είχε την παραμικρή σχέση με την "αγία εβραϊκή οικογένεια" και ταυτόχρονα θα πρόσφερε κομματικά οφέλη στο "παιδί".

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ